43 en zwanger na one night stand

30-10-2022 20:41 411 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Een rare tijd. Na het stranden van mijn huwelijk ben ik in september zwanger geraakt na een one night stand. Eigenlijk ging ik er vanuit dat ik niet zwanger kon raken. Ik heb het in mijn huwelijk, en in relaties daarvoor, nooit veilig gedaan (natuurlijk na de gebruikelijke soa testen). Als het zou gebeuren was het welkom. Zo niet, ook prima. Eigenlijk kan ik me niet herinneren dat ik een kinderwens heb gehad. Soms wel wat fantasieën, of even een moment van gemis, maar nooit genoeg om actie te ondernemen. Het was wat het was. Het voelt nog steeds onwerkelijk, met name omdat ik er al die jaren vanuit ging dat het niet kon. Ik heb meteen heel praktisch een afspraak gemaakt bij een kliniek. Maar wat ik merk is dat ik het ontzettend moeilijk vind, hierna zal het echt nooit meer gebeuren. En ik voel me ontzettend goed. Daar baal ik van. Het liefst voelde ik me slecht zodat ik de keus gemakkelijker zou kunnen maken. Ik ben realistisch; ik vind mijn leeftijd eigenlijk te hoog, het single moederschap spreekt me niet echt aan, de volledige zorg over een baby lijkt me behoorlijk zwaar. En dan druk ik het zacht uit. Eigenlijk weet ik wat ik wil maar ik word overspoelt met fijne gevoelens en gedachten en ik vind het ontzettend moeilijk om tot een keuze te komen. Ik ga hier m'n antwoord niet vinden maar wellicht zijn er dames die iets vergelijkbaars hebben meegemaakt.

De man in kwestie wil geen kinderen. Ook dat vind ik een belangrijk punt in mijn keuze. Niet omdat hij het zegt, maar wel de gevolgen die dit voor een kind kan hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
retrostar schreef:
31-10-2022 08:03
Hoeveel Poetins gaan er nog komen die alleen maar om macht en expansie geven en de bevolkingen in de kou laten zitten om maar de baas te zijn over een stuk land.

Dat zou voor mij ook een punt zijn. Je weet niet wat de toekomst brengt. Dat weet je anders ook niet, maar de kaarten liggen nu somberder dan ooit vind ik.
Mwah. De jaren 40-45 waren ook vrij somber hoor. Idem voor de periode na 9-11 met overal in Europa aanslagen van IS. Of de koude oorlog, met de dreiging van kernwapens. En zo zijn er nog tientallen voorbeelden op te noemen. Ja, er is een hoop ellende momenteel, en onzekerheid. Maar jouw voorstelling van zaken is niet erg realistisch.

TO, ik heb 2 jonge kinderen en vind het bij tijd en wijlen echt heel hard werken. En ik heb een partner én altijd een grote kinderwens gehad. Zonder een van de twee, of allebei, had ik er toch een stuk meer moeite mee gehad.
Alle reacties Link kopieren Quote
Velvetlady schreef:
31-10-2022 11:00
Je moet tot je 67e doorwerken tegenwoordig.

Maar werkgevers moeten ook maar geen 40 plussen meer aannemen want dat zijn oude uitgebluste mensen met te weinig energie?
Wat een bijzondere opmerkingen, maak jij zeg. Bijna wereldvreemd te noemen. Jarenlang werden 40 plussers inderdaad sneller afgewezen op de arbeidsmarkt ja.
Tig schreef:
31-10-2022 11:13
Dat is echt gelul. Of vind jij het normaal als mannen van 80 nog kinderen verwekken? Want het kan nog en dus zijn ze niet te oud. En 12 jarigen kunnen zwanger worden, die zijn zeker ook niet te jong :facepalm:

