Kinderen
alle pijlers
Doen wij moeders nog dingen zonder ons schuldig te voelen naar kind of partner?
zaterdag 30 juni 2007 om 23:02
De (meeste) vaders gaan zorgeloos werken, zonder zich druk te maken over de hoeveelheid uren die ze werken. Er moet toch geld in het laadje komen zullen de meesten zeggen. Met sporten precies hetzelfde, 2/3 avonden in de week sporten of een ander hobby uitoefenen, geen probleem, als er maar iemand (mama dus:)) thuis is. Of bijvoorbeeld op hun papadag lekker de boel de boel (het huishouden:P) laten thuis en met (de) kind(eren) op pad.
Hoe doen die vaders dat toch?
Ik merk van mezelf dat ik me regelmatig schuldig voel, soms naar m'n dochtertje (ben ik niet te veel van huis voor werk/studie? ) en dat terwijl ik het erg naar m'n zin heb op m'n werk en opleiding, daarnaast probeer ik nog 2 avondjes sporten (kind slaapt en heeft het prima bij d'r papa). En dan dat eeuwige huishouden waar maar geen eind aan lijkt te komen en waar ik zelf geen puf of zin meer in heb na een werkdag. (hoe doet schoonma dat toch, zoveel tijd overhouden als ze oppast, zodat ze nog een groot deel van het huis schoon kan maken). En mijn man doet toch echt veel in huis, en zonder morren. Maar als dochterlief in bed ligt gun ik hem ook die rust (hij maakt langere dagen dan ik)
Zijn er vrouwen die zich om dat soort dingen niet druk maken? Hoe komt het toch dat veel vrouwen dat eeuwige schuldgevoel niet los kunnen laten? En nog belangrijker, hoe kom je er vanaf? :( :P
Hoe doen die vaders dat toch?
Ik merk van mezelf dat ik me regelmatig schuldig voel, soms naar m'n dochtertje (ben ik niet te veel van huis voor werk/studie? ) en dat terwijl ik het erg naar m'n zin heb op m'n werk en opleiding, daarnaast probeer ik nog 2 avondjes sporten (kind slaapt en heeft het prima bij d'r papa). En dan dat eeuwige huishouden waar maar geen eind aan lijkt te komen en waar ik zelf geen puf of zin meer in heb na een werkdag. (hoe doet schoonma dat toch, zoveel tijd overhouden als ze oppast, zodat ze nog een groot deel van het huis schoon kan maken). En mijn man doet toch echt veel in huis, en zonder morren. Maar als dochterlief in bed ligt gun ik hem ook die rust (hij maakt langere dagen dan ik)
Zijn er vrouwen die zich om dat soort dingen niet druk maken? Hoe komt het toch dat veel vrouwen dat eeuwige schuldgevoel niet los kunnen laten? En nog belangrijker, hoe kom je er vanaf? :( :P
maandag 2 juli 2007 om 23:51
Voor sommigen is het dus herkenbaar, die schuldgevoelens, voor anderen dus niet of minder. Waar zit dat verschil? In karaktereigenschappen? Stellen de vrouwen die zich schuldig voelen naar hun partner en/of kind te hoge eisen aan zichzelf?
Ik merk dat ik (soms) hoge eisen aan mezelf kan stellen. Ik moet dit en ik moet dat. Wat bij mij wel helpt is aan het begin van de dag niet te bedenken wat ik nog allemaal (zou moeten) doen. En wat ik dan gedaan heb op een dag naast de verzorging en vertroeteling met van m'n dochtertje, is weer mooi meegenomen.
Ik denk verder niet dat het aan mijn karaktereigenschappen ligt. Ik ben verder wel vrij makkelijk vanmezelf. Haal vaak m'n schouder op over een situatie waar een ander zich weer druk om kan maken. Behalve de laatste tijd dan. Dan maak ik me soms wel druk over wat anderen ergens van denken. (als ze het erover hebben dan). En daar baal ik van.
Ik merk dat ik (soms) hoge eisen aan mezelf kan stellen. Ik moet dit en ik moet dat. Wat bij mij wel helpt is aan het begin van de dag niet te bedenken wat ik nog allemaal (zou moeten) doen. En wat ik dan gedaan heb op een dag naast de verzorging en vertroeteling met van m'n dochtertje, is weer mooi meegenomen.
Ik denk verder niet dat het aan mijn karaktereigenschappen ligt. Ik ben verder wel vrij makkelijk vanmezelf. Haal vaak m'n schouder op over een situatie waar een ander zich weer druk om kan maken. Behalve de laatste tijd dan. Dan maak ik me soms wel druk over wat anderen ergens van denken. (als ze het erover hebben dan). En daar baal ik van.
