Gezondheid
alle pijlers
Over mijn Lijk weer hevtig en heeeeel herkenbaar
zondag 6 januari 2008 om 22:40
Ik heb vanavond weer een uitzending van over mijn lijk gezien en toch vond ik het fijn om ook lotgenoten te zien. Raar misschien, maar ik ontloop deze programma's niet.
Ik word dan weer even heel hard met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik ook een keer dood ga aan die hersentumor.
Wat ik heel herkenbaar vind is dat ik vooral leuke dingen blijf doen.
Toch zit ik ook weer met tranen in mijn ogen omdat de gevoelens van een ander heel goed begrijp.
Ik hoop toch weer een paar jaartjes verder te mogen
Groetjes Juliana
Ik word dan weer even heel hard met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik ook een keer dood ga aan die hersentumor.
Wat ik heel herkenbaar vind is dat ik vooral leuke dingen blijf doen.
Toch zit ik ook weer met tranen in mijn ogen omdat de gevoelens van een ander heel goed begrijp.
Ik hoop toch weer een paar jaartjes verder te mogen
Groetjes Juliana
zondag 6 januari 2008 om 22:46
Ik heb het ook weer gezien en net als alle vorige afleveringen word ik er telkens weer vreselijk verdrietig van...Kan er eigenlijk niet zo goed tegen, maar ik ontloop dit soort programmas net als jij ook niet. Maar telkens als ik een aflevering zie dan denk ik wat is t leven toch oneerlijk zeg en hard. En mag ik heel dankbaar zijn dat ik zoiets godzijdank niet mee hoef te maken.
Heel veel sterkte gewenst Juliannaa
xxx MW
Heel veel sterkte gewenst Juliannaa
xxx MW
maandag 7 januari 2008 om 17:48
"Over mijn lijk" is inderdaad een mooi gemaakt, maar heftig programma.
Ik kijk er nu met heel andere ogen naar, dan naar de eerste serie die twee jaar geleden wed uitgezonden toen ik nog niets mankeerde. Nu had ik met mijn diagnose ook in het programma gekund.
Ook ik zie veel punten van herkenning in de jonge zieke mensen die gevolgd worden. En ik ben wel de laatste die iemand zo'n rotziekte gunt, maar ergens is het toch 'fijn' om je te herkennen in hoe anderen met kanker omgaan.
Ik kijk er nu met heel andere ogen naar, dan naar de eerste serie die twee jaar geleden wed uitgezonden toen ik nog niets mankeerde. Nu had ik met mijn diagnose ook in het programma gekund.
Ook ik zie veel punten van herkenning in de jonge zieke mensen die gevolgd worden. En ik ben wel de laatste die iemand zo'n rotziekte gunt, maar ergens is het toch 'fijn' om je te herkennen in hoe anderen met kanker omgaan.
maandag 7 januari 2008 om 18:38
Ik heb het opgenomen, ik vond het te heftig en laat op de avond. Zo vlak voor mijn eerste werkdag na een vakantie vol met de ziekte van mijn vader die niet lang meer te leven heeft, vol laatste keren. En dan heb ik nog het geluk dat ik niet zelf ziek ben. Ik ga het zeker wel kijken. Op de weblogs heb ik in elk geval gezien dat nog 4 van de 5 mensen leven, in tegenstelling tot de vorige serie waar het omgekeerd was.
