Altijd met kind bezig in mijn hoofd - niet kunnen loslaten

26-07-2023 21:05 30 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi allemaal,

Ik heb het eerste jaar van mijn zoontje een postpartum depressie gehad. Nu gaat het eigenlijk heel goed. Ik geniet erg van hem en weer van het leven. Wel merk ik dat ik eigenlijk bij alles nog steeds met hem in mijn hoofd zit. Hij gaat een dag naar de opvang en eigenlijk ben ik dan op mijn werk ook bezig met hem. Als hij bij zijn vader of bij een van de grootouders is en ik weg ben, is het hetzelfde. Ik laat het gewoon niet los. Denk altijd: gaat het wel goed? Ik vraag dan ook regelmatig om een update en kan pas weer ontspannen als ik gehoord heb dat alles goed is. Het liefst krijg ik om de zoveel tijd ook wat foto’s (hier vraag ik verder niet om hoor, maar vind het wel fijn als ze naar me gestuurd worden). Ik vraag me af of dit normaal is. Zijn dit gewoon bezorgde moedergevoelens of overdrijf ik? Herkennen anderen dit?

Bedankt!
Alle reacties Link kopieren Quote
Voor mij niet herkenbaar. Mijn dochter is 1,5 en als ik weet dat ze in goede handen is (vader, opvang, oppas) ben ik verder helemaal niet met haar bezig. Soms schiet ze even door mijn hoofd maar verder niet normaal gesproken.
Het klinkt als dwanggedachten. Had je die eerder al?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb na de geboorte van mijn zoon ook een postnatale depressie gehad en herken dit helemaal...
Zoon hier is inmiddels 9 en bij mij is het minder geworden eigenlijk helemaal weg. Hij gaat nu gewoon een paar nachten met een ander gezin naar de camping en ik heb maar één keer fotos ontvangen en dat was ook leuk èn genoeg. Kon ik me toen hij jonger was echt niet voorstellen...
ceester wijzigde dit bericht op 26-07-2023 21:15
4.02% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
26-07-2023 21:12
Het klinkt als dwanggedachten. Had je die eerder al?
Ja helaas had ik die heel veel tijdens mijn depressie. Over de engste dingen. Die heb ik gelukkig met behulp van antidepressiva en hulp bijna niet meer. Maar toch heb ik vaak een gevoel van onrust als hij niet in mijn buurt is en ik niet met zekerheid kan stellen dat het allemaal goed gaat met hem.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bonte_specht schreef:
26-07-2023 21:10
Voor mij niet herkenbaar. Mijn dochter is 1,5 en als ik weet dat ze in goede handen is (vader, opvang, oppas) ben ik verder helemaal niet met haar bezig. Soms schiet ze even door mijn hoofd maar verder niet normaal gesproken.
Het heeft ook niets te maken met dat ik degenen die op hem passen niet vertrouw. Het is echt iets dat uit mezelf komt.
CharlotteCcc schreef:
26-07-2023 21:15
Ja helaas had ik die heel veel tijdens mijn depressie. Over de engste dingen. Die heb ik gelukkig met behulp van antidepressiva en hulp bijna niet meer. Maar toch heb ik vaak een gevoel van onrust als hij niet in mijn buurt is en ik niet met zekerheid kan stellen dat het allemaal goed gaat met hem.
Misschien fijn om er nog eens (specifiek) voor in therapie te gaan. Valt echt goed te behandelen. Door elke keer de bevestiging te vragen bevestig je ook je gedachten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
26-07-2023 21:16
Misschien fijn om er nog eens (specifiek) voor in therapie te gaan. Valt echt goed te behandelen. Door elke keer de bevestiging te vragen bevestig je ook je gedachten.
Dit!

Ik ben hier niet specifiek voor in therapie geweest, maar voor dit soort problemen zijn er wel mooie oplossingen...
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het wel herkenbaar
Lorem Ipsum
Alle reacties Link kopieren Quote
Even een tegengeluid; ik had dat de eerste jaren heel erg, en eigenlijk nog steeds bovengemiddeld veel.

Maar, zeker die eerste jaren had ik er niet perse last van. Het wás gewoon zo, en ondertussen deed ik m’n werk. Het kwam denk ik ook heel erg door hormonen.

De hamvraag is dus denk ik; belemmert het je? Denk je zelf dat het niet oké of zelfs ongezond is?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het wel. Ik heb ook het liefst zelf de controle als het om ons kind gaat.
Maar ik vind het niet erg. Het is gewoon zo. Ik maak me er dus ook niet druk over.
Nu hij wat ouder wordt, en hij meer voor zichzelf kan zorgen, laat ik hem makkelijker achter bij mensen die dichtbij mij staan. Maar dan nog denk ik aan hem en hoor ik graag af en toe hoe het gaat.
Ik ben altijd blij als hij weer “veilig” bij mij is. En dat betekent niet dat ik denk dat hij elders niet veilig is hoor, maar het is gewoon anders..

Maak jij je er wel druk over?
Frizz schreef:
27-07-2023 00:07
Even een tegengeluid; ik had dat de eerste jaren heel erg, en eigenlijk nog steeds bovengemiddeld veel.

Maar, zeker die eerste jaren had ik er niet perse last van. Het wás gewoon zo, en ondertussen deed ik m’n werk. Het kwam denk ik ook heel erg door hormonen.

De hamvraag is dus denk ik; belemmert het je? Denk je zelf dat het niet oké of zelfs ongezond is?
TO kan pas ontspannen na een update. Waarna de cirkel neem ik aan weer opnieuw begint. Lijkt mij hinderlijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
27-07-2023 00:35
TO kan pas ontspannen na een update. Waarna de cirkel neem ik aan weer opnieuw begint. Lijkt mij hinderlijk.
Dit en haar omgeving faciliteert dit ook. Eigenlijk zou de omgeving moeten stoppen met deze angst faciliteren om uit deze cirkel te komen.

TO, wat naar voor je. Heb je dit met je therapeut besproken? Heb je handvatten om met deze onrust om te gaan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken dit van mezelf, maar eigenlijk van al mijn vriendinnen / familie. Als er hier kinderen komen spelen app ik de moeder ook om de zoveel tijd een foto en andersom doen ze dat naar mij ook. Als ik mijn zoon en zijn vriendje op haal bij voetbal altijd even een appje ‘opgehaald en we zitten in de auto’, dat soort dingen.
Ik word zelf ook onrustig als ik (te) lang niets hoor dus vind het niet raar en heel herkenbaar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb bij dochter (bijna 2jr) ook een postpartum depressie gehad, daar volledig van hersteld, en ik herken dit. Het is sinds de komst van zoon (nu 12wkn) véle malen erger geworden, voorheen was het niet storend. Nu is het zelfs post partum anxiety geworden die enkel gefixeerd is op dochter. Het is bij mij dus met name hormonaal gedreven. Overigens geen PPD dit keer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het ook. Ik denk dat het deels wel 'normaal' is, natuurlijk is je kind continu in je hoofd (en hart).

Het overmatig zorgen maken of alles oke is en dat steeds bevestigd willen hebben is misschien wel wat afwijkend. Ik wist toen wel dat het bij mij erger was dan gemiddeld. Achteraf bleek ik ptss te hebben. Nadat ik daar voor behandeld ben is het stukken minder geworden maar het blijft een zwakke plek.

Nu ze ouder is, en zelfstandiger, wordt het wel makkelijker.
I wanna live my life with the volume full!
Alle reacties Link kopieren Quote
CharlotteCcc schreef:
26-07-2023 21:05
Ik vraag me af of dit normaal is. Zijn dit gewoon bezorgde moedergevoelens of overdrijf ik? Herkennen anderen dit?
Ik snap dat je je dit afvraagt, zeker gezien je PPD.
Ik had zelf zo ongeveer het tegenovergestelde: zodra mijn kind op de crèche was, was ie uit mijn gedachte.
Heb ik me ook weer slecht over gevoeld.

Maar, als ik je zo lees heb je er zelf last van en dat lijkt me de enige reden om er wat aan te (proberen te) doen. Ongeacht of het voor anderen herkenbaar is of niet.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Volledig normaal vind ik. Ik had helemaal geen postpartum depressie, maar toen ze nog klein waren was ik altijd met ze bezig in mijn hoofd. Er was goed mee te leven, maar ik was altijd een soort van bezorgd.
Nu nog steeds wel, vooral als ze gaan reizen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Geen ervaring met een postpartum depressie, maar herken het deels van jaren terug.
Vond het toen ook lastig kind achter te laten bij kdv etc.
Inmiddels is kind dik 8 en is het eigenlijk bijna “weg”. Laat hem gerust achter bij vader, opvang, school, vriendjes. Heel soms kan het mij wat aanvliegen, als hij niet fit is etc. Dan ga ik wel in de bezorgdheid modus. Maar ook dat probeer ik los te laten en te vertrouwen op kind zelf.
Kanttekening hier is, dat kind een chronische zeldzame ziekte heeft.
Je zegt dat je regelmatig om een update vraagt. Als dat elk uur is dan vind ik dat niet normaal.

Zelf bel ik of belt mijn dochter mij ook altijd even als ze uit school is. Behalve op de middag dat ze op de BSO is natuurlijk. Maar als ze met haar vader is of bij oma dan bel ik rond 14.30 altijd wel even. Ook handig om dat gelijk met vriend kort te sluiten hoe laat ik thuis ben, wat we eten en wat eventueel nog moet gebeuren.

Toen ze nog op de kinderopvang zat zag ik ook altijd wel uit naar het moment dat je dan een fotoverslagje kreeg. Soms kwam die niet want dat hadden ze het te druk. Ook prima, maar altijd leuk als je even kon lezen wat ze gedaan had/hoe ze had geslapen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel herkenbaar! Geen PPD gehad oid.
Zoon is nu bijna 14 maanden en het wordt heeeel langzaam minder. Qua dochter (van 5) heb ik het eigenlijk helemaal niet meer.

Ik heb op KDV dagen nu af en toe dat ik 'ineens' 2 uur achter elkaar druk ben geweest en dan pas weer aan hem denk.

Ik heb me ook wel eens afgevraagd of het normaal was trouwens, dus fijn om te lezen dat veel het hebben.
Zesjuli schreef:
27-07-2023 08:20
Ik herken dit van mezelf, maar eigenlijk van al mijn vriendinnen / familie. Als er hier kinderen komen spelen app ik de moeder ook om de zoveel tijd een foto en andersom doen ze dat naar mij ook. Als ik mijn zoon en zijn vriendje op haal bij voetbal altijd even een appje ‘opgehaald en we zitten in de auto’, dat soort dingen.
Ik word zelf ook onrustig als ik (te) lang niets hoor dus vind het niet raar en heel herkenbaar.
Dit vind ik echt niet normaal.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
27-07-2023 11:59
Dit vind ik echt niet normaal.
Dat hoef jij ook niet normaal te vinden. Wij voelen ons daar prettig bij en doen het onderling allemaal. Prima toch?
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
27-07-2023 11:59
Dit vind ik echt niet normaal.

Ik deed dat ook zo, heel prettig. Boeiend of het 'normaal' is.
Schrijf maar eens een opstel over wat 'normaal' is.
I wanna live my life with the volume full!
Alle reacties Link kopieren Quote
Moederinstinct ;-). Heel normaal!
Zorg alleen wel dat je er niet in door draait. Maar een beetje is best gezond hoor.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven