Kinderen
alle pijlers
Baby voor het eerst naar kinderopvang
vrijdag 16 augustus 2024 om 11:37
Zoals de titel al zegt is mijn verlof voorbij en gaat mijn dochtertje binnenkort voor de eerste keer naar de kinderopvang.
En hoewel ik weet dat het goed is voor haar, vind ik het zo moeilijk en zie ik er zó tegenop. Ik word echt verdrietig van de gedachtes dat ik haar daar achterlaat en ze dat (nog) niet begrijpt. Dat ze daar huilt en ik er niet voor haar kan zijn. Of dat er iets gebeurt en wij er niet zijn. Of dat ze huilt om mij terwijl ik haar wegbreng en dat ik dan gewoon moet weglopen. Lijkt me verschrikkelijk.
Ze gaat maar twee dagen naar de opvang, maar ik denk nu dat ik het moeilijk ga vinden die dagen door te komen. Het is ons eerste kindje dus alles is nieuw en ik vind het, eerlijk gezegd, gewoon ook best wel spannend. Ze is nog zo klein..
Ik ben redelijk flexibel qua werk en werktijden die twee dagen. Is het verstandig om te beginnen met kortere dagen? Of juist vanaf het begin volle dagen maken op de opvang? Ik wil vooral doen wat het beste voor haar is. Niet wat ik zelf fijn vindt.
Ik weet natuurlijk dat het vast wel zal goedkomen, maar misschien hebben jullie wat ervaringen die me vertrouwen geven en laten zien dat het snel makkelijker wordt. Of tips. Of een schop onder de kont. Of gewoon wat begrip, want ik vond het in ieder geval al fijn om mijn zorgen even op te schrijven. Dat lucht al op
En hoewel ik weet dat het goed is voor haar, vind ik het zo moeilijk en zie ik er zó tegenop. Ik word echt verdrietig van de gedachtes dat ik haar daar achterlaat en ze dat (nog) niet begrijpt. Dat ze daar huilt en ik er niet voor haar kan zijn. Of dat er iets gebeurt en wij er niet zijn. Of dat ze huilt om mij terwijl ik haar wegbreng en dat ik dan gewoon moet weglopen. Lijkt me verschrikkelijk.
Ze gaat maar twee dagen naar de opvang, maar ik denk nu dat ik het moeilijk ga vinden die dagen door te komen. Het is ons eerste kindje dus alles is nieuw en ik vind het, eerlijk gezegd, gewoon ook best wel spannend. Ze is nog zo klein..
Ik ben redelijk flexibel qua werk en werktijden die twee dagen. Is het verstandig om te beginnen met kortere dagen? Of juist vanaf het begin volle dagen maken op de opvang? Ik wil vooral doen wat het beste voor haar is. Niet wat ik zelf fijn vindt.
Ik weet natuurlijk dat het vast wel zal goedkomen, maar misschien hebben jullie wat ervaringen die me vertrouwen geven en laten zien dat het snel makkelijker wordt. Of tips. Of een schop onder de kont. Of gewoon wat begrip, want ik vond het in ieder geval al fijn om mijn zorgen even op te schrijven. Dat lucht al op
vrijdag 16 augustus 2024 om 18:12
Onze kinderen zijn al pubers, maar wat wij altijd deden was vroeg ophalen, rond 16 uur. Dat moet natuurlijk maar net kunnen met je werk, maar bij ons kon dat. Dan konden ze thuis nog lekker spelen, op tijd eten, in bad, etc. De paar keer dat we vanwege vergaderingen bijvoorbeeld pas rond half 6/6 op konden halen vond ik echt helemaal niks. Terwijl ik dit type besef ik dat het gewoon hele luxe was dat we al om 16 uur konden halen....
vrijdag 16 augustus 2024 om 22:14
Jazeker, ik heb een man. Haar vader.Lucifee2024 schreef: ↑16-08-2024 14:03Je hebt het alleen over jezelf, heeft kind een vader/jij een partner? Wel toch?
Echt doe het dan samen die eerste keer en vanaf de 2e week echt om en om doen.
Meteen aanleren voor kind en jullie zelf dat wegbrengen door andere oude ook gewoon normaal en rustig kan en scheelt weer een paar keer per week een afscheidsmoment voor jou op KVD.
Is ook goed voor vader en band kind. En meer kans op een eerlijke verdeling op dit vlak als je dat gewoon vanaf begin doet.
In een andere reactie schrijf ik dat hij mijn zorgen niet deelt en alleen alle positieve kanten van de opvang ziet. Super fijn, hij trekt mij er hopelijk ook doorheen. Maar goed dat je niet samen zit te sippen. En ja, hij zal ook gaan halen en brengen als het zo uitkomt.
Ik het hier over mezelf omdat ik qua werktijden flexibel ben en hij niet. Dus later brengen/ eerder halen en de wenuurtjes midden op de dag, dat is voor hem niet haalbaar.
vrijdag 16 augustus 2024 om 22:25
Dit is waar. Als de optie er is hoef ik dus ook niet te streng te zijn voor mezelf en haar.Lieveheersbeestje schreef: ↑16-08-2024 13:34Baby kan niet klokkijken hè.Maakt echt niks uit, die krijgt nog niks mee van later brengen of eerder ophalen. Lekker doen als dat eens zo uitkomt!
Als ze ouder zijn is het anders natuurlijk.
vrijdag 16 augustus 2024 om 22:29
Ik vind het ook vreselijk al die eerste keren.
Vooral het gevoel je baby achter te laten bij vreemden, gaat tegen mijn gevoel in. Ik vind dat baby’s bij hun ouders horen. Maar goed, de realiteit is anders en er moet weer gewerkt worden na een x aantal weken.
Neemt niet weg dat je het spannend mag vinden!
Lekker een potje janken in de auto, en weer verder met de dag
Vooral het gevoel je baby achter te laten bij vreemden, gaat tegen mijn gevoel in. Ik vind dat baby’s bij hun ouders horen. Maar goed, de realiteit is anders en er moet weer gewerkt worden na een x aantal weken.
Neemt niet weg dat je het spannend mag vinden!
Lekker een potje janken in de auto, en weer verder met de dag
vrijdag 16 augustus 2024 om 22:36
Bedankt voor je reactie. Toen ik dit topic opende realiseerde ik me dat niet alleen het wegbrengen van dochtertje, maar inderdaad ook het einde van de ‘baby bubbel’ een ding is. Dus heel herkenbaar!Nizza schreef: ↑16-08-2024 18:05Mijn dochtertje gaat nu een maand naar de opvang. We hadden een wenmiddag gehad (waar partner en ik bij waren) en toen zag ik al dat ze het naar haar zin had. Dat gaf wel al vertrouwen dat het voor haar goed was en we hadden een goed gevoel bij de medewerkers. Maar toch vond ik de eerste echte dag moeilijk. We hebben haar toen samen gebracht en gehaald. Gelukkig kregen we snel foto's en inmiddels heb ik er geen moeite meer mee. Ze geniet en heeft plezier daar.
Het is ook zo dat je en weer gaat werken en je baby gaat naar de opvang. De eerste dag werken (en toen was ze gewoon bij partner) stond ik na een uur huilend bij haar bedje. Weg baby bubbel. Dat vond ik misschien nog wel het moeilijkste en niet per se dat zij naar de opvang moest.
Fijn om te horen dat jullie dochtertje het zo leuk heeft. Eigenlijk hoor ik niets anders dan goede ervaringen. Dat helpt me echt.
Ik heb ook echt weer veel zin om te werken en mijn leven weer op te pakken. Eerst nog even deze drempel over. Misschien vraag ik of ze de eerste dagen wat extra foto’s willen maken en sturen, maar wil ook niet te lastig zijn.
vrijdag 16 augustus 2024 om 22:59
Ik mocht ook altijd even bellen de eerste keren. Kan ook fijn zijn!Skellar schreef: ↑16-08-2024 22:36Bedankt voor je reactie. Toen ik dit topic opende realiseerde ik me dat niet alleen het wegbrengen van dochtertje, maar inderdaad ook het einde van de ‘baby bubbel’ een ding is. Dus heel herkenbaar!
Fijn om te horen dat jullie dochtertje het zo leuk heeft. Eigenlijk hoor ik niets anders dan goede ervaringen. Dat helpt me echt.
Ik heb ook echt weer veel zin om te werken en mijn leven weer op te pakken. Eerst nog even deze drempel over. Misschien vraag ik of ze de eerste dagen wat extra foto’s willen maken en sturen, maar wil ook niet te lastig zijn.
zaterdag 17 augustus 2024 om 00:51
Ooh ik herken dit zoooo erg!! Allereerst: dikke knuffel!
Ons kind is inmiddels 2. En ging met 10 maanden oud voor het eerst naar de opvang, dus niet helemaal te vergelijken.
Maar ik vond het de eerste keren echt vreselijk! Hij vond het ook moeilijk, huilen met wegbrengen enz.
Voordeel is echt als ze als baby zijnde er al aan wennen, ze de omgeving al kennen maar nog niet het besef hebben van oh, mama gaat weg.
Ik las hierboven al meerdere opmerkingen dat de leidsters professionals zijn. Dat komt echt goed! Je zou nog wel een briefje mee kunnen nemen met de voedingen , tijden enz erop. Het ritme van jullie kind.
Ook voor je eigen geruststelling.
Hebben ze whatsapp of een chat?
Soms gewoon even vragen hoe het gaat, dat vinden ze echt prima én begrijpelijk!
Ik zou eerst beginnen met ochtendjes.
En na 2 weken ietsje langer.
Beetje opbouwen, meteen hele dagen lijkt me veel voor zo’n kleintje. Het zijn een hoop prikkels.
Na een maand of 3 (kind was toen al ruim een jaar) wilde hij meteen naar binnen als we aankwamen.
Sterkte!
Ons kind is inmiddels 2. En ging met 10 maanden oud voor het eerst naar de opvang, dus niet helemaal te vergelijken.
Maar ik vond het de eerste keren echt vreselijk! Hij vond het ook moeilijk, huilen met wegbrengen enz.
Voordeel is echt als ze als baby zijnde er al aan wennen, ze de omgeving al kennen maar nog niet het besef hebben van oh, mama gaat weg.
Ik las hierboven al meerdere opmerkingen dat de leidsters professionals zijn. Dat komt echt goed! Je zou nog wel een briefje mee kunnen nemen met de voedingen , tijden enz erop. Het ritme van jullie kind.
Ook voor je eigen geruststelling.
Hebben ze whatsapp of een chat?
Soms gewoon even vragen hoe het gaat, dat vinden ze echt prima én begrijpelijk!
Ik zou eerst beginnen met ochtendjes.
En na 2 weken ietsje langer.
Beetje opbouwen, meteen hele dagen lijkt me veel voor zo’n kleintje. Het zijn een hoop prikkels.
Na een maand of 3 (kind was toen al ruim een jaar) wilde hij meteen naar binnen als we aankwamen.
Sterkte!
zaterdag 17 augustus 2024 om 12:49
Bij mij stuurden ze inderdaad de eerste tijd wat meer foto’s (of eigenlijk zetten ze die in de app). Had ik niet om gevraagd, maar volgens mij was dat ook ter geruststelling. Ze snappen heus dat jij het spannend vindt hoor, dat is helemaal niet gek. Je zal niet de eerste moeder zijn die ze even moeten troosten.
Het klinkt alsof je het allemaal spannend en nieuw vindt, maar ook wel realistisch bent dat je gewoon weer een stapje verder gaat. Komt vast wel goed dan!
En inderdaad, het is een klein beetje loslaten. Ouder zijn is eigenlijk bijna vanaf dag 1 steeds ietsje meer loslaten. Mijn dochter gaat al een tijd naar school, en daar zie ik ook dat ouders die het kind altijd thuis gehad hebben dat ontzettend moeilijk vinden. Want ineens krijgt het een eigen leven/wereld buiten jou om. Ouders van kinderen die naar de opvang zijn geweest, hadden daar veel minder last van, omdat je dat dan gewoon al kent. En bij de opvang, zeker bij de kleintjes, is meestal veel meer overdracht en informatie dan ‘ging prima, tot morgen!’. Dus dan wordt het langzamer opgebouwd.
Het klinkt alsof je het allemaal spannend en nieuw vindt, maar ook wel realistisch bent dat je gewoon weer een stapje verder gaat. Komt vast wel goed dan!
En inderdaad, het is een klein beetje loslaten. Ouder zijn is eigenlijk bijna vanaf dag 1 steeds ietsje meer loslaten. Mijn dochter gaat al een tijd naar school, en daar zie ik ook dat ouders die het kind altijd thuis gehad hebben dat ontzettend moeilijk vinden. Want ineens krijgt het een eigen leven/wereld buiten jou om. Ouders van kinderen die naar de opvang zijn geweest, hadden daar veel minder last van, omdat je dat dan gewoon al kent. En bij de opvang, zeker bij de kleintjes, is meestal veel meer overdracht en informatie dan ‘ging prima, tot morgen!’. Dus dan wordt het langzamer opgebouwd.
woensdag 21 augustus 2024 om 16:28
Voor mij niet herkenbaar. Ik vond het heerlijk toen ik eindelijk ook weer me-time had. En ik even niet alleen mama was.Maar ik weet dat de meeste moeders het wel moeilijk vonden om hun kind (ienieminie baby) naar de opvang te brengen.
Ik vond het juist moeilijk dat dochter van de baby naar de peutergroep ging. Tranen met tuiten want ik ging de leidsters zo erg missen, haha. En kindlief was opeens al een peuter. Ja echt.
Mijn ervaring is dat je door de leidsters heel goed op de hoogte wordt gehouden. In de app krijg je regelmatig foto's en er wordt een logboekje bijgehouden: hoe vaak eet, drinkt en poept kind en hoeveel heeft het geslapen?
Kind gaat nu al ruim 2 jaar naar de opvang en vindt het er echt heel fijn. Doet overal aan mee, kan opeens dingen waarvan wij niet wisten dat het dat kon. Heeft (een soort van) vriendjes en maakt makkelijk contact met andere kindjes.
Het is dus niet alleen fijn dat wij (man en ik) allebei kunnen werken terwijl kind op de opvang is. Maar ook dat kind zich daar extra (?) ontwikkeld.
Succes en sterkte TO.
Ik vond het juist moeilijk dat dochter van de baby naar de peutergroep ging. Tranen met tuiten want ik ging de leidsters zo erg missen, haha. En kindlief was opeens al een peuter. Ja echt.
Mijn ervaring is dat je door de leidsters heel goed op de hoogte wordt gehouden. In de app krijg je regelmatig foto's en er wordt een logboekje bijgehouden: hoe vaak eet, drinkt en poept kind en hoeveel heeft het geslapen?
Kind gaat nu al ruim 2 jaar naar de opvang en vindt het er echt heel fijn. Doet overal aan mee, kan opeens dingen waarvan wij niet wisten dat het dat kon. Heeft (een soort van) vriendjes en maakt makkelijk contact met andere kindjes.
Het is dus niet alleen fijn dat wij (man en ik) allebei kunnen werken terwijl kind op de opvang is. Maar ook dat kind zich daar extra (?) ontwikkeld.
Succes en sterkte TO.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
