Kinderen
alle pijlers
Een beetje relaxed leven met kinderen
zaterdag 18 januari 2025 om 20:31
Kan dat eigenlijk wel? Of vraag ik iets onmogelijks? Ik zoek kleine en grote tips om het allemaal wat minder stressvol te maken, dingen die het leven een beetje simpeler maken.
Ik ben moeder van een jong kind. Dat moederschap gaat me tot nu toe eigenlijk heel goed af: ik heb een geweldig kind en ik geniet van deze prachtige nieuwe rol
Naast dat moederschap heb ik ook een baan en die ging me eigenlijk ook altijd vrij goed af, totdat ik een kind had. Nu is mijn hoofd vaak ergens anders. Bezig met kind, met mijn to do lijstje van thuis, met die lekkage die je echt eens op moet lossen, met alle logistiek en afspraken rondom kind, met de toekomst. En waar ik eerst nog regelmatig na 17u bleef om wat af te ronden, is dat nu geen optie meer. Moet ik zorgen dat ik op tijd bij de opvang sta. Of word ik halverwege de dag gebeld om mijn kind op te halen vanwege ziek personeel. Zie dat werk in het weekend dan maar weer eens in te halen.
Dan moeten daarnaast de financiën een beetje bijgehouden worden. Wil je ook je familie en vrienden wel eens zien. Moeten er cadeautjes gekocht voor vrienden of familie. Oppas geregeld voor kind wanneer je naar het ziekenhuis moet. En dan nog dat huishouden. Ja, tuurlijk, de lat ligt wat lager nu. Mijn ramen worden bijvoorbeeld nooit gewassen. Maar ik heb ook een kind dat de restjes van de vloer likt, dus ook wel fijn als die vloer niet al te goor is.
Kortom, er moet nu ik een kind heb een heleboel in het leven en dat geeft vaak stress en maakt me erg moe. En ik begrijp het, het heten niet voor niets de tropenjaren. Maar hoe zorg je ervoor dat je die niet slechts overleeft, maar dat er ook nog ruimte is om er een beetje (of eigenlijk een beetje veel) van te kunnen genieten? Mede-ouders, of niet-ouders die mijn vraag begrijpen, help! Hoe doen jullie dat? Mijn dank is groot
Ik ben moeder van een jong kind. Dat moederschap gaat me tot nu toe eigenlijk heel goed af: ik heb een geweldig kind en ik geniet van deze prachtige nieuwe rol
Naast dat moederschap heb ik ook een baan en die ging me eigenlijk ook altijd vrij goed af, totdat ik een kind had. Nu is mijn hoofd vaak ergens anders. Bezig met kind, met mijn to do lijstje van thuis, met die lekkage die je echt eens op moet lossen, met alle logistiek en afspraken rondom kind, met de toekomst. En waar ik eerst nog regelmatig na 17u bleef om wat af te ronden, is dat nu geen optie meer. Moet ik zorgen dat ik op tijd bij de opvang sta. Of word ik halverwege de dag gebeld om mijn kind op te halen vanwege ziek personeel. Zie dat werk in het weekend dan maar weer eens in te halen.Dan moeten daarnaast de financiën een beetje bijgehouden worden. Wil je ook je familie en vrienden wel eens zien. Moeten er cadeautjes gekocht voor vrienden of familie. Oppas geregeld voor kind wanneer je naar het ziekenhuis moet. En dan nog dat huishouden. Ja, tuurlijk, de lat ligt wat lager nu. Mijn ramen worden bijvoorbeeld nooit gewassen. Maar ik heb ook een kind dat de restjes van de vloer likt, dus ook wel fijn als die vloer niet al te goor is.
Kortom, er moet nu ik een kind heb een heleboel in het leven en dat geeft vaak stress en maakt me erg moe. En ik begrijp het, het heten niet voor niets de tropenjaren. Maar hoe zorg je ervoor dat je die niet slechts overleeft, maar dat er ook nog ruimte is om er een beetje (of eigenlijk een beetje veel) van te kunnen genieten? Mede-ouders, of niet-ouders die mijn vraag begrijpen, help! Hoe doen jullie dat? Mijn dank is groot
vrijdag 24 januari 2025 om 20:10
Merel90 schreef: ↑24-01-2025 20:01Dat is probleem bij mij een beetje, ik kan dan niet relaxed op de bank zitten. Ik voel me echt onrustig. Sinds ik kinderen heb ben ik ook gevoeliger voor zulke prikkels lijkt het. De hele dag door aanstaan voor de kinderen dat ik het huis dan dan zo opgeruimd en schoon mogelijk wil hebben.
Dat is toch vreselijk jammer. Ik herken het wel, maar op bepaald moment ook bewust mee gestopt. Net wel even een was opgehangen, de was die nog op het rek hing staat nu in een mand achter de bank. Morgen weer een dag. Nu thee, tv, een dekentje. Het is vijf minuten werk, morgen even een uurtje huishouden (ook andere zaken) en alles is weer aan kant.
vrijdag 24 januari 2025 om 20:57
Hier gelukkig geen kalk op de kranen, ik maak ze wel 1 x per 2 weken goed schoon.Ocherrum schreef: ↑24-01-2025 17:41Nou ben ik ook niet pietje precies maar ik heb ooit ergens gewoond waar de kalk niet meer van de kranen ging. Sindsdien poets ik die wel na douchen of als ik druppels zie. Maar de tip: een droogdoek! Niet met die vieze handdoek maar met een superdoek in een minuut even kranen en glazen deuren en tegels. Die minuut heb ik zelfs nog wel. Ook goed tegen de schimmel. En doek eens in de zoveel weken even in schoon water spoelen.
vrijdag 24 januari 2025 om 21:59
Dat heb ik dus ook. Word zo ontzettend onrustig van zooi, van viezigheid en rommel. Dat moet echt eerst opgeruimd/schoongemaakt worden voordat ik rust heb. Ik zal ook echt niet de deur uitgaan voordat alles op zijn plek ligt, als er nog kopjes op de tafel staan enz. Of zo naar bed gaan. Het voelt voor mij veel rustiger om wakker te worden in een opgeruimd huis of zo thuis te komen. Een rommelig huis zorgt voor onrust bij mij, dan kan ik totaal niet ontspannen.Merel90 schreef: ↑24-01-2025 20:01Dat is probleem bij mij een beetje, ik kan dan niet relaxed op de bank zitten. Ik voel me echt onrustig. Sinds ik kinderen heb ben ik ook gevoeliger voor zulke prikkels lijkt het. De hele dag door aanstaan voor de kinderen dat ik het huis dan dan zo opgeruimd en schoon mogelijk wil hebben.
vrijdag 24 januari 2025 om 22:18
apiejapie schreef: ↑24-01-2025 21:59Dat heb ik dus ook. Word zo ontzettend onrustig van zooi, van viezigheid en rommel. Dat moet echt eerst opgeruimd/schoongemaakt worden voordat ik rust heb. Ik zal ook echt niet de deur uitgaan voordat alles op zijn plek ligt, als er nog kopjes op de tafel staan enz. Of zo naar bed gaan. Het voelt voor mij veel rustiger om wakker te worden in een opgeruimd huis of zo thuis te komen. Een rommelig huis zorgt voor onrust bij mij, dan kan ik totaal niet ontspannen.
Dit had ik ooit ook, aangeleerd gedrag, moeder was ook zo. Schoonmoeder was nog erger. En daardoor dus gezien hoe naar dat kan zijn. Altijd bezig om alles netjes te hebben. Je krijgt pas iets anders te drinken als de koffiekopjes afgewassen en opgeruimd zijn.
85 en nog altijd een paar uur per dag bezig met huishouden.
Hier blijven nu gerust de kopjes op tafel staan als we gaan slapen. Door ze nog wel op te ruimen ben ik ineens weer heel actief en dat is niet bevorderlijk voor mijn slaap.
