Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010 deel 28
donderdag 10 april 2025 om 20:30
Ik had al een topic geopend met wat vragen en gedachtes, maar werd gewezen op dit topic die ik over het hoofd heb gezien.
Zelf ben ik (27, vrouw) al vanaf jongs af aan vrij zeker dat ik geen kinderen wil. In een maatschappij waar moederschap de norm is, is het soms best pittig om dat uit te spreken omdat je veel weerstand ervaart. Mijn ervaring is dat ik dan heel stellig moet zijn dat ik geen moeder wil worden, omdat anders wordt gezegd dat het nog wel komt als ik ouder word, ik de juiste partner nog moet tegenkomen, etc. etc.
Hoe gaan jullie om met de reactie van de maatschappij en je omgeving als je uitspreekt dat je geen kinderen wilt? Soms voel ik me een enorme uitzondering in de maatschappij, omdat kinderen krijgen 'erbij hoort'.
Zelf ben ik (27, vrouw) al vanaf jongs af aan vrij zeker dat ik geen kinderen wil. In een maatschappij waar moederschap de norm is, is het soms best pittig om dat uit te spreken omdat je veel weerstand ervaart. Mijn ervaring is dat ik dan heel stellig moet zijn dat ik geen moeder wil worden, omdat anders wordt gezegd dat het nog wel komt als ik ouder word, ik de juiste partner nog moet tegenkomen, etc. etc.
Hoe gaan jullie om met de reactie van de maatschappij en je omgeving als je uitspreekt dat je geen kinderen wilt? Soms voel ik me een enorme uitzondering in de maatschappij, omdat kinderen krijgen 'erbij hoort'.
Every step forward begins with the decision to not stand still
donderdag 10 april 2025 om 20:58
Sja ik denk dat iedereen hier wel heeft gehoord 'dat komt nog wel'. Dan hield ik het gewoon bij: nee hoor, geen behoefte aan. Of: we zullen zien wie gelijk krijgt.
Inmiddels bijna 40, iedereen in m'n omgeving weet het wel, dus krijg de vraag niet meer. Soms in settings waar je nieuwe mensen leert kennen, wordt er nog weleens gevraagd of ik kinderen heb. Antwoord is dan gewoon nee. Wordt nu bijna nooit meer op doorgevraagd.
Even doorzetten tot je ouder bent dus. En ja, dat is soms vervelend.
Inmiddels bijna 40, iedereen in m'n omgeving weet het wel, dus krijg de vraag niet meer. Soms in settings waar je nieuwe mensen leert kennen, wordt er nog weleens gevraagd of ik kinderen heb. Antwoord is dan gewoon nee. Wordt nu bijna nooit meer op doorgevraagd.
Even doorzetten tot je ouder bent dus. En ja, dat is soms vervelend.
donderdag 10 april 2025 om 21:04
Ik merk aan mezelf dat het me laat twijfelen. Die reactie van: "dat komt nog wel". Ik ben ook aseksueel, en ook daarbij is de reactie: "dat komt nog wel" of "je moet nog iemand tegenkomen".
Ergens weet ik heel zeker dat ik geen kids wil. Mijn zus heeft ze en hoewel het leuke kids zijn vind ik er niks aan. Ik weet niet hoe ik met ze moet omgaan en als ze wel gaan janken of zeuren ben ik het gauw zat. Vrienden van mij zitten volop in de babyfase, maar zodra ze een kleine hebben vind ik het onderhouden van de vriendschap heel moeilijk omdat alles om de baby lijkt te draaien. Ik zie mezelf echt niet als moeder, maar de wedervragen van anderen laten me dan toch twijfelen of ik het toch ooit wil. Tuurlijk hoeft niet alles in kannen en kruiken te zitten, maar ik vind het vervelend dat het me aan het twijfelen brengt of een gevoel bij me oproept dat ik spijt kan krijgen (ook al ben ik jong, ja die hoor ik ook vaak). Als ik dat dan uitspreek zeggen mensen al helemaal dat het nog wel komt of dat ik aan kinderen zou moeten beginnen.
Every step forward begins with the decision to not stand still
donderdag 10 april 2025 om 21:15
Dit gevoel heb ik ook. Ik heb wel een partner die geen kinderwens heeft, hebben we ook wel gesprekken over gehad omdat ik het nu niet voel maar de deur ook niet dicht wil smijten als ik het toch ineens ga voelen.Roxxeanne schreef: ↑10-04-2025 21:04Ik merk aan mezelf dat het me laat twijfelen. Die reactie van: "dat komt nog wel". Ik ben ook aseksueel, en ook daarbij is de reactie: "dat komt nog wel" of "je moet nog iemand tegenkomen".
Ergens weet ik heel zeker dat ik geen kids wil. Mijn zus heeft ze en hoewel het leuke kids zijn vind ik er niks aan. Ik weet niet hoe ik met ze moet omgaan en als ze wel gaan janken of zeuren ben ik het gauw zat. Vrienden van mij zitten volop in de babyfase, maar zodra ze een kleine hebben vind ik het onderhouden van de vriendschap heel moeilijk omdat alles om de baby lijkt te draaien. Ik zie mezelf echt niet als moeder, maar de wedervragen van anderen laten me dan toch twijfelen of ik het toch ooit wil. Tuurlijk hoeft niet alles in kannen en kruiken te zitten, maar ik vind het vervelend dat het me aan het twijfelen brengt of een gevoel bij me oproept dat ik spijt kan krijgen (ook al ben ik jong, ja die hoor ik ook vaak). Als ik dat dan uitspreek zeggen mensen al helemaal dat het nog wel komt of dat ik aan kinderen zou moeten beginnen.
Ik ben dus zelf ook niet 100% overtuigd wat verstrekt wordt door de vragen uit omgeving, al vragen ze nooit echt door.
Ik kan me ergens wel voorstellen hoe mooi die onvoorwaardelijkheid kan zijn, maar tegelijkertijd zie ik mezelf ook niet echt moederen (school, speelafspraakjes, enz enz. Niet aan mij besteed). Maar de twijfel omdat t afwijkt van de norm (en je daardoor soms ook wel wat afwijkend voelen) speelt soms wel op ja.
donderdag 10 april 2025 om 22:33
vrijdag 11 april 2025 om 07:17
Het komt misschien ook omdat twintigers het vaker roepen, heel stellig en dat een deel ervan later toch nog kinderen krijgt. Maar jij voelt wat jij voelt, laat je niet onzeker maken door een ander.
Ben je een heel open persoon dat veel mensen er zo vaak over beginnen? Je mag best dingen afkappen en hoe stelliger jij bent, en ze geen ruimte laat, hoe rustiger het wordt met dat soort vragen. Of je geeft aan: daar wil ik het niet over hebben. Wil je nog koffie?
Ben je een heel open persoon dat veel mensen er zo vaak over beginnen? Je mag best dingen afkappen en hoe stelliger jij bent, en ze geen ruimte laat, hoe rustiger het wordt met dat soort vragen. Of je geeft aan: daar wil ik het niet over hebben. Wil je nog koffie?
Creativiteit is de adem van de ziel – dus adem elke dag!
vrijdag 11 april 2025 om 15:27
Keuken1987 schreef: ↑25-03-2025 17:27Hebben jullie gisteren de documentaire Hebben jullie geen kinderen? gezien?
In de docu Heb je geen kinderen? legt Liesbeth Rasker bloot hoe de maatschappij nog steeds bewust en onbewust vrouwen het liefst in de moederrol ziet.
Ik moet het nog kijken leek mij wel interessant.
Ik heb hem vorige week gekeken. Ik vond het allemaal enorm herkenbaar. Fijn dat er iemand is die er aandacht aan besteed.
Eigenlijk werd me nooit gevraagd naar of ik kinderen had of wilde toen ik tussen de 25 en 35 was. Maar nu ik begin 40 ben word het me vaker gevraagd. Niet in de vorm van: "willen jullie samen geen kinderen" of "heb jij geen kinderwens" maar meer verpakt als: "hebben jij en je man nooit kinderen gewild" of "waarom hebben jullie samen geen kindje dan?"
Wat ik trouwens wel nog steeds wat onderbelicht vind is het deel van de vrouwen wat ook echt niet dol is op kinderen en ze ook van anderen echt niet leuk vind. Het is nog wel erg taboe om gewoon ronduit te zeggen dat je kinderen niet leuk vind.
vrijdag 11 april 2025 om 15:37
vrijdag 11 april 2025 om 16:03
Ik vind dat gat ook moeilijk te overbruggen. Kan me gewoon echt niet voorstellen dat je dat wil eigenlijk. Een heel ander leven willen/nemen dan je nu hebt waardoor je opeens gebonden bent en altijd aan moet staan is voor mij niet iets waarvan ik snap dat veel mensen dit graag willen en er soms ontzettend veel moeite voor doen.Choco-fan schreef: ↑11-04-2025 15:37Voor mij is het "gat" ook moeilijk te overbruggen omdat ik niet altijd begrijp waarom een stel kinderen "neemt" en me er niet goed in kan verplaatsen omdat ik die drang niet voel. Ik vind het op een één of andere manier een beetje stom of zo.
Terwijl ik denk dat ik wel empathisch ben.
En ja, ik vind mezelf ook empathisch en zorgzaam.
maandag 14 april 2025 om 08:20
Ik kom weer even posten omdat ik me gisteren zo verbaasde over iets.
Ik was samen met een vriendin en haar kind (6 jaar) naar een evenement gegaan.
Er waren ook dingen voor kinderen te doen, dus we gingen eerst even voor kind naar die afdeling, uitgelegd dat we daarna even naar de grote mensen afdeling zouden gaan en dan weer even terug naar de kinderafdeling.
Kind kreeg echter een woedeaanval toen we weg gingen van de kinderafdeling. Moeder probeerde niet eens in te grijpen en riep meteen 'dat wordt niks meer, ik ga naar huis' en vertrok.
Ik was echt stomverbaasd, dat je je kind zo de dag laat bepalen of zou dat normaal zijn?
Ik was samen met een vriendin en haar kind (6 jaar) naar een evenement gegaan.
Er waren ook dingen voor kinderen te doen, dus we gingen eerst even voor kind naar die afdeling, uitgelegd dat we daarna even naar de grote mensen afdeling zouden gaan en dan weer even terug naar de kinderafdeling.
Kind kreeg echter een woedeaanval toen we weg gingen van de kinderafdeling. Moeder probeerde niet eens in te grijpen en riep meteen 'dat wordt niks meer, ik ga naar huis' en vertrok.
Ik was echt stomverbaasd, dat je je kind zo de dag laat bepalen of zou dat normaal zijn?
maandag 14 april 2025 om 08:52
Niet per se normaal, maar ouderschap vereist een bijzonder soort leiderschap. Dat betekent grenzen op de juiste manier aanbieden, liefde geven, belangrijke zaken aanleren en het vereist enorm veel discipline.
Die ouder kan het kind disciplineren, maar het kan meer dan 10 keren een uitje kosten voor het kind rustig gaat spelen en niet als een dramaqueen gaat jengelen. Dat betekent veel moeite, zweet en tranen. Tenzij de ouder ineens echt heel duidelijk en standvastig is en het kind dat na 2x al aanvoelt (maar de meeste ouders vinden een omslag in hun gedragsaanpak eerst ook onwennig natuurlijk).
Immers, als de ouder ÉÉN keer toegeeft en kind diens zin geeft, zal het kind juist altijd het ongewenste gedrag laten zien (af en toe diens zin geven werkt het ongewenste gedrag sterker in de hand dan altijd zin geven of nooit toegeven). Dit is bekend en bewezen vanuit de gedragswetenschappen.
Hoewel er genoeg ouders zijn die dat overwegend wel lukt is het echt enorm lastig.
En wie weet had je vriendin ook al 3 nachten niet geslapen of andere zaken lopen waardoor ze dacht: deze battle ga ik vandaag niet aan.
Ik vind het echter naar jou toe wel ongepast dat ze geen verklaring geeft, tenzij je in een grotere groep bent en ze niet direct 'gemist' wordt. Jij hebt immers ook tijd voor haar gemaakt.
Die ouder kan het kind disciplineren, maar het kan meer dan 10 keren een uitje kosten voor het kind rustig gaat spelen en niet als een dramaqueen gaat jengelen. Dat betekent veel moeite, zweet en tranen. Tenzij de ouder ineens echt heel duidelijk en standvastig is en het kind dat na 2x al aanvoelt (maar de meeste ouders vinden een omslag in hun gedragsaanpak eerst ook onwennig natuurlijk).
Immers, als de ouder ÉÉN keer toegeeft en kind diens zin geeft, zal het kind juist altijd het ongewenste gedrag laten zien (af en toe diens zin geven werkt het ongewenste gedrag sterker in de hand dan altijd zin geven of nooit toegeven). Dit is bekend en bewezen vanuit de gedragswetenschappen.
Hoewel er genoeg ouders zijn die dat overwegend wel lukt is het echt enorm lastig.
En wie weet had je vriendin ook al 3 nachten niet geslapen of andere zaken lopen waardoor ze dacht: deze battle ga ik vandaag niet aan.
Ik vind het echter naar jou toe wel ongepast dat ze geen verklaring geeft, tenzij je in een grotere groep bent en ze niet direct 'gemist' wordt. Jij hebt immers ook tijd voor haar gemaakt.
maandag 14 april 2025 om 09:49
@Vuurenvlam62, dat is dus de reden dat je de kinderafdeling als laatste doet. 
Bij mij in de buurt was er een speeltuin waarbij een aantal dingen betaald waren zoals de trampolines en botsauto's. Als mijn peetouders daar heen gingen met hun kleinkinderen, dan gingen ze altijd eerst naar het gedeelte met gratis bezigheden. En pas het laatste half uur of zo, gingen ze de betaalde activiteiten doen. Want als ze het andersom zouden doen, dan zouden de gratis bezigheden tegenvallen en/of ze wilde bij de betaalde activiteiten blijven.
En heel eerlijk gezegd, ik ben niet verbaasd dat het zo werkt.
Ik vind het bizar dat die vriendin gelijk weg wilde. Als er iets was, zoals een slechte nacht of dat kind de gehele dag al een beetje lastig was, dan had het wel netjes geweest dat ze dit gewoon had aangegeven. Maar ook de manier waarop. Is dit die vriendin die wel vaker dit soort acties heeft?
Bij mij in de buurt was er een speeltuin waarbij een aantal dingen betaald waren zoals de trampolines en botsauto's. Als mijn peetouders daar heen gingen met hun kleinkinderen, dan gingen ze altijd eerst naar het gedeelte met gratis bezigheden. En pas het laatste half uur of zo, gingen ze de betaalde activiteiten doen. Want als ze het andersom zouden doen, dan zouden de gratis bezigheden tegenvallen en/of ze wilde bij de betaalde activiteiten blijven. En heel eerlijk gezegd, ik ben niet verbaasd dat het zo werkt.
Ik vind het bizar dat die vriendin gelijk weg wilde. Als er iets was, zoals een slechte nacht of dat kind de gehele dag al een beetje lastig was, dan had het wel netjes geweest dat ze dit gewoon had aangegeven. Maar ook de manier waarop. Is dit die vriendin die wel vaker dit soort acties heeft?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 14 april 2025 om 14:08
@it is joysjuuh, tja dat kan ik wel begrijpen maar je probeert het minimaal eerst toch gewoon even? Hetzelfde aan de telefoon; "Ik moet ophangen want kind zeurt". Hetzelfde als ik een berichtje stuur, krijg ik kortaf terug dat kind lastig is ipv een antwoord op mijn bericht.
@Diana, ja inderdaad, altijd dezelfde vriendin
Ik weet eigenlijk niet waarom ik het nog probeer. Misschien omdat ze wel vaak aangeeft dat ze me mist en het leuk vindt om af te spreken, maar als we dan eindelijk weer eens afspreken laat ze me alleen achter want kind is lastig 
Ik heb inmiddels wel nieuwe vrienden gemaakt die kindvrij zijn en met wie ik een hoop leuke dingen kan doen
@Diana, ja inderdaad, altijd dezelfde vriendin
Ik weet eigenlijk niet waarom ik het nog probeer. Misschien omdat ze wel vaak aangeeft dat ze me mist en het leuk vindt om af te spreken, maar als we dan eindelijk weer eens afspreken laat ze me alleen achter want kind is lastig Ik heb inmiddels wel nieuwe vrienden gemaakt die kindvrij zijn en met wie ik een hoop leuke dingen kan doen
maandag 14 april 2025 om 15:45
maandag 14 april 2025 om 16:33
Nee, ik vind het sowieso lastig om dat soort dingen te zeggen. Laatst (of ja, een half jaar geleden alweer) wel aangegeven dat ik vind dat de balans weg is. Dat ze me vooral belt als ze iets nodig heeft. Dan begreep ze wel en ze stelde daarop voor om nog eens samen te gaan wandelen. Oh, en om daarna 'even' naar Duitsland te rijden voor sigaretten.
Iets zeggen over kind zal helemaal niet aankomen, plus dat ligt gevoelig natuurlijk. Ze heeft al begeleiding en daar hebben ze ook al aangegeven dat als ze zo door gaat, ze straks een puber heeft die uit huis geplaatst moet worden. Zelf vindt ze dat ze heel erg haar best doet
maandag 14 april 2025 om 19:08
Nog een reden voor een bewust kindvrij leven. Je kunt enorm je best doen, maar door kindfactoren moeilijk het kind kunnen opvoeden of omdat je zelf niet zoveel talent hebt of dat jij en je kind ook een minder goede match zijn die het slechte in elkaar naar boven halen.
Verder voel ik al dat ik een kind zonder neurologische problemen al pittig zou vinden, laatst staan als kind genetische en/of aangeboren handicaps zou hebben, bijvoorbeeld nooit de mentale leeftijd van 6 jaar zou overschrijden.
Verder voel ik al dat ik een kind zonder neurologische problemen al pittig zou vinden, laatst staan als kind genetische en/of aangeboren handicaps zou hebben, bijvoorbeeld nooit de mentale leeftijd van 6 jaar zou overschrijden.
maandag 14 april 2025 om 19:21
Je stipt exact aan wat ik ook al altijd heb gedacht en gevoeld.It-is-joysjuhhh schreef: ↑14-04-2025 19:08Nog een reden voor een bewust kindvrij leven. Je kunt enorm je best doen, maar door kindfactoren moeilijk het kind kunnen opvoeden of omdat je zelf niet zoveel talent hebt of dat jij en je kind ook een minder goede match zijn die het slechte in elkaar naar boven halen.
Verder voel ik al dat ik een kind zonder neurologische problemen al pittig zou vinden, laatst staan als kind genetische en/of aangeboren handicaps zou hebben, bijvoorbeeld nooit de mentale leeftijd van 6 jaar zou overschrijden.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
