Kinderen
alle pijlers
Dochter lijkt een afkeer voor mij te hebben
donderdag 18 februari 2021 om 13:29
Dochter is 12 weken oud, een maand te vroeg geboren.
Ik mag haar niet troosten, knuffelen, spelen enz ze begint direct te huilen. Bij papa is ze direct stil. Ik kan niets goed doen.
Dit is gekomen toen ik tummy time met haar deed, na 30 seconden werd ze hysterisch en heeft ze een uur lang gehuild tot papa thuiskwam. Sindsdien is het mis. Ze haatte altijd al tummy time maar dit keer knapte er iets lijkt het.
Het is een groot probleem want ik ben thuisblijfmama en mijn vriend werkt. Als hij werkt dan huilt mijn dochter uren aan stuk, ik kan niets doen. Dan komt mn vriend binnen, pakt haar op en ze valt in slaap... zo frustrerend. Dit is echt heel erg want ze huilt dan gewoon bijna continue van 5.00 tot 14.00 en dit sloopt je.
Iemand tips? We hebben al geprobeerd mijn vriends parfum/shirt enz bij mij, benaderen op allerlei manieren, heel kalm etc.. Houding oppakken precies zoals hij doet.
Ik breng haar nu soms naar andere mensen maar dat kan je ook niet 40 uur in de week doen.. Het enige wat ze bij mij accepteert is als ik fles geef of luier verschoon. En wandelen vindt ze ook goed. Maar ik heb ook niet de energie om urenlang elke dag te wandelen.
Dit is 3.5 week gaande
Ik mag haar niet troosten, knuffelen, spelen enz ze begint direct te huilen. Bij papa is ze direct stil. Ik kan niets goed doen.
Dit is gekomen toen ik tummy time met haar deed, na 30 seconden werd ze hysterisch en heeft ze een uur lang gehuild tot papa thuiskwam. Sindsdien is het mis. Ze haatte altijd al tummy time maar dit keer knapte er iets lijkt het.
Het is een groot probleem want ik ben thuisblijfmama en mijn vriend werkt. Als hij werkt dan huilt mijn dochter uren aan stuk, ik kan niets doen. Dan komt mn vriend binnen, pakt haar op en ze valt in slaap... zo frustrerend. Dit is echt heel erg want ze huilt dan gewoon bijna continue van 5.00 tot 14.00 en dit sloopt je.
Iemand tips? We hebben al geprobeerd mijn vriends parfum/shirt enz bij mij, benaderen op allerlei manieren, heel kalm etc.. Houding oppakken precies zoals hij doet.
Ik breng haar nu soms naar andere mensen maar dat kan je ook niet 40 uur in de week doen.. Het enige wat ze bij mij accepteert is als ik fles geef of luier verschoon. En wandelen vindt ze ook goed. Maar ik heb ook niet de energie om urenlang elke dag te wandelen.
Dit is 3.5 week gaande
donderdag 18 februari 2021 om 19:12
Ach wat naar. Misschien even helemaal back to basic qua hechting en veeeeeeel huid op huid contact doen. Baby in luier en jij bloot bovenlijf. Deken (geen dekbed) er over en haar op je borst laten liggen en slapen (overdag). Huid-op-huid in de draagdoek/zak of samen in bad/douche. Huid-op-huid maakt voor beiden veel hormonen (oxytocine) los die belangrijk zijn voor de hechting. Ze ruikt je geur, voelt je warmte en hoort je hartslag en ademhaling. Probeer het zo relaxt mogelijk voor jezelf te maken. Samen zo veel mogelijk ontspannen. Veel sterkte!
donderdag 18 februari 2021 om 19:19
Dit is ook mijn tip, installeer je in bed met tijdschriften en telefoon en tablet. Hapjes erbij en huid op huid een dag je terugtrekken.Klokido schreef: ↑18-02-2021 19:12Ach wat naar. Misschien even helemaal back to basic qua hechting en veeeeeeel huid op huid contact doen. Baby in luier en jij bloot bovenlijf. Deken (geen dekbed) er over en haar op je borst laten liggen en slapen (overdag). Huid-op-huid in de draagdoek/zak of samen in bad/douche. Huid-op-huid maakt voor beiden veel hormonen (oxytocine) los die belangrijk zijn voor de hechting. Ze ruikt je geur, voelt je warmte en hoort je hartslag en ademhaling. Probeer het zo relaxt mogelijk voor jezelf te maken. Samen zo veel mogelijk ontspannen. Veel sterkte!
