1 is genoeg kletstopic deel 2

Isalinde schreef: ↑

01-03-2021 14:04

@Baggal: zeker. Dat denken in doemscenario's herken ik trouwens:-)

Ik hoorde van een oud-collega dat een klasgenootje van haar zoon binnen een paar weken is overleden aan leukemie, echt afgrijselijk. Dat relativeert alles.

Een collega van mij heeft haar dochter verloren aan een aangeboren hartafwijking, afschuwelijk. Het was haar enige kind en ze is daarna ook gescheiden. Maar zij is zo veerkrachtig (en wijs), ik weet niet of ik dat in haar situatie ook zou kunnen zijn.

Met één kind ben je misschien idd wel wat kwetsbaarder. Aan de andere kant antwoordde een collega (drie kinderen) een keer op de vraag waarom ze er drie had (ze had mij gevraagd waarom ik er 'maar' één heb dus vond dat ik de bal terug mocht kaatsen:-) dat ze er dan iig nog twee had als er één wat zou overkomen, dat vond ik wel een beetje apart. Overigens is zij ook niet het meest warme, moederlijke type. Laatst zei ze tijdens een online overleg tegen haar peuterzoon: 'als je nu niet ophoudt, geef ik je een lel hoor'. Ik zat eerlijk gezegd echt met mijn oren te klapperen.

Dus eigenlijk zegt ze dat ze best een kind kan missen. Leuk voor die kinderen...
Nu snap ik heus dat die dit niet zo zullen merken maar de gedachtengang van jouw collega vind ik ook wel een beetje iets uit een ontwikkelingsland. Zo veel mogelijk kinderen baren want zij moeten je op je oude dag verzorgen.

Wat een compleet bizarre redenering om nog een kind te “nemen” idd Beschuitje. Zo iemand kan je niet serieus nemen...

Isalinde; wat vreselijk triest zeg. En ja: dat relativeert alles. Ik heb op de middelbare school ook twee leerlingen de strijd tegen leukemie zien verliezen, waarvan een meisje enig kind was en net het VWO had afgerond: klaar om diergeneeskunde te gaan studeren, toen ze ziek werd en uiteindelijk is ze twee jaar later overleden. Een nicht van mijn inmiddels overleden grootmoeder verloor twee kinderen in een klap tijdens een aanrijding met een vuilniswagen in Amsterdam in de jaren ‘80: het meisje zat achterop bij haar broertje op de fiets toen ze in de bocht onder de wielen terecht kwamen.
En ook in het IVF topic is er een hele lieve en sterke vrouw wiens dochter onverwacht daags na de bevalling is overleden (aan complicaties tijdens de bevalling). Een tweede kindje is helaas nooit gelukt. Ik heb altijd diep respect hoe zij in het leven staat, want ik weet niet of ik dat gekund zou hebben. Er is altijd dat gemis om wat er had kunnen en moeten zijn. Ik zou ook niet weten hoe je als ouder met zo’n verlies omgaat. Blijven ademen? Ermee “leren leven”? Als het meest vreselijke dat een mens kan overkomen je overkomt, hoe ga je daar dan mee om?

En met een kind ben je idd kwetsbaarder. Niet dat een tweede of derde het overleden kind kan vervangen, maar omdat er naast het immense verdriet ook nog andere kinderen zijn die voor vreugde zorgen en je als het ware dwingen om door te gaan. En tegelijkertijd vind ik dit de aller - allerslechtste reden om nog een kind te krijgen en vind ik ook dat je er niet vanuit moet gaan dat dit jou ook overkomt. Dat doet immers afbreuk aan het huidige geluk dat je ervaart.

Sorry - dit is een beetje een doom en gloom post waar niemand vrolijker van wordt.

@BMJ en Baggal: precies, ik vind het ook een bizarre reden om nog een kind te krijgen.

Wat heftig dat er tijdens je middelbare schooltijd ook twee leerlingen zijn overleden aan leukemie. Afschuwelijk, de aanrijding met die vuilniswagen. Volgens mij kom je daar ook nooit overheen, het is idd het ergste wat je als ouder kan gebeuren.

Wat een naar verhaal van die andere vrouw uit het ivf-topic. Ze klinkt echter net zo krachtig als mijn collega, zo knap en bewonderenswaardig. Ik zou het denk ik niet kunnen.

Het is en blijft denk ik heel belangrijk om te koesteren wat je hebt en daar heel, heel erg dankbaar voor te zijn.

Iets heel anders: mijn man laat zich straks testen op corona, hij is al een paar dagen extreem moe en heeft last van benauwdheid (maar dat is niet nieuw, hij heeft in het verleden ook een klaplong gehad). Ik hoop echt dat hij geen corona heeft.

Fijne dag allemaal!

Nou die corona was niet niks maar we zijn op de weg terug.

Mijn vrouw is haar geur kwijt en ik een beetje druk op de borst maar dat is nu weg, we zijn allebei wel heel moe geweest.

Kreeg van alle inspanningen naast kind en zwanger en corona en verbouwing (die nu klaar is ) ook nog een wat zware emotionele tijd maar hoop dat die ook weg is.

je leer jezelf wel kennen zo moet ik zeggen....

En van een vrolijkere orde: ik had gisteren mijn eerste salaris ontvangen (zit wel een hiccup in mbt exchange rate waar ik nog even achteraan moet ) en heb daarvan prachtig beddengoed van Yves Delorme gekocht met lente kleuren - was in de uitverkoop en had de laatste kussenhoezen. Het wordt ergens deze week bezorgd !! Ga zo even SA wekken en naar de nursery. Ze heeft weer de halve nacht bij ons in bed geslapen. Ik had gisteren van iemand op het park de verjaardagsballonnen gekregen (een stuk of 40) en die liggen allemaal bij ons in de huiskamer - maar SA was heel blij toen ze ze zag liggen (en over een paar dagen kunnen ze ook weer weg).

@Wester: klinkt idd als een zware tijd! Fijn dat de verbouwing achter de rug is en jullie je inmiddels beter voelen.
Otis krijgt een broertje, toch?

@Baggal: hahaha, 40 ballonnen in de huiskamer, kan me voorstellen dat SA daarmee in haar nopjes is.

Fijn dat je gisteren je eerste salaris hebt ontvangen en wat een prachtig beddengoed! (Kende het eerlijk gezegd niet, heb het even opgezocht). Kan me voorstellen dat je daar vrolijk van wordt.

Isalinde: de nicht van mijn oma was uiteraard ook kapot van verdriet. Er waren toen ook geen mobiele telefoons en de school was eerder op de hoogte dan de moeder.
Ze hadden een oudere zoon en hebben na het overlijden van de twee kinderen op latere leeftijd nog een kindje gekregen (op advies van de HA) en dit kindje is zwaar autistisch. Enorm wrang. Je kan het verdriet ook niet wegnemen of oplossen: het is echt iets waar je mee moet leren leven. Maar man-man-man wat moet dat pijn doen. Die dankbaarheid die jij beschrijft heb ik ook wel enorm. En dat het goed gaat is ook echt iets dat ik niet als een vanzelfsprekendheid ervaar en vooral koester. Mede om doe reden is het goed dat wij destijds niet nogmaals de MMM zijn ingestapt. Als die knop was omgegaan was ik waarschijnlijk het grotere plaatje een beetje uit het oog verloren. En bovendien zijn mijn armen gevuld met SA.

Ik hoop enorm dat je man geen covid-19 heeft. Wat spannend zeg... Ik hoop ook dat je de uitslag snel krijgt. Is je dochter vandaag thuis? Sterkte met wachten!!

Wester: Oef! Wel fijn dat jullie aan de betere hand zijn. Hoe is het in het nieuwe huis? Meeste dingen gedaan? En weet je inmiddels al of O. een broertje of een zusje krijgt?

@Baggal: ik kan me voorstellen dat de nicht van je oma kapot was van verdriet. Ook heftig dat de school het eerder hoorde dan zijzelf. En idd, er is niets om de pijn te verzachten. Afschuwelijk.

Mooi gezegd dat je armen gevuld zijn met SA.

Dank je. Nee, mijn dochter is vandaag wel naar school gegaan, in Nederland moeten huisgenoten alleen thuis blijven tot de test-uitslag als degene die getest wordt covid-symptomen (zoals verkoudheid) en last van koorts of benauwdheid heeft, mijn man is gelukkig niet verkouden.

Mijn dochter vroeg zich al af of de katten ook binnen moeten blijven als mijn man corona zou hebben, dat zou ze nog het ergst vinden:-) Ze is echt dol op ze, maakt zich nu al zorgen dat ze ze gaat missen als we op vakantie gaan.

Dat was een afschuwelijk drama. De moeder zat ten tijde van het ongeluk zelf in de auto, was dus onbereikbaar en de politie stond op school om haar op te vangen en te vertellen dat de kinderen nooit op school waren aangekomen . Ik was destijds nog jong en kende de familie ook niet zo goed, maar het verhaal maakte diepte indruk op mij. Zulke dingen zouden niet mogen gebeuren en toch gebeurde het, en overkwam het die familie. SA is overigens bang voor vrachtwagens en grote auto’s. Je mag hier maar 20 Miles per uur rijden, maar er zijn wel een aantal mensen met stoere auto’s die het dan nodig vinden om harder te rijden (geen handhaving hier, want het is privé terrein en ik kan mij daar heel kwaad om maken). Ben ook zo iemand die, wanneer ik de straat oversteek en iemand van ver hard rijdt extra langzaam loopt zodat die wel moet inhouden. Zo van !

Wat schattig dat je dochter zo begaan was met de katten . Aandoenlijk. Ben benieuwd wanneer je man de uitslag krijgt en duim hard meer voor een big fat negative!

@Baggal: wat afschuwelijk, kan me voorstellen dat het diepe indruk op je heeft gemaakt.

Ik vind vrachtwagens ook altijd een beetje eng. Heb zelf geen rijbewijs en als ik naast mijn man in de auto zit, krimp ik regelmatig een beetje in elkaar als we langs een grote vrachtwagen rijden:-)

Bedankt! Ik hoop ook op een negatieve uitslag. Gelukkig voelt hij zich weer beter. Zijn werk is niet thuis te doen (moet echt op locatie) maar hij kon wel een laptop ophalen. Na een half uurtje was hij echter al klaar:-) Nou ja, hij heeft zijn werktelefoon doorgeschakeld dus is iig bereikbaar.

Wat grappig Isalinde: ik rij dus ook niet! Ik kan rijden, maar moet mijn theorie doen en... daar heb ik geen tijd voor . Mijn man heeft destijds een I3 gekocht (stimulatie) die voor mij zou zijn als ik het rijbewijs zou halen. Zelf heeft hij nog een andere, grote auto. En die i3 wordt nu gebruikt voor de boodschappen en kleine ritjes. Tja...

MvM: jij hebt toch vorig jaar je rijbewijs gehaald? Hoe is het met je?

@Baggal: wat toevallig! Ik heb een aantal jaar geleden wel een paar lessen gehad maar ik heb er gewoon echt geen talent voor (ben erfelijk belast denk ik, mijn vader kan alleen in een automaat rijden:-) Las laatst een boek met allemaal horror-verhalen over rijlessen en afrijden, in het voorwoord stond dat veel alfa's niet zo goed kunnen rijden en teveel beren op de weg zien:-) Dat klopt in mijn geval wel.

We hebben een auto en mijn man vindt het leuk om te rijden (werkt ook in die branche) dus de noodzaak om mijn rijbewijs te halen ontbreekt ook een beetje. Vraag me überhaupt af of ik in man's geliefde auto zou mogen rijden:-) Ik realiseer me natuurlijk wel dat het handig is om een rijbewijs te hebben en dat het je een stuk onafhankelijker maakt (stokpaardje van mijn moeder:-)

En hebben jullie al een uitslag Isalinde?

Nou is toch wel erg lang geleden dat ik huilend thuiskwam - toch wel vandaag na een encounter met de eigenaresse van de nursery. Volgens mij had ik vorig jaar al verteld dat het een enorme b*tch was... nou ze deed haar reputatie weer eer aan. Ik liep op de drive vanuit huis en een member of staff was klaar met werken en sprak mij aan om te vertellen dat ze mijn dochter zo lief vindt. En dat mijn dochter had gezegd dat ze ook roze schoenen voor haar zou kopen toen de dame had aangegeven dat ze ze zo mooi vond. Ze had ook een verhaal over haar familie in Turkije (en ik wilde eigenlijk weg, want had thuis genoeg werk liggen en wilde mijn dochter ophalen - bleef een beetje luisteren uit beleefdheid- en haar moeder, Covid in general). Anyway, de eigenaresse kwam in haar auto aanrijden en zag haar member of staff met mij praten... Ik liep vervolgens weg om mijn dochter op te halen. In het halletje zei ze niets tegen mij: pas toen haar collega en SA’s keyworker erbij kwam sneerde ze, ik citeer: “please don’t embarrass my staff by approaching them about your daughters progress. And as it’s Covid you need to disburse” en ze ging hierop door. Ik heb haar maar even duidelijk feedback gegeven voor haar benefit (en neen - ik had niemand gevraagd om de progress van mijn dochter, aangezien ik mij daar 0,0 zorgen over maak - de staff benaderde mij en uit beleefdheid bleef ik luisteren, bovendien hield ik afstand en weet ik niet eens wat de rol of functie is van de dame in kwestie). Heel schandalig om zoiets te insinueren ten overstaan van haar staff. Well I gave as good as I got en ze zei wel zoiets van “Oh that’s an error on my part” - “yes a very big error indeed”, maar ze meende er geen hol van. Thuis was ik wel in tranen vanwege het voorval. Toch wel verdomd lang geleden dat iemand zo aanmatigend tegen mij sprak. Het is dat mijn dochter daar graag heen gaat en zij geen 1 op 1 contact met mijn dochter heeft, dat wij zo verdomd dichtbij wonen, maar anders... Echt what the actual f***. Zo doe je niet tegen mensen en al helemaal niet tegen klanten.

@Baggal: wat een naar mens! Echt een belachelijke actie om je zo toe te spreken, kan me voorstellen dat je overstuur was. Gelukkig heeft ze geen één op één contact met je dochter. Hopelijk heb je niet vaak met haar te maken, ze heeft klantvriendelijkheid duidelijk niet bepaald hoog in het vaandel staan en lijkt nogal snel haar eigen conclusies te trekken, heel apart. Knuffel voor jou!

Nee, we hebben helaas nog geen uitslag, hopelijk morgenochtend.

Dank je Isalinde. Ik ben niet van de conflicten en confrontatie (al kan ik ook aardig van leer trekken als het nodig is) maar het was vooral de toon. Echt ongelofelijk dat iemand zo’n toon tegen iemand aanslaat. Wil er geen groot ding van maken, want dan komt dat meisje misschien in de problemen, maar my oh my: wat een heks!

Succes nog even met wachten op de test uitslag.

@Baggal: snap ik. Echt belachelijk dat ze op zo'n toon tegen jou (nota bene een klant van haar) praat. Ik kan er met mijn hoofd niet bij.

Dank je!

Ongelooflijk Baggal, wat een raar mens. Ik kan me zo goed voorstellen dat als iemand zo tegen je praat dat je dan van je apropos bent.
Gelukkig inderdaad dat zij niet direct contact heeft met SA.
Ook van mij een knuffel!

Baggal schreef: ↑

02-03-2021 07:44

En met een kind ben je idd kwetsbaarder. Niet dat een tweede of derde het overleden kind kan vervangen, maar omdat er naast het immense verdriet ook nog andere kinderen zijn die voor vreugde zorgen en je als het ware dwingen om door te gaan. En tegelijkertijd vind ik dit de aller - allerslechtste reden om nog een kind te krijgen en vind ik ook dat je er niet vanuit moet gaan dat dit jou ook overkomt. Dat doet immers afbreuk aan het huidige geluk dat je ervaart.

Sorry - dit is een beetje een doom en gloom post waar niemand vrolijker van wordt.

Ja, het is wel doemdenken, maar het zijn wel zaken waar ik over nadenk en met ons vast meer.

Dit onderdeel van het 1 kind hebben vind ik het aller moeilijkst. Dat je zo 'kwetsbaar' bent.

Het is toch zo dat voor vrijwel alle ouders hun kinderen een grote bron van geluk zijn. Als je 2 of meer kinderen hebt en je verliest een kind is dat zonder meer afschuwelijk. Ik wil echt niks afdoen aan dat verdriet, echter is het wel zo dat je 'bron van geluk' er nog steeds is, zij het geslonken, maar nog steeds kun je putten uit mooie momenten met je andere kinderen. Als wij, de dames in dit topic, ons kind verliezen is onze bron van geluk in 1 klap weggevaagd.

Ik heb een periode gehad dat ik het hier echt moeilijk mee had. Ik had bijna de gedachte om dan toch maar een 2e te 'nemen' terwijl ik daar helemaal geen zin in heb.
Zoals jij zegt Baggal, dat zou echt een zeer slechte reden zijn om een kind te krijgen.
En nu heb ik vrede met de situatie.

Ik vind het eigenlijk ook wel heel vervelend om op deze manier te denken en dit zo op te schrijven. Alsof je als ouder heel berekenend bezig bent. Maar goed, het houdt ons nu eenmaal bezig, dit onderwerp.

Belangrijkste is denk ik dat we over het algemeen allemaal zeer bewust het opgroeien van ons kind beleven.
Ik waardeer het ook zeer dat we er hier over kunnen schrijven, over dit toch wel zware onderwerp.

BMJ, héél herkenbaar wat je schrijft. Daarbij heb ik dan nog een soort van angst dat zoon het me later kwalijk gaat nemen.. ik maak de keuze om hem te krijgen en wij bepalen ook nog dat het (hoogstwaarschijnlijk) daarbij blijft.. momenteel ben ik er weer wat drukker mee in mijn hoofd.. een goede vriendin is zwanger vd eerste en ben superblij voor haar.. maar mijn waakvlammetje wordt dan wel flink aangewakkerd met alle zieleroerselen tot gevolg..

In deze huidige maatschappij zijn we nu eenmaal heel berekenend.. we plannen, wensen etc. Daar is niets mis mee toch? Alleen hebben we uiteindelijk maar beperkt invloed op wat ons overkomt in het leven..

@Baggal, wat een hork van een wijf. Die had van mij een klacht aan dr broek gehad. Wat een armoe qua houding.. je betaald er een dienst hè.. dus een beetje vriendelijkheid is dan wel een vereiste.

Dank jullie wel lieve dames! Ik ben gisteren vroeg mijn bed in gedoken en heb redelijk geslapen. Die woede van gisteren vertaalde zich ook echt in tranen.
Inmiddels ook even een appje uitgewisseld met een andere moeder en die wist ook wie het meisje was dat mij aansprak (omdat die geregeld ouders aanspreekt voor een kletsje). De opmerking “don’t embarrass my staff by asking about your daughters progress” raakte kant noch wal en bovendien zou dat niet eens compleet onredelijk zijn geweest als je een personeelslid op straat tegen komt, maar zo zat het niet. En om zoiets te insinueren ten overstaan van mijn dochters key workers is best grof. Ze greep duidelijk de gelegenheid aan om mij even te kakken te zetten. En een klacht heeft niet zoveel zin: het is de eigenaresse van de nursery. Die heeft ook niet 1:1 contact met mijn dochter. Wij hadden vorig jaar gesteggel vanwege de sluiting in maart en zij stelde zich op het standpunt dat zij geen gedeeltelijke refund gaf over de maart periode. Voor £70 per dag uit ons net inkomen vond ik het wel de moeite waard om dat terug te vragen, zeker omdat er voor dit soort situaties geen voorziening opgenomen was in de algemene betaling voorwaarden, zij niet eenzijdig kon beslissen om dit wel of niet in rekening te brengen, steun kreeg van de overheid en bovendien een dikke Porsche onder haar billen heeft zitten Viel ook niet in goede aarde...
De dames die 1:1 contact hebben met SA zijn goed en bekwaam. SA heeft daar vrienden gemaakt en met de staff heb ik nou nog nooit een probleem gehad. Het vervelende is wel dat eind maart/begin april er weer progress meetings zijn en zij daar doorgaans wel bij zit. Ik kan natuurlijk overslaan of mijn man alleen laten gaan - te meer nu ik mij geen zorgen maak over SA’s ontwikkeling/gedrag. Ik zie wel. Ik heb gisteren wel gezegd waar het op stond, dus wat dat betreft...

Tja en de kwetsbaarheid Beschuitje/Enigme/Isalinde die is er gewoon. En ik kan mij ook niet voorstellen hoe het zou moeten zijn zonder mijn dochter - alleen de gedachte maakt mij al akelig verdrietig. En BMJ: ik vind dat niet berekenend, ik snap ook precies wat je bedoelt. Dat gezegd hebbende: om alleen daarom nog een kind te krijgen is eigenlijk onzinnig. Mogelijk onheil belemmert nl. ook in het koesteren/genieten van hetgeen er nu is. Heus, de gezinssamenstelling die wij nu hebben zal misschien ooit ook veranderen of anders worden: mijn man is immers een stuk ouder. Maar om daar nu al te veel op vooruit te lopen vind ik ook weer moeilijk en zonde van de energie. Zoals het komt, komt het denk ik dan en dan deal ik daar op dat moment wel mee. Dat wil niet zeggen dat we nooit bij stilstaan, maar niet dat alles dat we doen in het leven teken staat van zijn leeftijd en de mogelijke gevolgen daarvan. Deed ik in het begin van onze relatie wel trouwens: zo van als ik zo oud ben is hij zo oud en dat soort gedachtes: 20+ jaar ouder is nogal aanzienlijk en paste niet in mijn toekomstbeeld. Voor kinderen is dat eigenlijk niet anders. Ik denk echt dat de overweging moet zijn of je het leuk vindt om opnieuw een kind in alle facetten weer te verzorgen en op te voeden en of het gegeven de gezinssamenstelling/financiën een haalbare kaart is.
Tuurlijk wanneer ik een schattige new born zie gaat mijn hart ook wel kloppen hoor en dan wordt er ook weer van alles aangewakkerd, maar tegelijkertijd denk ik ook aan de gebroken nachten, clusteren, de opstandigheid van een twee jarige, en in ons geval de leeftijd van mijn man. De garantie dat SA heel oud en heel gelukkig wordt heb ik niet. Ik kan alleen mijn best doen, genieten van hetgeen de medische molen ons uiteindeljk gegeven heeft en hopen dat een groot onheil ons gezin niet treft.

Anyway... ik moet mij aankleden en SA naar de nursery brengen. De joy - al vermoed ik dat die heks er niet zal zijn.

Mijn man heeft gelukkig geen corona! We zijn erg opgelucht, ik zag ons al in quarantaine (en hem in isolatie) gaan.

Ik herken het gevoel idd en één kind maakt je ook gewoon kwetsbaarder. Maar het lijkt me idd absoluut geen goede reden om nog een kind te krijgen.

@Baggal: denk dat je dat idd alleen moet doen als je echt nog een kind wil en ook alle facetten die daarbij komen ziet zitten, dat clusteren was ik alweer vergeten. Wat een gedoe was dat:-)

Denk dat het idd belangrijk is om met volle teugen te genieten van wat je hebt en laten we hopen dat geen van onze kinderen ooit iets ernstigs overkomt.

@Enigme: kan me voorstellen dat het confronterend is dat een goede vriendin van je nu zwanger is. Bij jullie is het ook zo dat je zelf nog wel een tweede kind zou willen maar je man er niet voor open staat, toch? Is dat al definitief of gaan jullie er nog over in gesprek?

Ik ben soms ook bang dat mijn dochter het ons later kwalijk gaat nemen maar denk aan de andere kant dat dat niet echt realistisch is (ik heb het mijn ouders ook nooit kwalijk genomen en mensen die een slechte relatie met hun broer of zus hebben nemen dat hun ouders denk ik ook niet kwalijk).

@Baggal: die eigenaresse klinkt echt als een heks. Arm personeel als ze ook zo met hen omgaat.

@Fanatic: hoe is het met jou?

Wat ontzettend fijn Isalinde!! Toch een enorme opluchting .

Voor mij, of liever gezegd ons, geldt dat als wij voor een tweede waren gegaan dat wij dat vrijwel direct in 2018/2019 hadden moeten doen. Nu is het echt een afgesloten hoofdstuk. Onze dochter wordt in oktober alweer 4 dus zelfs als we een kliniek bezoeken en succesvol zwanger worden (die kans is niet zo groot) dan zal mijn dochter bijna 5 zijn als haar broertje/zusje geboren wordt. Ik word dit jaar 38 en mijn man nog “ietsje” ouders dus... nope: three is the magic number en heb daar wel vrede mee. Komt misschien ook omdat een kind samen met mijn man niet echt een vanzelfsprekendheid was en ik gevoelsmatig al de jackpot gewonnen heb. Ik kan mij niet voorstellen dat mijn dochter dit haar ouders kwalijk neemt. Voorafgaand aan het traject heb ik mij wel eens afgevraagd of een kind het mij kwalijk zou nemen dat ik hem/haar “opzadel” met een oudere vader. De band tussen SA en mijn man is fantastisch overigens. Ik moet nu een call in - bericht later verder.

@Baggal: ja, we zijn echt opgelucht.

Kan me voorstellen dat jullie nu niet nog een keer de medische molen in gaan. Wat fijn dat SA en je man zo'n goede band hebben, iets om te koesteren.

Voor ons geldt ook dat het leeftijdsverschil met mijn dochter wel erg groot zou worden als er nog een tweede zou komen (ze is natuurlijk nog ouder dan SA). Dat kan goed uitpakken maar hoeft natuurlijk niet. Ik heb altijd wel het idee dat het meer aan overeenkomsten in karakter dan aan het leeftijdsverschil ligt of broertjes en zusjes het goed met elkaar kunnen vinden.

Mijn dochter leeft haar zorgzaamheid nu uit op de katten:-) ze heeft laatst voor hen allebei een dekentje gemaakt en daar dekt ze ze trouw mee toe als ze liggen te slapen:-) De goedzakken vinden alles prima.

@Fanatic: hoe is het met jullie kat? Wat vindt hij van het nieuwe huis?

Dubbel

Fijn geen corona Isa!!! Opluchting.. dat leeftijd verschil zou mij persoonlijk niet zoveel boeien

En idd mijn man is degene die geen wens voor een tweede heeft. Moet wel eerlijk zijn.. hij had sowieso zelf geen echte kinderwens.. dus ik prijs me gelukkig met mijn zoon. Verstandelijk gezien is het zo echt ook helemaal prima en vormen we een mooi gezinnetje. Maar ja dat gevoel hè... en die hormonen. Als ik niet meer vruchtbaar ben.. dat helpt denk ik. Anyway mijn eierstokken zijn niet bejaard (ben 37) dus het is in mijn hoofd nog niet 100% uitgesloten. Gesprekken erover voer ik nu niet.. eerst financieel weer stabiel worden na vorig jaar. Man werkt sinds een maandje voor ABN dus dat is echt heel fijn, vaste inkomsten voor een jaar.

Ik heb net voor mijn vriendin geshopt, daar word ik ook héél erg blij van haha!

En over 3 dagen worden misschien mijn kattenbaby's geboren.. tenminste als ik aan de beurt ben op de wachtlijst