Gezondheid alle pijlers

Vorm van hypochondrie

01-08-2022 14:20 32 berichten
Ik vind hypochondrie niet helemaal de lading dekken, want het is niet zo dat ik vanuit het niets bij elk klein pijntje denk dat ik doodga en elke week bij de huisarts zit.
Maar het is meer dat als ik al een klacht heb, blaasontsteking, ingegroeide nagel, een dicht jeukend oor, beetje dat soort dingen, ik niet kan stoppen met googelen en heel erg bang ben dat het uit de hand loopt en ik naar het ziekenhuis moet voor een enge ingreep.

Ik kan dan alleen maar daar mee bezig zijn, het slokt al mijn aandacht op, en ik blijf maar bevestiging en geruststelling zoeken online. Heb dan in mijn hoofd geen ruimte voor andere dingen en afleiding zoeken lukt bijna niet.

Is dit herkenbaar voor iemand? En ja, ik weet, stoppen met googelen is het antwoord, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan op bepaalde momenten.
Heb je dat altijd of in bepaalde periodes/gebeurtenissen/etc?
Hoe gaat het verder met je ?
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat klinkt wel als hypochondrie….
Neem contact op met een psycholoog.
En ja, ik bedoel dit aardig.
Calla schreef:
01-08-2022 14:57
Hoe gaat het verder met je ?

Ik vermoed dat ik sowieso een piekerstoornis heb. Dit gebeurt namelijk ook bij anderen dingen, stel er is iets in huis kapot. Dat kan ik dan ook niet loslaten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn partner heeft dit ook en die heeft toch echt de diagnose hypochondrie. Het is juist dat van een relatief kleine klacht iets groots (en levensbedreigend) maken. En het onophoudelijke gegoogle naar verklaringen en diagnoses. Mijn partner heeft ook echt een Google verbod waar hij zich over het algemeen goed aan houdt

Ik ben blij dat hij hiervoor hulp heeft. Want het is best hardnekkig. Wellicht iets om over na te denken.
SunShine35 schreef:
01-08-2022 15:32
Dat klinkt wel als hypochondrie….
Neem contact op met een psycholoog.
En ja, ik bedoel dit aardig.

Ik heb bij hypochondrie meer de associatie van mensen met wie niks aan de hand is, maar die heel erg op hun lichaam letten en dan denken, hm ik heb denk ik toch een ziekte of kanker.

Bij mij is het meer dat ik niet kan omgaan met kwaaltjes groot of klein.

Ik heb nu bijvoorbeeld antibioticazalf gekregen in verband met een ontstoken teen door een ingegroeide nagel, en in gedachten moet ik al een ingreep. En als ik alle verhalen online (ook hier op Viva) moet geloven is dat heel erg pijnlijk.
Ik weet niet hoe ik dat los moet laten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Niet herkenbaar, maar jij hebt het, wat wil je eraan doen?
Ik moet volgende week naar de huisarts voor iets anders, ik kan het dan wel even aankaarten dat ik me bovenmatig zorgen maak. Maar goed, en dan.

Psycholoog... Ja ik weet het, maar dat is tegenwoordig écht makkelijker gezegd dan gedaan. Wachtlijsten zijn eindeloos, bovendien heb ik al (best ruime) ervaring met therapie en weet ik dat dat voor mij persoonlijk niet zaligmakend en beklijvend is.

Ik ben gewoon heel bang voor pijn en ongemak en alles dat dat met zich meebrengt.
OliveHoover schreef:
01-08-2022 15:34
Ik vermoed dat ik sowieso een piekerstoornis heb. Dit gebeurt namelijk ook bij anderen dingen, stel er is iets in huis kapot. Dat kan ik dan ook niet loslaten.
Belemmert het je dagelijks leven ?
Isabella2016 schreef:
01-08-2022 15:36
Mijn partner heeft dit ook en die heeft toch echt de diagnose hypochondrie. Het is juist dat van een relatief kleine klacht iets groots (en levensbedreigend) maken. En het onophoudelijke gegoogle naar verklaringen en diagnoses. Mijn partner heeft ook echt een Google verbod waar hij zich over het algemeen goed aan houdt

Ik ben blij dat hij hiervoor hulp heeft. Want het is best hardnekkig. Wellicht iets om over na te denken.

Wat voor hulp krijgt hij precies, in welke vorm?
Ik heb juist omgekeerde hypochondrie, ik denk juist nooit dat iets ernstig is.
OliveHoover schreef:
01-08-2022 15:37
Ik heb bij hypochondrie meer de associatie van mensen met wie niks aan de hand is, maar die heel erg op hun lichaam letten en dan denken, hm ik heb denk ik toch een ziekte of kanker.

Bij mij is het meer dat ik niet kan omgaan met kwaaltjes groot of klein.

Ik heb nu bijvoorbeeld antibioticazalf gekregen in verband met een ontstoken teen door een ingegroeide nagel, en in gedachten moet ik al een ingreep. En als ik alle verhalen online (ook hier op Viva) moet geloven is dat heel erg pijnlijk.
Ik weet niet hoe ik dat los moet laten.
Hypochondrie dus.

Ik zou dit even voorleggen aan de huisarts.
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar. Angst en piekerstoornis oa hier. Bespreek her met je huisarts, je kunt ook hulp vragen bij de praktijkondersteuner. Laagdrempelig.

Niet iets om je voor te schamen hoor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Phil schreef:
01-08-2022 16:59
Herkenbaar. Angst en piekerstoornis oa hier. Bespreek her met je huisarts, je kunt ook hulp vragen bij de praktijkondersteuner. Laagdrempelig.

Niet iets om je voor te schamen hoor.
Inderdaad poh. En toch op de wachtlijst voor de psycholoog. Eventueel als overgang iets van sociaal werker / maatschappelijk dienstverlener? Je kan de huisarts vragen wat in jouw gemeente mogelijk is.

En nee, dat is allemaal niet zaligmakend. Maar je zal ergens moeten beginnen.
Herkenbaar. Na een paar zeer ingrijpende gebeurtenissen die met ziekte te maken hadden in mijn directe omgeving heb ik dit eraan overgehouden. In een korte tijd zijn er in mijn nabije kring een aantal jonge mensen overleden. Pas een paar jaar later vielen de puzzelstukjes op hun plek dat mijn hypochondrie daarmee te maken had. Ik zat overigens nooit bij de dokter; verstandelijk gezien wist ik best dat dit alles zich in mijn hoofd afspeelde, niet in mijn lichaam.
Uiteindelijk gekozen om hiervoor in therapie te gaan. Therapeut heeft gekozen voor EMDR. Dat heeft me enorm geholpen.
Jufjoke schreef:
01-08-2022 17:13
Herkenbaar. Na een paar zeer ingrijpende gebeurtenissen die met ziekte te maken hadden in mijn directe omgeving heb ik dit eraan overgehouden. In een korte tijd zijn er in mijn nabije kring een aantal jonge mensen overleden. Pas een paar jaar later vielen de puzzelstukjes op hun plek dat mijn hypochondrie daarmee te maken had. Ik zat overigens nooit bij de dokter; verstandelijk gezien wist ik best dat dit alles zich in mijn hoofd afspeelde, niet in mijn lichaam.
Uiteindelijk gekozen om hiervoor in therapie te gaan. Therapeut heeft gekozen voor EMDR. Dat heeft me enorm geholpen.

Naar dat je daar zelf last van hebt gekregen.

Bij mij is het niet eens dat ik bang ben voor ernstige ziekte of overlijden of zo. Meer dat wat ik heb niet overgaat, erger wordt, ik naar het ziekenhuis moet, al mijn eigen risico kwijt ben, lang pijn en ongemak heb.... Al die dingen. Komt ook doordat ik dan zoveel verhalen van anderen tegenkom. Dan denk ik, als 20 mensen online dit en dat hebben meegemaakt, waarom zou het bij mij dan niet ook gebeuren, blijkbaar komt het vaak voor.
OliveHoover schreef:
01-08-2022 17:27
Naar dat je daar zelf last van hebt gekregen.

Bij mij is het niet eens dat ik bang ben voor ernstige ziekte of overlijden of zo. Meer dat wat ik heb niet overgaat, erger wordt, ik naar het ziekenhuis moet, al mijn eigen risico kwijt ben, lang pijn en ongemak heb.... Al die dingen. Komt ook doordat ik dan zoveel verhalen van anderen tegenkom. Dan denk ik, als 20 mensen online dit en dat hebben meegemaakt, waarom zou het bij mij dan niet ook gebeuren, blijkbaar komt het vaak voor.
Bedenk je dan dat die 20.000 bij wie het prima ging niet interessant genoeg zijn om over te schrijven of het zelf niet interessant genoeg vinden om er over te schrijven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh echt, dit heb ik nou ook! Gek word ik er van. Google me suf en schiet van bezorgd naar gerustgesteld....
Nu ben ik op vakantie in het buitenland en heb zo last van mijn handen, voel wat bobbels ook en gewoon zeer - steeds op een andere plek. Gezien ik ook een andere klacht heb die bij reuma kan horen, heb ik voor mezelf de diagnose al gesteld..... kan dan ook amper genieten van mijn vakantie.. bang dat ik reuma heb! En dan aan de medicatie moet straks..... en nog meer beperkt wordt in mijn leven - en de zorg voor mijn 4 kinderen.

Weet ook niet wat ik hiermee moet.. soms gaan m’n klachtjes wel vanzelf over dus ben ik weer gerustgesteld maar in dit geval zit ik dus weer in die bezorgdheid van... stel dat...

Super lastig hé?! Ik wil daar ook wel wat mee maar dacht ook altijd.. hypochonders denken meteen dat de dood gaan of kanker hebben.. dat heb ik dan weer niet meteen. Maar wel bezorgd en veel piekeren.
OliveHoover schreef:
01-08-2022 17:27
Naar dat je daar zelf last van hebt gekregen.

Bij mij is het niet eens dat ik bang ben voor ernstige ziekte of overlijden of zo. Meer dat wat ik heb niet overgaat, erger wordt, ik naar het ziekenhuis moet, al mijn eigen risico kwijt ben, lang pijn en ongemak heb.... Al die dingen. Komt ook doordat ik dan zoveel verhalen van anderen tegenkom. Dan denk ik, als 20 mensen online dit en dat hebben meegemaakt, waarom zou het bij mij dan niet ook gebeuren, blijkbaar komt het vaak voor.
Mijn ervaring is dat je online alleen de horrorverhalen leest. Want als er niks spannends gebeurd is nemen mensen niet de moeite om het op te schrijven.

Online las ik bijvoorbeeld alleen horror over het trekken van verstandskiezen. In mijn omgeving zei iedereen dat het meeviel. En toen viel het uiteindelijk ook mee. En iets soortgelijks met de coronatest, ik heb me online echt angst aan laten praten.
Of het nu wel of niet hypochondrie is maakt niet uit toch. Het is iets waar je levensgeluk een stuk minder van wordt. Dus zit er maar 1 ding op. Naar de huisarts en vertellen waar je allemaal mee worstelt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je hebt meerdere vormen van hypochondrie, helaas wordt het nog altijd weggezet als "iemand die bij elke scheet bij de huisarts zit, denkt dat ze doodgaat en niet gerust te stellen valt.". Het is veel meer dan dat.

Ik ben jaren geleden gediagnosticeerd met ziektevrees, wat neer komt op hypochondrie. Ik haat alles dat medisch is. Niks persoonlijks maar ik moet er niks van hebben (trauma uit verleden) Ik ga dus ook gewoon niet, ik durf niet omdat ik in mijn hoofd altijd bang ben dat het uitdraait op een slecht nieuws gesprek. En dan steek ik mijn kop in het zand. Ik ben intelligent genoeg om te weten hoe dom en gevaarlijk dit is maar toch luister ik er niet naar en overheerst de angst.

Het zoeken naar geruststelling online herken ik, je wil gewoon lezen dat het niks is, binnen een week weer over is en klaar. Helaas zijn dat vaak niet de verhalen die je gaat vinden. Googlen kan je echt beter niet doen, dat weet je zelf natuurlijk ook wel.

Ik zou toch eens met een psycholoog gaan praten om te kijken of dit recht te buigen valt. De stress die het geeft is zo vernietigend, je verdient echt beter.
Ik herken het wel maar het beste is niet te vaak googlen omdat je dan vaak die nare dingen eerst tegenkomt omdat dat het ergste is denk ik.

Ik had ook een keer een bepaalde klacht en toen ik ging googlen kwam ik de meest erge dingen tegen van operaties, dat je er je hele leven last van bleef hebben en tips om het dragelijker te maken. Ik naar de huisarts, medicatie gekregen en binnen 2 weken was ik er weer vanaf.

Soms kan Google wel handig zijn, had ook een keer een kwaal en bij Google kwam ik het een en ander tegen wat ik toen met de huisarts besproken. Dat hielp wel om te achterhalen wat ik had.

In mijn geval is het echt geen hypochondrie. Vaak denk ik bij een klacht dat het vanzelf over gaat en zo niet dan google ik. En als ik dan uiteindelijk toch bij de huisarts zit vraagt die zich af waarom ik niet veel eerder ben gekomen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het is natuurlijk normaal dat je zelf achter de aard van je problemen probeert te komen omdat je moet weten of dit iets is wat vanzelf voorbijgaat (het meeste lost je lichaam zelf zonder ingreep op) of dat je er beter een arts naar laat kijken, die misschien het ongemak kan bekorten of kan voorkomen dat het uit de hand loopt.

Dat inschatten moet je geheel zelf doen; ben je eenmaal bij de arts dan valt hoe dan ook een last van je af, zelfs als het onschuldig is. Een normale arts weet dat je zelf een soort triage moet plegen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren Quote
OliveHoover schreef:
01-08-2022 15:40
Ik moet volgende week naar de huisarts voor iets anders, ik kan het dan wel even aankaarten dat ik me bovenmatig zorgen maak. Maar goed, en dan.

Psycholoog... Ja ik weet het, maar dat is tegenwoordig écht makkelijker gezegd dan gedaan. Wachtlijsten zijn eindeloos, bovendien heb ik al (best ruime) ervaring met therapie en weet ik dat dat voor mij persoonlijk niet zaligmakend en beklijvend is.

Ik ben gewoon heel bang voor pijn en ongemak en alles dat dat met zich meebrengt.
Hier zeg je wel iets interessants: of therapie beklijft hangt mede af van hoeveel moeite je daarvoor doet.
Je kunt met jezelf gewoon afspreken dat je maximaal een kwartiertje mag googlen.
Wat je in therapie leert moet je uiteindelijk toch zelf toepassen en uitvoeren, wil het überhaupt een kans maken om te beklijven.
Onsterfelijk Verheven

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven