Gezondheid
alle pijlers
Wanhopig door onduidelijk pijnklachten
vrijdag 28 januari 2022 om 08:53
Sinds twee jaar heb ik (spier)pijn in mijn lage rug, maar vooral mijn billen, met uitstraling naar de achterkant van mijn bovenbenen en soms ook mijn kuiten. Huisarts, orthopeed, osteopaat, cesartherapeut, diverse fysio- en manueeltherapeuten – niemand weet echt wat de oorzaak is. Ik heb wel allerlei behandelingen gehad die zich voornamelijk richten op de pijnlijke spieren, en iets als massage of warmte helpt wel tijdelijk, maar tien tellen later is de pijn weer terug.
Ik heb me uiteraard suf gegoogled, maar kom er niet achter. Ik ben hypermobiel, heb tijdens mijn zwangerschappen bekkenklachten gehad, zes weken vóór de klachten begonnen ben ik van de fiets gereden (maar was een valletje van niks), op een foto is een kleine afwijking van de rugwervel L5-S1 te zien (spondolylose), maar volgens de arts is dit niet per se de reden voor de klachten. Ik heb ook geen goede houding, met een holle rug, maar hoe vaak ik mezelf hierin ook corrigeer, ik moet mezelf echt forceren om rechtop te blijven. En hoewel het verbeterd is, is de pijn er nog steeds.
Ik kan bewegen, fietsen, lopen (doe ik met bekkenband op aanraden van fysio), dat geeft niet meer pijn; hardlopen en springen wel. In de ochtend is de pijn het minst en in de loop van de dag bouwt het zich op. Soms zit het meer hier, dan daar, dan links en dan weer rechts. Soms weinig pijn en soms heftig. Ik heb werkelijk geen idee waardoor het erger of juist minder erg wordt. Pijnstillers lijken niet te werken.
Ook heb ik nu zes weken oefeningen gedaan, maar hiervan vooralsnog ook geen effect gemerkt – ik doe de oefeningen thuis in mijn eentje en twijfel ook wel eens of ik ze wel juist doe, en weet vaak ook niet wat ik zou moeten voelen of bereiken – hierover ga ik nog met de huidige fysiotherapeut in overleg.
Ik begin echt wanhopig te worden. Vooral het feit dat er geen diagnose is is zó frustrerend! Veel zorgverleners zéggen wel dat ze het weten, beginnen dan met een behandeling en dan blijkt het toch weer niet te werken.
. Ben ik weer maanden verder. Ik begin de moed te verliezen en het idee de rest van mijn leven (ik ben 45) met deze pijn te moeten leven, vliegt me weleens aan.
Ik heb nog enige hoop op het sterker maken van de core-spieren en stabiliteit, waarmee ik nu nog bezig ben. Al twijfel ik dus of ik hiermee verder moet bij deze fysio, of iemand bij wie ik ter plekke onder begeleiding kan oefenen, zodat deze ziet wat ik (fout) doe. Daar heb ik eigenlijk meer vertrouwen in.
Wie heeft er nog briljante tips? Of herkent deze klachten? Ik weet dat er geen diagnoses gesteld mogen worden, maar alle ervaringen of adviezen zijn welkom!!
P.S. Ik ben aan het werk, maar probeer tussendoor te reageren.
Ik heb me uiteraard suf gegoogled, maar kom er niet achter. Ik ben hypermobiel, heb tijdens mijn zwangerschappen bekkenklachten gehad, zes weken vóór de klachten begonnen ben ik van de fiets gereden (maar was een valletje van niks), op een foto is een kleine afwijking van de rugwervel L5-S1 te zien (spondolylose), maar volgens de arts is dit niet per se de reden voor de klachten. Ik heb ook geen goede houding, met een holle rug, maar hoe vaak ik mezelf hierin ook corrigeer, ik moet mezelf echt forceren om rechtop te blijven. En hoewel het verbeterd is, is de pijn er nog steeds.
Ik kan bewegen, fietsen, lopen (doe ik met bekkenband op aanraden van fysio), dat geeft niet meer pijn; hardlopen en springen wel. In de ochtend is de pijn het minst en in de loop van de dag bouwt het zich op. Soms zit het meer hier, dan daar, dan links en dan weer rechts. Soms weinig pijn en soms heftig. Ik heb werkelijk geen idee waardoor het erger of juist minder erg wordt. Pijnstillers lijken niet te werken.
Ook heb ik nu zes weken oefeningen gedaan, maar hiervan vooralsnog ook geen effect gemerkt – ik doe de oefeningen thuis in mijn eentje en twijfel ook wel eens of ik ze wel juist doe, en weet vaak ook niet wat ik zou moeten voelen of bereiken – hierover ga ik nog met de huidige fysiotherapeut in overleg.
Ik begin echt wanhopig te worden. Vooral het feit dat er geen diagnose is is zó frustrerend! Veel zorgverleners zéggen wel dat ze het weten, beginnen dan met een behandeling en dan blijkt het toch weer niet te werken.
. Ben ik weer maanden verder. Ik begin de moed te verliezen en het idee de rest van mijn leven (ik ben 45) met deze pijn te moeten leven, vliegt me weleens aan.Ik heb nog enige hoop op het sterker maken van de core-spieren en stabiliteit, waarmee ik nu nog bezig ben. Al twijfel ik dus of ik hiermee verder moet bij deze fysio, of iemand bij wie ik ter plekke onder begeleiding kan oefenen, zodat deze ziet wat ik (fout) doe. Daar heb ik eigenlijk meer vertrouwen in.
Wie heeft er nog briljante tips? Of herkent deze klachten? Ik weet dat er geen diagnoses gesteld mogen worden, maar alle ervaringen of adviezen zijn welkom!!
P.S. Ik ben aan het werk, maar probeer tussendoor te reageren.
vrijdag 28 januari 2022 om 11:05
Ja dat dacht ik al. Je moet. Natuurlijk wel je lichaam een prikkel/overload geven zodat je lichaam daar iets mee doet en spiermassa/spieruithoudingsvermogen gaat opbouwen.Aureel schreef: ↑28-01-2022 10:29
-Ik zou inderdaad meer kunnen en willen bewegen, maar wil dit dan graag doen onder begeleiding van iemand die er verstand van heeft. Ik heb een tijdje op eigen houtje oefeningen gedaan maar daar kreeg ik echt nare pijnen van. Tegelijk vind ik de oefeningen die ik nu van de fysio heb gekregen inderdaad peanuts en ik heb niet het gevoel dat ik echt iets doe.
Ik zou echt een kijken of je iemand kan vinden die jou een tijdje daarin kan begeleiden.
En persoonlijk zou ik wegblijven van allerlei therapieen die je sterk therapie afhankelijk maken. Jij moet leren hoe je zelf je klachten kan beïnvloeden.
Zelf ben ik ook geen fan van meer beeldvorming (röntgenfoto of mri)
Zo veel mensen zo veel lichamen. Op elke foto zal je wel wat "afwijkends" vinden, wat niet perse een relatie moet hebben tot jouw klachten. Dus kijk daar mee uit.
Kijk naar je klachten, stel realistische doelen (het liefst samen met een professional) en zorg ervoor dat jij de tools in handen krijgt om je eigen klachten te beïnvloeden. Ook in de toekomst, mocht het tijdelijk weer erger worden, dan weet je gelijk wat je moet doen.
-What if i fall? But darling, what if you fly!-
vrijdag 28 januari 2022 om 11:08
vrijdag 28 januari 2022 om 11:10
Aureel: even ingekort ivm lange stukken scrollen.
Waar het op neerkomt is dat ook bij jou een vorm van artrose al is aangetoond op een rontgenfoto, ook al vindt de huisarts dat dat je klachten niet per se verklaart. Ik denk dat dit er bij mij jaren terug waarschijnlijk ook nog niet te zien geweest zou zijn of (nog) niet erg genoeg was om (toen nog milde) klachten te verklaren.
Toch wil dat niet zeggen dat het dús geen oorzaak heeft, alleen (nog) niet ernstig genoeg.
Bij mij was het een aantal jaren ook nog te doen en "stabiel": dwz eerst alleen nog onder bepaalde omstandigheden last, zoals eerst alleen na/in korte periodes de combinatie lange werkdagen (staan, repeterende beweging op 1 plek) en fysiek werk (en dan weer afnam bij warmte, warm bad, rust en ontspanning, gematigde beweging zoals zwemmen, kleine wandeling, fietsen).
Toch gaat dat proces (artrose) intussen gewoon door en verergert het in de loop der tijd. Ik had dus een paar jaar geleden hetzelfde kunnen zeggen als jij nu zegt: dat het stabiel is, ik ongeveer wist wat het triggerde en wat het kalmeerde, en zolang ik daar maar rekening mee hield het nog te doen was, maar inmiddels heeft het impact mijn hele dagelijkse functioneren.
Juist doordat ik het aan andere oorzaken heb geweten, en zelf maar ronddoolde in therapieland, ben ik nu wel erg laat met eindelijk weten wat er aan de hand is. En dat heeft niet alleen invloed op wat er nu nog aan te doen is, maar ook op wat ik intussen had kunnen vermijden en ontzien/ op een andere manier doen die niet belastend is (zoals niet strekken, wel buigen en bol maken), zodat het minder kwaliteit van leven (pijn, steeds meer dingen niet meer kunnen) had gekost.
Heel veel lage rugklachten zijn niet te zien op rontgenfoto's en dat had ik gelezen, dus ik zag het nut er ook niet zo van in, maar ben verloren gelopen in wat er allemaal te vinden is aan oefeningen, behandelingen en alternatieve geneeswijzen.
Met wat ik nu weet onderschrijf ik dus wél het nut van rontgenfoto's of MRI omdat die een deel er dus wél uit halen, en het oa bij artrose (wat jij ook hebt: spondilyse is ook artrose) of wervelvernauwing niet zo is dat daar niks aan te doen is. Het kan dus op een zenuw drukken, of eerst nog in bepaalde houdingen/ omstandigheden, maar mettertijd ook verergeren.
Dat jij het meer in de rugspier voelt dan zenuwpijn zegt niet alles, dat was bij mij ook zo, omdat die spier als het ware alles opvangt en logischerwijs óók overbelast raakt (naast de zenuwpijn en uitstraling (ook via rechtsonderrug en bil naar achterkant naar been en lager), die van elkaar te onderscheiden zijn), maar dat is niet de oorzaak en die "spierpijn/ stijfheid" kon ik een paar jaar terug nog tijdelijk voor even verminderen door massages, oefeningen die (vooral) op die spier(en) gericht waren en later osteopaat/manuele ingrepen. Maar dat was symptoombestrijding.
Met enig geluk kun je met die foto in de hand gerichte (fysio?)behandelingen krijgen, maar het is wel degelijk een aanwijzing dat daar op dat gewricht iets gaande is, met jouw klachten erbij. Soms met zooltjes oid nog te stoppen is als de oorzaak elders vandaan komt.
Ik weet intussen zelf door ondervinding wel wat eea ontspant of verergert, dus daar kan ik nu rekening mee houden, maar ben zéker wel blij om nu te weten waaróm dat is.
Na jaren vergeefs zelf aanrommelen, met nieuwe matrassen, dekmatrassen, vele paren schoenen, laarzen en sneakers verder met of zonder hakje afwisselen, podologische zooltjes en later podotherapeut en nieuwe zooltjes, nieuwe bureaustoel, bank, feuteuils en ga zo maar door. Maar vooral de onmacht, het zoeken naar wat het kon zijn, wat ik verkeerd deed, toenemend mijn werk niet meer normaal kunnen doen, thuis en buitenshuis niet normaal functioneren, minder mobiel (lees: als een 80+er door het leven gaan, terwijl mijn moeder op die hoge leeftijd gewoon alles nog kon)..
Ik ben dan ook geen voorstander van allereerst zoeken naar psychische oorzaken (hoewel ik iha best geloof dat dingen zich op eoa manier ergens in je lijf kunnen "vastzetten") vóórdat fysieke oorzaken zijn onderzocht en uitgesloten zijn.
Mind en lijf hebben zeker wel invloed op elkaar, en dus andersom fysieke problemen ook op je mentale gesteldheid.
Ik geloof niet in ergens maar mee moeten leren leven/ omgaan als er een oorzaak is en iets aan te doen is (dus een invloed op hebt, of dat nu "rechtzetten" is of gerichte oefeningen of zooltjes, waar het ook vandaan moge komen).
Een buurvouw van mij heeft jaren te horen gekregen dat ze fybomyalgie had (verzamelnaam bij gebrek aan duidelijke oorzaak), maar bleek een "versleten" heup en is geopereerd en van álle klachten verlost. Achteraf was dat jaren eerder al te zien op foto's (zij het nog niet zo erge mate).
Ik vind het heel erg dat er veel mensen zijn die jaren en jaren met rugklachten en pijn kampen, zonder gedegen onderzoek, en er maar met pijnstillers en/of fysio mee moeten leren omgaan, terwijl dat misschien helemaal niet hoéft en wel degelijk wat aan gedaan kan worden.
Ik heb de indruk dat bij de mannen die ik ken met soortgelijke (artrose)klachten in de knieen dat wel serieus genomen wordt, maar zodra het lage rug betreft het nog weleens op de hoop gegooid wordt als een verzameling "vage klachten" (welvaartsziekte, vooral onder vrouwen?).
En al geloof ik in de rol van leefstijl en voeding, ik vraag me af of de rol van de overgang (op oa gewrichten) hier misschien te weinig in wordt onderzocht/meegenomen?
Wat ik begrepen heb heeft artrose de naam "ouderdomsslijtage" te zijn, ten onrechte, en dat geeft ook nog een vertekend beeld dat slijtage betekent dat je het minder moet gebruiken, want dat zou logischerwijs dan eerder slijten dan bij rust, terwijl het omgekeerde het geval is: beweging helpt en voorkomt, (over)belasten niet.
Voor zover ik begrijp is het een afbraakproces van met name het kraakbeen, en dat maak je zelf niet meer nieuw aan, je lijf compenseert dat blijkbaar door kalk aan te maken (in bot, en dat kan grillige uitsteeksels geven, die drukken op zenuwen).
In knieen werken ze al langer met injecties (tegenwoordig ook hyaluronzuurgel), om gebrek aan kraakbeen te ondervangen (zodat het glijdt) en daarmee de pijn weg is. Omdat ze een kunstknie bij jongere mensen zo lang mogelijk willen uitstellen (schijnt maar een enkele keer/keren te kunnen en moet je dan nog jaren mee toe kunnen).
Hier en daar wordt dit volgens mij ook toegepast bij een "versleten heup", maar daar weet ik het fijne nog niet van.
Vooralsnog denk ik dat mijn ergste klachten vooral uit dat ruggewricht vandaan komen, maar volgende week weet ik hopelijk meer.
Als eea dus bij jou al (beginnend) te zien is, ook al vindt de huisarts het niet verklarend, houd het svp toch in de gaten, mocht het verergeren en meld het iig bij alle behandelaars die je nog gaat consulteren.
Waar het op neerkomt is dat ook bij jou een vorm van artrose al is aangetoond op een rontgenfoto, ook al vindt de huisarts dat dat je klachten niet per se verklaart. Ik denk dat dit er bij mij jaren terug waarschijnlijk ook nog niet te zien geweest zou zijn of (nog) niet erg genoeg was om (toen nog milde) klachten te verklaren.
Toch wil dat niet zeggen dat het dús geen oorzaak heeft, alleen (nog) niet ernstig genoeg.
Bij mij was het een aantal jaren ook nog te doen en "stabiel": dwz eerst alleen nog onder bepaalde omstandigheden last, zoals eerst alleen na/in korte periodes de combinatie lange werkdagen (staan, repeterende beweging op 1 plek) en fysiek werk (en dan weer afnam bij warmte, warm bad, rust en ontspanning, gematigde beweging zoals zwemmen, kleine wandeling, fietsen).
Toch gaat dat proces (artrose) intussen gewoon door en verergert het in de loop der tijd. Ik had dus een paar jaar geleden hetzelfde kunnen zeggen als jij nu zegt: dat het stabiel is, ik ongeveer wist wat het triggerde en wat het kalmeerde, en zolang ik daar maar rekening mee hield het nog te doen was, maar inmiddels heeft het impact mijn hele dagelijkse functioneren.
Juist doordat ik het aan andere oorzaken heb geweten, en zelf maar ronddoolde in therapieland, ben ik nu wel erg laat met eindelijk weten wat er aan de hand is. En dat heeft niet alleen invloed op wat er nu nog aan te doen is, maar ook op wat ik intussen had kunnen vermijden en ontzien/ op een andere manier doen die niet belastend is (zoals niet strekken, wel buigen en bol maken), zodat het minder kwaliteit van leven (pijn, steeds meer dingen niet meer kunnen) had gekost.
Heel veel lage rugklachten zijn niet te zien op rontgenfoto's en dat had ik gelezen, dus ik zag het nut er ook niet zo van in, maar ben verloren gelopen in wat er allemaal te vinden is aan oefeningen, behandelingen en alternatieve geneeswijzen.
Met wat ik nu weet onderschrijf ik dus wél het nut van rontgenfoto's of MRI omdat die een deel er dus wél uit halen, en het oa bij artrose (wat jij ook hebt: spondilyse is ook artrose) of wervelvernauwing niet zo is dat daar niks aan te doen is. Het kan dus op een zenuw drukken, of eerst nog in bepaalde houdingen/ omstandigheden, maar mettertijd ook verergeren.
Dat jij het meer in de rugspier voelt dan zenuwpijn zegt niet alles, dat was bij mij ook zo, omdat die spier als het ware alles opvangt en logischerwijs óók overbelast raakt (naast de zenuwpijn en uitstraling (ook via rechtsonderrug en bil naar achterkant naar been en lager), die van elkaar te onderscheiden zijn), maar dat is niet de oorzaak en die "spierpijn/ stijfheid" kon ik een paar jaar terug nog tijdelijk voor even verminderen door massages, oefeningen die (vooral) op die spier(en) gericht waren en later osteopaat/manuele ingrepen. Maar dat was symptoombestrijding.
Met enig geluk kun je met die foto in de hand gerichte (fysio?)behandelingen krijgen, maar het is wel degelijk een aanwijzing dat daar op dat gewricht iets gaande is, met jouw klachten erbij. Soms met zooltjes oid nog te stoppen is als de oorzaak elders vandaan komt.
Ik weet intussen zelf door ondervinding wel wat eea ontspant of verergert, dus daar kan ik nu rekening mee houden, maar ben zéker wel blij om nu te weten waaróm dat is.
Na jaren vergeefs zelf aanrommelen, met nieuwe matrassen, dekmatrassen, vele paren schoenen, laarzen en sneakers verder met of zonder hakje afwisselen, podologische zooltjes en later podotherapeut en nieuwe zooltjes, nieuwe bureaustoel, bank, feuteuils en ga zo maar door. Maar vooral de onmacht, het zoeken naar wat het kon zijn, wat ik verkeerd deed, toenemend mijn werk niet meer normaal kunnen doen, thuis en buitenshuis niet normaal functioneren, minder mobiel (lees: als een 80+er door het leven gaan, terwijl mijn moeder op die hoge leeftijd gewoon alles nog kon)..
