Kinderen
alle pijlers
Bang voor onvruchtbaarheid?
dinsdag 20 mei 2008 om 21:46
In mijn omgeving zijn een aantal mensen bezig met het proberen te krijgen van kinderen..Dus het onderwerp komt regelmatig ter sprake in mijn vriendenkring. Ik sprak een vriendin vanmiddag en we kwamen op het onderwerp vruchtbaarheid/onvruchtbaarheid zij heeft inmiddels een zoontje van 2,5 jaar..ikzelf heb geen kinderen. Alhoewel ik er niet bewust mee ben vraag ik me soms toch af of ik eventueel verminderd/onvruchtbaar ben. Mijn vriendin reageerde totaal niet verrast en zei dat veel vrouwen daar bang voor zijn/waren waaronder zijzelf?
Klopt dit? Zijn veel vrouwen daar bang voor? Is dat gewoon menselijk of heeft het een andere oorzaak? Daar ben ik oprecht benieuwd naar.
Klopt dit? Zijn veel vrouwen daar bang voor? Is dat gewoon menselijk of heeft het een andere oorzaak? Daar ben ik oprecht benieuwd naar.
woensdag 21 mei 2008 om 09:33
Wat gek dat zo veel mensen daar bang voor zijn! Ik zelf ook hoor. Wij willen over een jaartje ofzo gaan 'beginnen', met de bedoeling dat er voor mijn 30e een kindje geboren wordt. Maar ik ben ook best wel bang dat ik moeilijk zwanger wordt, ook omdat ik te zwaar ben. En dan ben ik bang dat we na 1 of 2 jaar proberen de medische mallemolen in moeten, en dat ik pas ergens halverwege de 30 een kindje krijg.
Totaal ongegronde angst volgens mij, maar toch... Al vind ik het geen reden om nu al te gaan proberen zwanger te worden. Eerst nog 'even' onze eigen zaak opzetten
Totaal ongegronde angst volgens mij, maar toch... Al vind ik het geen reden om nu al te gaan proberen zwanger te worden. Eerst nog 'even' onze eigen zaak opzetten
woensdag 21 mei 2008 om 09:36
Ik herken je gevoel. Ik was al vanaf mijn vijftiende of zo bang dat het allemaal niet zo makkelijk zou gaan. Echt, zonder enige gegronde reden ... maar toch. En ik was gelijk zwanger.
... overigens ben ik helemaal niet pessimistisch aangelegd, dus ik kan het helemaal niet verklaren. Het is denk ik gewoon een gedachte die bij je opkomt om jezelf te beschermen tegen teleurstelling of zo.
... overigens ben ik helemaal niet pessimistisch aangelegd, dus ik kan het helemaal niet verklaren. Het is denk ik gewoon een gedachte die bij je opkomt om jezelf te beschermen tegen teleurstelling of zo.
woensdag 21 mei 2008 om 09:58
ik twijfelde nooit aan mijn vruchtbaarheid, ging er gewoon vanuit dat ik kinderen zou krijgen.. In mijn vriendenkring zat echter een echtpaar dat onvruchtbaar was, ze hebben jaren in de mm gezeten en dat bracht zoveel stress en spanning met zich mee dat hij zich heeft laten steriliseren.. dat was de enige manier om het los te laten.. (de kans dat ze een kindje kregen was ondanks alle behandelingen 1:1000) Ik begreep hun besluit, respecteer dat ook.. En hun openhartigheid heeft mij wel doen inzien dat kinderen krijgen geen vanzelfsprekendheid is..
Gelukkig blijk ik wel vruchtbaar en mijn vriend ook en zijn we al de gelukkige ouders van een prachtige zoon! En hopen we gauw weer zwanger te zijn!!
Gelukkig blijk ik wel vruchtbaar en mijn vriend ook en zijn we al de gelukkige ouders van een prachtige zoon! En hopen we gauw weer zwanger te zijn!!
woensdag 21 mei 2008 om 11:02
Nou wel 'prettig' om te lezen dat ik geen vreemde vogel ben met deze gedachten...Over een paar jaar kom ik er misschien achter hoe het nu echt zit, maar dan moet mn vriend eerst anders over kinderen gaan denken
Ik geniet verder gewoon vanaf de zijlijn mee hier op het forum en met vriendinnen die er wel bewust mee bezig zijn
Ik geniet verder gewoon vanaf de zijlijn mee hier op het forum en met vriendinnen die er wel bewust mee bezig zijn
woensdag 21 mei 2008 om 11:24
Heel raar misschien maar ik ben me door het kijken naar het tv-programma Babyboom bewust geworden dat zwanger worden èn blijven helemaal niet zo makkelijk is.
Nooit met zwanger worden bezig geweest en dacht eigenlijk dat het min of meer 'vanzelf' gaat.
In mijn vorige relatie was kinderen nooit een optie, maar met mijn huidige vriend begon het al snel te kriebelen.
Aangezien ik ook behoorlijk overgwicht heb en al 33 ben (hij 37)was ik bang dat het bij ons ook heel lang zou gaan duren of misschien niet zou lukken.
Ben vorige jaar september gestopt en in januari bleek ik zwanger.
Nooit met zwanger worden bezig geweest en dacht eigenlijk dat het min of meer 'vanzelf' gaat.
In mijn vorige relatie was kinderen nooit een optie, maar met mijn huidige vriend begon het al snel te kriebelen.
Aangezien ik ook behoorlijk overgwicht heb en al 33 ben (hij 37)was ik bang dat het bij ons ook heel lang zou gaan duren of misschien niet zou lukken.
Ben vorige jaar september gestopt en in januari bleek ik zwanger.
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 27 mei 2008 om 13:05
Ik loop ook al heeeeel lang met het idee dat ik onvruchtbaar zou zijn... Ook vanwege mijn buikklachten. Maar ook gewoon een "gevoel". Na veel onderzoek hebben ze nog steeds niets kunnen vinden... Geen Endometriose, wel baarmoedererosie. Daarvoor behandeld. Maar verder zag het er prima uit.
Heb nu vanwege mijn ernstige menstruatieklachten een Mirena spiraal gekregen. En heb er behoorlijk veel pijn van. Heb hem nu ongeveer 3 tot 4 week.. Ben er net voor het eerst mee ongesteld geworden. En heb vreselijke pijnklachten. Ga nu bijna elke week naar huisarts. Ben als de dood dat ik hierdoor onvruchtbaar wordt en helemaal als ik dan aan de telefoon hoor.. Baarmoederperforatie? Vanwege zulke hevige pijnen.
Ben dan nog maar 25 maar mijn wens naar een kleintje is zo groot.
Maar zeker nu denk ik steeds vaker.. Het flitst zelfs nu elke dag wel zo'n 5 keer door m'n kop...
En het levert wel een flinke dosis stress!
Donderdag weer naar huisarts... Hopen dat het goed gaat...
Heb nu vanwege mijn ernstige menstruatieklachten een Mirena spiraal gekregen. En heb er behoorlijk veel pijn van. Heb hem nu ongeveer 3 tot 4 week.. Ben er net voor het eerst mee ongesteld geworden. En heb vreselijke pijnklachten. Ga nu bijna elke week naar huisarts. Ben als de dood dat ik hierdoor onvruchtbaar wordt en helemaal als ik dan aan de telefoon hoor.. Baarmoederperforatie? Vanwege zulke hevige pijnen.
Ben dan nog maar 25 maar mijn wens naar een kleintje is zo groot.
Maar zeker nu denk ik steeds vaker.. Het flitst zelfs nu elke dag wel zo'n 5 keer door m'n kop...
En het levert wel een flinke dosis stress!
Donderdag weer naar huisarts... Hopen dat het goed gaat...
dinsdag 27 mei 2008 om 15:32
Ik werd pas op mijn 16e ongesteld. Nou ja ongesteld? 3 keer in het jaar was en is veel.
Ik "wist" dus eigenlijk altijd wel dat er iets niet goed zat.
5 jaar geleden gestopt met de pil. In 2005 de medische molen in en blijken we allebei sterk verminderd vruchtbaar te zijn.
We hebben 1% kans op een zwangerschap.
Dus mijn angst was helaas waarheid
Ik "wist" dus eigenlijk altijd wel dat er iets niet goed zat.
5 jaar geleden gestopt met de pil. In 2005 de medische molen in en blijken we allebei sterk verminderd vruchtbaar te zijn.
We hebben 1% kans op een zwangerschap.
Dus mijn angst was helaas waarheid
dinsdag 27 mei 2008 om 18:44
nergens op gebaseerd, maar ik had ook absoluut dat idee. Heb me, toen iedereen een nieuwe ziektekosten verzekering moest kiezen, zelfs bijverzekerd voor ivf, terwijl ik toen nog niet eens een partner had, hoe neurotisch. Maar ik was er gewoon van overtuigd dat ik verminderd of niet vruchtbaar zou zijn. Ontmoette mijn vriend, en heb 3 jaar later 2 kinderen, allebei de keren na een maand zwanger. Extra verzekering maar weer opgezegd.
dinsdag 27 mei 2008 om 18:48
Enigme, ik ben er eigenlijk altijd wel een beetje bang voor geweest dat zwanger worden bij mij moeilijk zou gaan. Geen idee waarom, ik had het gevoel gewoon. En helaas is dat gevoel bij mij ook gegrond. Zelf heb ik PCO, waardoor ik dus maar erg zelden een eisprong heb (wist ik toen nog niet, want was aan de pil), en ook mijn man is verminderd vruchtbaar. Nu gaan we in oktober beginnen met ICSI en hopen we dat onze wens toch vervuld wordt!
dinsdag 27 mei 2008 om 18:57
Ik heb er eigenlijk nooit meer aan teruggedacht maar voor ik voor het eerst zwanger raakte dacht ik ook dat ik vast niet vruchtbaar zou zijn. Achteraf bleek die vrees totaal ongegrond. Het was ook echt nergens op gebaseerd, gewoon een gevoel. Ik vond het verder niet beangstigend omdat ik geen sterke kinderwens had, maar ik dacht het gewoon. En ik ken meer vrouwen die hetzelfde denken of dachten.
dinsdag 27 mei 2008 om 21:06
Ik heb van jongs af aan een sterke kinderwens gehad, en altijd jong moeder willen worden. Ik heb er eerder nooit bij stilgestaan dat het ook wel eens moeilijk kon gaan.
Sinds ik echter ook steeds ouder werd (vriend wilde nog even wachten) begon ik er wel eens over na te denken.
En toen vorig jaar hypothyreoïdie bij me geconstateerd werd, werd ik helemaal panisch, want in de internistenrichtlijn daarover las ik vanalles over een verminderde vruchtbaarheid, verhoogd miskraamrisico en andere problemen.
Ik probeer het zo nuchter mogelijk te bekijken, maar: ja, ik maak me er wel eens zorgen over.
Sinds ik echter ook steeds ouder werd (vriend wilde nog even wachten) begon ik er wel eens over na te denken.
En toen vorig jaar hypothyreoïdie bij me geconstateerd werd, werd ik helemaal panisch, want in de internistenrichtlijn daarover las ik vanalles over een verminderde vruchtbaarheid, verhoogd miskraamrisico en andere problemen.
Ik probeer het zo nuchter mogelijk te bekijken, maar: ja, ik maak me er wel eens zorgen over.
