Cas veroorzaakt rammelende eierstokken! Mal wellicht bevrucht? ;-)

Hé Suus!



POkje lijkt een ietsje beter te gaan. Gisteravond en vannacht wat koortsig. Vanmorgen mocht hij uitslapen, bridgesman zou evt. thuis blijven. Meneer werd om kwart voor 8 wakker en was onwijs vrolijk dus toch maar naar kdv. Ging prima. Lontje leek al iets langer te worden dus niet meer zo heel snel huilen. Heeft wel nog veel jeuk, maar denk dat we het ergste hebben gehad. Nog wel wat blaasjes dus nog even voorzichtig... En nu ligt hij er weer in. Hopelijk een goede nacht... (al mag ik lekker blijven liggen, mag toch niet heen... maar ik vind het wel sneu om lekker te blijven liggen terwijl vriend eruit moet. moet hem ook regelmatig wakker schudden, arme man, haha)

Jeetje Cin, das wat... Nou ja, voor Cas heeft het dan gelukkig nog geen gevolgen nu als ik het goed begrepen heb (even snel gegoogled) maar idd als hij over een jaar of 25 (:P) aan de kindjes gaat moet hij wel even zien wat hij met die info doet. Laat je Sam en Gijs nu ook nog testen? Of mag dat niet (ik meen me iets te herinneren over meerderjarig zijn maar kan er helemaal naast zitten?).

En help me even op weg: wat zat er in pakje 8???



Verder gaat het trouwens goed met jullie he? Hoe voel je je? En slaapt Cas een beetje?

Dikke kus voor dat mannetje!



Bridge, zo, lekker piesen voor MvM. Heb ik ook gedaan, herinner me nog dat ik helemaal zenuwachtig was of die test wel + zou zijn. Oh how time flies....

Hoe voel je je verder? Ok?

Hoest met Ties, knapt hij nu op? Wel schrikken hoor van die waterpokken. Wanneer is jou bloedtest ook al weer? Of de uitslag?



Hellus welkom thuis!!!



Jinny had ik je al gefeliciteerd met d eaankoop van het paleis???? If not: gaaf! Van harte met jullie eigen huis!



uhhhh, ff spieken..

Star, leuk leuk leuk die foto's van de chick! Een tip: 80x80 is groot.. Vooral als je alleen dat koppie in close-up hebt.

Grote witte muur noodzakelijk zeg maar :P

ik was bij het bestellen wat te enthousiast, ;)

Pakje acht, Suus, De Zwembroek. Die met die ruitjes weet je wel ;)

ahah, dat dacht ik al . Ik wacht met smart op de eerste foto van het nwe Arubaanse kakkertje

Mijn bloed uitslag komt helft van de week binnen, hoop dat ik woensdag meer wat. Als ze eerder iets weten bellen ze dus afwachten.

Voel me prima hoor. Zwanger, dat wel! O+ Moe moe moe, misselijkheid komt opzetten in vlagen en mijn hoofd zit ver in de wolken! Verspreek me continue (woorden wisselen zeg maar. Flauwe grappen worden grauwe flappen en zo) en vergeet van alles. Heb duidelijk andere prioriteiten haha! En dat is maar goed ook!



Sorry... wil je niet jaloers maken hoor...



Vriendinnetje is weer ongesteld geworden trouwens...;(

Enka, leuk! Ook aan de slag voor nog een kindje. Lief vriendje heb jij trouwens!



jeetje, ik weet het weer niet meer...

Bridge, he wat shit voor je vriendinnetje... *;



Ik ben niet jaloers hoor. Ik heb gewoon nog even geduld maar gezien de opmerking van mijn vent van laatst is dat het enige dat er nog nodig is (voor Julia moest ik nog heel wat meer argumenten in de strijd werpen :P) dus ik ben allang blij. is dit duidelijk? of zwets ik??

Haha Suze, geduld is een schone zaak dan maar...



Ik ga erin. Geen fluit op de tv en wel een leuk boekje dus ga lekker lezen en mijn buikje smeren... Dag!

Slaap lekker Bridges



De meneer vond het mooi! Ik zal morgen even een foto maken en die op de groep zetten. Ik heb trouwens gekozen voor foam. Geweldig resultaat en super licht dus met 2 van die dubbelzijdige stripjes plak je het zo op de muur.

Via posterxxlpuntnl

jij bent er nog niet uit welke het wordt he? Ga je trouwens nog eens terug voor jullie samen? Jou poppie heeft trouwens hetzelfde figuur als de mijne

O ja? Poppie ook van die lekkere spekbenen?

yep, kan je heerlijk in bijten, ha ha ha. Ik lag me iedere keer rot als ze in dr nakie parmantig loopt te stappen op die pootjes.



Moet je dan niet gewoon nog ene x gaan? Anders is het toch echt zonde joh? Of was dat geen aanbod van de fotograaf? Nog een keer komen voor d erest van het geld?

oh, ok. Dan is nog een x 2 personen dus weer 90 euro... Das dan wel weer erg veel geld... Jammer hoor!

Misschien nog eens langs Ris?? :D



Ik ga lekker slapen. Dag wijffies!

Bevallingsverhaal af! Ik plak het hieronder!Nou, laten we het dan toch maar opschrijven! Donderdag 7 juni 2007: Het is een warme dag. Eduard is op tijd thuis want ik kan niet veel meer met mijn 41w4d-buik. Gijs mag even in het badje spelen en Sam met de plantensproeier en ik zit me ondertussen te bedenken dat ik ineens wel heel erg incontinent ben geworden want ik verlies steeds scheutjes vocht. Maarja, kan ook afscheiding zijn en eigenlijk gebeurt er verder niet veel bijzonders. Als ik even later met een moeder van een vriendinnetje van Sam sta te praten in de tuin merk ik op dat ik toch wel denk dat er iets gebeurt. Moeder van vriendinnetje vindt het al helemaal spannend maar ik eigenlijk nog niet zo. Even eten koken en opeten en Eduard blijft grapjes maken over ‘goed eten want we hebben de energie nodig’ en ‘het gaat nu gebeuren’ maar ik ben er nog niet zo mee bezig verder. Op een paar buikkrampjes na voel ik niets bijzonders. Om negen uur wordt Eduard’s zus teruggebracht (die logeert bij ons) en ik ga even naar de wc en jawel: nu verlies ik wel echt een hoop vruchtwater, nu weet ik het zeker: de vliezen zijn gebroken. Ik bel het ziekenhuis en er wordt gezegd dat ik gewoon mag afwachten tot de controle van vrijdagmorgen als er niks gebeurt verder. Ok, ik ga weer zitten met m’n thee. Maar nog geen 15 minuten later word ik teruggebeld door de verloskundige uit het Amphia: er is twijfel na het lezen van mijn status of Cas goed is ingedaald. En dat willen ze gecontroleerd hebben. Of we even langs kunnen komen voor controles. Eigenlijk heb ik hier geen zin in want ik meen toch te weten dat hij is ingedaald omdat de gyn dat steeds zei (vast in bekken) maar ok, we gaan natuurlijk wel gelijk. In het ziekenhuis is er een superlieve verpleegkundige die me aan het CTG legt. Ondertussen verlies ik geen vruchtwater meer. Moest op een matje gaan zitten maar niks kwam er meer uit. De arts-assistente wil even kijken. Heeeeeeeeeeeeeeeel fijn, zo’n eendebek. Niet dus. Ze ziet wel wat water lopen blijkbaar en op de echo ziet ze ook weinig vruchtwater dus ze gaat ervanuit dat mijn vliezen zijn gebroken. Cas blijkt wel vast in het bekken te zitten. Als ik me weer aankleed komt er nog een plons vruchtwater. Great! Met natte broek naar huis dus! Vrijdag 8 juni 2007 Om 12 uur zijn we weer thuis. Ik voel in de auto al flinke buikkrampen dus ik krijg toch het vermoeden dat het door gaat zetten. Ik moet mezelf echt even ‘motiveren’ want ik heb niet zo’n zin in een lange nacht zonder slaap en met veel weeën. We gaan snel naar bed maar ik kan al gelijk niet slapen. Het zet toch door. Het is goed op te vangen, ik ga nog even onder de douche. Maar liggen is niet prettig dus ik word snel erg moe. Eduard belt het ziekenhuis en ze willen dat we gelijk langskomen. Dus om 3 uur komen we in het ziekenhuis aan. Weer aan het CTG en ik word getoucheerd. 4 centimeter. Of ik een ruggeprik wil want dan moet die nu wel geregeld worden. Maar ik heb (zeker gezien de bevalling van Gijs) vertrouwen in mijn eigen weeën en in de snelheid van de ontsluiting dus ik spreek af dat we het zonder gaan doen. Verloskundige en Eduard vinden het een goede beslissing, er is geen reden om daaraan te twijfelen. De weeën worden heftiger in het komende uur. Ik moet al flink moeite doen om ze op te vangen maar het lukt nog wel met m’n haptonomietechnieken. Na een uur wordt er weer gekeken. 5 cm. Ik raak ontzettend gedemotiveerd. Bij Gijs ging het zoveel sneller, met 1 cm per uur moet ik nog 5 uur flink pijn lijden. Ik wil toch een ruggeprik maar de verloskundige denkt dat het toch goed door gaat zetten omdat de weeën heftiger worden. Ik mag lachgas. Twee uur lang vang in weeën op, van 4 tot 6 uur, met lachgas. Om 5 uur heb ik 6 cm en om 6 uur staat er nog een randje, bijna volledige ontsluiting. Inmiddels kan ik de weeën echt amper meer opvangen, ik heb bij iedere wee lachgas nodig. Ik kerm wat af, het is zoveel heftiger dan ik ooit had verwacht en ik kan het eigenlijk niet meer aan. Helaas, het eind is nog lang niet in zicht. Ze laten me nog een uur weeën opvangen zonder hulpmiddelen en om 7 uur toucheert ze weer: NOG STEEDS DAT RANDJE. Ik huil en zeg dat ik het niet meer aan kan. Ik heb al een uur persweeën maar er valt niks naar beneden te persen. Ik WEET hoe het voelt als een kind eraan komt maar hier komt niks. Alleen wee na wee na wee na wee na wee. Inmiddels het kermen schreeuwen geworden en gelukkig voor alle omstanders doe ik dat voornamelijk in het kapje van het lachgas. Anders was iedereen doof geweest. De verloskundige sluit een infuus aan met weeversterkend middel en we gaan weer verder. Maar niks, er gebeurt niks. Het randje blijft. De weeën zijn ondraaglijk en ik gil het uit, wee na wee. Ik blijf roepen dat er een dokter moet komen, dat ik een dokter wil, ik roep dat wel 100 keer. De verloskundige overlegt en de gyn wordt opgeroepen. Ondertussen vang ik al ruim 2 uur vreselijke persweeën op met niks om te persen. Ik huil dat hij er niet uit kan, dat het gewoon niet lukt. Dat ik een keizersnede wil en dat ik niet meer kan. Ze plaatsen een catheter om te kijken of een lege blaas Cas doet zakken. Maar niks, die blijft op z’n plek. Dan moet ik op mijn zij liggen om ‘m te laten zakken en om VO te krijgen. Maar niks. Dan komt de gyn binnen. Ik huil tegen hem dat hij er niet uit kan, dat het niet lukt en dat ik een keizersnede wil. Dat ik niet meer kan. Hij kijkt snel met de echo en hij toucheert. Het probleem is duidelijk: Er is geen VO en Cas kan de baarmoedermond niet door. De gyn heeft nog 1 optie: Als een soort ‘coltrui’ de baarmoedermond over het hoofd van Cas drukken. Ik krijs inmiddels werkelijk alles bij elkaar en heb echt werkelijk afgrijselijk veel pijn. Dat is echt niet te beschrijven. Met het lachgas maak ik mezelf inmiddels af en toe min of meer bewusteloos. Dat mag eigenlijk niet maar ze kunnen verder niks voor me doen dus ze laten me maar. Maar iedere keer als ik bijkom dan is die pijn daar weer. Na wat in mijn ogen wel uuuuuuuuuuuuuuren duurde (maar in werkelijkheid 10 minuten ofzo) krijgt de gyn ineens haast: het is ‘m gelukt om Cas het geboortekanaal in te krijgen dus er moet geperst worden!Maar ik doe mooi niet meer mee. Echt niet, ze kunnen het bekijken. Ik ben moe, op en wil niet meer. Ik laat alle weeën voorbij gaan. De gyn wordt even heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel streng (zeg maar rustig even ‘boos’) tegen me en probeert me op die manier bij de les te krijgen. Ik negeer hem eerst een paar keer maar dan ben ik het gezeik beu en denk ik: Vooruit, ik pers wel heel even mee als jullie dat zo graag willen, dan zie je dat het niet kan en dan doe je daarna maar een keizersnede. Maar inmiddels kwam Cas er dus wel aan dus kwam die vreselijk brandende pijn van een naderende baby. Na 8 minuten persen kwam er eindelijk een jongetje uit me. Een puntgave beer van 4400 gram. Afgelopen maandag zei de gyn tegen me op controle: Hij zal de 4 kilo wel naderen dit keer. Volgende keer toch maar eens vragen vanuit welk getal hij dat benaderde: vanaf de 3 kilo of de 5 kilo. Ik kan zelf eigenlijk niks uitbrengen behalve ‘ow, wat was dat afschuwelijk, wat was dat afschuwelijk’ en ‘het is voorbij, het is echt voorbij’ en heb niet direct oog voor Cas. Pas als hij goed bij me ligt kan ik hem bekijken. Hij is wederom prachtig, echt prachtig. De gyn wil nog even terugkomen op de bevalling maar ik wil er niks over horen of weten op dat moment. Cas heeft het direct erg warm dus mag zonder al teveel doeken bij me liggen. We genieten van dit prachtige kind. Ik heb 2 hechtingen nodig, de verloskundige wil het gelijk maar even doen. Ik geef Cas aan Eduard en ik mag het lachgasmasker even pakken. Ik heb geen zin meer in pijn en zuig het net zolang naar binnen tot ik het bewustzijn verlies en vervolgens zet zij snel 2 hechtingen. Tegen de tijd dat ik weer bijkom is ze gelukkig al klaar. Hierrrrrrrr, m’n kind terug! We moeten wachten op de kinderarts. Er is al navelstrengbloed genomen in verband met mijn ziekte van Graves. En er moet ook naar de extrasystole gekeken worden nog. We leggen hem aan en hij drinkt gelijk goed. De kinderarts komt en neemt hem even mee. Hij wordt helemaal onderzocht. Z’n suiker wordt bepaald en hij moet wat bijgevoed worden. Dit wil ik niet maar ik ben ook niet in staat om hier tegenin te gaan dus ik laat het maar. Ze hebben er voor gestudeerd en ze zullen het heus wel weten. Dus ik voel even niet de behoefte om eigenwijs te zijn. Daarna mag hij aan de andere borst. Ik word gewassen met hulp. De gyn komt 2 uur later nog even langs. Hij wil het toch over de bevalling hebben en erkent dat ik extreem veel pijn heb moeten lijden. Hij zegt dat er alle reden was om een sectio te willen en zelfs ook te doen maar dat hij dat na 2 vaginale bevallingen zo zonde vond dat hij toch nog een poging had willen wagen. Maar hij zag in dat daarmee een bepaalde pijngrens overschreden was. We moeten 2 dagen in het ziekenhuis blijven ter observatie dus daarna word ik naar de kraamafdeling gebracht. De gyn drukt me nog zeker 3 keer op het hart dat ik ECHT op nacontrole moet komen om nog een keer de bevalling door te spreken. En dat doen we dan ook. In het ziekenhuis voel ik dat het qua borstvoeding toch weer uitdraait op hetzelfde liedje als bij Sam en Gijs. Ik laat Eduard alvast een lactatiekundige bellen maar we bereiken niemand helaas. Het voeden in het bed gaat niet zo makkelijk maar ik doe m’n best. In het ziekenhuis is er toch niet zoveel tijd voor en ik probeer het dus regelmatig zelf. Lig gelukkig alleen op een zaal. Lekker rustig. Cas wordt regelmatig geprikt voor schildklierwaardes en suiker, daarom moeten we ook nog blijven. Er komt veel bezoek en ik merk wel dat het me heel erg vermoeit. Gelukkig kan ik die nacht best wat slapen. En de nacht erop ook nadat de lieve nachtzuster (forumgenootje van me J ) ‘m meeneemt naar de zusterspost om ‘m daar te knuffelen tijdens z’n krampjes. Ik val als een blok in slaap en wordt pas wakker van de broodkarmevrouw om 8 uur ’ s morgens en Cas ligt alweer uren lekker naast me te pitten. Op zondag mag ik naar huis. We hebben een superlieve kraamhulp. Op maandag komt de lactatiekundige en we oefenen het aanleggen. Ria, de kraamhulp, kan het ook echt heel goed. Samen oefenen we de hele week en we krijgen van de verloskundige veel extra uren. Ze komt 8 uur per dag dus we hebben ook alle tijd om er veel aandacht aan te schenken. Ze verwent me heel erg en we houden het bewust heel erg rustig met bezoek. Hierdoor blijf ik zelf ook goed in balans en blijven de kraamtraandagen uit. Alleen een beetje gesnotter bij het afscheid van de kraamhulp maar verder eigenlijk niet. Jullie zijn natuurlijk nieuwsgierig hoe het bv-en nu gaat. Ik bekijk het van voeding tot voeding. En het gaat eigenlijk best goed. Ik kan het al beneden in de bank en hij komt heel goed aan. Toch is het nog niet iets wat ik echt leuk vind om te doen, het bijzondere en speciale mist nog een beetje. Ik ben gewoon nog te bang dat het mislukt of dat ik spruw ga krijgen of weet ik wat je nog meer tegen kunt komen. Dus ik houd voor mezelf een soort slag om de arm. Aan de ene kant wil ik ook wel eens weten hoe het is om een kind echt aan de borst te hebben na week 1 en aan de andere kant verlang ik naar het bekende gesnor van m’n kolf. Maar we gaan gewoon verder zoals het nu gaat. Voeding tot voeding. Weinig bezoek, veel rust. Eduard is 3 weken vrij nu dus daar hebben we alle tijd voor. Ik hoef me dus niet om andere zaken te bekommeren als ik daar niet aan toe ben/kom. Het voedingsgebeuren wordt nog vervolgd dus. So far, so good, niet waar? Sam en Gijs vinden hun broertje hartstikke leuk. Ze zijn wel van slag maar niks extreems. Cas is lief en zoet. Ligt tussen de voedingen lekker in z’n mandje te pitten. Wel 2 nachten krampen gehad maar ook al 2 nachten gewoon keurig tussen de voedingen in z’n wieg geslapen. Hij komt om de 3 uur ongeveer en drinkt 1 borst per keer. Ik voel me fysiek heel zwak nog. Loop moeilijk en heb veel buikpijn nog. Maar dat komt wel goed, zat er ook wel in na deze zwangerschap. Over Cas z’n gezondheid heb ik al wel wat gemaild. De laatste schildkliertesten zijn maandag, z’n hartje wordt in de gaten gehouden maar we hoeven ons geen zorgen te maken. En we moeten deze week naar de huisarts voor het bespreken van zijn sikkelceldragerschap. Zo, dat was het. Lang genoeg?

Arme Cin, wat een heftige bevalling zeg. Ben je blij dat je het op eigen kracht hebt gedaan, of achteraf toch niet? Gos, wat een opluchting dat je de klus geklaard hebt! *; Wat balen van de sikkelziekte! Mag ik vragen wat het dragerschap voor deze ziekte inhoudt?



Mijn kind is echt erg. Staan we in de Ikea (kind was thuis niet meer te handhaven met klauteren en ik wilde rustig koffie, dus maar naar het restaurant van Ikea :$), komt er een meneer vlakbij ons staan met lekkere gehaktballetjes. Ik kijk andere kant op, kind doet een graai in die ballen en steekt er snel één in zijn mond :o. Die meneer moest vreselijk lachen gelukkig en vond het niet erg. Ik hoefde hem niet eens nieuwe ballen te geven (vroeg ik maar). Maar goed, hij is lekker uitgeraasd daar tussen die kinderen en ik kon heerlijk rustig een enorm stuk taart wegkanen met een bak koffie. Ik ga morgenw eer denk ik :D.

Er komt meteen niemand meer Cin, zie je dat? ;)

Vind je het gek na zo´n heftig verhaal....:D