Rustig blijven in onzekere situatie vader

Mijn vader is 70 jaar. Sinds begin oktober is hij aan het kwakkelen: een fikse blaasontsteking met daaropvolgend een bijbalontsteking. Tot en met vrijdag slikt hij een forse dosering antibiotica (co-trimoxazol). Vorige week knapte hij eindelijk een beetje op na een periode lusteloos te zijn geweest.

Afgelopen woensdag kreeg hij keelpijn (pijn bij het slikken) en last van oprispingen en verhoging/koorts. Hij voelt zich regelmatig rillerig. Hij heeft zich laten testen op corona. De uitslag was negatief. Vanavond heeft hij ook banaan uitgespuugd. Hij heeft een verminderde eetlust en is afgelopen maand 5 kilo afgevallen. Hij hikt af en toe ook (als ik dat Google, kom ik ook meteen op kanker uit...).
Vanochtend heb ik de huisarts gebeld. Morgen wordt er bloed afgenomen en hij is sinds vandaag gestart met maagzuurremmers.

Het kan van alles zijn, maar ik word gek van doemscenario's in mijn hoofd (slokdarmkanker, maagkanker). Ik word verdrietig en gestrest van deze gedachten. Ik weet dat het geen nut heeft om op de zaken vooruit te lopen, maar ik heb deze ervaring in mijn werk en ik ben zo bang om hem te verliezen.

Met dit topic wil ik om tips vragen om mijn hoofd koel te houden. Morgen en overmorgen werk ik ook gewoon. Ik zie er tegenop, maar het is ook goede afleiding en het wordt er niet anders van als ik niet zou gaan werken. Maar hoe blijf ik rustig?

Precies wat jij zegt, Minoes.
En het is ook niet zo dat ik mijn emoties uit naar mijn ouders toe. Ze weten dat ik er voor ze ben en dat ik ze help waar ik kan.

Ondanks meerdere antibioticakuren heeft mijn vader nog steeds blaasontsteking (nog altijd veroorzaakt door ecoli). De slokdarmklachten waren (gelukkig) een vervelende bijwerking van een antibioticum wat hij inmiddels niet meer krijgt. Prostaat kan pas verder worden onderzocht als de blaasontsteking voorbij is, want de PSA reageert op de blaasontsteking en is volgens de uroloog daardoor verhoogd. Afgelopen week toch op aangedrongen om eens meer onderzoek in te gaan zetten, voor nu aan de blaas (cystoscopie). Deze staat 3 januari gepland. Het schiet soms door mijn hoofd waardoor ik me alweer druk maak... Hopelijk komt er niet iets als blaaskanker uit.

Jawel, het ging een tijdje goed hoor, maar nu het onderzoek dichterbij komt, begin ik het toch weer spannend te vinden. Ik praat er veel over met mijn vriend wat me goed helpt. De angst is momenteel niet 24/7 aanwezig, maar popt af en toe even op in mijn gedachten.

11 januari is er een echo gemaakt van zijn onderbuik. De uitslag krijgt hij rond/na 14 februari. Is dat normaal? Ik dacht dat het een kwestie van een aantal werkdagen zou zijn

Het gaat gelukkig wel echt weer beter. Zijn urine is sinds een kleine 2 weken schoon. Dus dat is mooi. Maar nog steeds zo nu en dan bloed in zijn ondergoed.

Bedankt voor je berichtje.
Het gaat wel weer goed. Ik ben zelf werkzaam in de zorg en daardoor heb ik soms teveel kennis en daardoor doemscenario's.

De blaasontsteking is eindelijk weg. Op de echo zagen ze niet iets afwijkends. De prostaat wordt nog wel verder onderzocht, dus dat is afwachten.