Kinderen
alle pijlers
Contact tussen vader en kinderen
dinsdag 17 mei 2022 om 11:37
Een aantal jaren geleden ben ik weggegaan bij mijn ex, na 14 jaar relatie. Vanwege zijn verslaving en alle negatieve gevolgen die daarbij horen. Hij had meteen een nieuwe relatie, waar hij nu nog mee samen is.
We hebben samen twee kinderen.
Vanaf dag 1 na het verbreken stond ik er alleen voor. Hij trok bij zijn vriendin in en ik was alleen met de kinderen. Ik heb een prachtig huis kunnen krijgen en een leventje opgebouwd met mijn kinderen. Al die tijd leefde hij van godd loss en heeft nooit gevraagd naar de kinderen. Ik stond er helemaal alleen voor, ook financieel. Door zijn verslaving had ik geen spaargeld.
Na een tijdje ging er een knop om en besefte hij wat hij allemaal had verpest. Hij wilde mij terug en trok alles uit de kast. Tot aan stalken toe. Heel erg eng. Toen heb ik definitief al het contact verbroken. Hij mocht de kinderen wel zien, maar daar toonde hij geen interesse in. Hij zat in een heel diep dal. Verslaving, schulden, gevangenis etc.
Een hele tijd later ging het weer wat beter. Hij heeft geaccepteerd dat wij voorgoed verleden tijd zijn. Op mijn initiatief is het contact tussen hem en de kinderen weer herstelt. Er was een omgangsregeling van 2/3 dagen per maand en hij is begonnen met alimentatie betalen. Ik heb goed contact met zijn vriendin. Ze is een lieve meid en goed voor onze kinderen. Het contact blijft wel echt bij deze dagen. Vader vraagt niet om meer, terwijl ik wel aangeef dat hij ze altijd mag ophalen. We wonen 5 min. bij elkaar vandaan. Ook toont hij verder geen interesse en vraagt nooit naar ze. Maar als ik kijk waar we vandaan komen. Ben ik hier al blij mee.
Tot een aantal weken geleden. Hij komt de kinderen niet meer ophalen, belt niet en reageert nergens op. We hebben al 2 maand niks gehoord. Ik heb wel contact met zn vriendin, maar ook zij weet niet waarom hij zo doet. Ik vermoed door de verslaving. Maar ik ben er zo klaar mee dat ik al jaren moet smeken om contact. Het komt nooit vanuit vader zelf.
Aankomend weekend heeft dochter een sportwedstrijd (vader weet niet eens dat ze op deze sport zit) . Ze heeft gevraagd of ik vader en vriendin wil uitnodigen. Maar eigenlijk gaat dit nu tegen mijn principes in. Het doet me zoveel pijn om de kinderen zo te zien. Hoe kun je als vader zo zijn? Moet ik eerlijk zijn tegen de kinderen? Ik vind het zo lastig. Ik heb de afgelopen jaren niks slechts over papa gezegd.
We hebben samen twee kinderen.
Vanaf dag 1 na het verbreken stond ik er alleen voor. Hij trok bij zijn vriendin in en ik was alleen met de kinderen. Ik heb een prachtig huis kunnen krijgen en een leventje opgebouwd met mijn kinderen. Al die tijd leefde hij van godd loss en heeft nooit gevraagd naar de kinderen. Ik stond er helemaal alleen voor, ook financieel. Door zijn verslaving had ik geen spaargeld.
Na een tijdje ging er een knop om en besefte hij wat hij allemaal had verpest. Hij wilde mij terug en trok alles uit de kast. Tot aan stalken toe. Heel erg eng. Toen heb ik definitief al het contact verbroken. Hij mocht de kinderen wel zien, maar daar toonde hij geen interesse in. Hij zat in een heel diep dal. Verslaving, schulden, gevangenis etc.
Een hele tijd later ging het weer wat beter. Hij heeft geaccepteerd dat wij voorgoed verleden tijd zijn. Op mijn initiatief is het contact tussen hem en de kinderen weer herstelt. Er was een omgangsregeling van 2/3 dagen per maand en hij is begonnen met alimentatie betalen. Ik heb goed contact met zijn vriendin. Ze is een lieve meid en goed voor onze kinderen. Het contact blijft wel echt bij deze dagen. Vader vraagt niet om meer, terwijl ik wel aangeef dat hij ze altijd mag ophalen. We wonen 5 min. bij elkaar vandaan. Ook toont hij verder geen interesse en vraagt nooit naar ze. Maar als ik kijk waar we vandaan komen. Ben ik hier al blij mee.
Tot een aantal weken geleden. Hij komt de kinderen niet meer ophalen, belt niet en reageert nergens op. We hebben al 2 maand niks gehoord. Ik heb wel contact met zn vriendin, maar ook zij weet niet waarom hij zo doet. Ik vermoed door de verslaving. Maar ik ben er zo klaar mee dat ik al jaren moet smeken om contact. Het komt nooit vanuit vader zelf.
Aankomend weekend heeft dochter een sportwedstrijd (vader weet niet eens dat ze op deze sport zit) . Ze heeft gevraagd of ik vader en vriendin wil uitnodigen. Maar eigenlijk gaat dit nu tegen mijn principes in. Het doet me zoveel pijn om de kinderen zo te zien. Hoe kun je als vader zo zijn? Moet ik eerlijk zijn tegen de kinderen? Ik vind het zo lastig. Ik heb de afgelopen jaren niks slechts over papa gezegd.
dinsdag 17 mei 2022 om 11:45
Gewoon vader uitnodigen, want het zij wil het graag en het gaat om haar, niet om jou gevoelens over deze situatie. Als hij komt opdagen, fijn voor haar, zo niet, dan heb je het iig geprobeerd. Ik zou wel eerlijk tegen haar zijn dat je niet weet of hij reageert/komt, maar dat je het hem hebt gevraagd.
dinsdag 17 mei 2022 om 11:47
Dochter heeft gevraagd of je ze wil uitnodigen, dan zou ik dat doen. Je principes begrijp ik maar daar heeft jouw dochter niks mee te maken. Ze geeft nadrukkelijk aan dat zij vader en vriendjn hierbij wil hebben.
Grote kans dat hij niet komt maar dan heb je het wel gevraagd en dan kan ze met de tujd zelf conclusies trekken.
Grote kans dat hij niet komt maar dan heb je het wel gevraagd en dan kan ze met de tujd zelf conclusies trekken.
dinsdag 17 mei 2022 om 11:47
Weten je kinderen dan helemaal niks van hun vader? Ik neem aan dat je ze geen sprookjes op de mouw hebt gespeld (hoe oud zijn ze inmiddels trouwens)?
Je hoeft hun vader natuurlijk niet af te vallen, maar ik geloof wel dat ik de afgelopen jaren dingen zou hebben gezegd als: jullie vader heeft problemen waar hij mee aan de slag moet en dat betekent dat jullie vader net wat anders is dan een gemiddelde vader. Ik probeer heel erg mee te denken zodat jullie er geen last van hebben, maar als papa (vul in, niet komt, niet belt, maar 2 dagen kan of welk gedrag er dan ook voortvloeit) dan kan ik het niet altijd oplossen. Dat is toch ook echt papa's stukje en dat is toch waar we het mee zullen moeten doen.
Zoiets. Ik zou stoppen met mooi weer spelen in ieder geval. Je kinderen zullen moeten weten dat papa komt met een hoop beperkingen en dat jij die niet weg kunt nemen, ook al zou je het willen. Afhankelijk van de leeftijd van je dochter zou ik daar dan toch mee beginnen met zo'n gesprek.
Je hoeft hun vader natuurlijk niet af te vallen, maar ik geloof wel dat ik de afgelopen jaren dingen zou hebben gezegd als: jullie vader heeft problemen waar hij mee aan de slag moet en dat betekent dat jullie vader net wat anders is dan een gemiddelde vader. Ik probeer heel erg mee te denken zodat jullie er geen last van hebben, maar als papa (vul in, niet komt, niet belt, maar 2 dagen kan of welk gedrag er dan ook voortvloeit) dan kan ik het niet altijd oplossen. Dat is toch ook echt papa's stukje en dat is toch waar we het mee zullen moeten doen.
Zoiets. Ik zou stoppen met mooi weer spelen in ieder geval. Je kinderen zullen moeten weten dat papa komt met een hoop beperkingen en dat jij die niet weg kunt nemen, ook al zou je het willen. Afhankelijk van de leeftijd van je dochter zou ik daar dan toch mee beginnen met zo'n gesprek.
dinsdag 17 mei 2022 om 11:48
Waarom wil je zó graag dat je kinderen bij hun verslaafde vader zijn?
Deze man heeft zijn prioriteiten niet bij de kinderen. Alleen maar bij zijn verslaving, bij de waan van het moment. Die kijkt niet verder dan de dag van morgen en zelfs dát is al veel gevraagd.
Dus, hoe kun je als vader zo zijn? Nou, dat is inderdaad raar en niet voor te stellen.
Maar hij is dan ook geen 'vader' he? Hij is een verslaafde die ergens ooit in 2x 5 minuten een kind heeft gemaakt bij jou.
En dan is: hoe kun je als verslaafde nou niet voor je kinderen willen zijn? Een hele logische.
Deze man heeft zijn prioriteiten niet bij de kinderen. Alleen maar bij zijn verslaving, bij de waan van het moment. Die kijkt niet verder dan de dag van morgen en zelfs dát is al veel gevraagd.
Dus, hoe kun je als vader zo zijn? Nou, dat is inderdaad raar en niet voor te stellen.
Maar hij is dan ook geen 'vader' he? Hij is een verslaafde die ergens ooit in 2x 5 minuten een kind heeft gemaakt bij jou.
En dan is: hoe kun je als verslaafde nou niet voor je kinderen willen zijn? Een hele logische.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 17 mei 2022 om 11:51
En afhankelijk vd leeftijd van je dochter zou ik inmiddels aansturen op het samen doen. WIJ nodigen papa uit. Dus ik én jij vraagt het hem. Of WIJ sturen een kaartje om hem uit te nodigen. Ergens zullen je kinderen hun vader moeten leren kennen als de man die hij is. Anders krijg je straks nog de situatie dat het jou verweten wordt dat papa niet komt, want dan was jij niet duidelijk genoeg.
Als jij er maar voor zorgt dat ze met hun vragen en teleurstellingen terecht kunnen en je zorgt dat ze leren dat zijn gedrag niks met hun te maken heeft, maar met de problemen die papa heeft, dan komen ze ook realistischer in hun verwachtingen te staan naar hem.
En ik sluit me aan bij Doreia. Als zij hun vader nog altijd zien als papa, dan weten ze heel duidelijk niet dat dit een getroubleerde man is, met weinig vaderschaps potentieel. Ik snap goed dat je ze niet uit hun bubbel wilt halen. Maar eigenlijk is het gek als ze die bubbel uberhaupt hebben, want dat betekent dat ze nooit iets hebben meegekregen van de enorme beperkingen die hij heeft. Wat je natuurlijk uit liefde voor je kinderen hebt gedaan. Maar waarvan je op oudere leeftijd alsnog gaat merken dat zijn verslaving hem een ongeschikte vader maakt. Het is hooguit uitstel van executie. Ik zou daarom ook asap ophouden met die bubbel in stand te houden. Zolang je je kinderen op een eerlijke en niet lelijke manier vertelt over hun vader. En op veel vragen kan het antwoord ook goed zijn: ik wou dat ik het wist (waarom), maar soms hebben mensen psychische problemen/problematiek en helaas heb ik daar geen antwoord op (waarom hij zo doet, waarom hij zo is, waarom hij niet belt).
Als jij er maar voor zorgt dat ze met hun vragen en teleurstellingen terecht kunnen en je zorgt dat ze leren dat zijn gedrag niks met hun te maken heeft, maar met de problemen die papa heeft, dan komen ze ook realistischer in hun verwachtingen te staan naar hem.
En ik sluit me aan bij Doreia. Als zij hun vader nog altijd zien als papa, dan weten ze heel duidelijk niet dat dit een getroubleerde man is, met weinig vaderschaps potentieel. Ik snap goed dat je ze niet uit hun bubbel wilt halen. Maar eigenlijk is het gek als ze die bubbel uberhaupt hebben, want dat betekent dat ze nooit iets hebben meegekregen van de enorme beperkingen die hij heeft. Wat je natuurlijk uit liefde voor je kinderen hebt gedaan. Maar waarvan je op oudere leeftijd alsnog gaat merken dat zijn verslaving hem een ongeschikte vader maakt. Het is hooguit uitstel van executie. Ik zou daarom ook asap ophouden met die bubbel in stand te houden. Zolang je je kinderen op een eerlijke en niet lelijke manier vertelt over hun vader. En op veel vragen kan het antwoord ook goed zijn: ik wou dat ik het wist (waarom), maar soms hebben mensen psychische problemen/problematiek en helaas heb ik daar geen antwoord op (waarom hij zo doet, waarom hij zo is, waarom hij niet belt).
singlejingle wijzigde dit bericht op 17-05-2022 11:56
42.88% gewijzigd
dinsdag 17 mei 2022 om 11:51
Ja je moet eerlijk zijn tegen de kinderen.
Kinderen denken dat zij schuldig zijn aan het rotgedrag van hun ouders.
Papa komt niet kijken? Is hun conclusie: ik ben niet goed genoeg.
Vertel ze dat papa heel ziek is en dat hij door zijn ziekte geen goede papa kan zijn. Dat papa verslaafd is aan drugs en daardoor aan niks anders kan denken. Zelfs niet aan het belangrijkste in zijn leven: zijn kinderen.
Vertel ze dat de enige die iets aan papa zijn ziekte kan doen, papa is. Niemand kan hem helpen, zo lang hij drugs blijft nemen.
En vertel ze: jij mag hier verdrietig over zijn. Of boos. Jij verdient een goede papa. Een papa die lief voor je is, leuke dingen met je doet en interesse in jou heeft. Maar die heb je niet. En dat is echt heel naar en oneerlijk.
Kinderen van verslaafde ouders moeten zo snel mogelijk de waarheid weten. Ja ze moeten dus sneller opgroeien dan andere kinderen, maar als je ze smoesjes en leugens vertelt beschadig je ze nog meer.
Misschien kan die vriendin alleen komen. Om aan dochter te laten zien dat ze het echt waard is.
Kinderen denken dat zij schuldig zijn aan het rotgedrag van hun ouders.
Papa komt niet kijken? Is hun conclusie: ik ben niet goed genoeg.
Vertel ze dat papa heel ziek is en dat hij door zijn ziekte geen goede papa kan zijn. Dat papa verslaafd is aan drugs en daardoor aan niks anders kan denken. Zelfs niet aan het belangrijkste in zijn leven: zijn kinderen.
Vertel ze dat de enige die iets aan papa zijn ziekte kan doen, papa is. Niemand kan hem helpen, zo lang hij drugs blijft nemen.
En vertel ze: jij mag hier verdrietig over zijn. Of boos. Jij verdient een goede papa. Een papa die lief voor je is, leuke dingen met je doet en interesse in jou heeft. Maar die heb je niet. En dat is echt heel naar en oneerlijk.
Kinderen van verslaafde ouders moeten zo snel mogelijk de waarheid weten. Ja ze moeten dus sneller opgroeien dan andere kinderen, maar als je ze smoesjes en leugens vertelt beschadig je ze nog meer.
Misschien kan die vriendin alleen komen. Om aan dochter te laten zien dat ze het echt waard is.
dinsdag 17 mei 2022 om 11:56
De kinderen zijn 7 en 4. De jongste kent de vader amper. De oudste wel. Ik ben wel eerlijk tegen de oudste over papa Als in de zin van dat het niet zo goed gaat met hem en dan hij aan zich zelf moet werken. Ze weet inmiddels ook wel dat papa altijd te laat of helemaal niet komt. Maar ze snapt het nog niet helemaal (logisch).
Waarom ik graag een band wil? Tsja ergens ken ik natuurlijk nog de man voor de verslaving. Tegen beter weten in houd ik misschien daarom hoop op een band tussen vader en kinderen.
Waarom ik graag een band wil? Tsja ergens ken ik natuurlijk nog de man voor de verslaving. Tegen beter weten in houd ik misschien daarom hoop op een band tussen vader en kinderen.
dinsdag 17 mei 2022 om 12:00
gewoon vader + vriendin uitnodigen. Voor je dochter is het belangrijk. Misschien is een sportwedstrijd makkelijker voor de vader dan een op een thuis.
Vertel je dochter eerlijk dat je ze hebt uitgenodigd, en dat dit geen garantie is dat ze ook komen. Je kent hun agenda niet.
Vertel je dochter eerlijk dat je ze hebt uitgenodigd, en dat dit geen garantie is dat ze ook komen. Je kent hun agenda niet.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
dinsdag 17 mei 2022 om 12:01
Dit. Echt doen, want ze in het donker laten over zijn gedrag maakt meer kapot. Sterker nog, er komt een moment waarop je kinderen misschien zelfs last gaan krijgen van zijn gedrag. Ik heb ook zo'n vader die verslavingen heeft en wij als kinderen hebben moeten dealen met het feit dat hij ons (zijn eigen kinderen) notabene opgelicht heeft en financieel uitgekleed. Wij hebben uit zorg en medelijden flink veel geld naar hem overgemaakt dat we terug zouden krijgen binnen een maand. Nu tientallen jaren later wachten we er nog steeds op en dat geldt ook voor de rest vd familie van wie hij geld geleend heeft.
Jouw kinderen weten maar beter de waarheid. Dat zou ze kunnen helpen om beschermd te zijn tegen dit soort acties. En dan nog kan je je dochter haar vader laten uitnodigen (een kaartje sturen zou ik doen), maar ze zal zelf moeten leren dat haar vader teleurstelt. Daar doe je helaas echt niks tegen.
singlejingle wijzigde dit bericht op 17-05-2022 12:03
9.74% gewijzigd
dinsdag 17 mei 2022 om 12:03
Goeie post. Ik zou dan twijfelen over dat gedeelte papa is verslaafd. Zeker nu op die leeftijd dat kinderen daar niks mee kunnen. Papa is ziek.Dropdrop schreef: ↑17-05-2022 11:51Ja je moet eerlijk zijn tegen de kinderen.
Kinderen denken dat zij schuldig zijn aan het rotgedrag van hun ouders.
Papa komt niet kijken? Is hun conclusie: ik ben niet goed genoeg.
Vertel ze dat papa heel ziek is en dat hij door zijn ziekte geen goede papa kan zijn. Dat papa verslaafd is aan drugs en daardoor aan niks anders kan denken. Zelfs niet aan het belangrijkste in zijn leven: zijn kinderen.
Vertel ze dat de enige die iets aan papa zijn ziekte kan doen, papa is. Niemand kan hem helpen, zo lang hij drugs blijft nemen.
En vertel ze: jij mag hier verdrietig over zijn. Of boos. Jij verdient een goede papa. Een papa die lief voor je is, leuke dingen met je doet en interesse in jou heeft. Maar die heb je niet. En dat is echt heel naar en oneerlijk.
Kinderen van verslaafde ouders moeten zo snel mogelijk de waarheid weten. Ja ze moeten dus sneller opgroeien dan andere kinderen, maar als je ze smoesjes en leugens vertelt beschadig je ze nog meer.
Misschien kan die vriendin alleen komen. Om aan dochter te laten zien dat ze het echt waard is.
dinsdag 17 mei 2022 om 12:06
Dat is niet de man meer die nu de kinderen keer op keer laat zitten natuurlijk.WendyDV schreef: ↑17-05-2022 11:56De kinderen zijn 7 en 4. De jongste kent de vader amper. De oudste wel. Ik ben wel eerlijk tegen de oudste over papa Als in de zin van dat het niet zo goed gaat met hem en dan hij aan zich zelf moet werken. Ze weet inmiddels ook wel dat papa altijd te laat of helemaal niet komt. Maar ze snapt het nog niet helemaal (logisch).
Waarom ik graag een band wil? Tsja ergens ken ik natuurlijk nog de man voor de verslaving. Tegen beter weten in houd ik misschien daarom hoop op een band tussen vader en kinderen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 17 mei 2022 om 12:28
Er is geen leeftijd dat kinderen daar iets mee kunnen. Nu de waarheid vertellen, dan groeien ze mee met de waarheid, dat voorkomt dat ze later geschokt zijn.
Mijn dochter van 6 begrijpt al heel goed dat bijvoorbeeld een biertje geen gewoon drinken is.
dinsdag 17 mei 2022 om 12:40
Gewoon vragen, dat moet je doen voor je kind, als jij dat nu niet gaat doen, heb jij het gedaan. Hopelijk komt hij.
Geef bij kind aan dat je ze hebt uitgenodigd maar dat er een grote kans is dat hij/zij niet komen.
Ik zou aan die vriendin vragen of ze kan aangeven of ze komen of niet zodat kind dat ook van te voren weet, liever weten dat ze niet komen dan dat ze toch gaat hopen.
maar verder zou ik geen contact of omgang meer gaan regelen/pushen ect.
Gewoon bijhouden wanneer die allemaal niet is geweest, of hij uberhaupt iets laat weten ect. Misschien heb je het nodig om de omgang te beperken bijvoorbeeld als toch weer mis is en je ze strakjes helemaal niet meer wil geven als hij aan de drugs is.
Geef bij kind aan dat je ze hebt uitgenodigd maar dat er een grote kans is dat hij/zij niet komen.
Ik zou aan die vriendin vragen of ze kan aangeven of ze komen of niet zodat kind dat ook van te voren weet, liever weten dat ze niet komen dan dat ze toch gaat hopen.
maar verder zou ik geen contact of omgang meer gaan regelen/pushen ect.
Gewoon bijhouden wanneer die allemaal niet is geweest, of hij uberhaupt iets laat weten ect. Misschien heb je het nodig om de omgang te beperken bijvoorbeeld als toch weer mis is en je ze strakjes helemaal niet meer wil geven als hij aan de drugs is.
dinsdag 17 mei 2022 om 12:40
En heel belangrijk: als jij de waarheid verdraait, liegt en de schijn ophoudt, groeien ze op met 2 ouders die ze niet kunnen vertrouwen.
Beter groeien ze op met 1 goede ouder die ze helpt om te gaan met de realiteit in hun leven.
En je mag daar best hulp bij vragen. Het is niet niks om op te groeien met een verslaafde ouder
Beter groeien ze op met 1 goede ouder die ze helpt om te gaan met de realiteit in hun leven.
En je mag daar best hulp bij vragen. Het is niet niks om op te groeien met een verslaafde ouder
dropdrop wijzigde dit bericht op 17-05-2022 12:41
0.61% gewijzigd
dinsdag 17 mei 2022 om 12:41
Ook dat.Dropdrop schreef: ↑17-05-2022 12:40En heel belangrijk: als jij de waarheid verdraait, liegt en de schijn ophoudt, groeien ze op 2 ouders die ze niet kunnen vertrouwen.
Beter groeien ze op met 1 goede ouder die ze helpt om te gaan met de realiteit in hun leven.
En je mag daar best hulp bij vragen. Het is niet niks om op te groeien met een verslaafde ouder
dinsdag 17 mei 2022 om 13:31
In troosten zit een verwachting die niet is nagekomen en waarover verdriet is.
Je mag in dit geval echt heel erg aan verwachtingen management doen en alvast voorbereiden op het er niet zijn. Dat als hij er is, dat dat mooi meegenomen is. Maar als hij er niet is, dat dit niets met kind te maken heeft, maar met papa die ziek is. Zo hoef je niet heel erg te troosten, want heb je kind al voorbereid.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 17 mei 2022 om 15:26
Ziek is voor kinderen van die leeftijd koorts, overgeven, keelpijn, buikpijn, Corona. Dus dat gaan ze niet snappen of verkeerde conclusies trekken (net zoiets als dat mensen de dood uitleggen als ‘hij gaat voor altijd slapen’. Wordt ook niet altijd goed opgepikt). Ik zou dus wel proberen in heel eenvoudige kindertaal de verslaving uit te leggen.
dinsdag 17 mei 2022 om 16:01
7 en 4 zijn ze.LuciFee2022 schreef: ↑17-05-2022 15:45Ik lees er vast overheen, maar TO heeft toch niet over kleine kinderen?
dinsdag 17 mei 2022 om 16:05
Ja, dat is nog wel klein ja, ik zou verslaafd dan ook nog niet gaan uitleggen, zeker bij die 4 jarige werkt dat niet.
Ziek is ook weer zo onduidelijk, dat is wel moeilijker.
