Kinderen
alle pijlers
Eerste keer naar het kinderdagverblijf, hoe vonden jullie dat?
vrijdag 29 juni 2007 om 20:14
Volgende week gaat mijn zoontje voor het eerst naar het kinderdagverblijf. We zijn al een paar keer wezen kijken en alles ziet er goed uit. Ze doen veel met de kinderen en de leidsters zijn erg lief voor de kinderen. Mijn zoontje van 3 maanden gaat twee dagen per week naar het kdv en 1 dag is mijn man thuis. Van te voren had ik gedacht dat ik niet zo veel moeite zou hebben om hem naar het kdv te brengen maar nu het zo dicht bij is springt mijn hart bijna uit elkaar, zovan: BLIJF LEKKER THUIS MET JE KINDJE!!!
Herkenbaar?????
Herkenbaar?????
vrijdag 29 juni 2007 om 20:39
Ja, dat is wel herkenbaar. Hoewel, met het wennen had ik het niet zo. Was ook maar een halve dag. Ik ben gaan werken die ochtend, zodat de tijd voorbij vloog.
Hij kwam toen ook bij mijn beste vriendin als leidster in de groep, dat scheelde een hoop.
Maar nu heb ik wel elke week als ik hem wegbreng het gevoel dat ik iets heel verkeerds doe. Slaat nergens op. Baby heeft het prima naar zijn zin, slaapt goed, eet goed en is heel geïnteresseerd in de oudere kinderen, maar ik vind het echt niet leuk, om hem weg te brengen.
Maar wel om hem weer op te halen! En daar hou ik me dan maar die dag aan vast, als ik hem mis op mijn werk.
Hij kwam toen ook bij mijn beste vriendin als leidster in de groep, dat scheelde een hoop.
Maar nu heb ik wel elke week als ik hem wegbreng het gevoel dat ik iets heel verkeerds doe. Slaat nergens op. Baby heeft het prima naar zijn zin, slaapt goed, eet goed en is heel geïnteresseerd in de oudere kinderen, maar ik vind het echt niet leuk, om hem weg te brengen.
Maar wel om hem weer op te halen! En daar hou ik me dan maar die dag aan vast, als ik hem mis op mijn werk.
..
vrijdag 29 juni 2007 om 20:48
Ik had er geen moeite mee, ik vond het heerlijk, die wenuurtjes waarbij ik even mijn handen vrij had. En de eerste werkdag was wel spannend, maar ik vond het super. Het scheelt denk ik wel dat op mijn werkdagen mijn vriend onze zoon naar het kdv bracht toen. Halen is toch altijd leuker dan brengen, dat vind ik nu 2,5 jaar later nog steeds.
vrijdag 29 juni 2007 om 20:52
vrijdag 29 juni 2007 om 20:54
Nee, geen huilbuien hier, maar ik heb bij beide kinderen wel even moeten slikken toen ik ze voor het eerst bracht. Vooral bij de jongste, waarbij het wennen in 1e instantie erg moeizaam ging. Toen hij na het eerste wenuurtje alleen maar had gehuild en ik hem mee terugnam naar huis, heb ik ook wel even een traantje weggeveegd.
Maar het went heel snel. Vooral als je ziet hoe ze het er naar hun zin kunnen hebben.
En ik vond het aan de andere kant ook heerlijk om weer aan het werk te gaan na al die maanden verlof. Dat scheelde ook wel heel veel: ik wist waarvoor ik het deed.
Maar het went heel snel. Vooral als je ziet hoe ze het er naar hun zin kunnen hebben.
En ik vond het aan de andere kant ook heerlijk om weer aan het werk te gaan na al die maanden verlof. Dat scheelde ook wel heel veel: ik wist waarvoor ik het deed.
vrijdag 29 juni 2007 om 20:57
Mijn dochtertje ging vanaf 4 maanden 2 dagen in de week naar het kinderdagverblijf. Ik heb zelf op een kinderdagverblijf gewerkt en weet wel zo´n beetje hoe het er aan toe gaat. Maar ik had haar nog niet uit de kinderwagen getild of de tranen rolden over mijn wangen. Ik vond het vreselijk, was zo bang dat er iets zou gebeuren, of dat ze haar niet konden geven wat ze nodig had...
Maar ze vindt het geweldig, ze is nu 10 maanden en geniet van alle andere kindjes om haar heen. Wegbrengen vind ik nog steeds niet leuk, maar als ik eenmaal in mijn auto op de weg zit en even `los` ben vind ik het ook wel even lekker! Vanaf 4 uur `mag` ik haar weer ophalen en sta ik altijd weer op de stoep. Ze is nog steeds als ze op het kinderdagverblijf is geweest helemaal gesloopt! En na de eerste keer was ze meteen snotverkouden...
Maar ze vindt het geweldig, ze is nu 10 maanden en geniet van alle andere kindjes om haar heen. Wegbrengen vind ik nog steeds niet leuk, maar als ik eenmaal in mijn auto op de weg zit en even `los` ben vind ik het ook wel even lekker! Vanaf 4 uur `mag` ik haar weer ophalen en sta ik altijd weer op de stoep. Ze is nog steeds als ze op het kinderdagverblijf is geweest helemaal gesloopt! En na de eerste keer was ze meteen snotverkouden...
vrijdag 29 juni 2007 om 21:06
Mijn zoontjes zijn pas een half jaar op een kinderdagverblijf, ze waren bijna 2 en ruim 3 toen ze voor het eerst gingen.
Ik had geen idee hoe vooral de jongste het zou vinden, de oudste was al bijna een jaar naar de peuterspeelzaal geweest en had daar nooit een traan gelaten.
De eerste keer wennen ging heel goed, maar bij het ophalen was de jongste wel erg, ja, vol van emotie noem ik het maar. De tweede keer ging het heel anders, nu begreep hij dat we echt weg zouden gaan en dat was géén goed idee volgens hem. Oh, wat huilde hij. Echt paniek was het. Ik moest toen persé naar mijn werk voor een belangrijke afspraak, gelukkig kon mijn man nog blijven. Want ik weet wel dat het huilen vaak over is als je weggaat, maar ik voelde heel duidelijk dat mijn zoontje het echt niet trok op dat moment.
Toen ik een krap uur later weer voorreed bij het dagverblijf, belde ik eerst mijn man maar voor de zekerheid. Bleek dat die net een paar minuten daar weg was, dus ik ben niet naar binnengegaan. Man opgepikt die inmiddels dus richting huis aan het lopen was, thuis mezelf gedwongen een kwartier te wachten en toen te bellen hoe het ging. En het ging heel goed.
Na een aantal keren had mijn jongste er ietsje minder moeite mee en deed hij ook zijn middagslaapje daar, zij het altijd korter dan thuis. Maar onze oudste had het ook moeilijk en dat had ik niet verwacht. Ik weet nu dat het vooral voor hem een punt is als ze - voor ons doen dan - vrij lang moeten blijven. We hebben twee dagen per week, maar ik breng ze meestal pas later in de ochtend en ik of mijn man halen ze niet al te laat op. Als het een keertje vrij lang is, 7 uur in totaal ofzo, dan is dat goed te merken aan de kinderen en zeggen ze in de dagen daarna ook regelmatig dat ze niet naar het dagverblijf willen.
Gelukkig gaat mijn oudste eind augustus naar de basisschool. Dat zal voor hem een stuk prettiger zijn, dat is van kwart voor negen tot twaalf en dan weer van kwart over één tot drie (als ik de tijden al goed in mijn hoofd heb, maar zoiets in elk geval). Dus nooit zo lang achtereen. Hij is nu eenmaal iemand die het liefst in zijn eigen omgeving is. Afgelopen weken waren we op vakantie en hoewel hij het heel leuk vond, had hij heimwee en vroeg zo nu en dan 'waarom moesten we nou naar Spanje...' met een diepe zucht.
Onze jongste moet dus vanaf september zonder broer naar het dagverblijf, daar ben ik wel huiverig voor. We zijn er nog niet 100 % uit, maar ik denk dat we gaan voor 3 halve dagen vanaf dan. Qua werk kunnen we dat combineren en zo is de 'kdv-dag' ook niet al te lang.
Er zullen genoeg kinderen zijn die daar helemaal geen moeite mee hebben, maar mijn kinderen wel.
Anyway. Jouw kindje is drie maanden, zal wellicht goed kunnen wennen. Maar persoonlijk vind ik het dagverblijf geen plek voor baby's. Ieder zijn eigen mening natuurlijk, maar toen mijn oudste geboren was zei mijn gevoel heel duidelijk dat het niets voor hem was, toen. En als ik nu de baby's zie bij het dagverblijf, vind ik het nog steeds geen plek voor ze. Ik vind het iets anders in een aparte babygroep, maar dat heeft 'ons' dagverblijf niet.
Succes!
xx lisa.
Ik had geen idee hoe vooral de jongste het zou vinden, de oudste was al bijna een jaar naar de peuterspeelzaal geweest en had daar nooit een traan gelaten.
De eerste keer wennen ging heel goed, maar bij het ophalen was de jongste wel erg, ja, vol van emotie noem ik het maar. De tweede keer ging het heel anders, nu begreep hij dat we echt weg zouden gaan en dat was géén goed idee volgens hem. Oh, wat huilde hij. Echt paniek was het. Ik moest toen persé naar mijn werk voor een belangrijke afspraak, gelukkig kon mijn man nog blijven. Want ik weet wel dat het huilen vaak over is als je weggaat, maar ik voelde heel duidelijk dat mijn zoontje het echt niet trok op dat moment.
Toen ik een krap uur later weer voorreed bij het dagverblijf, belde ik eerst mijn man maar voor de zekerheid. Bleek dat die net een paar minuten daar weg was, dus ik ben niet naar binnengegaan. Man opgepikt die inmiddels dus richting huis aan het lopen was, thuis mezelf gedwongen een kwartier te wachten en toen te bellen hoe het ging. En het ging heel goed.
Na een aantal keren had mijn jongste er ietsje minder moeite mee en deed hij ook zijn middagslaapje daar, zij het altijd korter dan thuis. Maar onze oudste had het ook moeilijk en dat had ik niet verwacht. Ik weet nu dat het vooral voor hem een punt is als ze - voor ons doen dan - vrij lang moeten blijven. We hebben twee dagen per week, maar ik breng ze meestal pas later in de ochtend en ik of mijn man halen ze niet al te laat op. Als het een keertje vrij lang is, 7 uur in totaal ofzo, dan is dat goed te merken aan de kinderen en zeggen ze in de dagen daarna ook regelmatig dat ze niet naar het dagverblijf willen.
Gelukkig gaat mijn oudste eind augustus naar de basisschool. Dat zal voor hem een stuk prettiger zijn, dat is van kwart voor negen tot twaalf en dan weer van kwart over één tot drie (als ik de tijden al goed in mijn hoofd heb, maar zoiets in elk geval). Dus nooit zo lang achtereen. Hij is nu eenmaal iemand die het liefst in zijn eigen omgeving is. Afgelopen weken waren we op vakantie en hoewel hij het heel leuk vond, had hij heimwee en vroeg zo nu en dan 'waarom moesten we nou naar Spanje...' met een diepe zucht.
Onze jongste moet dus vanaf september zonder broer naar het dagverblijf, daar ben ik wel huiverig voor. We zijn er nog niet 100 % uit, maar ik denk dat we gaan voor 3 halve dagen vanaf dan. Qua werk kunnen we dat combineren en zo is de 'kdv-dag' ook niet al te lang.
Er zullen genoeg kinderen zijn die daar helemaal geen moeite mee hebben, maar mijn kinderen wel.
Anyway. Jouw kindje is drie maanden, zal wellicht goed kunnen wennen. Maar persoonlijk vind ik het dagverblijf geen plek voor baby's. Ieder zijn eigen mening natuurlijk, maar toen mijn oudste geboren was zei mijn gevoel heel duidelijk dat het niets voor hem was, toen. En als ik nu de baby's zie bij het dagverblijf, vind ik het nog steeds geen plek voor ze. Ik vind het iets anders in een aparte babygroep, maar dat heeft 'ons' dagverblijf niet.
Succes!
xx lisa.
vrijdag 29 juni 2007 om 21:46
Erg herkenbaar! Dochter ging met 9 weken en had veel moeite met wennen. Ik heb haar de eerste maanden verschillende keren halverwege de dag opgehaald. Dan belden ze dat ze ontroostbaar was. Elke keer als ik haar bracht had ik het gevoel dat ik haar vreselijk in de steek liet. De eerste maanden na m'n verlof heb ik echt met een gebroken hart op m'n werk gezeten en werd ik helemaal panisch bij de gedachte dat m'n mobiel het niet deed (want stel je voor dat het KDV zou bellen...).
Ze is nu bijna anderhalf en heeft het er goed naar haar zin. En ik laat met een gerust hart m'n mobiel thuis liggen :D.
Ze is nu bijna anderhalf en heeft het er goed naar haar zin. En ik laat met een gerust hart m'n mobiel thuis liggen :D.
vrijdag 29 juni 2007 om 21:58
vrijdag 29 juni 2007 om 22:01
Ik had na mijn verlof zin om weer aan het werk te gaan. Mijn dochter was een paar keer gaan wennen en dat ging goed. Haar vader bracht haar meestal weg het eerste half jaar. Ze gaat dus vanaf dat ze 12 weken is en ze heeft het heel goed naar haar zin. Toen ze een half jaar was is ze vanwege een verhuizing van kdv gewisseld en ook dat gaat erg goed.
Een aantal keer is ze wat van slag geweest bij het brengen (vanaf onze verhuizing breng ik haar en sinds 2 maanden haal ik haar ook), maar nu gaat het erg goed. Ze kent de kindjes en speelt er heerlijk, maar is ook erg blij als ik haar weer op kom halen. Ze is nu bijna 15 maanden. Het gekke is dat ik er de laatste paar weken moeite mee heb om haar weg te brengen, vooral de eerste dag van de week...
Een aantal keer is ze wat van slag geweest bij het brengen (vanaf onze verhuizing breng ik haar en sinds 2 maanden haal ik haar ook), maar nu gaat het erg goed. Ze kent de kindjes en speelt er heerlijk, maar is ook erg blij als ik haar weer op kom halen. Ze is nu bijna 15 maanden. Het gekke is dat ik er de laatste paar weken moeite mee heb om haar weg te brengen, vooral de eerste dag van de week...
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
vrijdag 29 juni 2007 om 22:08
Heerlijk vond ik t. Ik was denk nerveuzer voor het weer beginnen met werken, beetje positieve spanning. Ik was meer angstig voor mijn schoonmoeder die 1 dag in de week op mijn zoontje past. Na een heel leven als leidster in het kdv en in besturen gezeten van kdv's zou je moeten denken dat ze goed kan oppassen, helaas het tegendeel is waar....al gaat het nu wel beter dan aan het begin. Maar we zijn dan ook al bijna 2 jaar verder.
vrijdag 29 juni 2007 om 22:16
Dat heeft mijn oudste ook een poos gehad (hebben ze volgens mij bijna allemaal op een bepaalde leeftijd) en ik moet zeggen dat ik me daar wel af en toe vervelend onder voelde. Al heb ik een paar keer gehad dat de leidster me naliep toen ik bij de voordeur was om te melden dat het alweer over was. En dat scheelt hoopjes.
Maar zelfs al vinden ze het prima als je gaat (zoals bij mij momenteel), dan nog zijn de grote grijnzen en het met de armpjes in de lucht "mamaaaaaaaaa" roepend op je afrennen bij het afhalen met stip het allerleukst!
Hier trouwens ook 2 kinderen die nauwelijks pitten op het kdv. Ze hebben de dag erna ook altijd wel nodig om een beetje bij te slapen.
vrijdag 29 juni 2007 om 22:29
Ik vind het niet moeilijk in de zin van dat het mij pijn doet ofzo. Ik vind het wel moeilijk omdat het elke keer weer zo'n strijd is om hem dat pand uit te krijgen. Dat is zo vermoeiend na een lange werkdag, ik heb er gewoon niet altijd zin in.
Maar ik vind het wel een heel goed teken. Hij mist ons dus absoluut niet op de dag. Nou wisten we dat wel, maar zijn gedrag bewijst het ook nog eens een keer.
vrijdag 29 juni 2007 om 22:31
vrijdag 29 juni 2007 om 22:46
Chica doet het ook heel af & toe. Heeft ook met leeftijd te maken misschien. Zeg dan ook dat ik wegga en dan komt ze ook meteen aangerend. (aangestierd is een mooi woord:))
Eerste keren wegbrengen vond ik moeilijk. En nog steeds heb ik heel vaak wel even een snif-moment, zelfs al weet ik dat ze het gewoon heel goed naar haar zin heeft. Op de meeste dagen gaat het prima, want ze is dan gewoon vrolijk en op kdv doen ze erg leuk afscheid spel met zwaaien en kiekeboe doen bij de 3 raamdelen (soort opgedeelde deur, moeilijk uit te leggen) van de deur en zie ik als laatste beeld een platgedrukte neus en zoenlippen die me laten lachen. Op de dagen dat ze niet wil dat ik ga snif ik, maar weet ook dat ze al niet meer huilt of pruilt zodra ik de bocht om ben.
Ophalen is heerlijk. Chica komt ook aanrennen met armpjes wijd en de blijdschap op haar gezicht is geweldig.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
zaterdag 30 juni 2007 om 10:21
HHhhmmm, veel wisselende verhalen.
Dinsdag gaat hij eerst alleen 's ochtends naar het kdv, gelukkig wel naar een speciale babygroep. Donderdag gaat hij voor het 'eggie'. Het zal wel een boel geregel worden. eerst 's ochtends voeden, dan naar het kdv en dan snel naar mijn werk. Moet wel 1 uur reizen, is wel minder. 's avonds haal ik hem dan weer op. het zijn wel lange dagen voor hem (en mij) maar het zal naar een paar weken wel routine zijn geworden. Ik laat het ook allemaal maar op me afkomen. En idd, de dagen dat ik dan wel met mijn zoontje thuis ben kan ik weer extra genieten van mijn heerlijke ventje!!!
Dinsdag gaat hij eerst alleen 's ochtends naar het kdv, gelukkig wel naar een speciale babygroep. Donderdag gaat hij voor het 'eggie'. Het zal wel een boel geregel worden. eerst 's ochtends voeden, dan naar het kdv en dan snel naar mijn werk. Moet wel 1 uur reizen, is wel minder. 's avonds haal ik hem dan weer op. het zijn wel lange dagen voor hem (en mij) maar het zal naar een paar weken wel routine zijn geworden. Ik laat het ook allemaal maar op me afkomen. En idd, de dagen dat ik dan wel met mijn zoontje thuis ben kan ik weer extra genieten van mijn heerlijke ventje!!!
