Bewust kindvrij sinds 2010 deel 28

Creatieveling zondag 23 januari 2022 om 12:48

Alweer een nieuw deel. We raken maar niet uitgekletst over ons kindvrije leven.

Praat hier over wat je bezighoudt en wat je kwijt wilt.

Afbeelding

creatieveling wijzigde dit bericht op 23-01-2022 21:08

25.31% gewijzigd

Tja-Tja donderdag 23 februari 2023 om 11:31

Pitabroodje: wat heftig. Kun je misschien voor sterilisatie of toch een (koper)spiraal gaan ipv de pil? Vast mensen hier die daar ervaring mee hebben.

Pietje donderdag 23 februari 2023 om 11:36

Pitabroodje schreef: ↑
22-02-2023 13:17
Hoi iedereen, ik ben vrij nieuw hier, ik lees wel regelmatig mee. Ben zelf niet zo van het posten, maar ik loop nu tegen een probleem aan dat ik graag met 'bewust kindvrijen' wil bespreken, omdat mijn ervaring is dat anderen je maar 1 kant op proberen te duwen.
Ik ben 31 jaar en heb al heel mijn leven geen kinderwens. Sterker nog, het hele idee van zwanger zijn, bevallen, alle controle kwijt zijn, medische ingrepen.. geen idee of er een gezond kind uit komt etc... ik gruwel erbij.
Nu ben ik onlangs gestopt met de pil omdat ik begon te vermoeden dat mijn depressieve klachten misschien wel uit die hoek kwamen. En wat blijkt, ik zit na 2 maanden al zo veel beter in mijn vel.
Nu wil ik natuurlijk niet zwanger worden en heb daarom een best wel duur apparaat aangeschaft, wat veel mensen gebruiken om juist de kans te vergroten zwanger te worden, maar ook als anti conceptie gebruikt kan worden. Natuurlijke anti conceptie dus op basis van cyclus en temperatuur.
Op zich natuurlijk heel spannend voor iemand die geen kinderen wil, want waterdicht is het niet. Al is het apparaat bij juist gebruik 99,4% betrouwbaar.
Nu komt het issue... naast dat ik me mentaal beter ben gaan voelen, voel ik ook een soort lichamelijke verandering t.o.v. kinderen. Het zullen de welbekende eierstokken zijn die rammelen nu mijn lijf niet meer in de kunstmatige staat van de pil verkeert. Ik ben er helemaal van stuur van.
Want, zoals ik eerder schreef: alles in mij is doodsbang voor (het op de wereld zetten van) kinderen, ik zie geen 1 voordeel eraan.
Door dit gevoel wat me zo overvallen heeft, overweeg ik zelfs om die pil maar weer terug te nemen en de depressie voor lief te nemen.
Heeft iemand ooit iets soortgelijks meegemaakt en hoe hebben jullie dit aangepakt?

Als iemand met kinderen lees ik hier stiekem wel eens nieuwsgierig mee

maar in dit geval wilde ik ook even reageren.

Het kan een aantal maanden duren voordat je hormonale anticonceptie uitgewerkt is. Dus het kan nog een aantal maanden duren voordat je in je ‘normaal’-staat verkeerd qua hormonen.

Ik zou het zeker een half jaar afwachten en zien wat je lichaam dan doet.

Daarna kun je eventueel andere keuzes maken qua anticonceptie. De ene pil is de andere niet

Pitabroodje donderdag 23 februari 2023 om 12:13

Tja-Tja schreef: ↑
23-02-2023 11:31
Pitabroodje: wat heftig. Kun je misschien voor sterilisatie of toch een (koper)spiraal gaan ipv de pil? Vast mensen hier die daar ervaring mee hebben.

Sterilisatie vind ik toch ook eng, ik weet niet hoe ik mij met 36 zal voelen, al voel ik wel sterk dat ik het niet wil. Het is ook een beetje de angst die je wordt aangepraat dat dat op latere leeftijd ineens nog komt die wens.
Koperspiraal lees ik wisselende verhalen over, en is ook een methode met hormonen zoals ik het begrijp.

pitabroodje wijzigde dit bericht op 23-02-2023 12:16

0.36% gewijzigd

Pitabroodje donderdag 23 februari 2023 om 12:15

Pietje schreef: ↑
23-02-2023 11:36
Als iemand met kinderen lees ik hier stiekem wel eens nieuwsgierig mee maar in dit geval wilde ik ook even reageren.

Het kan een aantal maanden duren voordat je hormonale anticonceptie uitgewerkt is. Dus het kan nog een aantal maanden duren voordat je in je ‘normaal’-staat verkeerd qua hormonen.

Ik zou het zeker een half jaar afwachten en zien wat je lichaam dan doet.

Daarna kun je eventueel andere keuzes maken qua anticonceptie. De ene pil is de andere niet

Bedoel je dat ik het eerste half jaar sowieso weinig riciso heb op zwanger worden? Ik vraag me wel af hoe het dan kan dat vrouwen zelfs door de pil heen zwanger worden, als dat na effect nog zo lang aanhoudt.

Creatieveling donderdag 23 februari 2023 om 12:54

Geen ervaring, maar wat Pietje schrijft klinkt best logisch.

Ik ben jaren aan de pil geweest, en toen ik stopte kreeg ik een soort 'herschikking' van gevoelens, maar gelukkig geen verlangen naar een kind.

Avage donderdag 23 februari 2023 om 13:05

Pitabroodje schreef: ↑
22-02-2023 13:17
Want, zoals ik eerder schreef: alles in mij is doodsbang voor (het op de wereld zetten van) kinderen, ik zie geen 1 voordeel eraan.
Door dit gevoel wat me zo overvallen heeft, overweeg ik zelfs om die pil maar weer terug te nemen en de depressie voor lief te nemen.
Heeft iemand ooit iets soortgelijks meegemaakt en hoe hebben jullie dit aangepakt?

Miisschien helpt het als je je angst/weerzin en het verlangen om voort te planten als verschillende dingen ziet, die naast elkaar kunnen bestaan.
Aan een (lichamelijk) verlangen hoeft geen invulling gegeven te worden. Het kan er gewoon zijn.
Als ik je zo lees heb je eigenlijk vooral last van de angst voor dit gevoel, niet per se het gevoel zelf?

Die eierstokken heb ik iig ook en ik smelt als ik een baby of leuk gezinnetje zie, toch wil ik geen kinderen. Soms is dat gevoel wel verwarrend, maar dat mag er zijn.

Bix donderdag 23 februari 2023 om 13:10

Ik ben ook vooral meelezer, maar wil nu even reageren. Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt als jij, behalve dat het mij overkwam na mijn 50ste. Uit het niets een enorm verlangen naar een kind, en het idee dat het de grootste fout van mijn leven was om geen kinderen te krijgen. Terwijl ik vanaf ongeveer mijn zevende in al mijn vezels voelde dat ik ze niet wilde en er nooit ook maar één seconde over had getwijfeld.

Mijn situatie was natuurlijk anders, en gemakkelijker dan bij jou, omdat ik (gelukkig) de leeftijd niet meer had om aan kinderen te beginnen, maar die verwarring die jij nu voelt, het gevoel dat je jezelf kwijt bent, dat herken ik zo goed. Aan de ene kant nog steeds weten dat kinderen niet bij je passen, maar daaronder die tegengestelde gevoelens. Ik denk dat het bij mij hormonaal gestuurd was, een begin van de overgang, misschien? En dat kan ik me bij jou ook heel goed voorstellen.

Zelf heb ik heel veel gehad aan gesprekken. In mijn geval bij een cognitieve gedragstherapeut, maar er zijn ook heel veel consulenten die juist in dit onderwerp gespecialiseerd zijn. Dat zou ik je eerder aanraden dan weer teruggaan naar je depressieve gevoelens.

Over die spijt op latere leeftijd. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar hoewel er bij mij nu af en toe wel iets knaagt, en ik beter dan vroeger begrijp waarom vrouwen kinderen willen, is er geen spijt. Ik had geen andere keuze kunnen maken, en ik ben gewoon (weer) gelukkig met het leven dat ik leid.

Pitabroodje schreef: ↑
22-02-2023 13:17
Hoi iedereen, ik ben vrij nieuw hier, ik lees wel regelmatig mee. Ben zelf niet zo van het posten, maar ik loop nu tegen een probleem aan dat ik graag met 'bewust kindvrijen' wil bespreken, omdat mijn ervaring is dat anderen je maar 1 kant op proberen te duwen.
Ik ben 31 jaar en heb al heel mijn leven geen kinderwens. Sterker nog, het hele idee van zwanger zijn, bevallen, alle controle kwijt zijn, medische ingrepen.. geen idee of er een gezond kind uit komt etc... ik gruwel erbij.
Nu ben ik onlangs gestopt met de pil omdat ik begon te vermoeden dat mijn depressieve klachten misschien wel uit die hoek kwamen. En wat blijkt, ik zit na 2 maanden al zo veel beter in mijn vel.
Nu wil ik natuurlijk niet zwanger worden en heb daarom een best wel duur apparaat aangeschaft, wat veel mensen gebruiken om juist de kans te vergroten zwanger te worden, maar ook als anti conceptie gebruikt kan worden. Natuurlijke anti conceptie dus op basis van cyclus en temperatuur.
Op zich natuurlijk heel spannend voor iemand die geen kinderen wil, want waterdicht is het niet. Al is het apparaat bij juist gebruik 99,4% betrouwbaar.
Nu komt het issue... naast dat ik me mentaal beter ben gaan voelen, voel ik ook een soort lichamelijke verandering t.o.v. kinderen. Het zullen de welbekende eierstokken zijn die rammelen nu mijn lijf niet meer in de kunstmatige staat van de pil verkeert. Ik ben er helemaal van stuur van.
Want, zoals ik eerder schreef: alles in mij is doodsbang voor (het op de wereld zetten van) kinderen, ik zie geen 1 voordeel eraan.
Door dit gevoel wat me zo overvallen heeft, overweeg ik zelfs om die pil maar weer terug te nemen en de depressie voor lief te nemen.
Heeft iemand ooit iets soortgelijks meegemaakt en hoe hebben jullie dit aangepakt?

Pietje donderdag 23 februari 2023 om 13:52

Pitabroodje schreef: ↑
23-02-2023 12:15
Bedoel je dat ik het eerste half jaar sowieso weinig riciso heb op zwanger worden? Ik vraag me wel af hoe het dan kan dat vrouwen zelfs door de pil heen zwanger worden, als dat na effect nog zo lang aanhoudt.

Nee zeker niet!! Er is zeker een groot risico. Maar het kan gewoon best lang duren voordat je hormonen weer normaal doen. De een is gewoon vruchtbaarder dan de ander. En bij de een werken de hormonen sneller uit dan bij een ander.

Toen wij begonnen voor ons eerste kindje heb ik een half jaar lang hele rare cyclussen gehad (daarna was ik in verwachting), variërend van heel lang tot heel kort. Bij ons tweede kindje zelfde verhaal.

Ik zou dus gewoon nog een paar maanden afwachten wat je lichaam doet en vooral voorzichtig zijn als je niet zwanger wilt worden.

Zo ver mijn two cents

Pitabroodje donderdag 23 februari 2023 om 14:47

Bix schreef: ↑
23-02-2023 13:10
Ik ben ook vooral meelezer, maar wil nu even reageren. Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt als jij, behalve dat het mij overkwam na mijn 50ste. Uit het niets een enorm verlangen naar een kind, en het idee dat het de grootste fout van mijn leven was om geen kinderen te krijgen. Terwijl ik vanaf ongeveer mijn zevende in al mijn vezels voelde dat ik ze niet wilde en er nooit ook maar één seconde over had getwijfeld.

Mijn situatie was natuurlijk anders, en gemakkelijker dan bij jou, omdat ik (gelukkig) de leeftijd niet meer had om aan kinderen te beginnen, maar die verwarring die jij nu voelt, het gevoel dat je jezelf kwijt bent, dat herken ik zo goed. Aan de ene kant nog steeds weten dat kinderen niet bij je passen, maar daaronder die tegengestelde gevoelens. Ik denk dat het bij mij hormonaal gestuurd was, een begin van de overgang, misschien? En dat kan ik me bij jou ook heel goed voorstellen.

Zelf heb ik heel veel gehad aan gesprekken. In mijn geval bij een cognitieve gedragstherapeut, maar er zijn ook heel veel consulenten die juist in dit onderwerp gespecialiseerd zijn. Dat zou ik je eerder aanraden dan weer teruggaan naar je depressieve gevoelens.

Over die spijt op latere leeftijd. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar hoewel er bij mij nu af en toe wel iets knaagt, en ik beter dan vroeger begrijp waarom vrouwen kinderen willen, is er geen spijt. Ik had geen andere keuze kunnen maken, en ik ben gewoon (weer) gelukkig met het leven dat ik leid.

Dat tegenstrijdige is inderdaad het erge eraan. Het is al een lastige keuze om te maken, en als je die tegenstrijdigheid voelt kan je je ook niet in iets berusten. En mijn 'niet kind willende' ik is bang dat het lichamelijke gevoel straks mijn keuze gaat beïnvloeden terwijl ik dat diep van binnen als mens niet wil.
Goed idee om er eens over te gaan praten.

Tja-Tja donderdag 23 februari 2023 om 16:19

Pitabroodje schreef: ↑
23-02-2023 12:13
Sterilisatie vind ik toch ook eng, ik weet niet hoe ik mij met 36 zal voelen, al voel ik wel sterk dat ik het niet wil. Het is ook een beetje de angst die je wordt aangepraat dat dat op latere leeftijd ineens nog komt die wens.
Koperspiraal lees ik wisselende verhalen over, en is ook een methode met hormonen zoals ik het begrijp.

Ook begrijpelijk hoor; het is een definitieve beslissing. Dan is het fijn om daar zeker over te zijn.
En met een spiraal heb je meerdere varianten; al heb ik daar zelf geen ervaringen mee en dat zal voor iedereen wel anders zijn.
Alles heeft zo zijn voor- en nadelen helaas, hopelijk lukt het om iets te kiezen waar je zelf achter kunt staan.

Tja-Tja donderdag 23 februari 2023 om 16:20

@Vuurenvlam62: wat tof dat je op reis bent! Veel plezier nog!

Vuurenvlam62 donderdag 23 februari 2023 om 16:46

Lastig hoor Pitabroodje!
Een vriendin van vroeger noemde dit gevoel 'hormonale verstandsverbijstering'. Mijn ex-schoonzus heeft het ook gehad en uiteindelijk ging het gevoel ook weer weg. Wie weet is dat bij jou uiteindelijk ook het geval.

Creatieveling donderdag 23 februari 2023 om 19:07

Vuurenvlam62 schreef: ↑
23-02-2023 16:46
Lastig hoor Pitabroodje!
Een vriendin van vroeger noemde dit gevoel 'hormonale verstandsverbijstering'. Mijn ex-schoonzus heeft het ook gehad en uiteindelijk ging het gevoel ook weer weg. Wie weet is dat bij jou uiteindelijk ook het geval.

Zou dit met veel vrouwen niet zo zijn? Een periode dat ze heel graag kinderen willen en ze zich daar volledig op richten. Maar vaak gaan gevoelens ook weer voorbij.
De mensen die ik ken die onbedoeld kinderloos zijn, zijn toch allemaal mensen die er heel veel verdriet om hadden. Maar als ze jaren verder zijn en een stuk ouder zijn ze vaak heel gelukkig met hun leven. En met name de vrijheid die ze hebben.

Pitabroodje vrijdag 24 februari 2023 om 09:46

Een hormonale verstandsverbijstering haha! dat is een goeie!
Ik zwijmel trouwens nog steeds niet weg bij kinderen hoor.
Het is meer dat ik meer aantrekking/romantiek naar mijn vriend voel, en het hele idee ineens romantisch vind, van samen zoiets meemaken.
Maar als ik dan denk aan het eindresultaat en de nasleep, dan weet ik rationeel gezien dat die helemaal niet romantisch is en sterker nog: vaak zorgt de stress/verandering van kinderen juist voor uit elkaar groeien.
Ik moet gewoon goed mijn verstand erbij houden dus.

Pitabroodje vrijdag 24 februari 2023 om 09:52

Gisteren als remedie ook nog wat bevallingsverhalen gelezen op internet, de beste anti conceptie die er bestaat. Ik citeer 'ik voelde mij als een koe toen ik moest bevallen. op den duur was het ik of het kind. het is uiteindelijk goed gekomen maar ik heb wel veel last gehad van de 60 hechtingen'
60 hechtingen!!! Hou op met me hoor. Hoe kunnen vrouwen weten dat dit mogelijk boven hun hoofd hangt, en dan toch vol overtuiging het aangaan...
Dat maakt dat ik me soms ook wel een mietje voel. miljarden vrouwen waren me voor. maar ik ben gewoon een angsthaas.

Avage vrijdag 24 februari 2023 om 17:16

Tja het zijn natuurlijk wel de extremen die online komen. Een bevalling spreekt me ook niet bepaald aan maar als ik een kinderwens had zou ik het wel aangaan.

Blauwetrui vrijdag 24 februari 2023 om 17:19

Avage schreef: ↑
24-02-2023 17:16
Tja het zijn natuurlijk wel de extremen die online komen. Een bevalling spreekt me ook niet bepaald aan maar als ik een kinderwens had zou ik het wel aangaan.

Dit..

Skadí vrijdag 24 februari 2023 om 18:47

@ vuurenvlam dank voor de foto's! Erg leuk om te zien. Brengt weer herinneringen naar boven

Een bevalling lijkt mij een vreselijke ervaring, maar hoe vreselijk ook, het is voor mij geen reden om geen kind te krijgen. Plus als je eenmaal zwanger bent, dan moet het kind er toch uit. Je hebt geen keus meer.

Emboldened by the flame of ambition

Pitabroodje vrijdag 24 februari 2023 om 19:36

Dat vind ik wel bijzonder om te horen... ben benieuwd of er ook mensen zijn die het puur voor de bevalling gelaten hebben. En wat is er dan mis met mij, dat dat voor mij de allergrootste barrière is? (Zeker niet de enige, maar zonder die bevalling had ik het misschien uit nieuwsgierigheid wel ooit aangedurfd)

Vuurenvlam62 vrijdag 24 februari 2023 om 19:55

Pitabroodje schreef: ↑
24-02-2023 19:36
Dat vind ik wel bijzonder om te horen... ben benieuwd of er ook mensen zijn die het puur voor de bevalling gelaten hebben. En wat is er dan mis met mij, dat dat voor mij de allergrootste barrière is? (Zeker niet de enige, maar zonder die bevalling had ik het misschien uit nieuwsgierigheid wel ooit aangedurfd)

Ik laat het niet speciaal voor de bevalling, maar dat leek me ook altijd de absolute hel. Destijds dacht ik nog dat ik het zoals vele andere vrouwen ooit een keer moest ondergaan. Toen het besef kwam dat het niet per se hoefde, zo'n bevalling, viel er een last van mijn schouders.

Ik heb wel nog eens gedroomd dat ik zwanger was, in het ziekenhuis en ieder moment moest bevallen. Ik was doodsbang én woedend op mijn vriend. Toen ik wakker werd was ik ontzettend opgelucht en nog steeds boos op mijn vriend

tonkje vrijdag 24 februari 2023 om 20:25

Avage schreef: ↑
24-02-2023 17:16
Tja het zijn natuurlijk wel de extremen die online komen. Een bevalling spreekt me ook niet bepaald aan maar als ik een kinderwens had zou ik het wel aangaan.

Ik zou acuut lesbisch worden en dan mag mijn vriendin zwangeren en baren.

Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.

Avage zaterdag 25 februari 2023 om 01:28

Pitabroodje schreef: ↑
24-02-2023 19:36
Dat vind ik wel bijzonder om te horen... ben benieuwd of er ook mensen zijn die het puur voor de bevalling gelaten hebben. En wat is er dan mis met mij, dat dat voor mij de allergrootste barrière is? (Zeker niet de enige, maar zonder die bevalling had ik het misschien uit nieuwsgierigheid wel ooit aangedurfd)

Zo'n bevalling, ik zou er ook grote angst voor hebben. Maar ik vind voor mezelf dat grote levensbeslissingen niet op basis van angst gemaakt moeten worden. Dan krijg je misschien later spijt.

Dus stel dat je niet zou hoeven te bevallen en je wil alsnog liever geen kinderen dan zit je safe.

Anoniem_6640a89315f0f zaterdag 25 februari 2023 om 01:49

Ik wil geen kinderen (en heb ze gelukkig ook niet) maar ik vind het stiekem wel een klein beetje jammer dat ik nooit een bevalling mee zal maken. Dat komt vast ook doordat ik zeker weet dat ik het nooit hoef...

Ik heb ook, een jaar of 10 geleden, een kinderwens gehad. Althans, ik twijfelde en besloot om "onder druk van de samenleving" aan mijn wens toe te geven: "alle vrouwen willen kinderen, dus zal ik dat ook wel willen". Ik ben toen ook in 1x zwanger geworden maar dat eindigde in een miskraam. Toen ik dat eigenlijk ook wel een opluchting vond, heb ik (mbv een psycholoog en dit topic!) vrede gemaakt met mijn eigenlijk niet-bestaande kinderwens en ben ik daar nog steeds heel erg blij mee!

Anoniem_65c29b33320d9 zaterdag 25 februari 2023 om 08:13

Mia schreef: ↑
25-02-2023 01:49
Ik wil geen kinderen (en heb ze gelukkig ook niet) maar ik vind het stiekem wel een klein beetje jammer dat ik nooit een bevalling mee zal maken. Dat komt vast ook doordat ik zeker weet dat ik het nooit hoef...

Ik heb ook, een jaar of 10 geleden, een kinderwens gehad. Althans, ik twijfelde en besloot om "onder druk van de samenleving" aan mijn wens toe te geven: "alle vrouwen willen kinderen, dus zal ik dat ook wel willen". Ik ben toen ook in 1x zwanger geworden maar dat eindigde in een miskraam. Toen ik dat eigenlijk ook wel een opluchting vond, heb ik (mbv een psycholoog en dit topic!) vrede gemaakt met mijn eigenlijk niet-bestaande kinderwens en ben ik daar nog steeds heel erg blij mee!

Ik heb een beetje hetzelfde maar dan niet de bevalling maar het gevoel. Hoe voelt het om zwanger te zijn... dat is het enige wat ik weleens mis aangezien ik ook gelukkig geen kinderen heb. Althans gelukkig... ik ben wel een beetje een valsspeler hier. Had zelf graag 1 kindje gehad toen ik ong 30 was maar mijn partner niet (meer). En toen heb ik bewust voor de liefde gekozen en nooit spijt gehad. Maar ja... zwanger zijn heb ik wel altijd geromantiseerd...

canis-felis zaterdag 25 februari 2023 om 10:59

Pitabroodje schreef: ↑
24-02-2023 19:36
Dat vind ik wel bijzonder om te horen... ben benieuwd of er ook mensen zijn die het puur voor de bevalling gelaten hebben. En wat is er dan mis met mij, dat dat voor mij de allergrootste barrière is? (Zeker niet de enige, maar zonder die bevalling had ik het misschien uit nieuwsgierigheid wel ooit aangedurfd)

Hoezo zou er 'iets mis' met je zijn en wat vind je wel bijzonder om te horen? Volgens mij is het gewoon vaak niet zo zwart-wit. Heb je bijvoorbeeld het boek 'Echte vrouwen krijgen een kind' van Liesbeth Smit wel eens gelezen? Dat geeft een inkijkje in vele redenen dat mensen geen kinderen willen. Voor mij is het vooral dat ik het een heel forse investering vind waar ik geen zin in heb en die voor mij als persoon waarschijnlijk ook helemaal niet goed zou zijn. Van daaruit vind ik 'nieuwsgierigheid' wat lastig te begrijpen. Ik ben op zich net als sommige anderen best benieuwd naar bepaalde ervaringen, maar voor mij weegt dat totaal niet op tegen de vele bezwaren die ik heb en de zwaaewegende beslissing om een kind op de wereld te zetten en goed op te voeden.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Actieve topics