Kinderen
alle pijlers
Accepteren of wat ondernemen: baby benauwd
zaterdag 14 juni 2008 om 13:20
Mijn jongste, 10 maanden, is al vanaf dat hij 3 maanden is regelmatig benauwd. Als hij 'normaal' is, vragen mensen aan mij of hij ziek is, ivm zijn gepiep. De laatste tijd lijkt die benauwdheid erger te worden. 2 maanden geleden had hij een longontsteking en daarna is hij nog 2x erg benauwd geweest, maar zonder koorts. Mijn huisarts is van mening dat dit erbij hoort gezien zijn erfelijke aanleg (oudste is astmatisch en allergisch, ik heb astma en ben allergisch en mijn vriend had als kind astma + vaak longontsteking). Ik begrijp wel dat dat erbij hoort, maar eigenlijk is voor mij niet de vervolgconclusie dat we er dan maar niets aan hoeven te doen. Van een invallende huisarts heb ik onlangs ventolin gekregen en dat lijkt wel wat te helpen. Deze week was het weer raak, dus weer naar de huisarts (weer vervanger), maar van dezelfde (antroposofische) praktijk. Daar hebben we homeopatische korrels van gekregen en de mogelijkheid om hem door een wijkverpleegkundige te laten inwikkelen in doeken met Thijm (waar we geen gebruik van hebben gemaakt overigens). Mijn vriend had gevraagd om een onderhoudsmedicijn, maar daarvoor moeten we bij onze eigen huisarts zijn. Daarvoor maak ik ook een nieuwe afspraak.
Mijn vraag is: moeten we deze benauwdheden inderdaad gewoon accepteren, als in: het hoort erbij, of valt er ook wat aan te doen?
Mijn vraag is: moeten we deze benauwdheden inderdaad gewoon accepteren, als in: het hoort erbij, of valt er ook wat aan te doen?
zaterdag 14 juni 2008 om 13:35
Je kunt aan de pufjes. Mijn zoontje had dit ook vanaf 2 maanden en het was over toen hij bijna 2 was. De dokter had al voorspeld dat het over zou gaan.
Hij was vaak benauwd, piepte, hoestte tot hij bijna paars zag.
Wij kregen na de eerste longontsteking ventolin en flexotide (of iets was op die naam lijkt) Ventolin voor de benauwdheid en onderhoudspuf dat flexotidepufje.
Het verbeterde al na 2 weken. Toen hij 2 was afgebouwd. Ging prima en hij had geen last van bijwerkingen o.i.d.
Ik kan me voorstellen dat je eerst alternatieve dingen probeert, vooral als je hebt gekozen voor een antroposofische artenpraktijk. Waarom heb je die thijmdoeken eigenlijk niet geprobeerd? Baat het niet schaad het niet, toch?
Hij was vaak benauwd, piepte, hoestte tot hij bijna paars zag.
Wij kregen na de eerste longontsteking ventolin en flexotide (of iets was op die naam lijkt) Ventolin voor de benauwdheid en onderhoudspuf dat flexotidepufje.
Het verbeterde al na 2 weken. Toen hij 2 was afgebouwd. Ging prima en hij had geen last van bijwerkingen o.i.d.
Ik kan me voorstellen dat je eerst alternatieve dingen probeert, vooral als je hebt gekozen voor een antroposofische artenpraktijk. Waarom heb je die thijmdoeken eigenlijk niet geprobeerd? Baat het niet schaad het niet, toch?
zaterdag 14 juni 2008 om 13:35
Als ik nog niet verder ben geweest dan een antroposofische huisarts zou ik benauwdheid bij een baby niet accepteren!
Ik heb in een ziekenhuis gewerkt waar ook patienten met een antroposofische levensovertuiging kwamen, die wilden een kindje met kanker 'het van binnenuit laten oplossen' brrrr ( als ik zou zeggen, die mensen vonden dat God het zo gewild heeft, zou ik het hele forum over me heen krijgen).
Dus, hup naar een andere huisarts, verwijskaart aanvragen voor een kinderarts of zoiets en verder laten onderzoeken. Als daar niets uitkomt, dan kun je het accepteren, eerder niet.
Maar dat is mijn mening.
Ik heb in een ziekenhuis gewerkt waar ook patienten met een antroposofische levensovertuiging kwamen, die wilden een kindje met kanker 'het van binnenuit laten oplossen' brrrr ( als ik zou zeggen, die mensen vonden dat God het zo gewild heeft, zou ik het hele forum over me heen krijgen).
Dus, hup naar een andere huisarts, verwijskaart aanvragen voor een kinderarts of zoiets en verder laten onderzoeken. Als daar niets uitkomt, dan kun je het accepteren, eerder niet.
Maar dat is mijn mening.
zaterdag 14 juni 2008 om 13:48
Ik heb niet met de volle overtuiging voor een antroposofische praktijk gekozen. Ik heb wél voor deze praktijk omdat ze goed luisteren en wat verder kijken dan alleen de klacht. Dat doen ze ook en dat vind ik ook erg prettig. En op zich grijpt mijn huisarts ook meteen in als het moet (zoals a.b. kuur bij longontsteking en hormoonzalf bij erge eczeem). Alleen is hij dus wel van mening dat de 'minder erge' dingen, zoals die benauwdheid, er gewoon bij horen. De ventolin (die ik nu inderdaad ook geef) heb ik van een andere huisarts gekregen, niet van de mijne.
En ik vind het ook wel goed om niet meteen overal medicijnen tegenaan te gooien, maar het begint bij mij toch een beetje te knagen of we die benauwdheid écht wel gewoon moeten accepteren.
Mijn oudste krijgt ook geen onderhoudsmedicijn, omdat de nadelen daarvan niet opwegen tegen de schade van de benauwdheden, aldus mijn huisarts. En ik vertrouw(de) altijd op zijn oordeel. Ik weet niet wat erger is, ben tenslotte geen specialist. En wat het lastig maakt, is dat ik dus alleen zijn oordeel ken. En nu ineens begin ik te twijfelen of er niet andere mogelijkheden zijn. Want accepteren zoals iets is, dat klinkt heel mooi en maakt mij ook wel rustig, maar stél dat er wel wat aan te doen valt op een makkelijke niet te belastende manier?
Daarom ben ik benieuwd naar de ervaringen van anderen.
De tijm-doeken gingen mij echt net een stap te ver, daarom heb ik daar niet voor gekozen.
En ik vind het ook wel goed om niet meteen overal medicijnen tegenaan te gooien, maar het begint bij mij toch een beetje te knagen of we die benauwdheid écht wel gewoon moeten accepteren.
Mijn oudste krijgt ook geen onderhoudsmedicijn, omdat de nadelen daarvan niet opwegen tegen de schade van de benauwdheden, aldus mijn huisarts. En ik vertrouw(de) altijd op zijn oordeel. Ik weet niet wat erger is, ben tenslotte geen specialist. En wat het lastig maakt, is dat ik dus alleen zijn oordeel ken. En nu ineens begin ik te twijfelen of er niet andere mogelijkheden zijn. Want accepteren zoals iets is, dat klinkt heel mooi en maakt mij ook wel rustig, maar stél dat er wel wat aan te doen valt op een makkelijke niet te belastende manier?
Daarom ben ik benieuwd naar de ervaringen van anderen.
De tijm-doeken gingen mij echt net een stap te ver, daarom heb ik daar niet voor gekozen.
zaterdag 14 juni 2008 om 14:07
En als je toch een verwijzing wil voor een kinderarts? Krijg je die dan van je huisarts? Dat zou je natuurlijk ook gewoon even met je huisarts kunnen bespreken, dat je twijfelt of er wel genoeg aan wordt gedaan en of je niet alsnog een doorverwijzing kan krijgen. Ipv een nieuwe huisarts te zoeken.
Ik heb ook een antroposofisch huisarts gehad, ook niet uit antroposofische overtuiging, maar ze was naast antroposofisch ook gewoon huisarts. Dus als je een regulier middeltje wil ipv een kruidenbrouwseltje dan kon dat ook gewoon.
Ik heb bij haar nooit het gevoel gehad dat ze me de alternatieve hoek in wilde duwen voor genezing. Ze ging wat dat betreft gewoon mee met de wensen van haar patienten. Weet niet of dat bij jouw arts ook zo is natuurlijk. Maar dit even ter nuance, na het verhaal over die "genezing van binnenuit".
Wat betreft die benauwdheid geen idee. Ik zou er geloof ik ook eerst meer onderzoek naar willen laten doen voor ik het zou accepteren.
Ik heb ook een antroposofisch huisarts gehad, ook niet uit antroposofische overtuiging, maar ze was naast antroposofisch ook gewoon huisarts. Dus als je een regulier middeltje wil ipv een kruidenbrouwseltje dan kon dat ook gewoon.
Ik heb bij haar nooit het gevoel gehad dat ze me de alternatieve hoek in wilde duwen voor genezing. Ze ging wat dat betreft gewoon mee met de wensen van haar patienten. Weet niet of dat bij jouw arts ook zo is natuurlijk. Maar dit even ter nuance, na het verhaal over die "genezing van binnenuit".
Wat betreft die benauwdheid geen idee. Ik zou er geloof ik ook eerst meer onderzoek naar willen laten doen voor ik het zou accepteren.
zaterdag 14 juni 2008 om 14:08
Ik ben zelf ook absoluut niet voor het gebruik van medicijnen. Wij maken met een gezin van 6 personen in een jaar tijd nog geen doosje paracetamol leeg. Veel dingen gaan uit zichzelf wel weer over.
Maar als ik twijfel aan de gezondheid van mijn kinderen laat ik wel altijd even kijken in oren enz. Als er dan niets te vinden is ben ik gerustgesteld en heb ik er vertrouwen in dat het vanzelf over gaat. Ik vind benauwdheid heel eng, ik zou zeker verzoeken om een doorverwijzing. Ik zou best kunnen leven met het feit dat mijn kindje regelmatig benauwd is, maar dan moet ik wel zeker weten dat er niets iets ernstigs medisch aan de hand is.
Maar als ik twijfel aan de gezondheid van mijn kinderen laat ik wel altijd even kijken in oren enz. Als er dan niets te vinden is ben ik gerustgesteld en heb ik er vertrouwen in dat het vanzelf over gaat. Ik vind benauwdheid heel eng, ik zou zeker verzoeken om een doorverwijzing. Ik zou best kunnen leven met het feit dat mijn kindje regelmatig benauwd is, maar dan moet ik wel zeker weten dat er niets iets ernstigs medisch aan de hand is.
zaterdag 14 juni 2008 om 14:16
Nog een argument om toch eens verder te kijken: benauwdheid is natuurlijk wel vervelend voor een kind, het gevoel hebben dat je maar moeilijk adem kunt halen is best eng. Tenminste, mijn man is als kind veel benauwd geweest, had zware astma, en dat was echt doodeng vertelt hij af en toe nog wel. Maar misschien gaat dat dan alleen maar om heftige astma-aanvallen, en niet het 'normale' piepen en zagen, dat weet ik niet. Als met een pufje wat niet al te veel bijwerkingen heeft je kind weer vrij kan ademhalen, dan zou ik daar toch voor kiezen. Doodvermoeiend, om niet lekker te kunnen ademen. Goed dat je er even over nadenkt en succes met het zoeken naar een oplossing!
zaterdag 14 juni 2008 om 14:21
Theoretisch: er is zoiets als de wet geneeskundige behandelovereenkomst (WGBO). Kort door de bocht komt het erop neer dat een arts altijd moet vertellen wat de mogelijkheden zijn, wat daar aan voor en nadelen aanzitten en welk effect daarvan verwacht mag worden. Dan is het aan de patient om te kiezen.
Als pufjes voor je kind niet zullen werken, dan kan je HA dat goed uitleggen. Vraag eens of hij de medicatie met alle voor en nadelen kan uitleggen (ook voor je oudere zoon), zodat je zelf een afweging kan maken.
Het is naar mijn mening niet echt aan de huisarts om te beoordelen of het er gewoon bijhoort dat je kind benauwd is. (al kan hij daarnatuurlijk wel zijn mening over geven, die je kan meewegen in je beslissingen).
Als pufjes voor je kind niet zullen werken, dan kan je HA dat goed uitleggen. Vraag eens of hij de medicatie met alle voor en nadelen kan uitleggen (ook voor je oudere zoon), zodat je zelf een afweging kan maken.
Het is naar mijn mening niet echt aan de huisarts om te beoordelen of het er gewoon bijhoort dat je kind benauwd is. (al kan hij daarnatuurlijk wel zijn mening over geven, die je kan meewegen in je beslissingen).
zaterdag 14 juni 2008 om 16:11
benauwdheid is voor een kind ook niet goed voor de ontwikkeling van de longetjes. Dat is tenminste wat ik van mijn huisarts en van een vriendin gehoord heb die medicijnen studeert.
Mijn zoon krijgt sinds hij 1 jaar is pufjes. Pulmicorte heet het als ik het goed heb. Werkt goed bij hem. Ben er op een gegeven moment mee gestopt, maar ik merkte dat hij het benauwder kreeg. Hij is nu 17 maanden en we gaan er dus nog mooi even mee door.
Mijn zoon krijgt sinds hij 1 jaar is pufjes. Pulmicorte heet het als ik het goed heb. Werkt goed bij hem. Ben er op een gegeven moment mee gestopt, maar ik merkte dat hij het benauwder kreeg. Hij is nu 17 maanden en we gaan er dus nog mooi even mee door.
zaterdag 14 juni 2008 om 16:29
Ik ben een slecht gebruiker van de onderhoudsmedicatie voor mijn kinderen. Simpel gesteld voel ik het zelf niet, wat hij voelt, en hoop ik dat bij geen klachten er ook geen benauwdheid is.
Heb het altijd moeilijk gevonden om in te schatten wanneer puffen noodzakelijk was en wanneer niet meer. Vooral bij mijn oudste zoon heel vaak met de handen in het haar gezeten omdat ik ook nauwelijks effect zag van de pufjes -heb zelfs een vernevelaar in huis gehad, mss zwaar overbodig-
Nu puf ik alleen als ik echt zie dat de longetjes samentrekken. Heel verkrampt lijfje dus eigenlijk. Als je dat zou zien bij je kindje, zou ik aandringen op een pufje waar een medicijn in zit. Ventolin is dat niet.
Als je dat niet ziet is het jouw eigen oordeel tegenover dat van je arts, aangezien je niet voelt hoe je zoontje zich voelt.
Mijn huisarts is overigens vrij gemakkelijk met het toedienen van inhalatiespul. Al mijn kinderen hebben het inmiddels gezien, terwijl twee van hen hooguit bij een vlaag benauwd zijn.
Heb het altijd moeilijk gevonden om in te schatten wanneer puffen noodzakelijk was en wanneer niet meer. Vooral bij mijn oudste zoon heel vaak met de handen in het haar gezeten omdat ik ook nauwelijks effect zag van de pufjes -heb zelfs een vernevelaar in huis gehad, mss zwaar overbodig-
Nu puf ik alleen als ik echt zie dat de longetjes samentrekken. Heel verkrampt lijfje dus eigenlijk. Als je dat zou zien bij je kindje, zou ik aandringen op een pufje waar een medicijn in zit. Ventolin is dat niet.
Als je dat niet ziet is het jouw eigen oordeel tegenover dat van je arts, aangezien je niet voelt hoe je zoontje zich voelt.
Mijn huisarts is overigens vrij gemakkelijk met het toedienen van inhalatiespul. Al mijn kinderen hebben het inmiddels gezien, terwijl twee van hen hooguit bij een vlaag benauwd zijn.
zaterdag 14 juni 2008 om 18:34
zaterdag 14 juni 2008 om 19:18
Hier iemand met enorm veel last van astma: benauwd zijn is écht, écht heel vervelend. Als je iets kan doen om het te verlichten, zou ik dat direct doen.
Laat je goed informeren over de verschillende soorten medicijnen, hun werking en de eventuele bijwerkingen. Mijn ervaring is dat longartsen hier heel veel meer van weten dan huisartsen....niet zelden heb ik als eerste in de praktijk van mijn ha een medicijn geprobeerd waar zij niet van had gehoord en wel een heel goed effect had. Het kan zo'n verlichting brengen zo'n pufje..........
Een specialist kan je goed op weg helpen en kan je ook tegemoet komen in je wensen tav medicijnen. En goede voorlichting geven.
Succes! Hoop dat het snel opgelost kan worden...
Laat je goed informeren over de verschillende soorten medicijnen, hun werking en de eventuele bijwerkingen. Mijn ervaring is dat longartsen hier heel veel meer van weten dan huisartsen....niet zelden heb ik als eerste in de praktijk van mijn ha een medicijn geprobeerd waar zij niet van had gehoord en wel een heel goed effect had. Het kan zo'n verlichting brengen zo'n pufje..........
Een specialist kan je goed op weg helpen en kan je ook tegemoet komen in je wensen tav medicijnen. En goede voorlichting geven.
Succes! Hoop dat het snel opgelost kan worden...
zaterdag 14 juni 2008 om 19:45
zaterdag 14 juni 2008 om 19:48
Overigens is er een recent onderzoek waarbij is aangetoond dat kinderen met 'astmatische symptomen' waarvan nog niet is vastgesteld dat ze astma hebben (dat kan pas met 6) geen baat hebben bij onderhoudsmedicatie. Wij zijn nu op advies van de longarts gestopt met de Flixotide en moeten bij hoesten (voornaamste kwaal van zoon) Ventolin geven. Dat we hem niet horen piepen wil namelijk niet zeggen dat hij niet benauwd is. Dat gaan we aankomende herfst dan maar eens proberen, dit seizoen heeft hij geen last gelukkig.
zaterdag 14 juni 2008 om 19:52
Bedankt voor alle reacties! Ben blij te lezen dat ik niet te overbezorgd ben.
Ik neig ook naar een verwijzing van een kinderarts. En nog geeneens omdat ik denk dat mijn huisarts geen gelijk heeft, maar ik denk inderdaad dat een huisarts gewoon minder weet dan een gespecialiseerde arts. Wellicht zegt die kinderarts uiteindelijk hetzelfde, maar dan ben ik wel een stuk geruster. Ikzelf ging als kind trouwens ook gewoon naar de longarts, mijn huisarts heeft mij niet deze medicijnen voorgeschreven.
Playmobiel: hij ontwikkelt zich verder prima, alles wat je schrijft kan hij wel.
Ik neig ook naar een verwijzing van een kinderarts. En nog geeneens omdat ik denk dat mijn huisarts geen gelijk heeft, maar ik denk inderdaad dat een huisarts gewoon minder weet dan een gespecialiseerde arts. Wellicht zegt die kinderarts uiteindelijk hetzelfde, maar dan ben ik wel een stuk geruster. Ikzelf ging als kind trouwens ook gewoon naar de longarts, mijn huisarts heeft mij niet deze medicijnen voorgeschreven.
Playmobiel: hij ontwikkelt zich verder prima, alles wat je schrijft kan hij wel.
zaterdag 14 juni 2008 om 19:53
Sinds wanneer is Ventolin geen medicijn? Juist bij acute benauwdheid gebruik je Ventolin. En als je kind inderdaad zo benauwd is, helpt één pufje niet nee. Helemaal niet als je een voorzetstuk gebruikt Dan moet je er 3 of 4 doen. Ventolin kun je overdoseren maar dat moet je behoorlijk je best voor doen (bovendien, in het ziekenhuis gebruiken ze een vernevelaar waarbij je zo'n 100 keer de dosis inhaleert).
zaterdag 14 juni 2008 om 19:55
Pammie, ben benieuwd wat daar de reden voor is. Ik merk zelf als ik mijn onderhoudsmedicijn niet neem (Pulmicort) ik veel meer last heb. Waarom zou dat bij een kind niet zo zijn?
Mijn jongste hoest eigenlijk altijd wel. En piept. En rochelt. En niest. Verder helemaal gezond hoor...
Ik merk aan hem dat hij écht benauwd is, als hij moeilijk slaapt (dan wil hij niet liggen) en slecht drinkt.
Mijn jongste hoest eigenlijk altijd wel. En piept. En rochelt. En niest. Verder helemaal gezond hoor...
Ik merk aan hem dat hij écht benauwd is, als hij moeilijk slaapt (dan wil hij niet liggen) en slecht drinkt.
zaterdag 14 juni 2008 om 20:28
Ik zou direct actie ondernemen. Je zorgt voor onderontwikkeling van zijn longen, meer kans op (ergere ontstekingen), omdat hij ws ook moeilijker op hoest. Iedere dokter moet zichbij zijn leest houden, een HA is iemand die de basis weet van vele dingen, en voor meer specialistische zorg op een bepaald gebied, ga je naar de specialist.
Laat je niet afschepen en onderneem actie, het gaat om je kind.
Laat je niet afschepen en onderneem actie, het gaat om je kind.
zaterdag 14 juni 2008 om 20:47
De reden dat het niet (schijnt) te werken bij de groep die is onderzocht, is dat nog niet is aangetoond dat ze werkelijk astmatisch zijn. Denk ik. Mijn vorige kinderarts schermde nogal met dat onderzoek en wilde daarom ook niet dat we Flixotide gebruikten. Onze nieuwe kinderarts was ook terughoudend met de Flixotide, vandaar dat we bij klachten met Ventolin moeten gaan inhaleren.
Pamman gebruikt dezelfde medicijnen als Mannie en heeft wel baat bij, hij heeft minder vaak aanvallen.
Als hij zo benauwd is dat het hem belemmert met slapen en eten (toch redelijk basale dingen om je goed te kunnen ontwikkelen), had ik allang bij de kinderarts gezeten.
Pamman gebruikt dezelfde medicijnen als Mannie en heeft wel baat bij, hij heeft minder vaak aanvallen.
Als hij zo benauwd is dat het hem belemmert met slapen en eten (toch redelijk basale dingen om je goed te kunnen ontwikkelen), had ik allang bij de kinderarts gezeten.
zaterdag 14 juni 2008 om 20:53
zaterdag 14 juni 2008 om 20:59
Jee zeg, ik schrik wel een beetje van sommige reacties. Dat komt omdat mijn huisarts er altijd behoorlijk laconiek onder was. Ik was in eerste instantie ook wat ongeruster, zat ook al bij hem toen mijn jongste 3 maanden was om de longen te laten luisteren, maar volgens hem hoorde dat er dus bij. En omdat ik altijd wel vertrouwen in hem heb (had), ging ik er dus vanuit dat het er inderdaad bij hoorde.
Nou is het wel zo, dat hij alleen als hij écht benauwd is, slechter slaapt en eet. Dus niet altijd. Ach, het is ook lastig om vanaf een forum de ernst van de klachten in te schatten, maar gezien de reacties ga ik wel om een verwijzing vragen. Ik heb geen idee hoe mijn huisarts daar op reageert, maar ik denk (hoop) dat hij er wel mee in zal stemmen als ik het echt wil.
Pammie, ik kan mij daar wel wat bij voorstellen. En ook dat ze er terughoudener in zijn, omdat het onderhoudsmedicijn toch best een aanslag op het lichaam is (ik mocht het in mijn zwangerschap ook niet gebruiken). Maar ik zou graag van een kinder(long)arts horen wat erger is, de aanslag op het lichaam van het onderhoudsmedicijn of van de benauwdheid.
Nou is het wel zo, dat hij alleen als hij écht benauwd is, slechter slaapt en eet. Dus niet altijd. Ach, het is ook lastig om vanaf een forum de ernst van de klachten in te schatten, maar gezien de reacties ga ik wel om een verwijzing vragen. Ik heb geen idee hoe mijn huisarts daar op reageert, maar ik denk (hoop) dat hij er wel mee in zal stemmen als ik het echt wil.
Pammie, ik kan mij daar wel wat bij voorstellen. En ook dat ze er terughoudener in zijn, omdat het onderhoudsmedicijn toch best een aanslag op het lichaam is (ik mocht het in mijn zwangerschap ook niet gebruiken). Maar ik zou graag van een kinder(long)arts horen wat erger is, de aanslag op het lichaam van het onderhoudsmedicijn of van de benauwdheid.
