Gezondheid alle pijlers

Wie ervaring revalidatiecentr puberleeftijd

19-05-2023 18:00 8 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn dochter is wegens chronische pijn aangemeld bij het revalidatiecentrum. Intake en wachtlijst volgt nog. Kan nog maanden duren. Zijn er mensen met ervaring? Heeft jouw kind er iets aangehad en hoe ging het met school? Hoe lang was de revalidatie enz.
Alle reacties Link kopieren Quote
Niet helemaal hetzelfde maar ik was de eerste jaren van de basisschool veel in het ziekenhuis te vinden voor therapie en allerlei tests omdat mijn ontwikkeling op sommige punten achter liep. Was goed te combineren met school. Ziekenhuis plande de afspraken zo dat het meeste direct na school was en er was met school afgesproken dat ik bij het ziekenhuis afgezet werd met het schoolbusje. Zat op speciaal onderwijs. Werd in het ziekenhuis dan opgewacht of opgehaald door mijn moeder.
En voor die keren dat dingen wel onder schooltijd moesten was ook geen probleem, kreeg soms wel een werkje mee.

Mijn tip is dus vooral ga met school en het revalidatiecentrum om de tafel om te kijken hoe je dit het beste aan kan pakken. Dat het het beste werkt met haar rooster.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb op mijn 16de een halfjaar in een revalidatiecentrum gezeten wegens een chronische gewrichtsziekte. Ik heb er heel veel aangehad, vooral ook aan het feit dat ik daar tussen allemaal jongeren zat die allemaal iets hadden en ik daar dus niet 'anders' was.
Alle reacties Link kopieren Quote
‘Hoe lang was de revalidatie’, daar is natuurlijk niks zinnigs over te zeggen. Want voor aandoening A en bij kind X zal het langer duren dan bij ziekte B en kind Y.

Sterkte.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren Quote
@m-april: wat voor chonische gewrichtsziekte heb je? Bij mijn dochter denken ze aan eds.

Was je daar een half jaar intern? Hoe ging dat dan met school?

Wat heb je er bijvoorbeeld aan gehad?

Jij zou het dus aanraden? Ik vind het best heftig.

Sorry voor zoveel vragen!
Alle reacties Link kopieren Quote
spacescooter schreef:
20-05-2023 12:39
@m-april: wat voor chonische gewrichtsziekte heb je? Bij mijn dochter denken ze aan eds.

Was je daar een half jaar intern? Hoe ging dat dan met school?

Wat heb je er bijvoorbeeld aan gehad?

Jij zou het dus aanraden? Ik vind het best heftig.

Sorry voor zoveel vragen!
Ik heb EDS (het hypermobiele type). Ik ben in die tijd niet naar school geweest. Ik zat in het eerste jaar van mijn mbo opleiding en het was al duidelijk dat ik niet door zou gaan met die opleiding, dus ik heb toen vrijstelling gehad voor de rest van het jaar en kon me zo volledig op mijn revalidatie traject richten.

Ik heb veel beter leren omgaan met de beperkingen die ik heb. Ik heb ook heel veel geleerd over hoe ik dingen anders kan doen waardoor het voor mij wel haalbaar was.
En ik heb er mentaal ook heel veel aangehad. Het stukje acceptatie van mijn beperkingen, daar had ik het veel moeilijker mee gehad als ik daar niet had gezeten.

Ik kan het echt aanraden.

Bij ons was trouwens ook een mogelijkheid om schoolwerk intern te maken. Maar dat kun je het beste met het revalidatiecentrum en school bespreken.
Mijn zoon heeft een tijdje in een revalidatiecentrum gezeten na een verkeersongeluk, hij was toen tien en de meesten van zijn groep waren rond de zestien met klachten die vergelijkbaar waren met die van je dochter. Ze waren allemaal voltijds opgenomen, en als het kon met de klachten en de therapieën deden ze hun schoolwerk in de kliniek. Na de voltijdse opname volgde meestal een ambulante fase waarin ze twee dagen in de week terugkwamen voor therapie en de andere drie dagen naar school gingen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben op mijn 16de gestart met een revalidatietraject, zonder opname, vanwege een chronische aandoening. Voor mij heeft het zeker veel opgeleverd, met name handvatten om om te leren gaan met mijn aandoening en later gewoon de specifieke kennis van deze aandoening in combinatie met alledaagse 'struggles'. Frequentie was daarom wisselend, van meerdere keren per week tot 1x per jaar bezoek aan de revalidatiearts en indien nodig tijdelijke inzet van therapieën.
Ik weet nog dat mijn ouders en ik het destijds ook heel spannend vonden, maar het heeft me in de loop der jaren echt heel veel steun en ruggenspraak gegeven. De expertise op mijn aandoening maakte dat ik sneller naar het revalidatiecentrum belde voor vragen (uiteraard wel gerelateerd aan...) dan naar de huisarts, simpelweg omdat het revalidatiecentrum veel beter bekend was met de hoed en de rand.
In liefde en NaNoWriMo is alles geoorloofd

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven