Afwijzing vader

03-05-2025 21:02 27 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn zoon van 3,5 laat in woorden en gedrag een enorme weerstand tegen mijn man zien. Als hij ‘‘s nachts wakker wordt en mijn man komt bij hem, wordt hij nog veel bozer, echt standje satanische driftbui, zegt hij dat papa voor altijd weg moet enz. Ik weet dat voorkeur voor de ouder vaak voorkomt, maar ik vind dit zo heftig. Mijn vriend voelt zich ook echt afgewezen en wil het zo graag goed doen voor onze zoon maar ook zodat ik eens een avondje weg kan zonder me hier druk over te hoeven maken.

Is dit herkenbaar bij iemand en hoe gaan/gingen jullie hiermee om?
Alle reacties Link kopieren Quote
Interessant dat er veel mensen aanraden om meer nachten weg te gaan... Ik zou denk ik 's nachts toegeven. Als hij roept en jij bent thuis ga jij. Als jij die nacht er niet bent, vertel je dat heel duidelijk voordat je weggaat (en dan moet papa het maar redden).

Wij hadden ook 'last' van voorkeur. We hebben toen veel dagelijkse dingen omgewisseld. We realiseerden ons dat ik eigenlijk alles met jongste deed en papa met oudste: Ik zat aan tafel naast de jongste, ik haalde de jongste uit de auto (want zijn stoeltje zat aan mijn kant) en hij zat op mijn fiets, ik legde jongste op bed en papa de oudste... Dat was zo gegroeid na de babyfase ofzo. Mede daardoor vroeg de jongste ook steeds naar mij, en de oudste naar papa.

We hebben toen al die praktische dingen veranderd: tafelschikking, autostoeltjes etc. Naar bed brengen gingen we om en om doen. Het hielp en werd meer gelijkmatig, maar er bleven fases van voorkeur.

's nachts ging ik er wel altijd uit bij een nachtmerrie ofzo, maar dat kwam omdat mijn man dieper slaapt, dus dat hadden we zo afgsproken. En voor 's nachts geld ook: wat werkt dat werkt. Ik had ze ook vrij snel geleerd (Wel iets ouder dan 3,5): Niet boven zitten roepen, maar zelf naar mijn slaapkamer komen. Dan krijg je een knuffel en dan loop je zelf weer naar je bed. Het "uit bed komen" hielp al om uit de nachtmerrie te komen. En voor mij scheelde het dat ik nauwelijks wakker werd van de knuffel geven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als er geen aanwijsbare reden is (vader is een goede vader, geen agressie of vervelende gebeurtenis). Moet je hier niet aan toegeven. Jullie zijn de ouders en bepalen. En niet je kind. Je hoeft echt niet overal in mee te gaan. Met 3,5 zijn ze oud genoeg om simpele gesprekjes te voeren. Dus gewoon gaan sporten of een dag of avond weg. Kind hoort niet Jullie leven te bepalen. En door vader weg te houden bevestig je je kind juist in zijn gedrag. Vader is niet leuk want mama zorgt voor mij. En als ik maar boos genoeg doe komt mama wel. Op die manier bouwen ze nooit een band op. En dat kan ook gevolgen hebben voor de hechting en de toekomst. Dus ga met kind praten en stel grenzen.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven