Kinderen
alle pijlers
Advies aan gepeste
vrijdag 24 maart 2023 om 10:17
Hallo allemaal,
Een vraag aan iedereen die vroeger gepest is of daar op de één of andere manier mee te maken heeft (gehad): wat is het beste advies dat je hebt gekregen en waarom?
Samenvatting: Kind wordt veel buitengesloten op school en sport, veelal geïnitieerd door een meisje dat eerder haar beste vriendinnetje was. Kind is zelf vrij timide en bang om het erger te maken. Komt niet voor zichzelf op. Er is contact met mentor, het gaat op school iets beter. Gedoe op de sportclub is er sinds kort bijgekomen.
Bredere context: kind (12) zit dit jaar in de 1ste van de middelbare school. Eind groep 8 ging het al niet helemaal lekker op school. Haar vriendinnetjes keerden zich tegen haar. Niet altijd, maar wel vaak. Met name in de vorm van buitensluiten.
Eén van die meiden zit nu ook weer bij haar in de klas. Eerder op de basisschool waren ze echt beste vriendinnen, nu duidelijk niet meer. Ook nu wordt kind vaak buitengesloten. Dat begint al met het fietsen naar school. Ze fietsen met een groepje, maar dochter fietst altijd alleen. Tenzij er een oneven aantal is, maar zelfs dan is het voor haar gevoel duidelijk dat ze liever niet naast haar fietsen. Met name dat ene meisje maakt het haar hierin moeilijk. Als ze er een beetje tussen gaat fietsen, krijgt ze een snauw en hoort ze altijd iets dat ze niet goed doet.
Op school is het vaak met groepjes maken hetzelfde. Of met naast elkaar zitten in de klas.
Kind heeft het er al eens over gehad met 2 andere meiden (afzonderlijk van elkaar). En zij geven ook aan dat ze het vaak niet eens zijn met dat meisje, maar dat ze niet tegen haar in durven te gaan.
Zo vroeg een meisje gisteren of kind ook meeging, dan zouden ze met z'n vieren afspreken na school. Later kwam het meisje er toch op terug, want het pest-meisje wilde het niet. En haar wil is wet.
Het vervelende is dat het pest-meisje ook bij kind in het sportteam zit. Tot voor kort was daar niet zoveel aan de hand, helaas begint het daar nu ook. Roddelen, stilvallen als kind erbij komt te staan, rollen met de ogen als kind iets niet goed doet (in hun ogen), dat soort flauwekul. Pest-meisje verzamelt hierin dan anderen om zich heen, die mee gaan doen.
Kind was gisteren echt overstuur en gaf aan eigenlijk én niet meer naar school te willen, maar ook niet meer naar de sport. Terwijl ze daar juist zo enorm veel plezier uithaalt!
Kind is extreem lief en is vaak enorm bezig met wat iets voor een ander kan betekenen. Ze komt totaal niet voor zichzelf op, want dat durft ze niet. Ze is bang dat ze het daarmee nog erger maakt. Ze is niet het type dat een keer uit d'r slof schiet of (bij wijze van spreken) een keer van zich af zou slaan. Terwijl ik denk dat dat best wel indruk zou kunnen maken en zou kunnen helpen. Door wat er de laatste tijd gebeurt reageert kind de laatste tijd ook niet altijd even 'handig'. Ze is best wel bozig en reageert soms defensief.
Ze heeft feilloos door wat er gebeurt en doorziet het pest-meisje in ieder geval heel goed inmiddels. Wij geven kind ook mee dat het vaak voortkomt uit onzekerheid en dat pest-meisje op deze manier haar eigen positie probeert te verstevigen. En helaas lijkt het dus heel goed te werken. Want hoewel andere kinderen wel doorhebben dat het pest-meisje zo vervelend doet, durven ze er toch niet tegenin te gaan.
We hebben zelf regelmatig contact met de mentor van kind. Die is op de hoogte en houdt op school dus een oogje in het zeil. Liefst wil hij een gesprek voeren met kind en pest-meisje. Maar dat wil kind niet. Ze is ook daarin bang dat het erger wordt.
Nu is het zo dat het op school ineens een beetje lijkt te stabiliseren. Superfijn natuurlijk! Hoewel het heen en terugfietsen nog steeds een ding is, is dat toch al een fijne ontwikkeling.
Liefst zouden we de ouder van het pest-meisje benaderen en vertellen wat er gebeurt op school en bij de sport (onze kant van het verhaal uiteraard). Maar nu het op school juist weer wat beter lijkt te gaan, zijn we ook weer een beetje bang dat een gesprek met de ouders juist negatief kan uitpakken. Ook omdat moeder niet echt subtiel omgaat met dit soort dingen. Dat weten we al uit het verleden, omdat we al eerder gesprekken met moeder hebben gevoerd. Liefst zouden we willen dat ze het gesprek met haar dochter aangaat, zonder direct te benoemen dat wij/dochter bij haar hebben aangegeven dat het meisje een cruciale rol heeft in hoe het nu met onze dochter gaat. En kind wil zo'n gesprek absoluut niet.
Het is zo'n wankel evenwicht.
Daarom dus ook de vraag: wat zouden we kind mee kunnen geven? Wat is goed advies?
(Ze gaat binnenkort ook beginnen met een traject om aan haar zelfvertrouwen te werken en praktische handvaten te krijgen voor specifieke sociale situaties.)
Een vraag aan iedereen die vroeger gepest is of daar op de één of andere manier mee te maken heeft (gehad): wat is het beste advies dat je hebt gekregen en waarom?
Samenvatting: Kind wordt veel buitengesloten op school en sport, veelal geïnitieerd door een meisje dat eerder haar beste vriendinnetje was. Kind is zelf vrij timide en bang om het erger te maken. Komt niet voor zichzelf op. Er is contact met mentor, het gaat op school iets beter. Gedoe op de sportclub is er sinds kort bijgekomen.
Bredere context: kind (12) zit dit jaar in de 1ste van de middelbare school. Eind groep 8 ging het al niet helemaal lekker op school. Haar vriendinnetjes keerden zich tegen haar. Niet altijd, maar wel vaak. Met name in de vorm van buitensluiten.
Eén van die meiden zit nu ook weer bij haar in de klas. Eerder op de basisschool waren ze echt beste vriendinnen, nu duidelijk niet meer. Ook nu wordt kind vaak buitengesloten. Dat begint al met het fietsen naar school. Ze fietsen met een groepje, maar dochter fietst altijd alleen. Tenzij er een oneven aantal is, maar zelfs dan is het voor haar gevoel duidelijk dat ze liever niet naast haar fietsen. Met name dat ene meisje maakt het haar hierin moeilijk. Als ze er een beetje tussen gaat fietsen, krijgt ze een snauw en hoort ze altijd iets dat ze niet goed doet.
Op school is het vaak met groepjes maken hetzelfde. Of met naast elkaar zitten in de klas.
Kind heeft het er al eens over gehad met 2 andere meiden (afzonderlijk van elkaar). En zij geven ook aan dat ze het vaak niet eens zijn met dat meisje, maar dat ze niet tegen haar in durven te gaan.
Zo vroeg een meisje gisteren of kind ook meeging, dan zouden ze met z'n vieren afspreken na school. Later kwam het meisje er toch op terug, want het pest-meisje wilde het niet. En haar wil is wet.
Het vervelende is dat het pest-meisje ook bij kind in het sportteam zit. Tot voor kort was daar niet zoveel aan de hand, helaas begint het daar nu ook. Roddelen, stilvallen als kind erbij komt te staan, rollen met de ogen als kind iets niet goed doet (in hun ogen), dat soort flauwekul. Pest-meisje verzamelt hierin dan anderen om zich heen, die mee gaan doen.
Kind was gisteren echt overstuur en gaf aan eigenlijk én niet meer naar school te willen, maar ook niet meer naar de sport. Terwijl ze daar juist zo enorm veel plezier uithaalt!
Kind is extreem lief en is vaak enorm bezig met wat iets voor een ander kan betekenen. Ze komt totaal niet voor zichzelf op, want dat durft ze niet. Ze is bang dat ze het daarmee nog erger maakt. Ze is niet het type dat een keer uit d'r slof schiet of (bij wijze van spreken) een keer van zich af zou slaan. Terwijl ik denk dat dat best wel indruk zou kunnen maken en zou kunnen helpen. Door wat er de laatste tijd gebeurt reageert kind de laatste tijd ook niet altijd even 'handig'. Ze is best wel bozig en reageert soms defensief.
Ze heeft feilloos door wat er gebeurt en doorziet het pest-meisje in ieder geval heel goed inmiddels. Wij geven kind ook mee dat het vaak voortkomt uit onzekerheid en dat pest-meisje op deze manier haar eigen positie probeert te verstevigen. En helaas lijkt het dus heel goed te werken. Want hoewel andere kinderen wel doorhebben dat het pest-meisje zo vervelend doet, durven ze er toch niet tegenin te gaan.
We hebben zelf regelmatig contact met de mentor van kind. Die is op de hoogte en houdt op school dus een oogje in het zeil. Liefst wil hij een gesprek voeren met kind en pest-meisje. Maar dat wil kind niet. Ze is ook daarin bang dat het erger wordt.
Nu is het zo dat het op school ineens een beetje lijkt te stabiliseren. Superfijn natuurlijk! Hoewel het heen en terugfietsen nog steeds een ding is, is dat toch al een fijne ontwikkeling.
Liefst zouden we de ouder van het pest-meisje benaderen en vertellen wat er gebeurt op school en bij de sport (onze kant van het verhaal uiteraard). Maar nu het op school juist weer wat beter lijkt te gaan, zijn we ook weer een beetje bang dat een gesprek met de ouders juist negatief kan uitpakken. Ook omdat moeder niet echt subtiel omgaat met dit soort dingen. Dat weten we al uit het verleden, omdat we al eerder gesprekken met moeder hebben gevoerd. Liefst zouden we willen dat ze het gesprek met haar dochter aangaat, zonder direct te benoemen dat wij/dochter bij haar hebben aangegeven dat het meisje een cruciale rol heeft in hoe het nu met onze dochter gaat. En kind wil zo'n gesprek absoluut niet.
Het is zo'n wankel evenwicht.
Daarom dus ook de vraag: wat zouden we kind mee kunnen geven? Wat is goed advies?
(Ze gaat binnenkort ook beginnen met een traject om aan haar zelfvertrouwen te werken en praktische handvaten te krijgen voor specifieke sociale situaties.)
vrijdag 24 maart 2023 om 17:46
Haha dit is vanuit school “de” vervolgzin vanaf groep 3-4 om aan te leren. Wel grappig dat je hem herkent als de “stop hou op”Doreia* schreef: ↑24-03-2023 13:05Prachtig, die zin: 'Ik heb last van je. Zou je willen stoppen met dit gedrag?'
De 'stop hou op, van de basisschool'.
weet ook lieve Panplant, dat als ze dit nu goed kan leren van jou ( je bent goed zoals je bent, je hoeft je niet aan te passen omdat deze dame dat wenst, je hoeft niet populair te zijn bij mensen die niet bij jóu passen), ze hele waardevolle lessen leert over zichzelf en de wereld.
vrijdag 24 maart 2023 om 17:53
Ik denk echt dat actief zoeken naar één andere vriendin al kan bijdragen. Als je met zijn tweeën bent heeft de pester niks meer te doen, want dan is de interesse eraf.
Je zou ook nog andere clubjes kunnen proberen om die aansluiting te laten vinden. En dan clubs waarbij de knd aansluiten bij jouw kind. Muziek, toneel, dans, iets crea, programmeren etc…. Dat weet je zelf het beste.
Je zou ook nog andere clubjes kunnen proberen om die aansluiting te laten vinden. En dan clubs waarbij de knd aansluiten bij jouw kind. Muziek, toneel, dans, iets crea, programmeren etc…. Dat weet je zelf het beste.
vrijdag 24 maart 2023 om 19:06
Ik heb niet het hele topic gelezen, maar ben op de middelbare ontzettend gepest. Ik zei het wel als ik iets niet leuk vond of niet waardeerde, maar dat vonden ze dan juist grappig. Ik ben uiteindelijk een keer flink uit mijn slof geschoten, heb een van die meiden een klap verkocht.
Dat werkte echt averechts. Ik ben geschorst (en ja, ze wisten op school al van de situatie af) en ben daarna jaren lang na school nog opgewacht en lastig gevallen door die groep meiden. Ik ben het daarom ook niet eens met dat de gepeste dan maar assertiviteitscursussen moet volgen: als jij het mikpunt bent, dan ben je dat, dan kun je nog zo assertief zijn, maar je staat in je eentje tegen de rest. Ongeacht wat je zegt of doet, zul je gepest worden.
Ik werd door mijn klasgenoot ook gepest op sport. Ik ben uiteindelijk op een andere sport gegaan en heb daar leuke vriendinnen gemaakt, wat me deed opbloeien en dus buiten school leuke dingen kon doen met meiden waar ik energie en zelfvertrouwen van kreeg. En daardoor kon ik de situatie op school ook beter van me laten afglijden.
Dus mijn advies aan de dochter van TO: Blijf trouw aan jezelf en wie je bent, je doet het echt goed! En zijn er misschien andere leuke dingen die je zou willen doen? Een sport, of misschien een toneelclub? Zodat je op een nieuwe plek nieuwe mensen kan leren kennen, die je wel waarderen om wie je bent.
Dat werkte echt averechts. Ik ben geschorst (en ja, ze wisten op school al van de situatie af) en ben daarna jaren lang na school nog opgewacht en lastig gevallen door die groep meiden. Ik ben het daarom ook niet eens met dat de gepeste dan maar assertiviteitscursussen moet volgen: als jij het mikpunt bent, dan ben je dat, dan kun je nog zo assertief zijn, maar je staat in je eentje tegen de rest. Ongeacht wat je zegt of doet, zul je gepest worden.
Ik werd door mijn klasgenoot ook gepest op sport. Ik ben uiteindelijk op een andere sport gegaan en heb daar leuke vriendinnen gemaakt, wat me deed opbloeien en dus buiten school leuke dingen kon doen met meiden waar ik energie en zelfvertrouwen van kreeg. En daardoor kon ik de situatie op school ook beter van me laten afglijden.
Dus mijn advies aan de dochter van TO: Blijf trouw aan jezelf en wie je bent, je doet het echt goed! En zijn er misschien andere leuke dingen die je zou willen doen? Een sport, of misschien een toneelclub? Zodat je op een nieuwe plek nieuwe mensen kan leren kennen, die je wel waarderen om wie je bent.
vrijdag 24 maart 2023 om 19:10
Dat deed mijn moeder voor mijBanananaa schreef: ↑24-03-2023 13:38Niet gepest zelf, maar las ooit in een topic waarbij moeder kind af en toe ziekmelde voor een mental health Day. Vond ik mooi, voor ieder kind trouwens. Dus als onze kinderen het een keer even gewoon helemaal gehad hebben, al zijn ze fysiek niet thuis zullen ze best keertje thuis mogen blijven.
En dat trok me er ook echt doorheen als ik het even niet meer aankon.
vrijdag 24 maart 2023 om 22:18
Mijn kind ondervindt wel pestgedrag af en toe, maar ik kan er geen hoogte van krijgen hoe ze dat zelf ervaart.
Ze is weleens gekwetst maar heeft van andere plekken vriendinnen en heeft ook andere vriendinnen gemaakt. Ze benoemt dan dat ze helemaal opgelucht is omdat haar nieuwe vriendinnen gewoon gezellig zijn.
Ik adviseer kind dat ook: om om zich heen te kijken en vriendinnen te zoeken die meer zoals zij zijn. Dat hoeven niet de meest 'flitsende' kinderen te zijn.
Kind heeft net na veel drama afscheid genomen van wat meiden die er fantastisch uitzien en ook een super leuke social media aanwezigheid hebben, maar het was 1 en al misère en gekat.
Dat uit zich dus wel in wat pesterig gedrag naar kind toe, want hoe durft zij afstand te nemen!
maar kind benoemt dan ook dat zij degene was die de leuke dingen voorstelde en lol maakte, en dat nu de dames er een beetje zuur bijlopen en alleen nog plezier in uitlachen en pesten hebben.
Ik hoop dan maar dat ze dat ook echt zo ziet en het toch niet ziet als een afwijzing.
Ze was er namelijk wel echt een tijdje van uit haar doen omdat ze niet had verwacht dat vriendinnen dit in zich hadden.
Ik vind dat best verdrietig, dat ze die les dan zo jong leren.
Ze is weleens gekwetst maar heeft van andere plekken vriendinnen en heeft ook andere vriendinnen gemaakt. Ze benoemt dan dat ze helemaal opgelucht is omdat haar nieuwe vriendinnen gewoon gezellig zijn.
Ik adviseer kind dat ook: om om zich heen te kijken en vriendinnen te zoeken die meer zoals zij zijn. Dat hoeven niet de meest 'flitsende' kinderen te zijn.
Kind heeft net na veel drama afscheid genomen van wat meiden die er fantastisch uitzien en ook een super leuke social media aanwezigheid hebben, maar het was 1 en al misère en gekat.
Dat uit zich dus wel in wat pesterig gedrag naar kind toe, want hoe durft zij afstand te nemen!
maar kind benoemt dan ook dat zij degene was die de leuke dingen voorstelde en lol maakte, en dat nu de dames er een beetje zuur bijlopen en alleen nog plezier in uitlachen en pesten hebben.
Ik hoop dan maar dat ze dat ook echt zo ziet en het toch niet ziet als een afwijzing.
Ze was er namelijk wel echt een tijdje van uit haar doen omdat ze niet had verwacht dat vriendinnen dit in zich hadden.
Ik vind dat best verdrietig, dat ze die les dan zo jong leren.
zondag 26 maart 2023 om 10:56
Ik ben het grootste gedeelte van mijn schooltijd gepest en buitengesloten, basisschool en middelbare school.
Wat ik gemist heb is een luisterend oor van bijv mijn moeder, de weinige keren dat ik er thuis over durfde te praten wat er op school gebeurde werden afgedaan met “schelden doet geen pijn”. Daarna durfde ik me niet meer te uiten thuis, wat me een nog eenzamer gevoel gaf en wat er ook voor heeft gezorgd dat ik nog altijd moeite heb me te uiten en steun te vragen.
Het is vreselijk als je vanaf je kindertijd al ingeprent krijgt dat je er niet toe doet en dit vervolgens bij alles wat je meemaakt bevestigd ziet. Het gevoel dat je het alleen moet oplossen.
Dus advies; ben er voor je dochter, kom voor haar op, naar wat ik lees doe je dit heel goed! En idd goed idee om het pestprotocol van de school op te vragen en te onderzoeken welke stappen hier gezet moeten worden om ook de school de verantwoordelijkheid te laten nemen.
Wat ik gemist heb is een luisterend oor van bijv mijn moeder, de weinige keren dat ik er thuis over durfde te praten wat er op school gebeurde werden afgedaan met “schelden doet geen pijn”. Daarna durfde ik me niet meer te uiten thuis, wat me een nog eenzamer gevoel gaf en wat er ook voor heeft gezorgd dat ik nog altijd moeite heb me te uiten en steun te vragen.
Het is vreselijk als je vanaf je kindertijd al ingeprent krijgt dat je er niet toe doet en dit vervolgens bij alles wat je meemaakt bevestigd ziet. Het gevoel dat je het alleen moet oplossen.
Dus advies; ben er voor je dochter, kom voor haar op, naar wat ik lees doe je dit heel goed! En idd goed idee om het pestprotocol van de school op te vragen en te onderzoeken welke stappen hier gezet moeten worden om ook de school de verantwoordelijkheid te laten nemen.
zondag 26 maart 2023 om 12:06
Dit!!Doreia* schreef: ↑24-03-2023 13:05Prachtig, die zin: 'Ik heb last van je. Zou je willen stoppen met dit gedrag?'
De 'stop hou op, van de basisschool'.
weet ook lieve Panplant, dat als ze dit nu goed kan leren van jou ( je bent goed zoals je bent, je hoeft je niet aan te passen omdat deze dame dat wenst, je hoeft niet populair te zijn bij mensen die niet bij jóu passen), ze hele waardevolle lessen leert over zichzelf en de wereld.
Ik heb dit erg gemist. Ben nu bijna 40 en zit in therapie o.a. hiervoor.
Probeer dat te voorkomen voor je dochter, TO!
zondag 26 maart 2023 om 12:11
Ik ben trouwens op de basisschool twee keer van school gewisseld daarna een tussen jaar op een school voor 1 jaar, daar was t fijn, daarna vmbo ( werd ik ook gepest maar werd wel stoerder) toen naar de havo. Daar was ik best wel populair en achteraf toen we ouder waren zeiden de kinderen uit de klas dat toen ik nieuw binnen liep ze bang voor me waren omdat ik echt keek van de eerste die iets verkeerds zegt krijgt een knal. Ik voelde me ook wel strijdlustig en heb daar uiteindelijk een hele toffe tijd gehad in een leuke klas. T was wel 15 km fietsen en dat deed ik elke dag.
where ever you go, go with your heart
zondag 26 maart 2023 om 13:21
Doreia, vaak ben ik het met je eens, maar hier sla je de plank mis.Doreia* schreef: ↑24-03-2023 11:42Ik zie het nu van nabij, met mijn zoon en een vriendje.
Vriendje probeert al vanaf groep 1 vat te krijgen op mijn zoon. Wat hem niet lukt. En dat irriteert mateloos. Hij word steeds manipulatiever in gedrag richting mijn zoon. Waarover mijn zoon zijn schouders ophaalt ( echt, ik wou dat ik dat vertrouwen had gehad!!) en het probleem totaal dáár laat. Wat vriendje dus nog rooier maakt.
Ik denk dat alles staat op valt met veilige hechting. Ik ben onveilig gehecht. Mijn zoon niet. Dat scheelt bakken!
Toen het pesten bij mij begon op de basisschool, was het gezin waarin ik opgroeide een liefdevol, veilig gezin. Ik was een tevreden en geliefd kind. In de 4e klas moest ik naar een andere school, omdat mijn school werd opgeheven. Vanaf dag 1 ben ik gepest, ik werd buitengesloten, uigescholden, geslagen, geschopt. Altijd buiten het zicht van de leraren. Dit ging door tot aan de brugklas, toen ik zelf naar de conrector ben gestapt en de pesters werden aangepakt.
Ik schaamde me kapot, heb het thuis nooit verteld. Dus heeft niks met (on)veilige hechting te maken. Imo meer met het karakter van het gepeste kind. Ik was een introvert, verlegen, dromerig. Nog steeds trouwens. Ik had niet snel weerwoord. Makkelijk slachtoffer dus.
Ik heb er nog steeds last van, door die periode en een nare periode daarna, heb ik een aantal zeer ongezonde coping mechanismen ontwikkeld. Volgende maand start ik met schematherapie.
Voorlichting op school over pesten lijkt me nog steeds de beste methode om de kinderen bewust te maken van de gevolgen van hun gedrag.
zondag 26 maart 2023 om 14:11
En direct aanspreken als je t ziet gebeuren. En gelijk consequenties aan verbinden. Wij doen hier aan fair play. Als je 2 keer iets doet krijg je een waarschuwing. En als het dan doorgaat dan mag je een paar weken niet komen trainen.
Als jij pest dan willen wij jou niet in de klas hebben. Ga dan maar op de gang zitten totdat je wel normaal kan doen.
En als dat maar lang genoeg wordt volgehouden, dan kan je zo iemand resetten.
Als jij pest dan willen wij jou niet in de klas hebben. Ga dan maar op de gang zitten totdat je wel normaal kan doen.
En als dat maar lang genoeg wordt volgehouden, dan kan je zo iemand resetten.
zondag 26 maart 2023 om 19:38
Wat maakt dat je het thuis niet hebt verteld?Grumpywoman schreef: ↑26-03-2023 13:21Doreia, vaak ben ik het met je eens, maar hier sla je de plank mis.
Toen het pesten bij mij begon op de basisschool, was het gezin waarin ik opgroeide een liefdevol, veilig gezin. Ik was een tevreden en geliefd kind. In de 4e klas moest ik naar een andere school, omdat mijn school werd opgeheven. Vanaf dag 1 ben ik gepest, ik werd buitengesloten, uigescholden, geslagen, geschopt. Altijd buiten het zicht van de leraren. Dit ging door tot aan de brugklas, toen ik zelf naar de conrector ben gestapt en de pesters werden aangepakt.
Ik schaamde me kapot, heb het thuis nooit verteld. Dus heeft niks met (on)veilige hechting te maken. Imo meer met het karakter van het gepeste kind. Ik was een introvert, verlegen, dromerig. Nog steeds trouwens. Ik had niet snel weerwoord. Makkelijk slachtoffer dus.
Ik heb er nog steeds last van, door die periode en een nare periode daarna, heb ik een aantal zeer ongezonde coping mechanismen ontwikkeld. Volgende maand start ik met schematherapie.
Voorlichting op school over pesten lijkt me nog steeds de beste methode om de kinderen bewust te maken van de gevolgen van hun gedrag.
Ik heb het thuis ook niet verteld. Ja 1x. En toen was mijn moeder radeloos en in alle staten. En toen wist ik dat ik van haar niets hoefde te verwachten. En ik mijn eigen boontjes het beste kon gaan doppen.
Wat maakte dat jij het vertrouwen niet had om met je problemen naar je ouders te kunnen?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 26 maart 2023 om 20:35
Schaamte. Ik wilde er thuis ook niet aan herinnerd worden, dat was mijn veilige haven, ik wilde mijn ouders niet ongerust maken. Komt bij dat ik vond dat het aan mij lag, dus ik verdiende geen steun, moest het zelf oplossen. Zo denk ik vaak nog steeds.Doreia* schreef: ↑26-03-2023 19:38Wat maakt dat je het thuis niet hebt verteld?
Ik heb het thuis ook niet verteld. Ja 1x. En toen was mijn moeder radeloos en in alle staten. En toen wist ik dat ik van haar niets hoefde te verwachten. En ik mijn eigen boontjes het beste kon gaan doppen.
Wat maakte dat jij het vertrouwen niet had om met je problemen naar je ouders te kunnen?
zondag 26 maart 2023 om 23:08
Je ouders hoorden zich zorgen om je te maken lieve grumpy. Dat is hun taak.Grumpywoman schreef: ↑26-03-2023 20:35Schaamte. Ik wilde er thuis ook niet aan herinnerd worden, dat was mijn veilige haven, ik wilde mijn ouders niet ongerust maken. Komt bij dat ik vond dat het aan mij lag, dus ik verdiende geen steun, moest het zelf oplossen. Zo denk ik vaak nog steeds.
Jij hoefde niet hun te beschermen. Hun ouders te zijn. Zij hadden jou moeten helpen.
Schema therapie gaat je hopelijk helpen om van je gekke beelden af te komen. Bij mij is EMDR de redding geweest. Ik moest ook alles zelf doen. En ik mocht niet in een situatie terecht komen waarbij anderen mij moesten komen helpen. Ik wist namelijk zeker dat als de toegesnelde hulp (omstanders, politie, brandweer) zag dat het om MIJ ging, ze zouden omdraaien en weggaan.
Gelukkig ben ik alweer 6 jaar van dat idee af. Maar het geeft aan dat ik onveilig gehecht ben en ik in de basis niet verwachtte dat men mijn verzoek om hulp zou inwilligen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 27 maart 2023 om 10:07
Bedankt voor al jullie reacties, adviezen en andere input.
Het is voor mij tóch een eye-opener om te zeggen dat kind helemaal niet betrokken hoeft te worden in een gesprek met de pester. Daar heb ik nog wel wat vragen over aan de mensen die al eens met dit bijltje hebben gehakt of de mensen die hier een idee over hebben.
1. Het gebeurt allemaal heel stiekem. Dus als de aanwezige volwassenen er niet zijn of niet kijken of er helemaal niet zijn. Bijvoorbeeld tussen de lessen door, in de kleedkamer of onderweg van en naar school. Kind is continu bang dat pester ontkent. Dat kan natuurlijk nog makkelijker als kind niet aanwezig is bij een gesprek. Hoe moet degene die het gesprek aangaat hier mee omgaan?
De pester is juist poeslief als er volwassenen bij zijn.
2. Als er een gesprek met pester plaatsvindt, moet hierin dan (in eerste instantie) meteen al de naam van kind genoemd worden of beter om het eerst algemeen te houden?
3. Is het aan ons om (weer) contact op te nemen met de ouders? Of moet school/sportclub dit doen?
4. Mentor op school en trainer op sportclub zijn nu op de hoogte en zullen opletten. Kunnen we hen nog iets zeggen of meegeven?
Wisselen van klas of zelfs van school zou inderdaad echt als straf voelen voor kind. Haar van de sport afhalen vind ik eigenlijk ook geen optie. Ze vindt de sport enorm leuk en is er goed in. Op zoek gaan naar een andere sport zou ze echt niet willen. Ook wisselen van sportclub niet. Ook omdat in onze woonplaats maar 1 club is waar die sport beoefend wordt.
De ‘cursus’ die ze gaat volgen, daar heeft ze dan juist weer heel veel zin in!
Het is voor mij tóch een eye-opener om te zeggen dat kind helemaal niet betrokken hoeft te worden in een gesprek met de pester. Daar heb ik nog wel wat vragen over aan de mensen die al eens met dit bijltje hebben gehakt of de mensen die hier een idee over hebben.
1. Het gebeurt allemaal heel stiekem. Dus als de aanwezige volwassenen er niet zijn of niet kijken of er helemaal niet zijn. Bijvoorbeeld tussen de lessen door, in de kleedkamer of onderweg van en naar school. Kind is continu bang dat pester ontkent. Dat kan natuurlijk nog makkelijker als kind niet aanwezig is bij een gesprek. Hoe moet degene die het gesprek aangaat hier mee omgaan?
De pester is juist poeslief als er volwassenen bij zijn.
2. Als er een gesprek met pester plaatsvindt, moet hierin dan (in eerste instantie) meteen al de naam van kind genoemd worden of beter om het eerst algemeen te houden?
3. Is het aan ons om (weer) contact op te nemen met de ouders? Of moet school/sportclub dit doen?
4. Mentor op school en trainer op sportclub zijn nu op de hoogte en zullen opletten. Kunnen we hen nog iets zeggen of meegeven?
Wisselen van klas of zelfs van school zou inderdaad echt als straf voelen voor kind. Haar van de sport afhalen vind ik eigenlijk ook geen optie. Ze vindt de sport enorm leuk en is er goed in. Op zoek gaan naar een andere sport zou ze echt niet willen. Ook wisselen van sportclub niet. Ook omdat in onze woonplaats maar 1 club is waar die sport beoefend wordt.
De ‘cursus’ die ze gaat volgen, daar heeft ze dan juist weer heel veel zin in!
maandag 27 maart 2023 om 10:17
Juist omdat het zo stiekem gebeurt, is het volgens mij zaak om je kind te sterken. Ik weet nog dat ik vertelde op de basisschool, in alle oprechtheid, dat ik fluisteren echt heel vervelend vond. En natuurlijk gingen de meiden in de pauze opzichtig fluisteren en naar mij kijken.
Nú zie ik dat het meer was om te kijken hoe ik dan zou reageren.
Tóen verging de wereld, was mijn ontboezeming dus ordinair aanleiding om mij te pesten. Ik snapte toen niet waarom iemand het leuk vond om dit te doen.
Ik wou dat ik met dit soort dingen naar mijn ouders had kunnen gaan. En dat zij me hadden kunnen zeggen: lieverd, op deze leeftijd zijn jullie allemaal aan het leren hoe de wereld werkt. En gebeurt het meeste van de stomme dingen gewoon om te kijken welke reactie jij geeft. En hoe meer reactie, hoe leuker het is. Ze kijken gewoon wat er gebeurt als ze op de knopjes drukken. En nee, het is rot omdat ze jóuw knopjes nu uit proberen. Maar dat is omdat jij de meest geheime knoppen hebt. Je doet niet met ze mee en dat kunnen ze niet uitstaan. Dus moet er op een andere manier met je worden omgegaan.
Hoe zou jij, denk jij, het snelste van deze meiden af zijn dat ze je knopjes niet meer interessant zouden vinden? Hoe kun jij de regie terug krijgen, dat ze hun aandacht verliezen, hun spel staken en je knopjes met rust laten? Wat zou jij dan voor reactie kunnen geven? Zullen we dat eens uitproberen. We drukken gewoon terug op knopjes. Kijken wanneer ze dan flauw van je zijn. En misschien lukt het niet direct. Ook voor ons is het even zoeken naar hoe dit moet worden aangepakt.
En zo geef je een kind de macht, invloed en leiding terug, zonder dat kind iets moet doen wat niet past. En je stopt met het persoonlijk te maken. Want heel vaak is het gewoon niet eens persoonlijk, gek genoeg.
Nú zie ik dat het meer was om te kijken hoe ik dan zou reageren.
Tóen verging de wereld, was mijn ontboezeming dus ordinair aanleiding om mij te pesten. Ik snapte toen niet waarom iemand het leuk vond om dit te doen.
Ik wou dat ik met dit soort dingen naar mijn ouders had kunnen gaan. En dat zij me hadden kunnen zeggen: lieverd, op deze leeftijd zijn jullie allemaal aan het leren hoe de wereld werkt. En gebeurt het meeste van de stomme dingen gewoon om te kijken welke reactie jij geeft. En hoe meer reactie, hoe leuker het is. Ze kijken gewoon wat er gebeurt als ze op de knopjes drukken. En nee, het is rot omdat ze jóuw knopjes nu uit proberen. Maar dat is omdat jij de meest geheime knoppen hebt. Je doet niet met ze mee en dat kunnen ze niet uitstaan. Dus moet er op een andere manier met je worden omgegaan.
Hoe zou jij, denk jij, het snelste van deze meiden af zijn dat ze je knopjes niet meer interessant zouden vinden? Hoe kun jij de regie terug krijgen, dat ze hun aandacht verliezen, hun spel staken en je knopjes met rust laten? Wat zou jij dan voor reactie kunnen geven? Zullen we dat eens uitproberen. We drukken gewoon terug op knopjes. Kijken wanneer ze dan flauw van je zijn. En misschien lukt het niet direct. Ook voor ons is het even zoeken naar hoe dit moet worden aangepakt.
En zo geef je een kind de macht, invloed en leiding terug, zonder dat kind iets moet doen wat niet past. En je stopt met het persoonlijk te maken. Want heel vaak is het gewoon niet eens persoonlijk, gek genoeg.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 27 maart 2023 om 10:25
Hele onpopulaire aanpak, maar ik ken 2 gevallen waarbij het heel effectief was dat een vader even een gesprekje aanging met de pester. En dan niet: zou je alsjeblieft op willen houden, maar meer in de richting van, ik hou je in de gaten en weet je te vinden. Allemaal prachtig hoor, je kind in je kracht proberen te zetten en zo, maar daar hebben de pesters meestal niet zo'n boodschap aan. Dit waren wel in allebei gevallen jongens waar het om ging, maar wel ongeveer van dezelfde leeftijd. En ook effectief, want in beide gevallen was het klaar.
maandag 27 maart 2023 om 10:26
Dank je wel weer Doreia!
Hoe verrot ook, jouw ervaring gaat mijn kind enorm helpen! Hele laffe pleister op jouw wond, maar toch...
Weer een hele mooie beeldspraak van je!
Wat bedoel je 'we drukken gewoon terug op knopjes'? Kun je concrete voorbeelden geven die jou misschien geholpen zouden hebben destijds?
Hoe verrot ook, jouw ervaring gaat mijn kind enorm helpen! Hele laffe pleister op jouw wond, maar toch...
Weer een hele mooie beeldspraak van je!
Wat bedoel je 'we drukken gewoon terug op knopjes'? Kun je concrete voorbeelden geven die jou misschien geholpen zouden hebben destijds?
maandag 27 maart 2023 om 10:35
Probleem bij alles is dat kind en pester elkaar dus op de meest, voor hen belangrijke plekken buiten de familiesfeer, tegenkomen. En soms zelfs op een vriendschappelijke manier met elkaar omgaan. Dat is ook wat kind zo lastig vindt. Ze zegt letterlijk 'we hadden het vroeger zo leuk, ik snap niet dat het nu zo moet gaan'.
Het is dus niet 'zoek anderen op en laat pester links liggen', dat is in de praktijk niet te doen helaas...
Daarbij komt ook dat wij de ouders goed kennen. De pester zelf aanspreken, zonder dat de ouders er van op de hoogte zijn, zal vooral kwaad bloed zetten denk ik... Zo zijn we tot nu toe nooit met elkaar om gegaan...
Het is dus niet 'zoek anderen op en laat pester links liggen', dat is in de praktijk niet te doen helaas...
Daarbij komt ook dat wij de ouders goed kennen. De pester zelf aanspreken, zonder dat de ouders er van op de hoogte zijn, zal vooral kwaad bloed zetten denk ik... Zo zijn we tot nu toe nooit met elkaar om gegaan...
panplant wijzigde dit bericht op 27-03-2023 10:38
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
40.26% gewijzigd
maandag 27 maart 2023 om 10:36
Ik ben al lang over dit verhaal heen gelukkig hoor. Ik ben een stabiele evenwichtige dame geworden die inmiddels goed gesterkt is en weet wat ze waard is.panplant schreef: ↑27-03-2023 10:26Dank je wel weer Doreia!
Hoe verrot ook, jouw ervaring gaat mijn kind enorm helpen! Hele laffe pleister op jouw wond, maar toch...
Weer een hele mooie beeldspraak van je!
Wat bedoel je 'we drukken gewoon terug op knopjes'? Kun je concrete voorbeelden geven die jou misschien geholpen zouden hebben destijds?
Nou,
je kunt bijvoorbeeld al tegen je kind zeggen: hoe vaak word een grapje, opmerking of dingetje herhaalt op een dag? Ik weet vanuit mijzelf dat ik op een gegeven moment flauw werd, dat is in 4 havo, dat mijn pesters voor de 18e keer herhaalden dat ik een weiland was, omdat ik een groene trui aanhad. Toen had ik al genegeerd, had ik al weggelopen, had ik al eens aangekeken en gezucht. Blijkbaar allemaal tóch de grappige manier van aandacht geven.
En toen keek ik ze aan, schudde mijn hoofd en zei uit de grond van mijn hart: 'kunnen jullie nu werkelijk niets anders verzinnen dan de hele dag hetzelfde mopje te herhalen?' En toen hield het op. Blijkbaar wisten ze zelf echt niets anders te verzinnen.
Dus in dit geval was het knopje: wat voor zielig geval ben je, dat je 18x hetzelfde moet herhalen. Wees eens origineel.
Het is even zoeken, wat past bij je kind en wat heeft effect.
Ik had het ook wel geinig gevonden als ik samen met mijn moeder was gaan nadenken (is niet gebeurd) over welke acties deze pesters morgen zouden kunnen gaan uithalen. En dat opschrijven. En als het dan gebeurde, dat ik dan kon afstrepen. En dan thuis kwam met: ja, 4x goed geraden mam! Zodat het meer een spel zou zijn dat me niet zou raken, maar meer afwachten om te zien hoe goed in gedrag had kunnen voorspellen.
Zo iets, de lading eraf halen. Want er zit voor de pester eigenlijk ook helemaal geen lading op. Die loopt gewoon maaiend door de school om te kijken wie er hapt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 27 maart 2023 om 10:37
Dit is een heel sterk argument om tegen haar te zeggen. En dan op de juiste toon: vragend. Niet als verzoek om te stoppen. Maar gewoon als vraag om uitleg. Ik denk dat het aangaan van dit gesprek heel helder kan zijn.panplant schreef: ↑27-03-2023 10:35Probleem bij alles is dat kind en pester elkaar dus op de meest, voor hen belangrijke plekken buiten de familiesfeer, tegenkomen. En soms zelfs op een vriendschappelijke manier met elkaar omgaan.
Het is dus niet 'zoek anderen op en laat pester links liggen', dat is in de praktijk niet te doen helaas...
Dat is ook wat kind zo lastig vindt. Ze zegt letterlijk 'we hadden het vroeger zo leuk, ik snap niet dat het nu zo moet gaan'.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 27 maart 2023 om 10:40
Je bedoelt dat mijn kind dit tegen pester zegt?
Mooie insteek inderdaad. Nu nog moed verzamelen...
maandag 27 maart 2023 om 10:48
Eigenlijk zou het zo moeten zijn wanneer ze haar weer ziet en ze het doet. liefst als ze alleen is, hoewel ik vermoed dat dit nooit het geval is. Dat als pester alleen is, ze gewoon doet en normaal. Alleen in een groepje word er vaak zulk stom gedrag vertoond.
Misschien zitten ze wel tevéél in elkaars bubbel. En wringt dat. Kan ook he. Soms is een beetje afstand en lucht helemaal niet zo erg. Dan kun je apart van elkaar ontwikkelen en dan weer eventueel bij elkaar komen. Maar ook hier weer, eigenlijk is het helemaal niet persoonlijk.
Het is voor iedereen een leerproces. Succes!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 27 maart 2023 om 10:54
Klopt hoor, ze zitten te veel in elkaars bubbel. Maar dat is nu wel een gegeven waar we niet zoveel aan kunnen (willen) doen, omdat dat zal betekenen dat kind moet stoppen of overstappen terwijl ze dat niet wil.
En het klopt ook dat pester dit niet doet als ze alleen zijn.
Dat heeft kind ook feilloos door inmiddels. Het maakt haar extra verdrietig.
Nogmaals dank!
En het klopt ook dat pester dit niet doet als ze alleen zijn.
Dat heeft kind ook feilloos door inmiddels. Het maakt haar extra verdrietig.
Nogmaals dank!
maandag 27 maart 2023 om 10:56
Maak maar gebruik van deze opgedane kennis. Vertel dit maar, leg het maar uit. Spel het maar uit. Maar bovenal: laat volkomen merken dat het niet je dochter is die moet veranderen. Ze moet alleen haar tactiek richting dit kind veranderen, maar niet haar kern.panplant schreef: ↑27-03-2023 10:54Klopt hoor, ze zitten te veel in elkaars bubbel. Maar dat is nu wel een gegeven waar we niet zoveel aan kunnen (willen) doen, omdat dat zal betekenen dat kind moet stoppen of overstappen terwijl ze dat niet wil.
En het klopt ook dat pester dit niet doet als ze alleen zijn.
Dat heeft kind ook feilloos door inmiddels. Het maakt haar extra verdrietig.
Nogmaals dank!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
