Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010 deel 28
woensdag 1 maart 2023 om 18:02
Hmmm dat zou ook nog kunnen maar ze wonen ondertussen al samen na 1 jaar relatie. Dat die je toch niet als je die kids echt niet tof vind? Denk ik dan... Ik zou met een evt partner met kids zo lang mogelijk blijven latten tot de kids t huis uit gaan.Sjaantje37 schreef: ↑01-03-2023 14:04Hij vindt vooral zijn vriendin leuk en neem de kinderen er op de koop toe bij.
woensdag 1 maart 2023 om 19:23
De kinderen even zien is wat anders dan dat ze de hele dag rond huppelen terwijl jij moet werken.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.
woensdag 1 maart 2023 om 19:41
dinsdag 7 maart 2023 om 16:09
Nieuw in dit topic! Ik ben Naomir, 41 jaar, bewust kindvrij. Normaal heb ik er nooit echt "last" van maar de laatste paar weken houdt het mij toch een beetje bezig, vandaar dat ik "lotgenoten" zoek.
Ik heb nooit moeder gevoelens gehad. Ik dacht altijd, dat komt wel een keer. Mijn vriend ben ik 8 jaar geleden tegen gekomen, hij heeft al 2 kinderen uit een vorige relatie en van hem hoeft het niet echt meer (nog meer kinderen) van mij ook niet. Ik dacht misschien komt er nog ergens een keer die behoefte als ik tegen de 40 ben, maar ook dat niet. Ik ben zelf oprecht blij met het leven wat wij hebben. Ben dol op mijn nichtje maar ben ook blij als ze weer naar huis gaat en dat we weer het huis voor onszelf hebben.
Maar nu is er eigenlijk 2x in een week tijd voorgekomen dat ik iemand tegenkwam, die ik hiervoor niet kende. Die dan vragen gaat stellen waarom je geen kinderen hebt. (alsof ik verantwoording moet afleggen tegen onbekenden) maar ook alsof kinderen zalliiigggmakend zijn. Die je het gevoel geeft alsof je soort van mislukt bent als vrouw als je geen kinderen hebt.
En ik merk dat het mij wel wat doet. Ben er ergens ook wel verdrietig van, terwijl ik niet weet waarom?
Ik heb nooit moeder gevoelens gehad. Ik dacht altijd, dat komt wel een keer. Mijn vriend ben ik 8 jaar geleden tegen gekomen, hij heeft al 2 kinderen uit een vorige relatie en van hem hoeft het niet echt meer (nog meer kinderen) van mij ook niet. Ik dacht misschien komt er nog ergens een keer die behoefte als ik tegen de 40 ben, maar ook dat niet. Ik ben zelf oprecht blij met het leven wat wij hebben. Ben dol op mijn nichtje maar ben ook blij als ze weer naar huis gaat en dat we weer het huis voor onszelf hebben.
Maar nu is er eigenlijk 2x in een week tijd voorgekomen dat ik iemand tegenkwam, die ik hiervoor niet kende. Die dan vragen gaat stellen waarom je geen kinderen hebt. (alsof ik verantwoording moet afleggen tegen onbekenden) maar ook alsof kinderen zalliiigggmakend zijn. Die je het gevoel geeft alsof je soort van mislukt bent als vrouw als je geen kinderen hebt.
En ik merk dat het mij wel wat doet. Ben er ergens ook wel verdrietig van, terwijl ik niet weet waarom?
dinsdag 7 maart 2023 om 16:19
Misschien omdat je keuze niet begrepen wordt? Anderen hoeven jouw bewuste kindvrije keuze ook niet te begrijpen!Naomir schreef: ↑07-03-2023 16:09Nieuw in dit topic! Ik ben Naomir, 41 jaar, bewust kindvrij. Normaal heb ik er nooit echt "last" van maar de laatste paar weken houdt het mij toch een beetje bezig, vandaar dat ik "lotgenoten" zoek.
