Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010. Deel 27
zaterdag 18 december 2021 om 20:14
het is jouw goed recht om de kinderen niet naar school te brengen of op te vangen. Ik ben zelf ook hecht met familie en voel me ook verplicht Kerstavond en 1e kerstdag gezamenlijk te vieren dus kan me wel voorstellen dat dit voor frictie kan zorgen als je nee zegt. Normaal gesproken ben ik er voorstander van om zonder opgaaf van reden nee te zeggen maar dit soort mensen vragen toch door dus zou dan aangeven dat je plannen hebt en van te voren bedenken wat voor plan je dan zogenaamd hebt. Veel mensen zullen het hier vast niet mee eens zijn maar ik weet zeker dat als mijn broer een kind zou hebben en krap zou zitten met oppas dat ik dan gedwongen zou worden vanuit m'n ouders om het op te vangen mits mogelijk dus ik begrijp heel goed dat dit lastig voor je is om hierheen grenzen aan te geven.aardbei35 schreef: ↑17-12-2021 22:48Wat een gejank om me heen van mensen met kleine kinderen dat de basisscholen een week eerder dichtgaan. Pfff.... en dan verzint sibling het ook nog om tussen kerst en oudjaar te gaan verhuizen. Ik voel de bui alweer hangen; ik mag weer opdraven om op te passen te pas en te onpas. Het is altijd zo'n beproeving om gewoon 'nee' te zeggen in m'n familie. Echt een issue. Vorige week werd sibling boos toen ik voor de verandering een keer 'nee' zei om 's ochtends de kids naar school te brengen. Alsof ik een voor haar geldige reden moet hebben om te weigeren. Het is net alsof sommige mensen nog steeds niet willen aanvaarden dat er ook vrouwen zijn die gewoon niks met kleine kinderen hebben en dat als je tante bent dat je een heel andere rol hebt. Blijft elke keer weer bizar
Ik lees die topics op de kindpijlers idd ook wel een beetje als een 'ramptoerist'en denk, weet niet wie dat hier zei (volgens mij Skadi), dat het een beetje zoiets is als een auto-ongeluk; je wilt niet kijken en toch doe je dat.
zaterdag 18 december 2021 om 20:19
Tja, ik heb in de afgelopen drie jaar ook meer voor de kids van mijn broer gezorgd dan ik idealiter zou willen. Ik vond het weliswaar niet mijn plicht, maar voelde wel een emotionele verantwoordelijkheid.
Sinds einde zomer doe ik dat niet meer. Het geeft me rust, vooral omdat ik nu geen contact meer met mijn broer heb / hoef te hebben. Er knaagt nog wel een beetje schuldgevoel. Als dat de kop opsteekt houd ik mezelf maar voor dat ik niet degene ben die voor hen hoort te zorgen, dat ik niet degene ben die hun jeugd verknald heeft en dat ik niet degene ben die hen kan redden.
Sinds einde zomer doe ik dat niet meer. Het geeft me rust, vooral omdat ik nu geen contact meer met mijn broer heb / hoef te hebben. Er knaagt nog wel een beetje schuldgevoel. Als dat de kop opsteekt houd ik mezelf maar voor dat ik niet degene ben die voor hen hoort te zorgen, dat ik niet degene ben die hun jeugd verknald heeft en dat ik niet degene ben die hen kan redden.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
zaterdag 18 december 2021 om 21:13
ontzettend lief van je. Denk dat de kinderen dit later zeker zullen waarderen.Doornroosje75 schreef: ↑18-12-2021 20:19Tja, ik heb in de afgelopen drie jaar ook meer voor de kids van mijn broer gezorgd dan ik idealiter zou willen. Ik vond het weliswaar niet mijn plicht, maar voelde wel een emotionele verantwoordelijkheid.
Sinds einde zomer doe ik dat niet meer. Het geeft me rust, vooral omdat ik nu geen contact meer met mijn broer heb / hoef te hebben. Er knaagt nog wel een beetje schuldgevoel. Als dat de kop opsteekt houd ik mezelf maar voor dat ik niet degene ben die voor hen hoort te zorgen, dat ik niet degene ben die hun jeugd verknald heeft en dat ik niet degene ben die hen kan redden.
zaterdag 18 december 2021 om 21:53
Dat is altijd de ellende, ik ben blij dat ik geen kinderen heb maar dat maakt me geen onmens, ik vind het verschrikkelijk om kinderen ongelukkig te zien maar de verantwoording zou me niet te groot maar te veel zijn. Waarom sommige mensen kiezen voor kinderen blijft me een raadsel.Doornroosje75 schreef: ↑18-12-2021 20:19Tja, ik heb in de afgelopen drie jaar ook meer voor de kids van mijn broer gezorgd dan ik idealiter zou willen. Ik vond het weliswaar niet mijn plicht, maar voelde wel een emotionele verantwoordelijkheid.
Sinds einde zomer doe ik dat niet meer. Het geeft me rust, vooral omdat ik nu geen contact meer met mijn broer heb / hoef te hebben. Er knaagt nog wel een beetje schuldgevoel. Als dat de kop opsteekt houd ik mezelf maar voor dat ik niet degene ben die voor hen hoort te zorgen, dat ik niet degene ben die hun jeugd verknald heeft en dat ik niet degene ben die hen kan redden.
zaterdag 18 december 2021 om 22:29
Het is dan ook echt niet zo dat alle mensen die kinderen krijgen, ook echt van kinderen houden. Dat blijkt wel uit de desinteresse van sommige ouders naar hun eigen kinderen, en uit verwaarlozing en mishandeling.
Hetzelfde als bij honden eigenlijk. Lang niet alle mensen met honden houden ook echt van honden.
En dat is vreselijk. Als je ergens niet om geeft, blijf er dan zo ver mogelijk vandaan.
Hetzelfde als bij honden eigenlijk. Lang niet alle mensen met honden houden ook echt van honden.
En dat is vreselijk. Als je ergens niet om geeft, blijf er dan zo ver mogelijk vandaan.
zondag 19 december 2021 om 08:42
Doornroosje75 schreef: ↑18-12-2021 20:19Tja, ik heb in de afgelopen drie jaar ook meer voor de kids van mijn broer gezorgd dan ik idealiter zou willen. Ik vond het weliswaar niet mijn plicht, maar voelde wel een emotionele verantwoordelijkheid.
Sinds einde zomer doe ik dat niet meer. Het geeft me rust, vooral omdat ik nu geen contact meer met mijn broer heb / hoef te hebben. Er knaagt nog wel een beetje schuldgevoel. Als dat de kop opsteekt houd ik mezelf maar voor dat ik niet degene ben die voor hen hoort te zorgen, dat ik niet degene ben die hun jeugd verknald heeft en dat ik niet degene ben die hen kan redden.
zondag 19 december 2021 om 08:44
groepsdruk, 'vrienden hebben ze dus wij moeten ze ook'DingDong schreef: ↑18-12-2021 21:53Dat is altijd de ellende, ik ben blij dat ik geen kinderen heb maar dat maakt me geen onmens, ik vind het verschrikkelijk om kinderen ongelukkig te zien maar de verantwoording zou me niet te groot maar te veel zijn. Waarom sommige mensen kiezen voor kinderen blijft me een raadsel.
veel van dat soort mensen, en dan blijkt als ze ze hebben dat ze er niet mee om kunnen gaan of weigeren ze hun leven aan te passen (80% van de mannen blijft lekker doen wat ze deden en schuift de zorgt af op de vrouw)
zondag 19 december 2021 om 08:57
Tja, mijn broer werd vader, omdat zijn verknipte vrouw dacht dat kinderen haar wėl gelukkig zouden maken. Ze moest en ze zou... En toen zij er na een paar jaar niet meer was, zat mijn broer opgescheept met kinderen die hij zelf nooit echt gewild heeft. Tel daarbij op een zware middelenverslaving in combinatie met een kutkarakter... en voila: het recept voor beschadigde kinderen.
Echt hoor, vaak is het zoveel beter het gewoon niet te doen. Gewoon niet voortplanten.
Echt hoor, vaak is het zoveel beter het gewoon niet te doen. Gewoon niet voortplanten.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
zondag 19 december 2021 om 09:33
Nou voor mijn stiefdochter is het probleem opgelost, nu de middelbare scholen ook dichtgaan. Zij heeft dan geen werk, dus kan haar zoontje gewoon bij haar blijven.
Wij zouden alleen donderdagavond oppassen vanwege een etentje (niet in een restaurant), weet alleen niet of dat doorgaat. Maar zo af en toe een middagje of avondje dat vind ik niet erg. Ze heeft in het begin gevraagd aan haar vader om 1 vaste dag in de week op te passen, maar dat gaat natuurlijk niet als je een wisselend rooster heb. Gelukkig!
Mijn moeder heeft altijd gezegd dat ze niet gaat oppassen op kinderen van mij en mijn broertje, en in mijn ogen niet meer dan terecht. Mijn broertje woonde uiteindelijk 2 uur rijden van mijn moeder vandaan toen hij een kind kreeg, dus dat ging sowieso niet. En ik heb ze nooit gekregen en tot op de dag van vandaag geen spijt van.
Wij zouden alleen donderdagavond oppassen vanwege een etentje (niet in een restaurant), weet alleen niet of dat doorgaat. Maar zo af en toe een middagje of avondje dat vind ik niet erg. Ze heeft in het begin gevraagd aan haar vader om 1 vaste dag in de week op te passen, maar dat gaat natuurlijk niet als je een wisselend rooster heb. Gelukkig!
Mijn moeder heeft altijd gezegd dat ze niet gaat oppassen op kinderen van mij en mijn broertje, en in mijn ogen niet meer dan terecht. Mijn broertje woonde uiteindelijk 2 uur rijden van mijn moeder vandaan toen hij een kind kreeg, dus dat ging sowieso niet. En ik heb ze nooit gekregen en tot op de dag van vandaag geen spijt van.
zondag 19 december 2021 om 09:58
Niet om mensen hier aan te vallen, maar het is vaak een stukje assertiviteit om nee durven zeggen tegen oppassen.
Soms 'moet' je elkaar even helpen, zoals bij Doornroosje snap ik het heel goed. Je moet natuurlijk niets, maar je kunt ervoor kiezen om te helpen.
Structureel helpen of af en toe zit veel verschil in.
Maar ik zou zeker niet wekelijks willen oppassen omdat ik een zus of broer heb die denkt te beschikken over mijn tijd. Maar als mensen zo doen, zijn ze kennelijk vaker over de grenzen heen gegaan. Want het is natuurlijk niet normaal dat mensen dat eisen. Het zou een vraag moeten zijn, en een 'nee' moet geaccepteerd worden, want anders is het geen vraag maar een eis.
Een tijd terug was ik bang dat ik gevraagd zou worden om structureel op te passen. Ik had het idee dat ik 'moreel verplicht' was. Het spookte steeds in mijn hoofd om en het maakte me onrustig. Op een gegeven moment besefte ik dat ik baas ben over mijn tijd, dat ik die tijd wil gebruiken om leuke dingen te doen (daar valt oppassen niet onder), aandacht wil geven aan ouder en aan vrienden. En dat zoiets mij te veel zou worden. Ik heb niet onbeperkt energie. Toen ik dat besefte, en het antwoord klaar had: nee, ik wil niet, wel in geval van nood, maar niet structureel, gaf me dat heel veel rust en wist ik dat dit de goede beslissing voor mij was.
Overigens is de vraag niet gekomen. Maar al zou die vraag komen: dit is het antwoord en daar blijf ik bij.
Soms 'moet' je elkaar even helpen, zoals bij Doornroosje snap ik het heel goed. Je moet natuurlijk niets, maar je kunt ervoor kiezen om te helpen.
Structureel helpen of af en toe zit veel verschil in.
Maar ik zou zeker niet wekelijks willen oppassen omdat ik een zus of broer heb die denkt te beschikken over mijn tijd. Maar als mensen zo doen, zijn ze kennelijk vaker over de grenzen heen gegaan. Want het is natuurlijk niet normaal dat mensen dat eisen. Het zou een vraag moeten zijn, en een 'nee' moet geaccepteerd worden, want anders is het geen vraag maar een eis.
Een tijd terug was ik bang dat ik gevraagd zou worden om structureel op te passen. Ik had het idee dat ik 'moreel verplicht' was. Het spookte steeds in mijn hoofd om en het maakte me onrustig. Op een gegeven moment besefte ik dat ik baas ben over mijn tijd, dat ik die tijd wil gebruiken om leuke dingen te doen (daar valt oppassen niet onder), aandacht wil geven aan ouder en aan vrienden. En dat zoiets mij te veel zou worden. Ik heb niet onbeperkt energie. Toen ik dat besefte, en het antwoord klaar had: nee, ik wil niet, wel in geval van nood, maar niet structureel, gaf me dat heel veel rust en wist ik dat dit de goede beslissing voor mij was.
Overigens is de vraag niet gekomen. Maar al zou die vraag komen: dit is het antwoord en daar blijf ik bij.
zondag 19 december 2021 om 10:21
Ik ben ook tante geworden maar ik woon een eind bij ze vandaan en ik moet ook gewoon werken dus het heeft ook niet veel zin om me te vragen.
Als ik straks dichterbij woon is kind ook wat groter, dan vind ik het ook leuker om evt een keer op te passen. Er is veel te doen daar in de omgeving dus dat komt wel goed.
Maar ik vind het ook heerlijk als ik aan het eind van de dag kind terug breng en denk; aah heerlijk
Als ik straks dichterbij woon is kind ook wat groter, dan vind ik het ook leuker om evt een keer op te passen. Er is veel te doen daar in de omgeving dus dat komt wel goed.
Maar ik vind het ook heerlijk als ik aan het eind van de dag kind terug breng en denk; aah heerlijk
zondag 19 december 2021 om 10:31
Assertiviteit en communicatie is sowieso een terugkerend probleem voor mij, blijf het lastig vinden om grenzen aan te geven. Hier heb je absoluut gelijk in, al blijft het bij familiekwesties lastig omdat anderen ook wat voor mij doen waardoor er automatisch wat (meer dan ik soms wil) terugverwacht wordt bijv. kerst kan met m'n ouders op 1e kerstdag niet vanaf 18u ze willen dan al dtsrtrn met een kerstontbijt wat ik dan te lang vindt omdat iedereen vaak tot middernacht of langer blijft hangen start ik met gezin liever later omdat we toch pas rond 17u aansluiten bij overige familie op deze dag.Creatieveling schreef: ↑19-12-2021 09:58Niet om mensen hier aan te vallen, maar het is vaak een stukje assertiviteit om nee durven zeggen tegen oppassen.
Soms 'moet' je elkaar even helpen, zoals bij Doornroosje snap ik het heel goed. Je moet natuurlijk niets, maar je kunt ervoor kiezen om te helpen.
Structureel helpen of af en toe zit veel verschil in.
Maar ik zou zeker niet wekelijks willen oppassen omdat ik een zus of broer heb die denkt te beschikken over mijn tijd. Maar als mensen zo doen, zijn ze kennelijk vaker over de grenzen heen gegaan. Want het is natuurlijk niet normaal dat mensen dat eisen. Het zou een vraag moeten zijn, en een 'nee' moet geaccepteerd worden, want anders is het geen vraag maar een eis.
Een tijd terug was ik bang dat ik gevraagd zou worden om structureel op te passen. Ik had het idee dat ik 'moreel verplicht' was. Het spookte steeds in mijn hoofd om en het maakte me onrustig. Op een gegeven moment besefte ik dat ik baas ben over mijn tijd, dat ik die tijd wil gebruiken om leuke dingen te doen (daar valt oppassen niet onder), aandacht wil geven aan ouder en aan vrienden. En dat zoiets mij te veel zou worden. Ik heb niet onbeperkt energie. Toen ik dat besefte, en het antwoord klaar had: nee, ik wil niet, wel in geval van nood, maar niet structureel, gaf me dat heel veel rust en wist ik dat dit de goede beslissing voor mij was.
Overigens is de vraag niet gekomen. Maar al zou die vraag komen: dit is het antwoord en daar blijf ik bij.
zondag 19 december 2021 om 12:33
Lattemacciato44 schreef: ↑19-12-2021 10:31Assertiviteit en communicatie is sowieso een terugkerend probleem voor mij, blijf het lastig vinden om grenzen aan te geven. Hier heb je absoluut gelijk in, al blijft het bij familiekwesties lastig omdat anderen ook wat voor mij doen waardoor er automatisch wat (meer dan ik soms wil) terugverwacht wordt bijv. kerst kan met m'n ouders op 1e kerstdag niet vanaf 18u ze willen dan al dtsrtrn met een kerstontbijt wat ik dan te lang vindt omdat iedereen vaak tot middernacht of langer blijft hangen start ik met gezin liever later omdat we toch pas rond 17u aansluiten bij overige familie op deze dag.
Dit soort dingen is ook lastig, en ik herken het zeker. Vooral omdat je de ervaring hebt dat er negatief op gereageerd wordt.
Maar ook al doet familie dingen voor jou, dan nog ben jij niet verplicht om steeds op te passen. Laat je dat niet aanpraten. Het is jouw leven, jouw tijd.
Toen ik besefte dat structureel oppassen zou beteken dat ik de tijd over hield alleen nog kon besteden aan vrienden en ouder, besefte ik dat ik geen tijd meer zou hebben voor hobby. Ik ben dol op mijn hobby, ik ga dat niet opgeven omdat een ander mij als gratis! oppas wil. En ik gok erop dat iedereen die gevraagd wordt, niet betaald zou worden.
Draai het maar om: zou jij je zus vragen om wekelijks je huishouden draaiende te houden, boodschappen te doen, klusjes, behangen, etc. Elke week weer. Dat zou toch niemand doen, maar als het om oppassen gaat is het ineens geoorloofd om dat te vragen en boos te doen als iemand nee zegt. Gekke wereld leven we in.
Een hele dag bij familie, ook al is het kerst zou ik zeker niet trekken. Een paar uren is voor mij lang genoeg. Goed dat je later aansluit.
zondag 19 december 2021 om 13:13
Wij hebben wel eens bij een van de zusjes van mijn vrouw gegeten, we hebben ze nog gevraagd of ze 'dit structureel 1 dag in de week voor ons zouden willen doen'Vuurenvlam26 schreef: ↑19-12-2021 10:32Ik heb ook wel eens opgepast op het kind van vriendin. Ze heeft wel eens een balletje opgegooid of het structureel een keer per week kon. Nah dank je
hebben ze voor bedankt! wij waren zo teleurgesteld, echt onbegrijpelijk!
zondag 19 december 2021 om 13:16
Mijn vrouw zit helemaal into naaien. paar weken terug hebben we geïnvesteerd in een nieuwe machine (zon ding waar je de rest van je leven mee kan doen) en ze naait dus nu zelf haar jurken. dat naaien doet ze al een aantal jaar hoor alleen is ze nu op een punt gekomen dat ze het 'professioneler' wil met betere spullen (het blijf een hobby natuurlijk)Vuurenvlam26 schreef: ↑19-12-2021 12:39Wat hebben jullie trouwens zoal voor hobbies? Als afgekeurde heb ik veel tijd. Doe wel vrijwilligerswerk maar dat gaat nu ook weer dicht.
Ik heb onlangs coursera herontdekt en volg daar nu wat cursussen.
daarnaast speelt ze piano en dwarsfluit en sinds een paar maand ook diamondpainting.
mijn hobby's : vrijwilligerswerk 1 dag in de week en lezen van boeken (geschiedenis, waargebeurde moordzaken, geopolitiek en economie.
zondag 19 december 2021 om 13:24
RickDalton schreef: ↑19-12-2021 13:13Wij hebben wel eens bij een van de zusjes van mijn vrouw gegeten, we hebben ze nog gevraagd of ze 'dit structureel 1 dag in de week voor ons zouden willen doen'
hebben ze voor bedankt! wij waren zo teleurgesteld, echt onbegrijpelijk!
zondag 19 december 2021 om 13:30
Vuurenvlam26 schreef: ↑19-12-2021 12:39Wat hebben jullie trouwens zoal voor hobbies? Als afgekeurde heb ik veel tijd. Doe wel vrijwilligerswerk maar dat gaat nu ook weer dicht.
Ik heb onlangs coursera herontdekt en volg daar nu wat cursussen.
Ik heb meerdere hobby's, maar wat ik momenteel veel doe is schilderen. In de stijl van deze foto. Is niet mijn foto, hoor.
Eerder was ik aan het borduren en haken, maar dat was niet zo'n succes.
Heb je een Pinterest account? Daar haal ik de meeste ideeën vandaan.
zondag 19 december 2021 om 15:31
Op dit moment loop ik vaker tegen scheve verhoudingen aan. Mijn familie staat altijd voor mij klaar en dat is ontzettend fijn alleen niets is voor niets en het levert een hoop verplichtingen op. Stel dat ik op vakantie zou gaan met kerst zou dit een stevige discussie opleveren, ander voorbeeld: mijn oom die nooit initiatief neemt om bij me op de koffie te komen en andersom. Mijn familie spreekt me er regelmatig op aan dat maar eens vaker langs hem moet gaan ook als ik aangeef daar geen behoefte aan te hebben. Argument is dan dat oom toen ik kind was regelmatig opgepast heeft. Voorheen ging ik om de week bij hem op de koffie maar het bleek eenrichtingsverkeer. Oom woont 10 min met de auto van me vandaan en heeft geen eigen auto, taxi kan hij prima betalen en hij neemt wekelijks een taxi om kennissen en vrienden op te zoeken. Als ik dit aangeef worden m'n ouders bozig wat ik dan niet prettig vind. Ergens baal ik dat ik vrijgezel ben omdat ik graag zou willen trouwen anderzijds heeft het ook voordelen omdat ik sowieso weet dat ouders bepaalde ideeën hebben over de gastenlijst.Creatieveling schreef: ↑19-12-2021 12:33Dit soort dingen is ook lastig, en ik herken het zeker. Vooral omdat je de ervaring hebt dat er negatief op gereageerd wordt.
Maar ook al doet familie dingen voor jou, dan nog ben jij niet verplicht om steeds op te passen. Laat je dat niet aanpraten. Het is jouw leven, jouw tijd.
Toen ik besefte dat structureel oppassen zou beteken dat ik de tijd over hield alleen nog kon besteden aan vrienden en ouder, besefte ik dat ik geen tijd meer zou hebben voor hobby. Ik ben dol op mijn hobby, ik ga dat niet opgeven omdat een ander mij als gratis! oppas wil. En ik gok erop dat iedereen die gevraagd wordt, niet betaald zou worden.
Draai het maar om: zou jij je zus vragen om wekelijks je huishouden draaiende te houden, boodschappen te doen, klusjes, behangen, etc. Elke week weer. Dat zou toch niemand doen, maar als het om oppassen gaat is het ineens geoorloofd om dat te vragen en boos te doen als iemand nee zegt. Gekke wereld leven we in.
Een hele dag bij familie, ook al is het kerst zou ik zeker niet trekken. Een paar uren is voor mij lang genoeg. Goed dat je later aansluit.
In tegenstelling tot de meeste schrijvers hier zou ik wel heel graag een kindje willen alleen ben ik erg bang dat kind geen fijn leven kan hebben als hij/zij net als ik autisme zou hebben en daardoor telkens vast zou lopen in het leven. Mocht ik wel iemand tegenkomen waarmee ik verwacht voor altijd samen te willen zijn en het toch aan te durven een kind op de wereld te zetten zou ik of stoppen met werken om de eerste 4 jaar voor het kind te zorgen en anders zou ik kind naar een kinderdagverblijf brengen zodat ik vaker op mijn strepen kan staan richting mijn familie als ik bepaalde dingen op een andere manier wil doen daarmee bedoel ik dus dat niemand binnen de familie zou oppassen zodat er niet nog verwachtingen richting elkaar komen.
zondag 19 december 2021 om 15:42
Wat een leuke hobbies zelf houd ik ook vaan paardrijden en wandelen. Verder lees ik graag en kijk ik zo nu en dan een film. Ik vind het leuk om met een vriend te koken, terrasje te pakken of koffie/lunch te doen in een restaurant om er even uit te zijn. Nieuwe taal leren, inlezen over stedentrips.
zondag 19 december 2021 om 17:29
Ik had nog geen ASS-diagnose op de leeftijd dat ik al dan niet een kind had kunnen nemen, maar ik ben blij dat ik mezelf goed genoeg kende om er niet aan te willen beginnen. Bovendien vind ik het ook echt niet okee om bewust een kind op de wereld te zetten wat tegen dezelfde overprikkelingsproblematiek aanloopt als ik zelf. Hoe ouder, hoe overprikkelder! En de maatschappij wordt ook steeds hysterischer en drukker, dus echt geen goed idee! Zeker nu het sociale vangnet ook steeds verder wordt uitgekleed.Lattemacciato44 schreef: ↑19-12-2021 15:31Op dit moment loop ik vaker tegen scheve verhoudingen aan. Mijn familie staat altijd voor mij klaar en dat is ontzettend fijn alleen niets is voor niets en het levert een hoop verplichtingen op. Stel dat ik op vakantie zou gaan met kerst zou dit een stevige discussie opleveren, ander voorbeeld: mijn oom die nooit initiatief neemt om bij me op de koffie te komen en andersom. Mijn familie spreekt me er regelmatig op aan dat maar eens vaker langs hem moet gaan ook als ik aangeef daar geen behoefte aan te hebben. Argument is dan dat oom toen ik kind was regelmatig opgepast heeft. Voorheen ging ik om de week bij hem op de koffie maar het bleek eenrichtingsverkeer. Oom woont 10 min met de auto van me vandaan en heeft geen eigen auto, taxi kan hij prima betalen en hij neemt wekelijks een taxi om kennissen en vrienden op te zoeken. Als ik dit aangeef worden m'n ouders bozig wat ik dan niet prettig vind. Ergens baal ik dat ik vrijgezel ben omdat ik graag zou willen trouwen anderzijds heeft het ook voordelen omdat ik sowieso weet dat ouders bepaalde ideeën hebben over de gastenlijst.In tegenstelling tot de meeste schrijvers hier zou ik wel heel graag een kindje willen alleen ben ik erg bang dat kind geen fijn leven kan hebben als hij/zij net als ik autisme zou hebben en daardoor telkens vast zou lopen in het leven. Mocht ik wel iemand tegenkomen waarmee ik verwacht voor altijd samen te willen zijn en het toch aan te durven een kind op de wereld te zetten zou ik of stoppen met werken om de eerste 4 jaar voor het kind te zorgen en anders zou ik kind naar een kinderdagverblijf brengen zodat ik vaker op mijn strepen kan staan richting mijn familie als ik bepaalde dingen op een andere manier wil doen daarmee bedoel ik dus dat niemand binnen de familie zou oppassen zodat er niet nog verwachtingen richting elkaar komen.
Ben gelukkig van mezelf altijd behoorlijk assertief geweest en mijn eerste reactie op een onverwachte vraag is vaak ook 'nee'. Niet alleen betreft kinderen trouwens, ik zou ook niet structureel op iemands hond willen passen. Als ik daar op zou zitten wachten had ik zelf wel een hond genomen. Een keertje de hond van de buuf uitlaten of een paar weken een kat voeren tijdens vakantie natuurlijk geen probleem, maar niet wekelijks.
zondag 19 december 2021 om 17:32
Vroeger was mijn hobby paardrijden en daarna reizen en fotografie. Op dit moment kan ik me nergens echt toe zetten, behalve beweging in de vorm van wandelen en winterzwemmen. Wilde van de zomer een digitaal fotoboek maken, maar krijg m'n hoofd niet helder om door te pakken omdat er telkens dingen gebeuren die mijn weinig belastbare brein belasten.
zondag 19 december 2021 om 17:34
Ik heb een hele berg hobbies: Tekenen/schilderen/lezen/schrijven/concerten bezoeken/films kijken/musea bezoeken/festivals/stedentrips/koken/borduren en ik vergeet vast nog wat.
En vroeger ben ik nog een tijdje de brulboei van een metalband geweest waarbij ik ook teksten aanleverde (samen met de drummer en de bassist) De verbaasde blikken van mensen als ik mijn scheur open trok was enorm grappig
En vroeger ben ik nog een tijdje de brulboei van een metalband geweest waarbij ik ook teksten aanleverde (samen met de drummer en de bassist) De verbaasde blikken van mensen als ik mijn scheur open trok was enorm grappig
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
