Kinderen
alle pijlers
Co-ouderschap, tieners, afspraken
dinsdag 19 maart 2024 om 08:24
Mijn vriend en ik hebben allebei een co-ouderschap en allebei 2 tieners. We wonen niet samen maar op de dagen dat de kinderen bij hun andere ouders zijn we wel vaak samen, meestal in zijn huis. Gisteren zat ik in het huis van mijn vriend te werken, hij was naar zijn werk, en zijn kinderen bij hun moeder. Om een uur of 3 kwam zijn dochter binnen stormen met een vriendinnetje. Ze gingen naar haar kamer, waar ze luidruchtig gingen gamen/giebelen. Het huis is niet groot, dus helaas had ik hier veel last van, met als gevolg dat ik eigenlijk niet goed verder kon werken. Ik heb er ook niets van gezegd, omdat ik dat mijn plaats niet vond (ik zat tenslotte in hun huis te werken).
Later had ik een discussie met mijn vriend: wat voor afspraken moet je nou maken met je tieners hierover? Is het normaal dat ze gewoon altijd binnen kunnen lopen terwijl ze eigenlijk die dag of week bij hun andere ouder zijn, of moet je ze vragen hun bezoek eerst aan te kondigen? Mijn vriend vond dat hij de kinderen best kon vragen om eerst toestemming te vragen ivm de privacy van hem en mij (want als we aan het werken, slapen of andere dingen aan het doen zijn is het niet erg fijn als er ineens een of meerdere tieners in huis staan). Ik vind dat lastig, want ik wil de kinderen niet het gevoel geven dat ze niet welkom zijn. Het is ook hun huis tenslotte (en eerlijk gezegd niet het mijne, ook al ben ik er vaak). Maar tegelijkertijd voelt het ook niet fijn als ik steeds 'op mijn hoede' moet zijn omdat elk moment de sleutel in het slot kan gaan.
Ik ben dus benieuwd naar meningen van anderen hierover!
Later had ik een discussie met mijn vriend: wat voor afspraken moet je nou maken met je tieners hierover? Is het normaal dat ze gewoon altijd binnen kunnen lopen terwijl ze eigenlijk die dag of week bij hun andere ouder zijn, of moet je ze vragen hun bezoek eerst aan te kondigen? Mijn vriend vond dat hij de kinderen best kon vragen om eerst toestemming te vragen ivm de privacy van hem en mij (want als we aan het werken, slapen of andere dingen aan het doen zijn is het niet erg fijn als er ineens een of meerdere tieners in huis staan). Ik vind dat lastig, want ik wil de kinderen niet het gevoel geven dat ze niet welkom zijn. Het is ook hun huis tenslotte (en eerlijk gezegd niet het mijne, ook al ben ik er vaak). Maar tegelijkertijd voelt het ook niet fijn als ik steeds 'op mijn hoede' moet zijn omdat elk moment de sleutel in het slot kan gaan.
Ik ben dus benieuwd naar meningen van anderen hierover!
dinsdag 19 maart 2024 om 11:37
evelien2010 schreef: ↑19-03-2024 11:24In de basis is een kind natuurlijk overal welkom. Maar je hebt wel gewoon een omgangsregeling. Dus de ouder waar het kind is is op dat moment verantwoordelijk. Dan is het niet handig dat kind continu of langdurig elders is. Daarnaast andere afspraken die je bewust om de omgang heen gaat plannen en toezicht op kinderen. Ik zou niet willen dat puber met een stel vrienden uren in mijn huis is terwijl ik daarvan niet op de hoogte ben en ook niet aanwezig.
Veel alleenstaande ouders gebruiken die momenten ook om op te laden, zaken te regelen of dingen te doen die met kinderen niet kunnen. Dat kan je je niet voorstellen als je nog in een relatie zit. Maar je staat er natuurlijk verder alleen voor en moet alles zelf regelen. Geen tweede ouder om op terug te vallen.
Dit vind ik heel erg waar. Je past je in de dagen dat je de kinderen hebt veel meer aan de kinderen aan dan iemand in gezin met 2 ouders. Ik ben dan veel thuis, doe alles met de kinderen en het hele huishouden alleen, etc. Dat kost tijd en energie en die tijd en energie heb ik in de dagen daarna dan nodig voor mezelf (om meer te werken, vriendinnen te zien, etc). Dan is het niet handig als de kinderen verwachten dat ze op die dagen ook altijd aanspraak kunnen maken op je tijd en/of huis. Dus ja, in de basis zijn ze altijd welkom, maar er is niet altijd ruimte voor ze. Pubers vinden dat overigens niet zo erg hoor, die komen meer voor het huis dan voor jou
dinsdag 19 maart 2024 om 11:43
Duidelijk en rechtlijnig... maar het komt op mij niet warm en liefdevol en welkom over. Kinderen moeten ten alle tijde zich welkom moeten voelen. De ouders maken de keuze om te scheiden, dat is voor kinderen vaak al moeilijk genoeg, vervolgens co-0ouderschap, ook al geen keuze van de kinderen en dan nog deze opgelegde regels. Dat je van de partner scheidt, ok. maar dit voelt voor mij aan alsof je de kinderen na de scheiding gedoogd omdat je als ouder jouw 'eigen tijd' belangrijker vindt.Rooss4.0 schreef: ↑19-03-2024 08:38Mijn mening hierover is duidelijk en rechtlijnig, zijn de kinderen bij moeder dan blijven ze bij moeder en gaan ze dus niét naar vader. En vice versa. Gewoon niet of er moet al iets ergs aan de hand zijn.
Toen mijn kinderen nog wat kleiner waren kwamen ze op vaders dagen niet hier thuis en ik was daar ook niet van gediend.
Ik zou het -in jouw geval- dus ook zeer waarderen als vader dit serieus oppakt en zeer duidelijke afspraken maakt met zijn kroost.
Je gaat naar je moeder, klaar.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
dinsdag 19 maart 2024 om 11:52
Precies en dat heb ik dus andersom graag ook.september schreef: ↑19-03-2024 10:07Een vriendin van me ging vroeger als tiener vaak overdag naar het huis waar ze die week niet waren om lekker overdag met haar vriend te seksen zonder siblings en ouders in de buurt (ze was nog vrij jong). Toen was co-ouderschap trouwens nog vrij ongebruikelijk, volgens mij gingen veel kinderen om het weekend naar hun vader.
Eigenlijk wist ook niemand dat, want daarna ging ze ruim op tijd weer naar het huis waar ze die week was. Thuiswerken was toen nog geen optie, dus ouders waren overdag de deur uit.
Zijn ze bij hun vader dan is het huis van mij en wens ik niet gestoord te worden. Het ligt natuurlijk ook compleet aan de situatie, ze waren graag bij hun vader en mijn kinderen gingen juist heel erg goed op mijn extreme duidelijkheid. Daar hebben ze me laatst (ver in de volwassen leeftijd ondertussen) een groot compliment op gegeven.
...
dinsdag 19 maart 2024 om 11:53
Ja, ik vind dit ook echt heel hard. Arme kinderen.SweetFirefly schreef: ↑19-03-2024 11:43Duidelijk en rechtlijnig... maar het komt op mij niet warm en liefdevol en welkom over. Kinderen moeten ten alle tijde zich welkom moeten voelen. De ouders maken de keuze om te scheiden, dat is voor kinderen vaak al moeilijk genoeg, vervolgens co-0ouderschap, ook al geen keuze van de kinderen en dan nog deze opgelegde regels. Dat je van de partner scheidt, ok. maar dit voelt voor mij aan alsof je de kinderen na de scheiding gedoogd omdat je als ouder jouw 'eigen tijd' belangrijker vindt.
En ook steeds van huis wisselen…. Ga als ouders dan lekker bird nesten ofzo, maar dat vinden ouders vaak te ingewikkeld, dus moeten kinderen maar heen en weer. Want voor hen is dat prima ofzo. Maar dan wel dus alleen op de tijden dat het uitkomt ben je welkom en anders ga je maar lekker naar andere ouder. Echt hard.
dinsdag 19 maart 2024 om 11:54
Toen mijn kind kleiner was, heeft het dat niet eens gevraagd - toen vond het de duidelijke planning alleen maar prettig als houvast. Dus heeft weinig met liefdevol te maken op die leeftijd. Ze kunnen in de meeste gevallen (tenzij je echt in dezelfde wijk blijft wonen) niet eens solo van het ene naar het andere huis.
Pas als puber met eigen fiets en meer tussenuren begon dit soort dingen te spelen. En van een puber kan je wel verwachten dat er een soort basis communicatie is van "ik rij nog even via pap" - "ik kom even de sporttas ophalen, ben ik bij jullie vergeten".
Pas als puber met eigen fiets en meer tussenuren begon dit soort dingen te spelen. En van een puber kan je wel verwachten dat er een soort basis communicatie is van "ik rij nog even via pap" - "ik kom even de sporttas ophalen, ben ik bij jullie vergeten".
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
dinsdag 19 maart 2024 om 11:54
Kinderen die naar het huis van de andere ouder gaan onder diens werktijd, als ze er vanuit gaan dat het huis leeg is, doen dat vaak omdat ze zonder toezicht willen zijn. Als ze privacy willen kunnen ze dat toch ook vinden in hun eigen kamer in het huis van de ouder waar ze die week wonen. Waarom moeten ze dan toch in het andere, lege, huis zijn?
(uitzonderingen als 'een half uur tijd tussen school en sport en dit huis is dichterbij' daargelaten)
(uitzonderingen als 'een half uur tijd tussen school en sport en dit huis is dichterbij' daargelaten)
Coffee is never my cup of tea
dinsdag 19 maart 2024 om 11:55
Als je met mijn kinderen zult spreken krijg je precies het omgekeerde te horen. Ze hebben zich altijd onvoorwaardelijk van mijn liefde kunnen garanderen, daarom kon ik dit soort afspraken ook prima en rechtlijnig maken.SweetFirefly schreef: ↑19-03-2024 11:43Duidelijk en rechtlijnig... maar het komt op mij niet warm en liefdevol en welkom over. Kinderen moeten ten alle tijde zich welkom moeten voelen.
Ik ga nu eenmaal heel goed op duidelijkheid, zij ook. Waarschijnlijk ook doordat ze zo opgevoed zijn.
Ze waren (het is nu niet meer aan de orde) altijd welkom. Maar dat staat los van in- en uitgeloop. Even bellen en ik laat alles uit mijn handen klappen en kom ze halen.
...
dinsdag 19 maart 2024 om 11:55
Kinderen moeten zich altijd welkom voelen en het moet ook echt hun thuis zijn. Je kan natuurlijk wel vragen of ze even appen van te voren. Ook kan je best uitleggen dat je een belangrijke vergadering hebt en dat ze dus wat rustiger moeten zijn. Dat is wat anders dan zeggen dat ze niet langs mogen komen. Het is ook hun thuis maar jij mag er ook zijn uiteraard dus dan kan je best even aangeven dat je het komend uur een vergadering hebt of zo.
dinsdag 19 maart 2024 om 11:58
Ik ken iemand die kind was waar de ouders birdnesten. Dat heeft ze absoluut niet als fijn ervaren. Het voelde voor haar alsof haar ouders er een soort dubbelleven op nahielden waar ze helemaal geen onderdeel van waren. Ze kwamen ook nooit in die andere huizen, het was of ze steeds achtergelaten werden, terwijl hun ouders elders een ander leven opbouwden, waar zij niet bij hoorden. En thuis was er ook niet meer. Daarbij heeft elke ouder toch een ietwat eigen aanpak en regels, wat duidelijk is als je in het huis van die ouder bent. Maar niet als je in je eigen huis steeds weer net even anders moet leven omdat ouder op andere tijden kookt of wat dan ook.Coniglio schreef: ↑19-03-2024 11:53Ja, ik vind dit ook echt heel hard. Arme kinderen.
En ook steeds van huis wisselen…. Ga als ouders dan lekker bird nesten ofzo, maar dat vinden ouders vaak te ingewikkeld, dus moeten kinderen maar heen en weer. Want voor hen is dat prima ofzo. Maar dan wel dus alleen op de tijden dat het uitkomt ben je welkom en anders ga je maar lekker naar andere ouder. Echt hard.
Ieder kind zal het anders ervaren, maar zo geweldig hoeft birdnesten niet te zijn.
anoniem_670e3ef0ebfff wijzigde dit bericht op 19-03-2024 12:00
13.15% gewijzigd
dinsdag 19 maart 2024 om 12:00
Ik zou de privacy beperken tot de slaapkamers, jullie niet op die van hen, zij niet op die van jullie
en de rest van het huis is van iedereen.
Ouderschap houdt niet op bij de voordeur.
je maakt (hoop ik) ook geen afspraken over dat ze de ene ouders niet mogen bellen/appen.
Ouders verwachten altijd veel flexibiliteit van de kinderen, beetje meebewegen is voor de pubers heel fijn
en de rest van het huis is van iedereen.
Ouderschap houdt niet op bij de voordeur.
je maakt (hoop ik) ook geen afspraken over dat ze de ene ouders niet mogen bellen/appen.
Ouders verwachten altijd veel flexibiliteit van de kinderen, beetje meebewegen is voor de pubers heel fijn
dinsdag 19 maart 2024 om 12:02
Het gaat vooral om of de kinderen 'welkom' zijn, en wie er 'recht' heeft om in dat huis te zijn.
Als ik hier thuis (waar ik recht heb om te zijn) aan iemand anders (die net zoveel recht heeft) vraag of-ie ietsje stiller kan zijn, dan doet diegene dat.
Daarvoor is het helemaal niet nodig om te bepalen wie er wel of niet welkom is, en ik heb het gevoel dat die stap helemaal overgeslagen wordt, en dan springt de discussie meteen naar "wie is er een indringer en wie heeft de meeste rechten".
Als ik hier thuis (waar ik recht heb om te zijn) aan iemand anders (die net zoveel recht heeft) vraag of-ie ietsje stiller kan zijn, dan doet diegene dat.
Daarvoor is het helemaal niet nodig om te bepalen wie er wel of niet welkom is, en ik heb het gevoel dat die stap helemaal overgeslagen wordt, en dan springt de discussie meteen naar "wie is er een indringer en wie heeft de meeste rechten".
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
dinsdag 19 maart 2024 om 12:22
Oh ja zeker, ik vind het ook helemaal fijn zoals het nu gaat hoor! Herinneren hoort er inderdaad gewoon bij, het is een kind.belgali schreef: ↑19-03-2024 11:28Ik geloof dat dat met eigen permanent inwonende pubers niet anders is - dat herinneren hoort er wel een beetje bij toch.
Je hoeft ook niet de hele tijd op eieren te lopen hé. Je kan best vriendelijk vragen om een beetje rekening te houden met thuiswerk situaties.
Wat iemand zei, was hier ook de richtlijn : je bent altijd welkom, maar er wordt niet echt rekening met je gehouden (qua mee-eten, qua afspraken maken, of er al/niet iemand thuis is of al/niet iemand zit te werken). Dus op momenten buiten het schema om, pas jij je aan aan de situatie. Of je overlegt even van te voren.
dinsdag 19 maart 2024 om 12:31
Dat het zielig is voor kinderen van gescheiden ouders neem je niet weg door geen regels en afspraken voor ze te hebben.
Sterker nog, het heeft ook iets onverschilligs als je zegt dat het ok is dat kinderen tijdens hun tijd bij de ene ouder de hele tijd in jouw huis komen chillen.
Helemaal als je dat doet omdat het anders zielig zou zijn, dan denk je dus alleen maar aan jezelf en je eigen schuldgevoel ipv aan wat het beste is voor iedereen (incl. jezelf).
Sterker nog, het heeft ook iets onverschilligs als je zegt dat het ok is dat kinderen tijdens hun tijd bij de ene ouder de hele tijd in jouw huis komen chillen.
Helemaal als je dat doet omdat het anders zielig zou zijn, dan denk je dus alleen maar aan jezelf en je eigen schuldgevoel ipv aan wat het beste is voor iedereen (incl. jezelf).
dinsdag 19 maart 2024 om 12:37
Het handige van pubers is dat je dit soort dingen ook best gewoon met ze kan bespreken.
Je gebruikt het huis toch anders als je niemand verwacht. Continu rekening moeten houden met dat er misschien wellicht eventueel iemand zou kunnen langskomen is echt niet ontspannen en soms ronduit onhandig, om een heleboel redenen.
Dat snapt de gemiddelde puber over het algemeen best, zeker als je er wat voorbeelden bij geeft.
Hier twee pubers, van ieder één. Wij wonen wel samen.
Oudste is voltijds hier, jongste zo’n 70%.
Die komt na school regelmatig hier binnenvallen op dagen dat ze eigenlijk naar vader zou gaan. Maar ze komt dan even langs, wisselt haar boeken zodat ze minder hoeft te sjouwen, knuffel en doeg mam ik ga weer. Bijna standaard op een bepaalde dag en dat zegt ze dan ‘‘s ochtends ook nog even. Of als het heel slecht weer is, even schuilen (ze mogen niet op school blijven hangen en vader woont op drijfnat-tot-op-je-ondergoed-afstand, ik om de hoek). Maar dan stuurt ze een appje dat ze nog even hier komt in de appgroep die ze met mij en haar vader heeft, weten we het meteen beiden.
Mijn vriend werkt in het onderwijs dus die is overdag nooit thuis.
De oudste stuurt begin van de week haar rooster (school-werk-afspraken) en als er iets afwijkt appt ze in de appgroep die we met z’n drieën hebben. Dan weer vader ervan en ik ook, aangezien ik vaak wel thuis ben.
Je gebruikt het huis toch anders als je niemand verwacht. Continu rekening moeten houden met dat er misschien wellicht eventueel iemand zou kunnen langskomen is echt niet ontspannen en soms ronduit onhandig, om een heleboel redenen.
Dat snapt de gemiddelde puber over het algemeen best, zeker als je er wat voorbeelden bij geeft.
Hier twee pubers, van ieder één. Wij wonen wel samen.
Oudste is voltijds hier, jongste zo’n 70%.
Die komt na school regelmatig hier binnenvallen op dagen dat ze eigenlijk naar vader zou gaan. Maar ze komt dan even langs, wisselt haar boeken zodat ze minder hoeft te sjouwen, knuffel en doeg mam ik ga weer. Bijna standaard op een bepaalde dag en dat zegt ze dan ‘‘s ochtends ook nog even. Of als het heel slecht weer is, even schuilen (ze mogen niet op school blijven hangen en vader woont op drijfnat-tot-op-je-ondergoed-afstand, ik om de hoek). Maar dan stuurt ze een appje dat ze nog even hier komt in de appgroep die ze met mij en haar vader heeft, weten we het meteen beiden.
Mijn vriend werkt in het onderwijs dus die is overdag nooit thuis.
De oudste stuurt begin van de week haar rooster (school-werk-afspraken) en als er iets afwijkt appt ze in de appgroep die we met z’n drieën hebben. Dan weer vader ervan en ik ook, aangezien ik vaak wel thuis ben.
dinsdag 19 maart 2024 om 12:49
Precies, het is nogal eendimensionaal gedacht, ook ik gaf al eerder aan dat onze (stief)kinderen het juist prettig vinden. Vind het eerder nogal gebrekkig gedacht als uit een altijd open inloop in beide huizen zou moeten blijken dat een kind dus altijd welkom is. Bij mijn stiefkinderen wil nu het moeilijke en verdrietige geval dat ze zich bij hun moeder niet welkom voelen. Heel pijnlijk en verdrietig, maar dat zit 'm in volstrekt andere dingen dan iets als dit. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het voor sommige kinderen onwelkom zou kúnnen voelen, maar ik mag toch hopen dat ouders en stiefouders in de eerste plaats zelf weten wat goed is voor de kinderen en dat is niet per definitie, zoals door sommigen hier gesteld, dat ze overal moeten kunnen in - en uitlopen.Rooss4.0 schreef: ↑19-03-2024 11:55Als je met mijn kinderen zult spreken krijg je precies het omgekeerde te horen. Ze hebben zich altijd onvoorwaardelijk van mijn liefde kunnen garanderen, daarom kon ik dit soort afspraken ook prima en rechtlijnig maken.
Ik ga nu eenmaal heel goed op duidelijkheid, zij ook. Waarschijnlijk ook doordat ze zo opgevoed zijn.
Ze waren (het is nu niet meer aan de orde) altijd welkom. Maar dat staat los van in- en uitgeloop. Even bellen en ik laat alles uit mijn handen klappen en kom ze halen.
dinsdag 19 maart 2024 om 12:56
Lila-Linda schreef: ↑19-03-2024 12:45het lastige is wellicht ook, dat in dit geval, puber 'recht' heeft op dit huis, en TO niet
Het zou helpen, als pa een keer aankondigt, dat TO ook haar plek heeft in dat huis
Zij woont er officieel, ik niet, en dat ga ik vermoedelijk ook nooit doen. Tegelijk ben ik wel al jaren de serieuze partner van vader, maar zonder officiële status dus. Dus hebben wij dan evenveel recht om dit huis te gebruiken als werk/hang plek (ook als mijn vriend er niet is), of puber meer dan ik?
Dit klinkt overigens allemaal afstandelijker dan de werkelijkheid hoor, ze is uiteraard vaker in huis geweest als ik er was (was wel altijd aangekondigd), maar meestal is ze dan alleen en dan is het gewoon gezellig en ook rustig (want ze leest/studeert/tekent veel, het is geen hele wilde meid).
Gisteren was de eerste keer dat ze met vriendin kwam om te gamen.
dinsdag 19 maart 2024 om 13:01
En ik onderschrijf ook wat Evelien2010 zegt. Als je kinderen er een week niet zijn, dan deel je de tijd anders in. Dat kan niet anders. Voor bijna alle co-ouders zal gelden dat die weken niet 1 op 1 gelijk zijn. Dus waar je vroeger, met de kinderen altijd 100% bij je, alles gewoon deed wanneer het uit kwam, concentreert het zich nu vaak meer in 1 week, al was het maar omdat je de tijd met de kinderen ook "goed" wil besteden. En vergeet ook niet dat de kinderen - logisch - meer vragen in de week dat ze er wel zijn en daar wil je ook aan tegemoet komen. Dus grote kans dat co-ouders hun etentjes met vrienden in de week plannen dat de kinderen er niet zijn. Of de schilder die alle plafonds komt witten. Of een wat langer bezoek aan een arts. Of een weekend weg. Dat wordt dan allemaal wel lastig als de kinderen ook nog zomaar binnen kunnen lopen omdat ze overal welkom moeten zijn.
Overigens, als wij (de vader of ik) op een "anders dan anders" tijdstip thuis komen of onverwacht thuis werken in de week dat ze er wél zijn, laten we dit ook gewoon weten. Net zoals de kinderen zeggen dat ze een proefwerk hebben en al om 10 uur weer thuis zijn. Ik zie het dus echt meer als gewone omgangsvorm en rekening houden met elkaar.
Overigens, als wij (de vader of ik) op een "anders dan anders" tijdstip thuis komen of onverwacht thuis werken in de week dat ze er wél zijn, laten we dit ook gewoon weten. Net zoals de kinderen zeggen dat ze een proefwerk hebben en al om 10 uur weer thuis zijn. Ik zie het dus echt meer als gewone omgangsvorm en rekening houden met elkaar.
dinsdag 19 maart 2024 om 13:02
het is aan je vriend om richting zijn kinderen aan te geven, dat ze jou daar kunnen aantreffen omdat je er ook wel zit te werkenStientje schreef: ↑19-03-2024 12:56Zij woont er officieel, ik niet, en dat ga ik vermoedelijk ook nooit doen. Tegelijk ben ik wel al jaren de serieuze partner van vader, maar zonder officiële status dus. Dus hebben wij dan evenveel recht om dit huis te gebruiken als werk/hang plek (ook als mijn vriend er niet is), of puber meer dan ik?
Dit klinkt overigens allemaal afstandelijker dan de werkelijkheid hoor, ze is uiteraard vaker in huis geweest als ik er was (was wel altijd aangekondigd), maar meestal is ze dan alleen en dan is het gewoon gezellig en ook rustig (want ze leest/studeert/tekent veel, het is geen hele wilde meid).
Gisteren was de eerste keer dat ze met vriendin kwam om te gamen.
En dat je dan rekening houdt met elkaar
Dus Altijd welkom, gamen mag, maar check even of je alleen bent
dinsdag 19 maart 2024 om 13:06
maar je hoeft je agenda niet op ze aan te passen, mee-eten kan dan even niet. Dus dan regelt puber zelf maar even iets te eten.meisje85 schreef: ↑19-03-2024 13:01En ik onderschrijf ook wat Evelien2010 zegt. Als je kinderen er een week niet zijn, dan deel je de tijd anders in. Dat kan niet anders. Voor bijna alle co-ouders zal gelden dat die weken niet 1 op 1 gelijk zijn. Dus waar je vroeger, met de kinderen altijd 100% bij je, alles gewoon deed wanneer het uit kwam, concentreert het zich nu vaak meer in 1 week, al was het maar omdat je de tijd met de kinderen ook "goed" wil besteden. En vergeet ook niet dat de kinderen - logisch - meer vragen in de week dat ze er wel zijn en daar wil je ook aan tegemoet komen. Dus grote kans dat co-ouders hun etentjes met vrienden in de week plannen dat de kinderen er niet zijn. Of de schilder die alle plafonds komt witten. Of een wat langer bezoek aan een arts. Of een weekend weg. Dat wordt dan allemaal wel lastig als de kinderen ook nog zomaar binnen kunnen lopen omdat ze overal welkom moeten zijn.
Ze redden zich echt praktisch gezien prima
het lastige van pubers is, dat hun levens veel onregelmatiger worden. Niet gewoon school van half 9 tot 3, maar school/studie, baantjes, stappen, verkeringen, etc
En ook hun emotionele ondersteuning is grilliger, je kunt ze niet vragen even te wachten met verdriet hebben omdat de verkering uit is, omdat het niet jouw week is.
dinsdag 19 maart 2024 om 13:12
meisje85 schreef: ↑19-03-2024 13:01En ik onderschrijf ook wat Evelien2010 zegt. Als je kinderen er een week niet zijn, dan deel je de tijd anders in. Dat kan niet anders. Voor bijna alle co-ouders zal gelden dat die weken niet 1 op 1 gelijk zijn. Dus waar je vroeger, met de kinderen altijd 100% bij je, alles gewoon deed wanneer het uit kwam, concentreert het zich nu vaak meer in 1 week, al was het maar omdat je de tijd met de kinderen ook "goed" wil besteden. En vergeet ook niet dat de kinderen - logisch - meer vragen in de week dat ze er wel zijn en daar wil je ook aan tegemoet komen. Dus grote kans dat co-ouders hun etentjes met vrienden in de week plannen dat de kinderen er niet zijn. Of de schilder die alle plafonds komt witten. Of een wat langer bezoek aan een arts. Of een weekend weg. Dat wordt dan allemaal wel lastig als de kinderen ook nog zomaar binnen kunnen lopen omdat ze overal welkom moeten zijn.
Overigens, als wij (de vader of ik) op een "anders dan anders" tijdstip thuis komen of onverwacht thuis werken in de week dat ze er wél zijn, laten we dit ook gewoon weten. Net zoals de kinderen zeggen dat ze een proefwerk hebben en al om 10 uur weer thuis zijn. Ik zie het dus echt meer als gewone omgangsvorm en rekening houden met elkaar.
100% eens met alles dat je zegt. Soms bekruipt me het gevoel dat mensen denken of vinden dat je als gescheiden ouder ook als je de kinderen niet hebt voor de volle 100% beschikbaar moet zijn voor je kind (want anders is het zielig). Natuurlijk, als er echt iets is dan ben je er. Onmiddellijk. Maar verder is dat niet realistisch. De tijd vliegt gewoon voorbij met alle dingen die je niet of veel minder doet als je kinderen bij je zijn. En als je het zo bekijkt en ook aan je kinderen uitlegt, dan kan je inderdaad ook van je kinderen verwachten dat ze hun plannen even met je afstemmen.
dinsdag 19 maart 2024 om 13:15
hoe doe je dat met jouw kinderen? en heb je dan ook wel echt kind-vrije-tijd?Stientje schreef: ↑19-03-2024 13:12100% eens met alles dat je zegt. Soms bekruipt me het gevoel dat mensen denken of vinden dat je als gescheiden ouder ook als je de kinderen niet hebt voor de volle 100% beschikbaar moet zijn voor je kind (want anders is het zielig). Natuurlijk, als er echt iets is dan ben je er. Onmiddellijk. Maar verder is dat niet realistisch. De tijd vliegt gewoon voorbij met alle dingen die je niet of veel minder doet als je kinderen bij je zijn. En als je het zo bekijkt en ook aan je kinderen uitlegt, dan kan je inderdaad ook van je kinderen verwachten dat ze hun plannen even met je afstemmen.
dinsdag 19 maart 2024 om 13:17
Week op- week af. In de week dat ze bij vader zijn is er 1 middag waarop ze altijd bij mij langskomen. Verder incidenteel maar nooit onaangekondigd.Lila-Linda schreef: ↑19-03-2024 13:15hoe doe je dat met jouw kinderen? en heb je dan ook wel echt kind-vrije-tijd?
dinsdag 19 maart 2024 om 13:19
Zeker met pubers kun je toch bijna alles gewoon doen in de weken dat ze er zijn. Dat dat bij jongere kinderen niet lukt dat snap ik maar oudere pubers hoeven toch niet hun ouder continu om zich heenStientje schreef: ↑19-03-2024 13:12100% eens met alles dat je zegt. Soms bekruipt me het gevoel dat mensen denken of vinden dat je als gescheiden ouder ook als je de kinderen niet hebt voor de volle 100% beschikbaar moet zijn voor je kind (want anders is het zielig). Natuurlijk, als er echt iets is dan ben je er. Onmiddellijk. Maar verder is dat niet realistisch. De tijd vliegt gewoon voorbij met alle dingen die je niet of veel minder doet als je kinderen bij je zijn. En als je het zo bekijkt en ook aan je kinderen uitlegt, dan kan je inderdaad ook van je kinderen verwachten dat ze hun plannen even met je afstemmen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