Vorige week een etentje hier thuis met onze kinderen en schoonkinderen. Eten laten bezorgen. Daarna een uitje. Alles op tafel laten staan en weggegaan. Het moment van opruimen zou de sfeer heel anders hebben gemaakt. Om 00:00 uur weer thuis en toen hadden man en ik het in een half uur allemaal opgeruimd.
vrijdag 24 januari 2025 om 22:26
Ik baal er ook enorm van, voordat ik kinderen kreeg was ik totaal niet zo. Misschien wel meer het tegenovergestelde gek genoeg. Toen maakte ik echt heel weinig schoon, vond dat zonde van m’n tijd. Gek hoe dat zo kan veranderen.Speculaastaart schreef: ↑24-01-2025 20:10Dat is toch vreselijk jammer. Ik herken het wel, maar op bepaald moment ook bewust mee gestopt. Net wel even een was opgehangen, de was die nog op het rek hing staat nu in een mand achter de bank. Morgen weer een dag. Nu thee, tv, een dekentje. Het is vijf minuten werk, morgen even een uurtje huishouden (ook andere zaken) en alles is weer aan kant.
vrijdag 24 januari 2025 om 22:31
Dan kan het ook gewoon terugveranderen.
zaterdag 25 januari 2025 om 08:13
Jij vindt het naar. Maar ik vind het vooral naar als ik naar bed zou gaan en ik de volgende ochtend in een rommelig huis opsta. Dat geeft me onrust, terwijl dingen tussendoor opruimen me dat niet geeft. Wat eigenlijk vreemd is, want het gaat dan exact om dezelfde spullen. Ik hou er gewoon niet van om ergens nog werk te hebben liggen, denk ik.Speculaastaart schreef: ↑24-01-2025 22:18Dit had ik ooit ook, aangeleerd gedrag, moeder was ook zo. Schoonmoeder was nog erger. En daardoor dus gezien hoe naar dat kan zijn. Altijd bezig om alles netjes te hebben. Je krijgt pas iets anders te drinken als de koffiekopjes afgewassen en opgeruimd zijn.
85 en nog altijd een paar uur per dag bezig met huishouden.
Hier blijven nu gerust de kopjes op tafel staan als we gaan slapen. Door ze nog wel op te ruimen ben ik ineens weer heel actief en dat is niet bevorderlijk voor mijn slaap.
Vorige week een etentje hier thuis met onze kinderen en schoonkinderen. Eten laten bezorgen. Daarna een uitje. Alles op tafel laten staan en weggegaan. Het moment van opruimen zou de sfeer heel anders hebben gemaakt. Om 00:00 uur weer thuis en toen hadden man en ik het in een half uur allemaal opgeruimd.
Gelukkig kan ik het wel goed zien als bijvoorbeeld de kamer vol lego ligt zolang daar mee gespeeld wordt. Het is dus niet dat de kinderen in een showroom moeten spelen. Dan mag alles op zijn kop, kleren mogen van mij ook ongelooflijk vies worden (hier werd er regelmatig in de sloot gespeeld, vind ik helemaal prima), maar uitgespeeld: eerst opruimen voordat je met iets nieuws begint.
Mijn moeder was trouwens totaal niet zoals ik, zowel in poetsen als in opruimen niet. Is dus niet dat ik haar standaard overnam of zo.
zaterdag 25 januari 2025 om 08:22
Hier net zo, alles aan het einde van de dag opgeruimd en schoon. Ik kom namelijk mijzelf tegen als alleenstaande van drie. Want als ik dan ook nog 's morgens het aanrecht moet leegruimen, de ontbijttafel moet dekken en ik de was overal en nergens vandaan moet halen mag ik wel om half 6 op wil ik ze om half 9 op school en kdv hebben. Totale onrust ervaar ik als ik naar bed zou gaan met nog een vol aanrecht, vieze kleren in een hoek en de pannen nog op t fornuis. Plus ik heb die ruimte ook weer nodig de volgende dag. Misschien ooit, als de kinderen het huis uit zijn.apiejapie schreef: ↑25-01-2025 08:13Jij vindt het naar. Maar ik vind het vooral naar als ik naar bed zou gaan en ik de volgende ochtend in een rommelig huis opsta. Dat geeft me onrust, terwijl dingen tussendoor opruimen me dat niet geeft. Wat eigenlijk vreemd is, want het gaat dan exact om dezelfde spullen. Ik hou er gewoon niet van om ergens nog werk te hebben liggen, denk ik.
Gelukkig kan ik het wel goed zien als bijvoorbeeld de kamer vol lego ligt zolang daar mee gespeeld wordt. Het is dus niet dat de kinderen in een showroom moeten spelen. Dan mag alles op zijn kop, kleren mogen van mij ook ongelooflijk vies worden (hier werd er regelmatig in de sloot gespeeld, vind ik helemaal prima), maar uitgespeeld: eerst opruimen voordat je met iets nieuws begint.
Mijn moeder was trouwens totaal niet zoals ik, zowel in poetsen als in opruimen niet. Is dus niet dat ik haar standaard overnam of zo.
zaterdag 25 januari 2025 om 08:41
apiejapie schreef: ↑25-01-2025 08:13Jij vindt het naar. Maar ik vind het vooral naar als ik naar bed zou gaan en ik de volgende ochtend in een rommelig huis opsta. Dat geeft me onrust, terwijl dingen tussendoor opruimen me dat niet geeft. Wat eigenlijk vreemd is, want het gaat dan exact om dezelfde spullen. Ik hou er gewoon niet van om ergens nog werk te hebben liggen, denk ik.
Gelukkig kan ik het wel goed zien als bijvoorbeeld de kamer vol lego ligt zolang daar mee gespeeld wordt. Het is dus niet dat de kinderen in een showroom moeten spelen. Dan mag alles op zijn kop, kleren mogen van mij ook ongelooflijk vies worden (hier werd er regelmatig in de sloot gespeeld, vind ik helemaal prima), maar uitgespeeld: eerst opruimen voordat je met iets nieuws begint.
Mijn moeder was trouwens totaal niet zoals ik, zowel in poetsen als in opruimen niet. Is dus niet dat ik haar standaard overnam of zo.
Ik vind het vooral naar dat je er onrustig van wordt. Hoe portretten het doet moet hij zelf weten, maar het is fijn om daar dan rust in te hebben. Dat je niet kunt ontspannen als er nog dingen zijn waarvan je zelf vindt dat ze gegaan moeten worden.
Ik heb die onrust dus totaal niet. Het voelt voor mij niet vervelend om beneden te komen met kopjes op tafel. Of vanmorgen de ongevouwen was in een mand achter de bank te vinden. Het is hier overigens geen grote bende, want er staan geen kopjes van eergisteren en was van een week.
Gisteren was het een prima keus om de boel de boel te laten en na een drukke werkweek even op de bank te ploffen. En dan alles wat nog moest even door te schuiven naar vandaag. Nu vouw ik twee wassen tegelijk, en ruim ze ook tegelijk op.
zaterdag 25 januari 2025 om 08:49
Partner vindt dat dus ook onrustig. Ik heb eigenlijk het tegenovergestelde. Ik raak opgefokt als het allemaal meteen moet. Ook - of misschien juist - als ik het partner zie doen. Maar ja, als ik het niet doe dan gaat ze het zelf doen en krijg ik het verwijt dat ik niks doe. Dan zeg ik, laat staan joh, ik doe dat morgen allemaal wel, maar zij kan dus ook niet ontspannen voor er geen werk meer ligt. Ik vind het zelfs vaak wat afbreuk doen aan het moment (bv van een etentje, feestje, vakantie)
zaterdag 25 januari 2025 om 08:58
Dat lijkt mij echt superlastig, want uiteindelijk komt het er op neer dat je dan mee moet helpen zonder verwijten te krijgen. Ik zou ook niet weten wat je er aan zou moeten doen.Olea schreef: ↑25-01-2025 08:49Partner vindt dat dus ook onrustig. Ik heb eigenlijk het tegenovergestelde. Ik raak opgefokt als het allemaal meteen moet. Ook - of misschien juist - als ik het partner zie doen. Maar ja, als ik het niet doe dan gaat ze het zelf doen en krijg ik het verwijt dat ik niks doe. Dan zeg ik, laat staan joh, ik doe dat morgen allemaal wel, maar zij kan dus ook niet ontspannen voor er geen werk meer ligt. Ik vind het zelfs vaak wat afbreuk doen aan het moment (bv van een etentje, feestje, vakantie)
zaterdag 25 januari 2025 om 09:04
Ik ken het overigens niet, soms is rust belangrijker en een paar kopjes die op de tafel staan boeien mij echt niet echt, net als een mand met ongevouwen was. Werk is hier nooit klaar in een huishouden met 6 personen en een kind dat 's nachts leeft, dus als dat een voorwaarde zou zijn voor ontspannen, dan zou ik nooit kunnen ontspannen. Het is hier nooit echt een zooi, maar ook zelden ook echt opgeruimd. Zelden echt vies, maar ook zelden brandschoon voor langer dan een uur.
zaterdag 25 januari 2025 om 09:17
Van de andere kant bekeken, is er dus een partner die elke keer aangespoord moet worden omdat die geen troep/viezigheid zit (even zwart wit geschetst). Denk dat het voor beiden vervelend is, als dat zo uit elkaar ligt.
zaterdag 25 januari 2025 om 09:38
Lievelieve schreef: ↑25-01-2025 08:22Hier net zo, alles aan het einde van de dag opgeruimd en schoon. Ik kom namelijk mijzelf tegen als alleenstaande van drie. Want als ik dan ook nog 's morgens het aanrecht moet leegruimen, de ontbijttafel moet dekken en ik de was overal en nergens vandaan moet halen mag ik wel om half 6 op wil ik ze om half 9 op school en kdv hebben. Totale onrust ervaar ik als ik naar bed zou gaan met nog een vol aanrecht, vieze kleren in een hoek en de pannen nog op t fornuis. Plus ik heb die ruimte ook weer nodig de volgende dag. Misschien ooit, als de kinderen het huis uit zijn.
Dat deed ik dus ook niet hoor, als ik de volgende ochtend met de kinderen op tijd bij kdv en/of school moest zijn. Ik was dan wel niet alleenstaand maar kan was altijd om 6:00 uur weg. Dus niet handig als je dan geen ruimte hebt voor het klaarmaken van je ontbijt.
Maar een kopje op tafel staat er om 18:00 uur ook nog wel, gaat niet stinken, komt geen ongedierte op af. Opruimen of laten staan is dan om het even en dan koos ik voor het moment. Van de bank direct naar bed, of eerst nog langs de keuken?
zaterdag 25 januari 2025 om 09:40
Ja, die andere kant begrijp ik dus ook wel vanuit partner gezien want als je afgaat op wat je op het oog ziet dan zie je dus iemand die op zijn (haar) kont blijft zitten en de boel de boel laat. Als ik er een dag mee wacht dan is dat voor mij "maar een dag" maar heeft mijn partner het idee dat ik wel 240 momenten niks gedaan heb waarin ik wel wat had kunnen doen en doet ze het verzuchtend vaak zelf.
Overigens zie ik het helemaal niet zo alsof ik aangespoord moet worden, ik doe de dingen alleen op hele andere momenten als het aan mij ligt.
Ik kondig het nu soms maar aan; ik ga die was morgen vouwen, ik laad de auto over een uurtje uit. In plaats van dat alle taken binnen 10 minuten alleen door partner zijn gedaan, allemaal achter elkaar.
zaterdag 25 januari 2025 om 10:09
Nou nee, want Olea zegt zelf dat ze aanbiedt het de volgende ochtend wel te doen. Dan is het best vreemd er op te staan dat het Nu moet gebeuren. Je zou je dan kunnen afvragen waarom die ene nacht dan zoveel verschil maakt.
zaterdag 25 januari 2025 om 10:31
Ik heb dat wel moeten leren om van te voren aan te kondigen. Wat ik opzich dus irritant vind maar goed, partner vindt het dus van haar zijde irritant dat ze niet weet of ziet wanneer het gebeurt en deed het dan uiteindelijk vaak zelf. Maar het feit dat ik het zo moet aankondigen, morgen ná mijn eerste kop thee maar vóór de lunch, zal ik de was vouwen. En weet je wat er dan gebeurt? Dan ga ik het dus vaak maar meteen doen...
zaterdag 25 januari 2025 om 10:42
Hier zou ik wel op een rustig (!) moment een gesprek over aangaan, want dit is echt passief-agressief gedrag. En misschien is je partner zich hier zelf niet van bewust, maar ziet het als helpen of "ik sta ook overal alleen voor".Olea schreef: ↑25-01-2025 10:31Ik heb dat wel moeten leren om van te voren aan te kondigen. Wat ik opzich dus irritant vind maar goed, partner vindt het dus van haar zijde irritant dat ze niet weet of ziet wanneer het gebeurt en deed het dan uiteindelijk vaak zelf. Maar het feit dat ik het zo moet aankondigen, morgen ná mijn eerste kop thee maar vóór de lunch, zal ik de was vouwen. En weet je wat er dan gebeurt? Dan ga ik het dus vaak maar meteen doen...
Als je een klus uit handen geeft, dan betekent dat automatisch dat je niet weet wanneer het exact gebeurt. Dat hoeft ook niet, want dat hoort bij het uit handen geven. Als de ander het dan ook binnen een redelijke termijn doet (daar kun je afspraken over gaan maken!), moet je daar niet over beginnen en het al helemaal zelf niet gaan doen.
Je partner klinkt als iemand die de controle wil houden, maar als je samen ergens verantwoordelijk voor bent, zul je ook moeten leren die controle deels los te laten, anders zal je nooit op de ander leren vertrouwen en ontneem je de ander ook verantwoordelijkheid.
Je hoeft dus echt geen exacte termijn af te spreken. "Ik ga het binnenkort doen, maar niet nu meteen", zou voldoende moeten zijn.
zaterdag 25 januari 2025 om 12:28
Waarom is de norm van de partner dan beter dan van de ander? Als het zo klein is dat het maar tien minuten duurt, kun je er ook voor kiezen om het te negeren totdat het een dag later gedaan is.
zaterdag 25 januari 2025 om 12:37
Vaak zijn het niet eens dingen die 10 minuten duren maar veel korter (zoals een stapeltje opruimen/recht leggen), iets afvegen, wegzetten, een gevallen kussentje weer terug op de bank. Maar zo zijn er dus de hele tijd wel kleine dingetjes. Ik pak dus bij voorkeur het liefst echt iets groots en/of vies aan. En ruim het liefst in 1x een boel op ipv veertig keer op een dag een kruimel, kussentje, speeltje.
Jij staat er in zoals mijn partner. Dat is niet slechter of beter maar het is wel fijner en relaxter als het een beetje matcht. Want het moment, há eens even lekker flink opruimen hier, bestaat bijna niet meer...
zaterdag 25 januari 2025 om 12:40
Dat doe ik nu dan ook maar vaak. Maar het voelt wel of ik niet meer naar mijn eigen normen leef en voel dan soms een afstand tot mijn leefomgeving. Het voelt niet eigen.
zaterdag 25 januari 2025 om 12:46
Nee, dat zou ik ook vinden. Maar als jij zegt dat de een het moet doen omdat de ander dat graag wil, heeft toch één manier jouw voorkeur boven de andere manier. Dus jij vindt het beter om het meteen te doen. Dus gaat het bij jou wel om beter.
zaterdag 25 januari 2025 om 12:46
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
