Kinderen
alle pijlers
Afwijzing vader
zaterdag 3 mei 2025 om 21:02
Mijn zoon van 3,5 laat in woorden en gedrag een enorme weerstand tegen mijn man zien. Als hij ‘‘s nachts wakker wordt en mijn man komt bij hem, wordt hij nog veel bozer, echt standje satanische driftbui, zegt hij dat papa voor altijd weg moet enz. Ik weet dat voorkeur voor de ouder vaak voorkomt, maar ik vind dit zo heftig. Mijn vriend voelt zich ook echt afgewezen en wil het zo graag goed doen voor onze zoon maar ook zodat ik eens een avondje weg kan zonder me hier druk over te hoeven maken.
Is dit herkenbaar bij iemand en hoe gaan/gingen jullie hiermee om?
Is dit herkenbaar bij iemand en hoe gaan/gingen jullie hiermee om?
zaterdag 3 mei 2025 om 21:13
Nee, niet herkenbaar, maar begrijpelijk dat dit heel rot is voor jullie.
3,5 jaar lijkt me oud genoeg om er op kind niveau met hem over te praten. Waarom hij dat zegt. Doorvragen.
Uiteraard niet op het moment dat hij in zo'n bui zit, maar wanneer hij rustig is ergens gewoon gedurende de dag.
Eraan toegeven lijkt me niet altijd verstandig. Voor je het weet wordt het een machtsmiddel voor hem.
3,5 jaar lijkt me oud genoeg om er op kind niveau met hem over te praten. Waarom hij dat zegt. Doorvragen.
Uiteraard niet op het moment dat hij in zo'n bui zit, maar wanneer hij rustig is ergens gewoon gedurende de dag.
Eraan toegeven lijkt me niet altijd verstandig. Voor je het weet wordt het een machtsmiddel voor hem.
zaterdag 3 mei 2025 om 21:29
Ik zou vragen waarom zoon dat zegt en als daar weinig uitkomt dan zou ik er gewoon geen rekening mee houden. Kans is groot dat als jij weggaat op een avond het gewoon prima gaat. En dat het in de nacht een kwestie is van dat patroon doorbreken. Spreek af dat jij en man om en om kind naar bed brengen + de nacht. Dan heeft kind dat duidelijk en dan is mama dus op de helft van de nachten geen optie. Het is toch geen doen dat jij altijd nodig bent en man de boeman is?
zaterdag 3 mei 2025 om 21:30
zaterdag 3 mei 2025 om 21:33
Herkenbaar in mindere mate. Mijn kind had niet zozeer driftbui naar papa, maar kon wel eindeloos om mama blijven huilen en roepen als ik er niet was. Is met de jaren minder geworden.
1 ding: Zich afgewezen voelen is niet nodig. Jullie zoon heeft blijkbaar een reden om dit te doen, en je kent die reden niet, maar dat zegt niks over de vaderkwaliteiten van je vriend. Hij doet het allang goed.
Mijn man kon ook ten einde raad zijn, en het beste wat hielp was dat ik heel ver uit de buurt was en niet bereikbaar, zodat hij het zoveel mogelijk zelf kon oplossen en precies kon doen wat hij dacht dat goed was. En ja, in het begin maakte ik me er druk om als ik weg was. Maar daar ben ik mee gestopt.
Dit gezegd hebbende, er kan altijd een reden onder zitten die niet vanzelf overgaat, dus als je het gevoel hebt dat er meer hulp nodig is dan moet je die zeker inschakelen.
1 ding: Zich afgewezen voelen is niet nodig. Jullie zoon heeft blijkbaar een reden om dit te doen, en je kent die reden niet, maar dat zegt niks over de vaderkwaliteiten van je vriend. Hij doet het allang goed.
Mijn man kon ook ten einde raad zijn, en het beste wat hielp was dat ik heel ver uit de buurt was en niet bereikbaar, zodat hij het zoveel mogelijk zelf kon oplossen en precies kon doen wat hij dacht dat goed was. En ja, in het begin maakte ik me er druk om als ik weg was. Maar daar ben ik mee gestopt.
Dit gezegd hebbende, er kan altijd een reden onder zitten die niet vanzelf overgaat, dus als je het gevoel hebt dat er meer hulp nodig is dan moet je die zeker inschakelen.
zaterdag 3 mei 2025 om 21:42
Bij ons helpt het ook heel goed als ik weg ben. Mijn man is een dag minder gaan werken en ik een dag extra. Dat heeft heel veel verschil gemaakt voor hen die 1 op 1 tijd. Ook ga ik elke week wel een keer weg in de avonden. Mijn zonen vinden het allebei nog steeds niet leuk, maar zodra ik weg ben is er niks aan de hand. Als ik er wel ben ben ik altijd nog steeds de voorkeur ouder. Ene keer in mindere mate dan de andere keer.
Misschien toch eens proberen om weg te gaan?
Misschien toch eens proberen om weg te gaan?
zaterdag 3 mei 2025 om 21:47
Hier hadden we dit heel sterk toen de tweede was geboren. Papa nam vaak oudste onder zijn hoede en ik de baby. Toen kregen ze uiteindelijk zo’n voorkeur dat het ook niet meer anders mocht. Dus toen zijn we gaan switchen. Waren we allebei een keihard huilend kind in bed aan het leggen dat de andere ouder wilde. Maar het hielp wel! En sneller dan je denkt ook. Na een dag of 2-3 was het over.
En juist als jij er echt niet bent gaat het waarschijnlijk beter. Ik weet een verhaal van iemand anders dat moeder echt een nachtje weg was - kind wilde het hele huis doorzoeken tot de meterkast aan toe en toen was het ok, dan maar papa. Geen probleem meer.
Papa kan verder een eigen ritueeltje bedenken. Iets dat zoon alleen met papa doet. Een leuk nieuw puzzeltje, spelletje, bedritueel.
Dit werkt natuurlijk wel alleen als er niks meer achter zit dan gewenning en routine.
Daar zijn peuters natuurlijk wel enorm van. En een ongewenste routine sluipt er zo makkelijk in. Dus het kan prima dat dat alles is hoor.
Succes! En juist wel weggaan dus en voel je niet schuldig! Ze komen er samen wel uit. Het is voor de papa-zoon bonding dus juist goed!
En juist als jij er echt niet bent gaat het waarschijnlijk beter. Ik weet een verhaal van iemand anders dat moeder echt een nachtje weg was - kind wilde het hele huis doorzoeken tot de meterkast aan toe en toen was het ok, dan maar papa. Geen probleem meer.
Papa kan verder een eigen ritueeltje bedenken. Iets dat zoon alleen met papa doet. Een leuk nieuw puzzeltje, spelletje, bedritueel.
Dit werkt natuurlijk wel alleen als er niks meer achter zit dan gewenning en routine.
Daar zijn peuters natuurlijk wel enorm van. En een ongewenste routine sluipt er zo makkelijk in. Dus het kan prima dat dat alles is hoor.
Succes! En juist wel weggaan dus en voel je niet schuldig! Ze komen er samen wel uit. Het is voor de papa-zoon bonding dus juist goed!
zaterdag 3 mei 2025 om 21:54
Herkenbaar, onze zoon van 3 heeft dit ook heel erg. Als hij ziet dat ik wegga (bijvoorbeeld als ik sportkleding aan doe) begint hij te huilen, hij wil altijd alleen bij mij zijn, duwt papa uit bed, papa mag hem niet troosten etc. Niet leuk voor mijn man en ook niet voor mij.
Bij mij helpt het ook om toch gewoon weg te gaan. Ik ging laatst een lang weekend weg met vriendinnen en dat heeft wel geholpen. En ook voor mijn man was het prettig om te merken dat mijn zoon zich wel gewoon door hem laat troosten etc als ik er niet ben.
Bij mij helpt het ook om toch gewoon weg te gaan. Ik ging laatst een lang weekend weg met vriendinnen en dat heeft wel geholpen. En ook voor mijn man was het prettig om te merken dat mijn zoon zich wel gewoon door hem laat troosten etc als ik er niet ben.
zaterdag 3 mei 2025 om 22:40
Ik ben ook die ouder geweest die zo werd afgewezen. Heel drama als ik dan degene was die naar boven liep. Roepen dat mama weg moet en alleen papa mag komen. Slaan erbij. Niet rustig te krijgen. Dit is echt een fase geweest. Beetje dezelfde leeftijd. Hij is nu bijna 4. Wij zijn altijd duidelijk geweest. De ene dag brengt papa naar bed, de andere dag mama. De ene nacht is mama er, de andere nacht papa.
Je afgewezen voelen heeft geen nut. Dit gedrag is niet persoonlijk bedoeld. Ze kunnen het ook helemaal niet uitleggen waarom ze die voorkeur hebben. Het is hier vanzelf voorbij gegaan en als papa er niet was, was er sowieso geen probleem.
Volgens mij is het een kwestie van duidelijk zijn, er niet in mee gaan en er ook niet voor thuis blijven.
Je afgewezen voelen heeft geen nut. Dit gedrag is niet persoonlijk bedoeld. Ze kunnen het ook helemaal niet uitleggen waarom ze die voorkeur hebben. Het is hier vanzelf voorbij gegaan en als papa er niet was, was er sowieso geen probleem.
Volgens mij is het een kwestie van duidelijk zijn, er niet in mee gaan en er ook niet voor thuis blijven.
zondag 4 mei 2025 om 09:02
Ik herken de op wel, maar dan was ik de afgewezen ouder. Dit kwam gelukkig alleen snachts voor. Hij werd heel soms wakker, maar we zetten hem ook op de wc. Ik kan me herinneren dat ik over de overloop liep met kind in mijn armen en hij merkte dat ik het was. Hij begon zo te wriemelen dat ik hem niet meer hield. Dus ik zette hem op de grond... Ik zie hem nog zitten op handen en knieën ' niet jij, niet jij' krijsend. Hij maakte ook blaas geluiden als van een kat. Was niet heel fijn, maar echt een fase! Inderdaad toen hij een jaar of drie was....
zondag 4 mei 2025 om 09:13
Mijn dochter deed dit ook. Ik ben er altijd stellig in geweest: nee, nu helpt pappa je. Daar kun je mee beginnen. In de eerste tijd zou ik wel 's nachts zelf naar hem toe gaan om niet in een strijd terecht te komen. Tenslotte wil je graag slapen. Het is echt een fase die weer over gaat. Mijn dochter is later een echt vaderskindje geworden.
zondag 4 mei 2025 om 11:28
Herkenbaar. Wij hebben het 'simpel opgelost, hierin had zoon gewoon geen keuze. Ik ging weg of bleef beneden. Papa is veilig en lief, die kan het aan.
Ik zie het vaker verergeren bij moeders die lastig loslaten (en zich geroepen voelen om toch erbij te komen) icm onzekere vaders (die zich door genoemde moeders laten overvleugelen).
Ik zie het vaker verergeren bij moeders die lastig loslaten (en zich geroepen voelen om toch erbij te komen) icm onzekere vaders (die zich door genoemde moeders laten overvleugelen).
zondag 4 mei 2025 om 12:33
Ik zou juist niet een diepgaand gesprek met kind gaan voeren. Wat verwacht je dat een kind van 3 zegt, als je dit overdag, als de situatie niet speelt, bespreekt? En hoeveel waarde ga je daar aan hechten?
Het beste lijkt me om duidelijk te zijn als het speelt, en niet te gaan twijfelen of toegeven. Niet alsnog het kind overnemen van papa. Niet alsnog naar boven komen. Dan geef je je kind echt het verkeerde signaal.
Het beste lijkt me om duidelijk te zijn als het speelt, en niet te gaan twijfelen of toegeven. Niet alsnog het kind overnemen van papa. Niet alsnog naar boven komen. Dan geef je je kind echt het verkeerde signaal.
zondag 4 mei 2025 om 18:02
Dank voor jullie antwoorden! We zijn al heel duidelijk en doen bedtijd om en om. ‘‘s nachts idd niet, want ons kind is héél volhardend en dan hebben we echt geen energie voor die strijd, hij geeft niet op en kan echt uren blijven krijsen en vechten als hij zijn zin niet krijgt. Met bedtijd helpt het inmiddels dat ik boven ben en zijn pyjama aan doe, tanden poets. En dat papa dan komt voor het boekjes lezen en in slaap vallen, eerder kon ik dan niet weg zonder driftbui, maar dat gaat nu wel goed. Dat is idd die duidelijkheid denk ik. Ik ga ook echt wel avondjes weg, maar kan het zelf moeilijk los laten, omdat ik weet hoe rot het is voor mijn man en ook voor onze zoon zo’n boze bui. Uiteindelijk verliest mijn man ook zijn geduld en wordt dan boos op onze zoon en dat vind ik ook niet goed, maar dat probeer ik dan ook maar los te laten. Ik merk dat mijn man heel erg zijn best doet dit te verbeteren, hij heeft nu ook een extra dag vrij genomen voor 1 op 1 tijd met hem en hoop echt dat dit verbetering geeft.
zondag 4 mei 2025 om 21:16
Dit hadden wij ook, mijn man was de lievelings-ouder. We hebben er nooit gesprekken over gehad met kind, dit is gewoon een fase.
Het helpt hier heel goed als ik extra 1 op 1 tijd neem met ons kind. En samen leuke dingen doen. Of als mijn man af en toe een avond weg is, en dan ook echt helemaal uit het huis. Kind vroeg dan naar papa en accepteerde meteen dat hij er niet was. Hierdoor is deze fase ook zo weer over gegaan.
Maar als papa er wel is dan wilde ons kind gewoon perse hem. Papa beneden laten werkte hier ook nooit, het was papa-papa-papa als hij gewoon thuis was. Jouw man moet daar niet boos om worden, dat is alleen maar rot voor jullie zoon en werkt dit in de hand.
Als jij er niet bij bent, is het dan ook zo moeilijk voor je man? Of dan ineens geen vuiltje aan de lucht?
Het helpt hier heel goed als ik extra 1 op 1 tijd neem met ons kind. En samen leuke dingen doen. Of als mijn man af en toe een avond weg is, en dan ook echt helemaal uit het huis. Kind vroeg dan naar papa en accepteerde meteen dat hij er niet was. Hierdoor is deze fase ook zo weer over gegaan.
Maar als papa er wel is dan wilde ons kind gewoon perse hem. Papa beneden laten werkte hier ook nooit, het was papa-papa-papa als hij gewoon thuis was. Jouw man moet daar niet boos om worden, dat is alleen maar rot voor jullie zoon en werkt dit in de hand.
Als jij er niet bij bent, is het dan ook zo moeilijk voor je man? Of dan ineens geen vuiltje aan de lucht?
dinsdag 6 mei 2025 om 20:08
Dat wisselt een beetje. Over het algemeen gaat het dan wel beter. Maar er zijn ook avonden dat ik weg ben en dat hij echt ontroostbaar is en het dus uren duurt. Het kost mijn man dan zoveel energie, dat zijn geduld opraakt en daardoor wordt hij boos. Ik kan me ook voorstellen dat dat het gedrag vervolgens verergert. Want de volgende keer testen of je nog wel ‘veilig’ bent, hoe reageert papa nu enz. En echt leuk is het natuurlijk ook niet als hij boos wordt, dus dat is gelijk weer moeilijker aan de volgende keer. Mijn vriend is zich hier wel bewust van, maar wordt na een tijdje toch getriggerd en zo komen we er moeilijk uitDit hadden wij ook, mijn man was de lievelings-ouder. We hebben er nooit gesprekken over gehad met kind, dit is gewoon een fase.
Het helpt hier heel goed als ik extra 1 op 1 tijd neem met ons kind. En samen leuke dingen doen. Of als mijn man af en toe een avond weg is, en dan ook echt helemaal uit het huis. Kind vroeg dan naar papa en accepteerde meteen dat hij er niet was. Hierdoor is deze fase ook zo weer over gegaan.
Maar als papa er wel is dan wilde ons kind gewoon perse hem. Papa beneden laten werkte hier ook nooit, het was papa-papa-papa als hij gewoon thuis was. Jouw man moet daar niet boos om worden, dat is alleen maar rot voor jullie zoon en werkt dit in de hand.
Als jij er niet bij bent, is het dan ook zo moeilijk voor je man? Of dan ineens geen vuiltje aan de lucht?
dinsdag 6 mei 2025 om 20:11
Dit was bij ons ook zo. Ondanks dat we van baby afaan switchte en allebei wel eens er gewoon niet waren. Ook allebei ongeveer evenveel tijd met kind... Mijn leven met mijn dochter was een stuk makkelijker als papa niet in huis was. Was vanaf ca 2 jaar en ging pas over nadat ze 4 was geworden.WitteStip schreef: ↑04-05-2025 21:16Dit hadden wij ook, mijn man was de lievelings-ouder. We hebben er nooit gesprekken over gehad met kind, dit is gewoon een fase.
Het helpt hier heel goed als ik extra 1 op 1 tijd neem met ons kind. En samen leuke dingen doen. Of als mijn man af en toe een avond weg is, en dan ook echt helemaal uit het huis. Kind vroeg dan naar papa en accepteerde meteen dat hij er niet was. Hierdoor is deze fase ook zo weer over gegaan.
Maar als papa er wel is dan wilde ons kind gewoon perse hem. Papa beneden laten werkte hier ook nooit, het was papa-papa-papa als hij gewoon thuis was. Jouw man moet daar niet boos om worden, dat is alleen maar rot voor jullie zoon en werkt dit in de hand.
Als jij er niet bij bent, is het dan ook zo moeilijk voor je man? Of dan ineens geen vuiltje aan de lucht?
Het heeft echt veel met me gedaan ookal wist ik rationeel wel dat het goed ging komen.
Ze is nu 10, het komt goed echt!
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
dinsdag 6 mei 2025 om 21:22
Dankje voor je positieve woorden!Dit was bij ons ook zo. Ondanks dat we van baby afaan switchte en allebei wel eens er gewoon niet waren. Ook allebei ongeveer evenveel tijd met kind... Mijn leven met mijn dochter was een stuk makkelijker als papa niet in huis was. Was vanaf ca 2 jaar en ging pas over nadat ze 4 was geworden.
Het heeft echt veel met me gedaan ookal wist ik rationeel wel dat het goed ging komen.
Ze is nu 10, het komt goed echt!
Als er niemand gaat dan gaat hij niet meer slapen. Hij zal blijven roepen en huilen en schreeuwen of naar ons toe komen. Daarbij vinden wij het belangrijk om bij hem te zijn als er iets is, hem even te troosten, dan is het (als ik komMaar wat moet er dan snachts gebeuren als hij roept?
Wat gebeurt er eigenlijk als er niemand zou gaan?
) gauw weer over en kunnen we allemaal weer slapen.
dinsdag 6 mei 2025 om 21:33
Wat vervelend to.
Ik zou persoonlijk 2 avonden per week weg gaan. Mits je wel ergens terecht kunt die.avonden. uitgebreide wandeling maken kan natuurlijk ook:) of de week boodschappen doen ofzo.
Zodat je zoon wel door zijn vader op bed gelegd moet worden.
Ik werk in de zorg en zou voor zoiets echt niet thuis kunnen blijven.
Ik denk dat het dan ook wel snel went hoor.
Het gevoel van afwijzing lijkt mij voor je man wel pittig. En voor jou lastig om de zorg uit handen geven.
Ik zou persoonlijk 2 avonden per week weg gaan. Mits je wel ergens terecht kunt die.avonden. uitgebreide wandeling maken kan natuurlijk ook:) of de week boodschappen doen ofzo.
Zodat je zoon wel door zijn vader op bed gelegd moet worden.
Ik werk in de zorg en zou voor zoiets echt niet thuis kunnen blijven.
Ik denk dat het dan ook wel snel went hoor.
Het gevoel van afwijzing lijkt mij voor je man wel pittig. En voor jou lastig om de zorg uit handen geven.
dinsdag 6 mei 2025 om 23:16
Ah ok dat hebben jullie al geprobeerd... ja zeker lastig. Ik zou denk ik kijken of je nog hulpmiddelen kan inzetten. Mijn kids bleken gelukkig wel gevoelig voor knuffels met een lampje en muziekje er in dus nu hebben we eigenlijk alles in huis wat er te koop is op dat gebied. Voor mij hielp het mentaal erg dat ik er niet alleen of met lege handen in stond. Ik kon altijd nog dit aanzetten of dat uit de kast trekken om even mee af te leiden. Misschien werkt dat ook voor je man zo'n trukendoos vol plafondprojectors en fluffy white noise knuffels?
Verder, iets wat ook hielp was veel minder schermtijd prikkels. Dat scheelde snachts merkbaar. Waarschijnlijk moest er toch wat veel verwerkt worden aan beeldmateriaal vooral. Dus ik zocht een rustiger serietje uit en keek dat samen (trashtruck, aanrader hoor) en geen heldhaftige redderhondjes of brandweertoestanden meer. Wel veel dikke knuffels, boekjes lezen en kletsen na het avondeten om te zorgen dat de emotionele tank echt helemaal goed vol zit.
Verder, iets wat ook hielp was veel minder schermtijd prikkels. Dat scheelde snachts merkbaar. Waarschijnlijk moest er toch wat veel verwerkt worden aan beeldmateriaal vooral. Dus ik zocht een rustiger serietje uit en keek dat samen (trashtruck, aanrader hoor) en geen heldhaftige redderhondjes of brandweertoestanden meer. Wel veel dikke knuffels, boekjes lezen en kletsen na het avondeten om te zorgen dat de emotionele tank echt helemaal goed vol zit.
dinsdag 6 mei 2025 om 23:33
Hier speelde het s nachts ook; en is later vanzelf overgegaan.
Een van de latere verklaringen hiervoor die zoon gaf, was dat mijn vriend stoppels heeft / borsthaar. En dat prikte/kriebelde tijdens het troosten. Op jongere leeftijd kon hij dat niet onder woorden brengen.
Wij hebben trouwens niet moeilijk gedaan met om en om, of expres nachten uit huis. Als ik er niet was, moesten ze zich redden. Maar als ik er wel was, kozen we de weg van de minste weerstand / voor zoveel mogelijk slaap. Zoon heeft ook lang bij ons op de kamer geslapen, blijkbaar had hij dat nodig. Tot hij, van de een op de andere dag, ermee stopte. Net zoals vader ineens verkozen werd boven mij na jaren ‘zwaan kleef aan’.
Een van de latere verklaringen hiervoor die zoon gaf, was dat mijn vriend stoppels heeft / borsthaar. En dat prikte/kriebelde tijdens het troosten. Op jongere leeftijd kon hij dat niet onder woorden brengen.
Wij hebben trouwens niet moeilijk gedaan met om en om, of expres nachten uit huis. Als ik er niet was, moesten ze zich redden. Maar als ik er wel was, kozen we de weg van de minste weerstand / voor zoveel mogelijk slaap. Zoon heeft ook lang bij ons op de kamer geslapen, blijkbaar had hij dat nodig. Tot hij, van de een op de andere dag, ermee stopte. Net zoals vader ineens verkozen werd boven mij na jaren ‘zwaan kleef aan’.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
