Gezondheid
alle pijlers
uitstrijkje
woensdag 26 maart 2008 om 21:26
Nou ik zal wel een vreselijk miep zijn; maar ik word al weer bijna 32 jaar en heb dus nog nooit geen uitstrijkje laten maken.
Op mijn 30 kreeg ik een oproep; maar die heb ik voorbij laten gaan. Op mijn 31ste kreeg ik het verzoek een afspraak te maken, maar ook nooit gedaan. Nu word ik dus alweer 32 en nu kreeg ik vorige week weer een brief met het verzoek een afspraak te maken.
Waarom ben ik niet geweest? Ik weet t eigenlijk niet. Onzekerheid...schaamte...angst, ik kan het voor mezelf niet goed plaatsen.
Ik kan geen kinderen krijgen doordat ik geen eisprong heb (blijkt na bloedonderzoek) en ik heb ook altijd gezegd de medische molen niet in te gaan. Ik moet er niet aan denken aan al die onderzoeken en dergelijke. Dat zijn dingen waar ik me voor schaam; ik ben nogal preuts aangelegd blijkbaar. Ben erg op mezelf altijd; sta niet echt open voor dit soort dingen, ook niet om erover te praten met anderen. Nu is dit forum anoniem dus ik dacht...ik waag het eens te vragen.
Wil misschien iemand mij vertellen hoe zoiets nu precies gaat, doet het bijvoorbeeld pijn?
Hoe gaat dat met de uitslag..geen bericht is goed bericht of krijg je zowieso bericht, of verschilt dat wellicht per huisartspraktijk?
Denk dat ik er toch ook een keer aan geloven moet; maar zie er gewoon een beetje tegenop. Zijn er meer mensen die dat zo ervaren of is dit nou weer typisch iets voor mij;-(
Ik hoor het heel graag.
Op mijn 30 kreeg ik een oproep; maar die heb ik voorbij laten gaan. Op mijn 31ste kreeg ik het verzoek een afspraak te maken, maar ook nooit gedaan. Nu word ik dus alweer 32 en nu kreeg ik vorige week weer een brief met het verzoek een afspraak te maken.
Waarom ben ik niet geweest? Ik weet t eigenlijk niet. Onzekerheid...schaamte...angst, ik kan het voor mezelf niet goed plaatsen.
Ik kan geen kinderen krijgen doordat ik geen eisprong heb (blijkt na bloedonderzoek) en ik heb ook altijd gezegd de medische molen niet in te gaan. Ik moet er niet aan denken aan al die onderzoeken en dergelijke. Dat zijn dingen waar ik me voor schaam; ik ben nogal preuts aangelegd blijkbaar. Ben erg op mezelf altijd; sta niet echt open voor dit soort dingen, ook niet om erover te praten met anderen. Nu is dit forum anoniem dus ik dacht...ik waag het eens te vragen.
Wil misschien iemand mij vertellen hoe zoiets nu precies gaat, doet het bijvoorbeeld pijn?
Hoe gaat dat met de uitslag..geen bericht is goed bericht of krijg je zowieso bericht, of verschilt dat wellicht per huisartspraktijk?
Denk dat ik er toch ook een keer aan geloven moet; maar zie er gewoon een beetje tegenop. Zijn er meer mensen die dat zo ervaren of is dit nou weer typisch iets voor mij;-(
Ik hoor het heel graag.
woensdag 26 maart 2008 om 21:35
Ik had ook niet zo'n zin in mijn eerste uitstrijkje na een vrij heftige bevalling. Maar goed, mijn gezondheid voor alles dus ik heb me er overheen gezet. De assistente doet niet anders dan uitstrijkjes dus die is wel wat gewend. Ik heb haar van te voren aangegeven dat ik er tegenop zag en waarom. Ze legde goed uit wat ze allemaal ging doen en achteraf gezien was het piece of cake.
Je gaat liggen, zonder ondergoed uiteraard. Dan brengt ze het speculum in en met een wattenstaafje halen ze wat weg. Voel je niets van. En dan is het klaar. Al met al niet pijnlijk, hoogstens wat ongemakkelijk omdat je toch met je benen wijd voor een onbekende ligt.
Hup, maak die afspraak! Het stelt echt niets voor.
Je gaat liggen, zonder ondergoed uiteraard. Dan brengt ze het speculum in en met een wattenstaafje halen ze wat weg. Voel je niets van. En dan is het klaar. Al met al niet pijnlijk, hoogstens wat ongemakkelijk omdat je toch met je benen wijd voor een onbekende ligt.
Hup, maak die afspraak! Het stelt echt niets voor.
woensdag 26 maart 2008 om 21:38
Oh ja, volgens mij zou je binnen een maand bericht krijgen als het niet goed is. Geen bericht, goed bericht.
Ik ben overigens ook niet zo makkelijk met 'dit soort dingen'. Hoewel je na 2 bevallingen daar wel wat makkelijker in wordt, tijdens een bevalling kun je natuurlijk niet anders. Buiten dat soort gelegenheden liever geen polonaise aan mijn lijf
Ik ben overigens ook niet zo makkelijk met 'dit soort dingen'. Hoewel je na 2 bevallingen daar wel wat makkelijker in wordt, tijdens een bevalling kun je natuurlijk niet anders. Buiten dat soort gelegenheden liever geen polonaise aan mijn lijf
woensdag 26 maart 2008 om 21:39
In de praktijk van mijn huisarts wordt het routine uitstrijkje gemaakt door de praktijkassistente. Het doet geen zeer, het is een beetje een vervelend gevoel, maar het is echt zo gebeurd. Sommige vrouwen vinden het inbrengen van het speculum vervelend, maar de meesten hebben ook daar geen last van. Met 10 minuten sta je weer buiten en de meeste tijd gaat zitten in aan en uitkleden.
Ik zou gewoon bespreken dat je het moeilijk vindt, je bent echt niet de enige. Vaak helpt het jezelf al, als je het hebt uitgesproken.
Voor de uitslag moet je meestal zelf bellen 2 weken later.
Meid, leuk is het niet maar je zal zien dat het wel meevalt. Het is geen supervervelend of pijnlijk onderzoek.
Ik zou gewoon bespreken dat je het moeilijk vindt, je bent echt niet de enige. Vaak helpt het jezelf al, als je het hebt uitgesproken.
Voor de uitslag moet je meestal zelf bellen 2 weken later.
Meid, leuk is het niet maar je zal zien dat het wel meevalt. Het is geen supervervelend of pijnlijk onderzoek.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 26 maart 2008 om 21:44
http://www.vrouwenarts.nl...ten/afwijkend_uitstrijkje
Ik heb al meerdere uitstrijkjes gehad. Deels omdat ik ook 30 werd en deels omdat ik bij het eerste uitstrijkje werd gevraagd om extra te komen zodat ze nieuwe testmethodes konden ontwikkelen. Ik ben nu bijna 34 dus volgens jaar zal ik weer voor het normale onderzoek opgeroepen worden.
Ik heb een link geplaatst zodat je zelf kunt lezen wat er gebeurd. Eng is het niet maar heb wel een tip voor je: zeg tegen de assistente of huisarts dat ze even de eendebek onder de warme kraan houden. Dat voelt wat prettiger aan bij het inbrengen. Het is anders wat koud. Het is niet pijnlijk, je voelt er bijna niets van. Enige wat ik namelijk wel voelde was het inbrengen van de eendebek en ik voelde wat gekriebel (zo kan ik het het beste omschrijven) als ze het borsteltje in je bewegen om cellen af te nemen. Maar nogmaals pijnlijk vond ik het niet. Schamen hoef je je niet, de meeste vrouwen zijn wat nerveus. Maar je bent niet de enige bij wie deze test gedaan wordt. Menig huisarts of assistente ziet meerdere mensen per jaar voor dit onderzoek. Het is routine voor ze. Echt maak je geen zorgen, alles wordt je netjes rustig uitgelegd en het is voorbij voor je het weet. Succes
Ik heb al meerdere uitstrijkjes gehad. Deels omdat ik ook 30 werd en deels omdat ik bij het eerste uitstrijkje werd gevraagd om extra te komen zodat ze nieuwe testmethodes konden ontwikkelen. Ik ben nu bijna 34 dus volgens jaar zal ik weer voor het normale onderzoek opgeroepen worden.
Ik heb een link geplaatst zodat je zelf kunt lezen wat er gebeurd. Eng is het niet maar heb wel een tip voor je: zeg tegen de assistente of huisarts dat ze even de eendebek onder de warme kraan houden. Dat voelt wat prettiger aan bij het inbrengen. Het is anders wat koud. Het is niet pijnlijk, je voelt er bijna niets van. Enige wat ik namelijk wel voelde was het inbrengen van de eendebek en ik voelde wat gekriebel (zo kan ik het het beste omschrijven) als ze het borsteltje in je bewegen om cellen af te nemen. Maar nogmaals pijnlijk vond ik het niet. Schamen hoef je je niet, de meeste vrouwen zijn wat nerveus. Maar je bent niet de enige bij wie deze test gedaan wordt. Menig huisarts of assistente ziet meerdere mensen per jaar voor dit onderzoek. Het is routine voor ze. Echt maak je geen zorgen, alles wordt je netjes rustig uitgelegd en het is voorbij voor je het weet. Succes
woensdag 26 maart 2008 om 21:56
woensdag 26 maart 2008 om 22:02
Mijn huisarts heeft mij verteld dat het wat pijnlijker is als je nog nooit kinderen hebt gehad. Dan wordt meestal de kleinste maat eendebek gebruikt.
Ik vond het niet echt prettig, maar ik heb me maar steeds voorgehouden dat het voor mijn huisarts dagelijks werk is en hij het niet raar vindt dat je daar wijdbeens ligt. Nou ja, die eendebek gaat erin, wordt geopend (dat vond ik wel vervelend) en met een spateltje o.i.d. worden cellen afgenomen. Van dat laatste voelde ik helemaal niets. En dat was het. Het duurde maar een paar minuten.
Over 4 jaar moet ik weer en ik ga zeker. Toevallig hoorde ik een paar maanden na mijn uitstrijkje een vrouw op de radio die iets te vieren had. Ze had te vieren dat ze van baarmoederhalskanker genezen was. Ze was in de 30 en ze was erachter gekomen door het uitstrijkje. Toen was ik wel weer blij dat ik het toch had gedaan. Ik kijk er niet naar uit, maar die paar minuten ongemakkelijkheid wegen niet op tegen het risico op baarmoederhalskanker. Natuurlijk is die vrouw een uitzondering, maar je zal net die uitzondering zijn.
Ik vond het niet echt prettig, maar ik heb me maar steeds voorgehouden dat het voor mijn huisarts dagelijks werk is en hij het niet raar vindt dat je daar wijdbeens ligt. Nou ja, die eendebek gaat erin, wordt geopend (dat vond ik wel vervelend) en met een spateltje o.i.d. worden cellen afgenomen. Van dat laatste voelde ik helemaal niets. En dat was het. Het duurde maar een paar minuten.
Over 4 jaar moet ik weer en ik ga zeker. Toevallig hoorde ik een paar maanden na mijn uitstrijkje een vrouw op de radio die iets te vieren had. Ze had te vieren dat ze van baarmoederhalskanker genezen was. Ze was in de 30 en ze was erachter gekomen door het uitstrijkje. Toen was ik wel weer blij dat ik het toch had gedaan. Ik kijk er niet naar uit, maar die paar minuten ongemakkelijkheid wegen niet op tegen het risico op baarmoederhalskanker. Natuurlijk is die vrouw een uitzondering, maar je zal net die uitzondering zijn.
woensdag 26 maart 2008 om 22:04
Hopeful: Ik weet dat je zonder eisprong nog niet gelijk vervelende onderzoeken hoeft te ondergaan, maar ik heb gewoon altijd gezegd: óf het komt spontaan, óf het komt niet! Geen polonaise aan of in mijn lijf voor mijn kinderwens. Welnu, bij ons komt het er dus niet en ik ga niet de medische molen in! Als ik de eerste stap zet, dan wordt het daarna de tweede en derde....snap je???? Dat wil ik niet! Wellicht is dat een andere discussie; maar zo voel ik dat gewoon. Ik ga dus niet verder dan het bloedonderzoek. Dat heb ik altijd gezegd en daar leef ik al heel wat jaren mee hoor. Het is helemaal geen punt meer voor mij; heb andere invullingen gevonden met mijn man waar we hartstikke gelukkig mee zijn.
Het staat ook eigenlijk helemaal los van het maken van een uitstrijkje...het is appels met peren vergelijk denk ik.
WishfulThinking:
Ik heb de oproep heel kort na mijn 30ste verjaardag gehad, ik geloof dat het geen 3 weken geduurd heeft, dus jij kan het ook binnenkort verwachten!
Ik ga een afspraak maken, dus zal laten weten of het echt zo meevalt!
Het staat ook eigenlijk helemaal los van het maken van een uitstrijkje...het is appels met peren vergelijk denk ik.
WishfulThinking:
Ik heb de oproep heel kort na mijn 30ste verjaardag gehad, ik geloof dat het geen 3 weken geduurd heeft, dus jij kan het ook binnenkort verwachten!
Ik ga een afspraak maken, dus zal laten weten of het echt zo meevalt!
woensdag 26 maart 2008 om 22:10
Ben 35 en heb meerdere uitstrijkjes gehad. Ik ken een flink aantal meiden die besmet zijn geweest met het PAP virus dat baarmoederhalskanker veroorzaakt, dus ik neem liever het zekere voor het onzekere.
Ik heb geen moeite met dit soort behandelingen (uitstrijkje, kweekje, spiraaltje plaatsen), een arts is een arts en hij kijkt er niks vanaf hoor. Geil is het vast ook niet, ik in m'n hema onderbroek onder en TL balk om 8 uur 's morgens.
Gewoon gaan. Gezondheid voorop!
Ik heb geen moeite met dit soort behandelingen (uitstrijkje, kweekje, spiraaltje plaatsen), een arts is een arts en hij kijkt er niks vanaf hoor. Geil is het vast ook niet, ik in m'n hema onderbroek onder en TL balk om 8 uur 's morgens.
Gewoon gaan. Gezondheid voorop!
woensdag 26 maart 2008 om 22:11
Ik snap die angst trouwens niet zo, je bent toch geen klein kind meer. Het is voor je eigen gezondheid en echt niet heel veel erger dan een tandartsbezoek. Oke, het is een intieme zone. En zo'n eendebek in je is niet het meest plezierige gevoel. Maar pijn doet het niet. En degene die het uitstrijkje bij je uitvoert is erop getraind. Alles gaat in overleg. Gewoon blijven babbelen en ondertussen doen wat hij of zij jou vertelt. Dan is het zo weer over. Ik ben net 30 en ik heb denk ik al wel een stuk of 10 uitstrijkjes gehad. Het merendeel omdat ik als vrijwilliger meedoe aan een onderzoek naar een vaccin tegen baarmoederhalskanker. Enkele ervan vanwege soatesten. De eerste keer moet je er even doorheen, maar daarna wordt het bijna net zo normaal als tandartsbezoek of bloedprikken.
woensdag 26 maart 2008 om 22:15
Tja aventura.....blijkbaar is het dus niet voor iedereen even vanzelfsprekend.
Ik ben inderdaad geen klein kind meer..word alweer 32 dit jaar!
Toch is het voor mij niet iets wat vanzelfsprekend is, want dan had ik allang die afspraak gemaakt en had ik er niet 2 jaar mee gewacht.
Ik voel me er gewoon wat onzeker over en vandaar de uitstel..
Maar ik zal me proberen als volwassene te gedragen en netjes een afspraak te maken.