Ik heb nooit moeder gevoelens gehad. Ik dacht altijd, dat komt wel een keer. Mijn vriend ben ik 8 jaar geleden tegen gekomen, hij heeft al 2 kinderen uit een vorige relatie en van hem hoeft het niet echt meer (nog meer kinderen) van mij ook niet. Ik dacht misschien komt er nog ergens een keer die behoefte als ik tegen de 40 ben, maar ook dat niet. Ik ben zelf oprecht blij met het leven wat wij hebben. Ben dol op mijn nichtje maar ben ook blij als ze weer naar huis gaat en dat we weer het huis voor onszelf hebben.
Maar nu is er eigenlijk 2x in een week tijd voorgekomen dat ik iemand tegenkwam, die ik hiervoor niet kende. Die dan vragen gaat stellen waarom je geen kinderen hebt. (alsof ik verantwoording moet afleggen tegen onbekenden) maar ook alsof kinderen zalliiigggmakend zijn. Die je het gevoel geeft alsof je soort van mislukt bent als vrouw als je geen kinderen hebt.
En ik merk dat het mij wel wat doet. Ben er ergens ook wel verdrietig van, terwijl ik niet weet waarom?
dinsdag 7 maart 2023 om 18:13
Het is op de een of andere manier altijd een vervolgvraag op de “nee” als antwoord op de vraag of je kinderen hebt. Of de vraagsteller gaat zich ineens ongemakkelijk voelen, vermoedelijk omdat hij/zij zich allerlei miskramen, IVF-pogingen of wat voor redenen dan ook in het hoofd haalt. Want er moet toch een reden voor zijn! (?). Terwijl een nee gewoon een antwoord is, net als een ja. En daar ben je niemand verantwoording over schuldig, al voelt dat soms wel zo - ik denk door de manier waarop de vraag gesteld wordt of het antwoord ontvangen, en ook wel doordat in de maatschappij toch wel veel als uitgangspunt wordt gehanteerd dat je als vrouw op zijn minst heel graag kinderen zou moeten wíllen. Het komt domweg vaak niet bij mensen op dat je die behoefte ook gewoon niet kunt hebben…
vannelle wijzigde dit bericht op 07-03-2023 19:34
Reden: Soms is het fijn als een tekst ook te lezen is…
Reden: Soms is het fijn als een tekst ook te lezen is…
0.62% gewijzigd
dinsdag 7 maart 2023 om 19:17
Welkom Noamir!
Misschien voel je je er verdrietig over ondat het nogal een rare reactie is. Dat iemand vraagt: goh, heb jij ook kinderen? Dat snap ik nog wel.
Maar als jij nee zegt... sommigen gaan vervolgens in een rare modus. Waarin jij je moet verantwoorden en je eigenlijk moet toegeven dat het vreselijk is zonder. Dat iemand weigert te begrijpen dat jouw keuze niets met die van een ander te maken heeft. Noch dat het een oordeel is. Sommigen weten dan niet van ophouden en gaan over je grens heen.
Bij dit soort figuren denk ik dan: je weet niets van mij, soms nog geen eens mijn achternaam, en dan wil je al deze persoonlijke zaken en keuzes weten. En dan deel ik ze met jou en dan gedraag je je als een hufter??
Hoe kan dit niet kwetsend zijn?
Bedankt voor je verhaal Blauwedruif.
Ik denk wel dat ik van mijn kind zou houden, ik kan mij niet voorstellen waarom niet! En ik zal absoluut mijn best doen, maar het zou wel hard werken zijn. En op slechte dagen als een opoffering voelen. Maar dat staat dan los van mijn gevoelens van het kind. Het een kan naast het ander bestaat, maar het is wel lastig, want ik zou mijn kind wel het beste gunnen. Conflicterend...
Misschien voel je je er verdrietig over ondat het nogal een rare reactie is. Dat iemand vraagt: goh, heb jij ook kinderen? Dat snap ik nog wel.
Maar als jij nee zegt... sommigen gaan vervolgens in een rare modus. Waarin jij je moet verantwoorden en je eigenlijk moet toegeven dat het vreselijk is zonder. Dat iemand weigert te begrijpen dat jouw keuze niets met die van een ander te maken heeft. Noch dat het een oordeel is. Sommigen weten dan niet van ophouden en gaan over je grens heen.
Bij dit soort figuren denk ik dan: je weet niets van mij, soms nog geen eens mijn achternaam, en dan wil je al deze persoonlijke zaken en keuzes weten. En dan deel ik ze met jou en dan gedraag je je als een hufter??
Hoe kan dit niet kwetsend zijn?
Bedankt voor je verhaal Blauwedruif.
Ik denk wel dat ik van mijn kind zou houden, ik kan mij niet voorstellen waarom niet! En ik zal absoluut mijn best doen, maar het zou wel hard werken zijn. En op slechte dagen als een opoffering voelen. Maar dat staat dan los van mijn gevoelens van het kind. Het een kan naast het ander bestaat, maar het is wel lastig, want ik zou mijn kind wel het beste gunnen. Conflicterend...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 7 maart 2023 om 19:19
Hormonen van het verliefd zijn.Koeksel1980 schreef: ↑01-03-2023 18:02Hmmm dat zou ook nog kunnen maar ze wonen ondertussen al samen na 1 jaar relatie. Dat die je toch niet als je die kids echt niet tof vind? Denk ik dan... Ik zou met een evt partner met kids zo lang mogelijk blijven latten tot de kids t huis uit gaan.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 7 maart 2023 om 21:02
Gewoon terug vragen waarom zij wel kinderen hebben en ze het gevoel geven dat ze niet goed wijs zijn om kinderen op deze toch al overvolle wereld te zettenNaomir schreef: ↑07-03-2023 16:09Nieuw in dit topic! Ik ben Naomir, 41 jaar, bewust kindvrij. Normaal heb ik er nooit echt "last" van maar de laatste paar weken houdt het mij toch een beetje bezig, vandaar dat ik "lotgenoten" zoek.
Ik heb nooit moeder gevoelens gehad. Ik dacht altijd, dat komt wel een keer. Mijn vriend ben ik 8 jaar geleden tegen gekomen, hij heeft al 2 kinderen uit een vorige relatie en van hem hoeft het niet echt meer (nog meer kinderen) van mij ook niet. Ik dacht misschien komt er nog ergens een keer die behoefte als ik tegen de 40 ben, maar ook dat niet. Ik ben zelf oprecht blij met het leven wat wij hebben. Ben dol op mijn nichtje maar ben ook blij als ze weer naar huis gaat en dat we weer het huis voor onszelf hebben.
Maar nu is er eigenlijk 2x in een week tijd voorgekomen dat ik iemand tegenkwam, die ik hiervoor niet kende. Die dan vragen gaat stellen waarom je geen kinderen hebt. (alsof ik verantwoording moet afleggen tegen onbekenden) maar ook alsof kinderen zalliiigggmakend zijn. Die je het gevoel geeft alsof je soort van mislukt bent als vrouw als je geen kinderen hebt.
En ik merk dat het mij wel wat doet. Ben er ergens ook wel verdrietig van, terwijl ik niet weet waarom?
dinsdag 7 maart 2023 om 21:25
Naomir schreef: ↑07-03-2023 16:09Maar nu is er eigenlijk 2x in een week tijd voorgekomen dat ik iemand tegenkwam, die ik hiervoor niet kende. Die dan vragen gaat stellen waarom je geen kinderen hebt. (alsof ik verantwoording moet afleggen tegen onbekenden) maar ook alsof kinderen zalliiigggmakend zijn. Die je het gevoel geeft alsof je soort van mislukt bent als vrouw als je geen kinderen hebt.
En ik merk dat het mij wel wat doet. Ben er ergens ook wel verdrietig van, terwijl ik niet weet waarom?
Welkom in dit topic.
Ik vind dit soort vragen zeer onbeschoft, en je hoeft hier zeker geen antwoord op te geven.
Als mensen mij vragen of ik kinderen heb, zeg ik nee. Meestal valt het dan stil en weten ze niet wat ze moeten zeggen. Ik begin dan over iets anders.
Waarom zou je zoiets persoonlijks met een ander delen? Mensen die dit soort vragen stellen gaan mijn grens over en ik ga ze geen antwoord geven. De meesten zullen dit niet snappen. Ik vind het een raar fenomeen dat wildvreemden zoiets durven vragen. Bekenden trouwens ook.
Voel je niet rot, hoor. Er is niets mis met jou. Eerder met deze mensen die kennelijk maar 1 soort leven kunnen voorstellen.
dinsdag 7 maart 2023 om 23:45
Hoi Naomi’s, welkom! Ik kan me ook voorstellen dat je je misschien wat verdrietig ervan voelt omdat het je weer even confronteert met het feit dat je een uitzondering bent. Dat ervaar ik wel eens, dat ik verdrietig wordt van het er niet bijhoren. Niet dat ik daarvoor een kind zou krijgen, maar de mens is een sociaal wezen. Afwijzing of raar aangekeken worden vinden we heel lastig (zijn ook allemaal goede theorieën over uit de evolutieleer, dat dat logisch is). Vanuit dat perspectief is het niet onlogisch.
Ik krijg die vraag zelf nooit en vind hem ook onbeleefd. Maar ik snap het ook wel dat is wordt gesteld. We kunnen er van alles van vinden, maar we zijn toch een anomalie. En dat is intrigerend voor mensen. Dus zullen daar vragen over komen. Dus hoewel het over dit onderwerp te persoonlijk is om daar vragen over te stellen, zou ik het opvatten als interesse in mijn overwegingen om van het gebaande pad af te wijken. En daar vertel ik zelf altijd graag over.
Ik krijg die vraag zelf nooit en vind hem ook onbeleefd. Maar ik snap het ook wel dat is wordt gesteld. We kunnen er van alles van vinden, maar we zijn toch een anomalie. En dat is intrigerend voor mensen. Dus zullen daar vragen over komen. Dus hoewel het over dit onderwerp te persoonlijk is om daar vragen over te stellen, zou ik het opvatten als interesse in mijn overwegingen om van het gebaande pad af te wijken. En daar vertel ik zelf altijd graag over.
woensdag 8 maart 2023 om 07:11
Creatieveling schreef: ↑07-03-2023 21:25Welkom in dit topic.
Ik vind dit soort vragen zeer onbeschoft, en je hoeft hier zeker geen antwoord op te geven.
Als mensen mij vragen of ik kinderen heb, zeg ik nee. Meestal valt het dan stil en weten ze niet wat ze moeten zeggen. Ik begin dan over iets anders.
Waarom zou je zoiets persoonlijks met een ander delen? Mensen die dit soort vragen stellen gaan mijn grens over en ik ga ze geen antwoord geven. De meesten zullen dit niet snappen. Ik vind het een raar fenomeen dat wildvreemden zoiets durven vragen. Bekenden trouwens ook.
Voel je niet rot, hoor. Er is niets mis met jou. Eerder met deze mensen die kennelijk maar 1 soort leven kunnen voorstellen.
Even voor alle duidelijkheid. Ik vind het niet onbeschoft dat mensen vragen of je kinderen hebt. Die vraag vind ik niet raar. Wel raar om te vragen waarom je geen kinderen hebt.
woensdag 8 maart 2023 om 07:53
Het VuurenVlam, wat een rottugecsituatie. Je zegt tussen de regels door dat het voor het kind ook een rotsituatie is. Helpt het om dat nog meer voor ogen te houden? Zo te horen woont kind niet in hetzelfde land als je vriend, is dat altijd al zo geweest? Kan het zijn dat hij dusdanig beschadigd is dat hij alleen nog maar dit gedrag kan vertonen (als copingsmechanisme)? Misschien door het zo te bekijken, lukt het om wat milder te zijn en er zelf minder last van te hebben.
Durf je hier eerlijk met je vriend over te praten? Kun je wat je hier schrijft ook tegen hem zeggen? Misschien niet in de zin van “ik vind je kind niet leuk”, maar “het gedrag van je zoon vind ik lastig om mee om te gaan”. Dan koppel je het los van de persoon en is dat sowieso minder kwetsend en makkelijker om over te praten.
Wel shit zeg, dat je hiermee moet dealen. En ik kan me voorstellen dat je daardoor ook tegen zo’n trip opziet.
Durf je hier eerlijk met je vriend over te praten? Kun je wat je hier schrijft ook tegen hem zeggen? Misschien niet in de zin van “ik vind je kind niet leuk”, maar “het gedrag van je zoon vind ik lastig om mee om te gaan”. Dan koppel je het los van de persoon en is dat sowieso minder kwetsend en makkelijker om over te praten.
Wel shit zeg, dat je hiermee moet dealen. En ik kan me voorstellen dat je daardoor ook tegen zo’n trip opziet.
woensdag 8 maart 2023 om 08:11
Dank iedereen voor de reactie! Hierboven is eigenlijk precies wat ik denk. Ik vind de vraag of ik kinderen heb ook niet raar. Ik vind dat een beetje in de categorie "wie ben je, waar woon je" maar de vraag waarom ik geen kinderen heb. Alsof als iemand ja zegt, je dan zegt, waarom dan?dianaf schreef: ↑07-03-2023 19:17Welkom Noamir!
Misschien voel je je er verdrietig over ondat het nogal een rare reactie is. Dat iemand vraagt: goh, heb jij ook kinderen? Dat snap ik nog wel.
Maar als jij nee zegt... sommigen gaan vervolgens in een rare modus. Waarin jij je moet verantwoorden en je eigenlijk moet toegeven dat het vreselijk is zonder. Dat iemand weigert te begrijpen dat jouw keuze niets met die van een ander te maken heeft. Noch dat het een oordeel is. Sommigen weten dan niet van ophouden en gaan over je grens heen.
Bij dit soort figuren denk ik dan: je weet niets van mij, soms nog geen eens mijn achternaam, en dan wil je al deze persoonlijke zaken en keuzes weten. En dan deel ik ze met jou en dan gedraag je je als een hufter??
Hoe kan dit niet kwetsend zijn?
Ik vind het ook niet raar als vriendinnen het vragen, die kennen mij en dan krijg je een keer een vraag van, denken jullie weleens aan kinderen? Maar dan ben je vriendinnen van elkaar en heb je een goed gesprek maar aan een random persoon, die je daarna waarschijnlijk niet meer ziet.
Het is ook een soort gevoel dat die mensen geven dat je leven geen doel heeft. Zij leven voor hun kinderen, dus waar leef ik voor?
woensdag 8 maart 2023 om 08:47
Ja dat herken ik wel Naomir. Toevallig vorige week nog; een gesprek tussen de ene en een andere collega, waarbij één collega geen kinderen heeft (ik weet niet of dat wel of niet bewust is, ik denk bewust, maar nooit naar gevraagd). De collega met kinderen zei echt iets van: "Ja, je mist dan echt iets, je kent geen onvoorwaardelijke liefde als je geen kinderen hebt, etc." Ik vond dat best heftig om te zeggen. Je kunt ook gewoon de beslissing van iemand om geen kinderen te willen accepteren en respecteren.
Voor alle duidelijkheid; ik heb zelf ook bewust geen kinderen, maar was niet betrokken bij dat gesprek. Ik voel dan alleen wel dat ik ook niet de behoefte heb om aan te geven dat ik ook geen kinderen heb. Net of schaam ik me dan toch een beetje ofzo.
Voor alle duidelijkheid; ik heb zelf ook bewust geen kinderen, maar was niet betrokken bij dat gesprek. Ik voel dan alleen wel dat ik ook niet de behoefte heb om aan te geven dat ik ook geen kinderen heb. Net of schaam ik me dan toch een beetje ofzo.
woensdag 8 maart 2023 om 09:40
Stom inderdaad dat iemand dat zo zegt op het werk. Tegelijkertijd denk ik ook altijd dat dat komt omdat ze op het moment dat ze hoort dat iemand geen kinderen heeft, ineens geconfronteerd wordt met die mogelijkheid. En dan ter plekke zichzelf weer overtuigd van het feit dat zij wel kinderen heeft. Ik denk dat het meer met andermans onzekerheid te maken heeft.
Vergelijkbaar met wanneer ik zeg dat ik vegetarisch eet: dan gaat mijn gesprekspartner heel erg verdedigen waarom hij/zij wel vlees eet.
Verder is het ook waar. Het type liefde van een kind naar een ouder zullen we nooit kennen. Net als dat zij andere dingen nooit zullen kennen. Maar het geeft geen pas om dat zo te zeggen. En al helemaal niet als je niet zeker weet of iemand bewust of ongewenst kindvrij is. Want bij dat laatste is het ook echt zout in wonden wrijven.
Vergelijkbaar met wanneer ik zeg dat ik vegetarisch eet: dan gaat mijn gesprekspartner heel erg verdedigen waarom hij/zij wel vlees eet.
Verder is het ook waar. Het type liefde van een kind naar een ouder zullen we nooit kennen. Net als dat zij andere dingen nooit zullen kennen. Maar het geeft geen pas om dat zo te zeggen. En al helemaal niet als je niet zeker weet of iemand bewust of ongewenst kindvrij is. Want bij dat laatste is het ook echt zout in wonden wrijven.
woensdag 8 maart 2023 om 09:47
Over mijn kinderloosheid krijg ik nooit veel vragen, gelukkig. Maar dat over vegetarisch eten is heel herkenbaar. En nee, dat verdedigen hoeft echt niet. Dan kun je al je keuzes wel gaan verdedigen: kleding die je draagt, je kapsel, stemgedrag, .... Pff, dat wordt reuze vermoeiend.katkaatje schreef: ↑08-03-2023 09:40Stom inderdaad dat iemand dat zo zegt op het werk. Tegelijkertijd denk ik ook altijd dat dat komt omdat ze op het moment dat ze hoort dat iemand geen kinderen heeft, ineens geconfronteerd wordt met die mogelijkheid. En dan ter plekke zichzelf weer overtuigd van het feit dat zij wel kinderen heeft. Ik denk dat het meer met andermans onzekerheid te maken heeft.
Vergelijkbaar met wanneer ik zeg dat ik vegetarisch eet: dan gaat mijn gesprekspartner heel erg verdedigen waarom hij/zij wel vlees eet.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
woensdag 8 maart 2023 om 12:07
Zo dan, hij heeft er geen gras over laten groeien zeg! Verbaasd me enigszins eigenlijk.Koeksel1980 schreef: ↑01-03-2023 18:02Hmmm dat zou ook nog kunnen maar ze wonen ondertussen al samen na 1 jaar relatie. Dat die je toch niet als je die kids echt niet tof vind? Denk ik dan... Ik zou met een evt partner met kids zo lang mogelijk blijven latten tot de kids t huis uit gaan.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
woensdag 8 maart 2023 om 21:25
@Naomir welkom!
Naast dat ik soms vragen krijgen over het waarom niet hebben van kinderen, merk ik dat ik ook veel positieve reacties krijg. Het wordt toch allemaal steeds wat normaler denk ik. Ik verbaas mij altijd wel over de klassieke reactie "wat als je straks oud bent?" Ik vraag mij af of die mensen echt verwachten dat hun kinderen hen komen verzorgen. Die zijn tegen die tijd zelf druk met hun baan, kinderen, huis etc (als ze al ergens kunnen wonen en wellicht wonen ze wel in het buitenland).
Naast dat ik soms vragen krijgen over het waarom niet hebben van kinderen, merk ik dat ik ook veel positieve reacties krijg. Het wordt toch allemaal steeds wat normaler denk ik. Ik verbaas mij altijd wel over de klassieke reactie "wat als je straks oud bent?" Ik vraag mij af of die mensen echt verwachten dat hun kinderen hen komen verzorgen. Die zijn tegen die tijd zelf druk met hun baan, kinderen, huis etc (als ze al ergens kunnen wonen en wellicht wonen ze wel in het buitenland).
Emboldened by the flame of ambition
woensdag 8 maart 2023 om 21:37
Maar ja, als je kinderen hebt wil dat niet automatisch zeggen dat ze nog contact met je hebben. Ik hoor het steeds vaker in mijn omgeving, in mijn familie zie ik het ook bij een paar ooms en tantes, die hebben geen contact meer met hun kinderen. Zij worden een dagje ouder, wonen nu nog thuis maar er komt een moment dat ze niet meer voor zichzelf kunnen zorgen.Skadí schreef: ↑08-03-2023 21:25@Naomir welkom!
Naast dat ik soms vragen krijgen over het waarom niet hebben van kinderen, merk ik dat ik ook veel positieve reacties krijg. Het wordt toch allemaal steeds wat normaler denk ik. Ik verbaas mij altijd wel over de klassieke reactie "wat als je straks oud bent?" Ik vraag mij af of die mensen echt verwachten dat hun kinderen hen komen verzorgen. Die zijn tegen die tijd zelf druk met hun baan, kinderen, huis etc (als ze al ergens kunnen wonen en wellicht wonen ze wel in het buitenland).
En ik spreek ook voor mezelf, ik heb geen contact meer met mijn moeder. Mijn sibling ook niet. Sociale kring van mijn moeder is erg klein, dus een vangnet heeft ze straks ook niet. Tja.
woensdag 8 maart 2023 om 22:02
Lijkt me extra pijnlijk dan.
Wat me ook moeilijk lijkt is empty nest syndrome.
Dat de laatste het huis uit is en dan ......
Ah ik ben ook meteen volop in de overgang, hoera.
Dan word je die smachtende moeder die hoopt dat haar kind nog eens belt of langskomt.
Als kindvrij persoon heb je dat eigen leven al wat meer in de vingers denk ik.
Ik was Avage trouwens, mocht iemand me gemist hebben.
Gelukkig vraagt nooit iemand mij waarom ik geen kinderen heb. Denk dat ik dan gewoon zou zeggen "tja waarom wel?" Tenzij het een integer persoon die me gewoon beter wil leren kennen, dan wil ik er wel iets over zeggen.
Wat me ook moeilijk lijkt is empty nest syndrome.
Dat de laatste het huis uit is en dan ......
Ah ik ben ook meteen volop in de overgang, hoera.
Dan word je die smachtende moeder die hoopt dat haar kind nog eens belt of langskomt.
Als kindvrij persoon heb je dat eigen leven al wat meer in de vingers denk ik.
Ik was Avage trouwens, mocht iemand me gemist hebben.
Gelukkig vraagt nooit iemand mij waarom ik geen kinderen heb. Denk dat ik dan gewoon zou zeggen "tja waarom wel?" Tenzij het een integer persoon die me gewoon beter wil leren kennen, dan wil ik er wel iets over zeggen.
woensdag 8 maart 2023 om 22:44
Als het een oprechte vraag is (dat voel je meestal ook wel) dan vind ik het ook niet erg. Maar deze 2 keren was het een vraag meer vanuit shock. Van waatt heb je geen kinderen?
En inderdaad of je niet bang bent dat er niemand voor je zorgt als je oud wordt. Kinderen krijgen is geen garantie dat er voor je wordt gezorgd.
Fijn dat deze groep er is!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in