Gezondheid
alle pijlers
Orgaandonor
vrijdag 19 december 2008 om 13:46
Nou daar gaat het niet zo gezellig aan toe als ik delaatste pagina lees...
Ik ben geen donor omdat ik er eerlijk gezegd nog niet goed genoeg over na heb gedacht en het daardoor steeds voor mij uitschuif. Ook heb ik het idee dat als je donor bent, ze echt alles van je kunnen gebruiken. ( huid, ogen, organen-jaja huid is een orgaan-) Dat idee stuit me tegen de borst.
Ik heb geen idee of je ook alleen bepaalde dingen kunt doneren? Zoals alleen je lever en je nieren? Dan zou het wat mij betreft geen enkel probleem zijn. Mijn hart mag ook wel denk ik...
Ik blijf het moeilijk vinden om erover na te denken...
Ik ben geen donor omdat ik er eerlijk gezegd nog niet goed genoeg over na heb gedacht en het daardoor steeds voor mij uitschuif. Ook heb ik het idee dat als je donor bent, ze echt alles van je kunnen gebruiken. ( huid, ogen, organen-jaja huid is een orgaan-) Dat idee stuit me tegen de borst.
Ik heb geen idee of je ook alleen bepaalde dingen kunt doneren? Zoals alleen je lever en je nieren? Dan zou het wat mij betreft geen enkel probleem zijn. Mijn hart mag ook wel denk ik...
Ik blijf het moeilijk vinden om erover na te denken...
vrijdag 19 december 2008 om 14:07
Ja ik ben donor, sinds 1997. Er werd destijds veel over gesproken op school en ik heb er goed over nagedacht.
je kan alles uitsluiten behalve je lever en je nieren (volgens mij). Zelf heb ik mijn hoornvliezen uitgesloten, daar heb ik toch de wereld mee gezien, en dat wil ik liever voor mezelf houden.
Verder is de kans heel erg klein dat je organen gebruikt gaan worden; je moet in een ziekenhuis aan de beademing etc overlijden, en dan het liefst hersendood.
Verder laten ze je gezicht en andere delen van je lichaam heel, huid nemen ze alleen van je rug en van de achterkant van je benen. Alleen als je volgens je geloof gewassen moet worden (door je familie) na het overlijden wordt het aangeraden om de huid uit te sluiten als je donor wilt zorden.
Het is een hele persoonlijke keuze en ik zou nooit iemand vertellen wat ze wel en niet moeten doen, maar het is wel zo dat er wel heel veel mensen geholpen kunnen worden met de "onderdelen" die jij toch niet meer nodig hebt. Al snap ik ook de mensen die zeggen dat ze dat gewoon niet willen delen.
@Lente: wat mij hielp was nadenken over als iemand in mijn directe omgeving een orgaan nodig zou hebben, en dat zou ik kunnen geven nadat ik was overleden, zou ik dat dan willen? Of als het iemand is die ik via-via ken, zou ik dat dan ook willen. Of iemand die ik helemaal niet ken? Succes met je keuze! Ik zou de keuze wel snel maken, positief of negatief, want ook dat kan je laten vast leggen, zodat je je naasten zich dar niet meer druk over hoeven maken, mocht er iets gebeuren.
je kan alles uitsluiten behalve je lever en je nieren (volgens mij). Zelf heb ik mijn hoornvliezen uitgesloten, daar heb ik toch de wereld mee gezien, en dat wil ik liever voor mezelf houden.
Verder is de kans heel erg klein dat je organen gebruikt gaan worden; je moet in een ziekenhuis aan de beademing etc overlijden, en dan het liefst hersendood.
Verder laten ze je gezicht en andere delen van je lichaam heel, huid nemen ze alleen van je rug en van de achterkant van je benen. Alleen als je volgens je geloof gewassen moet worden (door je familie) na het overlijden wordt het aangeraden om de huid uit te sluiten als je donor wilt zorden.
Het is een hele persoonlijke keuze en ik zou nooit iemand vertellen wat ze wel en niet moeten doen, maar het is wel zo dat er wel heel veel mensen geholpen kunnen worden met de "onderdelen" die jij toch niet meer nodig hebt. Al snap ik ook de mensen die zeggen dat ze dat gewoon niet willen delen.
@Lente: wat mij hielp was nadenken over als iemand in mijn directe omgeving een orgaan nodig zou hebben, en dat zou ik kunnen geven nadat ik was overleden, zou ik dat dan willen? Of als het iemand is die ik via-via ken, zou ik dat dan ook willen. Of iemand die ik helemaal niet ken? Succes met je keuze! Ik zou de keuze wel snel maken, positief of negatief, want ook dat kan je laten vast leggen, zodat je je naasten zich dar niet meer druk over hoeven maken, mocht er iets gebeuren.
vrijdag 19 december 2008 om 14:13
vrijdag 19 december 2008 om 14:22
Ik ben al zo lang ik me kan herrinneren orgaandonor (in ieder geval al toen mijn ouders mijn rode kaartje nog moesten tekenen). Een jaar of 10 geleden is er een grote campagne geweest waarbij je een nieuw pasje kreeg. Toen kon je ook aangeven welke organen je niet wilde afstaan. Dara had ik dan toe nooit over nagedacht. Ik heb nu mijn hoornvlies, hart en huis uitgesloten. Heet stom, ook al doe ik er straks niets meer mee, het voelt toch als echt van mij. Wat moi_eva al zei: met mijn ogen heb ik alles gezien en met mijn hart alles gevoeld. En mijn huid maakt voor een groot deel wie ik ben. Bovendien weet ik van mijn schoonzusje dat haar vader na een huidtransplantatie er niet fijn meer uitzag. Ze halen het inderdaad van je rug, maar omdat je dan op je buik ligt, zakt al het bloed naar voren en hij kreeg dus hele nare paarse vlekken in zijn gezicht die niet meer wegtrokken daarna. Dat was voor haar heel naar om te zien.
Mijn vriend is trouwens geen donor en dara hebben we best discussies over gehad. Hij is gewoon heel bang voor bloed enzo en trekt al wit weg bij het idee. Maar hij weet dat hij het eigenlijk wel zou moeten doen en vindt dat hij zich toch maar moet aanmelden.
Mijn vriend is trouwens geen donor en dara hebben we best discussies over gehad. Hij is gewoon heel bang voor bloed enzo en trekt al wit weg bij het idee. Maar hij weet dat hij het eigenlijk wel zou moeten doen en vindt dat hij zich toch maar moet aanmelden.
vrijdag 19 december 2008 om 14:25
Ja, vanaf mijn 14de ofoz. Waarom? Ik heb zelf toen ik 11 was een gehoorbeen gekregen van een donor (gemaakt van kraakbeen) Dit is ook gelijk het enige wat ik heb uitgesloten. Ik wil niet dat dit nog eens naar een ander gaat, lijkt me niet goed ofzo (wss nergens geen reden toe, maar dat is mijn gevoel)
Maar TO jij dan? want je opent dit topic niet voor niets lijkt me
Maar TO jij dan? want je opent dit topic niet voor niets lijkt me
vrijdag 19 december 2008 om 14:26
Ben ook al sinds mijn 13e donor. Mijn moeder moest destijds meetekenen op het codicil (ook al bijna 15 jaar geleden) omdat ik minderjarig was.
Ben nog steeds van mening dat waneer mijn organen levens kunnen redden, het voor mij te zelfzuchtig zou zijn om ze maar mee in de fik te laten steken
wil nl gecremeerd worden.
Bij leven sta ik niks af, dat is voor mijn kinderen, mochten ze het nodig hebben.
Nee, ook geen bloed. Maar daar is ook helemaal geen tekort aan, dus zie ik het niet zitten om met een naald in mijn arm laten steken...brrrr...zou ook een hele slechte heroine junk zijn...
Ben nog steeds van mening dat waneer mijn organen levens kunnen redden, het voor mij te zelfzuchtig zou zijn om ze maar mee in de fik te laten steken
wil nl gecremeerd worden. Bij leven sta ik niks af, dat is voor mijn kinderen, mochten ze het nodig hebben.
Nee, ook geen bloed. Maar daar is ook helemaal geen tekort aan, dus zie ik het niet zitten om met een naald in mijn arm laten steken...brrrr...zou ook een hele slechte heroine junk zijn...
Ja, dat vind ik echt.
vrijdag 19 december 2008 om 14:27
Ja, ik heb een donorcodicil. Gewoon omdat ik het straks zelf allemaal niet meer nodig heb en een ander er nog plezier van kan hebben. Heb zo'n codicil ook al zo lang als ik me kan heugen (nu geregistreerd). Zonder alleen mijn hoornvliezen uit, omdat me dat zo'n naar idee lijkt voor mijn nabestaanden (mochten ze nog even naar me willen kijken). Maar aan de andere kant, als daar ook iemand blij mee gemaakt kan worden... heb er geen problemen mee.
vrijdag 19 december 2008 om 14:28
quote:sproet1978 schreef op 19 december 2008 @ 14:22:
Ik ben al zo lang ik me kan herrinneren orgaandonor (in ieder geval al toen mijn ouders mijn rode kaartje nog moesten tekenen). Een jaar of 10 geleden is er een grote campagne geweest waarbij je een nieuw pasje kreeg. Toen kon je ook aangeven welke organen je niet wilde afstaan. Dara had ik dan toe nooit over nagedacht. Ik heb nu mijn hoornvlies, hart en huis uitgesloten. Heet stom, ook al doe ik er straks niets meer mee, het voelt toch als echt van mij. Wat moi_eva al zei: met mijn ogen heb ik alles gezien en met mijn hart alles gevoeld. En mijn huid maakt voor een groot deel wie ik ben. Bovendien weet ik van mijn schoonzusje dat haar vader na een huidtransplantatie er niet fijn meer uitzag. Ze halen het inderdaad van je rug, maar omdat je dan op je buik ligt, zakt al het bloed naar voren en hij kreeg dus hele nare paarse vlekken in zijn gezicht die niet meer wegtrokken daarna. Dat was voor haar heel naar om te zien.
Mijn vriend is trouwens geen donor en dara hebben we best discussies over gehad. Hij is gewoon heel bang voor bloed enzo en trekt al wit weg bij het idee. Maar hij weet dat hij het eigenlijk wel zou moeten doen en vindt dat hij zich toch maar moet aanmelden.Daar doen ze niks mee hoor...
Ik ben al zo lang ik me kan herrinneren orgaandonor (in ieder geval al toen mijn ouders mijn rode kaartje nog moesten tekenen). Een jaar of 10 geleden is er een grote campagne geweest waarbij je een nieuw pasje kreeg. Toen kon je ook aangeven welke organen je niet wilde afstaan. Dara had ik dan toe nooit over nagedacht. Ik heb nu mijn hoornvlies, hart en huis uitgesloten. Heet stom, ook al doe ik er straks niets meer mee, het voelt toch als echt van mij. Wat moi_eva al zei: met mijn ogen heb ik alles gezien en met mijn hart alles gevoeld. En mijn huid maakt voor een groot deel wie ik ben. Bovendien weet ik van mijn schoonzusje dat haar vader na een huidtransplantatie er niet fijn meer uitzag. Ze halen het inderdaad van je rug, maar omdat je dan op je buik ligt, zakt al het bloed naar voren en hij kreeg dus hele nare paarse vlekken in zijn gezicht die niet meer wegtrokken daarna. Dat was voor haar heel naar om te zien.
Mijn vriend is trouwens geen donor en dara hebben we best discussies over gehad. Hij is gewoon heel bang voor bloed enzo en trekt al wit weg bij het idee. Maar hij weet dat hij het eigenlijk wel zou moeten doen en vindt dat hij zich toch maar moet aanmelden.Daar doen ze niks mee hoor...
Ja, dat vind ik echt.
vrijdag 19 december 2008 om 14:40
Ik heb me 10 jaar geleden in het donorregister gezet onder optie 3. Dit omdat ik het belangrijk vind dat mijn nabestaanden goed afscheid kunnen nemen (ik was daar niet overtuigd van dat ik niet te snel weggereden zou worden).
Niet zo heel lang geleden heb ik het omgezet in optie 1, in overleg met mijn partner. Ik draag ook een niet-reanimerenpas en heb een 'laat mij gaan verklaring'. Die had ik al voor deze relatie, maar als mijn partner er problemen mee zou hebben, zou ik er weer over na denken. Hij is de enige met een stem hierin.
Niet zo heel lang geleden heb ik het omgezet in optie 1, in overleg met mijn partner. Ik draag ook een niet-reanimerenpas en heb een 'laat mij gaan verklaring'. Die had ik al voor deze relatie, maar als mijn partner er problemen mee zou hebben, zou ik er weer over na denken. Hij is de enige met een stem hierin.
vrijdag 19 december 2008 om 16:07
Moest even nadenken hoelang ik nu al donor ben. Als ik het goed heb ben ik dat vanaf mijn 16e en nog nooit een seconde spijt van gehad. Ik vind het prima dat als ik overlijd men van mijn lichaam dingen gebruikt waarmee ik anderen hun leven kan redden. Graag zelfs. Ik heb er namelijk toch niets meer aan.
zondag 21 december 2008 om 12:52
quote:moi_eva schreef op 19 december 2008 @ 16:00:
@JWvB: Ben nu wel nieuwsgierig waarom jij een niet-reanimerenpas hebt? Als het een te persoonlijke vraag is, snap ik dat best hoor!
Ik heb die pas sinds ik heb leren reanimeren. De komst van de AED heeft dat versterkt. Wel leuk al die overlevingspercentages, maar dat zegt niets over hoe je eruit komt. Het percentage mensen dat er zonder hersenbeschadiging eruit komt ligt onder de 5%. Daarbij komt dat ik veel duik, en hoewel de onderkoeling door het duiken juist een positief effect heeft, duurt de aanrijdtijd van een ambulance in Zeeland (tenminste 30 minuten naar een duikstek - als ze die al kunnen vinden) en de tijd die het duurt om iemand op de kant te krijgen dermate lang, dat die hersenbeschadiging eigenlijk niet te ontlopen is.
Op het moment dat ik die pas aanvroeg was ik single, en kinderloos. Ik heb bedacht dat het uiteindelijk makkelijker is voor mijn nabestaanden om afscheid te nemen, dan om voor een plantje te zorgen. Zeker omdat ik het zelf heb aangegeven.
Ik ben nu in een relatie, en heb met mijn vriend overlegd. We laten het even zoals het is. Wanneer we kinderen krijgen (Deo volente), dan bekijken we dat weer opnieuw. De situatie is dan anders.
@JWvB: Ben nu wel nieuwsgierig waarom jij een niet-reanimerenpas hebt? Als het een te persoonlijke vraag is, snap ik dat best hoor!
Ik heb die pas sinds ik heb leren reanimeren. De komst van de AED heeft dat versterkt. Wel leuk al die overlevingspercentages, maar dat zegt niets over hoe je eruit komt. Het percentage mensen dat er zonder hersenbeschadiging eruit komt ligt onder de 5%. Daarbij komt dat ik veel duik, en hoewel de onderkoeling door het duiken juist een positief effect heeft, duurt de aanrijdtijd van een ambulance in Zeeland (tenminste 30 minuten naar een duikstek - als ze die al kunnen vinden) en de tijd die het duurt om iemand op de kant te krijgen dermate lang, dat die hersenbeschadiging eigenlijk niet te ontlopen is.
Op het moment dat ik die pas aanvroeg was ik single, en kinderloos. Ik heb bedacht dat het uiteindelijk makkelijker is voor mijn nabestaanden om afscheid te nemen, dan om voor een plantje te zorgen. Zeker omdat ik het zelf heb aangegeven.
Ik ben nu in een relatie, en heb met mijn vriend overlegd. We laten het even zoals het is. Wanneer we kinderen krijgen (Deo volente), dan bekijken we dat weer opnieuw. De situatie is dan anders.
vrijdag 2 januari 2009 om 19:12
Ik ben ook donor, al een jaar of 14. Ik heb niks uitgezonderd. Ik ben atheist en geloof dus nergens in. Als ze mijn lichaam nog ergens voor kunnen gebruiken, is m'n dood tenminste niet helemaal zinloos. M'n lief en ouders hebben ook keuze 1. Ik vind het belangrijkste dat mensen de keuze maken (welke maakt niet uit) zodat er op zo'n pijnlijk moment als de dood geen vragen meer gesteld hoeven te worden aan de nabestaanden. Mijn hele omgeving weet ook van mijn keuze dus het zal niemand verbazen.
