Kinderen
alle pijlers
Bang voor onvruchtbaarheid?
dinsdag 20 mei 2008 om 21:46
In mijn omgeving zijn een aantal mensen bezig met het proberen te krijgen van kinderen..Dus het onderwerp komt regelmatig ter sprake in mijn vriendenkring. Ik sprak een vriendin vanmiddag en we kwamen op het onderwerp vruchtbaarheid/onvruchtbaarheid zij heeft inmiddels een zoontje van 2,5 jaar..ikzelf heb geen kinderen. Alhoewel ik er niet bewust mee ben vraag ik me soms toch af of ik eventueel verminderd/onvruchtbaar ben. Mijn vriendin reageerde totaal niet verrast en zei dat veel vrouwen daar bang voor zijn/waren waaronder zijzelf?
Klopt dit? Zijn veel vrouwen daar bang voor? Is dat gewoon menselijk of heeft het een andere oorzaak? Daar ben ik oprecht benieuwd naar.
Klopt dit? Zijn veel vrouwen daar bang voor? Is dat gewoon menselijk of heeft het een andere oorzaak? Daar ben ik oprecht benieuwd naar.
dinsdag 20 mei 2008 om 21:49
dinsdag 20 mei 2008 om 21:58
ik was er niet bang voor dat we de pil de deur uit gooide
ik dacht dat ik zó zwanger zou zijn ... net als mijn moeder, die was bij wijze van spreken al zwanger als mijn pa naar dr keek.
Maar na even ruim een jaar hebben we wel direct mijn partner laten checken
ik had na het "voetbalincidentje"van mijn partner (lees; testikels 4 1/2 keer zo groot als normaal met het nike tekentje blauw in zijn zak gegraveert van de tegenstander) wel enige zorgen maar de HA zei dat het geen kwaad kon ....
en uiteindelijk bleek het bij ons allebei niet in orde te zijn.
ik dacht dat ik zó zwanger zou zijn ... net als mijn moeder, die was bij wijze van spreken al zwanger als mijn pa naar dr keek.
Maar na even ruim een jaar hebben we wel direct mijn partner laten checken
ik had na het "voetbalincidentje"van mijn partner (lees; testikels 4 1/2 keer zo groot als normaal met het nike tekentje blauw in zijn zak gegraveert van de tegenstander) wel enige zorgen maar de HA zei dat het geen kwaad kon ....
en uiteindelijk bleek het bij ons allebei niet in orde te zijn.
dinsdag 20 mei 2008 om 22:10
Nee ik snap dat het vrij weinig zin heeft om er nu over in te zitten terwijl ik er niet bewust mee bezig ben..Moet eerlijk bekennen dat het o.a. een beetje is ontstaan na het volgen van babyboom op televisie...Call me crazy maar dat heeft verschrikkelijk veel indruk op me gemaakt.
Nu moet ik dat natuurlijk niet op mezelf gaan projecteren, I know maar ik vraag me gewoon echt af of dat een vraag is die veel gemoederen bezig houdt.
Nu moet ik dat natuurlijk niet op mezelf gaan projecteren, I know maar ik vraag me gewoon echt af of dat een vraag is die veel gemoederen bezig houdt.
dinsdag 20 mei 2008 om 22:20
dinsdag 20 mei 2008 om 22:32
Ik weet heel zeker dat ik over een jaar of 2/3 graag kinderen zou willen, en ja, als ik soms iets lees wat over onvruchtbaarheid gaat, of als ik het met iemand over kinderen heb, dan komt het regelmatig in mij op dat de kans natuurlijk bestaat dat ik, (of partner) (verminderd) vruchtbaar ben. Ik maak me daar nu nog niet echt druk om, dat komt tegen die tijd wel. Maar ja, soms schiet het wel door mijn gedachten
Count your blessings...
dinsdag 20 mei 2008 om 22:56
Ik was er ook wel een beetje bang voor, ook omdat ik ooit chlamidia heb gehad (waar ik toen overigens wel snel bij was). Want daar kun je wel onvruchtbaar van worden.
Maar toen we begonnen, met het idee dat het altijd wel een paar maanden duurt, was het in 1 keer raak. Dus gelukkig niets aan de hand.
Maar toen we begonnen, met het idee dat het altijd wel een paar maanden duurt, was het in 1 keer raak. Dus gelukkig niets aan de hand.
dinsdag 20 mei 2008 om 23:07
Ik ben daar eigenlijk nooit bang voor geweest. Ik dacht dat dat altijd gelijk op bestelling kwam (ik geloofde nog net niet in de ooievaar!). Maar nu, na 2,5 jr proberen.... ben ik soms wel bang dat ik nooit kinderen zal krijgen. Ik heb goede hoop hoor! Maar soms flitst dat weleens door mijn hoofd. En wat dan? Ik zou het echt niet weten!
dinsdag 20 mei 2008 om 23:36
Ik ben absoluut bang geweest voor onvruchtbaarheid. En dit was ook niet geheel ongegrond bleek later.
(ik zal mijn oordeel zelf al uitspreken over mijn/ons eigen handelen destijds, dus ben geheel bewust dat we dom bezig waren
en er is ook niks dat daar een zinnig antwoord op kan bedenken dan volledige naieviteit en stupiditeit...)
Maar vriend en ik zijn binnen een jaar dat we elkaar kenden onveilig gaan vrijen. Omdat de pil niet beviel (ik werd er zwaarmoedig van), ben ik daarmee gestopt. Toen zijn we condooms gaan gebruiken, maar daar werden we steeds slordiger mee. Eerst tijdens bepaalde dagen van de cyclus, maar dat begrip werd steeds ruimer. Niet omdat we nou zo graag zwanger wilden worden, maar omdat we geloofden dat we dat toch niet werden (waar je zoiets maar op kunt baseren, tsja). Maar goed, we hebben uiteindelijk jaren onbeschermd gevreeen en ik werd niet zwanger. Hoe langer deze situatie duurde, hoe meer ik toch wel begon na te denken over mijn of zijn onvruchtbaarheid. Want als je er objectief gezien naar keek, was het toch wel vreemd (duh).
Het bleek dus ook te gaan om onvruchtbaarheid die gek genoeg ook weer verdwenen is. Maar da's weer een ander verhaal. We hebben in ieder geval een gezonde dochter.
Maar vreemd vind ik je gedachten allerminst. Als je iets (in de toekomst) graag wilt, is het toch ook niet gek om de andere kant van het verhaal erbij te pakken en je op momenten af te vragen als dat we je graag wilt nu eens niet lukt?
(ik zal mijn oordeel zelf al uitspreken over mijn/ons eigen handelen destijds, dus ben geheel bewust dat we dom bezig waren
en er is ook niks dat daar een zinnig antwoord op kan bedenken dan volledige naieviteit en stupiditeit...)Maar vriend en ik zijn binnen een jaar dat we elkaar kenden onveilig gaan vrijen. Omdat de pil niet beviel (ik werd er zwaarmoedig van), ben ik daarmee gestopt. Toen zijn we condooms gaan gebruiken, maar daar werden we steeds slordiger mee. Eerst tijdens bepaalde dagen van de cyclus, maar dat begrip werd steeds ruimer. Niet omdat we nou zo graag zwanger wilden worden, maar omdat we geloofden dat we dat toch niet werden (waar je zoiets maar op kunt baseren, tsja). Maar goed, we hebben uiteindelijk jaren onbeschermd gevreeen en ik werd niet zwanger. Hoe langer deze situatie duurde, hoe meer ik toch wel begon na te denken over mijn of zijn onvruchtbaarheid. Want als je er objectief gezien naar keek, was het toch wel vreemd (duh).
Het bleek dus ook te gaan om onvruchtbaarheid die gek genoeg ook weer verdwenen is. Maar da's weer een ander verhaal. We hebben in ieder geval een gezonde dochter.
Maar vreemd vind ik je gedachten allerminst. Als je iets (in de toekomst) graag wilt, is het toch ook niet gek om de andere kant van het verhaal erbij te pakken en je op momenten af te vragen als dat we je graag wilt nu eens niet lukt?
dinsdag 20 mei 2008 om 23:42
Ik heb het ook altijd gedacht. Aan de ene kant raar, want mijn moeder is (uhm, was, na de overgang wil het meestal niet meer zo 
) hartstikke vruchtbaar. Maar aan de andere kant heb ik als kind groeiremmers gekregen, waar de lange termijn effecten nog niet van bekend waren. Een paar maanden geleden kreeg ik een brief van het ziekenhuis, dat er aanwijzingen waren dat die remmers verminderde vruchtbaarheid konden veroorzaken. Daar deden ze nu een grootschalig onderzoek naar. Vanwege mijn altijd al aanwezige 'zorg' (en natuurlijk voor de wetenschap ) heb ik daaraan meegedaan. Ik heb een inwendige echo gehad en een bloedtest. Op de echo zag alles er goed uit, uitslag van de bloedtest heb ik nog niet binnen. Het garandeert natuurlijk niks, maar ik ben er wel een stuk geruster op geworden.
Overigens vind ik het helemaal niet zo'n rare gedachte. Vrijwel alle vriendinnen met wie ik dit ooit besproken heb, hadden ook dat (nergens op gebaseerde) idee. Maar ja... Je gaat het meestal ook niet zomaar even uittesten.
) hartstikke vruchtbaar. Maar aan de andere kant heb ik als kind groeiremmers gekregen, waar de lange termijn effecten nog niet van bekend waren. Een paar maanden geleden kreeg ik een brief van het ziekenhuis, dat er aanwijzingen waren dat die remmers verminderde vruchtbaarheid konden veroorzaken. Daar deden ze nu een grootschalig onderzoek naar. Vanwege mijn altijd al aanwezige 'zorg' (en natuurlijk voor de wetenschap ) heb ik daaraan meegedaan. Ik heb een inwendige echo gehad en een bloedtest. Op de echo zag alles er goed uit, uitslag van de bloedtest heb ik nog niet binnen. Het garandeert natuurlijk niks, maar ik ben er wel een stuk geruster op geworden.Overigens vind ik het helemaal niet zo'n rare gedachte. Vrijwel alle vriendinnen met wie ik dit ooit besproken heb, hadden ook dat (nergens op gebaseerde) idee. Maar ja... Je gaat het meestal ook niet zomaar even uittesten.
-
woensdag 21 mei 2008 om 00:07
Nee inderdaad. Heb al wel overwogen om eens ovulatietesten te proberen maar dan ben ik echt obsessief bezig met iets wat nog helemaal niet de bedoeling is. Laat staan dat ovulatietesten je vruchtbaarheid garanderen. Het is misschien een combinatie van angst, het feit dat er toch meer over verminderde vruchtbaarheid/onvruchtbaarheid gepraat wordt en een wens voor later...? Maar ook omdat mijn cyclus onregelmatig is vroeg ik me dit vroeger ook al eens af...Mijn oma had ook een onregelmatige cyclus en was vruchtbaar..mijn moeder regelmatig en ook vruchtbaar...
Nogmaals ik zit gewoon in een fase waarin ik ermee bezig ben. Is eerder voorgekomen en zal ook weer overgaan
Nogmaals ik zit gewoon in een fase waarin ik ermee bezig ben. Is eerder voorgekomen en zal ook weer overgaan
woensdag 21 mei 2008 om 00:12
Mijn moeder had ook een onregelmatige cyclus, en was bij de eerste 3 de eerste maand zwanger, en bij de laatste (maar toen was ze een stuk ouder, 38) in twee maanden. Het zegt idd allemaal niks, blijft koffiedik kijken... Ik vrees dat een arts je ook weg zal sturen als je alleen 'het vage idee' hebt. Daarom was ik wel blij met de mogelijkheid van dit onderzoek. Ben je toevallig lang? (Volgens mij moet je langer zijn dan 1.84) Dan kun je ook meedoen 
-
woensdag 21 mei 2008 om 08:46
Hier was Peg-man bang voor onvruchtbaarheid, dit omdat zijn broers beiden zaad van zeer slechte kwaliteit hebben.
Na 1,5 jaar proberen om zwanger te worden (lees: veel seksen zonder resultaat) dus maar eens naar het ziekenhuis. Als eerste dus de zaadtest waar Peg-man verschrikkelijk nerveus voor was...............heb hem zelden zo gezien. Maar alles bleek perfect! Superzaad! Het probleem ligt bij mij...............
En het schiet bij bijna iedereen wel eens door zijn hoofd, denk ik, dat je mss verminderd vruchtbaar zou kunnen zijn. Maar toen ik stopte met de pil ging ik er zowiezo van uit dat het wel een jaar kon duren dus ging er vrij ontspannen in!
Na 1,5 jaar proberen om zwanger te worden (lees: veel seksen zonder resultaat) dus maar eens naar het ziekenhuis. Als eerste dus de zaadtest waar Peg-man verschrikkelijk nerveus voor was...............heb hem zelden zo gezien. Maar alles bleek perfect! Superzaad! Het probleem ligt bij mij...............
En het schiet bij bijna iedereen wel eens door zijn hoofd, denk ik, dat je mss verminderd vruchtbaar zou kunnen zijn. Maar toen ik stopte met de pil ging ik er zowiezo van uit dat het wel een jaar kon duren dus ging er vrij ontspannen in!
woensdag 21 mei 2008 om 08:51
Ik was ervan overtuigd onvruchtbaar te zijn. Mijn man ook,
Ik deed het met mijn ex al 6 jaar zonder voorbehoedsmiddel, en met manlief al 4 jaar.
Manlief heeft veel vriendinnen gehad,ook heel vaak onveilig. Nooit eentje zwanger.
Ikzelf had een cyste in mijn eierstok,endometriose en neiging tot PCO
Tot ik opeens zwanger was, zomaar opeens.
Maar nu al weer 2,5 jaar zonder voorbehoedmiddelen, die tweede zit er vast niet in.
Ik deed het met mijn ex al 6 jaar zonder voorbehoedsmiddel, en met manlief al 4 jaar.
Manlief heeft veel vriendinnen gehad,ook heel vaak onveilig. Nooit eentje zwanger.
Ikzelf had een cyste in mijn eierstok,endometriose en neiging tot PCO
Tot ik opeens zwanger was, zomaar opeens.
Maar nu al weer 2,5 jaar zonder voorbehoedmiddelen, die tweede zit er vast niet in.
woensdag 21 mei 2008 om 09:27
