Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010. Deel 27
maandag 10 mei 2021 om 15:23
De speculaasjes zijn heerlijk.
Andere reacties:
Wat betreft nee zeggen: wat mij heel erg geholpen heeft is niet meteen antwoorden, maar iets zeggen als: 'ik denk er even over na' en er dan later op terug komen, dan is het in mijn beleving makkelijker om nee te zeggen. Ik ben er in ieder geval wel goed in geworden. En als je het een paar keer gedaan hebt wordt er ook minder aan je gevraagd (Ik heb het nu over werk) dus dat werkt dan ook mee...
maandag 10 mei 2021 om 19:09
Het sloeg op mijn post Harolda, lief dat je het nog uitlegt. Ik begrijp je helemaal, ben nu eenmaal ook een loyale flexibele medewerker. Iets wat je van de meeste moeders niet kan zeggen. Die zeggen heel makkelijk nee, want de kinderen.Harolda schreef: ↑09-05-2021 22:18Mogelijk verwarring maar weet niet precies waar je hebt gelezen dat ik ja zeg?
Gaat om een situatie die op kantoor ontstaan is en waar ik mijn mede-collega's die (nog) geen kinderen hebben ook mee zie struggelen en de druk die ik ook voel die zo'n situatie bij ons legt.
Nee zeggen vanwege je kind lijkt toch altijd meer geaccepteerd te worden als wanneer je nee zegt als kinderloze, tenminste zo voelt dat met momenten wel eens voor mij. geen harde waarheid maar puur mijn gevoel. In veel situaties word beroep gedaan op onze flexibiliteit, ik denk dat ik niet de enigste ben die dat ervaart.
ik heb overigens nee gezegd in deze situatie en daar ben ik wel trots op. maar ook dat blijft oefenen en struggelen met momenten, zoals met andere onderwerpen ook wel eens is die hier niets mee te maken hebben
maandag 10 mei 2021 om 19:15
Yess, hoe komt het toch dat jij je zo vaak rot voelt door anderen?
Ik heb zulks volk heerlijk uit mijn leven geband en voel mij nu omringd met louter mensen die mij kennen en respecteren. Voelt goed hoor. Zelfs op latere leeftijd nog hele leuke vrienden gemaakt ipv moeite te blijven stoppen in jarenlange vriendschappen die niet meer leuk waren doordat er kinderen in het spel kwamen.
Vind het rot voor je.
Ik heb zulks volk heerlijk uit mijn leven geband en voel mij nu omringd met louter mensen die mij kennen en respecteren. Voelt goed hoor. Zelfs op latere leeftijd nog hele leuke vrienden gemaakt ipv moeite te blijven stoppen in jarenlange vriendschappen die niet meer leuk waren doordat er kinderen in het spel kwamen.
Vind het rot voor je.
maandag 10 mei 2021 om 19:18
Bij mijn vrouw op school heeft de directrice (!) vorig jaar een collega nog gesommeerd om op school te komen ondanks dat haar kind ziek thuis was en de man niet (!) wilde oppassen want 'zijn werk was belangrijker' en zij moest maar thuisblijven. (man werkte ook thuis!)Utopia2016 schreef: ↑10-05-2021 19:09Het sloeg op mijn post Harolda, lief dat je het nog uitlegt. Ik begrijp je helemaal, ben nu eenmaal ook een loyale flexibele medewerker. Iets wat je van de meeste moeders niet kan zeggen. Die zeggen heel makkelijk nee, want de kinderen.
'je komt maar op school en je man past maar op de kleine op, als jij niet komt moet er een klas naar huis'
maandag 10 mei 2021 om 19:19
en zo is het, geen energie meer in stoppen. wij stoppen wonderbaarlijk genoeg nog wel tijd in vrienden met kids. gaat prima overigens.Utopia2016 schreef: ↑10-05-2021 19:15Yess, hoe komt het toch dat jij je zo vaak rot voelt door anderen?
Ik heb zulks volk heerlijk uit mijn leven geband en voel mij nu omringd met louter mensen die mij kennen en respecteren. Voelt goed hoor. Zelfs op latere leeftijd nog hele leuke vrienden gemaakt ipv moeite te blijven stoppen in jarenlange vriendschappen die niet meer leuk waren doordat er kinderen in het spel kwamen.
Vind het rot voor je.
ondanks dat ik hier op het forum soms als een botte hork overkom ben ik wel de favo oom in de familie.. hahahaha het kan verkeren
maandag 10 mei 2021 om 19:20
Aaargh kindjes die leuk mogen scannen, pinnen etc. Ik ben al zo ongeduldig.Vuurenvlam26 schreef: ↑10-05-2021 14:09Net bij de Appie bij de uitgang voor zelfscan. Er wilden véél mensen naar buiten en we hebben twee poortjes. Een moeder die haar kleuter het bonnetje wilde laten scannen om het poortje te openen... Tegen de tijd dat dat bonnetje eindelijk gescand was, waren er al vier mensen door het andere poortje.
En toen het kind het poortje eindelijk open had en doorliep, deed een andere mevrouw juist het tweede poortje open dat vervolgens zo tegen de kleuter aan zwaaide. Tja. Moet je je kind maar bij je houden en zelf even het poortje open maken mams.
Die vriendin met kind appte net of ik ergens een dag vrij ben om met haar en kind naar een speeltuin oid te gaan. Kan het kind spelen en kunnen wij rustig bijkletsen. Ik weet het niet hoor maar in een speeltuin moet je op je kind letten en niet rustig kletsen. Plus het geluid van al die andere kinderen. Nee dank je wel.
Enne lekker bijpraten in de speeltuin? Die vriendin snapt het echt niet, weet nu al dat je voor joker zit, omdat haar aandacht bij de kinderen is. Hetzelfde als bellen met iemand met een kind, niet te doen, dan voel je je echt niet gehoord.
dinsdag 11 mei 2021 om 19:24
Paar weken geleden helaas een lange vriendschap beëindigd omdat vriendin en ik uit elkaar gegroeid waren. Dat kwam ook wel denk ik doordat we niet in dezelfde levensfase zaten. Zij heeft een kind en ik dus niet.
Kon merken dat ik mezelf compleet wegcijferde omwille van haar en haar gezin en toen ik naar het ziekenhuis moest voor een onderzoek steunde ze me niet. Het draaide erg om haar agenda en contactbehoefte vond ik en ben daar zelf denk ik langer dan goed voor me was in meegegaan. Alles bij elkaar met veel moeite de knoop doorgehakt en nu lijkt de klap ineens te komen. Het voelt eenzaam en verdrietig.
Herkenbaar voor (een van) jullie?
Kon merken dat ik mezelf compleet wegcijferde omwille van haar en haar gezin en toen ik naar het ziekenhuis moest voor een onderzoek steunde ze me niet. Het draaide erg om haar agenda en contactbehoefte vond ik en ben daar zelf denk ik langer dan goed voor me was in meegegaan. Alles bij elkaar met veel moeite de knoop doorgehakt en nu lijkt de klap ineens te komen. Het voelt eenzaam en verdrietig.
Herkenbaar voor (een van) jullie?
dinsdag 11 mei 2021 om 19:33
Ik snap dat het eenzaam en verdrietig voelt. Je kan altijd nog terug toch? Maak voor jezelf de balans op, want je zal je ook verdrietig hebben gevoeld in het ziekenhuis. Zelf heb ik wonderbaarlijk genoeg vanaf mijn 40e leuke mensen leren kennen en mis ik de verbroken / verwaterde vriendschappen totaal niet.aardbei35 schreef: ↑11-05-2021 19:24Paar weken geleden helaas een lange vriendschap beëindigd omdat vriendin en ik uit elkaar gegroeid waren. Dat kwam ook wel denk ik doordat we niet in dezelfde levensfase zaten. Zij heeft een kind en ik dus niet.
Kon merken dat ik mezelf compleet wegcijferde omwille van haar en haar gezin en toen ik naar het ziekenhuis moest voor een onderzoek steunde ze me niet. Het draaide erg om haar agenda en contactbehoefte vond ik en ven daar zelf denk ik langer dan goed voor me was in meegegaan. Alles bij elkaar met veel moeite de knoop doorgehakt en nu lijkt de klap ineens te komen. Het voelt eenzaam en verdrietig.
Herkenbaar voor (een van) jullie?
Sterkte met de situatie.
dinsdag 11 mei 2021 om 19:37
Inderdaad als ik zie onder welke noemer collega's zich ziek melden alleen omdat hun kind ziek is, stuitend. Helaas is onze bedrijfscultuur slappe hap op dat gebied.RickDalton schreef: ↑10-05-2021 19:18Bij mijn vrouw op school heeft de directrice (!) vorig jaar een collega nog gesommeerd om op school te komen ondanks dat haar kind ziek thuis was en de man niet (!) wilde oppassen want 'zijn werk was belangrijker' en zij moest maar thuisblijven. (man werkte ook thuis!)
'je komt maar op school en je man past maar op de kleine op, als jij niet komt moet er een klas naar huis'
dinsdag 11 mei 2021 om 19:46
aardbei35 schreef: ↑11-05-2021 19:24Paar weken geleden helaas een lange vriendschap beëindigd omdat vriendin en ik uit elkaar gegroeid waren. Dat kwam ook wel denk ik doordat we niet in dezelfde levensfase zaten. Zij heeft een kind en ik dus niet.
Kon merken dat ik mezelf compleet wegcijferde omwille van haar en haar gezin en toen ik naar het ziekenhuis moest voor een onderzoek steunde ze me niet. Het draaide erg om haar agenda en contactbehoefte vond ik en ben daar zelf denk ik langer dan goed voor me was in meegegaan. Alles bij elkaar met veel moeite de knoop doorgehakt en nu lijkt de klap ineens te komen. Het voelt eenzaam en verdrietig.
Herkenbaar voor (een van) jullie?
Ah, niet leuk dit. Heb je hier niet eens eerder over geschreven?
Ik snap dat je deze keuze hebt gemaakt. Als je zelfs als je in het ziekenhuis ligt, geen aandacht krijgt, dan is het geen echte vriendin. En pijn doet het altijd.
Heb je een gesprek met haar gehad, en begreep ze het?
Weet je, je voelt je nu rot, maar misschien voelt het morgen of volgende week alweer iets beter. Probeer lekker veel afleiding te zoeken, zoiets moet nou eenmaal slijten.
dinsdag 11 mei 2021 om 19:47
Ja, ik ken het. Sterker nog, ik zit er middenin, maar ik ben er nog niet uit of ik met diegene echt nog vriendschap heb, of dat diegene meer richting kennis gaat.aardbei35 schreef: ↑11-05-2021 19:24Paar weken geleden helaas een lange vriendschap beëindigd omdat vriendin en ik uit elkaar gegroeid waren. Dat kwam ook wel denk ik doordat we niet in dezelfde levensfase zaten. Zij heeft een kind en ik dus niet.
Kon merken dat ik mezelf compleet wegcijferde omwille van haar en haar gezin en toen ik naar het ziekenhuis moest voor een onderzoek steunde ze me niet. Het draaide erg om haar agenda en contactbehoefte vond ik en ben daar zelf denk ik langer dan goed voor me was in meegegaan. Alles bij elkaar met veel moeite de knoop doorgehakt en nu lijkt de klap ineens te komen. Het voelt eenzaam en verdrietig.
Herkenbaar voor (een van) jullie?
dinsdag 11 mei 2021 om 20:19
@utopia: hoe heb je dat aangepakt op latere leeftijd nieuwe vriendschappen te sluiten?
@Blijenvrij: Thanx voor de virtuele 
ja klopt. Was een paar jaar terug maar daar kwamen best vervelende reacties op mijn topic. Waarmee ik niet wil zeggen dat mensen geen vervelende reacties mogen geven, maar ik had er niet zoveel aan en was/ben op zoek naar gelijkgestemden. De herkenning waarop ik hoopte; maar die kwam toen niet echt. Werd gelukkig gewezen op dit topic en hier gaat het merk ik wel anders.
Gelukkig was ik niet opgenomen, het was een onderzoek van anderhalf uur en een andere vriendin (die ook kinderen heeft) was mee, maar zelfs een steunend appje kon er nog niet vanaf. Het contact liep al een paar jaar niet meer echt lekker en in mijn beleving was die vriendschap hard werken. We begrepen elkaar niet meer en haar autisme manifesteerde zich anders dan bij mij. Dat neem ik haar niet kwalijk maar er werden de avond voordat de vriendschap stopte van haar kant uit nogal wat harde dingen gezegd en ik had toen zoiets van dat ik mijn uiterste best had gedaan in die vriendschap maar dat ik beter onder ogen kon zien dat het niet meer werkte. Het voelt heel dubbel want ja aan de ene kant ben ik opgelucht maar tegelijkertijd doet het ook pijn. Ik vind sociale contacten leuk en belangrijk en dan ben ik toch weer iemand kwijt. Misschien had ik een te romantisch beeld dat vriendschappen die zoals deze 15 jaar duren voor het leven zijn. Mja, dat weet je nooit zeker en is nu ook wel gebleken. Rationeel gezien weet ik ook dat dit soort dingen bij het leven horen, maar het voelt nu tsja sh.t.
@Blijenvrij: Thanx voor de virtuele
ja klopt. Was een paar jaar terug maar daar kwamen best vervelende reacties op mijn topic. Waarmee ik niet wil zeggen dat mensen geen vervelende reacties mogen geven, maar ik had er niet zoveel aan en was/ben op zoek naar gelijkgestemden. De herkenning waarop ik hoopte; maar die kwam toen niet echt. Werd gelukkig gewezen op dit topic en hier gaat het merk ik wel anders. Gelukkig was ik niet opgenomen, het was een onderzoek van anderhalf uur en een andere vriendin (die ook kinderen heeft) was mee, maar zelfs een steunend appje kon er nog niet vanaf. Het contact liep al een paar jaar niet meer echt lekker en in mijn beleving was die vriendschap hard werken. We begrepen elkaar niet meer en haar autisme manifesteerde zich anders dan bij mij. Dat neem ik haar niet kwalijk maar er werden de avond voordat de vriendschap stopte van haar kant uit nogal wat harde dingen gezegd en ik had toen zoiets van dat ik mijn uiterste best had gedaan in die vriendschap maar dat ik beter onder ogen kon zien dat het niet meer werkte. Het voelt heel dubbel want ja aan de ene kant ben ik opgelucht maar tegelijkertijd doet het ook pijn. Ik vind sociale contacten leuk en belangrijk en dan ben ik toch weer iemand kwijt. Misschien had ik een te romantisch beeld dat vriendschappen die zoals deze 15 jaar duren voor het leven zijn. Mja, dat weet je nooit zeker en is nu ook wel gebleken. Rationeel gezien weet ik ook dat dit soort dingen bij het leven horen, maar het voelt nu tsja sh.t.
aardbei35 wijzigde dit bericht op 11-05-2021 20:21
0.62% gewijzigd
dinsdag 11 mei 2021 om 20:20
Oh bah dat vind ik echt klote voor je. Wat zegt je gevoel je? Vind je het moeilijk de knoop door te hakken?Blauwetrui schreef: ↑11-05-2021 19:47Ja, ik ken het. Sterker nog, ik zit er middenin, maar ik ben er nog niet uit of ik met diegene echt nog vriendschap heb, of dat diegene meer richting kennis gaat.
dinsdag 11 mei 2021 om 20:21
dinsdag 11 mei 2021 om 20:28
Wat wil je zelf van het contact? Mssn is het nu even wat minder maar kan het over een tijdje ook weer anders zijn?Blauwetrui schreef: ↑11-05-2021 20:21Ja, ik vind het best moeilijk. We spreken elkaar nu een stuk minder eigenlijk, maar als we elkaar weer zien is het ook wel weer fijn.
dinsdag 11 mei 2021 om 20:47
Ik hoorde laatst een podcast op instagram over omgaan met vrienden "verliezen" aan het ouderschap en dat je daar rot/verdrietig over voelen ook normaal is.
Heb soms het gevoel dat dit door anderen niet normaal wordt gevonden omdat het gezin in de maatschappij de hoeksteen van de samenleving schijnt te zijn of zo wordt gezien. Is in het Engels:
https://www.livekidfree.com/episodes/friendship
Hoorde er wel wat herkenning in.
Heb soms het gevoel dat dit door anderen niet normaal wordt gevonden omdat het gezin in de maatschappij de hoeksteen van de samenleving schijnt te zijn of zo wordt gezien. Is in het Engels:
https://www.livekidfree.com/episodes/friendship
Hoorde er wel wat herkenning in.
dinsdag 11 mei 2021 om 21:58
Ach wat verdrietig Aardbei en Blauwe trui. Even een dikke
Een vriendschap verliezen is ook gewoon heftig en verdrietig, ook al liep het niet meer lekker.
Gek genoeg zijn bij mij de vriendschappen die gestrand zijn de afgelopen jaren, die met vrienden zonder kinderen geweest. Met mijn vrienden met kinderen ben ik nog steeds bevriend ook al zijn onze levens op bepaalde vlakken anders. Bij de vrienden met kinderen zie ik dat ik ze de eerste 4 jaar ongeveer even "kwijt" ben en daarna komt het weer goed. Snap ik ook wel, dat zijn niet voor niets de tropenjaren.
De vriendschappen die verloren zijn mis ik toch wel, ook al werkte het niet meer,
Een vriendschap verliezen is ook gewoon heftig en verdrietig, ook al liep het niet meer lekker.
Gek genoeg zijn bij mij de vriendschappen die gestrand zijn de afgelopen jaren, die met vrienden zonder kinderen geweest. Met mijn vrienden met kinderen ben ik nog steeds bevriend ook al zijn onze levens op bepaalde vlakken anders. Bij de vrienden met kinderen zie ik dat ik ze de eerste 4 jaar ongeveer even "kwijt" ben en daarna komt het weer goed. Snap ik ook wel, dat zijn niet voor niets de tropenjaren.
De vriendschappen die verloren zijn mis ik toch wel, ook al werkte het niet meer,
woensdag 12 mei 2021 om 10:02
Hier zijn de vriendschappen met mensen met kinderen veranderd maar nog steeds prima.
De eerste 2-3 jaar ging ik vooral bij hen op bezoek ipv zij bij mij. Want ze hadden weinig tijd of kind kwam mee. Maar na een paar bekers ranja op mijn bank en vriendinnen met maar halve aandacht voor ons gesprek, heb ik bedacht dat bij hen op bezoek gaan gewoon handiger is. En nu zijn de kinderen allen tussen de 6-12 jaar dus dat knoeien en constant in de gaten houden enz is gelukkig klaar.
Het lastige vind ik de afspraken met siblings van vriend met neefjes en nichtjes erbij. Zo'n middag is zo druk, ik ben daarna gewoon opgebrand van die herrie en de drukte. Ik zou liever eens met schoonbroer en zus afspreken en een fatsoenlijk gesprek met ze voeren.
De eerste 2-3 jaar ging ik vooral bij hen op bezoek ipv zij bij mij. Want ze hadden weinig tijd of kind kwam mee. Maar na een paar bekers ranja op mijn bank en vriendinnen met maar halve aandacht voor ons gesprek, heb ik bedacht dat bij hen op bezoek gaan gewoon handiger is. En nu zijn de kinderen allen tussen de 6-12 jaar dus dat knoeien en constant in de gaten houden enz is gelukkig klaar.
Het lastige vind ik de afspraken met siblings van vriend met neefjes en nichtjes erbij. Zo'n middag is zo druk, ik ben daarna gewoon opgebrand van die herrie en de drukte. Ik zou liever eens met schoonbroer en zus afspreken en een fatsoenlijk gesprek met ze voeren.
woensdag 12 mei 2021 om 10:47
Kan ik me heel goed voorstellen. Kan je dat niet aangeven ?koekie1980 schreef: ↑12-05-2021 10:02Hier zijn de vriendschappen met mensen met kinderen veranderd maar nog steeds prima.
De eerste 2-3 jaar ging ik vooral bij hen op bezoek ipv zij bij mij. Want ze hadden weinig tijd of kind kwam mee. Maar na een paar bekers ranja op mijn bank en vriendinnen met maar halve aandacht voor ons gesprek, heb ik bedacht dat bij hen op bezoek gaan gewoon handiger is. En nu zijn de kinderen allen tussen de 6-12 jaar dus dat knoeien en constant in de gaten houden enz is gelukkig klaar.
Het lastige vind ik de afspraken met siblings van vriend met neefjes en nichtjes erbij. Zo'n middag is zo druk, ik ben daarna gewoon opgebrand van die herrie en de drukte. Ik zou liever eens met schoonbroer en zus afspreken en een fatsoenlijk gesprek met ze voeren.
Zo van avondje kindloos.. of laat op de avond afspreken, misschien dat ze dan automatisch een keer een oppas regelen ?
woensdag 12 mei 2021 om 11:32
koekie1980 schreef: ↑12-05-2021 10:02Hier zijn de vriendschappen met mensen met kinderen veranderd maar nog steeds prima.
De eerste 2-3 jaar ging ik vooral bij hen op bezoek ipv zij bij mij. Want ze hadden weinig tijd of kind kwam mee. Maar na een paar bekers ranja op mijn bank en vriendinnen met maar halve aandacht voor ons gesprek, heb ik bedacht dat bij hen op bezoek gaan gewoon handiger is. En nu zijn de kinderen allen tussen de 6-12 jaar dus dat knoeien en constant in de gaten houden enz is gelukkig klaar.
Het lastige vind ik de afspraken met siblings van vriend met neefjes en nichtjes erbij. Zo'n middag is zo druk, ik ben daarna gewoon opgebrand van die herrie en de drukte. Ik zou liever eens met schoonbroer en zus afspreken en een fatsoenlijk gesprek met ze voeren.
Best raar eigenlijk, als je er goed over nadenkt. Zij zullen toch ook wel eens willen afspreken zonder de kinderen erbij?
woensdag 12 mei 2021 om 11:36
Over het algemeen vriendschappen die er bij mij niet meer zijn, zijn gewoon verwaterd. Gewoon door tijd, afstand en andere interesses. Gelukkig nooit door gedoe. Nou ja, zover ik weet. 
Maar een vriendin van mij heeft wel regelmatig gedoe. Maar vooral omdat er over en weer allerlei verwachtingen zijn en ego's nogal snel gekwetst zijn. Maar zo zijn de meeste van haar vriendinnen ook. Ik ben de uitzondering, maar ten aanzien van mij zijn er ook vaak verwachtingen. Ik geef dan ook aan dat ze dingen gewoon moet zeggen en vragen, want ik kan geen gedachten lezen.
De meest van mijn vriendschappen zijn makkelijker, minder verwachtingen vooral omdat we duidelijker zijn, ook zijn we zekfstandiger, maar zeker niet kil, juist betrokken en liefdevol.
Ik vind die drama bij die vriendin vreselijk vermoeiend. Ik begrijp ook niet dat ze het steeds weer goed maken.
Heel raar hoe dat kan verschillen.
Tja, mijn vader is nog nooit zonder aanhang bij mij op bezoek geweest. Als ik die kant op ga, dan wil hij het altijd zo plooien dat mijn stiefmoeder en halfbroer erbij zijn. En ja, het zijn echt aardige mensen, maar ik wil ook wel eens alleen met mijn vader zijn.
Maar een vriendin van mij heeft wel regelmatig gedoe. Maar vooral omdat er over en weer allerlei verwachtingen zijn en ego's nogal snel gekwetst zijn. Maar zo zijn de meeste van haar vriendinnen ook. Ik ben de uitzondering, maar ten aanzien van mij zijn er ook vaak verwachtingen. Ik geef dan ook aan dat ze dingen gewoon moet zeggen en vragen, want ik kan geen gedachten lezen.
De meest van mijn vriendschappen zijn makkelijker, minder verwachtingen vooral omdat we duidelijker zijn, ook zijn we zekfstandiger, maar zeker niet kil, juist betrokken en liefdevol.
Ik vind die drama bij die vriendin vreselijk vermoeiend. Ik begrijp ook niet dat ze het steeds weer goed maken.
Heel raar hoe dat kan verschillen.
Tja, mijn vader is nog nooit zonder aanhang bij mij op bezoek geweest. Als ik die kant op ga, dan wil hij het altijd zo plooien dat mijn stiefmoeder en halfbroer erbij zijn. En ja, het zijn echt aardige mensen, maar ik wil ook wel eens alleen met mijn vader zijn.
dianaf wijzigde dit bericht op 13-05-2021 09:07
5.33% gewijzigd
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 12 mei 2021 om 11:49
Aardbei35 en Blauwetrui: Nooit leuk als je een goede vriendschap verliest en/of uit elkaar groeit.
Ik herken wel het uit elkaar groeien met vriendinnen, maar bij mij begon dat al ver voor ze kinderen kregen. Namelijk toen ze een relatie kregen en ze geen interesse meer in mij toonden. Op chatpogingen van mij kwam dan weinig respons. Dus daar ben ik mee gestopt. We liken nog wel dingen van elkaar en feliciteren op Facebook. Maar dat is het dan ook wel. Vind het soms jammer, maar het moet wel van 2 kanten komen.
Nooit leuk als je een goede vriendschap verliest en/of uit elkaar groeit.Ik herken wel het uit elkaar groeien met vriendinnen, maar bij mij begon dat al ver voor ze kinderen kregen. Namelijk toen ze een relatie kregen en ze geen interesse meer in mij toonden. Op chatpogingen van mij kwam dan weinig respons. Dus daar ben ik mee gestopt. We liken nog wel dingen van elkaar en feliciteren op Facebook. Maar dat is het dan ook wel. Vind het soms jammer, maar het moet wel van 2 kanten komen.
woensdag 12 mei 2021 om 13:49
