Bewust kindvrij sinds 2010 deel 28

23-01-2022 12:48 3040 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Alweer een nieuw deel. We raken maar niet uitgekletst over ons kindvrije leven.

Praat hier over wat je bezighoudt en wat je kwijt wilt.

Afbeelding
creatieveling wijzigde dit bericht op 23-01-2022 21:08
25.31% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Vooral de eerste 4 jaar met een kind zijn behoorlijk heftig. Je hele leven moet je inrichten op een kind, je kan niet even naar de wc of snel voor den boodschap weg.
Vorig jaar was ik op een verjaardag en en was ik in gesprek met iemand die een peuter heeft rondlopen. Ze mopperde dat ze geen tijd meer voor zichzelf had.

Ja dat had je je toch van tevoren kunnen bedenken? Mensen denken wel erg makkelijk over kinderen soms hoor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Blauwetrui schreef:
12-07-2023 18:36
Vooral de eerste 4 jaar met een kind zijn behoorlijk heftig. Je hele leven moet je inrichten op een kind, je kan niet even naar de wc of snel voor den boodschap weg.
Vorig jaar was ik op een verjaardag en en was ik in gesprek met iemand die een peuter heeft rondlopen. Ze mopperde dat ze geen tijd meer voor zichzelf had.

Ja dat had je je toch van tevoren kunnen bedenken? Mensen denken wel erg makkelijk over kinderen soms hoor.
Nou dát inderdaad. Ik ben precies andersom, zie overal problemen, ook niet altijd handig dus, maar ik snap echt niet dat sommigen het zo makkelijk zien. Die 1e vier jaar lijken me inderdaad erg heftig! In dat opzicht heb ik veel respect voor de ouders die dit aangaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tja-Tja schreef:
12-07-2023 18:40
Nou dát inderdaad. Ik ben precies andersom, zie overal problemen, ook niet altijd handig dus, maar ik snap echt niet dat sommigen het zo makkelijk zien. Die 1e vier jaar lijken me inderdaad erg heftig! In dat opzicht heb ik veel respect voor de ouders die dit aangaan.
Precies dat dus. En vaak zie je ook dat ouders uit elkaar gaan voordat kind 4 is. Het lijkt mij ook heftig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Na de bevalling zou ik er al helemaal klaar mee zijn denk ik en dan is het hele circus nog niet eens begonnen.

Ik heb ook wel eens de indruk dat mensen "een kindje" willen en er niet bij stilstaan dat dit een individu zal worden met een compleet eigen wil, eigen ideeën en gevoelsleven. Alsof ze een kloon van zichzelf hadden verwacht en alles wat ze niet snappen van het kind is kut, verkeerd, functioneert niet, kan het nog retour etc.

Ik bedoel ik zou het ook niet trekken zo'n kind dat continu grenzen en consistentie nodig heeft en een soort wandelende spiegel voor je eigen karakterfouten is, ben ik niet zo goed in maar waarom weet ik dat van mezelf en een ander staat er niet eens bij stil?

Sommige mensen wel natuurlijk, of vinden dat juist een mooi onderdeel van opvoeden, dat vind ik dan ook mooi en bewonderenswaardig om te aanschouwen.
Hoe reageren jullie als collega’s hun baby meenemen naar het werk?

Ik heb al een paar keer mijn best gedaan om blij mee te kirren. Maar ben er twee keer door (mannelijke) collega’s vol verwondering op aangesproken dat ik zo anders dan hun vriendin reageer. Niet veroordelend of kwaad bedoeld overigens. Ze konden ook niet zeggen waarin het hem dan zat. Ik deed echt mijn best om oprecht over te komen maar val blijkbaar door de mand.

Eerstvolgende keer heb ik de baby genegeerd. Het bedrijf is groot genoeg om dat te kunnen maken (meer dan 150 mensen) en ik kende die collega amper. Maar ook dat leverde ook weer commentaar op.

Tis dus nooit goed. Hoe dan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kan ook echt niet oprecht kirren bij een baby. Ik vind ze zelden leuk. Soms gaat het vanzelf bij een extreem schattig of mooi exemplaar. Misschien een middenweg vinden? Niet kirren want dat is blijknaar niks voor jou, maar ook niet negeren. "Goh collega, wat een schatje/knapperd/lieverd, gefeliciteerd!"
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kwam laatst een ex-collega van vrijwilligerswerk tegen met een vers geboren baby. Nu kon ik totaal niet opschieten met die vrouw, dus we spraken nooit echt met elkaar. Nu bleef ze staan toen ik kwam aanlopen, draaide al een beetje zo dat ik de baby in draagzak beter kon zien, haar hele houding schreeuwde KIJK MIJN BABY. Ze groette me en ik groette terug terwijl ik doorliep. Zal wel reuze bot zijn geweest, maar ik heb helemaal niks met haar, niks met babies, en in het bijzonder niks met háár baby.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kaascracker schreef:
12-07-2023 21:38
Hoe reageren jullie als collega’s hun baby meenemen naar het werk?

Ik heb al een paar keer mijn best gedaan om blij mee te kirren. Maar ben er twee keer door (mannelijke) collega’s vol verwondering op aangesproken dat ik zo anders dan hun vriendin reageer. Niet veroordelend of kwaad bedoeld overigens. Ze konden ook niet zeggen waarin het hem dan zat. Ik deed echt mijn best om oprecht over te komen maar val blijkbaar door de mand.

Eerstvolgende keer heb ik de baby genegeerd. Het bedrijf is groot genoeg om dat te kunnen maken (meer dan 150 mensen) en ik kende die collega amper. Maar ook dat leverde ook weer commentaar op.

Tis dus nooit goed. Hoe dan?

Bijzonder dat die mannelijke collega's daar zo op letten. Meestal zijn het vrouwen die dat doen.
Maar dan zouden ze ook moeten kunnen zeggen wat anders was. Misschien minder oprecht, minder enthousiast, misschien lag het te dik er boven op. Ik verzin maar wat.
Maar ach, trek je er niets van aan. Je doet je best om lief te zijn.

Ik toon mijn bewondering, doe net of vind ik het heel leuk en daarna doe ik mijn ding weer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Baby's zijn ook mensen dus ik begroet ze gewoon, hoi, welkom op onze werkplek/in de wereld. Moeder: gefeliciteerd, hoe gaat het met je?

Nep blij kirren terwijl je een aversie hebt, dat zou ik een beetje creepy vinden. Dan maar beter negeren en iets voor jezelf doen denk ik, als je zoveel weerzin voelt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb dit niet zo heel vaak meegemaakt, dat iemand zijn baby mee naar kantoor nam. Maar in alle gevallen waren het leuke collega's die ik sinds verlof niet meer gezien had. Dus meestal was het iets van; wat leuk dat je er bent! Wat leuk om X in het echt te zien! Hoe is het met je? Enz. Vaak was er ook een koffiemoment, dus dan sta je daar met een paar collega's. Ik vond het altijd wel prima. Lekker even een afleiding van het werk. :biggrin: Ik zal alleen zo'n kind niet op de arm nemen en als ik aan bv het handje wilde zitten (ik vind het zo'n mooi reflex dat ze dan je vinger omklemmen), dan vroeg ik het altijd. Gewoon omdat ik zelf best wel beschermend/bezitterig zou zijn. :$ Dat vonden ze nooit raar, nou ja, soms een: dat hoef je niet te vragen! Maar dan gaf ik aan dat ik mij kan voorstellen dat ze het niet fijn vinden als iedereen zomaar aan je baby zit. Dus het werd wel gewaardeerd.

De eerste 4 jaar lijken mij echt wel lastig, dat legt gewoon zoveel druk op jezelf en je relatie. Ik begrijp ook wel dat men, als er een wens voor een tweede is, niet te lang wil wachten. Want of die periode nu 5-6 jaar duurt of gewoon 8, dat scheelt nogal. Naast natuurlijk argumenten mbt leeftijdsverschil en zo.

Hier weer bijna weekend. Echt zin in! Geen wilde plannen, lekker lunchen met een vriendin. We zouden iets anders gaan doen, maar ik heb een lichte blessure... Misschien daarna nog even winkelen, want ik heb een paar dingen nodig. Nou ja, gericht boodschappen doen. :hyper:
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Blauwetrui schreef:
12-07-2023 18:36
Vooral de eerste 4 jaar met een kind zijn behoorlijk heftig. Je hele leven moet je inrichten op een kind, je kan niet even naar de wc of snel voor den boodschap weg.
Vorig jaar was ik op een verjaardag en en was ik in gesprek met iemand die een peuter heeft rondlopen. Ze mopperde dat ze geen tijd meer voor zichzelf had.

Ja dat had je je toch van tevoren kunnen bedenken? Mensen denken wel erg makkelijk over kinderen soms hoor.
Nou, ik voer ook wel eens een plan uit wat ik leuk vind maar waar ik ook wel eens van baal. Daar mag je dan toch best over mopperen? Of mensen kiezen voor kinderen omdat ze de latere fases leuk vinden, maar de eerste.vier jaar wat minder, of meer aanpoten. Betekent toch helemaal niet dat ze daar makkelijk over nagedacht hebben??
Alle reacties Link kopieren Quote
Nee, ik kir niet blij mee.

De heersende opinie in de maatschappij is toch dat baby's superschattig zijn en je (zeker als vrouw) direct in katzwijm moet vallen bij het zien van een baby.
Prima als mensen direct in katzwijm vallen, maar ook prima als dat niet gebeurt.
Door toch mee te gaan met deze onuitgesproken verwachting, verandert het ook niet. Er zijn altijd genoeg enthousiaste mensen zodat de kersverse ouder helemaal op kan gaan in haar of zijn roze wolk (terecht hoor). Misschien zie jij dan tegelijkertijd ook wel collega's die er ook niet zo veel mee hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mia schreef:
13-07-2023 10:18
Nou, ik voer ook wel eens een plan uit wat ik leuk vind maar waar ik ook wel eens van baal. Daar mag je dan toch best over mopperen? Of mensen kiezen voor kinderen omdat ze de latere fases leuk vinden, maar de eerste.vier jaar wat minder, of meer aanpoten. Betekent toch helemaal niet dat ze daar makkelijk over nagedacht hebben??
Nou ja ze heeft nog wel meer dingen gezegd. En ja, misschien wordt het straks ook wel makkelijker. Haar kind is ook wel makkelijk, dat scheelt. Maar je weet het gewoon niet met een kind en ik denk dat veel mensen dat onderschatten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jajaja schreef:
13-07-2023 10:19
Nee, ik kir niet blij mee.

De heersende opinie in de maatschappij is toch dat baby's superschattig zijn en je (zeker als vrouw) direct in katzwijm moet vallen bij het zien van een baby.
Prima als mensen direct in katzwijm vallen, maar ook prima als dat niet gebeurt.
Door toch mee te gaan met deze onuitgesproken verwachting, verandert het ook niet. Er zijn altijd genoeg enthousiaste mensen zodat de kersverse ouder helemaal op kan gaan in haar of zijn roze wolk (terecht hoor). Misschien zie jij dan tegelijkertijd ook wel collega's die er ook niet zo veel mee hebben.
Klopt, dus als je dat niet doet, val je gewoon op. Niets meer en niets minder.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Creatieveling schreef:
13-07-2023 07:58
Bijzonder dat die mannelijke collega's daar zo op letten. Meestal zijn het vrouwen die dat doen.
Maar dan zouden ze ook moeten kunnen zeggen wat anders was. Misschien minder oprecht, minder enthousiast, misschien lag het te dik er boven op. Ik verzin maar wat.
Maar ach, trek je er niets van aan. Je doet je best om lief te zijn.

Ik toon mijn bewondering, doe net of vind ik het heel leuk en daarna doe ik mijn ding weer.
Ik geloof dat vrouwen mij sowieso maar een rare vinden dus dit kan er nog wel bij. Ik kan ook veel beter opschieten met mannen. Het ging overigens steeds om mannen waarvan de partner rammelende eierstokken had.

Ik denk dat ik die verliefde blik mis. Ik hoorde ook altijd, wacht maar tot er kinderen in je familie komen, daar word je automatisch dol op.

Ik probeer maar eens te zoeken naar een middenweg
Och, ik ben bewust kindvrij, ook nooit spijt (gehad), maar ik vind sommige baby's en kinderen wel heel schattig, hoor! Vind het ook heerlijk om er af en toe eens eentje vast te houden: dat geurtje, kleine handjes , dikke wangetjes en zo'n lekker vol buikje.... :flirting:

Maar ben ook superblij als ze met een uurtje weer opgetieft zijn :-D
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik mag toch hopen dat ik niet in katzwijm val bij het zien van een baby. :rofl:

Sommige baby's zijn wel leuk om te zien, zeker als ze uit zichzelf wat meer oogcontact maken. Bij oudere baby's vind ik dat daarom wat makkelijker. De hele kleine ukkies zien er meestal nog zo kwetsbaar uit.
Dus meestal kijk ik even naar de baby en zeg hallo. Als baby lacht, glimlach ik even terug (zonder te kirren).
Vervolgens vraag ik hoe het met de moeder gaat.

Dus wel wat contact maken, maar ook niet te lang (aangezien ik zelf een enorme hekel heb aan veel prikkels en de baby van andere mensen ook wel de nodige prikkels te verwerken krijgt). Zoiets, geloof ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nummer 4. 🤩 Briljant!!



https://www.boredpanda.com/instagram-sc ... C6Slwnwo94
Alle reacties Link kopieren Quote
dianaf schreef:
05-07-2023 10:05
Ik ga mijn 'zomervakantie' boeken. Een reis naar Japan van 21 dagen!! Whoehoe!
Whooooo gaaffff!!!! 😎
iLijkt me een hele bijzondere reis!! Groepsreis of hoe ga je t aanpakken?
Alle reacties Link kopieren Quote
dianaf schreef:
06-07-2023 09:33
Ik ga wel met een groepsreis, maar bijna alle dagen zijn in te vullen naar eigen inzicht. Maar geen gedoe over waar moet ik slapen en hoe kom ik van A naar B. :biggrin: Moet mij nu inderdaad even goed in gaan lezen over wat ik precies wil gaan doen. Sowieso kijken voor een simkaart voor daar, want ik denk dat het best handig is om data te hebben. Al is het maar dat ik dingen onderweg met mijn telefoon kan vertalen.

Skadí, lief dat je het vraagt. De nieuwe baan an sich bevalt wel, ik leer echt heel veel. Ik ben soms wat minder gecharmeerd van de onduidelijkheden vanuit de werkgever. Dingen zijn soms moeilijk te regelen, als je er al achter komt hoe iets geregeld moet worden. Maar hopelijk wordt dat beter... of dat ik er in ieder geval aan wen.
Haha mosterd, je geeft al uitgebreid verslag van je plannen. Leuk zeg! Ik heb laatst mn eerste singereis gedaan met 30 vreemden en vond t echt leuk. De een wil elke avond de kroeg in, de ander chillen aan zee en weer iemand doet aan elke actieve excursie mee. Je hebt altijd iemand om mee te kletsen en even alleen zijn kan ook prima. Hoop dat jij ook n leuke groep hebt!
Alle reacties Link kopieren Quote
Blauwetrui schreef:
12-07-2023 18:36
Vooral de eerste 4 jaar met een kind zijn behoorlijk heftig. Je hele leven moet je inrichten op een kind, je kan niet even naar de wc of snel voor den boodschap weg.
Vorig jaar was ik op een verjaardag en en was ik in gesprek met iemand die een peuter heeft rondlopen. Ze mopperde dat ze geen tijd meer voor zichzelf had.

Ja dat had je je toch van tevoren kunnen bedenken? Mensen denken wel erg makkelijk over kinderen soms hoor.
Ja klopt dat vind ik ook zo bijzonder. Een van mn beste vriendinnen heeft een baby van 7-8 maanden met enorme slaapproblemen. Zij en vriend zijn aan t eind van hun Latijn, magnetiseur, osteopaat, druppels, massages, medische toestanden via huisartsen n. Wanhopig, doodmoe, huis is echt elke keer een puinhoop als ik op bezoek kom. En dat snap ik he!

Ik heb oprecht met hun te doen en al onze afspreek momenten zijn de laatste maanden bij haar thuis geweest, ze gaan beiden nauwelijks de deur meer uit en zijn gekluisterd aan een huilbaby in draagdoek. Neerleggen is krijsen.. heel sneu voor hun.

Maar dan vertelt ze me laatst dat ze volgende maand met anticonceptie gaan stoppen want ze willen een tweede en dan denk ik echt; WHY !?!? Dit wil je nog verdubbeld hebben, zo moe dat je bent, zo'n leven zonder sociale contacten (lukt gewoon niet, geen puf voor) nul sexleven (zegt ze zelf, en snap ik ook) en dat "vergeet" je als je denkt aan nog een kindje erbij?
Ik gun t hun van harte maar denk dan wel, hoe kun je hier blij van worden?
Alle reacties Link kopieren Quote
Vuurenvlam62 schreef:
12-07-2023 22:51
Ik kwam laatst een ex-collega van vrijwilligerswerk tegen met een vers geboren baby. Nu kon ik totaal niet opschieten met die vrouw, dus we spraken nooit echt met elkaar. Nu bleef ze staan toen ik kwam aanlopen, draaide al een beetje zo dat ik de baby in draagzak beter kon zien, haar hele houding schreeuwde KIJK MIJN BABY. Ze groette me en ik groette terug terwijl ik doorliep. Zal wel reuze bot zijn geweest, maar ik heb helemaal niks met haar, niks met babies, en in het bijzonder niks met háár baby.
Vers geboren 🤣🤣🤣🤣
Moet hier hard om lachen!!
Alle reacties Link kopieren Quote
Koeksel1980 schreef:
13-07-2023 22:27
Ja klopt dat vind ik ook zo bijzonder. Een van mn beste vriendinnen heeft een baby van 7-8 maanden met enorme slaapproblemen. Zij en vriend zijn aan t eind van hun Latijn, magnetiseur, osteopaat, druppels, massages, medische toestanden via huisartsen n. Wanhopig, doodmoe, huis is echt elke keer een puinhoop als ik op bezoek kom. En dat snap ik he!

Ik heb oprecht met hun te doen en al onze afspreek momenten zijn de laatste maanden bij haar thuis geweest, ze gaan beiden nauwelijks de deur meer uit en zijn gekluisterd aan een huilbaby in draagdoek. Neerleggen is krijsen.. heel sneu voor hun.

Maar dan vertelt ze me laatst dat ze volgende maand met anticonceptie gaan stoppen want ze willen een tweede en dan denk ik echt; WHY !?!? Dit wil je nog verdubbeld hebben, zo moe dat je bent, zo'n leven zonder sociale contacten (lukt gewoon niet, geen puf voor) nul sexleven (zegt ze zelf, en snap ik ook) en dat "vergeet" je als je denkt aan nog een kindje erbij?
Ik gun t hun van harte maar denk dan wel, hoe kun je hier blij van worden?

De wegen van sommigen zijn ondoorgrondelijk. Ik kan me hier niets bij voorstellen. Waarschijnlijk willen ze niet te veel leeftijdsverschil ofzo, of de hormonen gaan met haar aan de wandel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Creatieveling schreef:
14-07-2023 08:29
De wegen van sommigen zijn ondoorgrondelijk. Ik kan me hier niets bij voorstellen. Waarschijnlijk willen ze niet te veel leeftijdsverschil ofzo, of de hormonen gaan met haar aan de wandel.
Ik vermoed de hormonen..
Alle reacties Link kopieren Quote
Koeksel1980 schreef:
13-07-2023 22:27
Ja klopt dat vind ik ook zo bijzonder. Een van mn beste vriendinnen heeft een baby van 7-8 maanden met enorme slaapproblemen. Zij en vriend zijn aan t eind van hun Latijn, magnetiseur, osteopaat, druppels, massages, medische toestanden via huisartsen n. Wanhopig, doodmoe, huis is echt elke keer een puinhoop als ik op bezoek kom. En dat snap ik he!

Ik heb oprecht met hun te doen en al onze afspreek momenten zijn de laatste maanden bij haar thuis geweest, ze gaan beiden nauwelijks de deur meer uit en zijn gekluisterd aan een huilbaby in draagdoek. Neerleggen is krijsen.. heel sneu voor hun.

Maar dan vertelt ze me laatst dat ze volgende maand met anticonceptie gaan stoppen want ze willen een tweede en dan denk ik echt; WHY !?!? Dit wil je nog verdubbeld hebben, zo moe dat je bent, zo'n leven zonder sociale contacten (lukt gewoon niet, geen puf voor) nul sexleven (zegt ze zelf, en snap ik ook) en dat "vergeet" je als je denkt aan nog een kindje erbij?
Ik gun t hun van harte maar denk dan wel, hoe kun je hier blij van worden?
Kan me goed voorstellen dat ze doodop zijn. Maar dan wens ik ze veel succes als er een 2e gaat komen..

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven