Kinderen
alle pijlers
een crisis omgangs regeling.
woensdag 9 januari 2008 om 12:25
ik ben moeder van een kind van twee jaar oud. vader en ik zijn 6 weken na de bevalling uitelkaar gegaan. de vader van mij kind woont op een kamer.omdat hij geen geschikte woonruimte heeft voor onze kind, kan ons kind niet 1 keer in de twee weken een weekend bij hem zijn. nou hebben wij een afspraak gemaakt dat hij ons kind 1 keer in de week een middag kan meenemen tot hij een huisvesting heeft. nu wil hij dus de afspraak bevestigt op papier hebben, dat hij 1 keer in de week ons kind en middag kan meenemen. ik zit er nu mee dat ik 2 jaar voor ons kind heb gezorgt en partime werk,vind ik het fijn als ons kind 1 keer in de twee weken een weekend bij hem is, dan heb ik ook effe een timeout. nu hij geen huisvesting heeft kan ik dat niet van hem eisen.
de frustraties lopen bij mij op , omdat hij in die 2 jaar geen huisvesting heeft geregelt en geen werk heeft. ik heb verdomme in de tijd dat hij weg was 2 jaar voor ons kind gezorgt, en werk er partime bij. ik kan hem niet begrijpen. ik krijg het idee, dat hij het wel best vind zo.
binnenkort vind er een zitting plaats voor de omgangsregeling. hij wil dat ik voor 1 in de week een midagje ga tekenen. straks heeft hij over vijf jaar nog geen huistvesting geregelt omdat hij het wel best vind. zit ik daar. en als ik hem vraag hoelang het ongeveer duurt voor dat hij zijn zaken op een rijtje heeft,kan hij mij dat ook niet vertellen. en nu ben ik bang dat als ik vor een middagje in de week teken dat ik daar tot de 18 van ons kind aan vast zit. omdat ik het gevoel krijg,dat hij het zo wel best vind. hij zegt dat de rechter kijkt naar de situatie van nu, en hem niet kan dwingen om aan huisvesting te komen, en zeker niet zijn kind niet mag zien. terwijl er geen sprake is geweest dat hij hem anders niet mag zien.
wie kan mij helpen met advies geven alsjeblieft ?
groetjes zonnebloemvriendin
de frustraties lopen bij mij op , omdat hij in die 2 jaar geen huisvesting heeft geregelt en geen werk heeft. ik heb verdomme in de tijd dat hij weg was 2 jaar voor ons kind gezorgt, en werk er partime bij. ik kan hem niet begrijpen. ik krijg het idee, dat hij het wel best vind zo.
binnenkort vind er een zitting plaats voor de omgangsregeling. hij wil dat ik voor 1 in de week een midagje ga tekenen. straks heeft hij over vijf jaar nog geen huistvesting geregelt omdat hij het wel best vind. zit ik daar. en als ik hem vraag hoelang het ongeveer duurt voor dat hij zijn zaken op een rijtje heeft,kan hij mij dat ook niet vertellen. en nu ben ik bang dat als ik vor een middagje in de week teken dat ik daar tot de 18 van ons kind aan vast zit. omdat ik het gevoel krijg,dat hij het zo wel best vind. hij zegt dat de rechter kijkt naar de situatie van nu, en hem niet kan dwingen om aan huisvesting te komen, en zeker niet zijn kind niet mag zien. terwijl er geen sprake is geweest dat hij hem anders niet mag zien.
wie kan mij helpen met advies geven alsjeblieft ?
groetjes zonnebloemvriendin
woensdag 9 januari 2008 om 19:55
woensdag 9 januari 2008 om 19:59
bedankt voor julie reakties
met frustraties bedoel ik, in de zin dat hij in die twee jaar tijd niks opgebouwt heeft. en het maar best vind om geen verantwoordelijkheid te dragen,. terwijl wij allebei voor ons kind gekozen hebben.
quote:
En terecht. Kind heeft nl recht op contact met beide ouders, ongeacht wat de ouders (inmiddels) van elkaar vinden. Die haatdragendheid van ouders naar elkaar is overigens vaak veel schadelijker voor kinderen dan "vaders die hun verantwoordelijkheid niet (voldoende dan wel niet conform de ideeën van de moeder) nemen".
welke haat haal je uit mijn tekst? tuurlijk haat ik de vader van mij kind niet ik heb van die man gehouden. maar dat wil nog steeds niet zeggen dat ik niet van hem kan vragen om zn verantwoordelijkheden na tekomen, als hij zelf ook voor ons kind gekozen heeft. ik wil niks liever dan dat het goed met hemgaat en zn zaakjes op een rijtje heeft!
ik heb om advies gevraagt en sta al helemaal niet in op de vooroordelen te wachten.
met frustraties bedoel ik, in de zin dat hij in die twee jaar tijd niks opgebouwt heeft. en het maar best vind om geen verantwoordelijkheid te dragen,. terwijl wij allebei voor ons kind gekozen hebben.
quote:
En terecht. Kind heeft nl recht op contact met beide ouders, ongeacht wat de ouders (inmiddels) van elkaar vinden. Die haatdragendheid van ouders naar elkaar is overigens vaak veel schadelijker voor kinderen dan "vaders die hun verantwoordelijkheid niet (voldoende dan wel niet conform de ideeën van de moeder) nemen".
welke haat haal je uit mijn tekst? tuurlijk haat ik de vader van mij kind niet ik heb van die man gehouden. maar dat wil nog steeds niet zeggen dat ik niet van hem kan vragen om zn verantwoordelijkheden na tekomen, als hij zelf ook voor ons kind gekozen heeft. ik wil niks liever dan dat het goed met hemgaat en zn zaakjes op een rijtje heeft!
ik heb om advies gevraagt en sta al helemaal niet in op de vooroordelen te wachten.
donderdag 10 januari 2008 om 08:48
Dat lijkt me ook niet zo vreemd.
Maar ik denk wel dat je er over na moet denken of je het echt wel zo fijn vindt als hij jullie kind één heel weekend in de 2 weken 'heeft'.
Je komt namelijk in dat weekend niet tot rust als je je voortdurend zorgen moet maken over hoe het met je kind gaat.
Als gescheiden moeder kan ik je zeggen dat het je niet lukt om je ex te veranderen in een fantastische vent.
Dat lukte je/me tijdens de relatie al niet dus...
Dit is dus de situatie, en wat is daarin voor jullie kind en voor jezelf (!!) het hoogst haalbare?
donderdag 10 januari 2008 om 08:55
Hier is mijn idee. Jij gaat in dat week-end naar zijn kamer en hij komt naar jouw huis om een week-end met zijn kind door te brengen. Is voor jullie kind ook prettig om in de eigen omgeving met alle benodigde spullen (speelgoed etc te blijven). Idee?
En je gaat niks tekenen. Jullie komen er samen wel uit toch?
En je gaat niks tekenen. Jullie komen er samen wel uit toch?
donderdag 10 januari 2008 om 10:24
alvast bedankt voor je reaktie tijd en advies.
mij zorgen maken ofhij goed voor mn kind zorgt?. verder vader kan heel goed met ons kind opschieten en het verzorgen gaat ook allemaal goed. k merk dat als ons kind terug is van zijn papie dat hij heel vrolijk is dus dat zit wel goed. een tijdje geleden hebben we een afspraak gehad dat hij bij in huis weekend met ons kind doorbrengen. dat is uiteindelijk niks geworden. ik kwam een keer onverwachts thuis lichten, tv verwarming stond nog aan, en hij lag te pitten
. daarna wou ik het niet meer bij mij thuis hebben. vader heeft een relatie,zijn vriendin heeft wel een huis. daar is ons kind met de verjaardag een weekend geweest. zijn vriendin woont hier wel een anderhalf uur vandaan. omdat vader geen genoeg geld heeft, kan hij de trein niet betalen om 2 keer in de maand openeer te rezen. in de stituatie waar die nu in zit kan ik dat wel beggijpen. maaaar, hij kan kan ook aanhet werk gaan. en dan wel de trein kunnen betalen. hij is zo gezond als een appel!.dus alle zorg komt uiteindelijk op mij neer! en daar ben ik het dus niet mee eens!
verder is er ook niks aan het handje. ik vind alleen dat hij ook wat verantwoordelijkheden mag bijdragen. en als hij nou een huisvesting heeft dan kunnen we het mooi afsluiten. dan is er wat meer duidelijkheid. bij de raad van de kinderbescheriming zeiden ze tegen vader, of je nou een huisvesting hebt of niet volgens de wet mag vader zijn kind 1 keer in de 2 weken zien,omdat wij dat best weinig vonden hebben wij afgesproken dat hij hem 1 keer in de week zal zien tot hij een huisvesting heeft. elke dinsdag is dus voor tijdelijk! en als hij een huisvesting heeft dan zou ons kind 1 keer in de twee weken bij vader zijn. en als hij wil mag hij hem wel vaker zien. daar ligt het niet aan. voor alle duidelijkheid!als ik maar het gevoel heb dat hij ook wat bijdraagt. hij heeft ook voor ons kind gekozen.
als hij in die 2 jaar zn zaakjes op een rijtje had. dan hoefden wij niet in deze situatie te zitten. de keren dat ik weekenden vrij was, en uiteten kon gaan. bowlen poolen noem het maar op. kwam ik met een bom posetieven enrgie thuis. is ook belangerijk voor het kind, een gelukkige mama zoals eerder op het forum is gesproken.
groetjes zonnebloemvriendin
donderdag 10 januari 2008 om 13:55
En wat Traincha zegt over "her way or no way" (of wie dat dan ook maar zei), dat doet TO wss uit voorzorg. Want als zij eenmaal getekend heeft voor deze regeling (1 middag per week) is het moeilijk om vader alsnog wat meer verantwoordelijkheid te geven omdat ze in principe akkoord is gegaan met deze regeling. Dat is moeilijk terug te draaien, daarom wil ze niet tekenen, wat ik me overigens goed kan voorstellen.
En wie niet in het schuitje zit van alleenstaande moeder waarbij vader niet of nauwelijks voor zijn verantwoordelijkheden uit komt, moet hier niet gaan veroordelen. Jullie weten niet hoe het is om TOTAAL geen ik-tijd te hebben. Waar je ook gaat of staat (of het nu werken, boodschappen, naar de kapper, huishouden is etc.) je hebt altijd óf opvang nodig of je kind op sleeptouw. Vergeet dat niet! En tuurlijk is dat helemaal niet erg, want je houdt van je kind en je hebt het allerbeste daarmee voor, maar een kind is wel met zijn 2-en gemaakt. En nu komt de zorg op TO terecht en dat is niet eerlijk. Want zeg nu zelf, het is toch héérlijk om eens een weekend voor jezelf te hebben, een boek lezen of even naar de zonnestudio of een kopje thee drinken in de stad met een vriendin of een keer langer dan tot 's ochtends 07.00 uur in je bed liggen. Dit kan nu niet omdat ze of het kind mee moet nemen of opvang moet regelen.
Ik snap je heel goed, Zonnebloemvriendin.
Laten die mutsen die niet weten waar ze het over hebben, maar lekker hun oordeel vellen. Trek je er maar niets van aan.
En wie niet in het schuitje zit van alleenstaande moeder waarbij vader niet of nauwelijks voor zijn verantwoordelijkheden uit komt, moet hier niet gaan veroordelen. Jullie weten niet hoe het is om TOTAAL geen ik-tijd te hebben. Waar je ook gaat of staat (of het nu werken, boodschappen, naar de kapper, huishouden is etc.) je hebt altijd óf opvang nodig of je kind op sleeptouw. Vergeet dat niet! En tuurlijk is dat helemaal niet erg, want je houdt van je kind en je hebt het allerbeste daarmee voor, maar een kind is wel met zijn 2-en gemaakt. En nu komt de zorg op TO terecht en dat is niet eerlijk. Want zeg nu zelf, het is toch héérlijk om eens een weekend voor jezelf te hebben, een boek lezen of even naar de zonnestudio of een kopje thee drinken in de stad met een vriendin of een keer langer dan tot 's ochtends 07.00 uur in je bed liggen. Dit kan nu niet omdat ze of het kind mee moet nemen of opvang moet regelen.
Ik snap je heel goed, Zonnebloemvriendin.
Laten die mutsen die niet weten waar ze het over hebben, maar lekker hun oordeel vellen. Trek je er maar niets van aan.
donderdag 10 januari 2008 om 14:57
[quote]:
Ex wil het kind een middag per week, omdat hij niet over voldoende woonruimte beschikt om het kind een weekend te hebben.
Er is dus helemaal geen sprake van dat hij het kind niet wil zien, of zich aan zijn verantwoordelijkheden onttrekt. Hij heeft geen werk en geen huis.
Mijns inziens onttrekt hij zich daarmee wel aan een verantwoordelijkheid, namelijk voorzien in geschikte woonruimte om een bezoekregeling van de kinderen mogelijk te maken. Daarnaast moet hij ook bijdragen in het onderhoud van zijn kind en ik weet niet of hij dat kan als hij niet werkt (aangezien hij geen eigen woonruimte heeft, ga ik ervan uit dat hij niet leeft van een dikke erfenis o.i.d.).
Dan is er nog een morele verantwoordelijkheid om een goed en gezond voorbeeld aan je kinderen te geven. Het is best begrijpelijk dat je een tijdje nodig hebt om je leven weer op de rails te krijgen nadat je uit elkaar bent gegaan, maar 2 jaar? Een kind moet leren dat beide ouders op eigen benen kunnen staan. Deze man geeft zijn kind een nogal slampamperig voorbeeld.
dubio
Ex wil het kind een middag per week, omdat hij niet over voldoende woonruimte beschikt om het kind een weekend te hebben.
Er is dus helemaal geen sprake van dat hij het kind niet wil zien, of zich aan zijn verantwoordelijkheden onttrekt. Hij heeft geen werk en geen huis.
Mijns inziens onttrekt hij zich daarmee wel aan een verantwoordelijkheid, namelijk voorzien in geschikte woonruimte om een bezoekregeling van de kinderen mogelijk te maken. Daarnaast moet hij ook bijdragen in het onderhoud van zijn kind en ik weet niet of hij dat kan als hij niet werkt (aangezien hij geen eigen woonruimte heeft, ga ik ervan uit dat hij niet leeft van een dikke erfenis o.i.d.).
Dan is er nog een morele verantwoordelijkheid om een goed en gezond voorbeeld aan je kinderen te geven. Het is best begrijpelijk dat je een tijdje nodig hebt om je leven weer op de rails te krijgen nadat je uit elkaar bent gegaan, maar 2 jaar? Een kind moet leren dat beide ouders op eigen benen kunnen staan. Deze man geeft zijn kind een nogal slampamperig voorbeeld.
dubio
Ga in therapie!
donderdag 10 januari 2008 om 15:02
:
[...]
Ze wil niet tekenen voor 1x in de week een middag omdat ze dat te weinig vindt. Kortom: her way or no way.
In plaats daarvan zou ik accepteren dat dit kennelijk op dit moment het hoogst haalbare is, dat alvast vastleggen en van daaruit verder kijken. Maar ja, wie ben ik?
Ik denk dat een advocaat daar anders over zal denken. Als je eenmaal instemt met een omgangsregeling en die is door de rechter vastgesteld, zul je opnieuw naar de rechter moeten als je die wilt laten veranderen. Het is dus niet zo makkelijk als je denkt. Misschien gaat de rechter, zelfs als beide partijen het eens zijn over één middag per week, daar niet eens mee akkoord. Die kijkt namelijk naar het belang van het kind en wellicht vindt een rechter dat te weinig omgang met de vader. Ik ken een geval waarin dit gebeurd is: beide ouders waren het eens, en de rechter heeft toch een ruimere omgangsregeling vastgesteld die ten minste één overnachting omvatte. In de praktijk hebben ze toen een tijdlang toch de omgang in onderling overleg geregeld (zonder overnachting).
Die mogelijkheid heb je natuurlijk altijd als je het samen eens ben. Maar als je het níet samen eens bent, is het de uitspraak van de rechter die telt. Het is dus verstandig ervoor te zorgen (voor zover mogelijk) dat in die uitspraak geen dingen staan waar je op termijn niet achter staat.
Ga in therapie!
donderdag 10 januari 2008 om 15:22
Zo, nu even op jou reageren zonnebloemvriendin 
Het onderwerp spreekt me nogal aan, omdat ik veel overeenkomsten zie met mijn eigen situatie. Ook mijn ex heeft na 16 maanden nog geen eigen woonruimte of werk. Hij mag waar hij woont wel de kinderen ontvangen, maar dat is natuurlijk ook geen ideale situatie. Ook hij legt de verantwoordelijkheid voor de consequenties van zijn passiviteit voortdurend bij mij neer.
Het is belangrijk dat je inziet dat je ex dat ook nu weer doet. Hij vindt een middag per week wel prima, en weet dat hij zich moet indekken met een verklaring van jou om dat voor elkaar te krijgen. Maar het feit dat hij niet de omstandigheden creëert om zijn kind te ontvangen, is niet jouw probleem. Jij zorgt er ook voor dat je dochter goed verzorgd wordt als ze bij jou is, dan klop je ook niet bij hem aan. Eén weekend in de twee weken is de standaardregeling en heeft jouw voorkeur. Dan is er voor jóu dus geen reden daarvan af te wijken (door hem een verklaring te geven dat je instemt met een middag per week).
Daarbij komt dat je dochter ook rechten heeft. Zij heeft het recht de kans te krijgen een goede band met haar vader te krijgen en te houden. Eén middag per week is niet te vergelijken met een weekend. Een middag is zo om, ze heeft amper de kans de omschakeling te maken of ze moet alweer naar huis. Een middag is niet meer dan een paar uur. Het is fijn dat dat elke week is, maar je kunt ook altijd nog onderling afspreken dat hij de kinderen toch elke week op dinsdagmiddag meeneemt (náást een weekendregeling). Dan zijn er nog de vakanties: standaard stelt de rechter vast dat de kinderen de helft van de schoolvakantie bij de andere ouder doorbrengen. Hoe denkt hij dat op te lossen?
Hoezo is er contact geweest met de Raad van de Kinderbescherming? Hun antwoord lijkt me duidelijk: hij krijgt gewoon de standaardregeling en dan moet hij er maar voor zorgen dat hij die kan nakomen. Ik zou echt zijn probleem niet gaan oplossen. Het is aan hem zijn leven zo in te richten dat hij zijn kind kan zien en als hij dat niet doet, is hijzelf de enige die daar verantwoordelijk voor is. Doet hij dat niet, dan kan hij zijn dochter niet zien. Dat is zíjn keuze!! Hij is kerngezond en kan dus werken, dus wat let hem? (Hij is toch niet aan de drank zoals mijn ex hè?)
Ik zou me in plaats daarvan richten op jouw probleem, en dat is dat je tijd voor jezelf nodig hebt. Ga ervan uit dat je niet op je ex hoeft te rekenen voor die tijd. Dan valt het alleen maar mee. Ik weet dat het zwaar is om voortdurend voor de zorg van je kinderen op te draaien en daarnaast te werken. Ik heb niettemin vanwege omstandigheden nu de omgangsregeling (die nog niet officieel is) te beperken tot overdag. Ik mis echt de 'vrije' weekendjes wel, maar het is in het belang van de kinderen en dat staat voorop!
Zorg ervoor dat je een netwerk hebt van mensen bij wie je je dochtertje eens kan brengen. Ik vind haar persoonlijk nog wat jong om haar uit logeren te sturen, maar af en toe een middagje is ook al heel prettig. Of je gaat samen bij mensen logeren (of nodigt ze bij jou uit) die 's morgens opstaan met de kleine, zodat jij eens kan uitslapen bijvoorbeeld. Je kan hiervoor je naaste familie en goede vriendinnen aanspreken, maar denk ook aan moeders van vriendjes/vriendinnetjes in de buurt of van de crèche. Als jij hun kind te spelen uitnodigt, wordt je dochtertje vanzelf een keer teruggevraagd. Als jij aanbiedt op hun kind te passen als ze ziek zijn, doen ze zoiets vast ook een keer voor jou. Zo hoef je je ook niet verplicht te voelen.
Een andere mogelijkheid is wat geld apart houden om af en toe een oppas te nemen. Misschien een meisje of jongen uit de buurt die niet te veel vraagt? Zo kun je er zelf af en toe opuit.
Nog een tip: neem absoluut contact op met een advocaat voor je iets tekent!
sterkte,
dubio
Het onderwerp spreekt me nogal aan, omdat ik veel overeenkomsten zie met mijn eigen situatie. Ook mijn ex heeft na 16 maanden nog geen eigen woonruimte of werk. Hij mag waar hij woont wel de kinderen ontvangen, maar dat is natuurlijk ook geen ideale situatie. Ook hij legt de verantwoordelijkheid voor de consequenties van zijn passiviteit voortdurend bij mij neer.Het is belangrijk dat je inziet dat je ex dat ook nu weer doet. Hij vindt een middag per week wel prima, en weet dat hij zich moet indekken met een verklaring van jou om dat voor elkaar te krijgen. Maar het feit dat hij niet de omstandigheden creëert om zijn kind te ontvangen, is niet jouw probleem. Jij zorgt er ook voor dat je dochter goed verzorgd wordt als ze bij jou is, dan klop je ook niet bij hem aan. Eén weekend in de twee weken is de standaardregeling en heeft jouw voorkeur. Dan is er voor jóu dus geen reden daarvan af te wijken (door hem een verklaring te geven dat je instemt met een middag per week).
Daarbij komt dat je dochter ook rechten heeft. Zij heeft het recht de kans te krijgen een goede band met haar vader te krijgen en te houden. Eén middag per week is niet te vergelijken met een weekend. Een middag is zo om, ze heeft amper de kans de omschakeling te maken of ze moet alweer naar huis. Een middag is niet meer dan een paar uur. Het is fijn dat dat elke week is, maar je kunt ook altijd nog onderling afspreken dat hij de kinderen toch elke week op dinsdagmiddag meeneemt (náást een weekendregeling). Dan zijn er nog de vakanties: standaard stelt de rechter vast dat de kinderen de helft van de schoolvakantie bij de andere ouder doorbrengen. Hoe denkt hij dat op te lossen?
Hoezo is er contact geweest met de Raad van de Kinderbescherming? Hun antwoord lijkt me duidelijk: hij krijgt gewoon de standaardregeling en dan moet hij er maar voor zorgen dat hij die kan nakomen. Ik zou echt zijn probleem niet gaan oplossen. Het is aan hem zijn leven zo in te richten dat hij zijn kind kan zien en als hij dat niet doet, is hijzelf de enige die daar verantwoordelijk voor is. Doet hij dat niet, dan kan hij zijn dochter niet zien. Dat is zíjn keuze!! Hij is kerngezond en kan dus werken, dus wat let hem? (Hij is toch niet aan de drank zoals mijn ex hè?)
Ik zou me in plaats daarvan richten op jouw probleem, en dat is dat je tijd voor jezelf nodig hebt. Ga ervan uit dat je niet op je ex hoeft te rekenen voor die tijd. Dan valt het alleen maar mee. Ik weet dat het zwaar is om voortdurend voor de zorg van je kinderen op te draaien en daarnaast te werken. Ik heb niettemin vanwege omstandigheden nu de omgangsregeling (die nog niet officieel is) te beperken tot overdag. Ik mis echt de 'vrije' weekendjes wel, maar het is in het belang van de kinderen en dat staat voorop!
Zorg ervoor dat je een netwerk hebt van mensen bij wie je je dochtertje eens kan brengen. Ik vind haar persoonlijk nog wat jong om haar uit logeren te sturen, maar af en toe een middagje is ook al heel prettig. Of je gaat samen bij mensen logeren (of nodigt ze bij jou uit) die 's morgens opstaan met de kleine, zodat jij eens kan uitslapen bijvoorbeeld. Je kan hiervoor je naaste familie en goede vriendinnen aanspreken, maar denk ook aan moeders van vriendjes/vriendinnetjes in de buurt of van de crèche. Als jij hun kind te spelen uitnodigt, wordt je dochtertje vanzelf een keer teruggevraagd. Als jij aanbiedt op hun kind te passen als ze ziek zijn, doen ze zoiets vast ook een keer voor jou. Zo hoef je je ook niet verplicht te voelen.
Een andere mogelijkheid is wat geld apart houden om af en toe een oppas te nemen. Misschien een meisje of jongen uit de buurt die niet te veel vraagt? Zo kun je er zelf af en toe opuit.
Nog een tip: neem absoluut contact op met een advocaat voor je iets tekent!
sterkte,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 10 januari 2008 om 20:34
Ow sorrie, ik had in de openingspost de regel "gelieve alleen te reageren indien conform míjn visie en gespeend van enige toon en/of strekking die wellicht aanleiding zou kunnen geven voor tere zieltjes om zich aangevallen te voelen" gemist. Dacht dat er in algemene zin om advies gevraagd werd. Stupid me
donderdag 10 januari 2008 om 20:48
Pas als JULLIE in een dergelijke situatie zitten, piepen jullie wel anders.
Ik vind dat altijd zo makkelijk praten, gatver!, alsof jullie de wijsheid in pacht hebben, alsof jullie in deze situatie zitten.
En tere zieltjes??? Ha, laat me niet lachen, alleenstaande moeders zijn de krachtigste vrouwen! Die doen het maar mooi alleen en dit terwijl ze de toekomst toch anders in gedachten hadden. Zo zie je maar, we roeien wél met de riemen die we hebben.
Ja, er werd ALGEMEEN ADVIES gevraagd, geen MENINGEN!!! En die geven jullie nu wel. Daar heeft TO niets aan. Advies dus wel.
Kom op de proppen met wetgeving, jurisprudentie dat soort zaken. Dan weet je dat jullie mening op niets gestoeld is.
Mijn ex hoeft niet eens te betalen omdat hij onder een bepaalde inkomensgrens zit. Hij weigert fulltime te werken. Ik zou ook wel parttime willen werken, maar dat kan nu eenmaal niet omdat ik mijn kind moet verzorgen! Dus de wetgeving rekent wel met 2 maten.
Als we al een omgangsregeling via de rechter zouden hebben en ex komt afspraak niet na, is dat zijn verantwoording. Kom ik daarentegen de afspraak niet na, moet ik ex een boete betalen!
Zo zit dat dames. De praktijk leert dus dat er schrijnende gevallen tussen zit.
Wij als alleenstaande moeders leveren toch al zoveel in, mogen wij eens voor ons zelf opkomen??
Oh nee, natuurlijk niet, dan zijn we zeurkousen, tere zieltjes, moeders die niet willen dat ex met kind omgaat bla die bla die bla!!
Nou, op dat soort onzin zit ik echt niet te wachten. Ik kom gewoon voor TO op omdat ik weet in welke situatie ze zit. Ik spreek uit ervaring.
Ik vind dat altijd zo makkelijk praten, gatver!, alsof jullie de wijsheid in pacht hebben, alsof jullie in deze situatie zitten.
En tere zieltjes??? Ha, laat me niet lachen, alleenstaande moeders zijn de krachtigste vrouwen! Die doen het maar mooi alleen en dit terwijl ze de toekomst toch anders in gedachten hadden. Zo zie je maar, we roeien wél met de riemen die we hebben.
Ja, er werd ALGEMEEN ADVIES gevraagd, geen MENINGEN!!! En die geven jullie nu wel. Daar heeft TO niets aan. Advies dus wel.
Kom op de proppen met wetgeving, jurisprudentie dat soort zaken. Dan weet je dat jullie mening op niets gestoeld is.
Mijn ex hoeft niet eens te betalen omdat hij onder een bepaalde inkomensgrens zit. Hij weigert fulltime te werken. Ik zou ook wel parttime willen werken, maar dat kan nu eenmaal niet omdat ik mijn kind moet verzorgen! Dus de wetgeving rekent wel met 2 maten.
Als we al een omgangsregeling via de rechter zouden hebben en ex komt afspraak niet na, is dat zijn verantwoording. Kom ik daarentegen de afspraak niet na, moet ik ex een boete betalen!
Zo zit dat dames. De praktijk leert dus dat er schrijnende gevallen tussen zit.
Wij als alleenstaande moeders leveren toch al zoveel in, mogen wij eens voor ons zelf opkomen??
Oh nee, natuurlijk niet, dan zijn we zeurkousen, tere zieltjes, moeders die niet willen dat ex met kind omgaat bla die bla die bla!!
Nou, op dat soort onzin zit ik echt niet te wachten. Ik kom gewoon voor TO op omdat ik weet in welke situatie ze zit. Ik spreek uit ervaring.
donderdag 10 januari 2008 om 20:54
Psssst... Yulia, ik bén alleenstaande moeder....... Ik heb alleen een andere levenshouding. je kan wel blijven wijzen met het vingertje, maar als pa niet meewerkt, blijf jij tegen de muur oplopen.
Gewoon doen wat jij moet doen om jou leven leuker te maken, zonder je daarbij afhankelijk te maken van de nukken van je ex. Je kunt een ander niet verantwoordelijk houden voor jou geluk of ongeluk. Er zijn nu eenmaal problemen die die je zelf op moet lossen. Of dat nu eerlijk is of niet. Niemand heeft je ooit beloofd dat het leven (of je ex) eerlijk zou zijn. Ga daar dan ook niet op wachten.....
Gewoon doen wat jij moet doen om jou leven leuker te maken, zonder je daarbij afhankelijk te maken van de nukken van je ex. Je kunt een ander niet verantwoordelijk houden voor jou geluk of ongeluk. Er zijn nu eenmaal problemen die die je zelf op moet lossen. Of dat nu eerlijk is of niet. Niemand heeft je ooit beloofd dat het leven (of je ex) eerlijk zou zijn. Ga daar dan ook niet op wachten.....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 11 januari 2008 om 09:58
Pas als JULLIE in een dergelijke situatie zitten, piepen jullie wel anders.
Ik vind dat altijd zo makkelijk praten, gatver!, alsof jullie de wijsheid in pacht hebben, alsof jullie in deze situatie zitten.
En tere zieltjes??? Ha, laat me niet lachen, alleenstaande moeders zijn de krachtigste vrouwen! Die doen het maar mooi alleen en dit terwijl ze de toekomst toch anders in gedachten hadden. Zo zie je maar, we roeien wél met de riemen die we hebben.
Ja, er werd ALGEMEEN ADVIES gevraagd, geen MENINGEN!!! En die geven jullie nu wel. Daar heeft TO niets aan. Advies dus wel.
Kom op de proppen met wetgeving, jurisprudentie dat soort zaken. Dan weet je dat jullie mening op niets gestoeld is.
Mijn ex hoeft niet eens te betalen omdat hij onder een bepaalde inkomensgrens zit. Hij weigert fulltime te werken. Ik zou ook wel parttime willen werken, maar dat kan nu eenmaal niet omdat ik mijn kind moet verzorgen! Dus de wetgeving rekent wel met 2 maten.
Als we al een omgangsregeling via de rechter zouden hebben en ex komt afspraak niet na, is dat zijn verantwoording. Kom ik daarentegen de afspraak niet na, moet ik ex een boete betalen!
Zo zit dat dames. De praktijk leert dus dat er schrijnende gevallen tussen zit.
Wij als alleenstaande moeders leveren toch al zoveel in, mogen wij eens voor ons zelf opkomen??
Oh nee, natuurlijk niet, dan zijn we zeurkousen, tere zieltjes, moeders die niet willen dat ex met kind omgaat bla die bla die bla!!
Nou, op dat soort onzin zit ik echt niet te wachten. Ik kom gewoon voor TO op omdat ik weet in welke situatie ze zit. Ik spreek uit ervaring.
bedankt voor de serieuze reakties! en andere reakties waar in geoordeelt en conlusies getrokken worden zonder eerst enige vraag te hebben gestelt, neem ik de personen niet kwalijk. ik denk dat het te maken heeft met een soort onwetendheid of het hebben van een laag IQ.
gisteren heb ik mijn advocaat gesproken. zij vond dat ik de situatie bespreekbaar moest maken in de rechtzaal. ik heb haar gevraagt of het niet zinloos is om het bespreekbaar te maken. zij vond zelf van wel dat het van belang is, omdat de rechter dan rekening kan houden met de beslissing die hij neemt voor de toekomst. donderdag is de zitting. dan hou ik jullie op de hoogte voor moeders die mischien in de zelfde situatie zitten.
poezewoes? wat voor een andere levenshouding heb jij dan ons? ben ik wel nieuwsgierig naar.
ik heb mijn advocaat gesproken. zij vind dat deze situatie bespreekbaar gemaakt moet worden bij de rechter., voorAL is het belangerijk dat er stuctuur komt.
Ik vind dat altijd zo makkelijk praten, gatver!, alsof jullie de wijsheid in pacht hebben, alsof jullie in deze situatie zitten.
En tere zieltjes??? Ha, laat me niet lachen, alleenstaande moeders zijn de krachtigste vrouwen! Die doen het maar mooi alleen en dit terwijl ze de toekomst toch anders in gedachten hadden. Zo zie je maar, we roeien wél met de riemen die we hebben.
Ja, er werd ALGEMEEN ADVIES gevraagd, geen MENINGEN!!! En die geven jullie nu wel. Daar heeft TO niets aan. Advies dus wel.
Kom op de proppen met wetgeving, jurisprudentie dat soort zaken. Dan weet je dat jullie mening op niets gestoeld is.
Mijn ex hoeft niet eens te betalen omdat hij onder een bepaalde inkomensgrens zit. Hij weigert fulltime te werken. Ik zou ook wel parttime willen werken, maar dat kan nu eenmaal niet omdat ik mijn kind moet verzorgen! Dus de wetgeving rekent wel met 2 maten.
Als we al een omgangsregeling via de rechter zouden hebben en ex komt afspraak niet na, is dat zijn verantwoording. Kom ik daarentegen de afspraak niet na, moet ik ex een boete betalen!
Zo zit dat dames. De praktijk leert dus dat er schrijnende gevallen tussen zit.
Wij als alleenstaande moeders leveren toch al zoveel in, mogen wij eens voor ons zelf opkomen??
Oh nee, natuurlijk niet, dan zijn we zeurkousen, tere zieltjes, moeders die niet willen dat ex met kind omgaat bla die bla die bla!!
Nou, op dat soort onzin zit ik echt niet te wachten. Ik kom gewoon voor TO op omdat ik weet in welke situatie ze zit. Ik spreek uit ervaring.
bedankt voor de serieuze reakties! en andere reakties waar in geoordeelt en conlusies getrokken worden zonder eerst enige vraag te hebben gestelt, neem ik de personen niet kwalijk. ik denk dat het te maken heeft met een soort onwetendheid of het hebben van een laag IQ.
gisteren heb ik mijn advocaat gesproken. zij vond dat ik de situatie bespreekbaar moest maken in de rechtzaal. ik heb haar gevraagt of het niet zinloos is om het bespreekbaar te maken. zij vond zelf van wel dat het van belang is, omdat de rechter dan rekening kan houden met de beslissing die hij neemt voor de toekomst. donderdag is de zitting. dan hou ik jullie op de hoogte voor moeders die mischien in de zelfde situatie zitten.
poezewoes? wat voor een andere levenshouding heb jij dan ons? ben ik wel nieuwsgierig naar.
ik heb mijn advocaat gesproken. zij vind dat deze situatie bespreekbaar gemaakt moet worden bij de rechter., voorAL is het belangerijk dat er stuctuur komt.
vrijdag 11 januari 2008 om 14:22
Dat staat toch in mijn posting beschreven? Ik richt mijn leven zelf in, onafhankelijk van de grillen of nukken van mijn ex. Hij heeft verplichtingen aan zijn kind, niet aan mij. Ik weiger te gaan trekken aan een dood paard. Kan mijn energie wel leuker gebruiken.
Enne, ik vind jou reactie op reageerders hier ook behoorlijk respectloos. Geen idee wie je allemaal bedoeld met onwetendheid en laag IQ, ik voel me in ieder geval niet aangesproken. Heb je naar beste kunnen laten weten hoe de dingen werken omtrent omgangsregeling en als dat jou niet zint; jammer voor jou. Maar das niet mijn schuld, zo werkt gewoon de wet.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 11 januari 2008 om 19:08
Wie zegt dat ik geen leuke levenshouding heb?? En dat ik met een vingertje loop te wijzen?? Dat zijn jouw subjectieve interpretaties. Om moe van te worden hier op het forum. Vaak worden verhalen zo verkeerd uitgelegd.
Ik voed mijn kind alleen op, moet daarvoor fulltime werken, heb een heel breed opvangnetwerk van KDV tot familie tot buren tot collega's etc etc., ontvang geen alimentatie.
Maar ik ben er wel trots op dat ik later mijn kindje kan vertellen dat deze moeder het naar beste kunnen heeft gedaan.
Je moet alleen niet vergeten dat het soms verdomde zwaar is. Als je totaal niet terug kunt vallen op de vader in kwestie. Het zou toch een heel stuk verlichting geven omdat je dan niet zo afhankelijk bent van al je opvangmogelijkheden (die overigens ook niet geheel vrijblijvend zijn).
Ik ben dus in zijn geheel niet afhankelijk van ex. Ik dacht dat dat in mijn postings wel duidelijk naar voren kwam. Heb hem, sinds dat hij zomaar is weggelopen uit ons leven, ook niet meer gezien. Waar haal jij die afhankelijkheid uit????????
Poezewoes, ik begrijp dat jouw ex wel contact heeft met je kind? En dat hij dus wel eens langs komt als hem dat uitkomt?? Of hoe moet ik dat zien?
Want als dat zo is, dan heb jij zeker die tijd dat jouw kind bij ex is, wel de vrijheid om op dat moment te gaan en staan waar jij wilt. Dat is in mijn/ons (TO en ik) geval dus niet zo en wat we ook willen doen/ondernemen, zal er altijd wat "geregeld" moeten worden.
vrijdag 11 januari 2008 om 19:11
Oh ja, Poezewoes, ik quote van jouw laatste bericht: "hij heeft verplichtingen aan zijn kind, niet aan mij". Daar sla je de spijker mee op zijn kop!!!!
Onze exen komen in zijn geheel de vaderlijke verplichtingen niet na. Dus een goede omgang die constant is en een bijdrage in de opvoedkosten.
Indirect moeten wij dat dan bekopen in onze financiële situatie of in onze sociale contacten of in onze "vrijheden". Dat is gewoon zo.
Onze exen komen in zijn geheel de vaderlijke verplichtingen niet na. Dus een goede omgang die constant is en een bijdrage in de opvoedkosten.
Indirect moeten wij dat dan bekopen in onze financiële situatie of in onze sociale contacten of in onze "vrijheden". Dat is gewoon zo.
vrijdag 11 januari 2008 om 19:49
Ja en dat is niet eerlijk maar daar doe je geen f*** aan. Hoe hard je er ook over mauwt, daar loopt die man echt niet harder van. Bovendien is hij niet verplicht jou van vrijheden te voorzien.
Door hier voortdurend in te blijven hangen maak je alleen jezelf maar doodongelukkig. Geld kun je ook op een andere manier regelen (werken), vrijheid ook (oppas, logeren bij familie etc etc) Waarom voor al die dingen zo afhankelijk zijn van die ex als hij het toch af laat weten? Zo bepaald iemand je hele leven.
En je gelijk bij de rechter halen bekomt je meestal niet goed. Wat jij rechtvaardig vindt als expartner, daar denkt de rechter vaak heel anders over. Dus vestig daar niet te veel hoop op. De rechter kijkt naar de belangen van het kind en vindt dat jij en je ex als volwassenen jullie eigen problemen op moeten lossen.
Door hier voortdurend in te blijven hangen maak je alleen jezelf maar doodongelukkig. Geld kun je ook op een andere manier regelen (werken), vrijheid ook (oppas, logeren bij familie etc etc) Waarom voor al die dingen zo afhankelijk zijn van die ex als hij het toch af laat weten? Zo bepaald iemand je hele leven.
En je gelijk bij de rechter halen bekomt je meestal niet goed. Wat jij rechtvaardig vindt als expartner, daar denkt de rechter vaak heel anders over. Dus vestig daar niet te veel hoop op. De rechter kijkt naar de belangen van het kind en vindt dat jij en je ex als volwassenen jullie eigen problemen op moeten lossen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 11 januari 2008 om 20:31
Je hebt het nu toch, geloof ik, niet over mij??
Ik blijf er helemaal niet in hangen, ik geef alleen de feiten weer. Zoals de situatie nu is. En nee, daar doe ik niets tegen. Ik heb gelukkig mijn zaakjes prima voor elkaar.
Maar kan me de situatie van TO heel goed begrijpen. Als ex nog zo half in je leven hangt en dat dingen niet goed en gedegen geregeld zijn. Dan kun je niet iets voor jezelf opbouwen, bijv. zo'n "leuke levenshouding" zoals jij die hebt.
Maar goed, je gaat niet inhoudelijk in op de vraag die ik je gesteld heb.
Hoe gaat jouw partner om met jullie kind, hoe ziet jouw praktische situatie eruit? Is er een constante factor van bezoekregelingen? Krijg jij alimentatie? Ook al is het maar 20 euro per maand.......
En ja, wéér sla je de spijker op zijn kop met je laatste zin van je laatste alinea. Ex en ik/TO zijn volwassenen, wij moeten dus de verantwoordelijkheid dragen en de problemen zelf oplossen. Wel wrang dat dat van één kant komt, zoals door jou al eerder gezegd: aan een dood paard valt moeilijk te trekken. Dus ja, die kar wordt dan wel heel zwaar getrokken. Helemaal als ex als volwassene zijn problemen/huidige situatie/what so ever niet oplost.
En nee, ik blijf er niet in hangen nogmaals, maar zo liggen de feiten.
En ik deal er mee en ik ben super tevreden over mijn leven zoals ik het nu leidt. Dat wilde ik maar gezegd hebben.
Maar goed, dit topic wordt uit zijn verband getrokken.
TO wilde advies in deze. Hoe het in de toekomst gaat als ze eenmaal toch voor een regeling had getekend waar ze niet achter staat omdat dat een eventuele vervolgregeling die qua kind beter zou zijn in de weg zou staan.
Ik hoop dat TO wat wijzer in de rechtbank wordt a.s. donderdag. Want hier wordt alleen gekissebist over de mentale, financiële en emotionele houding die men heeft binnen een dergelijke situatie.
Ik blijf er helemaal niet in hangen, ik geef alleen de feiten weer. Zoals de situatie nu is. En nee, daar doe ik niets tegen. Ik heb gelukkig mijn zaakjes prima voor elkaar.
Maar kan me de situatie van TO heel goed begrijpen. Als ex nog zo half in je leven hangt en dat dingen niet goed en gedegen geregeld zijn. Dan kun je niet iets voor jezelf opbouwen, bijv. zo'n "leuke levenshouding" zoals jij die hebt.
Maar goed, je gaat niet inhoudelijk in op de vraag die ik je gesteld heb.
Hoe gaat jouw partner om met jullie kind, hoe ziet jouw praktische situatie eruit? Is er een constante factor van bezoekregelingen? Krijg jij alimentatie? Ook al is het maar 20 euro per maand.......
En ja, wéér sla je de spijker op zijn kop met je laatste zin van je laatste alinea. Ex en ik/TO zijn volwassenen, wij moeten dus de verantwoordelijkheid dragen en de problemen zelf oplossen. Wel wrang dat dat van één kant komt, zoals door jou al eerder gezegd: aan een dood paard valt moeilijk te trekken. Dus ja, die kar wordt dan wel heel zwaar getrokken. Helemaal als ex als volwassene zijn problemen/huidige situatie/what so ever niet oplost.
En nee, ik blijf er niet in hangen nogmaals, maar zo liggen de feiten.
En ik deal er mee en ik ben super tevreden over mijn leven zoals ik het nu leidt. Dat wilde ik maar gezegd hebben.
Maar goed, dit topic wordt uit zijn verband getrokken.
TO wilde advies in deze. Hoe het in de toekomst gaat als ze eenmaal toch voor een regeling had getekend waar ze niet achter staat omdat dat een eventuele vervolgregeling die qua kind beter zou zijn in de weg zou staan.
Ik hoop dat TO wat wijzer in de rechtbank wordt a.s. donderdag. Want hier wordt alleen gekissebist over de mentale, financiële en emotionele houding die men heeft binnen een dergelijke situatie.
vrijdag 11 januari 2008 om 20:38
Om hier nog even op terug te komen, want ik word er simpel van.
Hoe vaak heb ik nu al niet aangegeven dat ik NIET doodongelukkig ben, ik zelf mijn geld verdien door fulltime te werken en voldoende vrijheid KAN creeëren omdat ik mijn opvangmogelijkheden al zo breed mogelijk heb gemaakt. Ben dus niet afhankelijk van ex.
Maaaaarrrrrr..... hij heeft wél mijn hele huidige leven bepaald door weg te gaan en niet om te kijken. Dit door zijn lakse houding.
Ik vind het heel raar om dat dan van jou te horen dat iemand je leven niet kan bepalen. Jij zit nu toch ook in een niet-ideale situatie? Jouw leven is nu toch ook bepaald door keuzes die door ex zijn gemaakt? Of wilde je zeggen dat je toch liever geen hecht en harmonieus gezin was geweest??
