Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010 deel 28
zaterdag 25 februari 2023 om 11:11
Wellicht heb je tokofobie 
Ik hoorde dat woord een keer. Kennelijk is het de extreme angst voor zwanger zijn en bevallen.
Mijn grootste reden is gewoon dat ik het niet wil. Niet om een bepaalde reden. Ik heb er gewoon geen zin in. Ik leef een lekker makkelijk leven. Heerlijk.
Ik hoorde dat woord een keer. Kennelijk is het de extreme angst voor zwanger zijn en bevallen. Mijn grootste reden is gewoon dat ik het niet wil. Niet om een bepaalde reden. Ik heb er gewoon geen zin in. Ik leef een lekker makkelijk leven. Heerlijk.
Emboldened by the flame of ambition
zaterdag 25 februari 2023 om 16:52
Ik vind kinderen wel leuk, een gezin lijkt me mooi en ben ook ooit zwanger geweest met een miskraam. En dat moest waarschijnlijk zo zijn want het past eigenlijk niet bij mij. Ik voel ook geen behoefte om "mama" te zijn en me daarmee te identificeren, iets wat veel vrouwen volgens mij juist zoeken als levensdoel.
Ik kots ook een beetje op de Nederlandse cultuur wat moederschap betreft, alles wat jonge moeder is wordt enorm gevierd en opgehemeld en maar benadrukt hoe zwaar en dapper het allemaal wel niet is, oeh en ah en van die overdreven zelfbewuste ironische humor er altijd bij, "ik ben geen burgerlijke moeder maar stiekem wel, ik doe ook maar wat en heb vele ongemakken maar schaam me er niet meer voor hahah." Lekker aandacht zoeken want gewoon ordinair moeder zijn en focussen op je kind is blijkbaar saai of onbevredigend.
Competitie tussen moeders onderling, getrut met pinterest kamertjes met muurstickers en outfitjes en fotoalbums en meptaartjes en opa's en oma's en allerlei keiharde principes over voeding en maar bang en boos dat je kind iets oploopt vanwege iets wat een ander doet.
Ontzettend truttig. Niet dat ik mijn kind spartaans zal opvoeden maar ik vind wel dat we erin doorslaan. En dat domineert de lokale cultuur op scholen en in woonwijken, en tja je kind moet toch naar school en gaat ook op TikTok enzo. Mandarijnen versieren als traktatie want doosje rozijntjes zit suiker in dus dat mag niet, en in mandarijnen blijkbaar niet. Kind wat continu aan zo'n smartphone gekluisterd zit en selfies maakt. Ik vond school vroeger helemaal niks dus grote kans dat mijn kind er ook zo een wordt, al dan niet vanwege z'n antiautoritaire moeder. En dan nog te zwijgen over waar het met de wereld heen gaat.
Nouja ik voel het gewoon niet zo. En zoals hierboven het leven is gewoon ideaal zonder kinderen eigenlijk en je blijft er lekker jong en uitgerust bij, het scheelt enorm veel geld en kopzorgen, etc.
Ik kots ook een beetje op de Nederlandse cultuur wat moederschap betreft, alles wat jonge moeder is wordt enorm gevierd en opgehemeld en maar benadrukt hoe zwaar en dapper het allemaal wel niet is, oeh en ah en van die overdreven zelfbewuste ironische humor er altijd bij, "ik ben geen burgerlijke moeder maar stiekem wel, ik doe ook maar wat en heb vele ongemakken maar schaam me er niet meer voor hahah." Lekker aandacht zoeken want gewoon ordinair moeder zijn en focussen op je kind is blijkbaar saai of onbevredigend.
Competitie tussen moeders onderling, getrut met pinterest kamertjes met muurstickers en outfitjes en fotoalbums en meptaartjes en opa's en oma's en allerlei keiharde principes over voeding en maar bang en boos dat je kind iets oploopt vanwege iets wat een ander doet.
Ontzettend truttig. Niet dat ik mijn kind spartaans zal opvoeden maar ik vind wel dat we erin doorslaan. En dat domineert de lokale cultuur op scholen en in woonwijken, en tja je kind moet toch naar school en gaat ook op TikTok enzo. Mandarijnen versieren als traktatie want doosje rozijntjes zit suiker in dus dat mag niet, en in mandarijnen blijkbaar niet. Kind wat continu aan zo'n smartphone gekluisterd zit en selfies maakt. Ik vond school vroeger helemaal niks dus grote kans dat mijn kind er ook zo een wordt, al dan niet vanwege z'n antiautoritaire moeder. En dan nog te zwijgen over waar het met de wereld heen gaat.
Nouja ik voel het gewoon niet zo. En zoals hierboven het leven is gewoon ideaal zonder kinderen eigenlijk en je blijft er lekker jong en uitgerust bij, het scheelt enorm veel geld en kopzorgen, etc.
avage wijzigde dit bericht op 25-02-2023 16:57
3.34% gewijzigd
zaterdag 25 februari 2023 om 21:23
Hahaha, zo herkenbaar Avage. Dit zijn ook echt de dingen waar ik me aan erger. Ik heb wel het gevoel dat dat vooral op social media is, want in mijn naaste omgeving staan de vriendinnen er gelukkig wel wat anders in.
Leuk al die nieuwe namen hier! En interessante invalshoeken.
@pitabroodje: ik snap wel wat je zegt over een gezamenlijk ‘project’ met je vriend. En als de behoefte blijft, is het ook niet erg toch? Je hoeft er nu niks mee en geef jezelf anders een jaartje en kijk dan nog eens. En ondertussen misschien een gave reis of flinke verbouwing doen samen?
Qua anticonceptie zou ik wel naar iets betrouwbaarders kijken dan wat je nu hebt. Bijvoorbeeld tijdelijk dit doen icm condooms? Scheelt ook gelijk een hoop zooi.
Leuk al die nieuwe namen hier! En interessante invalshoeken.
@pitabroodje: ik snap wel wat je zegt over een gezamenlijk ‘project’ met je vriend. En als de behoefte blijft, is het ook niet erg toch? Je hoeft er nu niks mee en geef jezelf anders een jaartje en kijk dan nog eens. En ondertussen misschien een gave reis of flinke verbouwing doen samen?
Qua anticonceptie zou ik wel naar iets betrouwbaarders kijken dan wat je nu hebt. Bijvoorbeeld tijdelijk dit doen icm condooms? Scheelt ook gelijk een hoop zooi.
maandag 27 februari 2023 om 03:47
Bedankt voor de reacties! De afgelopen dagen wisselen een vreselijk gevoel en de hormoonverstandsverbijstering zich af. Ik zit mezelf helemaal gek te maken. Kan niet eten, kan niet slapen. Echt, ik wou dat ik een man was. Het ergste is nog wel, ik heb dit gevoel bespreekbaar gemaakt met mijn vriend (de twijfel die ontstaan is) en die blijkt het nu ineens graag te willen, waar hij eerst nog vrij onverschillig was.
Nu heb ik dus helemaal drie dubbel interne paniek. En spijt dat ik er wat van gezegd heb en niet gewoon pitabroodje die zekersteweten NOOIT kinderen wil ben gebleven.
Lig ik nu weer midden in de nacht horror verhalen te lezen over geboortes. En dan altijd de zin erachteraan 'maar als je je wondertje in je armen hebt...' oh hou op hoor, ik kots van het woord wondertje. En dan denk ik ook: kan me niet voorstellen dat ik dan blij ben, ook niet met het 'wondertje'. Ik denk dat ik me vernederd en kapot voel en misschien wel in een depressie of een psychose kom. Ik voel gewoon alle alarmbellen afgaan. NEE NEE NEE NEE!!
Nu heb ik dus helemaal drie dubbel interne paniek. En spijt dat ik er wat van gezegd heb en niet gewoon pitabroodje die zekersteweten NOOIT kinderen wil ben gebleven.
Lig ik nu weer midden in de nacht horror verhalen te lezen over geboortes. En dan altijd de zin erachteraan 'maar als je je wondertje in je armen hebt...' oh hou op hoor, ik kots van het woord wondertje. En dan denk ik ook: kan me niet voorstellen dat ik dan blij ben, ook niet met het 'wondertje'. Ik denk dat ik me vernederd en kapot voel en misschien wel in een depressie of een psychose kom. Ik voel gewoon alle alarmbellen afgaan. NEE NEE NEE NEE!!
maandag 27 februari 2023 om 05:17
Niet exact hetzelfde maar wil wel mijn ervaring met je delen. Ik heb ook altijd gedacht geen kinderen te willen. Ik kon er weinig leuks bij voorstellen en dacht er het type niet voor te zijn. Op een gegeven moment kreeg ik net als jij toch ineens een soort klapperende eierstokken en door een soort fomo-gevoel toch maar de sprong genomen en uiteindelijk heel snel zwanger geworden. Ik was ook doodsbang voor de zwangerschap en bevalling en dat was achteraf ook terecht want het was een hel.Pitabroodje schreef: ↑22-02-2023 13:17Hoi iedereen, ik ben vrij nieuw hier, ik lees wel regelmatig mee. (...) Heeft iemand ooit iets soortgelijks meegemaakt en hoe hebben jullie dit aangepakt?
En nu ben ik dus moeder en ik hou zo stapel veel van mijn kind en ik zou haar voor geen goud meer willen missen. Maar eigenlijk klopt wel wat ik altijd heb gedacht, want het moederschap op zich past eigenlijk helemaal niet bij me en ik denk dat ik er daardoor veel harder voor moet werken dan andere moeders bij wie het meer natuurlijk komt. Nogmaals, ik hou zielsveel van mijn kind en heb geen spijt van mijn beslissing. Maar als ik met deze kennis de keuze opnieuw moest maken zou ik kindvrij blijven.
Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal.
maandag 27 februari 2023 om 06:52
Dankjewel voor je reactie, heb er zeker wat aan. Het is wel heel dubbel. Dat die liefde en 'blij zijn met' kan bestaan naast dat het niet echt bij je past.BlauweDruif schreef: ↑27-02-2023 05:17Niet exact hetzelfde maar wil wel mijn ervaring met je delen. Ik heb ook altijd gedacht geen kinderen te willen. Ik kon er weinig leuks bij voorstellen en dacht er het type niet voor te zijn. Op een gegeven moment kreeg ik net als jij toch ineens een soort klapperende eierstokken en door een soort fomo-gevoel toch maar de sprong genomen en uiteindelijk heel snel zwanger geworden. Ik was ook doodsbang voor de zwangerschap en bevalling en dat was achteraf ook terecht want het was een hel.
En nu ben ik dus moeder en ik hou zo stapel veel van mijn kind en ik zou haar voor geen goud meer willen missen. Maar eigenlijk klopt wel wat ik altijd heb gedacht, want het moederschap op zich past eigenlijk helemaal niet bij me en ik denk dat ik er daardoor veel harder voor moet werken dan andere moeders bij wie het meer natuurlijk komt. Nogmaals, ik hou zielsveel van mijn kind en heb geen spijt van mijn beslissing. Maar als ik met deze kennis de keuze opnieuw moest maken zou ik kindvrij blijven.
Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal.
maandag 27 februari 2023 om 07:53
maandag 27 februari 2023 om 07:59
Pitabroodje schreef: ↑27-02-2023 03:47Bedankt voor de reacties! De afgelopen dagen wisselen een vreselijk gevoel en de hormoonverstandsverbijstering zich af. Ik zit mezelf helemaal gek te maken. Kan niet eten, kan niet slapen. Echt, ik wou dat ik een man was. Het ergste is nog wel, ik heb dit gevoel bespreekbaar gemaakt met mijn vriend (de twijfel die ontstaan is) en die blijkt het nu ineens graag te willen, waar hij eerst nog vrij onverschillig was.
Nu heb ik dus helemaal drie dubbel interne paniek. En spijt dat ik er wat van gezegd heb en niet gewoon pitabroodje die zekersteweten NOOIT kinderen wil ben gebleven.
Lig ik nu weer midden in de nacht horror verhalen te lezen over geboortes. En dan altijd de zin erachteraan 'maar als je je wondertje in je armen hebt...' oh hou op hoor, ik kots van het woord wondertje. En dan denk ik ook: kan me niet voorstellen dat ik dan blij ben, ook niet met het 'wondertje'. Ik denk dat ik me vernederd en kapot voel en misschien wel in een depressie of een psychose kom. Ik voel gewoon alle alarmbellen afgaan. NEE NEE NEE NEE!!
Wat heftig zeg. Hormonen zijn rare dingen en het maakt dat je ineens heel anders gaat denken. Dat wil niet zeggen dat je dat meteen moet opvolgen, die gedachtes.
Dat je vriend nu omdraait helpt niet bepaald mee. Doordat je ineens zulke andere en heftige gevoelens hebt, zou ik zeker niet handelen. Gewoon het eerste half jaar niets doen of beslissen. Je hormonen gaan vast binnen een half jaar tot rust komen. Spreek met jezelf af dat je nu niets hoeft te beslissen.
Een vriendin maakt ruzie met iedereen als ze last heeft van hormonen, een ander wil de relatie uitmaken. Maar dat zijn gevoelens op momenten dat de hormonen opspelen. Als dat weer normaal is, gaan bij hun die behoeftes ook weer over. Probeer het zo te zien en probeer je op andere dingen te richten. En als dit zo heftig blijft, zou ik naar de huisarts gaan om dit te bespreken. Ik vind het best heftig klinken.
maandag 27 februari 2023 om 08:05
Ik had daar ook op ingezet, zo van het zakt wel af en dan is alles weer oké. Maar nu mn vriend ook nog in dezelfde modus is beland door het gesprek, heb ik voor mijn gevoel een groter probleem.Creatieveling schreef: ↑27-02-2023 07:59Wat heftig zeg. Hormonen zijn rare dingen en het maakt dat je ineens heel anders gaat denken. Dat wil niet zeggen dat je dat meteen moet opvolgen, die gedachtes.
Dat je vriend nu omdraait helpt niet bepaald mee. Doordat je ineens zulke andere en heftige gevoelens hebt, zou ik zeker niet handelen. Gewoon het eerste half jaar niets doen of beslissen. Je hormonen gaan vast binnen een half jaar tot rust komen. Spreek met jezelf af dat je nu niets hoeft te beslissen.
Een vriendin maakt ruzie met iedereen als ze last heeft van hormonen, een ander wil de relatie uitmaken. Maar dat zijn gevoelens op momenten dat de hormonen opspelen. Als dat weer normaal is, gaan bij hun die behoeftes ook weer over. Probeer het zo te zien en probeer je op andere dingen te richten. En als dit zo heftig blijft, zou ik naar de huisarts gaan om dit te bespreken. Ik vind het best heftig klinken.
Denk dat je gelijk hebt dat ik het tijd moet geven. Ofwel het gevoel zwakt af ofwel het wordt sterker.
De daysy thermometer wil ik wel blijven gebruiken, ook al is er een kans dat dat 'misgaat'.. ik denk dat ik er in dat geval beter mee zou kunnen dealen dan dat ik er bewust (maar toch ook niet zo bewust) voor kies. Het zou dan meer voelen als ' het is nu zo dus we maken er het beste van', ipv 'ik kies ervoor dus ik hoop dat het geweldig gaat zijn'.
dinsdag 28 februari 2023 om 19:11
Pitabroodje schreef: ↑27-02-2023 08:05Ik had daar ook op ingezet, zo van het zakt wel af en dan is alles weer oké. Maar nu mn vriend ook nog in dezelfde modus is beland door het gesprek, heb ik voor mijn gevoel een groter probleem.
Denk dat je gelijk hebt dat ik het tijd moet geven. Ofwel het gevoel zwakt af ofwel het wordt sterker.
De daysy thermometer wil ik wel blijven gebruiken, ook al is er een kans dat dat 'misgaat'.. ik denk dat ik er in dat geval beter mee zou kunnen dealen dan dat ik er bewust (maar toch ook niet zo bewust) voor kies. Het zou dan meer voelen als ' het is nu zo dus we maken er het beste van', ipv 'ik kies ervoor dus ik hoop dat het geweldig gaat zijn'.
Ik zou dit niet durven en zou het een te groot risico vinden.
Ik vraag me af hoe het komt dat je vriend zo om is gedraaid. Wilde hij het dan diep van binnen wel en komt hij er nu mee naar buiten?
Geef het de tijd, dat zou ik doen en doe geen overhaaste dingen.
dinsdag 28 februari 2023 om 19:14
Keuken1987 schreef: ↑28-02-2023 18:29Collega had vandaag haar kinderen mee naar het werk. Dat vond ik helemaal geen goed idee. Kinderen laat je thuis. Zoek dan oppas.
Kinderen, in meervoud nog wel. Hoe kan je je werk doen als je kinderen mee hebt vraag ik mij af. Dat leidt toch alleen maar af. Vind de leidinggevende het prima?
Gebeurt dat vaker bij jullie? Hier gelukkig nooit gebeurd, alleen als iemand bijv. een baby heeft gekregen en even wil showen, maar dat is heel kort.
dinsdag 28 februari 2023 om 20:20
Het is voorjaarsvakantie en ze mochten keertje kijken waar mama werkt. Ze waren heel erg lief en super beleefd. maar toch heb ik mij er aan geërgerd.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.
dinsdag 28 februari 2023 om 20:22
Gebeurd verder nooit gelukkig. Ze mochten helpen met klusjes. Iedereen vond dat heel leuk en er werd steeds gezegd we hebben nieuwe medewerkers. Hopelijk brengt het andere niet op het idee ook hun kinderen mee te nemen. Het is geen opvang.Creatieveling schreef: ↑28-02-2023 19:14Kinderen, in meervoud nog wel. Hoe kan je je werk doen als je kinderen mee hebt vraag ik mij af. Dat leidt toch alleen maar af. Vind de leidinggevende het prima?
Gebeurt dat vaker bij jullie? Hier gelukkig nooit gebeurd, alleen als iemand bijv. een baby heeft gekregen en even wil showen, maar dat is heel kort.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken.
woensdag 1 maart 2023 om 12:19
Wel als kind voor je voeten loopt terwijl je aan het werk bent. Ik heb het ook 1 keer meegemaakt met een collega, die nam op een dag haar kind mee want ze had geen oppas. Nou ja op zich prima, dacht ik aan het begin van de dienst. Ik werk in de zorg en dacht, zet haar in de huiskamer met wat tekenspullen ofzo.
Maar kind liep dus continu heen en weer tussen collega en mij. Bewoners leken het wel leuk te vinden maar ik werd er geïrriteerd van. Op dat moment zaten we al in een hittegolf en er was geen airco daar, en kind verwachtte dat ik haar wel zou vermaken. Ik was kapot einde van de dienst. Ik heb leidinggevende op de hoogte gebracht maar die vond het prima dat collega haar kind meenam.
woensdag 1 maart 2023 om 12:25
Ik vind dit ook rete irritant en dat je collega's dan ook nog verwachten dat je meehelpt de kinderen te vermaken, regel ff gewoon goede opvang ofzo.
Meestal ga ik dan op een andere verdieping zitten, zo geen zin in.
) Maar een keer een dagje, laten we zeggen: max 1x per jaar, zou ik niet zo erg vinden.
woensdag 1 maart 2023 om 13:17
Ik vind het wel erg afhankelijk van de kinderen. Ik heb wel eens meegemaakt dat een collega haar 2 kinderen mee had en die echt volledig de boel op stelten zetten. Maar een andere collega had kinderen mee en die gingen rustig zitten te kleuren, filmpje kijken op een reserve-laptop, dat soort dingen.
En een collega had een kind op de middelbare school, vlakbij het kantoor. Die kwam weleens langs bij meerdere tussenuren, omdat het bij ons rustiger was dan op school. Die ging dan meestal huiswerk maken.
En een collega had een kind op de middelbare school, vlakbij het kantoor. Die kwam weleens langs bij meerdere tussenuren, omdat het bij ons rustiger was dan op school. Die ging dan meestal huiswerk maken.
woensdag 1 maart 2023 om 13:48
Dit.... Ik hou ook van de rust en stilte in mn huis en kinderen zijn nou eenmaal druk en aanwezig. Ben meestal kapotgaar na een dagje met neefjes en nichtjes. Hoe gezellig het ook was, moet dan thuis weer ff opladen.
Die bevalling is maar eenmalig, daar zou ik iets tegenop zien. Maar het niet voor laten, die 18 jaar daarna daarentegen, die hoef ik er absoluut niet bij!
Het grappige is dat mijn ex ook niet van kinderen hield en nu een vriendin heeft met 3 kids waarvan een tweeling en 1 met rugzakje. En nu vind hij t opeens wel leuk
dus zelfs mannen kunnen ineens draaien van richting.
woensdag 1 maart 2023 om 14:04
Hij vindt vooral zijn vriendin leuk en neem de kinderen er op de koop toe bij.Koeksel1980 schreef: ↑01-03-2023 13:48Dit.... Ik hou ook van de rust en stilte in mn huis en kinderen zijn nou eenmaal druk en aanwezig. Ben meestal kapotgaar na een dagje met neefjes en nichtjes. Hoe gezellig het ook was, moet dan thuis weer ff opladen.
Die bevalling is maar eenmalig, daar zou ik iets tegenop zien. Maar het niet voor laten, die 18 jaar daarna daarentegen, die hoef ik er absoluut niet bij!
Het grappige is dat mijn ex ook niet van kinderen hield en nu een vriendin heeft met 3 kids waarvan een tweeling en 1 met rugzakje. En nu vind hij t opeens wel leukdus zelfs mannen kunnen ineens draaien van richting.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
