Gezondheid
alle pijlers
Stressklachten door hypochondrie
maandag 11 november 2019 om 12:12
Beste forumgenoten,
Ik zal mij even voorstellen. Ik ben 25 jaar oud en heb eigenlijk een ontzettend leuk leven. Leuke vrienden, een stabiel gezin en financieel gaat het ook goed. Ook ben ik een fanatiek sporter en hier kan ik mij op een positieve manier helemaal in verliezen. Toch gaat er iets mis in mijn leven: ik heb bij vlagen ontzettende last van hypochondrie. Deze hypochondrie kan mij compleet overnemen en als een soort deken over mijn leven hangen. Soms is hij er ook niet maar toch voel ik vaak dat 'het monster' in mijn hoofd gekooid is en probeert te ontsnappen. Samengevat kan zich dat zo uiten.
Eind september 2019: Buikkrampen, diarree, bloed bij de ontlasting. Ontzettende angst voor darmkanker. Google helemaal leeggezocht en uiteraard vele huisartsbezoeken. Slapeloze nachten en stress en paniekaanvallen waarbij ik natuurlijk meteen dacht aan een hartaanval. Snachts durfde ik niet te slapen, bang dat ik zou overlijden in mijn slaap.
Begin oktober: Mijn nieuwe en eerste baan sinds mijn afstuderen (40 uur per week). Weer rustig qua ontlasting en gevoel in mijn darmen. Alleen ontzettende last van spanningshoofdpijn en duizelig gevoel. De gedachte van een hersentumor kan ik niet loslaten. Als een bezetene google ik alles door over hersentumoren en ben ik als een waakhond extreem alert op de andere symptomen die horen bij een hersentumor. Uiteindelijk gebogen voor de angst en 600 euro afgetikt bij een particulier bedrijf voor het maken van een MRI-scan. Uitslag: alles ziet er goed uit. Mijn ouders ontvingen mij hierna thuis op een feestelijke manier ('nu kan je het eindelijk uit je hoofd zetten') maar het trok niet weg. Nog diezelfde dag vind ik iets nieuws, namelijk een gezwollen kliertje in mijn hals wat ik al jaren heb en na een eerder huisarts bezoek als onschuldig is gemarkeerd. De volgende ochtend toch maar weer naar de huisarts gegaan en uiteraard, niks aan de hand.
Nog diezelfde week vind ik iets nieuws: diabetes. Opnieuw het eindeloos doorspitten van google en een gang naar de huisarts. Urinetest is doodnormaal.
Een paar dagen later valt mij iets nieuws op: spiertrekkingen. Eigenlijk heb ik ze dagelijks. Vaak zijn het plopjes, alsof je hartslag in een ander lichaamsdeel voelbaar is. Heel soms zijn het trillingen van enkele seconden maar ze trekken altijd weer weg. Ze zijn niet hinderlijk, fysiek gezien, maar uiteraard wel mentaal. Door mijn gegoogle weet ik al weer bij welke vreselijke spierziektes dit kan voorkomen en hiermee is het kwaad eigenlijk al geschied. Ik ben als de dood dat ik ALS zou kunnen hebben. Als een bezetene zit ik mijn spierkracht te testen, denk aan het oppakken van objecten, het aanspannen van vuisten, het omdraaien van sleutels in een sleutelgat. Je raadt het al: ik heb nu spierpijn in mijn onderarm en dat versterkt mijn arm weer. Ik zit nu eigenlijk weer in dezelfde gang als bij de herstentumor en darmkanker. Elke spiertrilling is er een te veel, elke verspreking is er een te veel en elke keer als ik iets laat vallen uit onhandigheid versterkt het mijn angstgevoel weer. Eigenlijk is er maar een ding wat ik wil: een grootschalig neurologisch onderzoek waarbij deze vreselijke ziekte wordt uitgesloten.
Mijn vraag is: zijn er mensen met soortgelijke ervaringen qua spiertrekkingen? Is dit normaal? Maar vooral: tips bij deze hypochondrie? Ik zit al bij de eerstelijnshulp van de huisarts en het is nu aan mij om te bepalen wat voor hulp ik wil. Welke hulp raden jullie mij aan? En wat zijn dagelijkse activiteiten of dingen die mij kunnen helpen? Ik probeer veel om mij beter te voelen maar helaas keert de hypochondrie vroeg of laat terug.
Ik zal mij even voorstellen. Ik ben 25 jaar oud en heb eigenlijk een ontzettend leuk leven. Leuke vrienden, een stabiel gezin en financieel gaat het ook goed. Ook ben ik een fanatiek sporter en hier kan ik mij op een positieve manier helemaal in verliezen. Toch gaat er iets mis in mijn leven: ik heb bij vlagen ontzettende last van hypochondrie. Deze hypochondrie kan mij compleet overnemen en als een soort deken over mijn leven hangen. Soms is hij er ook niet maar toch voel ik vaak dat 'het monster' in mijn hoofd gekooid is en probeert te ontsnappen. Samengevat kan zich dat zo uiten.
Eind september 2019: Buikkrampen, diarree, bloed bij de ontlasting. Ontzettende angst voor darmkanker. Google helemaal leeggezocht en uiteraard vele huisartsbezoeken. Slapeloze nachten en stress en paniekaanvallen waarbij ik natuurlijk meteen dacht aan een hartaanval. Snachts durfde ik niet te slapen, bang dat ik zou overlijden in mijn slaap.
Begin oktober: Mijn nieuwe en eerste baan sinds mijn afstuderen (40 uur per week). Weer rustig qua ontlasting en gevoel in mijn darmen. Alleen ontzettende last van spanningshoofdpijn en duizelig gevoel. De gedachte van een hersentumor kan ik niet loslaten. Als een bezetene google ik alles door over hersentumoren en ben ik als een waakhond extreem alert op de andere symptomen die horen bij een hersentumor. Uiteindelijk gebogen voor de angst en 600 euro afgetikt bij een particulier bedrijf voor het maken van een MRI-scan. Uitslag: alles ziet er goed uit. Mijn ouders ontvingen mij hierna thuis op een feestelijke manier ('nu kan je het eindelijk uit je hoofd zetten') maar het trok niet weg. Nog diezelfde dag vind ik iets nieuws, namelijk een gezwollen kliertje in mijn hals wat ik al jaren heb en na een eerder huisarts bezoek als onschuldig is gemarkeerd. De volgende ochtend toch maar weer naar de huisarts gegaan en uiteraard, niks aan de hand.
Nog diezelfde week vind ik iets nieuws: diabetes. Opnieuw het eindeloos doorspitten van google en een gang naar de huisarts. Urinetest is doodnormaal.
Een paar dagen later valt mij iets nieuws op: spiertrekkingen. Eigenlijk heb ik ze dagelijks. Vaak zijn het plopjes, alsof je hartslag in een ander lichaamsdeel voelbaar is. Heel soms zijn het trillingen van enkele seconden maar ze trekken altijd weer weg. Ze zijn niet hinderlijk, fysiek gezien, maar uiteraard wel mentaal. Door mijn gegoogle weet ik al weer bij welke vreselijke spierziektes dit kan voorkomen en hiermee is het kwaad eigenlijk al geschied. Ik ben als de dood dat ik ALS zou kunnen hebben. Als een bezetene zit ik mijn spierkracht te testen, denk aan het oppakken van objecten, het aanspannen van vuisten, het omdraaien van sleutels in een sleutelgat. Je raadt het al: ik heb nu spierpijn in mijn onderarm en dat versterkt mijn arm weer. Ik zit nu eigenlijk weer in dezelfde gang als bij de herstentumor en darmkanker. Elke spiertrilling is er een te veel, elke verspreking is er een te veel en elke keer als ik iets laat vallen uit onhandigheid versterkt het mijn angstgevoel weer. Eigenlijk is er maar een ding wat ik wil: een grootschalig neurologisch onderzoek waarbij deze vreselijke ziekte wordt uitgesloten.
Mijn vraag is: zijn er mensen met soortgelijke ervaringen qua spiertrekkingen? Is dit normaal? Maar vooral: tips bij deze hypochondrie? Ik zit al bij de eerstelijnshulp van de huisarts en het is nu aan mij om te bepalen wat voor hulp ik wil. Welke hulp raden jullie mij aan? En wat zijn dagelijkse activiteiten of dingen die mij kunnen helpen? Ik probeer veel om mij beter te voelen maar helaas keert de hypochondrie vroeg of laat terug.
maandag 11 november 2019 om 14:08
Dat borrelend gevoel bij je hart heb ik heel vaak. Ik dacht dat het iets was met je middenrif en ongecontroleerde spiersamentrekkingen of zoiets. Net zoiets als wanneer je lip of ooglid een trilling heeft. Ik zou me er geen zorgen om maken maar als je je echt zorgen maakt, vraag het de huisarts.
Verder, lastig hypochondrie. Eigenlijk heb je alleen daar last van dus, met als gevolg stressklachten die flink uitvergroot worden. Ben je al eens bij een psycholoog geweest?
Verder, lastig hypochondrie. Eigenlijk heb je alleen daar last van dus, met als gevolg stressklachten die flink uitvergroot worden. Ben je al eens bij een psycholoog geweest?
maandag 11 november 2019 om 14:28
Heb je cognitieve gedragstherapie gehad? Dat wordt volgens mij vaak ingezet bij hypochondrie. Het belangrijkste is sowieso om niet steeds mee te gaan in de angst en drang naar controle. Geen gegoogle en lichamelijke onderzoeken meer waarmee je het cirkeltje in stand houdt en de angst voedt, maar leren om de onzekerheid en kwetsbaarheid van het leven te (ver)dragen. Angst kun je leren doorleven in plaats van het steeds weg maken met geruststelling van buitenaf, waarna de intensiteit ervan kan slijten en afnemen.
Makkelijker gezegd dan gedaan in jouw geval, dat snap ik, maar het is wel echt essentieel dat je manier van handelen gaat veranderen. En daar heb je een goede psycholoog voor nodig.
Veel sterkte en succes, het is naar om zo in angst te leven.
Makkelijker gezegd dan gedaan in jouw geval, dat snap ik, maar het is wel echt essentieel dat je manier van handelen gaat veranderen. En daar heb je een goede psycholoog voor nodig.
Veel sterkte en succes, het is naar om zo in angst te leven.
maandag 11 november 2019 om 18:12
maandag 11 november 2019 om 18:59
dinsdag 12 november 2019 om 09:40
Het heeft geen zin om na te vragen of mensen ervaring hebben met de klachten die je nu hebt. Vandaag voel je dit, morgen heb je weer wat anders bedacht. Voor alles een onderzoek aanvragen is zinloos, want het probleem zit tussen je oren.
Stop eerst eens met het gebruik van Google. Dat is bij jou één van de boosdoeners. Het enige waar jij baat bij hebt is therapie. Je hoeft je niet te schamen voor je angsten, maar je moet er wel wat mee doen. Dit is geen leven.
Stop eerst eens met het gebruik van Google. Dat is bij jou één van de boosdoeners. Het enige waar jij baat bij hebt is therapie. Je hoeft je niet te schamen voor je angsten, maar je moet er wel wat mee doen. Dit is geen leven.
dinsdag 12 november 2019 om 23:45
Hoi ik herken gelijk je hele verhaal. Ook ik heb in september een buikgriep gehad met gekste gedachten achteraf.. nu heb ik een koortslip met verdikte lymfklieren (een uur geleden voordat dit gebeurde hoorde ik dat een kennis van 21jaar lymfkanker heeft) Dan zeg ik tegenmijzelf dat ik super gezond ben en daardoor mijn klieren aan het werk zijn om de virus op te ruimen.. als ik op het internet kijk kom ik uiteindelijk altijd op het slechtste senario uit. Ik wil mijn leven LEVEN en niet door die stomme hypochondrie geleefd worden.
Bij mij is dit begonnen 4jaar geleden na een voedselvergiftiging in het buitenland, sindsdien is het eigelijk noooit helemaal weggeweest. Ik heb ook veel stressklachten dagelijks omdat ik na vele jaren de klachten herken kan ik hier goed mee overweg, maar zodra er iets nieuws bijkomt is het gelijk raak in m’n hoofd terwijl mijn verstand beter weet..
ook ik heb meerdere onderzoeken gehad en dit stelt mij dan gerust... ik heb een progamma gevolgd (thuisporgamma) die mij heel goed heeft geholpen maar 100% klachtenvrij?? Ik weet niet of dat ooit gebeurd, het is gewoon een manier vinden om hier zo goed mee om te gaan...
Bij mij is dit begonnen 4jaar geleden na een voedselvergiftiging in het buitenland, sindsdien is het eigelijk noooit helemaal weggeweest. Ik heb ook veel stressklachten dagelijks omdat ik na vele jaren de klachten herken kan ik hier goed mee overweg, maar zodra er iets nieuws bijkomt is het gelijk raak in m’n hoofd terwijl mijn verstand beter weet..
ook ik heb meerdere onderzoeken gehad en dit stelt mij dan gerust... ik heb een progamma gevolgd (thuisporgamma) die mij heel goed heeft geholpen maar 100% klachtenvrij?? Ik weet niet of dat ooit gebeurd, het is gewoon een manier vinden om hier zo goed mee om te gaan...
zaterdag 16 november 2019 om 23:55
Ik wil je afraden om je hypochondrie als een soort monster te zien. Het is zeker geen externe kracht die op jou inwerkt en waarop jijzelf geen invloed hebt. Zie het liever als een deel van jezelf waar je aan moet en wil werken. Zoals anderen ook al hebben geadviseerd, is cognitieve gedragstherapie vaak een goede stap bij hypochondrie.
Veel sterkte en zet hem op!
Veel sterkte en zet hem op!
schar wijzigde dit bericht op 05-01-2020 23:09
54.89% gewijzigd
zondag 17 november 2019 om 13:06
Bij een te hoog gehalte bloedsuiker scheidt het lichaam aceton af via de urine. Dus een urinetest kan wel degelijk ingezet worden bij onderzoek naar diabetes.
Niet echt behulpzaam richting TO, je reactie.