Ik wou net zeggen! Draai het dan ook eens om.
Mijn Hemel!! De jongste van een vriendin van me, werd ongesteld toen ze net een paar dagen 9 jaar oud was.
Geslachtsrijp en klaar om te baren dus?
Dat vind ik echt hele enge gedachtengangen hoor.
TO,.. sterkte.. ik weet mijn God niet wat ik zou voelen of denken als ik in jouw schoenen had gestaan. Wat een Duivels dilemma.
Relaxingatthelake schreef:
31-10-2022 10:02
Ik geloof zelf dat dingen geen toeval zijn, maar vaak een bedoeling hebben. Misschien ben je nu zwanger zodat je toegang kunt krijgen tot je gevoel. En 'helpt' deze zwangerschap als het ware hierbij. En is een abortus hierna helemaal prima.
En wie regelt zoiets dan?
Alle reacties Link kopieren Quote
In je keuze spelen je leeftijd en die man eigenlijk geen rol. Relaties kunnen stuk gaan, je kunt een nieuwe partner tegenkomen en kinderen met niet biologische ouders kunnen ook veel liefde voelen. Je bent nog vruchtbaar, dus leeftijd is slechts een getal.

Hoe je keuze te maken?
Een ding is zeker: je weet nooit 100 procent zeker waar je aan begint. En het leven loopt altijd anders. Bij jou speelt er altijd nog dat je heel lang hebt gedacht dat het er niet in zat en ineens is het totaal onverwacht wel het geval. Dat vraagt ook om een mentale omschakeling, en de blik op jezelf verandert hierdoor ook. Dus afgezien van wat je wil, verandert je zelfbeeld nu ook. Dat maakt je keuze ook iets lastiger.
Ik zou nadenken over de toekomst: hoe wil jij dat je leven er over 10 en 20 jaar uitziet? En ziet daar een kindje in? Je kan rationeel nadenken over de praktische bezwaren; je kan een nieuwe partner zoeken, hulp vragen aan vrienden en familie, etc. Maar het gaat natuurlijk om intrinsieke motivatie.

En nog een andere gedachte: als je geen moeder wilt worden maar wel zwanger wilt zijn, kan je dan ook zwanger zijn voor iemand anders? Misschien een complexer idee, maar toch even benoemen.

Sterkte met deze keuze! Jouw keuze is altijd de juiste.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je mag verwachten dat je tot je 70e redelijk gezond en fit blijft. Gemiddeld genomen.
Dan is je kind oud genoeg om voor zichzelf te zorgen. Die leeftijd van jou is alleen een beletsel als het aankomt op afwijkingen en degelijke. De belangrijkste risicofactor voor het kind is echter het ontbreken van een vader. Gemiddeld genomen. In alle statistieken staan kinderen van gezinnen zonder biologische vaders stijf onderaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Smickelt schreef:
31-10-2022 12:27
Je mag verwachten dat je tot je 70e redelijk gezond en fit blijft. Gemiddeld genomen.
Dan is je kind oud genoeg om voor zichzelf te zorgen. Die leeftijd van jou is alleen een beletsel als het aankomt op afwijkingen en degelijke. De belangrijkste risicofactor voor het kind is echter het ontbreken van een vader. Gemiddeld genomen. In alle statistieken staan kinderen van gezinnen zonder biologische vaders stijf onderaan.
Ja, maar dat komt natuurlijk ook wel door de gemiddelde situaties van die gezinnen; dat een gezin met twee ouders nou eenmaal gemiddeld stabieler is dan vader-niet-in-beeld situaties. Ik denk dat je zelf beter in kan schatten hoe jouw situatie is dan dat “een gemiddelde” dat kan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Charlie591 schreef:
31-10-2022 13:11
Ja, maar dat komt natuurlijk ook wel door de gemiddelde situaties van die gezinnen; dat een gezin met twee ouders nou eenmaal gemiddeld stabieler is dan vader-niet-in-beeld situaties. Ik denk dat je zelf beter in kan schatten hoe jouw situatie is dan dat “een gemiddelde” dat kan.
Zeker, maar het is natuurlijk wel een zwaarwegend punt, dat je een kind op de wereld zet zonder vader. Dat lijkt me een grondige overweging waard.
Floor1234 schreef:
30-10-2022 21:17
Dank hiervoor, ja hormonen zitten echt in de weg. Ik voel me blij omdat het toch blijkt te werken in m'n buik. Heel raar gevoel. Ik ging er zo vanuit dat het niet kon. Ik geniet er ook echt van. Van het moment, niet perse van het vooruitzicht.


Ik denk dat je mede door de hormonen, maar ook door het 'laatste kans' gevoel, deze beslissing niet op gevoel kan maken.

Ik zou dit rationeel aanvliegen, ook met het belang van dit potentiele kind in gedachten. Rationeel heb je geen punten waarop dit je een goed idee lijkt, dus dan zou ik dit laten varen. Het zal kut voelen als je het weg laat halen. En je mag daar ook echt om rouwen. Het is niet niks wat je nu overkomt. Ik zie alleen niet in hoe het laten komen van dit kind deze situatie gaat verbeteren. Je voorkomt enkel de moeilijke gevoelens rond de abortus maar je leven wordt wel heel anders (en zeker niet makkelijker of altijd leuker).

Als je een gevoel van zekerheid of opluchting bij deze keuze zoekt dan denk ik dat je dat niet gaat vinden, linksom of rechtsom niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je bent 43, dan is het moederschap een stuk zwaarder zeker als je het alleen moet doen, de eerste jaren zijn tropenjaren van weinig slaap en hoop geregel.

De hormonen maken dat je het nu leuk vindt, maar je blijft niet zwanger en de baby komt er echt en dan is het allemaal een stuk minder romantisch.

Denk ook dat het beter is om voortaan veilig te vrijen want je zegt als het zou gebeuren dan is het welkom, geloof dat in realiteit de baby minder welkom is dan je dacht anders had je dit topic niet geopend.
Alle reacties Link kopieren Quote
heel praktisch: als je besluit to afbreken en wat praktische informatie wil. Mag je me gerust een PB sturen
Smickelt schreef:
31-10-2022 12:27
Je mag verwachten dat je tot je 70e redelijk gezond en fit blijft. Gemiddeld genomen.
Dan is je kind oud genoeg om voor zichzelf te zorgen. Die leeftijd van jou is alleen een beletsel als het aankomt op afwijkingen en degelijke. De belangrijkste risicofactor voor het kind is echter het ontbreken van een vader. Gemiddeld genomen. In alle statistieken staan kinderen van gezinnen zonder biologische vaders stijf onderaan.

Er speelt wel meer als je ouder moeder bent. Nog niet als je je kind net krijgt maar als TO het kind straks 7 is dan is zij 51. Dan merk je het verschil wel met de meeste ouders die dan rond de 40 zijn.
Je staat er veel meer alleen voor dan veel jongere ouders en daarbij ben je minder belastbaar door je leeftijd. Geen hele fijne combi.


Nou ja, je merkt het al, ik zou het TO ontraden.
anoniem_639dcde78f69d wijzigde dit bericht op 01-11-2022 15:48
41.14% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Pimpelmeesje87 schreef:
31-10-2022 12:25

En nog een andere gedachte: als je geen moeder wilt worden maar wel zwanger wilt zijn, kan je dan ook zwanger zijn voor iemand anders? Misschien een complexer idee, maar toch even benoemen.
Wat een mooie gedachte Pimpelmeesje, dat is inderdaad ook nog een optie. Er zijn ontelbaar veel vrouwen die een (spreekwoordelijke) moord zouden doen voor deze situatie.

Verder wil ik nog wel even zeggen dat ik vind dat er in de reacties vooral uitgegaan wordt van de zware tijd die gaat komen als de zwangerschap wordt doorgezet. Maar er is ook een andere kant. Wie weet breekt de gelukkigste tijd van je leven aan met de komst van je kindje. Het is echt niet alleen kommer en kwel om moeder te worden en te zijn. Het is ook hoe je er zelf in staat. Je levert bijvoorbeeld 'vrije' tijd in maar krijgt er een schitterende tijd samen voor terug. Dure vakanties misschien even niet, maar samen met rode wangen op het strand zijn is ook fijn. Vermoeiend? Zeker! Gezellig tegelijk naar bed.

Het is meestal fantastisch, gezellig, heerlijk, trotsmakend (is dit een woord?) en heel soms een beetje moeilijk of zwaar. Maar het nemen van een verkeerde beslissing kan ook voor een zware tijd zorgen.


Wilde ik toch even gezegd hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
@TO, Ik denk dat de gemengde gevoelens heel normaal zijn, ook al zou je voor abortus kiezen. Daar mag je ook best verdrietig om zijn, maar dat betekent niet dat het een slechte keuze is. Zoals een relatie verbreken die niet goed voor je is, je hebt verdriet, ervaart gemis, maar weet dat het beter is.
Ik heb 2 meiden waar ik veel van geniet en wilde altijd al moeder worden, als je dat niet zo voelt dan is het moederschap (zeker alleen) absoluut pittig. Het verandert alles, en daar kun je je amper op instellen. Succes met je moeilijke dilemma.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik word van dit soort dingen een beetje zweverig haha. Al die jaren niet gelukt en dan ineens nu wel. Iig dan kennelijk een goede genetische mix met deze man.
Wat kinderen betreft weet je gewoon niet waar je aan begint. Je kan niet vooraf voelen wat moederschap met je doet. Zo'n vraag hoe je je zou voelen als je nu een miskraam zou krijgen, kan je ook niet beantwoorden. Dat zijn dingen die moet je ervaren om te voelen wat het met je doet.
Rationeel gaat er natuurlijk van alles lopen op praktisch gebied. Daar zijn hersens goed in. Allerlei bezwaren zien. Kinderen krijgen is rationeel eigenlijk nooit een goed idee. In de praktijk zal het zich vaak wel oplossen mits de randvoorwaarden in orde zijn. En dan nog die randvoorwaarden zijn alleen in het hedendaagse moment als goed te beoordelen.
Als jouw randvoorwaarden zoals wonen en financieen op dit moment op orde zijn, dan is het in mijn beleving alleen een gevoelsvraag die je nu moet beantwoorden om te kiezen. Misschien dat je hier toch eens met het FIOM over kan spreken. Zijn de mitsen en maren echt een obstakel of is het koudwatervrees?
Het is nooit easy peasy met een kind en zeker niet in je eentje maar de cliché is waar; je krijgt er zoveel voor terug.
Hopelijk kan je snel een keuze maken voor jezelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben btw ook een oudere moeder. Bijna 39 met een kind van 1,5. Ik werk 32 uur en wel met partner. Ouders die achter in de 60 zijn en met AOW. Wel beide fit. Mijn vriendenkring bestaat uit mensen zonder kinderen of van dezelfde leeftijd met ook jonge kinderen. Ik voel me niet ouder dan jongere ouders. Volgens mij kan je als 43 jarige ook veel fitter zijn dan sommige eind twintigers. Ik snap best je gevoel van ben ik niet te oud. Anderzijds is dat ook meer een maatschappelijke opvatting. Er zijn genoeg ouders die ouder zijn. Je bent zo jong als je je voelt. Er is relatief meer kans dat je kind sneller zonder ouders moet leven maar ook jonge mensen kunnen vroegtijdig overlijden. Ik vind die hele leeftijd maw irrelevant voor het maken van je keuze, net als wat die man wil. Had hij maar maatregelen moeten treffen.
Wat ik wel opvallend vind is dat je nooit voorbehoedsmiddelen hebt gebruikt. Ooit wist je niet dat je niet gemakkelijk zwanger werd en nam je het risico dus ook. Iemand die echt geen kinderen wil, gaat daar in mijn beleving anders mee om.
zwembad84 schreef:
31-10-2022 15:24
Ik word van dit soort dingen een beetje zweverig haha. Al die jaren niet gelukt en dan ineens nu wel. Iig dan kennelijk een goede genetische mix met deze man.
Wat kinderen betreft weet je gewoon niet waar je aan begint. Je kan niet vooraf voelen wat moederschap met je doet. Zo'n vraag hoe je je zou voelen als je nu een miskraam zou krijgen, kan je ook niet beantwoorden. Dat zijn dingen die moet je ervaren om te voelen wat het met je doet.
Rationeel gaat er natuurlijk van alles lopen op praktisch gebied. Daar zijn hersens goed in. Allerlei bezwaren zien. Kinderen krijgen is rationeel eigenlijk nooit een goed idee. In de praktijk zal het zich vaak wel oplossen mits de randvoorwaarden in orde zijn. En dan nog die randvoorwaarden zijn alleen in het hedendaagse moment als goed te beoordelen.
Als jouw randvoorwaarden zoals wonen en financieen op dit moment op orde zijn, dan is het in mijn beleving alleen een gevoelsvraag die je nu moet beantwoorden om te kiezen. Misschien dat je hier toch eens met het FIOM over kan spreken. Zijn de mitsen en maren echt een obstakel of is het koudwatervrees?
Het is nooit easy peasy met een kind en zeker niet in je eentje maar de cliché is waar; je krijgt er zoveel voor terug.
Hopelijk kan je snel een keuze maken voor jezelf.

Wat dan? En wanneer weegt dat nog op tegen wat het je kost? Het kost niet voor iedereen hetzelfde.

Ik ken vooral oudere ouders die géén sociale steun vanuit familie hebben. Dus geen informele oppas, niet logeren bij opa's en oma's en ooms en tantes. Dat betekent 365 dagen per jaar aan staan, 10 jaar lang. Met als enige me-time als ze slapen of als er een betaalde oppas is.

De mensen die ik hoor over dat het vooral leuk is zijn zonder uitzondering mensen die familie in de buurt hebben die helpen.

TO zal de eerstkomende jaren niet eens een boodschapje kunnen doen zonder kind. Voor een kappersbezoek zal ze al een betaalde oppas moeten nemen (of vrij nemen terwijl kind op de opvang zit). Als het kind ziek is zal TO steeds iets moeten regelen met haar werk, en dat kan behoorlijk oplopen, baby's zijn om de haverklap ziek op een kinderopvang. Er zullen zeker de eerste 5 jaar meer vakanties zijn waar ze uitgeput van thuiskomt dan waar ze uitgerust van thuiskomt.
TO moet alles alleen doen hè, laten we het niet romantiseren vanuit een hele andere positie met een partner, gezamenlijk inkomen, aan beide kanten familie enz. Dan is het heel anders.

Alleen TO kent haar specifieke situatie en haar netwerk en haar gezondheid, fitheid, of ze zorgelijk van aard is of juist de dingen makkelijk ziet. Al die dingen zijn mede bepalend in hoe je het ouderschap ervaart.
zwembad84 schreef:
31-10-2022 15:34
Ik ben btw ook een oudere moeder. Bijna 39 met een kind van 1,5. Ik werk 32 uur en wel met partner. Ouders die achter in de 60 zijn en met AOW. Wel beide fit. Mijn vriendenkring bestaat uit mensen zonder kinderen of van dezelfde leeftijd met ook jonge kinderen. Ik voel me niet ouder dan jongere ouders. Volgens mij kan je als 43 jarige ook veel fitter zijn dan sommige eind twintigers. Ik snap best je gevoel van ben ik niet te oud. Anderzijds is dat ook meer een maatschappelijke opvatting. Er zijn genoeg ouders die ouder zijn. Je bent zo jong als je je voelt. Er is relatief meer kans dat je kind sneller zonder ouders moet leven maar ook jonge mensen kunnen vroegtijdig overlijden. Ik vind die hele leeftijd maw irrelevant voor het maken van je keuze, net als wat die man wil. Had hij maar maatregelen moeten treffen.
Wat ik wel opvallend vind is dat je nooit voorbehoedsmiddelen hebt gebruikt. Ooit wist je niet dat je niet gemakkelijk zwanger werd en nam je het risico dus ook. Iemand die echt geen kinderen wil, gaat daar in mijn beleving anders mee om.

Jij was dus 37 toen je een kind kreeg. TO is 43 of 44 wanneer ze een kind krijgt. En alleen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Parella schreef:
31-10-2022 15:40
Jij was dus 37 toen je een kind kreeg. TO is 43 of 44 wanneer ze een kind krijgt. En alleen.
Dit. Ik zou graag eens reacties van alleenstaande moeders van 50 met kinderen onder de 10 jaar willen lezen. Ook mooi hoe iedereen voor het gemak de overgang vergeet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lijkt mij geen goed idee sorry.
Nvt
anoniem_63d7cf7e9ac44 wijzigde dit bericht op 31-10-2022 19:42
99.64% gewijzigd
Jufjoke schreef:
31-10-2022 13:13
Zeker, maar het is natuurlijk wel een zwaarwegend punt, dat je een kind op de wereld zet zonder vader. Dat lijkt me een grondige overweging waard.
Of dat zonder vader zo'n grote rol speelt? Daar heb ik mijn bedenkingen bij...
Denk dat er ook genoeg scheidingen zijn waarbij kinderen jammer genoeg ook dupe worden dat vader ze niet meer wilt zien, en die redden het ook prima..
wolkje75 schreef:
31-10-2022 16:05
Of dat zonder vader zo'n grote rol speelt? Daar heb ik mijn bedenkingen bij...
Denk dat er ook genoeg scheidingen zijn waarbij kinderen jammer genoeg ook dupe worden dat vader ze niet meer wilt zien, en die redden het ook prima..
Je hebt ook lesbische of homo stellen met een kind. Daarbij heb je ook niet standaard een vader plus moeder. Denk dat dat ook prima kan gaan. Het zou denk ik wel goed zijn voor het kind dat er een man-figuur is. Maar dat hoeft in mijn ogen niet perse de vader te zijn. Dat kan ook een oom, opa of goede vriend zijn.
Parella schreef:
31-10-2022 15:39
Wat dan? En wanneer weegt dat nog op tegen wat het je kost? Het kost niet voor iedereen hetzelfde.

Ik ken vooral oudere ouders die géén sociale steun vanuit familie hebben. Dus geen informele oppas, niet logeren bij opa's en oma's en ooms en tantes. Dat betekent 365 dagen per jaar aan staan, 10 jaar lang. Met als enige me-time als ze slapen of als er een betaalde oppas is.

De mensen die ik hoor over dat het vooral leuk is zijn zonder uitzondering mensen die familie in de buurt hebben die helpen.

TO zal de eerstkomende jaren niet eens een boodschapje kunnen doen zonder kind. Voor een kappersbezoek zal ze al een betaalde oppas moeten nemen (of vrij nemen terwijl kind op de opvang zit). Als het kind ziek is zal TO steeds iets moeten regelen met haar werk, en dat kan behoorlijk oplopen, baby's zijn om de haverklap ziek op een kinderopvang. Er zullen zeker de eerste 5 jaar meer vakanties zijn waar ze uitgeput van thuiskomt dan waar ze uitgerust van thuiskomt.
TO moet alles alleen doen hè, laten we het niet romantiseren vanuit een hele andere positie met een partner, gezamenlijk inkomen, aan beide kanten familie enz. Dan is het heel anders.

Alleen TO kent haar specifieke situatie en haar netwerk en haar gezondheid, fitheid, of ze zorgelijk van aard is of juist de dingen makkelijk ziet. Al die dingen zijn mede bepalend in hoe je het ouderschap ervaart.
En ook dit is allemaal waar. Maar zeggen die ouders die jij kent dat ze er spijt van hebben? Of zeggen ze het is zwaarder absoluut de moeite waard.
Alle reacties Link kopieren Quote
Parella schreef:
31-10-2022 15:40
Jij was dus 37 toen je een kind kreeg. TO is 43 of 44 wanneer ze een kind krijgt. En alleen.
Je hebt het hier inderdaad over heel verschillende situaties.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven