Kinderen
alle pijlers
Als je moeder bent van een eenzaam (licht beperkt) kind...
vrijdag 22 april 2022 om 09:01
Ik lees al lange tijd mee, maar heb na lang twijfelen een account aangemaakt. Misschien dat jullie met me mee kunnen denken, want ik merk dat ik er zelf niet goed meer uit kom.
Ik ben moeder van een lieve zoon van 15 jaar (enig kind). Hij is geboren met een licht verstandelijke beperking, waarschijnlijk veroorzaakt door zuurstoftekort bij een moeilijke bevalling. De beperking van mijn zoon is een beetje een lastige, hij is niet zichtbaar gehandicapt en je ziet op het eerste gezicht niet meteen aan hem dat hij anders is. Maar hij heeft een laag IQ, leert erg moeilijk en kan zich verbaal niet heel goed uitdrukken. Hij volgt al zijn hele leven dan ook al speciaal onderwijs en zit nu op een praktijkschool. Maar verder leeft hij een vrij normaal leven waarin hij vrij zelfstandig kan functioneren. We verwachten dat hij met enige hulp van onze kant later ook gewoon zelfstandig kan wonen en werken.
Maar helaas lopen we de laatste tijd toch vast. Onze zoon heeft namelijk vrijwel geen sociaal leven. In de basisschoolperiode ging dat nog wel aardig, hij had toen regelmatig speelafspraakjes en dat stimuleerde ik ook. Maar sinds de start op de middelbare school verlopen zijn contacten steeds moeizamer. In de beginperiode leek hij een goede start te maken. Hij sprak na school af met verschillende kinderen uit zijn klas en als hij thuis was speelde hij online met vrienden op de Playstation. Maar in het afgelopen jaar zijn alle contacten eigenlijk weggevallen. Het groepje vrienden heeft zich opgesplitst in een paar kleinere groepjes en geen van die groepjes wil nog met hem optrekken, ook niet online. Ik heb goed contact met een aantal moeders en hen gevraagd waarom zijn vrienden geen contact meer willen, maar er wordt niet echt een reden gegeven. Ze hebben gewoon een betere klik met anderen. Mijn zoon heeft vervolgens wel pogingen gedaan om vriendschap te sluiten met andere kinderen op school en in eerste instantie lukte dat ook wel. Maar iedereen haakte na een aantal afspraken weer af. En inmiddels heeft hij niemand meer.
Als ik van een afstandje naar de situatie kijk, dan denk ik dat het gebrek aan interesses van mijn zoon een belangrijke reden is voor het probleem. Hij vindt weinig leuk, kijkt eigenlijk het liefst de hele dag filmpjes. En hoewel hij heel graag vrienden om zich heen heeft, merk ik ook dat hij weinig echte interesse in ze toont. Ik denk dat er daardoor geen echte band ontstaat. En dat ze hem gewoon saai vinden. In de afgelopen jaren hebben we geprobeerd dat op te lossen door hem sport en andere activiteiten te laten uitproberen en aan te melden voor scouting. Daar doet hij ook allemaal wel aan mee, maar na afloop schuift hij direct weer thuis op de bank.
Inmiddels ben ik op het punt dat het mij boven mijn hoofd groeit. Het is niet dat mijn zoon geen contact wil, het lukt hem gewoon niet. Hij voelt zich dan ook eenzaam en compenseert dat door veel met mij op te trekken. En ik vind het fijn dat hij dat doet in plaats van eenzaam op zijn kamer te zitten, maar het is ook belastend. Ik voel me naast mijn drukke baan en huishouden toch verantwoordelijk om hem een beetje bezig te houden, maar zijn belevingswereld is natuurlijk heel anders dan de mijne. En vooral in deze periode, met al die vakanties en vrije dagen, kan ik er echt een beetje wanhopig van worden. Hoe kom je een vakantie van 2 weken door met een jongen die niets te doen heeft en zichzelf ook niet kan vermaken?
Ik heb inmiddels hulp gezocht en als het goed is start hij in het najaar met een speciale sociale vaardigheidstraining voor jongeren met een beperking. Maar dat duurt nog zo lang en ik zie het eigenlijk nu even niet meer zitten. Hebben jullie tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Liefs,
Rosasana
Ik ben moeder van een lieve zoon van 15 jaar (enig kind). Hij is geboren met een licht verstandelijke beperking, waarschijnlijk veroorzaakt door zuurstoftekort bij een moeilijke bevalling. De beperking van mijn zoon is een beetje een lastige, hij is niet zichtbaar gehandicapt en je ziet op het eerste gezicht niet meteen aan hem dat hij anders is. Maar hij heeft een laag IQ, leert erg moeilijk en kan zich verbaal niet heel goed uitdrukken. Hij volgt al zijn hele leven dan ook al speciaal onderwijs en zit nu op een praktijkschool. Maar verder leeft hij een vrij normaal leven waarin hij vrij zelfstandig kan functioneren. We verwachten dat hij met enige hulp van onze kant later ook gewoon zelfstandig kan wonen en werken.
Maar helaas lopen we de laatste tijd toch vast. Onze zoon heeft namelijk vrijwel geen sociaal leven. In de basisschoolperiode ging dat nog wel aardig, hij had toen regelmatig speelafspraakjes en dat stimuleerde ik ook. Maar sinds de start op de middelbare school verlopen zijn contacten steeds moeizamer. In de beginperiode leek hij een goede start te maken. Hij sprak na school af met verschillende kinderen uit zijn klas en als hij thuis was speelde hij online met vrienden op de Playstation. Maar in het afgelopen jaar zijn alle contacten eigenlijk weggevallen. Het groepje vrienden heeft zich opgesplitst in een paar kleinere groepjes en geen van die groepjes wil nog met hem optrekken, ook niet online. Ik heb goed contact met een aantal moeders en hen gevraagd waarom zijn vrienden geen contact meer willen, maar er wordt niet echt een reden gegeven. Ze hebben gewoon een betere klik met anderen. Mijn zoon heeft vervolgens wel pogingen gedaan om vriendschap te sluiten met andere kinderen op school en in eerste instantie lukte dat ook wel. Maar iedereen haakte na een aantal afspraken weer af. En inmiddels heeft hij niemand meer.
Als ik van een afstandje naar de situatie kijk, dan denk ik dat het gebrek aan interesses van mijn zoon een belangrijke reden is voor het probleem. Hij vindt weinig leuk, kijkt eigenlijk het liefst de hele dag filmpjes. En hoewel hij heel graag vrienden om zich heen heeft, merk ik ook dat hij weinig echte interesse in ze toont. Ik denk dat er daardoor geen echte band ontstaat. En dat ze hem gewoon saai vinden. In de afgelopen jaren hebben we geprobeerd dat op te lossen door hem sport en andere activiteiten te laten uitproberen en aan te melden voor scouting. Daar doet hij ook allemaal wel aan mee, maar na afloop schuift hij direct weer thuis op de bank.
Inmiddels ben ik op het punt dat het mij boven mijn hoofd groeit. Het is niet dat mijn zoon geen contact wil, het lukt hem gewoon niet. Hij voelt zich dan ook eenzaam en compenseert dat door veel met mij op te trekken. En ik vind het fijn dat hij dat doet in plaats van eenzaam op zijn kamer te zitten, maar het is ook belastend. Ik voel me naast mijn drukke baan en huishouden toch verantwoordelijk om hem een beetje bezig te houden, maar zijn belevingswereld is natuurlijk heel anders dan de mijne. En vooral in deze periode, met al die vakanties en vrije dagen, kan ik er echt een beetje wanhopig van worden. Hoe kom je een vakantie van 2 weken door met een jongen die niets te doen heeft en zichzelf ook niet kan vermaken?
Ik heb inmiddels hulp gezocht en als het goed is start hij in het najaar met een speciale sociale vaardigheidstraining voor jongeren met een beperking. Maar dat duurt nog zo lang en ik zie het eigenlijk nu even niet meer zitten. Hebben jullie tips hoe ik hier het beste mee om kan gaan?
Liefs,
Rosasana
vrijdag 22 april 2022 om 09:24
Wat lastig, Rosasana, ik snap dat je je zorgen maakt. Ik herken het heel erg van mijn eigen kinderen alleen zijn zij juist meerbegaafd en ze hebben elkaar, dat scheelt wel.
Ik denk dat je de hoop op vrienden mag laten varen, jongens in de puberleeftijd bepalen natuurlijk helemaal zelf met wie ze omgaan en daar kiezen ze jouw kind niet voor uit. Dat is pijnlijk maar ook logisch.
Heb je wel eens met het zorgloket gebeld van jouw gemeente? Misschien kan hem een buddy toegewezen worden. Dat ontlast jou, zéker in vakantieperioden.
Waar is trouwens zijn vader in dit verhaal?
Ik denk dat je de hoop op vrienden mag laten varen, jongens in de puberleeftijd bepalen natuurlijk helemaal zelf met wie ze omgaan en daar kiezen ze jouw kind niet voor uit. Dat is pijnlijk maar ook logisch.
Heb je wel eens met het zorgloket gebeld van jouw gemeente? Misschien kan hem een buddy toegewezen worden. Dat ontlast jou, zéker in vakantieperioden.
Waar is trouwens zijn vader in dit verhaal?
...
vrijdag 22 april 2022 om 09:40
Ik heb een soortgelijk probleem. Mijn zoon is inmiddels volwassen maar ik ben erg verdrietig om zijn situatie. Autistisch en depressief. Had wat vrienden waar hij 2x inde maand mee optrok, vnl bioscoop, maar door die kutcorona is alles verwaterd en oppakken lukt hem gewoon niet.
Ik heb verdriet hiervan en ik steek mijn kop vaak in het zand. Mijn eigen leven op on hold want hoe kan ik plezier hebben met aan de andere kant zo veel verdriet.
Ik plaats mijn topic maar svp spiegel niet jouw eigen situatie hierin. Hoe zijn leven (want kwetsbaar) verloopt hangt af van veel factoren. Werk bijvoorbeeld haalt hij hier straks voldoening uit, de werksfeer, misschien ontmoet hij iemand met wie het zo goed klikt dat hij daar een soort houvast aan heeft in zijn leven. Veel factoren spelen een rol hoe het gaat verlopen en daar is nu niets van te zeggen. Pubers kunnen nog alle kanten op.
Mijn zoon heeft 2 problemen die niet helpend zijn naar in ieder geval een verdraagzaam leven. Hij krijgt 2 tot 3x in de week ondersteuning.
psyche/ouders-van-volwassen-kinderen-me ... #p33273709
Ik heb verdriet hiervan en ik steek mijn kop vaak in het zand. Mijn eigen leven op on hold want hoe kan ik plezier hebben met aan de andere kant zo veel verdriet.
Ik plaats mijn topic maar svp spiegel niet jouw eigen situatie hierin. Hoe zijn leven (want kwetsbaar) verloopt hangt af van veel factoren. Werk bijvoorbeeld haalt hij hier straks voldoening uit, de werksfeer, misschien ontmoet hij iemand met wie het zo goed klikt dat hij daar een soort houvast aan heeft in zijn leven. Veel factoren spelen een rol hoe het gaat verlopen en daar is nu niets van te zeggen. Pubers kunnen nog alle kanten op.
Mijn zoon heeft 2 problemen die niet helpend zijn naar in ieder geval een verdraagzaam leven. Hij krijgt 2 tot 3x in de week ondersteuning.
psyche/ouders-van-volwassen-kinderen-me ... #p33273709
vrijdag 22 april 2022 om 09:41
Lastige situatie maar vriendschappen op deze leeftijd kan je inderdaad niet meer regelen.
Misschien is er een soos in de buurt waar hij aan deel kan nemen?
Of, als dit in combinatie met school haalbaar is, kan hij starten met een bijbaantje. Misschien is dan iets wat op tempo en in groepsverband nog te hoog gegrepen maar hij zou ook kunenn starten met het bezorgen van folders of een middagkrantje. Als dit niet teveel belasting is heeft ie in ieder geval een extra doel en wat te doen.
Misschien is er een soos in de buurt waar hij aan deel kan nemen?
Of, als dit in combinatie met school haalbaar is, kan hij starten met een bijbaantje. Misschien is dan iets wat op tempo en in groepsverband nog te hoog gegrepen maar hij zou ook kunenn starten met het bezorgen van folders of een middagkrantje. Als dit niet teveel belasting is heeft ie in ieder geval een extra doel en wat te doen.
vrijdag 22 april 2022 om 09:50
Misschien is een kindercoach nog een idee?
Mijn stiefzoon is trouwens net zo. Wel normaal IQ maar er is weinig wederkerigheid van zijn kant. Hij investeert zelf nauwelijks in contacten waardoor vrienden afhaken. Daarnaast blijft ie onhandig in contacten. Hij heeft een lichtere vorm van ass (maar daar wordt door ouders niets mee gedaan) waardoor ie soms dingen ook gewoon niet doorheeft of begrijpt.
Net ook: stuurt in de familieapp een bericht over een aanrijding op het spoor met een persoon. Naar bericht. Maar het ging hem dan om de grappige plaatsnaam. Totaal niet gepast. Dat ziet en snapt ie dus niet.
Bij hem is iemand met wie je praat ook meteen je vriend.
Mijn stiefzoon is trouwens net zo. Wel normaal IQ maar er is weinig wederkerigheid van zijn kant. Hij investeert zelf nauwelijks in contacten waardoor vrienden afhaken. Daarnaast blijft ie onhandig in contacten. Hij heeft een lichtere vorm van ass (maar daar wordt door ouders niets mee gedaan) waardoor ie soms dingen ook gewoon niet doorheeft of begrijpt.
Net ook: stuurt in de familieapp een bericht over een aanrijding op het spoor met een persoon. Naar bericht. Maar het ging hem dan om de grappige plaatsnaam. Totaal niet gepast. Dat ziet en snapt ie dus niet.
Bij hem is iemand met wie je praat ook meteen je vriend.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 22 april 2022 om 09:54
Herkenbaar TO, mijn zoon van 15 heeft ASS en zit ook op VSO vanwege o.a. het zich verbaal moeilijk uit kunnen drukken. Ook hij heeft nagenoeg geen vrienden. Op zich ligt hij wel goed in de groep vanwege zijn vriendelijke, meegaande karakter maar geen echte vriendschappen. Het enige verschil is dat hij er zelf niet mee zit en ook geen behoefte aan heeft. Maar ik heb hetzelfde als jou, ik wil niet dat hij de komende 2 weken weer alleen gamend op de bank doorbrengt. De 2e week is zijn zusje ook nog weg met een vriendinnetje, dan is hij helemaal op ons aangewezen. Ik vind het sneu voor hem en zit nu alweer te bedenken hoe we de vakantie voor hem ook een beetje leuk kunnen maken. Het doet ook pijn om kinderen om ons heen, in dezelfde leeftijd, allemaal leuke dingen te zien doen met vrienden. Hij heeft trouwens ook SoVa training, maar verwacht daar niet teveel van. Mijn zoon is heel beleefd naar anderen toe maar zal zelf nooit het contact zoeken.
Heb dus niet echt tips, het enige wat ik doe is hem attenderen op activiteiten voor leeftijdsgenoten hier in het dorp en hem daar voor opgeven als het hem leuk lijkt. Ook regel ik soms een afspraak met zijn oude vriend van de basisschool. En wat jij ook al doet, proberen leuke hobby’s te stimuleren, zo zit mijn zoon al 8 jaar op muziekles. Ik hoop dat je je hierdoor beseft dat je niet de enige bent en je wat minder eenzaam voelt in deze situatie
Heb dus niet echt tips, het enige wat ik doe is hem attenderen op activiteiten voor leeftijdsgenoten hier in het dorp en hem daar voor opgeven als het hem leuk lijkt. Ook regel ik soms een afspraak met zijn oude vriend van de basisschool. En wat jij ook al doet, proberen leuke hobby’s te stimuleren, zo zit mijn zoon al 8 jaar op muziekles. Ik hoop dat je je hierdoor beseft dat je niet de enige bent en je wat minder eenzaam voelt in deze situatie
spookje80 wijzigde dit bericht op 22-04-2022 10:07
15.79% gewijzigd
vrijdag 22 april 2022 om 10:00
Ik weet dat het niet handig is om met diagnoses te komen. Maar bij werd gedacht dat ik lvb had met pdd-nos. Uiteindelijk blijk ik hogerfunctionerend autisme te hebben. Is bij jouw zoon onderzoek gedaan naar autisme? Beperkte interesse en moeite met contact, zouden symptomen kunnen zijn. Hij zou beide kunnen hebben lvb en ass of misschien net als ik alleen ass. Het is lastig te zeggen bij een kind of hij lvb heeft of een ontwikkelingsstoornis.
In beide gevallen zou hij anders behandeld moeten worden.
In beide gevallen zou hij anders behandeld moeten worden.
vrijdag 22 april 2022 om 10:04
Ik weer het, ik dwaal af en je bent niet de TO en dit is niet jouw topic. Maar dit vind ik een opvallende gedachtegang. Hoe is jouw zoon erbij gebaat dat jij je leven on hold zet? Niet, toch? Natuurlijk, het is supermooi en belangrijk dat je je kind ondersteunt, maar je bent er zelf ook nog.Juliette schreef: ↑22-04-2022 09:40Ik heb een soortgelijk probleem. Mijn zoon is inmiddels volwassen maar ik ben erg verdrietig om zijn situatie. Autistisch en depressief. Had wat vrienden waar hij 2x inde maand mee optrok, vnl bioscoop, maar door die kutcorona is alles verwaterd en oppakken lukt hem gewoon niet.
Ik heb verdriet hiervan en ik steek mijn kop vaak in het zand. Mijn eigen leven op on hold want hoe kan ik plezier hebben met aan de andere kant zo veel verdriet.
Ik plaats mijn topic maar svp spiegel niet jouw eigen situatie hierin. Hoe zijn leven (want kwetsbaar) verloopt hangt af van veel factoren. Werk bijvoorbeeld haalt hij hier straks voldoening uit, de werksfeer, misschien ontmoet hij iemand met wie het zo goed klikt dat hij daar een soort houvast aan heeft in zijn leven. Veel factoren spelen een rol hoe het gaat verlopen en daar is nu niets van te zeggen. Pubers kunnen nog alle kanten op.
Mijn zoon heeft 2 problemen die niet helpend zijn naar in ieder geval een verdraagzaam leven. Hij krijgt 2 tot 3x in de week ondersteuning.
psyche/ouders-van-volwassen-kinderen-me ... #p33273709
.
vrijdag 22 april 2022 om 10:07
Heb je al aan iets van een maatjes project gedacht?
Bij ons in de gemeente kun je bij de vrijwillerscentrale je zoon aanmelden voor een maatje. Dan zoeken zij iemand die die vrijwillig bijvoorbeeld een keer per week bij je zoon langs komt om samen iets gezelligs te doen. Dus geen hulpverlening maar een soort van vriendschap.
Bij ons in de gemeente kun je bij de vrijwillerscentrale je zoon aanmelden voor een maatje. Dan zoeken zij iemand die die vrijwillig bijvoorbeeld een keer per week bij je zoon langs komt om samen iets gezelligs te doen. Dus geen hulpverlening maar een soort van vriendschap.
vrijdag 22 april 2022 om 10:09
Snap dat het verdrietig maakt. Want een sociaal leven lijkt tegenwoordig de norm.
Wat vind jullie zoon er zelf van? Wat ik zo lees investeert hij zelf weinig in vriendschappen. Wat is zijn behoefte?
Je hoeft niet altijd een diagnose te hebben om gewoon liever op jezelf te wezen. School/werk kost waarschijnlijk al genoeg energie.
Wat vind jullie zoon er zelf van? Wat ik zo lees investeert hij zelf weinig in vriendschappen. Wat is zijn behoefte?
Je hoeft niet altijd een diagnose te hebben om gewoon liever op jezelf te wezen. School/werk kost waarschijnlijk al genoeg energie.
vrijdag 22 april 2022 om 10:10
Ik denk eerlijk gezegd dat het niet zoveel uitmaakt welk labeltje hij heeft, het gevoel van eenzaamheid wordt daar niet anders van.OliebolmetKrenten schreef: ↑22-04-2022 10:00Ik weet dat het niet handig is om met diagnoses te komen. Maar bij werd gedacht dat ik lvb had met pdd-nos. Uiteindelijk blijk ik hogerfunctionerend autisme te hebben. Is bij jouw zoon onderzoek gedaan naar autisme? Beperkte interesse en moeite met contact, zouden symptomen kunnen zijn. Hij zou beide kunnen hebben lvb en ass of misschien net als ik alleen ass. Het is lastig te zeggen bij een kind of hij lvb heeft of een ontwikkelingsstoornis.
In beide gevallen zou hij anders behandeld moeten worden.
vrijdag 22 april 2022 om 10:12
Precies dit. Je gaat vaak van je eigen behoeften/maatstaven uit. Maar TO geeft wel aan dat zoon zich eenzaam voelt of is dat jouw eigen invulling TO?Blossom schreef: ↑22-04-2022 10:09Snap dat het verdrietig maakt. Want een sociaal leven lijkt tegenwoordig de norm.
Wat vind jullie zoon er zelf van? Wat ik zo lees investeert hij zelf weinig in vriendschappen. Wat is zijn behoefte?
Je hoeft niet altijd een diagnose te hebben om gewoon liever op jezelf te wezen. School/werk kost waarschijnlijk al genoeg energie.
vrijdag 22 april 2022 om 10:18
Barnsteen schreef: ↑22-04-2022 10:04Ik weer het, ik dwaal af en je bent niet de TO en dit is niet jouw topic. Maar dit vind ik een opvallende gedachtegang. Hoe is jouw zoon erbij gebaat dat jij je leven on hold zet? Niet, toch? Natuurlijk, het is supermooi en belangrijk dat je je kind ondersteunt, maar je bent er zelf ook nog.
Kort antwoord want niet mijn topic maar schuldgevoel. Wat ik al schreef hoe kan ik plezier maken terwijl mijn zoon zich ongelukkig voelt. Misschien voor anderen niet te begrijpen maar ik kan het gewoon niet, als ik hem heb gesproken dan ben ik lange tijd van slag.
vrijdag 22 april 2022 om 10:20
In mijn directe omgeving speelde een soortgelijk probleem. Het kind in kwestie is overigens gediagnosticeerd met ass en daarnaast een licht verstandelijke beperking. Is jouw zoon ooit onderzocht op autisme?
Het gezin waarvan ik weet dat zij ook met deze problematiek kampten was een samengesteld gezin. En de stiefouder werd echt gillend gek van die “lege” rondhangende puber zonder vrienden, hobbies of interesses. Ouder dacht dat het nog wel goed kon komen en bleef maar proberen om het kind aan de vrienden te krijgen via teamsporten, scouting er cetera. Maar op die leeftijd laten kinderen zich niet meer koppelen aan een ander kind, ze kiezen zelf hun vrienden uit. Uiteindelijk werd stiefouder zo moedeloos van de hele situatie dat die de ouder voor het blok zette: of we gaan latten of we kappen er helemaal mee.
Eenmaal in een lat-relatie begon ouder in te zien dat de situatie van het kind een soort status-quo had bereikt. Kind hing voor de tv en aan ouder, ging ouder een paar dagen naar het huis van de partner dan hing kind thuis voor de tv de dag naar het einde te kijken, zag verder niemand en ondernam niets. Ouder zag toen in dat kind nooit verder zou komen op deze manier en altijd thuis en aan ouder zou blijven hangen. Ik lees dat ook jij schrijft dat je zoon op den duur wel zelfstandig zal kunnen wonen en werken, maar daar wel altijd hulp van jouw kant bij nodig zal hebben. Is het in zijn belang om zo afhankelijk van jou te blijven? Jij hebt ook niet het eeuwige leven, wat als jij wegvalt?
Het kind uit de situatie in mijn omgeving is uiteindelijk nog voor de 18e verjaardag aangemeld voor begeleid wonen. En dat is maar goed ook, want eenmaal 18 moet het vanuit het kind zelf komen en als daar geen initiatief in zit en/of het kind de noodzaak niet ziet gaat er dus gewoon nooit iets veranderen. Kind woont in een soort appartementencomplex met eigen keuken en douche maar gezamenlijke ontmoetingsruimte. Het is net een soort bejaardentehuis, er worden allerlei kleine dingetjes georganiseerd waarmee men de dag doorkomt. Gezamenlijk thee drinken om 11 uur s morgens, in het weekend een spelletjesavond, een keer een uitje naar iets lokaals, ouderwetse spelletjes voor Koningsdag, met zijn allen Songfestival of voetbal kijken enzovoorts. Het lijkt mij persoonlijk de hel maar voor jongvolwassenen zonder eigen leven wel de manier om toch iets te doen te hebben en met anderen om te gaan. Dus ik zou je willen adviseren om eens aan te kloppen bij bijvoorbeeld stichting MEE maar dan niet alleen voor hulp op korte termijn (buddy project bijv) maar ook voor hulp onlangs termijn zoals bijvoorbeeld dagbesteding op een zorgboerderij waar meerdere pubers maar ook jongvolwassenen met een beperking zijn.
Het gezin waarvan ik weet dat zij ook met deze problematiek kampten was een samengesteld gezin. En de stiefouder werd echt gillend gek van die “lege” rondhangende puber zonder vrienden, hobbies of interesses. Ouder dacht dat het nog wel goed kon komen en bleef maar proberen om het kind aan de vrienden te krijgen via teamsporten, scouting er cetera. Maar op die leeftijd laten kinderen zich niet meer koppelen aan een ander kind, ze kiezen zelf hun vrienden uit. Uiteindelijk werd stiefouder zo moedeloos van de hele situatie dat die de ouder voor het blok zette: of we gaan latten of we kappen er helemaal mee.
Eenmaal in een lat-relatie begon ouder in te zien dat de situatie van het kind een soort status-quo had bereikt. Kind hing voor de tv en aan ouder, ging ouder een paar dagen naar het huis van de partner dan hing kind thuis voor de tv de dag naar het einde te kijken, zag verder niemand en ondernam niets. Ouder zag toen in dat kind nooit verder zou komen op deze manier en altijd thuis en aan ouder zou blijven hangen. Ik lees dat ook jij schrijft dat je zoon op den duur wel zelfstandig zal kunnen wonen en werken, maar daar wel altijd hulp van jouw kant bij nodig zal hebben. Is het in zijn belang om zo afhankelijk van jou te blijven? Jij hebt ook niet het eeuwige leven, wat als jij wegvalt?
Het kind uit de situatie in mijn omgeving is uiteindelijk nog voor de 18e verjaardag aangemeld voor begeleid wonen. En dat is maar goed ook, want eenmaal 18 moet het vanuit het kind zelf komen en als daar geen initiatief in zit en/of het kind de noodzaak niet ziet gaat er dus gewoon nooit iets veranderen. Kind woont in een soort appartementencomplex met eigen keuken en douche maar gezamenlijke ontmoetingsruimte. Het is net een soort bejaardentehuis, er worden allerlei kleine dingetjes georganiseerd waarmee men de dag doorkomt. Gezamenlijk thee drinken om 11 uur s morgens, in het weekend een spelletjesavond, een keer een uitje naar iets lokaals, ouderwetse spelletjes voor Koningsdag, met zijn allen Songfestival of voetbal kijken enzovoorts. Het lijkt mij persoonlijk de hel maar voor jongvolwassenen zonder eigen leven wel de manier om toch iets te doen te hebben en met anderen om te gaan. Dus ik zou je willen adviseren om eens aan te kloppen bij bijvoorbeeld stichting MEE maar dan niet alleen voor hulp op korte termijn (buddy project bijv) maar ook voor hulp onlangs termijn zoals bijvoorbeeld dagbesteding op een zorgboerderij waar meerdere pubers maar ook jongvolwassenen met een beperking zijn.
mater_matuta wijzigde dit bericht op 22-04-2022 10:26
12.16% gewijzigd
vrijdag 22 april 2022 om 10:23
Is een multidisciplinair traject bij een revalidatiearts niet iets voor hem.
Of een lotgenotengroep of hulp via de site www.CPNederland.nl
En heel veel sterkte voor jullie.
Wat goed dat jij als moeder hem hierin wilt helpen.
Of een lotgenotengroep of hulp via de site www.CPNederland.nl
En heel veel sterkte voor jullie.
Wat goed dat jij als moeder hem hierin wilt helpen.
because wijzigde dit bericht op 22-04-2022 10:25
5.72% gewijzigd
vrijdag 22 april 2022 om 10:25
Hebben jullie al eens gekeken naar vakanties of logeerweekeinden voor jongeren met een beperking? Dat geeft jou wat lucht en geeft hem de gelegenheid om in een andere setting mensen te leren kennen. Mensen die net als hij zijn.
Het gebrek aan aansluiting kan namelijk ook komen doordat hij merkt dat die anderen anders zijn dan hij, dat hij anders is dan zij. Dan is het lastig om vrienden te maken. Als je allemaal hetzelfde hebt, is het veel makkelijker.
Het gebrek aan aansluiting kan namelijk ook komen doordat hij merkt dat die anderen anders zijn dan hij, dat hij anders is dan zij. Dan is het lastig om vrienden te maken. Als je allemaal hetzelfde hebt, is het veel makkelijker.
vrijdag 22 april 2022 om 10:34
vrijdag 22 april 2022 om 11:11
Je hebt minder sociale vaardigheden nodig als je iets doet. Een jongen in mijn omgeving die ongeveer hetzelfde is qua beperking zit daarom op hobbyclubs, wel de wat meer ongebruikelijkere; boogschieten, bowlen, badminton. Daar zitten meer mensen die niet helemaal binnen de normen leven, en daar komt hij goed tot zijn recht.
vrijdag 22 april 2022 om 11:12
Jammer.Juliette schreef: ↑22-04-2022 10:18Kort antwoord want niet mijn topic maar schuldgevoel. Wat ik al schreef hoe kan ik plezier maken terwijl mijn zoon zich ongelukkig voelt. Misschien voor anderen niet te begrijpen maar ik kan het gewoon niet, als ik hem heb gesproken dan ben ik lange tijd van slag.
Ik heb 3 ASS-ers met allemaal hun eigen dingen en problemen maar ikzelf maak een feestje van het leven. Daarmee geef ik hun in mijn optiek een goed voorbeeld en doe ik energie op om er voor ze te zijn.
Inmiddels hebben ze alle 3 de volwassen leeftijd bereikt en ze gunnen mij mijn leuke leven heel erg! Daardoor kan ik emotioneel beschikbaar voor hun zijn en blijven.
Dat hebben ze ook hard nodig want hun vader heeft het af laten weten.
...
vrijdag 22 april 2022 om 11:14
Haakt hij bij scouting tijdens de opkomsten wel een beetje aan? Dat is al heel wat, als hij tijdens zijn bezigheden wel redelijk meekomt. Dan zou ik het zoeken in het uitbreiden van de bezigheden. Bijvoorbeeld zo'n kamp wat iemand hier voorstelde of vrijwilligerswerk. Heb je voor deze vakantie niets aan, maar wellicht voor de toekomst.
Het is zoals het is
vrijdag 22 april 2022 om 11:21
Ja eens! Je kind heeft meer aan een stabiele, goed opgeladen moeder die de emotionele tijd en ruimte heeft om er voor het kind te zijn, doordat ze ook de tijd voor zichzelf neemt.Rooss4.0 schreef: ↑22-04-2022 11:12Jammer.
Ik heb 3 ASS-ers met allemaal hun eigen dingen en problemen maar ikzelf maak een feestje van het leven. Daarmee geef ik hun in mijn optiek een goed voorbeeld en doe ik energie op om er voor ze te zijn.
Inmiddels hebben ze alle 3 de volwassen leeftijd bereikt en ze gunnen mij mijn leuke leven heel erg! Daardoor kan ik emotioneel beschikbaar voor hun zijn en blijven.
Dat hebben ze ook hard nodig want hun vader heeft het af laten weten.
Hoe rot en zwaar het leven van je zoon ook is, je helpt hem niet met mee door zelf geen plezier meer te maken.
Wat goed, Roos
voor jou, voor TO en voor Juliette.
.
vrijdag 22 april 2022 om 11:22
Gadverdarrie wat een rottige reactie. To geeft toch aan dat hij aan haar trekt.
Moeilijk To, is er niet een kamp of een logeerweekend met gelijkgestemden? Of valt hij tussen wal en schip omdat hij “goed” genoeg is om zelfstandig te wonen?
