Altijd met kind bezig in mijn hoofd - niet kunnen loslaten

26-07-2023 21:05 30 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi allemaal,

Ik heb het eerste jaar van mijn zoontje een postpartum depressie gehad. Nu gaat het eigenlijk heel goed. Ik geniet erg van hem en weer van het leven. Wel merk ik dat ik eigenlijk bij alles nog steeds met hem in mijn hoofd zit. Hij gaat een dag naar de opvang en eigenlijk ben ik dan op mijn werk ook bezig met hem. Als hij bij zijn vader of bij een van de grootouders is en ik weg ben, is het hetzelfde. Ik laat het gewoon niet los. Denk altijd: gaat het wel goed? Ik vraag dan ook regelmatig om een update en kan pas weer ontspannen als ik gehoord heb dat alles goed is. Het liefst krijg ik om de zoveel tijd ook wat foto’s (hier vraag ik verder niet om hoor, maar vind het wel fijn als ze naar me gestuurd worden). Ik vraag me af of dit normaal is. Zijn dit gewoon bezorgde moedergevoelens of overdrijf ik? Herkennen anderen dit?

Bedankt!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb dit juist heel erg als ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn kind. Ik kan dan heel lastig haar rustig laten spelen oid. Heb altijd het gevoel dat ik haar aandacht moet geven. Altijd in mijn hoofd "aan" over wat zij nodig heeft. Maar als ze op de opvang is of bij mijn ouders oid dan kan ik dat juist goed loslaten. Ja tuurlijk vind ik een update super leuk, maar ik maak me geen zorgen als ik een tijdje niks hoor ofzo! Dat lijkt me heel vervelend...
Alle reacties Link kopieren Quote
Geen PPD gehad, wel een burnout anderhalf jaar na haar geboorte. Ze is nu 17 en heb het in zekere mate nog steeds. Complicerende factor is dat ik de enige "opvoeder " ben. Ik kan niet delen of ventileren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Moiren schreef:
27-07-2023 11:59
Dit vind ik echt niet normaal.
Wat is normaal? Dat is voor iedereen anders.
Voor mij is dit ook normaal.
Hier ook een PPD gehad en ook ik herken het. Heb mij vaak afgevraagd of ik ooit weer 'normaal' van de dagen kon genieten en vooral gewoon kon ontspannen zonder steeds dat lijntje met dochter te voelen. Met name het eerste jaar sloeg mijn hart over bij elk huiltje en stond ik meteen in de stress-stand. Ergens bij 1,5 jaar werd dit langzaam beter en nu dochter 8 is, is het leven (mijn beleving van mijn leven) gelukkig al weer jaren 'normaal'. Foto's en updates zijn nu voor de leuk en niet omdat het moet.
Premium schreef:
27-07-2023 20:09
Hier ook een PPD gehad en ook ik herken het. Heb mij vaak afgevraagd of ik ooit weer 'normaal' van de dagen kon genieten en vooral gewoon kon ontspannen zonder steeds dat lijntje met dochter te voelen. Met name het eerste jaar sloeg mijn hart over bij elk huiltje en stond ik meteen in de stress-stand. Ergens bij 1,5 jaar werd dit langzaam beter en nu dochter 8 is, is het leven (mijn beleving van mijn leven) gelukkig al weer jaren 'normaal'. Foto's en updates zijn nu voor de leuk en niet omdat het moet.
Dat is precies waar het om gaat.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven