1 is genoeg kletstopic deel 2

20-07-2020 10:20 1986 berichten
Hier kunnen we gezellig kletsen over het wel en wee van een gezin met 1 kind.

* Baggal, dochter Oktober 2017 (ICSI)
* Ceester: zoon van 5
* Enigme: zoon mei 2014
* Fanatic: dochter November 2009
* Nienke - zoon februari 2016
* Rosings, dochter van Juli 2017
* Mindervanmij: zoon November 2013
* Westerpavilioen: zoon Oktober 2017
* Hobbelster kind van begin 2018
* Isalinde, dochter augustus 2014
* Beschuitmetjam, zoon van eind 2014
anoniem_644a441f18f50 wijzigde dit bericht op 30-07-2020 22:28
17.04% gewijzigd
O ja, on topic over 1 kind: ik had het de afgelopen dagen weer even een beetje moeilijk, vooral toen mijn zus allemaal foto's stuurde van haar happy gezinnetje. Voel me dan toch minderwaardig ten opzichte van haar. Ik heb besloten om mijn therapie-spulletjes er weer bij te pakken en weer wat serieuzer daarmee aan de slag te gaan na de vakantie.
Alle reacties Link kopieren
Vind het zo rot voor je MVM....
Heb je hier al eerder therapie voor gehad? Het lijkt me zo moeilijk. Elke keer als je er vrede mee hebt dan word je getriggerd en kan je weer opnieuw beginnen.
Ik vind je niet minderwaardig. Volgens mij ben je een hele lieve en leuke moeder voor T. Soms gaan dingen anders.
Ja, ik ben in schema-therapie geweest, dan ga je echt aan de slag met de thema's die in je leven spelen. Een van de thema's bij mij is mislukking, dus het gevoel dat ik altijd achterblijf ten opzichte van andere mensen. Ik dacht dat ik het wel redelijk onder controle had, maar de geboorte van mijn neefje triggert het weer ontzettend. Dan vergelijk ik de foto's van na mijn bevalling met die van mijn zus en dan denk ik jeetje, zij zat er alweer zo snel florrisant, uitgerust enz bij, terwijl in mijn herinnering de eerste maanden met baby gewoon echt overleven waren. Ik heb wel wat leuke herinneringen hoor, maar als ik dan naar hun geluk kijk, dan kan ik me niet herinneren dat ik zo gelukkig was.
Alle reacties Link kopieren
Is EMDR misschien iets om te proberen MvM?

Hobbelster wat een pech zeg.. hopelijk niet te blauw nu! Kalm aan maar hoor.

Ik ben ongesteld, zo jammer dat die spiraal bij mij goed werkt :proud:

Ben verder wel opgeknapt.. krentenbaard van zoon lijkt zowaar een beetje onder controle. Nu heeft ie weer een snotneus. Volgens mij kan hij het komende half jaar net zo goed thuis blijven :confused: hoe gaan jullie dat nou doen?
Alle reacties Link kopieren
Nou poging 1 van 3 is mislukt. Nog 2 te gaan....

Overigens hier ook een werkster en dat is echt heerlijk.
T. heeft sowieso praktisch altijd een snotneus vanwege huisstofmijt-allergie, dus die blijft er niet mee thuis, behalve als we merken dat ie echt verkouden is.

@Wester: klote zeg :hug:
Alle reacties Link kopieren
Das mooi klote Wester....

Mvm : Dit is dus iets wat bij jou al meerdere jaren speelt. Ook voor je moeder werd?
Lijkt me ontzettend moeilijk.

Ik ben juist het type ik ben wie ik ben en het boeit me niet wat anderen daar van vinden (nu snappen jullie ook van wie dochter het heeft..)
Ik ben flink gepest vroeger, en ik hoorde nooit bij de populaire groep. Eerder bij de pispaal groep. Dat heeft mij sterk gemaakt, mensen die altijd maar kritiek op anderen hebben en soms pesten/negeren/je bewust niet betrekken bij dingen zijn sneu omdat ze eigenlijk gewoon jaloers zijn op het feit dat jij durft te zijn wie je bent.

Enigme, ik klop het even af. Maar dochter is zelden ziek.
Zelfs afgelopen schooljaar toen meer dan de helft van haar klas ziek thuis zat had zij nog steeds niets.
@Fanatic: ik denk dat het altijd wel een beetje in me heeft gezeten, maar na de bevalling is het wel erger geworden. Die PMDD had ik, als ik terugkijk, voor ik zwanger was ook al. Alleen toen kon ik meer mijn eigen gang gaan en rustiger aan doen als het niet ging. Nu merk ik dat het beter gaat als ik ritme en regelmaat heb van de schoolweken, maar dit jaar is daar natuurlijk weinig van overgebleven en daardoor merk ik dat het erg lastig voor me is om weer terug op mijn basis-niveau te komen. Ik hoop dat ik het zo een beetje duidelijk uitleg...
Alle reacties Link kopieren
Je legt het heel erg duidelijk uit.
Dit jaar is ook ontzettend moeilijk geweest natuurlijk.
zeker als je het zo goed doet op ritme en regelmaat dan was dit een vreselijk jaar.

Ik moest helemaal back to basic. Waar ik normaal altijd maar door ga met werken en het goed doe in een drukke kantoortuin met tig collega's zat ik ineens maaaaanden lang alleen aan de keukentafel. Ik voelde me echt een beetje eenzaam worden thuis. En ik vond het moeilijk dat het dag in dag uit, week in week uit elke dag hetzelfde was. Het moeilijkste voor mij was de werkdag afsluiten en dan je laptop nog in de woonkamer hebben staan.... mijn werk was ineens binnengedrongen in mijn prive...
Alle reacties Link kopieren
mindervanmij schreef:
23-08-2020 12:23
T. heeft sowieso praktisch altijd een snotneus vanwege huisstofmijt-allergie, dus die blijft er niet mee thuis, behalve als we merken dat ie echt verkouden is.

@Wester: klote zeg :hug:
Sterkte trouwens

En: het gebeurt he? Ben er niet van ondersteboven.
@fanatic Ik denk zeker dat corona een grote rol heeft gespeeld in deze terugval. Al. vind ik het ook wel heel erg gezellig dat mijn man veel thuis is.

Maar in totaal iets van 16 weken met zoonlief thuis was gewoon te veel. Dat klinkt lulliger dan hoe ik het bedoel, maar precies wat ik zeg: ik gedij op rust regelmaat en best veel tijd/rust voor mezelf.
Alle reacties Link kopieren
Nou mvm ik zeg het je eerlijk, ook al was het fijn om meer bij dochter te zijn ,ze was een vreselijke leerling en af en toe kookte ik van woede en vlogen de pennen en potloden door de kamer (van ons allebei)
Alle reacties Link kopieren
fanatic schreef:
23-08-2020 19:08
Nou mvm ik zeg het je eerlijk, ook al was het fijn om meer bij dochter te zijn ,ze was een vreselijke leerling en af en toe kookte ik van woede en vlogen de pennen en potloden door de kamer (van ons allebei)
Oh, wij hebben ook teveel rotzooi gemaakt met zoon tijdens de thuisonderwijs tijd... Meestal ging het goed, maar dat schrijven.... Echt verschrikkelijk....
Alle reacties Link kopieren
Kl*te Wester...
Hier ging het thuisonderwijs en sich wel goed, maar de uren buiten dat onderwijs... op een gegeven moment wist ik echt niks meer te verzinnen om te doen. :roll:
Alle reacties Link kopieren
Ai - ai - ai Hobbelster!! Hoe gaat het met je? Wat kun je ongelukkig terecht komen zeg. Een ongelukje zit in een klein hoekje blijkt maar weer.

MvM: ik zou willen dat ik je even een dikke knuffel kon geven. Ik denk dat iedereen heus wel eens het gevoel heeft dat het bij anderen allemaal lekker(der) lijkt te gaan dan bij jezelf. Maar vergeet niet dat dit vaak ook gewoon schijn is, hé?! Enne: een leven bestaat uit meer dan alleen maar uit mooie Instagram squares natuurlijk.
Ik herken je gevoel wel een beetje. Net als Fanatic was ik ook niet enorm populair in de laatste twee jaar van de basisschool. Werd niet echt actief gepest, maar hoorde ook niet bij het populaire groepje. En dat gaf mijn zelfvertrouwen wel een deuk... En ik heb mij ook tijden druk gemaakt over het feit dat mijn partner veel ouder is en ik daarmee misschien een buitenbeentje ben/zou vormen. Dat gezegd hebbende: onder de streep ben ik wel gelukkig en maakt het nu niet meer zoveel uit wat een ander daarvan vindt. Het heeft echter wel tijd gekost voordat ik tot dat besef kwam.
Ik heb mij overigens nooit minder gevoeld omdat ik “maar” een kind heb overigens en ik ben wel zelfverzekerd als het om bepaalde dingen gaat: ik ben -en dat durf ik best te zeggen- erg goed in mijn werk en -als het nodig is- assertief. Wel twijfel ik soms aan mijn capaciteiten als moeder wanneer SA weer the eens een tantrum heeft en krijst om “Daaaadddddyyyyyy” :facepalm: . Heus, dan denk ik ook F*** it. Maar tegelijkertijd weet/denk ik ook dat andere moeders/ouders daar ook tegen aan lopen. Je gevoel van meerwaarde of meetellen heeft nl. niets te maken met nooit een tantrum hebben of, zoals in jouw geval, het aantal kinderen dat je hebt, wel of niet in een relatie zitten, vermogend of arm zijn, etc. en als gevolg daarvan het gevoel hebben mee te tellen. Zo werkt het niet. De sleutel ligt wel bij jezelf in de zin dat het een gevoel is dat jij hebt en alleen jij kunt oplossen. Weet alleen wel dat iedereen wel eens twijfelt aan zichzelf, erbij horen, etc. Dikke knuffel.

Wester. Jammer dat het niet gelukt is met de IUI behandeling. Moedig door knokken en hopen dat het jullie in de volgende twee pogingen gegeven is.

Enigme: hier ook. Ik merk wel dat naarmate ik ouder word, de menstruatie vaak ook heftiger is. Dag 3: nog minimaal 2 te gaan.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
@Baggal: zelf ben ik tijdens mijn hele basisschooltijd buitengesloten en soms gepest, en op de middelbare school van klas 3 tot 5 ook echt actief gepest over dat ik lelijk zou zijn.

Ik heb fases dat het gewoon goed gaat en dan heb ik er allemaal ook weinig last van, maar helaas zitten daar dus ook fases tussen dat het wel heel pittig is, en momenteel zit ik dan dus in die fase. Maar het duurt me nu wel erg lang, dus ik denk dat ik de huisarts straks ga bellen en ga bespreken wat mogelijk is qua toch weer therapie of wellicht gesprekken met een POH oid.
Alle reacties Link kopieren
Goed dat je aan de bel trekt hoor MvM. Ik denk dat een ieder wel eens van die onzekere momenten kent - ik ook, maar als het lang duurt is dat heel vervelend en het vreet en energie. Voor wat het waard is: je leven met dat van anderen vergelijken is volgens mij nooit goed. En ik heb een enorme hekel aan vrouwen die het nodig vinden elkaar bij de maat te nemen, daarbij profiterend van de onzekerheid van die ander (om de eigen onzekerheid te maskeren). En als vrouw met (g)een kind tel je zeker mee. Überhaupt als mens... Maar goed, dat neemt jouw gevoel natuurlijk niet weg natuurlijk. Knuffel
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren
@Baggal: mooi verwoord! Ik sluit me er helemaal bij aan.

@MindervanMij: wat vervelend dat je je zo voelt.
Ik herken het wel een beetje, was vroeger (vooral als tiener) ook erg onzeker en kan bepaalde vriendinnen nu nog weleens benijden. Heb bijvoorbeeld een vriendin met drie kinderen, goede baan en een heel mooi huis. Het lijkt haar allemaal heel makkelijk af te gaan maar ik ken haar goed genoeg om te weten dat zij ook met bepaalde dingen worstelt.
Ik ben over het algemeen tevreden met mezelf: heb een lieve dochter, leuke man, fijn huis en ben blij met mijn werk. Het is weliswaar wat onder mijn niveau, maar wel divers, heb leuke collega's en vind het heel fijn om veel tijd met mijn dochter door te kunnen brengen (werk 3 dagen). Het gaat idd echt om je eigen gevoel, ik hoop dat je jezelf snel weer de moeite waard gaat vinden, dat verdien je!
Alle reacties Link kopieren
Weet je, het scheelt zo veel als je je bedenkt dat de mensen die het zo goed op orde lijken te hebben het soms net zo zwaar hebben als jij zelf.

Die picture happy foto's op Instagram, die perfecte huizen, de perfecte kindertjes, goede gezonde maaltijden. F*ck it. Laat ook eens zien wat voor pestbende het in je keuken is na het bereiden van die maaltijd, laat eens horen hoe je kind vreselijk lelijke dingen tegen je zegt of super tantrums heeft, laat ook de stapel was eens zien.
En laat ook de traan achter de gemaakte happy glimlach eens zien.
En laat ook eens zien dat je gewoon een reep chocola opvreet ipv alleen maar kwark met goia bessen en havermout (of weet ik het). Of dat je niet meer in je broek past ;-)

Bij dochter in de klas zit een jongen met dit soort ouders, perfect op het eerste blik. Ik heb ze nooit fantastisch gevonden samen, er straalde iets vanaf. Ze zijn nu uit elkaar, hij ging vreemd en zij had het nooit verwacht. Iedereen in shock. Ik wat minder, want ik vond ze al nep.

Het gras is niet groener bij de buren/vrienden/groenteboer, the struggle is real. Bij iedereen. Ik kijk niet naar anderen. Dat doe ik al niet meer sinds mijn 10e of zo.
Alle reacties Link kopieren
Ik zit aan de eettafel, rozetje is op de opvang. Ik heb bijna genoeg moed verzameld om te gaan opruimen en inpakken.

Wil rozetje rond 13 uur gaan halen en dan naar het vakantiepark. Tussen 12 en 14.30 komt er nog een pakketje binnen (bolderkar!) Hopelijk is die op tijd
Alle reacties Link kopieren
@Fanatic: je hebt inderdaad helemaal gelijk!

@Rosings: succes met pakken en fijne vakantie!
@Fanatic: ben ik het wel mee eens. Een vriendin van mij met 2 kids doet dat ook via Twitter, ook de minder leuke kanten delen. Ik vind dat erg leuk en herkenbaar om te lezen en daarnaast relativeert het ook gewoon en heb ik nooit het gevoel me beter voor te hoeven doen bij haar.

Nu ik erover nadenk.... Al mijn vriendinnen zijn eigenlijk zo. Mensen die altijd doen alsof het perfect is, daar heb ik eigenlijk niks mee. Overigens mensen die altijd lopen te klagen ook niet :rofl: Ik hou meer van mensen die de humor in kunnen zien van dingen die niet goed gaan. Meestal ben ik zelf ook zo. Al komt dat hier denk ik niet zo uit de verf :-$
Ik heb trouwens besloten dat ik de huisarts even na mijn vakantie bel. We hebbn nu al genoeg inpakstress :rofl:
Alle reacties Link kopieren
Echt ik haat deze hele tegenwoordige tijd met dat perfecte gedoe. Het leven is niet perfect. Het leven is wel een feest, alleen moet je zelf de slingers ophangen.

Mijn vriendinnen hebben het ook niet makkelijk, wij maken ook grapjes over alle ellende. Ik zelf loop over van sarcasme en zelfspot. Vooral mijn gewicht is voor mij zelfspot punt nummer 1 (en mijn onhandigheid hahaha)

Ik denk echt dat Social Media iets uitlokt bij mensen om maar het gevoel te hebben dat je perfect bent. En alles wat je vrienden hebben moet jij ook. Vrienden naar Ibiza? Jij dan ook naar Ibiza, maar dan ook een Bali reisje erbij.

Vrienden een huis van 4 ton? Jij dan een huis van 6 ton.
Vrienden een auto van een bekend automerk met een V. jij dan een A

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven