Kinderen
alle pijlers
Consultatiebureau
maandag 11 juni 2007 om 10:58
Het valt me op dat veel mensen zo negatief zijn over hun consultatiebureau. Het lijkt wel alsof je standaard moet zeggen dat het CB niks waard is en dat je er niets kan en dat ze je constant stomme adviezen geven. Je kind is te zwaar, je kind is te klein, het lijkt nooit goed te zijn.
Ik vind dat een beetje overdreven. De dames bij onze CB zien toch heel wat kinderen, en hebben daar alleen al door meer recht van spreken dan de tante of de buurvrouw. Maar zodra ik zeg dat de dame van het CB 'zusofzo' zei wordt er prompt smalend gelachen - alsof de dame van het CB standaard domme dingen zegt.
Hoe is jouw CB?
Ik vind dat een beetje overdreven. De dames bij onze CB zien toch heel wat kinderen, en hebben daar alleen al door meer recht van spreken dan de tante of de buurvrouw. Maar zodra ik zeg dat de dame van het CB 'zusofzo' zei wordt er prompt smalend gelachen - alsof de dame van het CB standaard domme dingen zegt.
Hoe is jouw CB?
maandag 11 juni 2007 om 11:00
De arts is uitstekend. De verpleegkundigen wisselen wat, eentje wil ik niet meer nadat ze me het advies gaf om naar een homeopaat te gaan (moet je net mij hebben). Dat heb ik toen gemeld aan de arts, en als het goed is worden dat soort adviezen niet meer gegeven.
Ik erger me ook wel eens aan dat eeuwige gezeur over het cb. Mensen willen gewoon niet horen dat hun kind te dik is, en dan heeft het cb het weer gedaan. Natuurlijk gaan er wel dingen mis, maar over het algemeen kun je er veel aan hebben.
Ik erger me ook wel eens aan dat eeuwige gezeur over het cb. Mensen willen gewoon niet horen dat hun kind te dik is, en dan heeft het cb het weer gedaan. Natuurlijk gaan er wel dingen mis, maar over het algemeen kun je er veel aan hebben.
maandag 11 juni 2007 om 11:05
Ik ben over het algemeen ook heel erg te spreken over mijn cb. Er is alleen 1 verpleegkundige die ik niet meer wil. Die prikte mis met een inenting en daar heeft mijn kleine meid nog aardig last van gehad. Heb haar toen 'savonds haar aller eerste paracetamolzetpil gegeven omdat ze duidelijk zo'n pijn had aan haar beentje. Dus die heeft het afgedaan maar de rest vind ik wel super.
maandag 11 juni 2007 om 11:05
Is mij ook al opgevallen.....en ik vind t heel vreemd want ook hier een supercb!! Minie is een paar weken na zijn geboorte heel erg af gaan vallen en ze schrokken dus ook erg toen ik de 1e keer kwam maar ze hebben me geweldig geholpen, ik mag altijd (rechstreeks) bellen voor adviezen en ik heb absoluut niet t gevoel dat er betutteld wordt.....Inmiddels is mijn manneke 7 maanden en groeit goed maar toch hebben ze altijd nog een beetje speciale aandacht voor dat magere manneke van toen :D
Door alle negatieve verhalen en benamingen vooraf ging ik er dus ook een beetje sceptisch naartoe de 1e keer maar ik heb t enorm getroffen en vind t altijd weer leuk als we ''weer mogen'' :D
Door alle negatieve verhalen en benamingen vooraf ging ik er dus ook een beetje sceptisch naartoe de 1e keer maar ik heb t enorm getroffen en vind t altijd weer leuk als we ''weer mogen'' :D
maandag 11 juni 2007 om 11:11
Ik ben erg tevreden over mijn cb! Alleen de laatste keer vond ik het wat minder, maar dat lag ook aan de vervangende arts (of aan de boodschap:P): Mijn dochter is te zwaar voor haar lengte. De andere arts heb ik daar nooit over gehoord en deze arts staat bekend als een 'zeur'.
Ondanks dit neem ik haar opmerking wel serieus: zie het topic: Wanneer is een dreumes (of peuter) te dik?
Ook andere adviezen van het cb heb ik meestal opgevolgd. Ze konden me daar goede redenen geven om dingen op een bepaalde manier te doen.
Ondanks dit neem ik haar opmerking wel serieus: zie het topic: Wanneer is een dreumes (of peuter) te dik?
Ook andere adviezen van het cb heb ik meestal opgevolgd. Ze konden me daar goede redenen geven om dingen op een bepaalde manier te doen.
maandag 11 juni 2007 om 11:19
De verpleegkundige is ok, de weeg- en meetmevrouw is gezellig, en (her)kent ook praktisch alle kindjes. 1 arts is ook leuk, 1 arts is gewoon heel vervelend.
De heel vervelende arts begon de 1e keer te klagen dat we er nog niet eerder waren geweest, en dat we er dus zo laat waren (zoon was toen zo´n 3 maanden, waarvan hij er 2,5 in het ziekenhuis gelegen had). Ze kende de gehoortest van het kinderziekenhuis niet (de ALGO-test, voor kinderen die o.a. op de NICU liggen), en vond het eigenlijk maar onzin dat zoon niet dezelfde gehoortest gekregen had die zij afnemen.
Zoon is geboren met een afwijking aan zijn blaas en piemeltje, en bij de algehele controle begon ze dat dus uitgebreid te bestuderen toen de luier openging. En eigenlijk wilde ze er ook wel foto´s van maken, zodat ze die ontwikkeling ook in de gaten konden houden. :o Daar waren wij enigszins door overdonderd, het leek ons ook niet echt nodig dat het cb zich daar ook mee bezig houdt.
Over het algemeen zijn we best tevreden over het cb, behalve dan die ene arts. Maar de adviezen die ze geven en de houding die ze hebben, is wel lekker met beide benen op de grond, en als het niet goed gaat, ook direct doorpakken. We gaan nu naar het peuterbureau, en stiekum hoop ik dat we de leuke mensen wel krijgen, en die vervelende arts niet meer.
De heel vervelende arts begon de 1e keer te klagen dat we er nog niet eerder waren geweest, en dat we er dus zo laat waren (zoon was toen zo´n 3 maanden, waarvan hij er 2,5 in het ziekenhuis gelegen had). Ze kende de gehoortest van het kinderziekenhuis niet (de ALGO-test, voor kinderen die o.a. op de NICU liggen), en vond het eigenlijk maar onzin dat zoon niet dezelfde gehoortest gekregen had die zij afnemen.
Zoon is geboren met een afwijking aan zijn blaas en piemeltje, en bij de algehele controle begon ze dat dus uitgebreid te bestuderen toen de luier openging. En eigenlijk wilde ze er ook wel foto´s van maken, zodat ze die ontwikkeling ook in de gaten konden houden. :o Daar waren wij enigszins door overdonderd, het leek ons ook niet echt nodig dat het cb zich daar ook mee bezig houdt.
Over het algemeen zijn we best tevreden over het cb, behalve dan die ene arts. Maar de adviezen die ze geven en de houding die ze hebben, is wel lekker met beide benen op de grond, en als het niet goed gaat, ook direct doorpakken. We gaan nu naar het peuterbureau, en stiekum hoop ik dat we de leuke mensen wel krijgen, en die vervelende arts niet meer.
maandag 11 juni 2007 om 11:44
Ik heb door verhuizing te maken gehad met twee cb's en ik ben heel tevreden over beiden. Ik vind de tips vaak goed en ik vind ze helemaal niet zeuren. Sterker nog, toen ik mij zorgen maakte over groei dochter (1 jaar, maat 68) wuifden zij het weg met "het is een levendig kind, gewoon een beetje klein, waarschijnlijk haalt ze het nog in". En zo was het ook, ze is nu heel gemiddeld.
maandag 11 juni 2007 om 11:48
maandag 11 juni 2007 om 11:54
ik ga sinds een jaar met scheven ogen naar het cb bij ons. een jaar geleden was mijn zoontje zeven weken en hebben ze me meerdere keren naar huis gestuurd met een kind wat ondervoed was en knalgeel.
op de dag dat ik er achter kwam dat hij na zeven weken zowat niet meer woog dan bij zijn geboorte, stond ik daar meteen op de stoep. ze hebben me met een kluitje het riet in gestuurd (ga maar 30cc bijvoeden) en met een ziek kind naar huis laten gaan. 's avonds lag hij in het ziekenhuis...
bij ons op de pijler, april moeders 2006, zijn er wel erg veel voorbeelden van falende cb's hoor. verkeerde inentingen, geen kiss syndroom herkennen, paniekzaaierij. houd op schei uit, ik kom alleen nog voor mijn prikken en wat ze zeggen gaat het ene oor in en het andere uit. vind het nog steeds stom dat ik geen klacht heb ingediend, ze zijn nooit met verontschuldigingen of iets gekomen.
op de dag dat ik er achter kwam dat hij na zeven weken zowat niet meer woog dan bij zijn geboorte, stond ik daar meteen op de stoep. ze hebben me met een kluitje het riet in gestuurd (ga maar 30cc bijvoeden) en met een ziek kind naar huis laten gaan. 's avonds lag hij in het ziekenhuis...
bij ons op de pijler, april moeders 2006, zijn er wel erg veel voorbeelden van falende cb's hoor. verkeerde inentingen, geen kiss syndroom herkennen, paniekzaaierij. houd op schei uit, ik kom alleen nog voor mijn prikken en wat ze zeggen gaat het ene oor in en het andere uit. vind het nog steeds stom dat ik geen klacht heb ingediend, ze zijn nooit met verontschuldigingen of iets gekomen.
maandag 11 juni 2007 om 12:02
Het zal ongetwijfeld per cb verschillen maar de mijne is echt flut.
De laatste keer dat ik er stond, stond de cb-bus er zelf niet. Foutje sorry.
De keer daarvoor stond ik er, de bus ook maar geen arts/verpleegkundige/meetmevrouw te bekennen. Foutje sorry.
En de eerste paar keer hebben ze inentingen vergeten te geven... Foutje sorry.
De laatste keer dat ik er stond, stond de cb-bus er zelf niet. Foutje sorry.
De keer daarvoor stond ik er, de bus ook maar geen arts/verpleegkundige/meetmevrouw te bekennen. Foutje sorry.
En de eerste paar keer hebben ze inentingen vergeten te geven... Foutje sorry.
maandag 11 juni 2007 om 12:02
Hier ook een goed CB. Nou heb ik ook nooit problemen gehad met mijn kinderen, dus eigenlijk kan ik er niet zo goed over oordelen. Bij ons is het altijd "goed gegroeid, ontwikkeling volgens het boekje, heeft u nog vragen?". En nee, die heb ik niet. Dus of er goede of minder goede adviezen gegeven worden, geen idee.
Mijn kinderen mogen volgende maand weer, en ik kijk er nu al naar uit. Heerlijk vind ik het altijd!
Mijn kinderen mogen volgende maand weer, en ik kijk er nu al naar uit. Heerlijk vind ik het altijd!
maandag 11 juni 2007 om 12:25
Heb drie kinderen en door aardig wat verhuizingen meerdere CB´s meegemaakt. Bij mij heet het inmiddels ConsternatieBuro. Slechte ervaringen dus. Het begon ooit eens het huisbezoek waarbij de verpleegkundige zoonlief bijna liet kletteren gevolgd door een vermoeden van kindermishandeling omdat de betreffende arts en verpleegkundige de Mongolenvlek die mijn oudste heeft niet herkenden.Een compleet normaal verschijnsel, zeker bij gemengde en donkere kindjes. En het werd er in de loop der jaren niet veel beter op. Rare adviezen, paniek om niets, dingen als niet zo belangrijk afschuiven wat wel belangrijk bleek te zijn, doen alsof ik een soort van mega-overbezorgde moeder was. Inmiddels zijn oudste twee zeven en acht jaar. Derde knul is nu ruim vier maanden (bijna vijf) en opnieuw mag ik naar het CB. O joy. Het begon met een huisbezoek, waarbij de verpleegkundige tegen me aan het praten was alsof ik 13 was en een kind had gekregen. (Goh, moet een kindje boeren na een voeding? En kan ik sudocreme op zijn billen smeren bij uitslag? Nou, dat is echt een verrassing hoor.) Ze vond het ook nodig om in nou niet echt bedekte termen aan te geven hoe ze over flesvoeding dacht, zonder te informeren naar de oorzaak van die vervloekte flesvoeding. Maar gerichte informatie over die flesvoeding had ze niet eens. Zoonlief is een behoorlijk groot kind. En hij had niet genoeg aan zijn voedingen. Dus moest ik maar Nutrix toevoegen. Bij DRIE weken oud! Niet gedaan dus. Met twee/drie maanden moesten we de laatste voeding maar gaan afbouwen. Ondanks het feit dat hij nog steeds niet genoeg had aan die voedingen en we dus met fiepen etc. de tijd tussen de voedingen rekten. Nee die laatste fles moest er vanaf. De kinderarts dacht er anders over. En Max kreeg bijvoeding in plaats van minder voeding. De laatste keer dat we er waren, de vier maanden controle) suggereerde ze dat we langzaam aan maar eens met brood moesten beginnen. Eeeeh, hij is vier maanden. Ach ja, hij is ook zo groot of nee doe toch nog maar niet. Daarbij werden zijn eerste twee prikken niet op zijn kaart bijgeschreven en wilde men bij een maand de
tweede prikken geven. Tja, ik heb weer niet echt vertrouwen in het CB vrees ik.
tweede prikken geven. Tja, ik heb weer niet echt vertrouwen in het CB vrees ik.
maandag 11 juni 2007 om 12:43
Tja... over de artsen op het CB ben ik wel tevreden, maar 1 verpleegkundige.... verhaal is werkelijk te gek voor woorden. De eerste keer dat dochter door haar geprikt werd, had ze twee pogingen nodig. Kan gebeuren, ik ben zelf verpleegkundige, en vooral bij die kleintjes kan die naald er zo weer uit floepen. Maarja, wel een over de rooie dochter, want ook zij vind prikken geen pretje. Bij de tweede keer dat ze door haar geprikt moest worden, wederom naald eruit.. weer terug... weer die naald eruit, terwijl dochter op dat moment door mij in de houdgreep was genomen en dus ECHT stil zat. Ik heb gezegd dat ik niet wilde dat zij nog een keer prikte (van de vloeistof zat alles nog in de spuit), en toen zei ze dat er verder niemand was om te prikken, dus dat zij het wel moest doen, of wilde ik het zelf doen?!?! Ik heb die injectiespuit gepakt, bij dochter erin gezet (ja, mij lukte het wel in een keer zonder hulp). Ze was stomverbaasd, want wist niet dat ik pleeg ben en daar mijn hand niet voor omdraai, heb vaker kinderen geprikt. Heb haar in niet mis te verstane bewoordingen verteld wat ik van haar vond, en een klacht ingediend. Ze werkt er nu niet meer, weet niet of dat vrijwillig is of dat ze er niet meer mocht werken, maar dit was werkelijk te absurd voor woorden.
Ik kan er niets aan doen, maar de verpleegkundigen vertrouw ik daardoor niet meer.
Overigens krijg ik ook steeds van de verpleegkundigen te horen dat dochter te zwaar is (van eentje moest dochter van 8 maanden zelfs op dieet, arts 5 minuten later vond dat belachelijk...), terwijl de artsen steeds zeggen dat ze erg gespierd is (ze kon met 7 maanden staan, met 11 maanden lopen en is ook echt sterk) en het dus niet vreemd is dat ze zwaar is... wie moet je dan geloven?!?!
Ik kan er niets aan doen, maar de verpleegkundigen vertrouw ik daardoor niet meer.
Overigens krijg ik ook steeds van de verpleegkundigen te horen dat dochter te zwaar is (van eentje moest dochter van 8 maanden zelfs op dieet, arts 5 minuten later vond dat belachelijk...), terwijl de artsen steeds zeggen dat ze erg gespierd is (ze kon met 7 maanden staan, met 11 maanden lopen en is ook echt sterk) en het dus niet vreemd is dat ze zwaar is... wie moet je dan geloven?!?!
maandag 11 juni 2007 om 12:46
Zowel positiee als negatieve ervaringen hier.
Met mjn oudste prima ervaringen.
Mijn middelste is een tengere spriet die vanaf haar geboorte een vrij gemiddelde lengte heeft maar qua gewicht op de ondergrens zit. Daar heb ik bijna een jaar lang gezeur en stomme adviezen ('begin maar vast met groente en fruit want dan wordt ze wat dikker' met amper 4 maanden, alsof dat meer calorieen bevat dan bv) over aan moeten horen voor ze de briljante conclusie trokken dat dit nou eenmaal haar bouw was.
De jongste is keurig op tijd doorverwezen naar kinderfysio vanwege een voorkeurshouding toen bleek dat adviezen daarover weinig zoden aan de dijk zetten. Prima dus.
Maar aan de andere kant presteerde de arts het om toen hij twee maanden was en ik op haar vraag naar het aantal borstvoedingen per etmaal '7 of 8 ofzo' antwoordde geschokt 'Zoveel?! Nou, dan moeten we maar even aankijken hoe dat gaat..' te roepen.
Met mjn oudste prima ervaringen.
Mijn middelste is een tengere spriet die vanaf haar geboorte een vrij gemiddelde lengte heeft maar qua gewicht op de ondergrens zit. Daar heb ik bijna een jaar lang gezeur en stomme adviezen ('begin maar vast met groente en fruit want dan wordt ze wat dikker' met amper 4 maanden, alsof dat meer calorieen bevat dan bv) over aan moeten horen voor ze de briljante conclusie trokken dat dit nou eenmaal haar bouw was.
De jongste is keurig op tijd doorverwezen naar kinderfysio vanwege een voorkeurshouding toen bleek dat adviezen daarover weinig zoden aan de dijk zetten. Prima dus.
Maar aan de andere kant presteerde de arts het om toen hij twee maanden was en ik op haar vraag naar het aantal borstvoedingen per etmaal '7 of 8 ofzo' antwoordde geschokt 'Zoveel?! Nou, dan moeten we maar even aankijken hoe dat gaat..' te roepen.
maandag 11 juni 2007 om 12:47
Ik ben ook heel tevreden. Het idee dat je kind een beetje in de gaten wordt gehouden door mensen die er net wat meer verstand vanhebben dan ik vind ik heel prettig. Ik vind het ook zo verwend, al dat geklaag erover, ben juist blij dat we dit systeem in Nederland hebben. Mijn nichtjes in Amerika moeten het allemaal zelf maar uitzoeken.
Ik heb vanaf de geboorte van mijn eerste zoontje dezelfde arts en verpleegkundige en ben echt erg over ze te spreken. Mijn kinderen hebben geen gezondheidsproblemen maar oudste was (is) een heel slechte slaper en daar hebben ze me goede adviezen voor gegeven.
Ik leerde trouwens pas op het consultatiebureau wat een Mongolenvlek was, toen ik vroeg of het niet raar was dat die blauwe plek van de bevalling na zeven weken nog steeds op zoons schouder zat...:D
Ik heb vanaf de geboorte van mijn eerste zoontje dezelfde arts en verpleegkundige en ben echt erg over ze te spreken. Mijn kinderen hebben geen gezondheidsproblemen maar oudste was (is) een heel slechte slaper en daar hebben ze me goede adviezen voor gegeven.
Ik leerde trouwens pas op het consultatiebureau wat een Mongolenvlek was, toen ik vroeg of het niet raar was dat die blauwe plek van de bevalling na zeven weken nog steeds op zoons schouder zat...:D
maandag 11 juni 2007 om 12:51
Hier ligt het eraan bij wie je komt.
De CB arts vind ik echt ronduit slecht. Bovendien is het een chagerijnige doos. Ze gaat heel erg uit van standaarden. Mijn dochter is al vanaf de geboorte een zeer matige eter.
Toen de arts vroeg naar de heoveelheid flesvoeding die ze dronk begon ik te vertellen en op een gegeven moment wilde ik vertellen dat 600 ml in een etmaal een "goede dag" betekende liet ze me niet eens uitpraten en nadat ik begon: Een dag met 600ml... Tetterde ze er meteen overheen: Ja dat is niks, dan is het een slechte dag en ze moet minimaal 800 ml drinken.
Ze bleef maar hameren op het feit dat dochter minimaal 800 ml moest drinken, liefst meer. Op een gegeven moment heb ik gevraagd of ik er soms een trechter in moest zetten :o
Toen dochter 11 maanden was raakte de arts zowat in shock toen ik vertelde dat mijn dochter nog niet kon staan.
Ze pakte mijn dochter en probeerde het, dochterlief trok gewoon de beentjes op en ze riep uit: ze snapt er echt helemaal niks van! Ze snapt niet waarvoor ze voetjes heeft!
Ik zei: nee dat zei ik net toch.
Toen begon ze een heel verhaal dat we elke dag meerdere malen staan moesten gaan oefenen, en deed voor bij mijn dochter hoe dat dan zou moeten. Ze hield met 1 arm mijn dochter tegen zich aan en dwong met de andere hand de voetjes op tafel, heel hardhandig. Mijn dochter zette het op een brullen en ik was echt flabbergasted en later heel kwaad.
Ze luietsret nooit en draait altijd standaardriedels af alsof je achterlijk bent.
Die arts is ook geobsedeerd door gewicht. Eeen kind moet vet en zwaar zijn en vooral veeeel eten en mijn dochter is altijd te licht en te klein. Ze is ook heel tenger en klein, maar nog binnen de curve.
Gelukkig houdt de kinderarts in het ziekenhuis mijn dochters groei ook in de gaten en die vind haar altijd heel erg prima, daar vertrouw ik iets meer op.
De wijverpleegkundige daarentegen is echt een schat. Bij het huisbezoek was ze zo lief voor me, ik had een heel nare bevalling gehad en het ging de eerste weken nogal slecht met me. Ze pepte me echt op.
Ze is ook altijd heel erg lief tegen mijn dochter en kan goed prikken.
Als ik weer eens op het CB zat omdat ik wanhopig werd van het weinige eten, pept ze me altijd op dat ik vertrouwen moet houden, dat mijn dochter na een slechte periode altijd weer (kort) gaat eten en dat ik haar gewoon moet vertrouwen. Dat het altijd weer goed is gekomen en goed komen gaat. En dat haar curve prima verloopt.
Ze heeft ook altijd goede tips en kijkt echt naar het kind en luistert naar me.
Dus het ligt er echt helemaal aan wie je tegenover je hebt.
De CB arts vind ik echt ronduit slecht. Bovendien is het een chagerijnige doos. Ze gaat heel erg uit van standaarden. Mijn dochter is al vanaf de geboorte een zeer matige eter.
Toen de arts vroeg naar de heoveelheid flesvoeding die ze dronk begon ik te vertellen en op een gegeven moment wilde ik vertellen dat 600 ml in een etmaal een "goede dag" betekende liet ze me niet eens uitpraten en nadat ik begon: Een dag met 600ml... Tetterde ze er meteen overheen: Ja dat is niks, dan is het een slechte dag en ze moet minimaal 800 ml drinken.
Ze bleef maar hameren op het feit dat dochter minimaal 800 ml moest drinken, liefst meer. Op een gegeven moment heb ik gevraagd of ik er soms een trechter in moest zetten :o
Toen dochter 11 maanden was raakte de arts zowat in shock toen ik vertelde dat mijn dochter nog niet kon staan.
Ze pakte mijn dochter en probeerde het, dochterlief trok gewoon de beentjes op en ze riep uit: ze snapt er echt helemaal niks van! Ze snapt niet waarvoor ze voetjes heeft!
Ik zei: nee dat zei ik net toch.
Toen begon ze een heel verhaal dat we elke dag meerdere malen staan moesten gaan oefenen, en deed voor bij mijn dochter hoe dat dan zou moeten. Ze hield met 1 arm mijn dochter tegen zich aan en dwong met de andere hand de voetjes op tafel, heel hardhandig. Mijn dochter zette het op een brullen en ik was echt flabbergasted en later heel kwaad.
Ze luietsret nooit en draait altijd standaardriedels af alsof je achterlijk bent.
Die arts is ook geobsedeerd door gewicht. Eeen kind moet vet en zwaar zijn en vooral veeeel eten en mijn dochter is altijd te licht en te klein. Ze is ook heel tenger en klein, maar nog binnen de curve.
Gelukkig houdt de kinderarts in het ziekenhuis mijn dochters groei ook in de gaten en die vind haar altijd heel erg prima, daar vertrouw ik iets meer op.
De wijverpleegkundige daarentegen is echt een schat. Bij het huisbezoek was ze zo lief voor me, ik had een heel nare bevalling gehad en het ging de eerste weken nogal slecht met me. Ze pepte me echt op.
Ze is ook altijd heel erg lief tegen mijn dochter en kan goed prikken.
Als ik weer eens op het CB zat omdat ik wanhopig werd van het weinige eten, pept ze me altijd op dat ik vertrouwen moet houden, dat mijn dochter na een slechte periode altijd weer (kort) gaat eten en dat ik haar gewoon moet vertrouwen. Dat het altijd weer goed is gekomen en goed komen gaat. En dat haar curve prima verloopt.
Ze heeft ook altijd goede tips en kijkt echt naar het kind en luistert naar me.
Dus het ligt er echt helemaal aan wie je tegenover je hebt.
maandag 11 juni 2007 om 12:52
Over het team die thuis ondersteuning geeft was ik trouwens wel heeeeeeel tevreden! Dochter had erg last van krampen, was een huilbaby (een echte;(, huilde gemiddeld 12 uur per dag, was 1 uur per dag rustig en verder sliep ze gelukkig wel...), en toen ik na twee maanden aan het eind van mijn latijn was (op het CB zelf zei de verpleegkundige alleen: niets aan te doen, die krampjes, gaat vanzelf over...), heb ik ze gebeld om hulp. Ze hebben me helemaal uit de put weten te praten. Niet dat mijn dochter minder huilde, of minder krampen had, maar ze gaven mij heel erg het gevoel dat ik deed wat ik kon, wat ik deed was goed voor haar, het zou even doorbijten worden, maar het zou zeker zijn vruchten afwerpen... waarschijnlijk een standaardriedel, maar jeetje... wat was ik blij dat ik begrepen werd en dat me verteld werd dat ik het goed deed! De belangrijkste tip die ze me gaven: de drie R'en. Voor huilbabies zijn die heel belangrijk, en op een gegeven moment weet je met een huilbaby niet meer waar je het zoeken moet, dus was met name de regelmaat ver te zoeken. Toen we dat invoerden, gaf dat erg veel rust, voor zowel dochter als ons. Het heeft ruim een week geduurd voor ze het 'pikte' (volgens het CB vrij lang, maar toch..), huilde toen minder (van 12 uur per dag naar 8 uur per dag, voor ons een zegen...) en een maand later waren gelukkig de krampen over, het huilen hield op, en kwam ons 'echte' kindje tevoorschijn. Een heerlijk goedlachs vrolijk meisje!!
maandag 11 juni 2007 om 13:33
Hier voornamelijk positieve verhalen. Na 5 (!) antibiotica kuren in haar eerste levensjaar, allemaal voor oorontstekingen met een doorgebroken trommelvlies, wilden we toch echt wel dat ons dochtertje naar de KNO-arts doorverwezen zou worden. De huisarts bleef het maar vergoeilijken met 'ach ze is gewoon een orenkindje'. De CB-arts heeft toen voor een doorverwijzing gezorgd. Volgens de KNO-arts geheel terecht. Ze heeft nu buisjes.
En hier in de omgeving kun je, als onzekere pas-geboren-ouder, ten allen tijde bellen. Daar hebben we tijdens de 1e paar maanden (met veel krampjes) vrij dankbaar gebruik van gemaakt.
En hier in de omgeving kun je, als onzekere pas-geboren-ouder, ten allen tijde bellen. Daar hebben we tijdens de 1e paar maanden (met veel krampjes) vrij dankbaar gebruik van gemaakt.
maandag 11 juni 2007 om 15:01
Je moet helemaal niets nee. Maar ik ben altijd wel benieuwd hoeveel ze gegroeid is. ;)
En sinds mijn vriendin Bureau Jeugdzorg achter zich aan kreeg omdat ze niet naar de CB controles ging en ik erachter kwam dat het hier standaard is dat ze na 2 maal niet verschijnen standaard een melding bij het AMK maken heb ik zo het idee dat vrijwillig een subjectief begrip is ;)
En sinds mijn vriendin Bureau Jeugdzorg achter zich aan kreeg omdat ze niet naar de CB controles ging en ik erachter kwam dat het hier standaard is dat ze na 2 maal niet verschijnen standaard een melding bij het AMK maken heb ik zo het idee dat vrijwillig een subjectief begrip is ;)
