Dochter 19 maar ik, Mam, ben een muts!

Een onnozel muts ja. Ik dus...echt onnozel, maar goed. Dochter van 19, gaat na de zomer studeren, heeft een vriendin op bezoek. Vriendin zegt nu eventjes geleden goodby en ik meen dat ik dochter naar binnen zie gaan. Wij zitten achter een wijntje op het terras. Vrijwel meteen daarna ga ik naar toilet. Doorloop het huis en zie geen dochter. ik roep, geen reactie. Vreemd. Loop naar boven daar ik toch even op de badkamer moet zijn. Ik roep nogmaals dochter ...geen reactie.
Dochter is nergens in huis. Dan maar telefoon....geen gehoor. Na en paar keer bellen..telefoon ligt in huis.
Man rent bezorgd de straat op en roept dochter. Na enkele minuten zoeken blijkt dochter met vriendin de straat uitgelopen te zijn naar auto van vriendin.
Meteen veranderd de boosheid in een vorm van ...oeps...schaamte?

Dochter is 19 en kan gaan en staan waar ze wil maar toch. Het is goed dat ze gaat studeren en wij niet alles meer meekrijgen. Ik ben gewoon zo'n muts dat ik meen dat ik ze altijd op de radar moet hebben. Met zoon trouwens iets minder. Is nu 21 maar is toch anders...ja een muts ik weet het.

Hoe werkt dat bij jullie?

dubbel

Wel leuk alle reacties te lezen. Het verbaasd me wel dat er meteen conclusies getrokken worden vwb controle issue en dochter niet vertrouwen

Dochter ging met 17 al alleen op vakantie naar Finland. Een finse vriendin bezoeken. Ze is daarna alleen in Italie en Noorwegen op vakantie geweest. In september gaat ze studeren en op kamers ja. Ik moedig dat alleen maar aan. Ze is er echt aan toe.
Ze hoeft ons ook zeker geen verantwoording af te leggen voor iedere stap buiten de deur. Normaal gesproken irriteert het me alleen maar wanneer ze niet even laat weten wanneer ze ergens naar toe gaat. Ze hoeft echt niet te zeggen waar naar toe maar gewoon even laten weten dat ze weg is. Het irriteert me ook als mijn man dat doet. Ik vind dat niet meer dan fatsoenlijk. Laat ook mijn dochter weten als ik het huis verlaat. Je woont tenslotte samen in een huis.

Ik was gewoon even in paniek en later voelde ik me een ontiegelijke muts. Ik dacht dat ik dat zo in het topic ook omschreven had (onnozel muts en zo) en nee, zo reageer ik normaal niet. Ik wist niet dat dochter ging uitzwaaien en zag toen ik naar buiten keek geen auto op de oprit. In mijn beleving was vriendin weg. Haar auto stond echter een stuk verderop
Maar goed, wellicht ben ik een van de weinige die af en toe haar paniekmomentjes heeft.