Kinderen
alle pijlers
Contact tussen vader en kinderen
dinsdag 17 mei 2022 om 11:37
Een aantal jaren geleden ben ik weggegaan bij mijn ex, na 14 jaar relatie. Vanwege zijn verslaving en alle negatieve gevolgen die daarbij horen. Hij had meteen een nieuwe relatie, waar hij nu nog mee samen is.
We hebben samen twee kinderen.
Vanaf dag 1 na het verbreken stond ik er alleen voor. Hij trok bij zijn vriendin in en ik was alleen met de kinderen. Ik heb een prachtig huis kunnen krijgen en een leventje opgebouwd met mijn kinderen. Al die tijd leefde hij van godd loss en heeft nooit gevraagd naar de kinderen. Ik stond er helemaal alleen voor, ook financieel. Door zijn verslaving had ik geen spaargeld.
Na een tijdje ging er een knop om en besefte hij wat hij allemaal had verpest. Hij wilde mij terug en trok alles uit de kast. Tot aan stalken toe. Heel erg eng. Toen heb ik definitief al het contact verbroken. Hij mocht de kinderen wel zien, maar daar toonde hij geen interesse in. Hij zat in een heel diep dal. Verslaving, schulden, gevangenis etc.
Een hele tijd later ging het weer wat beter. Hij heeft geaccepteerd dat wij voorgoed verleden tijd zijn. Op mijn initiatief is het contact tussen hem en de kinderen weer herstelt. Er was een omgangsregeling van 2/3 dagen per maand en hij is begonnen met alimentatie betalen. Ik heb goed contact met zijn vriendin. Ze is een lieve meid en goed voor onze kinderen. Het contact blijft wel echt bij deze dagen. Vader vraagt niet om meer, terwijl ik wel aangeef dat hij ze altijd mag ophalen. We wonen 5 min. bij elkaar vandaan. Ook toont hij verder geen interesse en vraagt nooit naar ze. Maar als ik kijk waar we vandaan komen. Ben ik hier al blij mee.
Tot een aantal weken geleden. Hij komt de kinderen niet meer ophalen, belt niet en reageert nergens op. We hebben al 2 maand niks gehoord. Ik heb wel contact met zn vriendin, maar ook zij weet niet waarom hij zo doet. Ik vermoed door de verslaving. Maar ik ben er zo klaar mee dat ik al jaren moet smeken om contact. Het komt nooit vanuit vader zelf.
Aankomend weekend heeft dochter een sportwedstrijd (vader weet niet eens dat ze op deze sport zit) . Ze heeft gevraagd of ik vader en vriendin wil uitnodigen. Maar eigenlijk gaat dit nu tegen mijn principes in. Het doet me zoveel pijn om de kinderen zo te zien. Hoe kun je als vader zo zijn? Moet ik eerlijk zijn tegen de kinderen? Ik vind het zo lastig. Ik heb de afgelopen jaren niks slechts over papa gezegd.
We hebben samen twee kinderen.
Vanaf dag 1 na het verbreken stond ik er alleen voor. Hij trok bij zijn vriendin in en ik was alleen met de kinderen. Ik heb een prachtig huis kunnen krijgen en een leventje opgebouwd met mijn kinderen. Al die tijd leefde hij van godd loss en heeft nooit gevraagd naar de kinderen. Ik stond er helemaal alleen voor, ook financieel. Door zijn verslaving had ik geen spaargeld.
Na een tijdje ging er een knop om en besefte hij wat hij allemaal had verpest. Hij wilde mij terug en trok alles uit de kast. Tot aan stalken toe. Heel erg eng. Toen heb ik definitief al het contact verbroken. Hij mocht de kinderen wel zien, maar daar toonde hij geen interesse in. Hij zat in een heel diep dal. Verslaving, schulden, gevangenis etc.
Een hele tijd later ging het weer wat beter. Hij heeft geaccepteerd dat wij voorgoed verleden tijd zijn. Op mijn initiatief is het contact tussen hem en de kinderen weer herstelt. Er was een omgangsregeling van 2/3 dagen per maand en hij is begonnen met alimentatie betalen. Ik heb goed contact met zijn vriendin. Ze is een lieve meid en goed voor onze kinderen. Het contact blijft wel echt bij deze dagen. Vader vraagt niet om meer, terwijl ik wel aangeef dat hij ze altijd mag ophalen. We wonen 5 min. bij elkaar vandaan. Ook toont hij verder geen interesse en vraagt nooit naar ze. Maar als ik kijk waar we vandaan komen. Ben ik hier al blij mee.
Tot een aantal weken geleden. Hij komt de kinderen niet meer ophalen, belt niet en reageert nergens op. We hebben al 2 maand niks gehoord. Ik heb wel contact met zn vriendin, maar ook zij weet niet waarom hij zo doet. Ik vermoed door de verslaving. Maar ik ben er zo klaar mee dat ik al jaren moet smeken om contact. Het komt nooit vanuit vader zelf.
Aankomend weekend heeft dochter een sportwedstrijd (vader weet niet eens dat ze op deze sport zit) . Ze heeft gevraagd of ik vader en vriendin wil uitnodigen. Maar eigenlijk gaat dit nu tegen mijn principes in. Het doet me zoveel pijn om de kinderen zo te zien. Hoe kun je als vader zo zijn? Moet ik eerlijk zijn tegen de kinderen? Ik vind het zo lastig. Ik heb de afgelopen jaren niks slechts over papa gezegd.
dinsdag 17 mei 2022 om 16:06
Ja heel lastig, ziek associëren ze toch met andere dingen denk ik. Rottige situatie TO.LuciFee2022 schreef: ↑17-05-2022 16:05Ja, dat is nog wel klein ja, ik zou verslaafd dan ook nog niet gaan uitleggen, zeker bij die 4 jarige werkt dat niet.
Ziek is ook weer zo onduidelijk, dat is wel moeilijker.
dinsdag 17 mei 2022 om 16:13
Misschien zou je er zoiets van kunnen maken als ‘Eris iets mis met papa. Grote mensen noemen het ‘ziek’, maar het is anders ziek dan overgeven of buikpijn. Het is een soort ziek in zijn hoofd, dat alleen grote mensen hebben (niet helemaal waar, maar ze moeten ook niet bang worden voor een hoofdpijntje of zo). Hierdoor doet hij soms/vaak raar of onaardig. Hij kan hiervan beter worden, maar daar moet hij wel zelf zijn best voor doen. En dat doet hij nu nog niet.’LuciFee2022 schreef: ↑17-05-2022 16:05Ja, dat is nog wel klein ja, ik zou verslaafd dan ook nog niet gaan uitleggen, zeker bij die 4 jarige werkt dat niet.
Ziek is ook weer zo onduidelijk, dat is wel moeilijker.
dinsdag 17 mei 2022 om 16:39
Er zijn meer kinderen met een ouder met een onzichtbare ziekte. Ook daar leg je het aan uit.
Een verslaving is qua onzichtbaarheid het best te vergelijken met een psychiatrische aandoening. En ook kinderen met depressieve ouders leg je uit dat de ouder ziek is. Dat het niet aan het kind ligt dat ouder alleen maar in bed ligt.
Kinderen kunnen misschien niet alles écht begrijpen, maar de praktische gevolgen van de ziekte kunnen ze zeker wel begrijpen.
En als je het ze goed uitlegt kunnen ze begrijpen dat wanneer de ziekte 'opspeelt' dit niet aan hun ligt.
En dat is waar het om gaat. Dat ze weten dat ze liefde waard zijn, dat het niet hun schuld is dat ze geen liefde krijgen. Verwaarloosd worden door je ouder laat altijd sporen na.
To haar kinderen hadden in 'de goede tijd' al niet de papa die ze nodig hebben. De papa die ze zouden moeten hebben.
Een verslaving is qua onzichtbaarheid het best te vergelijken met een psychiatrische aandoening. En ook kinderen met depressieve ouders leg je uit dat de ouder ziek is. Dat het niet aan het kind ligt dat ouder alleen maar in bed ligt.
Kinderen kunnen misschien niet alles écht begrijpen, maar de praktische gevolgen van de ziekte kunnen ze zeker wel begrijpen.
En als je het ze goed uitlegt kunnen ze begrijpen dat wanneer de ziekte 'opspeelt' dit niet aan hun ligt.
En dat is waar het om gaat. Dat ze weten dat ze liefde waard zijn, dat het niet hun schuld is dat ze geen liefde krijgen. Verwaarloosd worden door je ouder laat altijd sporen na.
To haar kinderen hadden in 'de goede tijd' al niet de papa die ze nodig hebben. De papa die ze zouden moeten hebben.
dinsdag 17 mei 2022 om 17:02
Hier ben ik het erg mee eens. Ik zou zeker niet over verslaving of ziekte beginnen ook al omdat TO niet eens zeker weet dat verslavingsgedrag ook nu de reden is voor het uitblijven van het contact.PlayingTheAngel schreef: ↑17-05-2022 11:45Gewoon vader uitnodigen, want het zij wil het graag en het gaat om haar, niet om jou gevoelens over deze situatie. Als hij komt opdagen, fijn voor haar, zo niet, dan heb je het iig geprobeerd. Ik zou wel eerlijk tegen haar zijn dat je niet weet of hij reageert/komt, maar dat je het hem hebt gevraagd.
dinsdag 17 mei 2022 om 17:41
Ik ben kind van een alcoholverslaafde vader en ben mijn moeder tot de dag van vandaag onvoorstelbaar dankbaar dat ze heeft geprobeerd het contact te behouden.WendyDV schreef: ↑17-05-2022 11:56De kinderen zijn 7 en 4. De jongste kent de vader amper. De oudste wel. Ik ben wel eerlijk tegen de oudste over papa Als in de zin van dat het niet zo goed gaat met hem en dan hij aan zich zelf moet werken. Ze weet inmiddels ook wel dat papa altijd te laat of helemaal niet komt. Maar ze snapt het nog niet helemaal (logisch).
Waarom ik graag een band wil? Tsja ergens ken ik natuurlijk nog de man voor de verslaving. Tegen beter weten in houd ik misschien daarom hoop op een band tussen vader en kinderen.
Er kwam een dag, dat ik niet meer boos was als zijn verslaving de overhand nam en hij ergens niet bij was, maar blij als hij de kracht kon vinden en ergens wel bij kon zijn.
TO, hij blijft altijd de vader van je kinderen. Altijd!
Sommige reacties hier raken me, sommige mensen oordelen zo hard over de vader en weten niet wat een enorm gevecht een verslaving is voor de verslaafde. En hoe een kind houdt van zijn vader, al is het een verslaafde.
Dus als het aan mij ligt, ik zou hem zeker uitnodigen en tegelijkertijd de verwachtingen goed managen bij je dochter. Er is een grote kans dat hij te ziek (of hoe je het ook noemt) is om te komen.
Spreek bijvoorbeeld met je ex (of zn vriendin) af wat het uiterste moment is waarop ze laten weten wel of niet te komen. Bijv de ochtend zelf. Dan heb je geen kind die tijdens het event uitkijkt naar haar vader.
Sterkte TO!
dinsdag 17 mei 2022 om 18:06
Ik zou hem of hen voor de vorm uitnodigen.
Maar niet gaan pushen, geen reminders, ...
Je hebt hem of hen 1 keer uitgenodigd en daar blijft het bij.
De uitleg waarom hij nu weer niet kwam opdagen* mag hij volgende keer zelf doen aan zijn kind. Ik zou het zelf simpelweg houden op dat je zelf ook nauwelijks een idee hebt waarom hij elke keer zijn kat stuurt.
*Ik zou er in de verste verte niet op rekenen dat hij komt.
Maar niet gaan pushen, geen reminders, ...
Je hebt hem of hen 1 keer uitgenodigd en daar blijft het bij.
De uitleg waarom hij nu weer niet kwam opdagen* mag hij volgende keer zelf doen aan zijn kind. Ik zou het zelf simpelweg houden op dat je zelf ook nauwelijks een idee hebt waarom hij elke keer zijn kat stuurt.
*Ik zou er in de verste verte niet op rekenen dat hij komt.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
dinsdag 17 mei 2022 om 18:43
Welke harde reacties?toulouse74 schreef: ↑17-05-2022 17:41
TO, hij blijft altijd de vader van je kinderen. Altijd!
Sommige reacties hier raken me, sommige mensen oordelen zo hard over de vader en weten niet wat een enorm gevecht een verslaving is voor de verslaafde. En hoe een kind houdt van zijn vader, al is het een verslaafde.
Een verslaafde ouder is een heel ernstig risico voor kinderen om getraumatiseerd te raken.
Dat jij er goed uit bent gekomen, geeft geen garanties voor TO haar kinderen.
Dit heb je geheel te danken aan je moeder. Zij is niet alleen een goede moeder geweest, maar heeft je ook goed begeleid bij het missen van de zorg, waar je recht op had, van je vader.
Wat als zij dit niet had kunnen doen? Hoe had je er dan bij gezeten?
Het is goed dat TO dit serieus neemt en goed nadenkt over hoe ze dit aan moet pakken.
woensdag 18 mei 2022 om 08:52
TO, ik wil je nog even laten weten dat de kinderen zich gelukkig mogen prijzen met een moeder zoals jij!
Ondanks de gebreken van vader hebben ze een warm nest, geef je ze de kans contact te hebben met hun vader en probeer je ze het beste hierin mee te geven.
Je klinkt als een liefdevol en goed mens!
Ondanks de gebreken van vader hebben ze een warm nest, geef je ze de kans contact te hebben met hun vader en probeer je ze het beste hierin mee te geven.
Je klinkt als een liefdevol en goed mens!
donderdag 19 mei 2022 om 11:14
Wat ontzettend lief, dank je wel!-Matilda- schreef: ↑18-05-2022 08:52TO, ik wil je nog even laten weten dat de kinderen zich gelukkig mogen prijzen met een moeder zoals jij!
Ondanks de gebreken van vader hebben ze een warm nest, geef je ze de kans contact te hebben met hun vader en probeer je ze het beste hierin mee te geven.
Je klinkt als een liefdevol en goed mens!
Ik heb papa en vriendin beide uitgenodigd. Ben benieuwd of ze komen.
Ik zal de komende tijd eens goed na denken over hoe ik de kinderen kan gaan vertellen waarom ze hun papa zo weinig zien. Ze hebben inderdaad wel recht op de waarheid. Natuurlijk wel passend bij hun leeftijd.