Ik ben dan ook geen voorstander van allereerst zoeken naar psychische oorzaken (hoewel ik iha best geloof dat dingen zich op eoa manier ergens in je lijf kunnen "vastzetten") vóórdat fysieke oorzaken zijn onderzocht en uitgesloten zijn.
Mind en lijf hebben zeker wel invloed op elkaar, en dus andersom fysieke problemen ook op je mentale gesteldheid.
Ik geloof niet in ergens maar mee moeten leren leven/ omgaan als er een oorzaak is en iets aan te doen is (dus een invloed op hebt, of dat nu "rechtzetten" is of gerichte oefeningen of zooltjes, waar het ook vandaan moge komen).
Een buurvouw van mij heeft jaren te horen gekregen dat ze fybomyalgie had (verzamelnaam bij gebrek aan duidelijke oorzaak), maar bleek een "versleten" heup en is geopereerd en van álle klachten verlost. Achteraf was dat jaren eerder al te zien op foto's (zij het nog niet zo erge mate).
Ik vind het heel erg dat er veel mensen zijn die jaren en jaren met rugklachten en pijn kampen, zonder gedegen onderzoek, en er maar met pijnstillers en/of fysio mee moeten leren omgaan, terwijl dat misschien helemaal niet hoéft en wel degelijk wat aan gedaan kan worden.
Ik heb de indruk dat bij de mannen die ik ken met soortgelijke (artrose)klachten in de knieen dat wel serieus genomen wordt, maar zodra het lage rug betreft het nog weleens op de hoop gegooid wordt als een verzameling "vage klachten" (welvaartsziekte, vooral onder vrouwen?).
En al geloof ik in de rol van leefstijl en voeding, ik vraag me af of de rol van de overgang (op oa gewrichten) hier misschien te weinig in wordt onderzocht/meegenomen?
Wat ik begrepen heb heeft artrose de naam "ouderdomsslijtage" te zijn, ten onrechte, en dat geeft ook nog een vertekend beeld dat slijtage betekent dat je het minder moet gebruiken, want dat zou logischerwijs dan eerder slijten dan bij rust, terwijl het omgekeerde het geval is: beweging helpt en voorkomt, (over)belasten niet.
Voor zover ik begrijp is het een afbraakproces van met name het kraakbeen, en dat maak je zelf niet meer nieuw aan, je lijf compenseert dat blijkbaar door kalk aan te maken (in bot, en dat kan grillige uitsteeksels geven, die drukken op zenuwen).
In knieen werken ze al langer met injecties (tegenwoordig ook hyaluronzuurgel), om gebrek aan kraakbeen te ondervangen (zodat het glijdt) en daarmee de pijn weg is. Omdat ze een kunstknie bij jongere mensen zo lang mogelijk willen uitstellen (schijnt maar een enkele keer/keren te kunnen en moet je dan nog jaren mee toe kunnen).
Hier en daar wordt dit volgens mij ook toegepast bij een "versleten heup", maar daar weet ik het fijne nog niet van.
Vooralsnog denk ik dat mijn ergste klachten vooral uit dat ruggewricht vandaan komen, maar volgende week weet ik hopelijk meer.
Als eea dus bij jou al (beginnend) te zien is, ook al vindt de huisarts het niet verklarend, houd het svp toch in de gaten, mocht het verergeren en meld het iig bij alle behandelaars die je nog gaat consulteren.
suzy65 wijzigde dit bericht op 28-01-2022 15:01
86.52% gewijzigd
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 28 januari 2022 om 11:22
Lief! Ik hoop het ook. Ben 43 maar als je me soms ziet schuifelen of waggelen, zou je zeggen dat ik 80 ben, haha! Ze hebben mij uiteindelijk de diagnose fibromyalgie gegeven. Voor mijn gevoel een verlegenheidsdiagnose. Maar he, ik ben geen specialist. Zal blij zijn als het warmer en minder vochtig wordt, want dan is de pijn wel minder, bij jou ook?
mockturtle wijzigde dit bericht op 28-01-2022 11:24
0.75% gewijzigd
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
vrijdag 28 januari 2022 om 11:24
Ja klopt! In de zomer heb ik minder last. Nu in de winter loop ik alsmaar met kruiken te zeulen; is heerlijk om op pijnlijke plekjes te leggen.MockTurtle schreef: ↑28-01-2022 11:22Ik hoop het. Ben 43 maar als je me soms ziet schuifelen of waggelen, zou je zeggen dat ik 80 ben, haha! Ze hebben mij uiteindelijk de diagnose fibromyalgie gegeven. Voor mijn gevoel een verlegenheidsdiagnose. Maar he, ik ben geen specialist. Zal blij zijn als het warmer en minder vochtig wordt, want dan is de pijn wel minder, bij jou ook?
Maar eigenlijk zouden we gewoon moeten verhuizen naar een tropisch eiland, en wel op kosten van de zorgverzekering
vrijdag 28 januari 2022 om 11:26
Ha, dat klinkt goed! Ik heb ooit een collega gehad die inderdaad overwinterde in het zuiden van Spanje. Geen idee hoe die constructie was hoor, ze was gewoon in vaste dienst, maar wel van december tot en met februari in Spanje. Eerst maar zorgen dat het ook in de winter wat beter gaat. Zou wel lekker zijn he?
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
vrijdag 28 januari 2022 om 11:40
Hendrikje106 schreef: ↑28-01-2022 09:01De arts zegt dat het niet perse de reden van de klachten hoeft te zijn maar het zou dus wel kunnen? Dit in combinatie met je slechte houding zoals je zelf al aangeeft zou misschien toch de pijnklachten kunnen geven?
Ben je al bij een fysiotherapeut geweest die gespecialiseerd is in de rug? Fysius Rugexperts bijvoorbeeld? Die weten toch net wat meer af van ruggen dan fysiotherapeuten die het hele lichaam behandelen.
Dan moet je naar een manuele therapeut die zijn gespecialiseerd in ruggen en nekken.
vrijdag 28 januari 2022 om 11:42
Spanje of Portugal kan ook heeft een kennis van mij ook gedaan is iets dichterbij.
vrijdag 28 januari 2022 om 11:59
Daarvoor kan ik dus echt de rugpoli aanraden. Ze weten zoveel van de wervelkolom en behandelen veel gerichter. Met manueel ook goede ervaring, behandeld natuurlijk ook wervelkolom. Bij de rugpoli gaan ze daar nog verder mee.
vrijdag 28 januari 2022 om 12:31
Wat een ellende Suzy
Ik zal nog eens kijken of ik niet ergens toch meer duidelijkheid over de oorzaak kan vinden... Dat is ook wat ik zo vervelend vind. Als ik niet eens weet wat de oorzaak is, weet ik ook niet wat ik (niet) moet doen om het te beïnvloeden.Gelukkig is het bij mij in die twee jaar wel min of meer hetzelfde gebleven.
aureel wijzigde dit bericht op 28-01-2022 15:05
88.76% gewijzigd
vrijdag 28 januari 2022 om 12:31
Super, dank voor deze tip! Klinkt inderdaad alsof ze er erg zorgvuldig naar kijken.
vrijdag 28 januari 2022 om 12:33
Ja, dit wil ik dus ook zeker proberen. Niet in mijn eentje maar een beetje aanklooien met oefenen thuis, maar serieus aan de slag onder begeleiding. En wat je zelf over dat je niet afhankelijk moet zijn ben ik helemaal met je eens, al lukt het mij nog niet altijd om dit zo te voelen. Ik voel mij nog erg onzeker in het zelf omgaan met de klachten. Maar dat zal ik mettertijd ook steeds beter leren.Whatifyoufly schreef: ↑28-01-2022 11:05Ja dat dacht ik al. Je moet. Natuurlijk wel je lichaam een prikkel/overload geven zodat je lichaam daar iets mee doet en spiermassa/spieruithoudingsvermogen gaat opbouwen.
Ik zou echt een kijken of je iemand kan vinden die jou een tijdje daarin kan begeleiden.
En persoonlijk zou ik wegblijven van allerlei therapieen die je sterk therapie afhankelijk maken. Jij moet leren hoe je zelf je klachten kan beïnvloeden.
Zelf ben ik ook geen fan van meer beeldvorming (röntgenfoto of mri)
Zo veel mensen zo veel lichamen. Op elke foto zal je wel wat "afwijkends" vinden, wat niet perse een relatie moet hebben tot jouw klachten. Dus kijk daar mee uit.
Kijk naar je klachten, stel realistische doelen (het liefst samen met een professional) en zorg ervoor dat jij de tools in handen krijgt om je eigen klachten te beïnvloeden. Ook in de toekomst, mocht het tijdelijk weer erger worden, dan weet je gelijk wat je moet doen.
vrijdag 28 januari 2022 om 12:55
Juist het gevoel hebben dat je zelf invloed hebt op je klachten patroon is heel belangrijk. Net als weten waarom je bepaalde oefeningen. Dit heeft positieve invloed op je klachten.Aureel schreef: ↑28-01-2022 12:33Ja, dit wil ik dus ook zeker proberen. Niet in mijn eentje maar een beetje aanklooien met oefenen thuis, maar serieus aan de slag onder begeleiding. En wat je zelf over dat je niet afhankelijk moet zijn ben ik helemaal met je eens, al lukt het mij nog niet altijd om dit zo te voelen. Ik voel mij nog erg onzeker in het zelf omgaan met de klachten. Maar dat zal ik mettertijd ook steeds beter leren.
Wat ook belangrijk is om te weten, is dat bij lage aspecifieke rugklachten, we in bijna alle gevallen geen specifieke oorzaak wordt gevonden. Vaak veranderd het kennen van een diagnose in zulke gevallen de behandeling ook niet.
Ik wil absoluut niet je klachten bagitaliseren trouwens. Ik ben er alleen zeer van overtuigt dat met de juiste begeleiding je heel goed deze klachten onder controle kan krijgen.
-What if i fall? But darling, what if you fly!-
vrijdag 28 januari 2022 om 13:18
Wat vervelend!
Ik ben niet bekend met rugklachten maar wel met chronische pijnklachten. Ik heb jaren buikpijn gehad (heb wel een darmziekte dus verklaarde het wel, maar er was niets wat hielp). Uiteindelijk zat ik zo in de put door die pijn, dat ik ook wanhopig werd. Wat mij heeft geholpen is accepteren dat de pijn er is. Dat heeft uiteindelijk zoveel rust gegeven. Samen met nog andere dingen (yoga, ademhalingsoefeningen, psycholoog) is de buikpijn nu zo goed als weg.
Sterkte!
Ik ben niet bekend met rugklachten maar wel met chronische pijnklachten. Ik heb jaren buikpijn gehad (heb wel een darmziekte dus verklaarde het wel, maar er was niets wat hielp). Uiteindelijk zat ik zo in de put door die pijn, dat ik ook wanhopig werd. Wat mij heeft geholpen is accepteren dat de pijn er is. Dat heeft uiteindelijk zoveel rust gegeven. Samen met nog andere dingen (yoga, ademhalingsoefeningen, psycholoog) is de buikpijn nu zo goed als weg.
Sterkte!
vrijdag 28 januari 2022 om 13:18
Ik heb alleen de openingspost gelezen. Het doet me denken aan een kennis, die jarenlang last had van rugklachten. Uiteindelijk bleek dat haar stuitje gebroken was geweest (tijdens de bevalling van haar kind) en die was scheef geheeld. Ze is naar een gespecialiseerd centrum gegaan en dat heeft heel goed geholpen.
vrijdag 28 januari 2022 om 13:27
Ik zou in ieder geval verder pushen op meer onderzoek. Dat: je dit er eigenlijk niet echt last van moeten hebben, heb ik in mijn omgeving meerdere voorbeelden van gehad dat het er toch echt wel aan lag. 1 voorbeeld van een dubbele hernia, waarvan 1 vrij klein was (zou helemal niet zo erg moeten zijn, zou zo weer over gaan) en de 2e wat groter. Hernia 1 was degene die zoveel last veroorzaakte dat diegene er bijna 2 jaar heeft uit gelegen.
vrijdag 28 januari 2022 om 13:32
Ik had/heb vergelijkbare klachten. Lage rugpijn met uitstraling in de billen tot soms mijn knie. Vele therapeuten versleten. Naar allerlei therapieën geweest, naar de orthopeed, foto's en MRI gemaakt. Niks hielp echt en ik moest er maar proberen mee te leren leven. Tot ik een ontsteking in mijn voet kreeg die niet overging en de huisarts mij naar de podoloog stuurde. Daar bleken mijn voeten in zo'n slechte houding te staan en doorgezakt te zijn dat het haar verbaasde dat ik überhaupt nog kon lopen.
Lang verhaal kort. Ik kreeg steunzolen en na een week was mijn ontstoken voet zo goed als over. Mijn knieklachten werden minder en uiteindelijk mijn rugklachten ook een heel stuk minder. Ik heb nu af en toe nog wel last, maar veel minder dan eerst en ook de pijn is een heel stuk afgenomen.
Lang verhaal kort. Ik kreeg steunzolen en na een week was mijn ontstoken voet zo goed als over. Mijn knieklachten werden minder en uiteindelijk mijn rugklachten ook een heel stuk minder. Ik heb nu af en toe nog wel last, maar veel minder dan eerst en ook de pijn is een heel stuk afgenomen.
vrijdag 28 januari 2022 om 14:05
Voor 90% van de lage rugklachten is geen directe oorzaak te vinden, vertelde de neuroloog mij toen ik, na een vergelijkbare lange reeks van specialisten en behandelingen, bij hem terechtkwam. Ook ik was gefrustreerd dat er geen oorzaak te vinden was en ik daardoor niet wist wat ik wel of niet moest doen.Aureel schreef: ↑28-01-2022 12:31Wat een ellende Suzy
Gelukkig is het bij mij in die twee jaar wel min of meer hetzelfde gebleven.
Uiteindelijk ben ik een intensief rugrevalidatietraject ingegaan, waar echt alles (fysio, ergo, psyche, sport) aan de orde kwam. Daar heb ik veel aan gehad. In feite moet je je hele lifestyle en gewoonten herzien. En niet te leven op geleide van pijn maar op geleide van belasting. Krachttraining (corestability) is daarbij een belangrijke factor. Ook heb ik daar geleerd het zoeken naar de oorzaak los te laten maar te leren leven met de beperkingen en vanuit die beperkingen het beste eruit te halen.
Ben nu jaren verder, de rug blijft een zwakke plek, maar ik ben enorm opgeknapt sinds die revalidatie. Ik moet me wel aan de 'regels' blijven houden, maar het leven is zoveel meer leefbaarder geworden.
Sterkte Aureel, ik hoop dat er ook voor jou een oplossing/behandeling komt.
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
vrijdag 28 januari 2022 om 14:09
Dankjewel; het zou goed kunnen dat er voor mij ook geen duidelijkheid komt en ik ermee moet leren leven. Een soort revalidatietraject lijkt mij dan ook heel zinvol. Maar daar ben ik nu nog niet. Ik moet eerst uitzoeken wat er uit te zoeken valt voor ik er een streep doorheen kan zetten.Friedel schreef: ↑28-01-2022 14:05Voor 90% van de lage rugklachten is geen directe oorzaak te vinden, vertelde de neuroloog mij toen ik, na een vergelijkbare lange reeks van specialisten en behandelingen, bij hem terechtkwam. Ook ik was gefrustreerd dat er geen oorzaak te vinden was en ik daardoor niet wist wat ik wel of niet moest doen.
Uiteindelijk ben ik een intensief rugrevalidatietraject ingegaan, waar echt alles (fysio, ergo, psyche, sport) aan de orde kwam. Daar heb ik veel aan gehad. In feite moet je je hele lifestyle en gewoonten herzien. En niet te leven op geleide van pijn maar op geleide van belasting. Krachttraining (corestability) is daarbij een belangrijke factor. Ook heb ik daar geleerd het zoeken naar de oorzaak los te laten maar te leren leven met de beperkingen en vanuit die beperkingen het beste eruit te halen.
Ben nu jaren verder, de rug blijft een zwakke plek, maar ik ben enorm opgeknapt sinds die revalidatie. Ik moet me wel aan de 'regels' blijven houden, maar het leven is zoveel meer leefbaarder geworden.
Sterkte Aureel, ik hoop dat er ook voor jou een oplossing/behandeling komt.
En met die krachttraining aan de slag.
vrijdag 28 januari 2022 om 14:13
Mijn advies: doe dat wel onder begeleiding van (liefst) een fysiotherapeut. Het is van groot belang dat je de training en belasting van de rug op de juiste manier doet anders help je jezelf mogelijk van de wal in de sloot en ben je nog verder van huis.
It's not whatcha got, it's what you give
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
It ain't the life you choose, it's the life you live
And it ain't what it's not, but a-what it is
vrijdag 28 januari 2022 om 14:15
Friedel schreef: ↑28-01-2022 14:05Voor 90% van de lage rugklachten is geen directe oorzaak te vinden, vertelde de neuroloog mij toen ik, na een vergelijkbare lange reeks van specialisten en behandelingen, bij hem terechtkwam. Ook ik was gefrustreerd dat er geen oorzaak te vinden was en ik daardoor niet wist wat ik wel of niet moest doen.
Uiteindelijk ben ik een intensief rugrevalidatietraject ingegaan, waar echt alles (fysio, ergo, psyche, sport) aan de orde kwam. Daar heb ik veel aan gehad. In feite moet je je hele lifestyle en gewoonten herzien. En niet te leven op geleide van pijn maar op geleide van belasting. Krachttraining (corestability) is daarbij een belangrijke factor. Ook heb ik daar geleerd het zoeken naar de oorzaak los te laten maar te leren leven met de beperkingen en vanuit die beperkingen het beste eruit te halen.
Ben nu jaren verder, de rug blijft een zwakke plek, maar ik ben enorm opgeknapt sinds die revalidatie. Ik moet me wel aan de 'regels' blijven houden, maar het leven is zoveel meer leefbaarder geworden.
Sterkte Aureel, ik hoop dat er ook voor jou een oplossing/behandeling komt.
Waar kun je terecht voor zo´n rugrevalidatietraject?
(rugpoli, fysiotherapeut, o.i.d. en heb je een verwijzing nodig van de huisarts en/of hoe verliep het voortraject?)
vrijdag 28 januari 2022 om 14:15
Ik weet niet of dit in Nederland bestaat, maar in België hebben we in sommige ziekenhuizen een pijnkliniek. Ik denk dat je daar meer op je plaats zit dan bij allerlei fysiotherapeuten die niets vinden. Daar helpen ze mensen zoals jij met langdurige pijn om die te verminderen (let op: niet volledig wegnemen!!!!) en ermee fysiek en psychisch mee omgaan.
