Gezondheid
alle pijlers
Stress-incontinentie en TVT-operatie.
maandag 9 juli 2007 om 20:52
Hallo !
Ik kom er maar eens voor uit. Als ik verkouden ben, of erge last heb van mijn hooikoorts moet ik een verbandje / Tena in, anders heb ik een (kleine) natte plek in mijn broek. Ik heb hier last van sinds mijn zwangerschap, bijna vijf jaar geleden. Ik heb de laatste tijd als test geprobeerd om in-stukjes-te-plassen, maar "afknijpen" lukt mij blijkbaar ook niet meer. Het is niet dat ik mijn plas niet kan ophouden, dat kan ik behoorlijk goed, ik hoef nooit te rennen naar de wc.
Vorig jaar heb ik van een kennis gehoord over een operatie die je hier van af zou kunnen helpen, ze wist alleen de naam niet, haar vriendin had dit laten doen. Toevallig las ik in een oude Consumentengids (juli/augustus 2006) een artikel hierover, en nu weet ik de naam. Het gaat om een
TVT-operatie = Tensionfree Vaginal Tape
Een soort draagband voor de urinebuis die operatief wordt aangebracht bij vrouwen met stress-incontinentie.
Heeft iemand hier ervaring mee ? Ik ben er wel flauw van, en word beroerd bij de gedachte dat ik nóg 50 jaar van mijn leven moet "druppelen". Is het een lastige operatie, of zo gepiept ? Heb je er last van gehad, napijn e.d. ?
Alle reacties zijn welkom.
Ik kom er maar eens voor uit. Als ik verkouden ben, of erge last heb van mijn hooikoorts moet ik een verbandje / Tena in, anders heb ik een (kleine) natte plek in mijn broek. Ik heb hier last van sinds mijn zwangerschap, bijna vijf jaar geleden. Ik heb de laatste tijd als test geprobeerd om in-stukjes-te-plassen, maar "afknijpen" lukt mij blijkbaar ook niet meer. Het is niet dat ik mijn plas niet kan ophouden, dat kan ik behoorlijk goed, ik hoef nooit te rennen naar de wc.
Vorig jaar heb ik van een kennis gehoord over een operatie die je hier van af zou kunnen helpen, ze wist alleen de naam niet, haar vriendin had dit laten doen. Toevallig las ik in een oude Consumentengids (juli/augustus 2006) een artikel hierover, en nu weet ik de naam. Het gaat om een
TVT-operatie = Tensionfree Vaginal Tape
Een soort draagband voor de urinebuis die operatief wordt aangebracht bij vrouwen met stress-incontinentie.
Heeft iemand hier ervaring mee ? Ik ben er wel flauw van, en word beroerd bij de gedachte dat ik nóg 50 jaar van mijn leven moet "druppelen". Is het een lastige operatie, of zo gepiept ? Heb je er last van gehad, napijn e.d. ?
Alle reacties zijn welkom.
maandag 9 juli 2007 om 21:16
Hoi Moppetoet,
Helaas heb ik er ook last van sinds mijn bevalling. Ik weet niets van
de operatie maar wat ook kan helpen is fysiotherapie bij een
gespecialiseerde bekkenbodemfysiotherapeut. Ik heb zelf de stap nog
niet genomen maar denk er wel over om een verwijzing te gaan vragen bij
mijn huisarts.
Het schijnt nogal veel voor te komen maar toch ken ik niemand met het
zelfde probleem. Niet zo gek want ik praat er zelf ook met niemand
over. Voor mij is het ook een reden om niet nog een kind te krijgen
want bevallingen zijn toch wel de grote boosdoener.
groetjes
Joana
Helaas heb ik er ook last van sinds mijn bevalling. Ik weet niets van
de operatie maar wat ook kan helpen is fysiotherapie bij een
gespecialiseerde bekkenbodemfysiotherapeut. Ik heb zelf de stap nog
niet genomen maar denk er wel over om een verwijzing te gaan vragen bij
mijn huisarts.
Het schijnt nogal veel voor te komen maar toch ken ik niemand met het
zelfde probleem. Niet zo gek want ik praat er zelf ook met niemand
over. Voor mij is het ook een reden om niet nog een kind te krijgen
want bevallingen zijn toch wel de grote boosdoener.
groetjes
Joana
maandag 9 juli 2007 om 21:26
Ik heb net een documentaire van Netwerk gevonden, maar ik geloof dat die niet echt voor mij bedoeld is, ik heb namelijk geen moeizame kunstverlossing gehad, maar een hele snelle bevalling, binnen zes-en-een-half uur vanaf het breken van mijn vliezen tot aan de geboorte.
Om 07:15 vliezen spontaan gebroken gebroken, om 10:30 weeën en om 13:45 een zoon (4442 gram).
Onderwerp: De kwestie van de moederschootUitzenddatum: Wo. 9 augustus 2006, 19.25u Verslaggeving: Heleen Minderaa
Om 07:15 vliezen spontaan gebroken gebroken, om 10:30 weeën en om 13:45 een zoon (4442 gram).
Onderwerp: De kwestie van de moederschootUitzenddatum: Wo. 9 augustus 2006, 19.25u Verslaggeving: Heleen Minderaa
maandag 9 juli 2007 om 21:34
Hoi Moppetoet!
Pff, net een heel stuk getikt als reactie, klik ik het per ongeluk weg!
Naja, hier gaan we weer..
Allereerst: Wat vervelend zeg!
Ik heb even op internet gekeken, informatie Gegoogled en las dat er nog veel meer behandelingen mogelijk zijn, die minder ingrijpend zijn dan een TVT operatie.
Je kan bijvoorbeeld door fysiotherapie de bekkenbodem spieren versterken. Verder zijn en medicijnen voor te verkrijgen (deze zijn meestal weinig effectief en geven veel bijwerkingen).
Verder kan er een ring (pessarium) worden geplaatst en daarna wordt pas gesproken over de TVT operatie. Deze operatie is trouwens ook geen garantie op succes, bij 6% van de vrouwen helpt de operatie niet (relatief kleine kans dus dat het bij jou niet werkt, maar de kans is er).
Wil je niet ontmoedigen ofzo, maar wil hier alleen maar mee zeggen dat er ook (misschien om eerst te proberen?) minder ingrijpende manieren zijn om van deze stressincontinentie (of inspanningsincontinentie) af te komen.
Heb even een aantal brochures opgezocht voor je. Misschien heb je al deze informatie zelf, maar zet het er voor de zekerheid even bij
Klik hier voor: CWZ folder - TVT-operatie voor urineverlies bij inspanning
Klik hier voor: NVOG folder - Bekkenbodemproblemen bij vrouwen
Klik hier voor: NVOG folder - Fysiotherapie bij bekkenbodemproblemen
Klik hier voor: NVOG folder - Ring of pessarium bij bekkenbodemproblemen
Klik hier voor: NVOG folder - Bekkenbodem- en incontinentie-operaties
Ik hoop dat je wat aan mijn reactie hebt.
Succes!
Groetjes.
Pff, net een heel stuk getikt als reactie, klik ik het per ongeluk weg!
Naja, hier gaan we weer..
Allereerst: Wat vervelend zeg!
Ik heb even op internet gekeken, informatie Gegoogled en las dat er nog veel meer behandelingen mogelijk zijn, die minder ingrijpend zijn dan een TVT operatie.
Je kan bijvoorbeeld door fysiotherapie de bekkenbodem spieren versterken. Verder zijn en medicijnen voor te verkrijgen (deze zijn meestal weinig effectief en geven veel bijwerkingen).
Verder kan er een ring (pessarium) worden geplaatst en daarna wordt pas gesproken over de TVT operatie. Deze operatie is trouwens ook geen garantie op succes, bij 6% van de vrouwen helpt de operatie niet (relatief kleine kans dus dat het bij jou niet werkt, maar de kans is er).
Wil je niet ontmoedigen ofzo, maar wil hier alleen maar mee zeggen dat er ook (misschien om eerst te proberen?) minder ingrijpende manieren zijn om van deze stressincontinentie (of inspanningsincontinentie) af te komen.
Heb even een aantal brochures opgezocht voor je. Misschien heb je al deze informatie zelf, maar zet het er voor de zekerheid even bij
Klik hier voor: CWZ folder - TVT-operatie voor urineverlies bij inspanning
Klik hier voor: NVOG folder - Bekkenbodemproblemen bij vrouwen
Klik hier voor: NVOG folder - Fysiotherapie bij bekkenbodemproblemen
Klik hier voor: NVOG folder - Ring of pessarium bij bekkenbodemproblemen
Klik hier voor: NVOG folder - Bekkenbodem- en incontinentie-operaties
Ik hoop dat je wat aan mijn reactie hebt.
Succes!
Groetjes.
maandag 9 juli 2007 om 21:41
Dank je wel voor je informatie !
Tot nu toe heb ik niet meer dan drie velletjes A-4 uit de consumentengids gekopieerd.
Ik heb net het Netwerk-programma bekeken op de computer. Het is troostend om te weten dat je niet de enige bent, maar ze gaan verder niet in op de mogelijke behandelmethoden.
Ik zal jouw links eens bekijken, en hopen dat niet alleen ik er iets aan heb, maar ook een hoop andere forumsters, want het schijnt inderdaad een publiek geheim te zijn dat we "en masse" in onze broek plassen.
Tot nu toe heb ik niet meer dan drie velletjes A-4 uit de consumentengids gekopieerd.
Ik heb net het Netwerk-programma bekeken op de computer. Het is troostend om te weten dat je niet de enige bent, maar ze gaan verder niet in op de mogelijke behandelmethoden.
Ik zal jouw links eens bekijken, en hopen dat niet alleen ik er iets aan heb, maar ook een hoop andere forumsters, want het schijnt inderdaad een publiek geheim te zijn dat we "en masse" in onze broek plassen.
maandag 9 juli 2007 om 21:54
Als ik de folders mag geloven is het dus een behoorlijk heftige ingreep.
Ik denk dat ik eerst het allereerste advies maar ga opvolgen, daar ben ik al mee bezig: Afvallen ! En daarnaast plasoefeningen doen, mocht me dat na een tijdje nog steeds niet lukken, dan denk ik dat ik toch eens naar zo'n fysiotherapeute of een incontinentieverpleegkundige ga.
Ik denk dat ik eerst het allereerste advies maar ga opvolgen, daar ben ik al mee bezig: Afvallen ! En daarnaast plasoefeningen doen, mocht me dat na een tijdje nog steeds niet lukken, dan denk ik dat ik toch eens naar zo'n fysiotherapeute of een incontinentieverpleegkundige ga.
maandag 9 juli 2007 om 22:47
Moppetoet, ik snap dat dit geen makkelijk onderwerp is om over te praten en er een hogere drempel is om naar de dokter te stappen. Maar toch wil ik je 1 ding meegeven; gá! Je loopt al 5 jaar te klootviolen, geef je zelf aan. Meid, als je dat zelf had gered dan was het je al gelukt. Er is op dit gebied echt een hoop, maak daar gebruik van. Laat je verwijzen naar de uroloog. De meeste zijn mannen, maar er zijn ook vrouwen als dat je prettiger lijkt. Meid, je moest eens weten hoe ongelooflijk veel vrouwen last hebben van een vorm van incontinentie. Het is niet alleen de doodnormaalste zaak voor een uroloog of incontinentieverpleegkundige, maar er komen zelfs tegenwoordig speciale vrouwenpoli's die dit ook meenemen.
Waarom nog een dag langer aanklooien, je druk maken over lekken, slepen en gedoe met opvangmateriaal als er van alles beschikbaar is aan gespecialiseerde hulptroepen? Je doet jezelf tekort, na 5 jaar heb je die hulp echt meer dan verdiend. Al zou het alleen al zijn om jouw thuis geoefen te optimaliseren. Of waar nodig een speciale fysio, medicatie, of een van allerlei andere opties. Neem bijv. dat gefaseerd uitplassen wat we er al van jongs af aan ingetrimd kregen. Inmiddels is dat alweer achterhaald bijv.
Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat dit makkelijk gezegd is. Maar eenmaal die drempel over, kun je op zoek naar de beste oplossing voor jou. Ga niet op internet al dé kant-en-klare oplossing zoeken, want die is er niet, voor niemand. Praat met een specialist op dit gebied en ga op zoek naar wat bij jouw probleem, lichaam en levensstijl past. Ze kunnen je niet alleen handige tips geven over optimaal opvangmateriaal en eventuele vergoedingen, maar daarmee kan het dagelijks leven ook net wat prettiger zijn. Tel daar bij op dat je samen op zoek kunt naar de juiste oplossing voor jou. Zij brengen de medische kennis in, jij de persoonlijke ervaring en levensvisie.
Zelf heb ik geen last van stress-incontinentie, maar had (heb??) last gehad van 3 incidenten waarbij ik ook lichtelijk nat was. Overloop-incontinentie in mijn geval, door een ziekte die ik heb. Door die ziekte is er niets te doen aan de oorzaak, maar dat wil niet zeggen dat je niets kunt doen. Ik ben nog altijd blij dat ik die drempel over gestapt ben. Als een zat ik bij mijn huisarts, en waar voor?? Ik kreeg een plezante vrouwelijke uroloog die prompt met zwangerschapsverlof ging. Ik nog wat zenuwen, want tja mannelijke uroloog.... mwah. Wederom was dat onterecht en bleek deze uro me nog meer te bevallen; goede humor, zeer open, heel relaxte sfeer. De inco-verpleegkundige; geweldig mens, net als de andere mensen op de uro-poli. Ze hebben daar een bijzonder slag mensen volgens mij, of mijn ziekenhuis is maf. Ze weten op een uro-afdeling dat dit onderwerpen zijn die mensen vaak moeilijk bespreekbaar durven te maken en scheppen uit zichzelf al een open sfeer waardoor je in ene heel makkelijk over dingen praat. Een lang verhaal kort; ik ben zelf gaan catheteriseren om nierschade te voorkomen (mijn blaas is te groot). Gevolg daarvan is dat de blaas niet meer de kans krijgt om over te lopen en dus geen urineverlies! Nu past catheteriseren helaas niet bij mijn lichaam, dus is er besloten om binnenkort een continent stoma te plaatsen.
Voor de duidelijkheid; mijn verhaal is absoluut niet representatief qua "ingreep-heftigheid". Trek je daar svp niets van aan. Wat ik er alleen mee probeer te zeggen is; zelf klungelen is leuk, maar 5 jaar klungelen is lang genoeg. Hulp vragen en krijgen kan dit ongemak een stuk minder vervelend maken. Voor veel vrouwen kunnen ze een hoop betekenen. Ook voor jou!
Waarom nog een dag langer aanklooien, je druk maken over lekken, slepen en gedoe met opvangmateriaal als er van alles beschikbaar is aan gespecialiseerde hulptroepen? Je doet jezelf tekort, na 5 jaar heb je die hulp echt meer dan verdiend. Al zou het alleen al zijn om jouw thuis geoefen te optimaliseren. Of waar nodig een speciale fysio, medicatie, of een van allerlei andere opties. Neem bijv. dat gefaseerd uitplassen wat we er al van jongs af aan ingetrimd kregen. Inmiddels is dat alweer achterhaald bijv.
Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat dit makkelijk gezegd is. Maar eenmaal die drempel over, kun je op zoek naar de beste oplossing voor jou. Ga niet op internet al dé kant-en-klare oplossing zoeken, want die is er niet, voor niemand. Praat met een specialist op dit gebied en ga op zoek naar wat bij jouw probleem, lichaam en levensstijl past. Ze kunnen je niet alleen handige tips geven over optimaal opvangmateriaal en eventuele vergoedingen, maar daarmee kan het dagelijks leven ook net wat prettiger zijn. Tel daar bij op dat je samen op zoek kunt naar de juiste oplossing voor jou. Zij brengen de medische kennis in, jij de persoonlijke ervaring en levensvisie.
Zelf heb ik geen last van stress-incontinentie, maar had (heb??) last gehad van 3 incidenten waarbij ik ook lichtelijk nat was. Overloop-incontinentie in mijn geval, door een ziekte die ik heb. Door die ziekte is er niets te doen aan de oorzaak, maar dat wil niet zeggen dat je niets kunt doen. Ik ben nog altijd blij dat ik die drempel over gestapt ben. Als een zat ik bij mijn huisarts, en waar voor?? Ik kreeg een plezante vrouwelijke uroloog die prompt met zwangerschapsverlof ging. Ik nog wat zenuwen, want tja mannelijke uroloog.... mwah. Wederom was dat onterecht en bleek deze uro me nog meer te bevallen; goede humor, zeer open, heel relaxte sfeer. De inco-verpleegkundige; geweldig mens, net als de andere mensen op de uro-poli. Ze hebben daar een bijzonder slag mensen volgens mij, of mijn ziekenhuis is maf. Ze weten op een uro-afdeling dat dit onderwerpen zijn die mensen vaak moeilijk bespreekbaar durven te maken en scheppen uit zichzelf al een open sfeer waardoor je in ene heel makkelijk over dingen praat. Een lang verhaal kort; ik ben zelf gaan catheteriseren om nierschade te voorkomen (mijn blaas is te groot). Gevolg daarvan is dat de blaas niet meer de kans krijgt om over te lopen en dus geen urineverlies! Nu past catheteriseren helaas niet bij mijn lichaam, dus is er besloten om binnenkort een continent stoma te plaatsen.
Voor de duidelijkheid; mijn verhaal is absoluut niet representatief qua "ingreep-heftigheid". Trek je daar svp niets van aan. Wat ik er alleen mee probeer te zeggen is; zelf klungelen is leuk, maar 5 jaar klungelen is lang genoeg. Hulp vragen en krijgen kan dit ongemak een stuk minder vervelend maken. Voor veel vrouwen kunnen ze een hoop betekenen. Ook voor jou!
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 9 juli 2007 om 23:42
Roosvrouw, bedankt voor je "peptalk" ! (Hé, mijn smilies doen het weer)
Ik heb het er vanavond nog even over gehad met mijn vriend, die is er helemaal voor dat ik me laat doorverwijzen naar een gespecialiseerde fysiotherapeut, dus ik zal binnenkort bij de huisarts langs gaan.
Iedereen bedankt voor het meedenken !
*;
Ik heb het er vanavond nog even over gehad met mijn vriend, die is er helemaal voor dat ik me laat doorverwijzen naar een gespecialiseerde fysiotherapeut, dus ik zal binnenkort bij de huisarts langs gaan.
Iedereen bedankt voor het meedenken !
*;