Ga er nu maar eerst een nachtje over slapen.
Weltrusten iedereen en bedankt voor alle fijne reacties;-)
Ik ben inderdaad geen klein kind meer..word alweer 32 dit jaar!
Toch is het voor mij niet iets wat vanzelfsprekend is, want dan had ik allang die afspraak gemaakt en had ik er niet 2 jaar mee gewacht.
Ik voel me er gewoon wat onzeker over en vandaar de uitstel..
Maar ik zal me proberen als volwassene te gedragen en netjes een afspraak te maken.
Ga er nu maar eerst een nachtje over slapen.
Weltrusten iedereen en bedankt voor alle fijne reacties;-)
woensdag 26 maart 2008 om 22:17
Jemig zeg, je mag toch wel ergens bang voor zijn? Omdat jij er nu toevallig geen moeite mee hebt. Misschien ben jij weer bang voor de tandarts, spinnen of kleine ruimten. Zo heeft iedereen iets.
Tis ook niet mijn hobby en na een bevalling waarbij een gyneacoloog ongeveer drie kwartier met haar hand in mijn vagina had gezeten had ik er ook bijzonder weinig behoefte aan.
Tis ook niet mijn hobby en na een bevalling waarbij een gyneacoloog ongeveer drie kwartier met haar hand in mijn vagina had gezeten had ik er ook bijzonder weinig behoefte aan.
woensdag 26 maart 2008 om 22:53
Ja oke, angsten zijn over het algemeen ook niet logisch of realistisch. Dus misschien was mijn eerste opmerking ook niet helemaal eerlijk. Maar misschien hebben jullie wel wat aan hetgeen eronder staat. Je wordt meestal gewoon goed geholpen en op je gemakt gesteld, men gaat heel integer te werk. De vergelijking met je bevalling voor degene die hieronder heeft gepost: die hoef je niet te maken volgens mij, tijdens een bevalling heb je veel pijn en ben je denk ik wel een beetje in paniek en heb je de boel niet onder controle. Bij een uitstrijkje heb je dat wel.
woensdag 26 maart 2008 om 23:00
De maand waarin je de oproep krijgt voor het bevolkingsonderzoek verschilt per provincie. Er wordt vastgesteld in welke maand de vrouwen opgeroepen worden die allemaal in hetzelfde jaar geboren zijn.
Ik leg het wat ingewikkeld uit misschien maar hieronder de link naar het bevolkingsonderzoekoproepschema (3x woordwaarde)
van Friesland
klik hier!
Moet je nog even oproepschema aanklikken
Ik leg het wat ingewikkeld uit misschien maar hieronder de link naar het bevolkingsonderzoekoproepschema (3x woordwaarde)
van Friesland
klik hier!
Moet je nog even oproepschema aanklikken
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
donderdag 27 maart 2008 om 01:20
Ik heb een paar maanden geleden voor het eerst een uitsrijkje gehad. Ik zag er ook tegen op, maar heb vrij snel een afspraak gemaakt. Ik kreeg bij de oproep een informatiefoldertje. Dat heb ik gelezen en ik heb nog wat informatie op internet gezocht, zodat ik wist wat er ging gebeuren (ik heb een nogal weinig spraakzame huisarts, dus ik zocht het liever van tevoren al even uit). En toen het zover was, viel het me alles mee. Echt! Het ging precies zoals ik gelezen had. Ik voelde er niks van (nou ja, nauwelijks, ik voelde wel dat de arts met een soort kwastje even wat schraapte, maar dit was niet eens echt vervelend). En binnen een paar minuten was het gepiept.
Probeer even wat erover te lezen, zodat je vertrouwd wordt met wat er gebeurt, want als je gespannen bent, wordt het misschien wel vervelend. Als je ontspannen bent, gaat alles wat makkelijker lijkt me.
Probeer even wat erover te lezen, zodat je vertrouwd wordt met wat er gebeurt, want als je gespannen bent, wordt het misschien wel vervelend. Als je ontspannen bent, gaat alles wat makkelijker lijkt me.