En het komt goed!
donderdag 18 februari 2021 om 20:33
Ja ik snap je angst, ik was daar bij mijn zoontje (huilbaby) ook bang voor. Maar je bent er voor haar en je doet je best. Dat is echt genoeg.
Als ze lichamelijk wat lekkerder in haar vel komt te zitten, wordt het ook makkelijker om leuke momenten samen te hebben en gaat het helemaal goed komen met jullie band.
donderdag 18 februari 2021 om 20:53
Wat mooi geschreven! Neem dit in je op To. Je doet niets fout, probeer je ontspanning weer te vinden. Er staan goede tips, dagje huid op huid, zorg voor lading eten en drinken binnen handbereik.Sharing* schreef: ↑18-02-2021 16:08Net als in de Zwitsal reclame.
Met een pasgeboren en zeker prematuur ben je geen relaxte mama.
Net bijgekomen van de bevalling die eerder was dan verwacht, veel voedingen p/d, reflux, onderbroken nachten, enz.
To, wat al gezegd is je dochter heeft geen afkeer van jou!
Mijn kleinkind huilde heel veel, zodra ik haar overnam was ze stil en viel in slaap.
Voor mijn schoondochter, al helemaal op, voelde dit als falen. Volkomen onterecht.
Zij voelde zich in elke vezel verantwoordelijk voor dat kwetsbare kleintje. Schuldig voelen om alles.
Ik kon wiegen zonder na te denken, beetje uit het raam kijken, zachtjes zingen, heel cliché "in het hier en nu" en haar weer uit handen geven.
Papa doet het niet beter, opa & oma ook niet. De navelstreng is doorgeknipt, maar jij en je kindje zijn zo sterk verbonden.
Wat mijn schoondochter en kindje hielp: een lekkere stoel in de babykamer, flesjes / warm water bij de hand, een stapel boeken (muziek, telefoon), een salade, broodjes, chocola en daar 3 weken overdag blijven, verder niets doen. De laatste maand van de zwangerschap inhalen ofzo, cocoonen met kindje. 's Avonds nam papa het over. Klinkt misschien stom, maaar gewoon de wereld buiten laten, samen bijkomen.
Advies van oma dus
Heel veel sterkte en succes! Je kan het!
zondag 21 februari 2021 om 07:11
zondag 21 februari 2021 om 08:20
Tummy time.... Niet alle kinderen zijn er aan toe op de dag dat het consultatiebureau dit zegt en toch moet een kind er mee beginnen volgens het cb want anders komt het niet meer goed met zijn/haar ontwikkeling. Als het kindje er klaar voor is (fysiek én mentaal) zal het niet in huilen uitbarsten.
Als een kind nieuwsgierig wordt naar zijn omgeving, gaat hij het vanzelf doen om mee te krijgen wat er om hem heen gebeurt. Hij/zij moet voldoende gelegenheid hebben/krijgen. Dat wel. Maar trainen zoals het cb het adviseert/verplicht is (achteraf gezien dan hé) raar. De rest van de jonge kinderlijke ontwikkeling is namelijk een troebel poeltje aan mijlpalen waarin kinderen onderling heel veel van elkaar kunnen verschillen wat betreft het tijdstip dat ze de mijlpaal bereiken maar wat wel als ‘normaal’ wordt gezien. En is niet afhankelijk van of een kindje goed getraind is in zijn nekspieren maar afhankelijk van aanleg (karakter, fysiek) en afgestemd aanbod uit de omgeving. Oefenen terwijl een kindje er niet aan toe is, leidt tot frustratie.
Verder: je hebt het hartstikke zwaar en doet het goed. Je probeert er alles aan te doen om haar comfort te bieden zodat ze zich beter gaat voelen met/bij je.
Áls je het belangrijk vindt om de nekspieren te trainen, leg dit taakje bij papa neer en probeer zelf zo veel mogelijk aangename ervaringen op te doen. Voor jezelf en voor je kindje. Gewoon, om een leuke tijd te hebben, te genieten, en comfort te bereiken.
En als je meer nodig hebt om zelf tot rust te komen, dan regel dat. want het moederschap ís gewoon zwaar. Je investeert heel veel en je krijgt het állemaal weer terug (ooit
) Maar dat kan ook zonder volledig uit balans geraakt te zijn.
Als een kind nieuwsgierig wordt naar zijn omgeving, gaat hij het vanzelf doen om mee te krijgen wat er om hem heen gebeurt. Hij/zij moet voldoende gelegenheid hebben/krijgen. Dat wel. Maar trainen zoals het cb het adviseert/verplicht is (achteraf gezien dan hé) raar. De rest van de jonge kinderlijke ontwikkeling is namelijk een troebel poeltje aan mijlpalen waarin kinderen onderling heel veel van elkaar kunnen verschillen wat betreft het tijdstip dat ze de mijlpaal bereiken maar wat wel als ‘normaal’ wordt gezien. En is niet afhankelijk van of een kindje goed getraind is in zijn nekspieren maar afhankelijk van aanleg (karakter, fysiek) en afgestemd aanbod uit de omgeving. Oefenen terwijl een kindje er niet aan toe is, leidt tot frustratie.
Verder: je hebt het hartstikke zwaar en doet het goed. Je probeert er alles aan te doen om haar comfort te bieden zodat ze zich beter gaat voelen met/bij je.
Áls je het belangrijk vindt om de nekspieren te trainen, leg dit taakje bij papa neer en probeer zelf zo veel mogelijk aangename ervaringen op te doen. Voor jezelf en voor je kindje. Gewoon, om een leuke tijd te hebben, te genieten, en comfort te bereiken.
En als je meer nodig hebt om zelf tot rust te komen, dan regel dat. want het moederschap ís gewoon zwaar. Je investeert heel veel en je krijgt het állemaal weer terug (ooit
) Maar dat kan ook zonder volledig uit balans geraakt te zijn.
namensgebruikersnaam wijzigde dit bericht op 21-02-2021 08:48
19.77% gewijzigd
oke, stel dat je moet kiezen: de badkamer poetsen of sporten, welke serie zou je dan kijken?
zondag 21 februari 2021 om 08:43
Sharing* schreef: ↑18-02-2021 16:08Net als in de Zwitsal reclame.
Met een pasgeboren en zeker prematuur ben je geen relaxte mama.
Net bijgekomen van de bevalling die eerder was dan verwacht, veel voedingen p/d, reflux, onderbroken nachten, enz.
To, wat al gezegd is je dochter heeft geen afkeer van jou!
Mijn kleinkind huilde heel veel, zodra ik haar overnam was ze stil en viel in slaap.
Voor mijn schoondochter, al helemaal op, voelde dit als falen. Volkomen onterecht.
Zij voelde zich in elke vezel verantwoordelijk voor dat kwetsbare kleintje. Schuldig voelen om alles.
Ik kon wiegen zonder na te denken, beetje uit het raam kijken, zachtjes zingen, heel cliché "in het hier en nu" en haar weer uit handen geven.
Papa doet het niet beter, opa & oma ook niet. De navelstreng is doorgeknipt, maar jij en je kindje zijn zo sterk verbonden.
Wat mijn schoondochter en kindje hielp: een lekkere stoel in de babykamer, flesjes / warm water bij de hand, een stapel boeken (muziek, telefoon), een salade, broodjes, chocola en daar 3 weken overdag blijven, verder niets doen. De laatste maand van de zwangerschap inhalen ofzo, cocoonen met kindje. 's Avonds nam papa het over. Klinkt misschien stom, maaar gewoon de wereld buiten laten, samen bijkomen.
Advies van oma dus
Wat een mooie post. En zo is het. Jij en je baby zijn nog zo één, daardoor zit je samen in dezelfde modus.
Ik werd zelf gek van binnen zitten dus ik heb heel veel gewandeld met mijn afwijzende huilbaby in de draagzak.
Daar moest ze eerst ook niets van hebben (hysterisch krijsen, afzetten), ik heb toen een draagdoek geprobeerd en dat was het helemaal niet, uiteindelijk heb ik een ergobaby draagzak gekocht en dat ging wel, zolang ik maar bleef lopen en niet stil ging staan. Dan was ze nog onrustig maar na een tijd lopen voelde je haar dan toch ontspannen (soms pas na een half uur hoor). Het lopen hielp mij zelf in elk geval ontspannen. Ook babymassage was iets wat ik veel deed om in elk geval die bloot op bloot aanraking te krijgen (bloot op bloot liggen zoals sommigen hier voorstellen leidde alleen maar tot hysterisch gekrijs en weg kruipen. Echt, je kan het je niet voorstellen).
Ik dacht: als ze maar bij me is, ook al is ze niet blij, dan komt het wel goed. Al duwt ze me weg, desnoods ging ik op een meter afstand erbij zitten. Als ze maar weet dat ik er ben. En zo was het ook. Ik hou van al mijn kinderen zielsveel maar die diepe verbondenheid, dat je bijna 1 bent samen, heb ik met haar nog steeds een beetje. We hebben een hele bijzondere, vanzelfsprekende band nu.
Toen was het ook lente. Net als nu.
zondag 21 februari 2021 om 11:27
Ik vind dit ook een hele mooie post.Parella schreef: ↑21-02-2021 08:43Wat een mooie post. En zo is het. Jij en je baby zijn nog zo één, daardoor zit je samen in dezelfde modus.
Ik werd zelf gek van binnen zitten dus ik heb heel veel gewandeld met mijn afwijzende huilbaby in de draagzak.
Daar moest ze eerst ook niets van hebben (hysterisch krijsen, afzetten), ik heb toen een draagdoek geprobeerd en dat was het helemaal niet, uiteindelijk heb ik een ergobaby draagzak gekocht en dat ging wel, zolang ik maar bleef lopen en niet stil ging staan. Dan was ze nog onrustig maar na een tijd lopen voelde je haar dan toch ontspannen (soms pas na een half uur hoor). Het lopen hielp mij zelf in elk geval ontspannen. Ook babymassage was iets wat ik veel deed om in elk geval die bloot op bloot aanraking te krijgen (bloot op bloot liggen zoals sommigen hier voorstellen leidde alleen maar tot hysterisch gekrijs en weg kruipen. Echt, je kan het je niet voorstellen).
Ik dacht: als ze maar bij me is, ook al is ze niet blij, dan komt het wel goed. Al duwt ze me weg, desnoods ging ik op een meter afstand erbij zitten. Als ze maar weet dat ik er ben. En zo was het ook. Ik hou van al mijn kinderen zielsveel maar die diepe verbondenheid, dat je bijna 1 bent samen, heb ik met haar nog steeds een beetje. We hebben een hele bijzondere, vanzelfsprekende band nu.
Toen was het ook lente. Net als nu.
Dit is hoe het is. Ik hoop dat TO dit ten harte kan nemen.
maandag 22 februari 2021 om 04:38
maandag 22 februari 2021 om 08:14
Weet je, als TO echt psychische klachten heeft: zware somberheid of angstig, paranoide. Dan moet ze niet naar de POH maar via de huisarts met spoed naar de POP poli, daar is een protocol voor. Tot 6 maanden na de bevalling heb je dan namelijk het risico op een PPD of PPP.
Maar wellicht lijdt ze voornamelijk onder de verwachtingen van de Zwitsalreclames. Dat baby's veel slapen, zacht zijn, en vooral: altijd aan mama vastgeplakt willen zitten, op haar willen slapen, in draagdoeken rondgesjouwd willen worden. Dat beeld wordt hier op het forum ook veelvuldig rondgestrooid, zelfs in dit topic. Veel baby's zijn zo, mijn tweede was (tot mijn grote verbazing na de eerste!) ook zo.
Maar feit is dat zeker niet alle baby's zo zijn, althans niet in die mate en ook niet altijd bij mama. Baby's kunnen ook heel alert zijn en daarom nooit rustig bij je liggen, je wegduwen omdat ze liever om zich heen kijken of omdat ze bij jou niet tot rust komen, gewoon daarom, zonder aanwijsbare reden.
Daar komt TO nu tot haar verdriet achter en dat is niet wat ze had verwacht.
maandag 22 februari 2021 om 08:33
Over dat Tummy time: wat vroeger nog gewoon trainen van de nekspieren heette: heb jij ooit een gezonde volwassene gezien met een slappe nek? Waarvan het hoofd er maar een beetje bij hangt?
Wanneer je je kindje rechtop tegen je aan houdt en knuffelt (al dan niet in de draagzak) traint het de nekspieren ook, daar hoeft ze echt niet per sé voor op haar buik als ze dat niet wil. No worries about tummy time. Relax. En een dikke knuffel voor jou.
Wanneer je je kindje rechtop tegen je aan houdt en knuffelt (al dan niet in de draagzak) traint het de nekspieren ook, daar hoeft ze echt niet per sé voor op haar buik als ze dat niet wil. No worries about tummy time. Relax. En een dikke knuffel voor jou.
.
maandag 22 februari 2021 om 08:44
Wat Sharing zegt vind ik heel mooi en herkenbaar. Ik bleek bij mij oudste een PPD te hebben. Bij mijn man en moeder was kind stil, bij mij huilde ze veel. Toen man echt weer moest gaan werken, is mijn moeder gekomen. Die heeft mij letterlijk in bed gestopt om bij te komen. Als een ware moeder Theresa deed ze alles in huis en zorgde voor mij. En doordat ik bijkwam werd ik rustiger en merkte ik dat baby ook rustiger werd. En zo ging mijn moeder steeds minder doen en ik steeds meer. Ben haar daar nog steeds dankbaar voor.
Moraal van dit verhaal; rust, rust, rust en ga naar de huisarts om je verhaal te doen.
Moraal van dit verhaal; rust, rust, rust en ga naar de huisarts om je verhaal te doen.
maandag 22 februari 2021 om 09:09
Tummy time... Dat bestond 11 jaar geleden nog niet. Of het werd zo niet genoemd of ik ben het vergeten, dat kan ook.
Je kind is prematuur dus die maand moet je nog corrigeren tot ze minimaal een jaar is. Ze is 12 weken maar qua ontwikkeling zit ze nu waarschijnlijk rond week 8/9. Ga dat dus niet geforceerd inhalen en laat de boekjes en het CB voor wat het is. Dat is leuk voor een normale baby. Je kind is onder behandeling van de kinderarts en die bepaalt hoe het gaat en wat moet. Die controles zijn niet voor niets vaak in dezelfde week. Het CB is voor de prikjes en hun advies; pik er uit waar je wat mee kan en de rest; oor in, oor uit.
Een kind dat op reflux verdacht wordt, ligt niet graag op de buik. Dat duwt het maagzuur meer omhoog. Als het toch moet, doe het kort en op een vast moment. Vraag anders eens een kinderfysiotherapeut om mee te kijken. Voor een baby komen ze aan huis. Misschien heeft ze nog tips voor haar houding, "tummy time" en reflux qua spelletjes maar ook in hoe je haar moet vasthouden.
Mijn dochter moest ik destijds trainen ivm voorkeurspositie/stijve romp en de kinderfysiotherapeut had mij daarvoor wat tips gegeven. Het was bijvoorbeeld beter om haar niet vanaf haar linkerkant te verzorgen, te voeden etc. Ze werd zo gedwongen om haar nek te draaien naar haar niet voorkeurskant. Dat voelde voor mij onnatuurlijk, want ook ik heb mijn voorkeurspositie, maar het hielp wel. Ik deed de andere oefeningen altijd na het verschonen, zong er een vast kinderliedje bij. Liedje klaar, training klaar. Dat gaf ritme.
En als ze er bij jou een hekel aan heeft en het moet toch, bedenk even wat er verschilt in jullie aan pak. Niet dat hij beter is, maar misschien is hij rechtshandig en jij linkshandig. Draag jij een parfum waar ze misselijk van wordt. Oftewel wat zou helpen om het patroon te doorbreken zodat jij je beter voelt, want daar reageert een baby wel degelijk op.
Over papa gesproken, mannen zijn over het algemeen veel relaxter, hebben al die boekjes niet gelezen, leven veel meer in het nu. Ze voelen ook niet de druk van dat er volgende week een controle is en dat de baby dan iets moet kunnen of dat zo'n controle een examen voor ouderschap is. En weet je, ergens is dat iets wat moeders zichzelf aanpraten. Laat het wat los en bekijk het van dag tot dag. Rustige, relaxte mama, tevreden baby. Doe wat je hart zegt. Je weet het echt wél wat goed is.
Je kind is prematuur dus die maand moet je nog corrigeren tot ze minimaal een jaar is. Ze is 12 weken maar qua ontwikkeling zit ze nu waarschijnlijk rond week 8/9. Ga dat dus niet geforceerd inhalen en laat de boekjes en het CB voor wat het is. Dat is leuk voor een normale baby. Je kind is onder behandeling van de kinderarts en die bepaalt hoe het gaat en wat moet. Die controles zijn niet voor niets vaak in dezelfde week. Het CB is voor de prikjes en hun advies; pik er uit waar je wat mee kan en de rest; oor in, oor uit.
Een kind dat op reflux verdacht wordt, ligt niet graag op de buik. Dat duwt het maagzuur meer omhoog. Als het toch moet, doe het kort en op een vast moment. Vraag anders eens een kinderfysiotherapeut om mee te kijken. Voor een baby komen ze aan huis. Misschien heeft ze nog tips voor haar houding, "tummy time" en reflux qua spelletjes maar ook in hoe je haar moet vasthouden.
Mijn dochter moest ik destijds trainen ivm voorkeurspositie/stijve romp en de kinderfysiotherapeut had mij daarvoor wat tips gegeven. Het was bijvoorbeeld beter om haar niet vanaf haar linkerkant te verzorgen, te voeden etc. Ze werd zo gedwongen om haar nek te draaien naar haar niet voorkeurskant. Dat voelde voor mij onnatuurlijk, want ook ik heb mijn voorkeurspositie, maar het hielp wel. Ik deed de andere oefeningen altijd na het verschonen, zong er een vast kinderliedje bij. Liedje klaar, training klaar. Dat gaf ritme.
En als ze er bij jou een hekel aan heeft en het moet toch, bedenk even wat er verschilt in jullie aan pak. Niet dat hij beter is, maar misschien is hij rechtshandig en jij linkshandig. Draag jij een parfum waar ze misselijk van wordt. Oftewel wat zou helpen om het patroon te doorbreken zodat jij je beter voelt, want daar reageert een baby wel degelijk op.
Over papa gesproken, mannen zijn over het algemeen veel relaxter, hebben al die boekjes niet gelezen, leven veel meer in het nu. Ze voelen ook niet de druk van dat er volgende week een controle is en dat de baby dan iets moet kunnen of dat zo'n controle een examen voor ouderschap is. En weet je, ergens is dat iets wat moeders zichzelf aanpraten. Laat het wat los en bekijk het van dag tot dag. Rustige, relaxte mama, tevreden baby. Doe wat je hart zegt. Je weet het echt wél wat goed is.
maandag 22 februari 2021 om 09:20
Ik had ook een kindje wat 6 weken te vroeg was en met reflux. En iedereen zei: doe wat goed voelt, je hart volgen, je doet automatisch wat goed is.
Nou, geloof me, na weken van huilen wist ik echt niet meer wat goed voelde, wat mijn hart me ingaf. Werd verscheurd door allerlei adviezen in mijn hoofd. En voelde me ook nog eens een slechte moeder, omdat ik, blijkbaar als enige, geen idee had wat ‘goed voelde’. En ik wist dat ik rustig moest zijn, want dat zou helpen. Maar ik kan me nu nog de stress herinneren die in mijn lijf schoot als ze weer begon te huilen net als ik haar heel voorzichtig had weggelegd.
Pffffft, wat kan het zwaar zijn.
Hier was een draagdoek, waarbij ze niet rechtop zat, maar soort van in een half rondje tegen me aan, een oplossing. En tijd.
Bij de jongste heb ik een babymassagecursus gedaan, dat was ook helpend.
Succes TO, het klinkt zwaar.
Maar ik wil me wel aansluiten bij de mensen die zeggen dat ze geen afkeer van jou heeft, maar wel je spanning aanvoelt. Kan je man niet een paar dagen vrijnemen, zodat jij kunt rusten, alleen de fijne momentjes kan pakken en even wat voor jezelf kan gaan doen?
En ga ermee naar de huisarts, ook met je gevoel dat jij haar niet kan kalmeren. Er zijn speciale moeder-kind therapeuten.
Nou, geloof me, na weken van huilen wist ik echt niet meer wat goed voelde, wat mijn hart me ingaf. Werd verscheurd door allerlei adviezen in mijn hoofd. En voelde me ook nog eens een slechte moeder, omdat ik, blijkbaar als enige, geen idee had wat ‘goed voelde’. En ik wist dat ik rustig moest zijn, want dat zou helpen. Maar ik kan me nu nog de stress herinneren die in mijn lijf schoot als ze weer begon te huilen net als ik haar heel voorzichtig had weggelegd.
Pffffft, wat kan het zwaar zijn.
Hier was een draagdoek, waarbij ze niet rechtop zat, maar soort van in een half rondje tegen me aan, een oplossing. En tijd.
Bij de jongste heb ik een babymassagecursus gedaan, dat was ook helpend.
Succes TO, het klinkt zwaar.
Maar ik wil me wel aansluiten bij de mensen die zeggen dat ze geen afkeer van jou heeft, maar wel je spanning aanvoelt. Kan je man niet een paar dagen vrijnemen, zodat jij kunt rusten, alleen de fijne momentjes kan pakken en even wat voor jezelf kan gaan doen?
En ga ermee naar de huisarts, ook met je gevoel dat jij haar niet kan kalmeren. Er zijn speciale moeder-kind therapeuten.
maandag 22 februari 2021 om 09:39
Kunnen we hier aub mee stoppen? Zo simpel is het echt niet en dit soort zinnen geven je als moeder alleen nog meer een slecht gevoel dat je zelf de oorzaak bent van de problemen met/van je baby.MrsDuck schreef: ↑22-02-2021 09:09Tummy time... Dat bestond 11 jaar geleden nog niet. Of het werd zo niet genoemd of ik ben het vergeten, dat kan ook.
Je kind is prematuur dus die maand moet je nog corrigeren tot ze minimaal een jaar is. Ze is 12 weken maar qua ontwikkeling zit ze nu waarschijnlijk rond week 8/9. Ga dat dus niet geforceerd inhalen en laat de boekjes en het CB voor wat het is. Dat is leuk voor een normale baby. Je kind is onder behandeling van de kinderarts en die bepaalt hoe het gaat en wat moet. Die controles zijn niet voor niets vaak in dezelfde week. Het CB is voor de prikjes en hun advies; pik er uit waar je wat mee kan en de rest; oor in, oor uit.
Een kind dat op reflux verdacht wordt, ligt niet graag op de buik. Dat duwt het maagzuur meer omhoog. Als het toch moet, doe het kort en op een vast moment. Vraag anders eens een kinderfysiotherapeut om mee te kijken. Voor een baby komen ze aan huis. Misschien heeft ze nog tips voor haar houding, "tummy time" en reflux qua spelletjes maar ook in hoe je haar moet vasthouden.
Mijn dochter moest ik destijds trainen ivm voorkeurspositie/stijve romp en de kinderfysiotherapeut had mij daarvoor wat tips gegeven. Het was bijvoorbeeld beter om haar niet vanaf haar linkerkant te verzorgen, te voeden etc. Ze werd zo gedwongen om haar nek te draaien naar haar niet voorkeurskant. Dat voelde voor mij onnatuurlijk, want ook ik heb mijn voorkeurspositie, maar het hielp wel. Ik deed de andere oefeningen altijd na het verschonen, zong er een vast kinderliedje bij. Liedje klaar, training klaar. Dat gaf ritme.
En als ze er bij jou een hekel aan heeft en het moet toch, bedenk even wat er verschilt in jullie aan pak. Niet dat hij beter is, maar misschien is hij rechtshandig en jij linkshandig. Draag jij een parfum waar ze misselijk van wordt. Oftewel wat zou helpen om het patroon te doorbreken zodat jij je beter voelt, want daar reageert een baby wel degelijk op.
Over papa gesproken, mannen zijn over het algemeen veel relaxter, hebben al die boekjes niet gelezen, leven veel meer in het nu. Ze voelen ook niet de druk van dat er volgende week een controle is en dat de baby dan iets moet kunnen of dat zo'n controle een examen voor ouderschap is. En weet je, ergens is dat iets wat moeders zichzelf aanpraten. Laat het wat los en bekijk het van dag tot dag. Rustige, relaxte mama, tevreden baby. Doe wat je hart zegt. Je weet het echt wél wat goed is.
maandag 22 februari 2021 om 09:48
De laatste dagen kan ik haar gelukkig af en toe troosten en krijg ik ook meer lachjes dus dat is prettig. Nee ik draag geen parfum (meer)
Huid op huid vindt ze ook niks. Ze ligt nu wel op mijn schoot te slapen.
Schoonzus probeerde haar te troosten en lukte ook niet dus daar ben ik wel stiekem blij mee dat ik niet de enige ben.
We zouden woensdag naar de kinderarts gaan maar precies op dat tijdstip moeten we naar een begrafenis, baal ik heeeeeel erg van. De eerstvolgende optie is pas 16 maart dus ben erg zuur.
We hebben haar deze week niet naar familie kunnen brengen zoals we altijd doen ivm sterfgeval.
Ik hou jullie op de hoogte
Huid op huid vindt ze ook niks. Ze ligt nu wel op mijn schoot te slapen.
Schoonzus probeerde haar te troosten en lukte ook niet dus daar ben ik wel stiekem blij mee dat ik niet de enige ben.
We zouden woensdag naar de kinderarts gaan maar precies op dat tijdstip moeten we naar een begrafenis, baal ik heeeeeel erg van. De eerstvolgende optie is pas 16 maart dus ben erg zuur.
We hebben haar deze week niet naar familie kunnen brengen zoals we altijd doen ivm sterfgeval.
Ik hou jullie op de hoogte
maandag 22 februari 2021 om 09:59
Ik heb dit zelf ook gezegd, maar ik bedoelde het niet zo letterlijk.
Ik heb bij mijn eerste wel degelijk gemerkt dat toen ik hem zonder gedachte van “bij mij begint ie te krijsen” ging vast houden het ook echt een stuk minder vaak gebeurde.
Hij voelde echt mijn onrust (bij papa was altijd alles goed en bij mij was ie altijd aan het huilen en onrustig) en daar werd ie zelf ook onrustig van.
Relaxte mama, relaxte baby... zo simpel werkt het helaas niet, zou wel makkelijk zijn.
Maar het kan zeker helpen door zelf rustig te zijn, hoe moeilijk dat soms ook is!
En soms hebben ze gewoon een voorkeur, niet altijd leuk maar je doet er niet zoveel aan! Dat komt echt wel goed!
Hier vond zoontje het altijd fijn als papa zijn arm om m heen had, die was zwaarder (ik heb van die spille armpjes) en gaf hem meer een gevoel van geborgenheid (denk ik)
maandag 22 februari 2021 om 09:59
Ik lees al veel mooie tips. Misschien nog een aanvulling, wij (cb) doen ook wel huisbezoeken op indicatie. Dus bij eet-/slaap-/huidproblemen etc hebben we de mogelijkheid een uur langs te komen om uitgebreid te bespreken wat ouders al hebben geprobeerd en wat evt zou kunnen helpen. Ook verwijzen we soms naar IMH (https://www.imhnederland.nl/) in de regio (zou bij jou misschien passender zijn dan poh?).
Probeer vooral los te laten dat jouw kindje een aversie tegen jou heeft! Ze is nog zo klein... Sommige baby's hebben meer moeite met 'landen' , zeker als ze prematuur zijn. Ik weet het, het is nu makkelijk gezegd. Mijn oudste heeft ook zo'n periode gehad, ik weet nog goed hoe onzeker ik daarvan werd. Het is echter weer helemaal goed gekomen, dat komt het bij jou ook. Je klinkt als een liefdevolle moeder.
Probeer vooral los te laten dat jouw kindje een aversie tegen jou heeft! Ze is nog zo klein... Sommige baby's hebben meer moeite met 'landen' , zeker als ze prematuur zijn. Ik weet het, het is nu makkelijk gezegd. Mijn oudste heeft ook zo'n periode gehad, ik weet nog goed hoe onzeker ik daarvan werd. Het is echter weer helemaal goed gekomen, dat komt het bij jou ook. Je klinkt als een liefdevolle moeder.
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
maandag 22 februari 2021 om 10:02
Nee, dat is echt niet zo! Voorbeeld: een vriendin van mij is alleenstaande moeder, die had zo'n zelfde dynamiek de eerst 4 maanden met haar kindje. Was heel heftig en moeilijk voor haar. Haar kindje is nu 8 maanden en gek op haar moeder, het gaat ontzettend goed.
No but yeah but no but yeah but no but yeah no but yeah but no because I'm not even going on the pill because Nadine reckons they stop you from getting pregnant.
maandag 22 februari 2021 om 10:03
Hmm, ik heb hier ook geen pasklare oplossing voor, maar wat ik achteraf heel erg beseft heb, bij zowat elke vraag die ik had, is dat ik het echt op mijn manier moest doen. Iemand schreef doe je man na, dat zou ik dus absoluut niet doen. Want dat werkt niet, dat is niet hoe/wie jij bent. Je hebt zelf een unieke interactie met je dochter en die loopt nu niet zoals je wenst en je zoekt nu naar manieren waarop het wel werkt tussen jullie. Kijk, ze lig op je schoot te slapen, dat is toch fantastisch.
Laat het idee los dat je iets verkeerd zou doen of dat ze een afkeer van je heeft. Gun jezelf het vertrouwen om je intuïtie te volgen.
Onze dochter volgde heel hard het patroon van het oei, ik groei boek. Daar stonden ook heel veel frustraties van ouders in en die herkenbaarheid, maakt het al lichter vond ik. Onze jongste volgde dat patroon overigens helemaal niet, dus waar ik eerst dacht, "dat boek is magie", heb ik later beseft dat dat toch niet voor elk kind geldt. Ik vond dat ook wel fijn te weten dat die donderwolkperiodes betekenden dat ze zich ontwikkelde, dat er nieuwe vaardigheden aankwamen. Zo krijgen dit moeilijke momenten iets positiefs.
Laat het idee los dat je iets verkeerd zou doen of dat ze een afkeer van je heeft. Gun jezelf het vertrouwen om je intuïtie te volgen.
Onze dochter volgde heel hard het patroon van het oei, ik groei boek. Daar stonden ook heel veel frustraties van ouders in en die herkenbaarheid, maakt het al lichter vond ik. Onze jongste volgde dat patroon overigens helemaal niet, dus waar ik eerst dacht, "dat boek is magie", heb ik later beseft dat dat toch niet voor elk kind geldt. Ik vond dat ook wel fijn te weten dat die donderwolkperiodes betekenden dat ze zich ontwikkelde, dat er nieuwe vaardigheden aankwamen. Zo krijgen dit moeilijke momenten iets positiefs.
