Kinderen
alle pijlers
Dochter lijkt een afkeer voor mij te hebben
donderdag 18 februari 2021 om 13:29
Dochter is 12 weken oud, een maand te vroeg geboren.
Ik mag haar niet troosten, knuffelen, spelen enz ze begint direct te huilen. Bij papa is ze direct stil. Ik kan niets goed doen.
Dit is gekomen toen ik tummy time met haar deed, na 30 seconden werd ze hysterisch en heeft ze een uur lang gehuild tot papa thuiskwam. Sindsdien is het mis. Ze haatte altijd al tummy time maar dit keer knapte er iets lijkt het.
Het is een groot probleem want ik ben thuisblijfmama en mijn vriend werkt. Als hij werkt dan huilt mijn dochter uren aan stuk, ik kan niets doen. Dan komt mn vriend binnen, pakt haar op en ze valt in slaap... zo frustrerend. Dit is echt heel erg want ze huilt dan gewoon bijna continue van 5.00 tot 14.00 en dit sloopt je.
Iemand tips? We hebben al geprobeerd mijn vriends parfum/shirt enz bij mij, benaderen op allerlei manieren, heel kalm etc.. Houding oppakken precies zoals hij doet.
Ik breng haar nu soms naar andere mensen maar dat kan je ook niet 40 uur in de week doen.. Het enige wat ze bij mij accepteert is als ik fles geef of luier verschoon. En wandelen vindt ze ook goed. Maar ik heb ook niet de energie om urenlang elke dag te wandelen.
Dit is 3.5 week gaande
Ik mag haar niet troosten, knuffelen, spelen enz ze begint direct te huilen. Bij papa is ze direct stil. Ik kan niets goed doen.
Dit is gekomen toen ik tummy time met haar deed, na 30 seconden werd ze hysterisch en heeft ze een uur lang gehuild tot papa thuiskwam. Sindsdien is het mis. Ze haatte altijd al tummy time maar dit keer knapte er iets lijkt het.
Het is een groot probleem want ik ben thuisblijfmama en mijn vriend werkt. Als hij werkt dan huilt mijn dochter uren aan stuk, ik kan niets doen. Dan komt mn vriend binnen, pakt haar op en ze valt in slaap... zo frustrerend. Dit is echt heel erg want ze huilt dan gewoon bijna continue van 5.00 tot 14.00 en dit sloopt je.
Iemand tips? We hebben al geprobeerd mijn vriends parfum/shirt enz bij mij, benaderen op allerlei manieren, heel kalm etc.. Houding oppakken precies zoals hij doet.
Ik breng haar nu soms naar andere mensen maar dat kan je ook niet 40 uur in de week doen.. Het enige wat ze bij mij accepteert is als ik fles geef of luier verschoon. En wandelen vindt ze ook goed. Maar ik heb ook niet de energie om urenlang elke dag te wandelen.
Dit is 3.5 week gaande
donderdag 18 februari 2021 om 14:09
Het klinkt super heftig. Als ze zware reflux heeft, heeft ze dan misschien de meeste pijn op de momenten dat jij haar verzorgt?
En misschien dat papa dan zo'n afleiding is dat ze dan weer even uit de mindset getrokken wordt.
Ik weet het ook niet. Klinkt heel zwaar. Sterkte.
En wat ze ook doet: ze heeft geen afkeer van jou. Ze maakt het jou niet moeilijk, ze hééft het moeilijk. Nu alleen nog proberen te achterhalen wat er dan is.
Bel of je afspraak vervroegd kan worden. 2 weken is veel te lang.
En misschien dat papa dan zo'n afleiding is dat ze dan weer even uit de mindset getrokken wordt.
Ik weet het ook niet. Klinkt heel zwaar. Sterkte.
En wat ze ook doet: ze heeft geen afkeer van jou. Ze maakt het jou niet moeilijk, ze hééft het moeilijk. Nu alleen nog proberen te achterhalen wat er dan is.
Bel of je afspraak vervroegd kan worden. 2 weken is veel te lang.
donderdag 18 februari 2021 om 14:10
Wat onwijs vervelend! Het gehuil van een baby, en zeker als het je eigen baby is, kan door merg en been gaan!
Onze jongste uk heeft in het begin ook heel erg veel gehuild, ik heb héél veel gewandeld. In de wandelwagen of buiten in de draagzak was/werd hij stil. al was dit vanaf ongeveer 12 weken ook niet meer altijd genoeg. Badje, babymassage, knuffelen, of heel veel andere dingen waren hier ook 'gewoon' krijsen, dus ik kan me iets voorstellen hoe naar het is
Heb je al contact gehad met een osteopaat? Die mogen nu officieel (tenzij ontheffing van de burgemeester) niet werken, maar kunnen soms op afstand wel tips geven die al iets helpen bij reflux-klachten.
Wij hebben heel veel aan de osteopaat gehad. We hadden daarbij wel het geluk dat wij nog net wel naar de osteopaat konden. Maar via via begreep ik dat ze op afstand ook al fijne tips kunnen geven.
Onze jongste uk heeft in het begin ook heel erg veel gehuild, ik heb héél veel gewandeld. In de wandelwagen of buiten in de draagzak was/werd hij stil. al was dit vanaf ongeveer 12 weken ook niet meer altijd genoeg. Badje, babymassage, knuffelen, of heel veel andere dingen waren hier ook 'gewoon' krijsen, dus ik kan me iets voorstellen hoe naar het is
Heb je al contact gehad met een osteopaat? Die mogen nu officieel (tenzij ontheffing van de burgemeester) niet werken, maar kunnen soms op afstand wel tips geven die al iets helpen bij reflux-klachten.
Wij hebben heel veel aan de osteopaat gehad. We hadden daarbij wel het geluk dat wij nog net wel naar de osteopaat konden. Maar via via begreep ik dat ze op afstand ook al fijne tips kunnen geven.
donderdag 18 februari 2021 om 14:13
TO, niet doen. Ze mogen niets voor niets niet werken want geen artsen. Wacht de kinderarts gewoon af.ASP schreef: ↑18-02-2021 14:10Wat onwijs vervelend! Het gehuil van een baby, en zeker als het je eigen baby is, kan door merg en been gaan!
Onze jongste uk heeft in het begin ook heel erg veel gehuild, ik heb héél veel gewandeld. In de wandelwagen of buiten in de draagzak was/werd hij stil. al was dit vanaf ongeveer 12 weken ook niet meer altijd genoeg. Badje, babymassage, knuffelen, of heel veel andere dingen waren hier ook 'gewoon' krijsen, dus ik kan me iets voorstellen hoe naar het is
Heb je al contact gehad met een osteopaat? Die mogen nu officieel (tenzij ontheffing van de burgemeester) niet werken, maar kunnen soms op afstand wel tips geven die al iets helpen bij reflux-klachten.
Wij hebben heel veel aan de osteopaat gehad. We hadden daarbij wel het geluk dat wij nog net wel naar de osteopaat konden. Maar via via begreep ik dat ze op afstand ook al fijne tips kunnen geven.
donderdag 18 februari 2021 om 14:23
Waarom zou het geen nuttige vraag zijn? Omdat het niet leuk is om te horen? Ze vraagt toch niet om een aai over haar hoofd maar een oplossing? Dan is het handig om te weten waarom iets wat niet leuk is wordt doorgezet, dan kan er een alternatief bedacht worden.
donderdag 18 februari 2021 om 14:30
Misschien heb jij een energie om je heen waarbij ze zich vertrouwd genoeg voelt om haar pijn te laten zien.
donderdag 18 februari 2021 om 14:41
Oh wat vervelend TO!
Mijn eerste zoontje wilde ook alleen maar bij zn vader. Echt ik heb er zo vaak om gehuild. Nou had hij zware reflux en huilde heel veel. En dan erbij dat hij t liefst de hele dag bij papa kon liggen, dat gaf mij veel verdriet en stress. Op een gegeven moment was ik op het punt dat ik dacht: nou als ik m nu bij me hou dan begint ie toch weer te huilen. Die spanning en stress voelde hij natuurlijk ook.
Het is lastig, maar het hielp hier wel om mijn eigen gedachte te veranderen. Eerst rustig en ontspannen zijn en dan pas die kleine pakken. En wat ik heel veel heb gedaan is op bed liggen met hem, huid op huid. Daar werd hij vaak wel rustig van en dat gaf mij ook weer vertrouwen.
Hij is nu 2,5 en nog steeds een papa’s kindje! Maar ik krijg ook genoeg kusjes en knuffels! Sinds kort heeft ie een broertje.... en die wil alleen maar bij mama!
Het komt vast allemaal goed! Het ligt echt niet aan jou en het tummy time moment.
Mijn eerste zoontje wilde ook alleen maar bij zn vader. Echt ik heb er zo vaak om gehuild. Nou had hij zware reflux en huilde heel veel. En dan erbij dat hij t liefst de hele dag bij papa kon liggen, dat gaf mij veel verdriet en stress. Op een gegeven moment was ik op het punt dat ik dacht: nou als ik m nu bij me hou dan begint ie toch weer te huilen. Die spanning en stress voelde hij natuurlijk ook.
Het is lastig, maar het hielp hier wel om mijn eigen gedachte te veranderen. Eerst rustig en ontspannen zijn en dan pas die kleine pakken. En wat ik heel veel heb gedaan is op bed liggen met hem, huid op huid. Daar werd hij vaak wel rustig van en dat gaf mij ook weer vertrouwen.
Hij is nu 2,5 en nog steeds een papa’s kindje! Maar ik krijg ook genoeg kusjes en knuffels! Sinds kort heeft ie een broertje.... en die wil alleen maar bij mama!
Het komt vast allemaal goed! Het ligt echt niet aan jou en het tummy time moment.
donderdag 18 februari 2021 om 14:42
To ik snap dat je je verhaal hier zo duidelijk mogelijk neer probeert te zetten, dat je radeloos bent en denkt dat jouw baby een afkeer van je heeft.
Maar die negatieve gedachte als in afkeer?
Die gaat je echt nergens brengen. Dat bevestigd alleen maar een rotgevoel.
Heb jij al over deze gevoelens gepraat met een proffesional die verstand heeft van baby’s/ouders en de band? Iemand buiten het cb om waar jij je hart kan luchten en die met je mee kan denken? Evt nu voor jezelf naar de poh?
Maar die negatieve gedachte als in afkeer?
Die gaat je echt nergens brengen. Dat bevestigd alleen maar een rotgevoel.
Heb jij al over deze gevoelens gepraat met een proffesional die verstand heeft van baby’s/ouders en de band? Iemand buiten het cb om waar jij je hart kan luchten en die met je mee kan denken? Evt nu voor jezelf naar de poh?
donderdag 18 februari 2021 om 14:42
Ik denk dat je babytje haarfijn aanvoelt dat jij je druk maakt over haar gedrag. En dan krijg je de bekende vicieuze cirkel. Misschien dat je zelf heel bewust dingen moet gaan doen doe jou rust gaan brengen. Doe online yogalessen, ga koekjes bakken, lees een boek, koop een somnox (nee geen aandelen, maar wat een wereldding voor als je moeilijk tot rust komt, heilzaam voor ouders en kinderen), stof je racefiets af... kortom, doe dingen waar jij rustig en gelukkig van wordt.
En ik wil je geen psychische problemen aanpraten, maar maak een afspraak bij de ggz-praktijkondersteuner van je huisarts.
En ik wil je geen psychische problemen aanpraten, maar maak een afspraak bij de ggz-praktijkondersteuner van je huisarts.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
donderdag 18 februari 2021 om 14:43
drominique schreef: ↑18-02-2021 14:42To ik snap dat je je verhaal hier zo duidelijk mogelijk neer probeert te zetten, dat je radeloos bent en denkt dat jouw baby een afkeer van je heeft.
Maar die negatieve gedachte als in afkeer?
Die gaat je echt nergens brengen. Dat bevestigd alleen maar een rotgevoel.
Heb jij al over deze gevoelens gepraat met een proffesional die verstand heeft van baby’s/ouders en de band? Iemand buiten het cb om waar jij je hart kan luchten en die met je mee kan denken? Evt nu voor jezelf naar de poh?
Wat bijzonder dat we beiden dezelfde tip geven onder elkaar.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
donderdag 18 februari 2021 om 14:47
Het klopt dat ze geen arts hoeven te zijn, net als een fysiotherapeut geen arts is.
Wij zijn terecht gekomen bij de osteopaat nadat de huisarts niets kon vinden en op aanraden van de verloskundige.
Wij hebben ervoor gekozen om niet zo maar een osteopaat te benaderen (want geen beschermde titel, maar met een contact op te nemen waarmee onze verloskundigenpraktijk goede ervaringen heeft.
De osteopaat waar wij geweest zijn is overigens fysiotherapeut, dus ik geloof dat hij niet zo maar iets doet.
De reden dat ze nu niet mogen werken is vanwege het coronavirus, in alle landen om ons heen mogen ze wel werken. Wist je trouwens dat een lactatiekundige nu ook niet mag werken?
Als TO het fijner vindt om de kinderarts af te wachten, moet ze dat zeker doen, maar ik kan me ook meer dan voorstellen dat je op zo'n moment níet nog twee weken wilt wachten, want dat gehuil is enorm naar.
donderdag 18 februari 2021 om 15:00
De gouden regel rust, reinheid en regelmaat strak toepassen. Je kindje is nog maar 12 weken. Die kan geen afkeer hebben. Misschien dat je te gestresst reageert? Rustig blijven en volhouden dan moet het vanzelf goed komen. En zo niet dan is er misschien iets anders aan de hand. Kraampjes, maagzuur etc.
donderdag 18 februari 2021 om 15:04
Wat een nare opmerking zeg!
TO, je doet het prima, en dat het je zoveel doet dat je kindje zo moet huilen bij jou zegt alleen maar dat je juist wel een goede moeder bent!
Papa is niet beter en je kan hem ook niet kopiëren!
Het komt allemaal wel goed, probeer wat te ontspannen en voor jezelf te doen. De hele dag met een huilende baby zitten geeft je ook stress! Daar is niks geks aan, je moet het alleen wel weer uit je lichaam krijgen. Relaxte mama, relaxte baby.
donderdag 18 februari 2021 om 15:23
Je weet helemaal niet of to het prima doet.
Bij haar huilt hij wel. Bij papa niet. Baby voelt zich dus oncomfortabel bij haar. Huilen is de enige manier waarop de baby dat kan aangeven.
Dat kan je stug negeren of je kan gaan kijken wat vader anders doet waardoor de baby zich ook comfortabel gaat voelen bij to.
Papa houdt de baby misschien op een andere manier vast. Dan zou to de baby ook op die manier kunnen vasthouden.
Papa reageert misschien anders op de signalen die baby afgeeft.
Kleedt baby anders aan.
En als baby zo overstuur raakt van tummy time dan zou ik daar inderdaad direct mee stoppen en voorlopig niet hervatten.
Elk kind ontwikkeld zich op zijn eigen tempo.
De baby is pas 12 weken dus het is echt nog niet nodig om je nu al zodra te maken over of baby zich wel volgens het boekje ontwikkeld of achter gaat lopen.
donderdag 18 februari 2021 om 15:24
Mijn ervaring is dat een baby heel erg reageert op het welbevinden van de moeder, omdat zij een verlengstuk is van de baby zelf. Dus hoe raar het ook klinkt: probeer inderdaad op één of andere manier om oprecht ontspannen te worden, want dat voelt heel veilig voor de baby. Dat gezegd hebbende is dat natuurlijk meteen een extreem moeilijke opgave. Het is in het begin echt een beetje 'fake it until you make it'. Probeer alles opzij te zetten en ga bijvoorbeeld met je baby samen naar Netflix kijken, laat de boel een beetje de boel.
Heb vertrouwen, het komt wel goed.
Heb vertrouwen, het komt wel goed.
donderdag 18 februari 2021 om 15:35
Kinderen en ook baby’s voelen spanningen haarfijn aan. Grote kans dat jij (onbewust) gespannen bent, omdat ze ‘bij jou huilt’ en dat in combinatie met vermoeidheid door het vele huilen van je baby.
Hoe gaat het met jou?
Mijn advies zou zijn: probeer zelf de rust terug te vinden, je zit nu met 12 weken op het hoogtepunt qua onrust, het gaat echt beter worden!
Hoe gaat het met jou?
Mijn advies zou zijn: probeer zelf de rust terug te vinden, je zit nu met 12 weken op het hoogtepunt qua onrust, het gaat echt beter worden!
donderdag 18 februari 2021 om 15:50
Beste TO,
Wat naar om je zo te voelen. Zoals anderen al zeiden, het zal echt geen afkeer zijn. Ik kan je alleen van mijn ervaring vertellen. Op zich heb ik een blije makkelijke baby maar rond 10-12 weken had hij het hoogtepunt wat betreft krampjes bereikt. Ik werd er super gespannen van en dit resulteerde in huilbuien bij beide omdat hij de fles niet goed dronk. Elke keer als ik het probeerde grote drama. Bij allebei. Ik was op hoogtepunt van vermoeidheid. Uiteindelijk ouders gebeld (ben alleenstaande ouder). Bij opa kwam hij helemaal tot rust, en ook bij vriend (niet vader van de baby). Die hebben allebei zo’n rustgevende uitwerking op hem. Ook konden zei hem vasthouden zoals ik niet kon (lekker plat tegen de borst met genoeg druk op buikje). Bij mij zaten er 2 borsten in de weg ofzo. Plus ik was zo gespannen en daar reageerde hij op. Na een goeie slaapsessie voor mij, en het zien dat hij echt z’n flesje opdronk bij oma was ik een stuk relaxter. Na de piek ging het ineens beter maar ik vond het wel moeilijk dat ik als moeder niet altijd mijn eigen kind kon troosten.
Daar is verandering in gekomen hoor. Inmiddels 10 maanden en hij kruipt inmiddels in mijn nek voor troost. Bij vallen of als het even niet gaat zoals hij wil is mama toch echt het woord wat hij zegt en komt ie naar mij toe.
Dus ik hoop dat je hier wat hoop uit kan halen. Hopelijk lukt het ook om snel verlichting te krijgen voor haar reflux want dat is geen pretje.
Wat naar om je zo te voelen. Zoals anderen al zeiden, het zal echt geen afkeer zijn. Ik kan je alleen van mijn ervaring vertellen. Op zich heb ik een blije makkelijke baby maar rond 10-12 weken had hij het hoogtepunt wat betreft krampjes bereikt. Ik werd er super gespannen van en dit resulteerde in huilbuien bij beide omdat hij de fles niet goed dronk. Elke keer als ik het probeerde grote drama. Bij allebei. Ik was op hoogtepunt van vermoeidheid. Uiteindelijk ouders gebeld (ben alleenstaande ouder). Bij opa kwam hij helemaal tot rust, en ook bij vriend (niet vader van de baby). Die hebben allebei zo’n rustgevende uitwerking op hem. Ook konden zei hem vasthouden zoals ik niet kon (lekker plat tegen de borst met genoeg druk op buikje). Bij mij zaten er 2 borsten in de weg ofzo. Plus ik was zo gespannen en daar reageerde hij op. Na een goeie slaapsessie voor mij, en het zien dat hij echt z’n flesje opdronk bij oma was ik een stuk relaxter. Na de piek ging het ineens beter maar ik vond het wel moeilijk dat ik als moeder niet altijd mijn eigen kind kon troosten.
Daar is verandering in gekomen hoor. Inmiddels 10 maanden en hij kruipt inmiddels in mijn nek voor troost. Bij vallen of als het even niet gaat zoals hij wil is mama toch echt het woord wat hij zegt en komt ie naar mij toe.
Dus ik hoop dat je hier wat hoop uit kan halen. Hopelijk lukt het ook om snel verlichting te krijgen voor haar reflux want dat is geen pretje.
donderdag 18 februari 2021 om 16:08
Net als in de Zwitsal reclame.
Met een pasgeboren en zeker prematuur ben je geen relaxte mama.
Net bijgekomen van de bevalling die eerder was dan verwacht, veel voedingen p/d, reflux, onderbroken nachten, enz.
To, wat al gezegd is je dochter heeft geen afkeer van jou!
Mijn kleinkind huilde heel veel, zodra ik haar overnam was ze stil en viel in slaap.
Voor mijn schoondochter, al helemaal op, voelde dit als falen. Volkomen onterecht.
Zij voelde zich in elke vezel verantwoordelijk voor dat kwetsbare kleintje. Schuldig voelen om alles.
Ik kon wiegen zonder na te denken, beetje uit het raam kijken, zachtjes zingen, heel cliché "in het hier en nu" en haar weer uit handen geven.
Papa doet het niet beter, opa & oma ook niet. De navelstreng is doorgeknipt, maar jij en je kindje zijn zo sterk verbonden.
Wat mijn schoondochter en kindje hielp: een lekkere stoel in de babykamer, flesjes / warm water bij de hand, een stapel boeken (muziek, telefoon), een salade, broodjes, chocola en daar 3 weken overdag blijven, verder niets doen. De laatste maand van de zwangerschap inhalen ofzo, cocoonen met kindje. 's Avonds nam papa het over. Klinkt misschien stom, maaar gewoon de wereld buiten laten, samen bijkomen.
Advies van oma dus
Alles sal reg kom
donderdag 18 februari 2021 om 16:10
Ik weet de oplossing niet maar wilde je wel even een hart onder de riem steken. Ook al weet je dat baby dit niet expres doet, het kan behoorlijk pijnlijk zijn om zo 'afgewezen' te worden. Weet dat het niet aan jou persoonlijk ligt. Je doet je best en meer kun je niet doen. Ook deze fase gaat weer over en dan komt vanzelf een fase dat ze alleen moeder wil! 
-
donderdag 18 februari 2021 om 16:17
Oudste heeft altijd (lichte) voorkeur voor haar vader gehad, jongste (sterke) voorkeur voor mij. Geen idee waar het door komt. Het ligt niet aan jou TO. Maar zie het niet als een afkeer. Het kan natuurlijk wel zo zijn dat tummy time heel onprettig bij haar was/is en dat ze dat nu met jou associeert? Ik zou die handeling nu voornamelijk even niet zelf uitvoeren. Sterkte!sugarmiss schreef: ↑18-02-2021 15:23Je weet helemaal niet of to het prima doet.
Bij haar huilt hij wel. Bij papa niet. Baby voelt zich dus oncomfortabel bij haar. Huilen is de enige manier waarop de baby dat kan aangeven.
Dat kan je stug negeren of je kan gaan kijken wat vader anders doet waardoor de baby zich ook comfortabel gaat voelen bij to.
Papa houdt de baby misschien op een andere manier vast. Dan zou to de baby ook op die manier kunnen vasthouden.
Papa reageert misschien anders op de signalen die baby afgeeft.
Kleedt baby anders aan.
En als baby zo overstuur raakt van tummy time dan zou ik daar inderdaad direct mee stoppen en voorlopig niet hervatten.
Elk kind ontwikkeld zich op zijn eigen tempo.
De baby is pas 12 weken dus het is echt nog niet nodig om je nu al zodra te maken over of baby zich wel volgens het boekje ontwikkeld of achter gaat lopen.
donderdag 18 februari 2021 om 16:21
Oh wat een ellende TO. Heb eigenlijk weinig zinnigs te zeggen, maar vind het zo vervelend voor je. Hoop echt dat het snel beter gaat. Oordoppen om het gekrijs te dempen kunnen misschien nog helpen om je minder gestresst te maken van het gehuil, want dat gaat door merg en been. Ik geloof ook dat babies proberen iets duidelijk te maken door het huilen, maar echt niet dat ze hun moeder niet willen. Volhouden. Hopelijk is er snel een oorzaak gevonden en gaat het daarna beter. Sterkte en vergeet geen rust te nemen.
Keep on dreaming!
donderdag 18 februari 2021 om 18:33
Geen wonder dat ze het niet fijn vindt om op haar buik te liggen! Maar een baby zal je dit echt niet verwijten.
Mijn jongste zoon had verborgen reflux, kma en darmproblemen. Hij huilde de hele dag door, tot zijn vader thuis kwam. Dan was hij ineens stil omdat hij waarschijnlijk oververmoeid was.
Ook kon hij bij anderen rustiger zijn, maar vind dat ook niet zo vreemd voor een baby en nieiwe indrukken.
Wel kan een baby jouw onrust en stress voelen en daar op reageren.
Neem het niet persoonlijk, want zo werkt een echt baby niet. Je dochter voelt zich niet lekker en dat heeft werkelijk niets met jou te maken.
Neem je rust en zoek hulp wanneer het teveel wordt want ook voor jou is dit loodzwaar!
