Gezondheid
alle pijlers
Overgangsklachten en psyche
vrijdag 8 juli 2022 om 01:00
Goedenavond,
Ik ben de 40 jaar gepasseerd en het afgelopen jaar ben ik nergens meer toe in staat. Ik hoop hier op tips en herkenning.
Het begon met opvliegers. WAAROM hoor en lees je nergens dat het zo ontzettend heftig is? Als ik vrouwen in mijn omgeving erop aanspreek dan hoor je inderdaad dat het hels is maar verder nooit iemand over horen praten.
Ik ben mijzelf niet meer. Ben altijd een ijzersterke vrouw geweest maar lijk nu ingestort. Heb een angststoornis ontwikkeld, ben constant beroerd en misselijk.
Ben al bij tig specialisten geweest omdat ik er van overtuigd was ernstig ziek te zijn.
Maar ben een kerngezonde vrouw.
Huisarts heeft mij hormonen voorgeschreven maar dat werkt nauwelijks.
Ik weet niet wat ik precies wil met mijn bericht, maar zijn er leden die mijn toestand herkennen en hoe zijn jullie ermee omgegaan?
Ik ben de 40 jaar gepasseerd en het afgelopen jaar ben ik nergens meer toe in staat. Ik hoop hier op tips en herkenning.
Het begon met opvliegers. WAAROM hoor en lees je nergens dat het zo ontzettend heftig is? Als ik vrouwen in mijn omgeving erop aanspreek dan hoor je inderdaad dat het hels is maar verder nooit iemand over horen praten.
Ik ben mijzelf niet meer. Ben altijd een ijzersterke vrouw geweest maar lijk nu ingestort. Heb een angststoornis ontwikkeld, ben constant beroerd en misselijk.
Ben al bij tig specialisten geweest omdat ik er van overtuigd was ernstig ziek te zijn.
Maar ben een kerngezonde vrouw.
Huisarts heeft mij hormonen voorgeschreven maar dat werkt nauwelijks.
Ik weet niet wat ik precies wil met mijn bericht, maar zijn er leden die mijn toestand herkennen en hoe zijn jullie ermee omgegaan?
vrijdag 8 juli 2022 om 12:10
Mijn moeder heeft er ook niet veel last van gehad. Maar zij is altijd, echt altijd, heel gelijkmatig. En zeurt nooit ergens over. Dus of dat echt zo was? Geen idee.
Zo heftig als bij mij was het niet in ieder geval.
vrijdag 8 juli 2022 om 12:14
Mijn vrouwelijke huisarts, die ik heel hoog heb zitten want ze is echt goed, begon ook al over "het is een fase, je moet afscheid nemen van dingen (vruchtbaarheid)" etc. etc. Wat een geleuter. Voor sommige vrouwen is dat misschien wel zo. Maar voor mij? Nooit kinderen gehad, nooit gewild ook en al bezig aan mirena nr. 4 dus ik was ook al jaren niet meer ongesteld geweest. Daarnaast was ik net bezig met mijn eigen bedrijf.
Ik vind die gedachte dat je op een of andere manier naar een andere fase overgaat waarin je je maar neer moet leggen bij minder concentratie, labiliteit etc. echt niet meer van deze tijd. Was echt blij dat ik hormonen kreeg. Waarom lijden als dat niet hoeft?
Ik vind die gedachte dat je op een of andere manier naar een andere fase overgaat waarin je je maar neer moet leggen bij minder concentratie, labiliteit etc. echt niet meer van deze tijd. Was echt blij dat ik hormonen kreeg. Waarom lijden als dat niet hoeft?
vrijdag 8 juli 2022 om 12:31
Woll*Stone schreef: ↑08-07-2022 09:55Ik heb dat ook als heftig ervaren. Werd heel labiel, supersnel boos, soms urenlang erge last van hersenmist. Ben vergeetachtig. Dus ja, het kan allemaal heel heftig zijn en veel invloed hebben op hoe je functioneert en je je voelt.
Bij mij helpen hormonen gelukkig wel een heel stuk.
Wellicht kun je hier meer info/lotgenoten vinden:
https://vuurvrouw.nu/
Anders kun je je misschien laten doorverwijzen naar een overgangsconsulente.
Wat een fantastisch initiatief! Heb mij gelijk aangemeld, bedankt voor de tip.
vrijdag 8 juli 2022 om 12:33
Woll*Stone schreef: ↑08-07-2022 12:14Mijn vrouwelijke huisarts, die ik heel hoog heb zitten want ze is echt goed, begon ook al over "het is een fase, je moet afscheid nemen van dingen (vruchtbaarheid)" etc. etc. Wat een geleuter. Voor sommige vrouwen is dat misschien wel zo. Maar voor mij? Nooit kinderen gehad, nooit gewild ook en al bezig aan mirena nr. 4 dus ik was ook al jaren niet meer ongesteld geweest. Daarnaast was ik net bezig met mijn eigen bedrijf.
Ik vind die gedachte dat je op een of andere manier naar een andere fase overgaat waarin je je maar neer moet leggen bij minder concentratie, labiliteit etc. echt niet meer van deze tijd. Was echt blij dat ik hormonen kreeg. Waarom lijden als dat niet hoeft?
Ik heb ook een vrouwelijke huisarts en zij wuift mijn klachten ook telkens weg. Gelukkig heb ik wel een fantastische reumatoloog ( een man) die mijn klachten wel serieus neemt en mij werkelijk overal een verwijzing voorschrijft. Van mijn huisarts heb ik wel verschillende hormonen voorgeschreven gekregen naar niets slaat aan helaas. Fijn dat het voor jou wel werkt.
vrijdag 8 juli 2022 om 12:35
Pindakaasjes schreef: ↑08-07-2022 10:16Ik denk dat ik er ook inzit. Veel stemmingswisselingen, hoofdpijnen en ik drijf iedere nacht mijn bed haast uit. Een paar keer per nacht moet ik eruit om water te drinken omdat ik me uitgedroogd voel.
Mijn menstruaties zijn grillig. Van vele uren waarin ik gewoon níet vloei, en waar dan een stortvloed op volgt inclusief stolsels groter dan kippenlevers.
Het begint mijn leven te beheersen. Op mijn werk sta ik om de haverklap het zweet van mijn gezicht te wrijven met een natte doek.. warm, warm.. steeds zó warm! En met name mijn vrouwelijke collega's lijken het vermakelijk, een soort van grappig te vinden.
Vrouwen in de overgang zijn kennelijk lachwekkend.
Juist. Dat heb je zo goed omschreven, zelf door andere mede vrouwen ( collega’s, tantes, moeder en oma ) wordt het weg gelachen. Vandaar mijn topic. Ik voel mij met mijn klachten een buitenaards wezen.
vrijdag 8 juli 2022 om 12:37
Sweater schreef: ↑08-07-2022 10:30Ik heb het ook gehad! En MOE! Ik herkende mezelf ook niet meer.. heel erg raar om te merken dat iets je helemaal over kan nemen en daar dus niks aan kan doen.. het gaat nu (na een flink aantal jaren) eindelijk weer beter, al slaap ik soms héél slecht. Maar angst stoornissen zijn weg, ook niet meer geïrriteerd en mijn lichaam met wat effort ook weer redelijk terug naar normaal. Eetpatroon wel aangepast want ik kan niet meer gewoon eten wat ik gewend was door die lichamelijke vertraging, maar daar zit ik niet mee. Voel me er goed bij. Ik ben trouwens ook druppels van physalis gaan gebruiken.
Kortom: het hoort erbij, en gaat ook weer voorbij.
Oh ja, de intense vermoeidheid is afschuwelijk. Ik wil niet klagen maar het hakt er zo in en voel mij daarbij onbegrepen. Fysiek ben ik ondersteboven gehaald en als gezond verklaard maar voel mij gewoon nergens toe in staat. Zo ziek en beroerd.
physalis heb ik gelijk besteld, bedankt voor de tip.
vrijdag 8 juli 2022 om 12:42
TheLoveboat schreef: ↑08-07-2022 11:24Bij mij is het nog niet zo ver, maar wil me wel enigszins hierop voorbereiden geestelijk, dus lees graag mee.
@ TO; je bent de 40 gepasseerd zeg je. Mag ik vragen hoe oud je bent en op welke leeftijd 'het' begon? Ook voor de andere dames trouwens. Ik heb begrepen dat het ook deels erfelijk is en dat je dus naar je moeder kan kijken voor het verloop.
Zelf ben ik trouwens altijd gevoelig geweest voor hormonen; werd labiel van de pil en ook veel last van PMS.
Ik ben net 40 jaar geworden naar mijn klachten begonnen met 38 jaar. Door mijn reumatoloog ben ik erachter gekomen.
Dat is best jong hoor, voor het zelfde is het bij jou pas na je 50e een thema.
Het verschilt per vrouw heb ik begrepen, sommigen hebben er helemaal geen last van. Ik heb een auto immuunziekte en een erg heftig verleden. Ik denk dat het ook meespeelt in mijn klachtenbelevenis.
Alles van vroeger komt met de schommel in mijn hormoonhuishouden naar boven.
vrijdag 8 juli 2022 om 12:53
Vivanini28 schreef: ↑08-07-2022 12:35Juist. Dat heb je zo goed omschreven, zelf door andere mede vrouwen ( collega’s, tantes, moeder en oma ) wordt het weg gelachen. Vandaar mijn topic. Ik voel mij met mijn klachten een buitenaards wezen.
Vervelende eigenschap is dat, iets wat je zelf niet zo ervaart of ervaren hebt, weg lachen bij een ander. Zo van ik ken het niet dus het kan nooit zo erg zijn.
vrijdag 8 juli 2022 om 13:00
Vivanini28 schreef: ↑08-07-2022 12:42Ik ben net 40 jaar geworden naar mijn klachten begonnen met 38 jaar. Door mijn reumatoloog ben ik erachter gekomen.
Dat is best jong hoor, voor het zelfde is het bij jou pas na je 50e een thema.
Het verschilt per vrouw heb ik begrepen, sommigen hebben er helemaal geen last van. Ik heb een auto immuunziekte en een erg heftig verleden. Ik denk dat het ook meespeelt in mijn klachtenbelevenis.
Alles van vroeger komt met de schommel in mijn hormoonhuishouden naar boven.
Ik ben 47 en voel mijzelf langzaam veranderen de laatste 5 jaar ongeveer. Kan er niet precies de vinger op leggen wanneer het begon want ook ik ben door omstandigheden nooit helemaal stabiel geweest. Maar dingen als vermoeidheid, pijn in verschillende lichaamsdelen die opeens opduikt en ook weer verdwijnt, wakker worden met een keel zo droog dat ik ervan ga kokhalzen, wakker worden met zweet op de borst, soort wagenziek gevoel rond menstruatie en/of ovulatie, sowieso meer last van ovulatie,
dat is allemaal van de laatste jaren. Ik voel me ook echt ouder worden. Lang heb ik door kunnen gaan voor jonger dan ik eigenlijk was, maar dat is nu wel ingehaald geloof ik.
vrijdag 8 juli 2022 om 13:57
Ik kan niet vergelijken met mijn moeder. Weet wel dat ze rond 47 stopte met menstrueren maar ze is ook niet ouder dan 48 geworden. Ze was al een paar jaar ziek dus ik weet echt niet hoe het bij haar was verlopen als ze gezond was gebleven.
Daarbij heb ik jarenlang de pil geslikt en zij geen enkel voorbehoedsmiddel, dus dat kan ook nog andere invloed hebben misschien.
Daarbij heb ik jarenlang de pil geslikt en zij geen enkel voorbehoedsmiddel, dus dat kan ook nog andere invloed hebben misschien.
vrijdag 8 juli 2022 om 14:19
Woll*Stone schreef: ↑08-07-2022 12:14Mijn vrouwelijke huisarts, die ik heel hoog heb zitten want ze is echt goed, begon ook al over "het is een fase, je moet afscheid nemen van dingen (vruchtbaarheid)" etc. etc. Wat een geleuter. Voor sommige vrouwen is dat misschien wel zo. Maar voor mij? Nooit kinderen gehad, nooit gewild ook en al bezig aan mirena nr. 4 dus ik was ook al jaren niet meer ongesteld geweest. Daarnaast was ik net bezig met mijn eigen bedrijf.
Ik vind die gedachte dat je op een of andere manier naar een andere fase overgaat waarin je je maar neer moet leggen bij minder concentratie, labiliteit etc. echt niet meer van deze tijd. Was echt blij dat ik hormonen kreeg. Waarom lijden als dat niet hoeft?
Ik wil geen hormonen omdat ik niet weet wat daar dan weer de gevolgen van zijn. De hormonen in de pil hebben mij achteraf gezien ook niet heel veel goed gedaan. Ik weet nu wat ik heb, niet wat ik krijg als ik weer kunstmatig iets ga veranderen.
vrijdag 8 juli 2022 om 15:04
Ja, daar valt ook weer genoeg over te zeggen natuurlijk. Ik snap jou, maar Lilalinda ook.. het gaat erom dat je niet wordt weggestuurd met: "tja,, overgang.. deal ermee, met u vele anderen, dit gaat weer voorbij.. tot ziens!"
Geldt trouwens niet alleen voor de overgang wat mij betreft. Talloze vrouwen gaan jaren lang gebukt onder hun menstruaties.
Ze krijgen de pil of een hormoonbehandeling aangeboden. Wil je dat niet of werkt dat niet voldoende.. helaas pindakaas.
Terwijl er behandelingen bestaan zoals het dichtschroeien van het slijm aan de baarmoederwand. Klinkt eng, maar zoals ik het las is het een milde, vrijwel pijnloze ingreep met groots resultaat.
Veel minder buik en onderrug pijnen.. en aanzienlijk minder afscheiding en bloedverlies.
Toch wordt deze behandeling zelden tot nooit aangeboden (behalve bij onrustige cellen) alles daarvoor moet met pillen onderdrukt worden..
Dat geeft toch te denken dat vrouwen met hun ongemakken vooral goede consumenten moeten blijven?
vrijdag 8 juli 2022 om 15:24
Pindakaasjes schreef: ↑08-07-2022 15:04Ja, daar valt ook weer genoeg over te zeggen natuurlijk. Ik snap jou, maar Lilalinda ook.. het gaat erom dat je niet wordt weggestuurd met: "tja,, overgang.. deal ermee, met u vele anderen, dit gaat weer voorbij.. tot ziens!"
......
Daar heb je zeker gelijk in, voor wie wil moet hulp beschikbaar zijn.
vrijdag 8 juli 2022 om 17:20
VVOC overgangsconsulenten zijn verpleegkundigen die zelfstandig werken. Zij kunnen onder andere een advies uitbrengen aan de huisarts om hormonen voor te schrijven.
vrijdag 8 juli 2022 om 18:04
vrijdag 8 juli 2022 om 18:10
Nog verre van de overgang maar wel veel last van PMS en mijn huisarts weet er echt geen zak van en komt niet verder dan 'de' pil voorschrijven. Maar welke, tja dat wist hij ook niet precies, wat had mijn voorkeur? Ja euhh.. Geen? dus de andere optie is antidepressiva..
Dus in zo'n geval kan een advies van iemand die zich er wél in verdiept heeft heel waardevol zijn.
vrijdag 8 juli 2022 om 19:11
Vaak betekent dat dat zij zich goed in de materie verdiept hebben, meer dan de huisarts, en min of meer een behandeling met jou bepalen. Maar omdat ze niet bevoegd zijn zelf voor te schrijven heet het dan dat ze de huisarts advies geven.
Toevallig had ik van de week nog iets anders waarbij ik met een paramedicus de behandeling afsprak, alleen moest de arts nog even een krabbel zetten omdat die eindverwantoordelijk is voor de medicatie.
Na zevenhonderd jaren
vrijdag 8 juli 2022 om 19:57
Ik ervaar het ook als heftig. Emotioneel wiebelig, slecht slapen (door opvliegers) en me 'mezelf' niet voelen. Ook nog een bonus angst-stoornis want dit was nog niet genoeg. Ik vergeet ook veel meer dingen en het wordt me al snel teveel.
De eerste opvlieger had ik 6 jaar geleden. Weet het nog heel goed. Ik was er zo beroerd van dat ik moest overgeven. Wilde gewoon uit mijn vel springen, zo warm en beklemmend. Zo erg als die eerste heb ik het gelukkig nooit meer gehad maar vooral 's nachts vind ik het vervelend. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst gewoon een hele nacht heb doorgeslapen.
De eerste opvlieger had ik 6 jaar geleden. Weet het nog heel goed. Ik was er zo beroerd van dat ik moest overgeven. Wilde gewoon uit mijn vel springen, zo warm en beklemmend. Zo erg als die eerste heb ik het gelukkig nooit meer gehad maar vooral 's nachts vind ik het vervelend. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst gewoon een hele nacht heb doorgeslapen.
vrijdag 8 juli 2022 om 22:49
Geen opvliegers, maar zo slecht slapen. Ik heb ongeveer 2 jaar maar een uur of 2 per nacht geslapen. Dikke concentratie problemen en zo ontzettend moe. Kon amper de auto nog uitkomen door gewrichtsklachten. Met medicatie stuk beter. Mijn moeder sprak er niet over maar is in die tijd totaal van het pad geraakt, angsten en suïcidaal. Vermoed wel dat er een link was.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
