Kinderen
alle pijlers
Afwijzing vader
zaterdag 3 mei 2025 om 21:02
Mijn zoon van 3,5 laat in woorden en gedrag een enorme weerstand tegen mijn man zien. Als hij ‘‘s nachts wakker wordt en mijn man komt bij hem, wordt hij nog veel bozer, echt standje satanische driftbui, zegt hij dat papa voor altijd weg moet enz. Ik weet dat voorkeur voor de ouder vaak voorkomt, maar ik vind dit zo heftig. Mijn vriend voelt zich ook echt afgewezen en wil het zo graag goed doen voor onze zoon maar ook zodat ik eens een avondje weg kan zonder me hier druk over te hoeven maken.
Is dit herkenbaar bij iemand en hoe gaan/gingen jullie hiermee om?
Is dit herkenbaar bij iemand en hoe gaan/gingen jullie hiermee om?
zaterdag 3 mei 2025 om 21:13
Nee, niet herkenbaar, maar begrijpelijk dat dit heel rot is voor jullie.
3,5 jaar lijkt me oud genoeg om er op kind niveau met hem over te praten. Waarom hij dat zegt. Doorvragen.
Uiteraard niet op het moment dat hij in zo'n bui zit, maar wanneer hij rustig is ergens gewoon gedurende de dag.
Eraan toegeven lijkt me niet altijd verstandig. Voor je het weet wordt het een machtsmiddel voor hem.
3,5 jaar lijkt me oud genoeg om er op kind niveau met hem over te praten. Waarom hij dat zegt. Doorvragen.
Uiteraard niet op het moment dat hij in zo'n bui zit, maar wanneer hij rustig is ergens gewoon gedurende de dag.
Eraan toegeven lijkt me niet altijd verstandig. Voor je het weet wordt het een machtsmiddel voor hem.
zaterdag 3 mei 2025 om 21:29
Ik zou vragen waarom zoon dat zegt en als daar weinig uitkomt dan zou ik er gewoon geen rekening mee houden. Kans is groot dat als jij weggaat op een avond het gewoon prima gaat. En dat het in de nacht een kwestie is van dat patroon doorbreken. Spreek af dat jij en man om en om kind naar bed brengen + de nacht. Dan heeft kind dat duidelijk en dan is mama dus op de helft van de nachten geen optie. Het is toch geen doen dat jij altijd nodig bent en man de boeman is?
zaterdag 3 mei 2025 om 21:30
zaterdag 3 mei 2025 om 21:33
Herkenbaar in mindere mate. Mijn kind had niet zozeer driftbui naar papa, maar kon wel eindeloos om mama blijven huilen en roepen als ik er niet was. Is met de jaren minder geworden.
1 ding: Zich afgewezen voelen is niet nodig. Jullie zoon heeft blijkbaar een reden om dit te doen, en je kent die reden niet, maar dat zegt niks over de vaderkwaliteiten van je vriend. Hij doet het allang goed.
Mijn man kon ook ten einde raad zijn, en het beste wat hielp was dat ik heel ver uit de buurt was en niet bereikbaar, zodat hij het zoveel mogelijk zelf kon oplossen en precies kon doen wat hij dacht dat goed was. En ja, in het begin maakte ik me er druk om als ik weg was. Maar daar ben ik mee gestopt.
Dit gezegd hebbende, er kan altijd een reden onder zitten die niet vanzelf overgaat, dus als je het gevoel hebt dat er meer hulp nodig is dan moet je die zeker inschakelen.
1 ding: Zich afgewezen voelen is niet nodig. Jullie zoon heeft blijkbaar een reden om dit te doen, en je kent die reden niet, maar dat zegt niks over de vaderkwaliteiten van je vriend. Hij doet het allang goed.
Mijn man kon ook ten einde raad zijn, en het beste wat hielp was dat ik heel ver uit de buurt was en niet bereikbaar, zodat hij het zoveel mogelijk zelf kon oplossen en precies kon doen wat hij dacht dat goed was. En ja, in het begin maakte ik me er druk om als ik weg was. Maar daar ben ik mee gestopt.
Dit gezegd hebbende, er kan altijd een reden onder zitten die niet vanzelf overgaat, dus als je het gevoel hebt dat er meer hulp nodig is dan moet je die zeker inschakelen.
zaterdag 3 mei 2025 om 21:42
Bij ons helpt het ook heel goed als ik weg ben. Mijn man is een dag minder gaan werken en ik een dag extra. Dat heeft heel veel verschil gemaakt voor hen die 1 op 1 tijd. Ook ga ik elke week wel een keer weg in de avonden. Mijn zonen vinden het allebei nog steeds niet leuk, maar zodra ik weg ben is er niks aan de hand. Als ik er wel ben ben ik altijd nog steeds de voorkeur ouder. Ene keer in mindere mate dan de andere keer.
Misschien toch eens proberen om weg te gaan?
Misschien toch eens proberen om weg te gaan?
zaterdag 3 mei 2025 om 21:47
Hier hadden we dit heel sterk toen de tweede was geboren. Papa nam vaak oudste onder zijn hoede en ik de baby. Toen kregen ze uiteindelijk zo’n voorkeur dat het ook niet meer anders mocht. Dus toen zijn we gaan switchen. Waren we allebei een keihard huilend kind in bed aan het leggen dat de andere ouder wilde. Maar het hielp wel! En sneller dan je denkt ook. Na een dag of 2-3 was het over.
En juist als jij er echt niet bent gaat het waarschijnlijk beter. Ik weet een verhaal van iemand anders dat moeder echt een nachtje weg was - kind wilde het hele huis doorzoeken tot de meterkast aan toe en toen was het ok, dan maar papa. Geen probleem meer.
Papa kan verder een eigen ritueeltje bedenken. Iets dat zoon alleen met papa doet. Een leuk nieuw puzzeltje, spelletje, bedritueel.
Dit werkt natuurlijk wel alleen als er niks meer achter zit dan gewenning en routine.
Daar zijn peuters natuurlijk wel enorm van. En een ongewenste routine sluipt er zo makkelijk in. Dus het kan prima dat dat alles is hoor.
Succes! En juist wel weggaan dus en voel je niet schuldig! Ze komen er samen wel uit. Het is voor de papa-zoon bonding dus juist goed!
En juist als jij er echt niet bent gaat het waarschijnlijk beter. Ik weet een verhaal van iemand anders dat moeder echt een nachtje weg was - kind wilde het hele huis doorzoeken tot de meterkast aan toe en toen was het ok, dan maar papa. Geen probleem meer.
Papa kan verder een eigen ritueeltje bedenken. Iets dat zoon alleen met papa doet. Een leuk nieuw puzzeltje, spelletje, bedritueel.
Dit werkt natuurlijk wel alleen als er niks meer achter zit dan gewenning en routine.
Daar zijn peuters natuurlijk wel enorm van. En een ongewenste routine sluipt er zo makkelijk in. Dus het kan prima dat dat alles is hoor.
Succes! En juist wel weggaan dus en voel je niet schuldig! Ze komen er samen wel uit. Het is voor de papa-zoon bonding dus juist goed!
zaterdag 3 mei 2025 om 21:54
Herkenbaar, onze zoon van 3 heeft dit ook heel erg. Als hij ziet dat ik wegga (bijvoorbeeld als ik sportkleding aan doe) begint hij te huilen, hij wil altijd alleen bij mij zijn, duwt papa uit bed, papa mag hem niet troosten etc. Niet leuk voor mijn man en ook niet voor mij.
Bij mij helpt het ook om toch gewoon weg te gaan. Ik ging laatst een lang weekend weg met vriendinnen en dat heeft wel geholpen. En ook voor mijn man was het prettig om te merken dat mijn zoon zich wel gewoon door hem laat troosten etc als ik er niet ben.
Bij mij helpt het ook om toch gewoon weg te gaan. Ik ging laatst een lang weekend weg met vriendinnen en dat heeft wel geholpen. En ook voor mijn man was het prettig om te merken dat mijn zoon zich wel gewoon door hem laat troosten etc als ik er niet ben.
zaterdag 3 mei 2025 om 22:40
Ik ben ook die ouder geweest die zo werd afgewezen. Heel drama als ik dan degene was die naar boven liep. Roepen dat mama weg moet en alleen papa mag komen. Slaan erbij. Niet rustig te krijgen. Dit is echt een fase geweest. Beetje dezelfde leeftijd. Hij is nu bijna 4. Wij zijn altijd duidelijk geweest. De ene dag brengt papa naar bed, de andere dag mama. De ene nacht is mama er, de andere nacht papa.
Je afgewezen voelen heeft geen nut. Dit gedrag is niet persoonlijk bedoeld. Ze kunnen het ook helemaal niet uitleggen waarom ze die voorkeur hebben. Het is hier vanzelf voorbij gegaan en als papa er niet was, was er sowieso geen probleem.
Volgens mij is het een kwestie van duidelijk zijn, er niet in mee gaan en er ook niet voor thuis blijven.
Je afgewezen voelen heeft geen nut. Dit gedrag is niet persoonlijk bedoeld. Ze kunnen het ook helemaal niet uitleggen waarom ze die voorkeur hebben. Het is hier vanzelf voorbij gegaan en als papa er niet was, was er sowieso geen probleem.
Volgens mij is het een kwestie van duidelijk zijn, er niet in mee gaan en er ook niet voor thuis blijven.
zondag 4 mei 2025 om 09:02
Ik herken de op wel, maar dan was ik de afgewezen ouder. Dit kwam gelukkig alleen snachts voor. Hij werd heel soms wakker, maar we zetten hem ook op de wc. Ik kan me herinneren dat ik over de overloop liep met kind in mijn armen en hij merkte dat ik het was. Hij begon zo te wriemelen dat ik hem niet meer hield. Dus ik zette hem op de grond... Ik zie hem nog zitten op handen en knieën ' niet jij, niet jij' krijsend. Hij maakte ook blaas geluiden als van een kat. Was niet heel fijn, maar echt een fase! Inderdaad toen hij een jaar of drie was....
zondag 4 mei 2025 om 09:13
Mijn dochter deed dit ook. Ik ben er altijd stellig in geweest: nee, nu helpt pappa je. Daar kun je mee beginnen. In de eerste tijd zou ik wel 's nachts zelf naar hem toe gaan om niet in een strijd terecht te komen. Tenslotte wil je graag slapen. Het is echt een fase die weer over gaat. Mijn dochter is later een echt vaderskindje geworden.
zondag 4 mei 2025 om 11:28
Herkenbaar. Wij hebben het 'simpel opgelost, hierin had zoon gewoon geen keuze. Ik ging weg of bleef beneden. Papa is veilig en lief, die kan het aan.
Ik zie het vaker verergeren bij moeders die lastig loslaten (en zich geroepen voelen om toch erbij te komen) icm onzekere vaders (die zich door genoemde moeders laten overvleugelen).
Ik zie het vaker verergeren bij moeders die lastig loslaten (en zich geroepen voelen om toch erbij te komen) icm onzekere vaders (die zich door genoemde moeders laten overvleugelen).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
