Gezondheid
alle pijlers
Wij leven met chronische pijn - kletstopic vervolg
zaterdag 28 december 2019 om 19:46
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Toevoeging:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Toevoeging:
Een verzoekje van een aantal vaste forummers hier: wil je iets kwijt over een onderwerp wat bij een ander wellicht gevoelig ligt, zoals eetstoornis of suïcide, schrijf dan boven de alinea het woord trigger, zodat forummers gewaarschuwd worden en eroverheen kunnen lezen.
donderdag 6 februari 2020 om 15:26
Net revalidatie gehad en met de fysiotherapeut even gehad over de komende afspraak bij het UWV. Hij zei dat in zijn optiek geen enkele arts me nu arbeidsgeschikt zou verklaren, gezien mijn klachten en belastbaarheid.
Hij zei ook dat hij en zijn collega het lastig vinden me nu te begeleiden, omdat ze geen oplossing kunnen bieden. Dat is in elk geval eerlijk.
Hij gaf me ook een compliment over hoe ik ermee om ga. Dat vond ik dan wel weer aardig
Hij zei ook dat hij en zijn collega het lastig vinden me nu te begeleiden, omdat ze geen oplossing kunnen bieden. Dat is in elk geval eerlijk.
Hij gaf me ook een compliment over hoe ik ermee om ga. Dat vond ik dan wel weer aardig
donderdag 6 februari 2020 om 15:29
Man is ietsje vooruitgegaan! 
Zijn longinhoud is met 4% gestegen en zijn schimmelwaarden zijn gedaald. Nog steeds niet goed, maar dit hadden we echt niet verwacht. Ben zo blij!
Ziekte zit er nog steeds maar vorig jaar was het verslechterd dus dit hadden we niet zien aankomen.
Zijn longinhoud is met 4% gestegen en zijn schimmelwaarden zijn gedaald. Nog steeds niet goed, maar dit hadden we echt niet verwacht. Ben zo blij!
Ziekte zit er nog steeds maar vorig jaar was het verslechterd dus dit hadden we niet zien aankomen.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
donderdag 6 februari 2020 om 15:34
Wat fijn zeg!lientje69 schreef: ↑06-02-2020 15:29Man is ietsje vooruitgegaan!
Zijn longinhoud is met 4% gestegen en zijn schimmelwaarden zijn gedaald. Nog steeds niet goed, maar dit hadden we echt niet verwacht. Ben zo blij!
Ziekte zit er nog steeds maar vorig jaar was het verslechterd dus dit hadden we niet zien aankomen.
donderdag 6 februari 2020 om 15:35
Vandaag over een week.Kwebbeltje91 schreef: ↑06-02-2020 15:30Toch een mooi compliment LiseWanneer is je volgende afspraak bij UWV?
donderdag 6 februari 2020 om 16:23
Nu had ik toevallig een lange dag dingen te doen maar je mag wel eens vragen of ik hem wil uitlaten hoor. Ik ben niet altijd thuis natuurlijk maar vragen kan altijdDreamer schreef: ↑05-02-2020 21:59Sterkte morgen, Lientje, met je man
Kohaku, wat fijn dat Mia even bij je langs geweest is.
Ik hoop dat je je vrijdag na het gesprek wat beter voelt.
Mijn hond heeft me echt de hele morgen van afstand aan staan staren. Steeds op een andere plek in de kamer, staart half omlaag en staren. Ben ik de hele middag weg, kom terug, gaat ie naast m'n man zitten en naar m'n mán kijken. Met de rug naar mij toe.
Hij gedraagt zich als een teckel. Als ik dat tegen 'm zeg, zou dat helpen?
Morgen is hij helaas weer lang alleen, want ik heb cursus.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 6 februari 2020 om 16:24
Ik heb ook geen pijnstillers. Het helpt niet tegen mijn hoofdpijn en vind het ook niet zo’n fijn idee. Alleen als het echt echt niet meer gaat dan neem ik iets in.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 6 februari 2020 om 16:26
Same here. Bij menstruatiepijn neem ik eigenlijk altijd wel wat in.
Heel soms ook wel als ik hoofdpijn heb.
Verder eigenlijk niet. Ik moet zeggen, sinds ik de steunzolen heb, heb ik echt wel verlichting van de lage rugpijn.
donderdag 6 februari 2020 om 16:29
Neem je gesprek op.lise1985 schreef: ↑06-02-2020 13:16Ik heb net de afspraakbevestiging van het UWV gehad. Het is inderdaad een gesprek om te kijken of ik weer aan het werk kan. En deze arts heb ik al eens eerder gehad en heeft toen een totaal ander verslag gemaakt van het gesprek dan hoe het werkelijk gegaan is.
Nu maar hopen dat ze in elk geval wil luisteren naar mijn verhaal.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
donderdag 6 februari 2020 om 17:01
YellowLemon schreef: ↑06-02-2020 14:53Ik zit er best wel een beetje doorheen. Doordat ik nog steeds beperkt ben in wat ik wel en niet kan. En mijn psyche werkt ook niet mee natuurlijk. Ik ben er gewoon even klaar mee ofzo. Wil niet meer nadenken. Maarja dat werkt natuurlijk niet zo.. Had al weken geen medicatie meer overdag gebruikt maar het lukt me niet meer. Ik merk dat het hele gebeuren rond Lijm de Zorg veel oud zeer naar boven heeft gehaald.
Heb je bij dat trauma (want dat is het) ooit hulp gehad. Emdr of eft bijvoorbeeld?
Als het trauma meer een plek krijgt, raakt zoiets als lijm de zorg je ook minder, in de zin van dat het pijn doet en te erg en zwaar is.
Ik zou jou dit wel gunnen. Het lijkt mij zwaar als die oude pijn weer boven komt.
donderdag 6 februari 2020 om 17:24
Nee. Als ik nu helemaal uit moet gaan leggen hoe het is verlopen met de GGZ ga ik huilend in een hoekje liggen. Laten we het er op houden dat ik in 5 jaar tijd 1 echte goede psycholoog heb gehad en precies toen we richting EMDR wilde gaan naar 6 sessies CGT (oh wow dat pak je wel snel op)! Bleek ze zwanger te zijn. Vorig jaar heb ik samen met mijn maatschappelijk werkster het opgegeven om via die route nog verder hulp te zoeken omdat ik er serieus bijna aan onderdoor ging. Ik ben een te groot risico ofzo. Ze zijn bang dat ik te hard terug val als ze aan mijn trauma’s werk dus doen ze er maar niks mee. Want tja van in je eentje er mee rond blijven lopen word je zo’n fijn mens.Gele_Suikerspin schreef: ↑06-02-2020 17:01
Heb je bij dat trauma (want dat is het) ooit hulp gehad. Emdr of eft bijvoorbeeld?
Als het trauma meer een plek krijgt, raakt zoiets als lijm de zorg je ook minder, in de zin van dat het pijn doet en te erg en zwaar is.
Ik zou jou dit wel gunnen. Het lijkt mij zwaar als die oude pijn weer boven komt.
donderdag 6 februari 2020 om 17:47
Lief
Misschien dat ik je hieraan ga houden, als zoon uit huis is
De hond is dan best lang alleen overdag, 3 dagen per week. Vind ik best sneu.
Later is nu
donderdag 6 februari 2020 om 17:50
IK neem trouwens geen pijnstillers, maar wel regelmatig imigran tegen de hoofdpijn. Dat had ik volgens mij vandaag ook moeten doen. Leuke cursus hoor, maar met hele dag hoofdpijn wel erg blegh
Qua koffers doen wij al zo'n 6 jaar met koffers van de Action. De stoffen exemplaren. We kochten toen 1, dachten we, maar thuis bleek dat er nog 2 kleinere inzaten. We hadden nog gevraagd of het per set ging en dat was niet zo. We waren echt in de overtuiging dat we er 1 hadden. Echt zwaar zijn ze dus ook niet
Van de middelste is de rits wat kapot, we hebben er als we vliegen altijd zo'n gekleurde sjorband omheen. De kleinste is de grootte van handbagage. Nouja, handig dus. Zijn ook al met reisjes van kinderen van familie en kennissen meegeweest ![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy")
Fijn van man, Lientje
Er wordt me eten voorgeschoven, dus ik ga even...
Qua koffers doen wij al zo'n 6 jaar met koffers van de Action. De stoffen exemplaren. We kochten toen 1, dachten we, maar thuis bleek dat er nog 2 kleinere inzaten. We hadden nog gevraagd of het per set ging en dat was niet zo. We waren echt in de overtuiging dat we er 1 hadden. Echt zwaar zijn ze dus ook niet
Van de middelste is de rits wat kapot, we hebben er als we vliegen altijd zo'n gekleurde sjorband omheen. De kleinste is de grootte van handbagage. Nouja, handig dus. Zijn ook al met reisjes van kinderen van familie en kennissen meegeweest Fijn van man, Lientje
Er wordt me eten voorgeschoven, dus ik ga even...
Later is nu
donderdag 6 februari 2020 om 18:00
Er zit hier een schuttingdeel los. En mijn accuschroefmachine is stuk. En natuurlijk regelen mijn nieuwe buren alles tot in de puntjes maar hebben ze schijt aan de schutting. En als hij er uit waait heb ik echt geen geld voor nieuwe schuttingdelen.
donderdag 6 februari 2020 om 18:16
donderdag 6 februari 2020 om 18:43
donderdag 6 februari 2020 om 18:44
Ja, ik begrijp het. Ik had ook een ggz trauma. Ik heb een huisarts die dat begrijpt, we en ik zoek altijd hulp buiten de ggz om.YellowLemon schreef: ↑06-02-2020 17:24Nee. Als ik nu helemaal uit moet gaan leggen hoe het is verlopen met de GGZ ga ik huilend in een hoekje liggen. Laten we het er op houden dat ik in 5 jaar tijd 1 echte goede psycholoog heb gehad en precies toen we richting EMDR wilde gaan naar 6 sessies CGT (oh wow dat pak je wel snel op)! Bleek ze zwanger te zijn. Vorig jaar heb ik samen met mijn maatschappelijk werkster het opgegeven om via die route nog verder hulp te zoeken omdat ik er serieus bijna aan onderdoor ging. Ik ben een te groot risico ofzo. Ze zijn bang dat ik te hard terug val als ze aan mijn trauma’s werk dus doen ze er maar niks mee. Want tja van in je eentje er mee rond blijven lopen word je zo’n fijn mens.
Ik heb nu een zelfgekozen psycholoog word vergoed via de gemeente (Wmo). Vette omweg. Maar ik durfde ggz gebouw niet meer in en aan max 10 gesprekken (standaard) heb ik ook niks. Dus voor mij ook geen ggz meer.
Praten over het trauma hoef ik niet, alleen er aan denken en kloppen op drukpunten (eft, soort van emdr)
donderdag 6 februari 2020 om 18:55
Mijn huisarts is helaas de grootste gruwel van allemaal. Toen ik terug naar mijn dorp verhuisde dacht ik, ik ga terug naar mijn oude huisarts. Die kent mijn familie, ik erken in tegen stelling tot mijn moeder dat mijn klachten ook psychisch zijn. Dat kan wel eens gaan werken. Bij de eerste afspraak voor mijn nieuwe herhaalrecepten heeft ie ze helemaal omgegooid en ik mocht pas terug naar mijn oude als ik het geprobeerd had. Ik heb twee weken lang geklust in mijn huis met antipsychotica in mijn mik en mijn ouders waren chagrijnig dat ik niet harder ging. Toen mijn psycholoog zwanger bleek, was mijn vervanger langdurig ziek dus die heb ik nooit gezien, en de vervanger daarvan was de psycholoog van mijn ex. Gespecialiseerd in dwangstoornissen. En toen ik mijn onvrede daarover uitsprak tegen mijn psychiater zou ik verlatingsangst hebben. Nou nee, ik zou gewoon graag willen dat jullie een fatsoenlijke psycholoog regelen en dat ik niet telkens zelf achter moet komen dat afspraken niet door gaan. Zelfs dingen correct doorgeven was teveel moeite. En toen ben ik best wel uit zijn slof geschoten of hij enig idee had hoe lang ik überhaupt heb moeten wachten op een psycholoog. En hij had geen flauw idee. Toen heb ik hem misschien recht in zijn gezicht uitgelachen met zijn verlatingangst. Nouja dat deel wilde de huisarts niet eens horen toen ik kwam voor een nieuwe doorverwijzing. Later heeft ie me nog voor borderliner uitgemaakt die haar eigen leven verpestte. Maar ik heb nooit de officiële diagnose van borderline gehad. Heb samen met mijn maatschappelijk werkster proberen over te stappen van huisarts maar ze zeggen allemaal we zitten vol want je hebt al een huisarts, buiten het postcode gebied, terwijl mijn maatschappelijk werkster mensen kent die verder weg wonen en wel bij die praktijk zitten. Uiteindelijk heeft mijn huisarts nog gezegd dat ie van me af wilde. Dus ik dacht prima, als je dat wil zul je me aan een ander moeten helpen. Maar dat doet ie ook niet, dus hij zit aan mij vast en ik aan hem.
Naja en dit is dan maar een deel.
Naja en dit is dan maar een deel.
donderdag 6 februari 2020 om 19:12
Stabiel. Zoals het nu is kan ik het nog wel anderhalve week volhouden. Ik moet hem niet gebruiken en vooral niet aanraken
donderdag 6 februari 2020 om 19:13
Absoluut. Ik heb me vanmiddag afgereageerd in de sportschool.YellowLemon schreef: ↑06-02-2020 18:43Is het voor iemand herkenbaar dat je opgefokt raakt van pijn? Of ben ik gewoon raar. Ben een klein half uurtje in de tuin bezig gegaan en voel het in mijn hele been. Hoe zou ik met die opgefoktheid in mijn hoofd omgaan? Naar buiten, lopen. Echt stomme kanarie dat ik ben.
donderdag 6 februari 2020 om 23:30
Hi. Ik ben heel angstig en ik kan niet slapen. Er is een nachtdienst die ik niet erg mag en die deed nogal kortaf dus ben in de war nu. Ze gaat wanhoofd bellen voor extra medicatie waar ik hopelijk door kan slapen.
Oh nouja kwam net al medicatie brengen, snel geregeld. Lag niet aan mij dat ze kortaf deed maar aan het feit dat ze nachtdienst heeft.
Trigger
Met automutilatie gaat het echt niet ok, mijn arm doet echt idioot veel zeer en ik voel me echt een doos..
Oh nouja kwam net al medicatie brengen, snel geregeld. Lag niet aan mij dat ze kortaf deed maar aan het feit dat ze nachtdienst heeft.
Trigger
Met automutilatie gaat het echt niet ok, mijn arm doet echt idioot veel zeer en ik voel me echt een doos..
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
