Eenkennig bij 7 maanden !!!

Heb weinig tijd.. maar wil je even geruststellen. Als orthopedagoog ken ik deze angst als de 8-maands angst. Eenkennigheid op deze leeftijd is heel normaal. En het gaat ook weer over. Voel je niet opgelaten, maar vertel je visite dat het dit is, dat scheelt al. En hou haar lekker zelf op schoot als anderen haar willen aaien of een kusje willen geven. Ze zoekt jouw veiligheid. Sterkte ermee!

O, die van mij ook... Bij 6,5 maand al. En van de ene op de andere dag: en wel net die ene dag dat we bij ons thuis een feestje hadden. Lekker handig. Die dag dachten we nog dat ze weer een oorontsteking had, maar we kwamen er al vrij snel achter wat het was.

Het is vanzelf weer overgegaan. Duurde wel een tijd hoor. Ik heb er tot die tijd gewoon rekening mee gehouden. Dus: bv. als je ergens op visite bent, gewoon op schoot houden. In het begin wilde ze daar niet meer af, tot ze langzaam maar zeker weer op ontdekkingstocht ging. Dat was in het begin na een paar uur of zo, maar werd al vrij snel na kortere tijd. Ze kijkt overigens (1,5 jaar nu) nog steeds wel een beetje de kat uit de boom, maar dat vind ik geen slechte eigenschap.

En ik heb haar niet meer (voor even) bij vreemden gelaten (gewoon vertellen dat ze eenkennig is), en opgelet of er op het KDV wel altijd een vaste kracht aanwezig was (dat was er)

Het lijkt mij eerlijk gezegd dat het er niet beter op wordt als je haar probeert te forceren om met anderen om te gaan. Dat snapt ze nog helemaal niet.

En oke, het was af en toe wat lastig, maar mijn dochter is nu allang weer dat vrolijke, gemakkelijke meisje, dus het komt helemaal goed hoor!

Hoi Samm, mijn oudste zoontje had hier al last van vanaf de vierde maand. Hij heeft als ik ergens op bezoek was altijd alles bij elkaar geschreeuwd. Wilde ook alleen maar op schoot zitten. In het begin probeerde ik hem wel eens te pushen of er niet te veel in mee te gaan maar dat maakte het alleen maar erger. Dus heb ik hem altijd lekker op schoot gehouden en hem alles zelf laten bepalen en opeens was het over! Nu is hij met zijn vijf jaar verre van verlegen.Ik herken jouw gevoel van schaamte omdat iedereen die lief bedoelt naar hem toe kwam zich dood schrok van zijn gekrijs. Mijn jongste zoontje is absoluut niet eenkennig en reageert altijd erg gezellig op andere mensen. Ik geniet hier wel heel erg van. Een nadeel ervan is dat hij overal naar toe loopt en ik hem geen seconde uit het oog kan verliezen. Daar had ik bij mijn oudste nooit last van. Die bleef altijd in mijn buurt.

Samm, het is heel normaal (onze zoon begint nu ook, ook rond 8 maanden) en zelfs heel gezond. Het is een natuurlijk iets waar je kind instinctief aanvoelt dat jij de meest belangrijke persoon bent en ze dus ook instinctief aanvoelen dat andere dat niet zijn. Anderen zullen dus het vertrouwen van je kind moeten winnen en dat is maar goed ook anders loopt ie zo met iedereen mee (of in geval van onze kleine, kruipt). Houdt dat in gedachte wanneer mensen zeggen dat je op moet passen dat hij niet eenkennig wordt. Ten eerste is het een natuurlijk proces en kan je dat niet veranderen en ten tweede zie ik ook niet in wat er zo mis is als je kindje een aantal maanden eenkennig is. Beetje rot voor jou, maar zoals gezegd, je kindje leert wie hij kan vertrouwen en dan breidt z'n "sociale" wereldje zich zo weer uit. Dus in de toekomst bij schoonmama gewoon even kat uit de boom laten kijken en dan pas knuffelen.

In jouw geval dochtertje, niet zoontje (duh, zwangerschap heeft mijn hersencellen ernstig aangetast..)

hihi, wil toch nog even reageren. In tegenstelling tot mijn zoontje is mijn dochtertje vanaf 3 (!) maanden al eenkennig, en helaas lijkt het inmiddels geen fase meer te zijn, maar meer een eigenschap. Vooral voor haar hoop ik dat dit in de toekomst toch wat afneemt...