Kinderen
alle pijlers
Co-ouderschap: ex introductie nieuwe partner
dinsdag 2 maart 2021 om 10:47
Hoi,
Bij het aanmaken van dit topic twijfelde ik tussen kinderen of relaties (of zelfs psyche), maar aangezien het mijn zoontje betreft toch hier geplaatst.
Situatie: ex en ik zijn inmiddels bijna 2 jaar uit elkaar (haar initiatief). Ons zoontje was toen 9 maanden oud. Binnen een maand had zij een nieuwe relatie, in ons ouderschapsplan staat dat een nieuwe partner na (minimaal) 6 maanden geïntroduceerd mag worden. Dit is (direct) gebeurd zodra dat 'mocht'. In de praktijk was haar nieuwe partner zo'n 50-75% van de tijd dat mijn zoontje bij mijn ex was, ook aanwezig. Zeker toen de coronacrisis begon, incl. lockdown, waren ze vrijwel altijd samen. Na een jaar kwamen de problemen in de relatie, incl. schreeuwen/schelden/tegen muren slaan, terwijl mijn zoontje boven in bad zat, lag te slapen of soms zelfs in de kamer aanwezig was. Deze relatie heeft mijn ex na 1,5 jaar verbroken, dat was begin vorige maand. Mijn zoontje is nu 2,5 jaar oud.
Mijn ex vertelde me 1,5e week later dat ze een nieuw iemand had ontmoet. Ze vertelt me nu net dat ze hun 'datum' hebben vastgesteld, 2 dagen na de break-up met haar ex. Dat betekent dat ze nu opnieuw aftelt tot het moment dat ze de nieuwe partner aan onze zoon kan voorstellen en 'de gezinnen' kan samenvoegen. Want deze nieuwe partner heeft ook 2 kinderen. Oudere kinderen, 8 en 12 jaar oud. Mijn ex werkt nu vanuit het huis van deze nieuwe partner, en heeft de kinderen al ontmoet. Ik verwacht dingen als: einde zomer bericht dat ze met z'n allen op vakantie gaan (voor zover mogelijk met corona, uiteraard), en dat ze hem wekelijks naar haar nieuwe partner meeneemt.
Ik heb mijn zorgen om onze zoon (opnieuw) geuit, maar vrees dat ik hierin weinig teweeg breng. En dat is de reden dat ik dit topic open. Hoe ga ik hiermee om? Hoe laat ik deze gevoelens van wanhoop, frustratie en zorgen los? We hebben een gevoelig kind, de co-ouderschap vanaf zo'n jonge leeftijd valt hem (logischerwijs) zwaar, hij slaapt slecht. Ik doe mijn best om hem zoveel mogelijk rust en stabiliteit te geven, maar there's only so much I can do. Mijn ex verandert niet. Hoe accepteer ik dit en zorg ik ervoor dat het mij niet volledig opvreet?
Bij het aanmaken van dit topic twijfelde ik tussen kinderen of relaties (of zelfs psyche), maar aangezien het mijn zoontje betreft toch hier geplaatst.
Situatie: ex en ik zijn inmiddels bijna 2 jaar uit elkaar (haar initiatief). Ons zoontje was toen 9 maanden oud. Binnen een maand had zij een nieuwe relatie, in ons ouderschapsplan staat dat een nieuwe partner na (minimaal) 6 maanden geïntroduceerd mag worden. Dit is (direct) gebeurd zodra dat 'mocht'. In de praktijk was haar nieuwe partner zo'n 50-75% van de tijd dat mijn zoontje bij mijn ex was, ook aanwezig. Zeker toen de coronacrisis begon, incl. lockdown, waren ze vrijwel altijd samen. Na een jaar kwamen de problemen in de relatie, incl. schreeuwen/schelden/tegen muren slaan, terwijl mijn zoontje boven in bad zat, lag te slapen of soms zelfs in de kamer aanwezig was. Deze relatie heeft mijn ex na 1,5 jaar verbroken, dat was begin vorige maand. Mijn zoontje is nu 2,5 jaar oud.
Mijn ex vertelde me 1,5e week later dat ze een nieuw iemand had ontmoet. Ze vertelt me nu net dat ze hun 'datum' hebben vastgesteld, 2 dagen na de break-up met haar ex. Dat betekent dat ze nu opnieuw aftelt tot het moment dat ze de nieuwe partner aan onze zoon kan voorstellen en 'de gezinnen' kan samenvoegen. Want deze nieuwe partner heeft ook 2 kinderen. Oudere kinderen, 8 en 12 jaar oud. Mijn ex werkt nu vanuit het huis van deze nieuwe partner, en heeft de kinderen al ontmoet. Ik verwacht dingen als: einde zomer bericht dat ze met z'n allen op vakantie gaan (voor zover mogelijk met corona, uiteraard), en dat ze hem wekelijks naar haar nieuwe partner meeneemt.
Ik heb mijn zorgen om onze zoon (opnieuw) geuit, maar vrees dat ik hierin weinig teweeg breng. En dat is de reden dat ik dit topic open. Hoe ga ik hiermee om? Hoe laat ik deze gevoelens van wanhoop, frustratie en zorgen los? We hebben een gevoelig kind, de co-ouderschap vanaf zo'n jonge leeftijd valt hem (logischerwijs) zwaar, hij slaapt slecht. Ik doe mijn best om hem zoveel mogelijk rust en stabiliteit te geven, maar there's only so much I can do. Mijn ex verandert niet. Hoe accepteer ik dit en zorg ik ervoor dat het mij niet volledig opvreet?
dinsdag 2 maart 2021 om 11:00
De ex van mijn man maakt ook andere keuzes dan dat hij dat zou doen. In het begin kostte hem dat bergen energie. Het heeft hem wel heel erg geholpen door zich te realiseren dat hij niet langer verantwoordelijk is voor het "kerngezin" als geheel. Waar hij wel invloed op heeft is op hoe het bij ons thuis gaat. Dat heeft een heleboel spanning tussen hem en zijn ex weggehaald en daar hebben de kinderen veel baat bij gehad. Uiteindelijk hadden zij vooral last van de spanning tussen hun ouders, en veel minder van onrust en gedoe in de nieuwe relatie. Kinderen waren toen wel wat ouder dan die van jullie is.
dinsdag 2 maart 2021 om 11:02
0rchidee2021 schreef: ↑02-03-2021 11:00De ex van mijn man maakt ook andere keuzes dan dat hij dat zou doen. In het begin kostte hem dat bergen energie. Het heeft hem wel heel erg geholpen door zich te realiseren dat hij niet langer verantwoordelijk is voor het "kerngezin" als geheel. Waar hij wel invloed op heeft is op hoe het bij ons thuis gaat. Dat heeft een heleboel spanning tussen hem en zijn ex weggehaald en daar hebben de kinderen veel baat bij gehad.
Het voelt zo machteloos om degene te zijn die alles moet accepteren om een houdbare situatie te creëren voor ons kind.
dinsdag 2 maart 2021 om 11:04
Hoezo moet jij iets accepteren dan? Het is jouw leven niet meer, je bent haar partner niet meer.zonderuitweg schreef: ↑02-03-2021 11:02Het voelt zo machteloos om degene te zijn die alles moet accepteren om een houdbare situatie te creëren voor ons kind.
dinsdag 2 maart 2021 om 11:07
Je ex is een volwassen vrouw en die maakt haar eigen keuzes. Zolang ze dat binnen de kaders van het ouderschapsplan doet heb je er verder weinig invloed op. En moet je er ook weinig invloed op willen hebben. Je kind is niet in levensgevaar, hij is bij z'n moeder.
Google eens op "dramadriehoek", en bedenk dan ook in welke positie je je kind plaatst.
Ik zou het niet raar vinden als je hier wat professionele hulp bij inschakelt om hier beter mee om te leren gaan.
Google eens op "dramadriehoek", en bedenk dan ook in welke positie je je kind plaatst.
Ik zou het niet raar vinden als je hier wat professionele hulp bij inschakelt om hier beter mee om te leren gaan.
dinsdag 2 maart 2021 om 11:08
Het is logisch dat het welzijn van zijn kind hem aan het hart gaat? Dit is wel een van de lastigste vlakken om los te laten waar je geen invloed op hebt.. En zelf heeft hij ook door dat dat is wat hij moet doen, dus ik zie het nut van daarop blijven hameren zoals je doet niet.0rchidee2021 schreef: ↑02-03-2021 11:04Hoezo moet jij iets accepteren dan? Het is jouw leven niet meer, je bent haar partner niet meer.
dinsdag 2 maart 2021 om 11:09
0rchidee2021 schreef: ↑02-03-2021 11:07Je ex is een volwassen vrouw en die maakt haar eigen keuzes. Zolang ze dat binnen de kaders van het ouderschapsplan doet heb je er verder weinig invloed op. En moet je er ook weinig invloed op willen hebben. Je kind is niet in levensgevaar, hij is bij z'n moeder.
Google eens op "dramadriehoek", en bedenk dan ook in welke positie je je kind plaatst.
Ik zou het niet raar vinden als je hier wat professionele hulp bij inschakelt om hier beter mee om te leren gaan.
Dat is precies wat ik in mijn OP schets, niet?
zonderuitweg schreef: ↑02-03-2021 10:47Mijn ex verandert niet. Hoe accepteer ik dit en zorg ik ervoor dat het mij niet volledig opvreet?
Ik val mijn ex niet aan, onze verstandshouding is verder heel goed. Maar ik maak me zorgen om onze zoon en dat gevoel wil ik graag loslaten.
dinsdag 2 maart 2021 om 11:11
Ik vind het niet raar dat hij het moeilijk vind, dat is het ook. Maar wat je zegt over welzijn is ook precies het punt. Hij schrijft het vanuit een perspectief dat het welzijn in gevaar is, en dat hij daarin zijn verantwoordelijkheid moet nemen.Roseaux schreef: ↑02-03-2021 11:08Het is logisch dat het welzijn van zijn kind hem aan het hart gaat? Dit is wel een van de lastigste vlakken om los te laten waar je geen invloed op hebt.. En zelf heeft hij ook door dat dat is wat hij moet doen, dus ik zie het nut van daarop blijven hameren zoals je doet niet.
Zijn uitgangspositie zou moeten zijn dat zijn ex het welzijn van zijn zoon voorop stelt (weliswaar op haar manier) tenzij er extreme dingen gebeuren.
dinsdag 2 maart 2021 om 11:12
zonderuitweg schreef: ↑02-03-2021 11:02Het voelt zo machteloos om degene te zijn die alles moet accepteren om een houdbare situatie te creëren voor ons kind.
Dat is ook precies hoe de situatie ligt natuurlijk. Je hebt geen macht over wat zij doet. Gescheiden zijn betekent dat je beiden het recht hebt je eigen keuzes te gaan maken voor je eigen nieuwe gezin.
Dat is soms zuur en vaak niet makkelijk. Maar dit is je nieuwe realiteit en aangezien je niet kunt scheiden van je scheiding zal je die moeten gaan accepteren.
Wat kan helpen is het feit dat je naast geen macht ook geen verantwoordelijkheid hebt op die momenten. Daarmee kan je je focus verleggen van tobben en piekeren over of het wel goed gaat met hem naar een nieuwe invulling van je eigen leven. Zo begin je opgeladen aan je volgende zorgronde en kan je meer opvangen mocht dat nodig zijn.
dinsdag 2 maart 2021 om 11:15
Precies dit. En daarom is er ook geen sprake van accepteren.sprankelend schreef: ↑02-03-2021 11:12
Wat kan helpen is het feit dat je naast geen macht ook geen verantwoordelijkheid hebt op die momenten.
dinsdag 2 maart 2021 om 11:31
Als ik iets geleerd heb van mijn scheiding is dat ik ga over mijn huishouden en mijn ex over het zijne - en dat ik niet de plicht heb om voortdurend te proberen te organiseren dat mijn kinderen het ook daar leuk hebben.
Jarenlang geprobeerd, maar behalve ikzelf zat niemand daar op te wachten. De kinderen niet, hun vader niet.
Een paar jaar nadat ik daarmee gestopt ben, hebben de betrokken partijen besloten om elkaar niet meer te zien. So be it. Het zou mij niet overkomen en ik zou het nooit willen, maar het is hún keuze en daar heb ik niks mee te maken.
Jarenlang geprobeerd, maar behalve ikzelf zat niemand daar op te wachten. De kinderen niet, hun vader niet.
Een paar jaar nadat ik daarmee gestopt ben, hebben de betrokken partijen besloten om elkaar niet meer te zien. So be it. Het zou mij niet overkomen en ik zou het nooit willen, maar het is hún keuze en daar heb ik niks mee te maken.
dinsdag 2 maart 2021 om 11:38
dinsdag 2 maart 2021 om 12:18
SweetFirefly schreef: ↑02-03-2021 11:38Beetje off topic maar wel belangrijk; een peuter boven alleen in bad.
Dat moet je dus nooit doen. Daar zou ik je ex op aanspreken.
Dat heb ik toentertijd ook gedaan, was ze het mee eens. De ex in kwestie had zichzelf verwond door tegen de muur te slaan, ze is naar beneden gegaan om de hand te verbinden. Dat is dus besproken en uitgesproken.
Iedereen bedankt voor de reacties, de verschillende perspectieven helpen.
dinsdag 2 maart 2021 om 12:22
dinsdag 2 maart 2021 om 12:23
Ik zou eerder zelf een paar keer met iemand gaan praten (alternatieve therapeut oid waar je geen wachtlijst hebt) om hier wat handvaten voor te krijgen. Zodat je wat meer rust in je hoofd ook hebt. Ik snap je frustratie volledig en gewoon maar even los laten is lastig als je kind zo jong nog is. Wtf is er ook mis met je ex, eerst een break up, daarna een probleemrelatie en vervolgens weer een relatie na 2 dagen.
dinsdag 2 maart 2021 om 12:27
zonderuitweg schreef: ↑02-03-2021 12:18Dat heb ik toentertijd ook gedaan, was ze het mee eens. De ex in kwestie had zichzelf verwond door tegen de muur te slaan, ze is naar beneden gegaan om de hand te verbinden. Dat is dus besproken en uitgesproken.
Iedereen bedankt voor de reacties, de verschillende perspectieven helpen.
Dit is wel echt een red flag, je laat je peuter toch niet alleen in bad om de hand van een een volwassene beneden te gaan verbinden. Als je een piepklein beetje verstand hebt haal je je kind uit bad of hij wacht maar even. Anyways, lastige situatie wel om dit soort dingen om te gaan.
dinsdag 2 maart 2021 om 13:10
Dan had je een andere ouder uit moeten kiezen. Doe je niks aan.zonderuitweg schreef: ↑02-03-2021 11:09Dat is precies wat ik in mijn OP schets, niet?
Ik val mijn ex niet aan, onze verstandshouding is verder heel goed. Maar ik maak me zorgen om onze zoon en dat gevoel wil ik graag loslaten.
dinsdag 2 maart 2021 om 13:28
Serieus
Misschien kan hij nog proberen het kind terug te duwen en stom dat hij toch niet van tevoren kon inschatten hoe zijn ex zich na hun scheiding zou gaan gedragen. Vind je jouw bijdrage nu echt zo nuttig en behulpzaam?
dinsdag 2 maart 2021 om 13:29
Het incident met bad is besproken en was ze het mee eens. Je mag er van uit gaan dat dat dus niet meer gaat gebeuren.
Qua introduceren van partners houdt ze zich dus aan de afspraken, maar dan "net aan" zeg maar. Vervelend misschien voor je kind, maar jij kan alleen maar voor rust en stabiliteit aan jouw kant zorgen.
Bedenk 1 ding: alle energie die je besteed aan dit onderwerp waar je geen vat op hebt, heb je niet meer over om te besteden aan je kind. Dus focus op wat je wel in de hand hebt.
En schrijf eens op wat misschien wel allemaal goed gaat aan de andere kant - misschien kan je dat enigszins gerust stellen dat je kind per saldo het "goed genoeg" heeft daar. Dan heb ik het niet over misbruik of verwaarlozing, maar dat lees ik ook niet.
Uit ervaring weet ik dat zo'n fases vaker gaan voorkomen - zeker naarmate de opvoeding ingewikkelder wordt als jullie kind straks groter wordt. Dus enige mildheid is nodig, want reken maar dat jij ook niet altijd alles goed zal gaan doen. Fouten worden gemaakt aan beide kanten. Besef ook dat jij in de ogen van je ex misschien ook af en toe verkeerd bezig zal lijken.
Qua introduceren van partners houdt ze zich dus aan de afspraken, maar dan "net aan" zeg maar. Vervelend misschien voor je kind, maar jij kan alleen maar voor rust en stabiliteit aan jouw kant zorgen.
Bedenk 1 ding: alle energie die je besteed aan dit onderwerp waar je geen vat op hebt, heb je niet meer over om te besteden aan je kind. Dus focus op wat je wel in de hand hebt.
En schrijf eens op wat misschien wel allemaal goed gaat aan de andere kant - misschien kan je dat enigszins gerust stellen dat je kind per saldo het "goed genoeg" heeft daar. Dan heb ik het niet over misbruik of verwaarlozing, maar dat lees ik ook niet.
Uit ervaring weet ik dat zo'n fases vaker gaan voorkomen - zeker naarmate de opvoeding ingewikkelder wordt als jullie kind straks groter wordt. Dus enige mildheid is nodig, want reken maar dat jij ook niet altijd alles goed zal gaan doen. Fouten worden gemaakt aan beide kanten. Besef ook dat jij in de ogen van je ex misschien ook af en toe verkeerd bezig zal lijken.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
