Wie heeft zelf voor baarmoederverwijdering gekozen?

Ik had gelukkig een gynaecoloog die het zelf aanbood. Ik had naast het bloedverlies ook forse pijnklachten door endometriose en adenomyose en ik ben echt dolblij dat mijn baarloeder er uit is, nu kan ik mijn eigen agenda weer beheren in plaats van dat dat ding mijn leven bepaald.

Ja ik. Heb het 2 jaar geleden laten doen. Ik mocht de pil niet meer wegens borstkanker. Op medisch advies de eierstokken ook mee laten nemen.

Ik heb 10 jaar geleden al op het punt gestaan maar durfde niet doorpakken omdat ik bang was voor een gedeelde ziekenhuiskamer. Een week na mijn autismediagnose zat ik bij de gyn om te zeggen dat ik de operatie wilde en trok de autismekaart voor een eenpersoonskamer. Dat is gelukkig gelukt.

Mijn moeder heeft dat laten doen. De gyn kwam met allerlei alternatieven die niet werkten voor haar en na 4 jaar aanmodderen heeft ze het uiteindelijk laten verwijderen naar aanleiding van goede resultaten bij haar collega. Ze is nog steeds heel blij dat ze alles weer kan doen en de operatie en het herstel vielen haar erg mee. Ze heeft haar leven door haar klachten echt on hold moeten zetten en leeft en geniet nu weer zoals ik van haar gewend ben.

Succes to, ik heb gezien hoe naar het kan zijn bij mijn moeder en hoop dat je snel van alle trammelant af bent.

redbulletje schreef: ↑

04-02-2020 15:45

Ik heb 10 jaar geleden al op het punt gestaan maar durfde niet doorpakken omdat ik bang was voor een gedeelde ziekenhuiskamer. Een week na mijn autismediagnose zat ik bij de gyn om te zeggen dat ik de operatie wilde en trok de autismekaart voor een eenpersoonskamer. Dat is gelukkig gelukt.

Tegenwoordig moet je de volgende dag al naar huis.. Ik kon mijn moeder de volgende dag al meenemen met de mededeling zorg goed voor haar want ze heeft bedrust voor 6 weken :/

Ja, baarmoeder laten verwijderen maar dat was ivm een pap 5 (!). Dus weg met dat ding was mijn enige gedachte!
Operatie viel mee, herstel duurde lang (erg lang moe en futloos geweest). Goed rust houden is belangrijk en inderdaad, na 1 nachtje mag je al naar huis maar kun je echt nog iets dus zorg voor voldoende hulp.

Ik ben afgelopen week geopereerd. Op eigen verzoek vanwege andere klachten. In mijn geval was het een buikoperatie. Ik mocht ook al na 1 nacht naar huis, maar voelde me ook al prima na 1 dag ziekenhuis. Ik moet natuurlijk rustig aan doen, maar kan me prima zelf redden in en om huis. Alleen de zware dingen die doe ik dus niet. Ik was voor de operatie wel 100%fit en beweeg sport regelmatig( nu minimaal 6 weken niet) Ik denk datfit zijn voor de operatie wel helpt bij herstel. Succes met je keuze en afwegingen...

hoii schreef: ↑

04-02-2020 15:47

Tegenwoordig moet je de volgende dag al naar huis.. Ik kon mijn moeder de volgende dag al meenemen met de mededeling zorg goed voor haar want ze heeft bedrust voor 6 weken :/

Ik heb 2 nachten in het ziekenhuis gelegen, want ik was de dag na de operatie nog veel te duizelig en misselijk van de narcose. Aangezien ik alleen woon was dat gewoon geen goed idee. Ik was maandag geopereerd en vrijdag reed ik al zelf naar de supermarkt in het dorp en wandelde alweer 4 km op een heel rustig tempo. Dus lichamelijk herstel verliep bij mij prima. Alleen door het verwijderen van de eierstokken kreeg ik wel overgang 2.0 en dat was best hevig. Denk dat ik er nu wel zo goed als doorheen ben.

Vlaginvaas schreef: ↑

04-02-2020 15:40

Zou raar zijn als je niet over je eigen lijf mag beslissen tenslotte

Hangt af van je leeftijd, bijkomende zaken en het beleid van het ziekenhuis. De gynaecologen die ik tot nu toe gesproken heb willen vrouwen voor de overgang niet helpen en vinden sowieso dat er alternatieven zijn zoals anticonceptie en Novasure. Eierstokken verwijderen was helemaal onbespreekbaar.

nachtvlinder1977 schreef: ↑

04-02-2020 19:40

Hangt af van je leeftijd, bijkomende zaken en het beleid van het ziekenhuis. De gynaecologen die ik tot nu toe gesproken heb willen vrouwen voor de overgang niet helpen en vinden sowieso dat er alternatieven zijn zoals anticonceptie en Novasure. Eierstokken verwijderen was helemaal onbespreekbaar.

Ik was begin 40 toen ik novasure liet doen en toen zei de behandelend gyn dat als het resultaat me niet beviel ik binnen 6 weken op de operatietafel kon liggen. Dus het werd me vrijwillig aangeboden ondanks dat de overgang toen nog niet in zicht was. Had ik het toen al maar laten doen (op de eierstokken na) Het voelt vele malen fijner zonder baarmoeder. Kan zelfs een broekmaat kleiner aan bij een zelfde gewicht, dus zo'n baarmoeder neemt ook nog veel plaats in.

RB, in jouw geval speelde er ook kanker toch? Dan is het denk ik anders. En je hebt geluk gehad met die arts, niet elke arts doet dat. Die hebben liever dat je eerst tig andere opties probeert.

nachtvlinder1977 schreef: ↑

04-02-2020 20:27

RB, in jouw geval speelde er ook kanker toch? Dan is het denk ik anders. En je hebt geluk gehad met die arts, niet elke arts doet dat. Die hebben liever dat je eerst tig andere opties probeert.

Die kanker speelde pas in 2016, mijn novasure dateert van 2010. Maar ik was al 40/41 dus dan kunnen ze er ook vanuit gaan dat je geen voortplantingswens meer hebt/krijgt.

redbulletje schreef: ↑

04-02-2020 20:30

Die kanker speelde pas in 2016, mijn novasure dateert van 2010. Maar ik was al 40/41 dus dan kunnen ze er ook vanuit gaan dat je geen voortplantingswens meer hebt/krijgt.

Oké, baarmoeder wel, maar eierstokken willen ze bij mij niet doen omdat ik dan in de overgang kom. Dat zou ik toejuichen ivm allerlei medische problemen, maar zij zijn bang voor botontkalking. Blijkbaar is dat erger dan 3 migeaine-aanvallen in de week en extreme menstruaties.

nachtvlinder1977 schreef: ↑

04-02-2020 21:26

Oké, baarmoeder wel, maar eierstokken willen ze bij mij niet doen omdat ik dan in de overgang kom. Dat zou ik toejuichen ivm allerlei medische problemen, maar zij zijn bang voor botontkalking. Blijkbaar is dat erger dan 3 migeaine-aanvallen in de week en extreme menstruaties.

Eierstokken zou ik ook niet vrijwillig hebben laten doen want overgang is echt geen pretje. Tis dat ik al in de overgang aan t komen was én hormonale kanker had, dat ik toestemming gaf. Kreeg trouwens infusen tegen de botontkalking.

Mijn baarmoeder is ook verwijderd zonder dat daar een echte medische noodzaak voor was, maar dat heeft best veel voeten in de aarde gehad voordat ik een akkoord had van de gynaecoloog. Er wordt inderdaad niet zomaar meer verwijderd de laatste jaren vanwege de grote kans op klachten die je jaren later kunt krijgen. Verzakkingen bijvoorbeeld of schade aan de blaas tijdens de operatie. Eierstokken verwijderen als het niet nodig is is helemaal een no go...
Ik ben blij dat ik doorgezet heb en dat ie eruit is,maar beslissen over je eigen lichaam zoals aangegeven ergens hier gaat niet helemaal op, een arts snijdt namelijk niet graag in een gezond lichaam als hij of zij weet dat er daarmee ook schade aangericht kan worden.

nachtvlinder1977 schreef: ↑

04-02-2020 19:40

Hangt af van je leeftijd, bijkomende zaken en het beleid van het ziekenhuis. De gynaecologen die ik tot nu toe gesproken heb willen vrouwen voor de overgang niet helpen en vinden sowieso dat er alternatieven zijn zoals anticonceptie en Novasure. Eierstokken verwijderen was helemaal onbespreekbaar.

Ik wilde na gefaalde hormoontherapie nog wel novasure proberen maar kreeg toen het advies om maar meteen de baarmoeder te verwijderen (ik ben 38). En dat vond ik zelf zo heftig dat ik nog naar een tweede ziekenhuis ben gegaan voor een second opinion. Maar daar kreeg ik hetzelfde advies.

Eierstokken verwijderen moet je m.i. niet willen tenzij je daar echt een medische indicatie voor hebt. Waarom zou je jezelf vervroegd in de overgang zetten?

starbright schreef: ↑

05-02-2020 16:17

Waarom zou je jezelf vervroegd in de overgang zetten?

Chronische hormonale migraine, gemiddeld 3 dagen in de week.

Vlaginvaas schreef: ↑

05-02-2020 20:25

Goed gesprek gehad met de arts vandaag. Omdat ik jong ben (volgens hem dan hè ben 49) en verder goed gezond is helemaal verwijderen nog een stap te ver. Ik krijg nu hormonen-supplement omdat het probleem bij mij vooral hormonaal is en daarnaast een middel om het vloeien te remmen. Het is de laatste 24 uur gelukkig al wat minder. Novasure kan goed helpen bij heftige menstruaties maar zoals in mijn geval heel “grillig” en langdurig menstrueren zal het was niet veel uithalen. Ik vind het allemaal maar ingewikkelde materie. Ga nu naar bed, biopt en onderzoek was best lastig en pijnlijk. Dank voor herdenken van jullie ervaringen en veel sterkte voor iedereen die hiermee te maken heeft!

Wat 'n idioot! Ik zou naar een ander ziekenhuis/andere gyn gaan. Hoelang willen ze nog wachten dan? Tot je vanzelf de overgang hebt doorstaan? Kan wel tot 60 jaar duren!

Ik heb vijf jaar geleden een novasure behandeling laten doen nav heftige menstruatie en veel last van depressieve klachten. In het begin vond ik het geweldig maar na een jaar of drie kreeg ik weer klachten. Bleek dat er helemaal bonvenin mijn braamoeder een klein stukje slijmvlies was blijven zitten wat uiteindelijk toch aan was gegroeit en weer voor een maandelijkse bloeding zorgtde. Doordat ik verklevingen in mijn baarmoeder had door de novasure kon dit bloed er niet uit en heb ik anderhalf jaar met verschrikkelijke buikpijn rondgelopen.
In dat anderhalf jaar 4 kijkoperaties gehad waarbij ze de verklevingen weghaalden. Dan had ik even een paar weken de tijd om op adem te komen en dan begon het weer van voor af aan omdat de verklevingen gewoon weer terug kwamen.
Uiteindelijk iom de gyneacoloog besloten om mijn baarmoeder te verwijderen. Ze heeft me wel heel nadrukkelijk gewezen op het feit dat het een heftige operatie is en niet zonder risico's. Maar dat had ik er wel voor over want na anderhalf dagelijks verschrikkelijke buikpijn wilde ik maar één ding: van die buikpijn af.
''s Maandags geopereerd, dinsdags naar huis, vrijdags opgenomen met hele hoge koorts, zaterdags weer naar huis want ze konden geen oorzaak vinden en de koorts was weer gezakt. ''s Maandags [1e kerstdag] zo' n beetje de hele dag in het ziekenhuis gezeten. Konden nog steeds niks vinden maar had weer koorts en mijn ontstekingswaarden waren verhoogd. Naar huis met AB en moest 's woensdag terug komen voor controle. Toen waren ze bang dat ik een blindedarmontsteking had dus er werd een echo gemaakt van mijn onderbuik en toen schrokken ze ervan wat ze in mijn buik zagen. Heel mijn onderbuik zat vol met geronnen bloed [een brok ter grote van een pakje boter] en mijn darmen waren ontstoken. Met spoed opgenomen, het was inmiddels 23.00 uur dus zou de volgende dag met spoed geopereerd worden. Ik was opgenomen op de afdeling gynaecologie maar uiteindelijk hebben ze er een andere chirurg bij gehaald omdat dit eigenlijk niks meer met mijn baarmoeder te maken had. En die besloot dat er helemaal niet geopereerd ging worden omdat hij bang was met al die ontstekingen dat ze het eerder erger zouden maken of dat het dan weleens verkeerd af kon lopen.
Mijn lichaam moest dit zelf 'opruimen'. Je lichaam zorgt er voor dat het bloed weer vloeibaar wordt en afgevoerd wordt. Dit is een chemisch proces waar je ontzettend misselijk van word. Een week aan het infuus gelegen met AB en oudejaarsdag mocht ik eindelijk weer naar huis.
Na een paar dagen thuis begon ik te bloeden en heb ik zo ongeveer 2 weken meer op de wc gezeten als iets anders omdat het er gewoon uit bleef lopen. Toen ik weer op controle moest was ik ervan overtuigd dat mijn buik nu zo ongeveer wel weer leeg moest zijn maar was de brok bloed een halve centimeter geslonken
Uiteindelijk heeft het 10 maanden geduurd voordat mijn buik weer helemaal schoon was. Dus van die klachten ben ik af. Inmiddels is het 2 jr geleden maar heb nog dagelijks last van weinig energie. Ben bij verschillende artsen geweest maar ze vinden het normaal omdat mijn lichaam ruim 2 jr zo 'hard' heeft moeten werken dus dat heeft tijd nodig en ze doen er verder niks aan.

Ik zeg niet dat je het niet moet willen want ik ben blij dat ik uiteindelijk van mijn menstruatie en alle het gedoe af ben maar over het algemeen hoor je alleen positieve verhalen maar realiseer je dat het echt een ingreep is die dus ook verkeerd kan gaan. En dat gun ik niemand....

Het kan ook heel goed gaan hoor, dat is bij de meeste dames!
Natuurlijk is het een heftige ingreep maar om nu zo'n ervaring te delen, al snap ik dat het van je af schrijven vast helpt, vind ik niet gepast.
Bij elke operatie is er wel een horror verhaal te vinden denk ik.

Maak je keuze en bepaal zelf wat je wilt.
Dat het pittig is kan ik niet wegnemen maar het was voor mij wel met een goed resultaat. Wees lief voor jezelf!
En hou je aan de regels.