Gezondheid
alle pijlers
Wij leven met chronische pijn - kletstopic vervolg
maandag 11 november 2019 om 17:14
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Toevoeging:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Toevoeging:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
anoniem_364102 wijzigde dit bericht op 28-11-2019 09:21
Reden: Verzoekje
Reden: Verzoekje
31.07% gewijzigd
maandag 16 december 2019 om 11:31
Dank je TuT! Ik heb er het volste vertrouwen in dat het goed zal gaan. Man heeft veel hobbies en gaat een aantal taken van mij overnemen.JustcallmeTuT schreef: ↑16-12-2019 11:27Nog proficiat met man Cesium. Logisch dat het een hele verandering wordt als hij thuis komt te zitten. Je sluit een hele periode van je leven af.
Kunnen jullie daar wel goed over praten hoe jullie de nieuwe periode in zullen gaan?
Voor jullie allemaal sterkte.
We zullen meer gaan reizen ook, de enige onzekere factor is mijn kwakkelende gezondheid.
Fijne dag nog!
maandag 16 december 2019 om 11:32
Hee Tut! Alles goed? Bevalt het nog steeds daar in F.?
Cesium, dat is ook lastig. Des të ouder je word, des te vaker sluit je een periode af in je leven. Maar, je start ook een nieuwe periode.
En daar moet je je draai in vinden weer. Heeft man hobby's?
Hebben jullie al plannen gemaakt om samen dingen te doen ( als jouw gezondheid dat toelaat) op bijvoorbeeld een dag per week?
Cesium, dat is ook lastig. Des të ouder je word, des te vaker sluit je een periode af in je leven. Maar, je start ook een nieuwe periode.
En daar moet je je draai in vinden weer. Heeft man hobby's?
Hebben jullie al plannen gemaakt om samen dingen te doen ( als jouw gezondheid dat toelaat) op bijvoorbeeld een dag per week?
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
maandag 16 december 2019 om 11:38
@Lientje, wss pas na de kerst, psycholoog (hoofdbehandelaar) is met vakantie..Gister zaten mijn ouders daar dus over te mekkeren, terwijl ik niet eens alleen gesprekken met haar heb, maar ook met psychiater, pb-ers, verpleging etc.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
maandag 16 december 2019 om 11:47
Ik kon de pijn niet meer aan. Op sommige momenten is het erger dan andere, ik weet niet waarom. R. ziet ook niets bijzonders eraan behalve dan dat ik heel veel wondvocht verlies.
Dus Mja gister kon ik eigenlijk niet meer bewegen van de pijn en had hij de EH gebeld om te vragen hoeveel extra diclofenac ik zou mogen maar daar schreven ze weer oxycodon voor. En dat moest dan perse bij het ziekenhuis opgehaald worden. Want ze stuurde geen recepten door naar de noodapotheek hier. Dus toen heb ik toch maar mijn moeder gebeld en die is het gaan halen. En nu werd ik Thank god net pas wakker.
Sorry voor mijn ego post. Knuffel voor iedereen die het nodig heeft.
maandag 16 december 2019 om 11:57
Wat naar weer Kohaku. Kan je niet met je ouders om dat gemekker voor zich houden? Jij kan hier niet veel mee en anders moeten ze het maar tegen de begeleiding uiten als het hun zo dwars zit.
Dikke knuffel voor jou en houd je haaks
Wat een pech Yellow. Is het niet beter om het even te laten checken bij de huisarts?
Zoveel pijn kan toch nooit de bedoeling zijn.
Ook voor jou een dikke
zich houden? Jij kan hier niet veel mee en anders moeten ze het maar tegen de begeleiding uiten als het hun zo dwars zit. Dikke knuffel voor jou en houd je haaks
Wat een pech Yellow. Is het niet beter om het even te laten checken bij de huisarts?
Zoveel pijn kan toch nooit de bedoeling zijn.
Ook voor jou een dikke
Kohaku
maandag 16 december 2019 om 12:49
Nog niks gehoord vanuit het ziekenhuis Tut.
Twee jaar daar alweer?
Wat gaat de tijd toch snel zeg.
Kohaku, maar als je er bijvoorbeeld NU doorheen zou zitten is er begeleiding beschikbaar toch?
Logisch dat ze nu even met de kerstperiode zitten. Apart dat je ouders dat niet begrijpen.
Bovendien moet jij ook even wennen en je draai vinden op je nieuwe plek.
Cesium, crosspost zie ik. Je hebt mijn vragen al beantwoord.
Yellow, oxycodin, megasterk. Apart hoor.
Diclofenac is dan toch ietsiepietsie onschuldiger lijkt me.
Misschien idd toch even langs de huisarts? Is toch al 1,5 week geleden de ingreep? Zou nu toch moeten beteren.
Twee jaar daar alweer?
Wat gaat de tijd toch snel zeg.
Kohaku, maar als je er bijvoorbeeld NU doorheen zou zitten is er begeleiding beschikbaar toch?
Logisch dat ze nu even met de kerstperiode zitten. Apart dat je ouders dat niet begrijpen.
Bovendien moet jij ook even wennen en je draai vinden op je nieuwe plek.
Cesium, crosspost zie ik. Je hebt mijn vragen al beantwoord.
Yellow, oxycodin, megasterk. Apart hoor.
Diclofenac is dan toch ietsiepietsie onschuldiger lijkt me.
Misschien idd toch even langs de huisarts? Is toch al 1,5 week geleden de ingreep? Zou nu toch moeten beteren.
lientje69 wijzigde dit bericht op 16-12-2019 13:13
0.08% gewijzigd
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
maandag 16 december 2019 om 12:57
Lientje, ja er is hier gewoon 24/7 verpleging die je ook kunnen helpen en kennis hebben van autisme etc.
Meh, er is iemand weer heel erg paniekig aan het doen en zitten te bonken en janken etc en ik word er zenuwachtig van.
Meh, er is iemand weer heel erg paniekig aan het doen en zitten te bonken en janken etc en ik word er zenuwachtig van.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
maandag 16 december 2019 om 13:08
Kohaku: Dat lijkt me wel een nadeel van opgenomen zijn, er heeft altijd wel iemand een slechte dag.
Een gesprek tussen jouw ouders en iemand van de instelling lijkt me een goed idee. De verwachtingen zijn te hoog gespannen bij je ouders. Je gaat een lang proces door.
Yellow: wat naar dat je zoveel pijn hebt dat er oxycodon nodig was. Als je het niet vertrouwt echt de huisarts bellen. Sterkte!
Dat lijkt me wel een nadeel van opgenomen zijn, er heeft altijd wel iemand een slechte dag.Een gesprek tussen jouw ouders en iemand van de instelling lijkt me een goed idee. De verwachtingen zijn te hoog gespannen bij je ouders. Je gaat een lang proces door.
Yellow: wat naar dat je zoveel pijn hebt dat er oxycodon nodig was. Als je het niet vertrouwt echt de huisarts bellen. Sterkte!
maandag 16 december 2019 om 13:42
Hehehe, alsof psychologen geen recht op vakantie hebben
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 16 december 2019 om 14:33
Lientje, ik had al diclofanac maar die deed niks gister. Ik weet dat ik voorzichtig moet zijn met oxycodon. Heb het alleen vannacht in genomen. Nu gaat het wel.
Ik heb woensdag controle in het ziekenhuis. Ik weet niet of mijn wondvocht normaal is. Ik heb het aan mijn moeder omschreven en die vond het wel normaal klinken. Het is wit met rood. Alleen heel veel.
En de operatie is 6 dagen geleden trouwens.. voor de beeldvorming er kan een kindervuist in die wond dus ik weet ook niet hoe snel dat moet gaan..
Ik heb woensdag controle in het ziekenhuis. Ik weet niet of mijn wondvocht normaal is. Ik heb het aan mijn moeder omschreven en die vond het wel normaal klinken. Het is wit met rood. Alleen heel veel.
En de operatie is 6 dagen geleden trouwens.. voor de beeldvorming er kan een kindervuist in die wond dus ik weet ook niet hoe snel dat moet gaan..
maandag 16 december 2019 om 14:52
maandag 16 december 2019 om 15:11
Dag allemaal,
omdat er af en toe zo lief gevraagd wordt hoe het met me gaat kom ik nu toch maar even een update geven.
Ik schrijf niet meer mee, om twee redenen; mijn pijn en vermoeidheid zijn zover gereduceerd dat ik me hier niet meer vind passen.
De tweede reden is dat ik vorig jaar mei compleet stilviel in woorden, toen mijn kinderen hun vader verloren. Ik ga daar verder niet over uitweiden, maar hij was veel te jong, het ging zo snel en het was voor de kinderen veel te vroeg. Het was vreselijk, en de gevolgen zijn nog dagelijks voelbaar.
Mijn vader overleed ook vorig jaar, op hoge leeftijd. Een intensieve drie maanden, die mijn broer en ik intern bij mijn ouders hebben doorgebracht. Moeder heeft dementie, en ze kon absoluut niet alleen gelaten worden bij mijn vader. Het was intensief maar we kijken er goed op terug. Moeder is inmiddels opgenomen en is heel gelukkig daar waar ze nu woont.
Door die hele periode heen liep echter een wonderbaarlijk effect van mijn nieuwe rolstoel. Hoe meer/langer ik hem gebruikte, hoe beter het ging met de rompbalans, doorademen, veel minder pijn, voor het eerst weer een helder hoofd omdat ik geen medicijnen meer gebruik.
De EDS is er uiteraard nog steeds, en ik ga ook nu regelmatig over mijn grenzen heen. Maar ik ben veel meer gaan bewegen, en ben zoveel sterker geworden. Man en ik dansen nu twee keer in de week, naast stijldansen nu ook salsa.
Ik ben nu aan het proberen te gaan 'hardlopen', het komt neer op 1 keer per week ongeveer 20 meter. Wie weet is daar nog uitbreiding in te halen, meer lukt gewoon nu niet ivm dansen en werken.
De kinderen zijn de deur uit, onze oude katten zijn helaas vorig jaar overleden en ik type dit nu met twee kittens van 4 maanden op schoot.
Er is dus veel gebeurd dit en vorig jaar, ik hoop verder te gaan opbouwen in 2020.
Ik zie hoe jullie struggelen, en hoe ik daar anderhalf jaar geleden ook nog aan meedeed. Het voelt bijna oneerlijk om bovenstaande te vertellen, daarom was ik stil..
Geloof me dat ik jullie dagelijks lees, en echt meeleef. Ik weet wat jullie doormaken, echt.
Voor 2020 hoop ik dat er voor jullie allen, in welke vorm dan ook, verlichting en/of vooruitgang te bespeuren is. Hoe klein wellicht ook.
Met warme groet, Ambra
omdat er af en toe zo lief gevraagd wordt hoe het met me gaat kom ik nu toch maar even een update geven.
Ik schrijf niet meer mee, om twee redenen; mijn pijn en vermoeidheid zijn zover gereduceerd dat ik me hier niet meer vind passen.
De tweede reden is dat ik vorig jaar mei compleet stilviel in woorden, toen mijn kinderen hun vader verloren. Ik ga daar verder niet over uitweiden, maar hij was veel te jong, het ging zo snel en het was voor de kinderen veel te vroeg. Het was vreselijk, en de gevolgen zijn nog dagelijks voelbaar.
Mijn vader overleed ook vorig jaar, op hoge leeftijd. Een intensieve drie maanden, die mijn broer en ik intern bij mijn ouders hebben doorgebracht. Moeder heeft dementie, en ze kon absoluut niet alleen gelaten worden bij mijn vader. Het was intensief maar we kijken er goed op terug. Moeder is inmiddels opgenomen en is heel gelukkig daar waar ze nu woont.
Door die hele periode heen liep echter een wonderbaarlijk effect van mijn nieuwe rolstoel. Hoe meer/langer ik hem gebruikte, hoe beter het ging met de rompbalans, doorademen, veel minder pijn, voor het eerst weer een helder hoofd omdat ik geen medicijnen meer gebruik.
De EDS is er uiteraard nog steeds, en ik ga ook nu regelmatig over mijn grenzen heen. Maar ik ben veel meer gaan bewegen, en ben zoveel sterker geworden. Man en ik dansen nu twee keer in de week, naast stijldansen nu ook salsa.
Ik ben nu aan het proberen te gaan 'hardlopen', het komt neer op 1 keer per week ongeveer 20 meter. Wie weet is daar nog uitbreiding in te halen, meer lukt gewoon nu niet ivm dansen en werken.
De kinderen zijn de deur uit, onze oude katten zijn helaas vorig jaar overleden en ik type dit nu met twee kittens van 4 maanden op schoot.
Er is dus veel gebeurd dit en vorig jaar, ik hoop verder te gaan opbouwen in 2020.
Ik zie hoe jullie struggelen, en hoe ik daar anderhalf jaar geleden ook nog aan meedeed. Het voelt bijna oneerlijk om bovenstaande te vertellen, daarom was ik stil..
Geloof me dat ik jullie dagelijks lees, en echt meeleef. Ik weet wat jullie doormaken, echt.
Voor 2020 hoop ik dat er voor jullie allen, in welke vorm dan ook, verlichting en/of vooruitgang te bespeuren is. Hoe klein wellicht ook.
Met warme groet, Ambra
maandag 16 december 2019 om 15:59
Ambra, ik ben oprecht blij voor je dat het naar alle omstandigheden zo veel beter gaat! Zwaar jaar geweest, ook voor jou, zo te lezen. Van mi mag je gewoon mee blijven schrijven hoor, maar ik snap dat je je bezwaard kan voelen.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
maandag 16 december 2019 om 16:14
maandag 16 december 2019 om 16:40
