Kinderen
alle pijlers
Baby 6mnd. Man wilt weer!
zondag 31 mei 2020 om 23:36
Hallo dames,
Normaal lees ik in alle stilte de topics door maar heb nu zelf besloten er eentje aan te maken omdat er toch iets aan me knaagt.
Ik ben opzoek naar moeders die vrij snel weer zwanger zijn geworden na hun bevalling.
Wij zijn in november trotse ouders geworden van ons zoontje. Hij was absoluut gewenst, maar ik moet toegeven dat ik de eerste weken van mijn moederschap behoorlijk onderschat heb. Ons zoontje sliep tot ong. 16 weken overdag amper tot helemaal niks. Ons zoontje was doodmoe, huilde om alles en hem even alleen laten was toen een echte no go. Ik heb vaker gedacht dat ik een huilbabytje had. Toen hij de 4 maanden passeerde veranderde hij beetje bij beetje. Hij deed hazenslaapjes overdag en het huilen werd minder. (Er blijven uitzonderingen)
De eerste 3 maanden heb ik wel als zwaar ervaren. Het “babytje fase waar hij/zij niks kan” beviel me niet. Pas met 4 maanden ben ik het echt leuk gaan vinden en merk ik nu echt dat ik tot over mijn verliefd ben op ons zoontje. Daarnaast was ons zoontje de eerste weken een echte huilbaby. Wellicht dat dat ermee te maken heeft.
Nu heb ik altijd gezegd dat ik dolgraag 2 kinderen wil hebben, en het liefst met een zo min mogelijk leeftijdsverschil. Mijn zwangerschap was fantastisch en ik mis het ook oprecht. Mijn man geeft al weken aan weer dolgraag aan de 2e te willen beginnen. De vorige keer hebben we er 1,5 jaar over gedaan en heb ik 2 miskramen gehad. Man is bang dat hij weer zolang moet wachten. Eerst kreeg ik het wel eens te horen, nu begint hij er zelfs dagelijks over.
Ik wil heel graag een 2e kind maar toch is er iets wat me tegenhoud qua gevoel. Ik ben dus op zoek baar ervaringen. Moeders, hoe was het voor jullie? Hebben jullie er spijt van dat je niet langer gewacht hebben? Wat zijn vooral de voordelen?
Normaal lees ik in alle stilte de topics door maar heb nu zelf besloten er eentje aan te maken omdat er toch iets aan me knaagt.
Ik ben opzoek naar moeders die vrij snel weer zwanger zijn geworden na hun bevalling.
Wij zijn in november trotse ouders geworden van ons zoontje. Hij was absoluut gewenst, maar ik moet toegeven dat ik de eerste weken van mijn moederschap behoorlijk onderschat heb. Ons zoontje sliep tot ong. 16 weken overdag amper tot helemaal niks. Ons zoontje was doodmoe, huilde om alles en hem even alleen laten was toen een echte no go. Ik heb vaker gedacht dat ik een huilbabytje had. Toen hij de 4 maanden passeerde veranderde hij beetje bij beetje. Hij deed hazenslaapjes overdag en het huilen werd minder. (Er blijven uitzonderingen)
De eerste 3 maanden heb ik wel als zwaar ervaren. Het “babytje fase waar hij/zij niks kan” beviel me niet. Pas met 4 maanden ben ik het echt leuk gaan vinden en merk ik nu echt dat ik tot over mijn verliefd ben op ons zoontje. Daarnaast was ons zoontje de eerste weken een echte huilbaby. Wellicht dat dat ermee te maken heeft.
Nu heb ik altijd gezegd dat ik dolgraag 2 kinderen wil hebben, en het liefst met een zo min mogelijk leeftijdsverschil. Mijn zwangerschap was fantastisch en ik mis het ook oprecht. Mijn man geeft al weken aan weer dolgraag aan de 2e te willen beginnen. De vorige keer hebben we er 1,5 jaar over gedaan en heb ik 2 miskramen gehad. Man is bang dat hij weer zolang moet wachten. Eerst kreeg ik het wel eens te horen, nu begint hij er zelfs dagelijks over.
Ik wil heel graag een 2e kind maar toch is er iets wat me tegenhoud qua gevoel. Ik ben dus op zoek baar ervaringen. Moeders, hoe was het voor jullie? Hebben jullie er spijt van dat je niet langer gewacht hebben? Wat zijn vooral de voordelen?
maandag 15 juni 2020 om 11:06
Tot nu toe doet partner meer dan mij. Hij is helemaal veranderd sinds zoontje er is. Over 2 a 3 maanden waarschijnlijk andere baan (duimen dat ie het wordt, zit bij de laatste 2). Maar je hebt gelijk overigens, maar zie zo op tegen heel die ellende nog keer. Liever nu meteen alles dan is het achter de rug. Ik weet echt niet hoe ik aan een kind van 1,5 a 2 jaar moet uitleggen dat mama 12 dagen van de 27 dagen ziek is.Pandax schreef: ↑15-06-2020 10:57Sorry dat ik me ongevraagd met je bemoei, maar zou je niet ook wachten om te zien of je partner wel doet wat hij beloofd heeft? In je eentje met twee piepjonge kinderen zitten en die maandelijkse sores lijkt me heel erg zwaar. En je partner lijkt me niet iemand die je blind kunt vertrouwen met de verantwoordelijkheid voor een gezin. Als je wacht tot je eerste ouder is, is de zorg makkelijker in je eentje te doen en heb je desnoods nog tijd om je te bedenken als je partner weer besluit dat hij niet mee doet.
maandag 15 juni 2020 om 11:12
Dat kun je niet uitleggen aan een kind van die leeftijd, dat hoeft ook niet. Je bent niet de enige op de wereld die voor je kind kan zorgen. Je man is er ook gewoon en je hebt vast nog een groter netwerk?Leeuw32 schreef: ↑15-06-2020 11:06Tot nu toe doet partner meer dan mij. Hij is helemaal veranderd sinds zoontje er is. Over 2 a 3 maanden waarschijnlijk andere baan (duimen dat ie het wordt, zit bij de laatste 2). Maar je hebt gelijk overigens, maar zie zo op tegen heel die ellende nog keer. Liever nu meteen alles dan is het achter de rug. Ik weet echt niet hoe ik aan een kind van 1,5 a 2 jaar moet uitleggen dat mama 12 dagen van de 27 dagen ziek is.
maandag 15 juni 2020 om 11:12
Ik snap je overweging, maar veranderingen zijn niet altijd blijvend. Ik zou zeker willen weten dat zijn omslag permanent is, voor ik me in een situatie zou begeven waarin ik me niet in mijn eentje kon redden. Zeker met een nieuwe baan in het vooruitzicht. Als hij carrière ruikt, is hij misschien zo weer weg. Dan is het wellicht veiliger om te wachten tot je eerste oud genoeg is om zichzelf te redden, dan om nu in je eentje voor twee jonge kinderen te moeten zorgen met een handicap.
dinsdag 16 juni 2020 om 20:35
Het is niet voor niets dat ze aanraden minimaal 9 maanden tot een jaar te wachten met een nieuwe zwangerschap. Ook al voel jij je prima. Een zwangerschap en bevalling zijn een uitputtingsslag voor je lichaam. Je bekken, hormonen, spieren maar ook voedingsstoffen hebben tijd nodig om weer op krachten te komen. Te snel beginnen geeft risico op miskramen, vroeggeboorte (omdat het lichaam van binnen nog niet sterk genoeg was om zo snel opnieuw een zwangerschap aan te kunnen) en op latere leeftijd blijken 2e kinderen het vaak slechter te doen dan 1e kinderen of kinderen waar het leeftijdsverschil groter is.
dinsdag 16 juni 2020 om 22:32
Lieve Leeuw, even een kleine ervaringsdeskundige bijdrage. Ik heb niet jouw aandoening, maar wel heftige hyperemesis gravidarum gehad. Ook tijdens mijn tweede zwangerschap, die begon toen onze oudste 11 maanden was. Aan een kindje van die leeftijd kan je totaal niet uitleggen dat je ziek bent, maar ze hebben je wel (fysiek) voor alles nodig. Ik zou achteraf juist liever wat langer gewacht hebben tussen de 2 zwangerschappen zodat ik oudste ook wat meer had kunnen uitleggen dat ik ziek was en zij met mondelinge aansturing bepaalde dingen had gekund.Leeuw32 schreef: ↑15-06-2020 11:06Tot nu toe doet partner meer dan mij. Hij is helemaal veranderd sinds zoontje er is. Over 2 a 3 maanden waarschijnlijk andere baan (duimen dat ie het wordt, zit bij de laatste 2). Maar je hebt gelijk overigens, maar zie zo op tegen heel die ellende nog keer. Liever nu meteen alles dan is het achter de rug. Ik weet echt niet hoe ik aan een kind van 1,5 a 2 jaar moet uitleggen dat mama 12 dagen van de 27 dagen ziek is.
Ik begrijp heel goed dat je opziet tegen nogmaals zwanger worden/zijn, maar wees je ervan bewust dat ook juist met een klein kindje ziekzijn heel erg moeilijk is. En zwanger worden/zijn, wordt niet meer of minder vervelend van nu wat langer wachten. Dus nog los van de adviezen en risico’s tav je keizersnede wil ik je dit ook even meegeven.
woensdag 17 juni 2020 om 08:30
Adeline, lief dat je advies geeft. HG lijkt mij afschuwelijk! Zelf gelukkig maar 2x in het ziekenhuis gelegen vanwege uitdroging en paar keer tegenaan. Kan mij niet voorstellen hoe dat 9 maanden lang is. Ik heb gelukkig altijd weer een week om bij te komen voordat het circus weer begint. Helaas helpt het niet dat een ouder kind meer zelf kan, dat maakt het alleen maar moeilijker. Baby kan ik nog in de box leggen of naast me, maar een peuter niet. En ze slapen ook steeds minder.
TanteOliva, tuurlijk heb ik een groter netwerk. Het is allemaal te doen, maar hoe langer we wachten hoe langer ik ook een pas op de plaats moet maken met carrière. Ja een egoïstische reden, maar voor mij eentje die maakt dat ik liever 9 maanden wacht dan 2 jaar.
Evelien, ik vond zwanger zijn tot 34 weken een walk in the park eigenlijk ten opzichte van die periode ervoor. Nu 16 weken na mijn bevalling is mijn conditie /kracht alweer beter dan voordat ik zwanger werd en ik ben bevallen met een keizersnede. Het zal best een uitputtingsslag zijn, maar niet zo’n uitputtingsslag als zwanger worden voor mij.
Maar inderdaad ik wacht minimaal 9 maanden en dan hopelijk binnen 1 of 2 maanden zwanger. Gelukkig deze keer weten we wat ons te wachten staat en hebben we een paar goede artsen die meedenken waar nodig zodat we niet weer het wiel hoeven uit te vinden.
TanteOliva, tuurlijk heb ik een groter netwerk. Het is allemaal te doen, maar hoe langer we wachten hoe langer ik ook een pas op de plaats moet maken met carrière. Ja een egoïstische reden, maar voor mij eentje die maakt dat ik liever 9 maanden wacht dan 2 jaar.
Evelien, ik vond zwanger zijn tot 34 weken een walk in the park eigenlijk ten opzichte van die periode ervoor. Nu 16 weken na mijn bevalling is mijn conditie /kracht alweer beter dan voordat ik zwanger werd en ik ben bevallen met een keizersnede. Het zal best een uitputtingsslag zijn, maar niet zo’n uitputtingsslag als zwanger worden voor mij.
Maar inderdaad ik wacht minimaal 9 maanden en dan hopelijk binnen 1 of 2 maanden zwanger. Gelukkig deze keer weten we wat ons te wachten staat en hebben we een paar goede artsen die meedenken waar nodig zodat we niet weer het wiel hoeven uit te vinden.
