Kinderen
alle pijlers
Enig kind.
donderdag 26 december 2024 om 15:00
donderdag 26 december 2024 om 20:08
Nou we leggen wel uit dat er mensen zijn die heel graag een kindje zouden willen. Maar dat het soms niet lukt. Doordat er in ons lichaam iets niet goed werkt waardoor een baby niet in de buik kan groeien.
En we vertellen ook dat enig kind zijn ook veel voordelen heeft.
Maar we zien verder een heel vrolijk blij sociaal kind.
Die alle aandacht van ons en van de familie krijgt. Haha
donderdag 26 december 2024 om 20:22
Het raakt mij vooral dat ons zoontje er soms zo verdrietig over is. Maar we benoemen dan heel duidelijk dat we zo ontzettend blij zijn met hem en dat hij voor ons het allerbelangrijkste is. Hij hoeft ook geen ruzie te maken met een broertje of zusje over wie waarmee mag spelen etc. en dat het op sommige momenten echt wel heel fijn is om alleen te zijn. We hebben naast ons werk alle tijd voor hem en hij kan dingen doen die anders misschien niet hadden gekund. Binnenkort krijgt hij een nieuwe kamer en een andere kamer in huis wordt een speelkamer voor hem.
En ben echt heel blij met mijn kind hoor en dat hij voor zover we nu weten kerngezond is (na een lastige periode met operatie toen hij een paar weken oud was). Maar soms, heel soms, heb ik het gevoel van het gemis van een tweede kindje).
En ben echt heel blij met mijn kind hoor en dat hij voor zover we nu weten kerngezond is (na een lastige periode met operatie toen hij een paar weken oud was). Maar soms, heel soms, heb ik het gevoel van het gemis van een tweede kindje).
donderdag 26 december 2024 om 20:50
Ja daar heb je gelijk in een gezond kind is helemaal niet vanzelfsprekend.Maremare schreef: ↑26-12-2024 20:22Het raakt mij vooral dat ons zoontje er soms zo verdrietig over is. Maar we benoemen dan heel duidelijk dat we zo ontzettend blij zijn met hem en dat hij voor ons het allerbelangrijkste is. Hij hoeft ook geen ruzie te maken met een broertje of zusje over wie waarmee mag spelen etc. en dat het op sommige momenten echt wel heel fijn is om alleen te zijn. We hebben naast ons werk alle tijd voor hem en hij kan dingen doen die anders misschien niet hadden gekund. Binnenkort krijgt hij een nieuwe kamer en een andere kamer in huis wordt een speelkamer voor hem.
En ben echt heel blij met mijn kind hoor en dat hij voor zover we nu weten kerngezond is (na een lastige periode met operatie toen hij een paar weken oud was). Maar soms, heel soms, heb ik het gevoel van het gemis van een tweede kindje).
donderdag 26 december 2024 om 21:13
Ik ben enig kind en vond dat als kind geen probleem. Inderdaad vaak vriendinnetjes mee met uitjes, geld voor dure sport etc.
Inmiddels beginnen mijn ouders te kwakkelen met hun gezondheid en nu mis ik het wel. Zou graag een broer of zus willen om mee te overleggen. En als mijn ouders er niet meer zijn, blijf ik alleen achter. Heb wel verdere familie maar niet zoveel contact. Dat vind ik wel best lastig, niemand die straks nog weet hoe dingen bij ons gingen vroeger.
Inmiddels beginnen mijn ouders te kwakkelen met hun gezondheid en nu mis ik het wel. Zou graag een broer of zus willen om mee te overleggen. En als mijn ouders er niet meer zijn, blijf ik alleen achter. Heb wel verdere familie maar niet zoveel contact. Dat vind ik wel best lastig, niemand die straks nog weet hoe dingen bij ons gingen vroeger.
donderdag 26 december 2024 om 21:19
Dit hoor ik vaker.Caba80 schreef: ↑26-12-2024 21:13Ik ben enig kind en vond dat als kind geen probleem. Inderdaad vaak vriendinnetjes mee met uitjes, geld voor dure sport etc.
Inmiddels beginnen mijn ouders te kwakkelen met hun gezondheid en nu mis ik het wel. Zou graag een broer of zus willen om mee te overleggen. En als mijn ouders er niet meer zijn, blijf ik alleen achter. Heb wel verdere familie maar niet zoveel contact. Dat vind ik wel best lastig, niemand die straks nog weet hoe dingen bij ons gingen vroeger.
Lijkt me lastig hoor.
Snap best dat je dan ook bijv herinneringen zou willen ophalen met broers of zussen over je jeugd.
donderdag 26 december 2024 om 21:21
Sneeuwpopje schreef: ↑26-12-2024 19:17Hier bewust 1 kind! Ik kom zelf uit een groot gezin en ik wilde dat zelf echt niet!
We hebben een zeer happy sociaal kind.. Hij vraagt nooit om een broertje of zusje en wij verlangen daar ook niet naar!
Krijg je ook nooit vragen van mensen om je heen?
Hier word het vaak gevraagd en ben er nu ook gewoon duidelijk in.
Voorheen was het vaak ongemakkelijk voor me als iemand hierover begon.
donderdag 26 december 2024 om 21:25
Ons kind is helaas enigs kind, ik had dat graag anders gehad, maar helaas.. heel af en toe vraagt ze er naar, maar ze vermaakt zich alleen ook erg goed. Ze speelt veel met vriendjes en vriendinnetjes en in de vakantie zijn wij er voor haar of ze speelt alleen of maakt vriendjes… het lijkt me vreselijk voor haar dat ze ooit alleen achter blijft, ik hoop dat ze dan terug kan vallen op neefjes en nichtjes of dat ze tegen die tijd zelf een gezin heeft…
donderdag 26 december 2024 om 21:34
Ja dat achterblijven indd. Kind heeft heel veelsneeuwvrouw schreef: ↑26-12-2024 21:25Ons kind is helaas enigs kind, ik had dat graag anders gehad, maar helaas.. heel af en toe vraagt ze er naar, maar ze vermaakt zich alleen ook erg goed. Ze speelt veel met vriendjes en vriendinnetjes en in de vakantie zijn wij er voor haar of ze speelt alleen of maakt vriendjes… het lijkt me vreselijk voor haar dat ze ooit alleen achter blijft, ik hoop dat ze dan terug kan vallen op neefjes en nichtjes of dat ze tegen die tijd zelf een gezin heeft…
Neefjes en nichtjes van papa’s kant.
Maar lijkt me toch anders…
Hij krijgt wel echt heeel veel aandacht van iedereen uit de familie. Ook de neefjes en nichtjes..
donderdag 26 december 2024 om 21:35
Het is ook gewoon een brutale rotvraag. Want mensen vergeten dan voor het gemak even dat het sommige mensen niet gegund is.
Ik krijg de vraag ook af en toe. Bij ons is het een bewuste keus om geen tweede te krijgen. En ook ik vind hem rot. Want het impliceert dat mijn ene kind niet genoeg is, of dat ik haar iets ontneem door het niet te willen. Maargoed, ik antwoord altijd gewoon open en eerlijk dat het voor ons compleet voelt. Kan me voorstellen dat het veel pijnlijker is als je het zelf eigenlijk wel zou willen maar het niet mogelijk is…
donderdag 26 december 2024 om 21:54
Ja alsof je dan niet ook een gezin bent.Bbubbels schreef: ↑26-12-2024 21:35Het is ook gewoon een brutale rotvraag. Want mensen vergeten dan voor het gemak even dat het sommige mensen niet gegund is.
Ik krijg de vraag ook af en toe. Bij ons is het een bewuste keus om geen tweede te krijgen. En ook ik vind hem rot. Want het impliceert dat mijn ene kind niet genoeg is, of dat ik haar iets ontneem door het niet te willen. Maargoed, ik antwoord altijd gewoon open en eerlijk dat het voor ons compleet voelt. Kan me voorstellen dat het veel pijnlijker is als je het zelf eigenlijk wel zou willen maar het niet mogelijk is…
Heb hier weleens gehoord 1 kind is m GEEN kind.
Belachelijk! Alsof jou enig kind niks voorstelt ofzo.
Of mensen die dan zeggen: oh heerlijk hoor 1 kind. Wij hebben er 3 en dat is echt pittig hoor! Zeggen ze dan.
donderdag 26 december 2024 om 22:02
Mijn zoon is (helaas) enig kind gebleven.
Heb het soms best lastig gevonden. Soort van schuldgevoel. Toch weet ik uit eigen ervaring dat het hebben broer(s) of zus(sen) niet automatisch betekent dat je ook iets áán elkaar hebt.
Zoon (inmiddels volwassen) en ik deden veel uitjes met andere ouders/kinderen samen, maar hij heeft het één op één contact ook erg gewaardeerd, hoefde mijn aandacht niet te delen.
Hii heeft nu al een hele tijd een relatie met een meisje uit groter gezin en ik kan merken dat hij het daar gezellig vindt. Zeker met kerstdagen etc. Dat doet soms een klein beetje pijn...
Toch denk ik niet dat hij echt wat gemist heeft doordat we veel met anderen samen deden.
Het is zoals het is. Je kind heeft het meeste baat bij gelukkige en aanwezige ouders. Voel je zeker niet schuldig
Heb het soms best lastig gevonden. Soort van schuldgevoel. Toch weet ik uit eigen ervaring dat het hebben broer(s) of zus(sen) niet automatisch betekent dat je ook iets áán elkaar hebt.
Zoon (inmiddels volwassen) en ik deden veel uitjes met andere ouders/kinderen samen, maar hij heeft het één op één contact ook erg gewaardeerd, hoefde mijn aandacht niet te delen.
Hii heeft nu al een hele tijd een relatie met een meisje uit groter gezin en ik kan merken dat hij het daar gezellig vindt. Zeker met kerstdagen etc. Dat doet soms een klein beetje pijn...
Toch denk ik niet dat hij echt wat gemist heeft doordat we veel met anderen samen deden.
Het is zoals het is. Je kind heeft het meeste baat bij gelukkige en aanwezige ouders. Voel je zeker niet schuldig
donderdag 26 december 2024 om 22:11
Ik ben lang alleen geweest, mijn zusje is twaalf jaar jonger. Ik vond het niet perse leuk om enig kind te zijn en heb sommige dingen ook niet echt geleerd thuis qua sociaal gedrag. Ik was (en ben haha) verschrikkelijk bijdehand en zat vaak in mijn eentje tussen de volwassenen. Had wel neefjes en nichtjes maar miste daar ook aansluiting mee. Ik was een boekenworm en zij in meerderheid heel sportief. Ik ging op de schoolfoto met mijn pop trouwens. Sommige dingen waar ik tegenaan liep en soms nog loop zijn misschien meer karakter dan alleen opgroeien maar zelf wist ik al jong dat ik het liefst meer kinderen wilde. En dat is ook gebeurd. Een heel goede vriendin van mij is ook enig kind en heeft er juist helemaal geen problemen mee gehad. Ik was er niet voor in de wieg gelegd in elk geval en was en ben verschrikkelijk blij met mijn zusje.
donderdag 26 december 2024 om 22:13
Ik was enig kind en ook nakomertje in de familie. Ik heb een broer of zus nooit gemist . Genoeg vriendjes en vriendinnetjes om mee te spelen. Verder zie ik ook genoeg shit tussen broers en zussen en hulp bij ouder wordende ouder is vaak maar de vraag. Wat ik wel mis is dat ik met niemand over vroeger kan praten nu mijn ouders overleden zijn.
donderdag 26 december 2024 om 22:24
De hulp bij ouders die ouder worden is inderdaad ook niet vanzelfsprekend. Mijn moeder was naast haar werk en ons eigen gezin vaak op pad met haar moeder voor medische afspraken en boodschappen doen. De broers en schoonzussen van mijn moeder deden echt helemaal niks. Ze vonden het volgens mij wel makkelijk dat mijn moeder alles deed. Voor mijn andere oma precies hetzelfde. Ze zag mijn moeder vaker dan haar eigen dochter (mijn tante). En waar die vrouw het druk mee had snap ik nog steeds niet. Dus geen garantie dat je iets aan elkaar hebt.
donderdag 26 december 2024 om 22:37
Ik ben enig kind en heb van mijn ouders begrepen dat zij liever meer kinderen hadden gekregen.
Als kind heb ik nooit écht een broertje / zusje gemist. Ook omdat er in mijn omgeving een aantal broers/zussen waren die voortdurend knallende ruzie met elkaar hadden en dat me niet zo trok. Ik ben wel altijd naar huisdieren toegetrokken, maar vond het verder prima in mijn eentje. Ouders/grootouders gaven met uitje idd vaak aan dat er een vriendinnetje mee mocht, maar soms wilde ik dat bewust ook niet omdat ik het gezellig vond samen met (groot)ouders.
Als jongvolwassene zie ik juist dat vriendinnen hechter met broers/zussen zijn geworden, en dat vind ik wel lastig. Dat je iemand van je eigen leeftijd hebt waarmee er automatisch contact is, want zo'n sociale ster ben ik ook niet. Ik ben graag op mezelf.
Maar ook dat hier nog steeds mensen zijn die voortdurend knallende ruzie / geen contact meer hebben. Het kan verkeren. Ik voel vooral empathie naar mijn ouders toe omdat hun gezin ook niet de invulling heeft gekregen die zij samen wensten. Ik vrees wel de periode dat ze meer zorg nodig zullen hebben. Ik maak dit nu mee met mijn grootouders en zie hoeveel het van mijn ouders vraagt. Maar... brussen van ma helpen ook niet met mantelzorg dus daar heeft ze in die zin ook weinig aan.
In ieder geval spreek ik mijn ouders graag en vaak, want we zijn een aardig hecht gezin
Als kind heb ik nooit écht een broertje / zusje gemist. Ook omdat er in mijn omgeving een aantal broers/zussen waren die voortdurend knallende ruzie met elkaar hadden en dat me niet zo trok. Ik ben wel altijd naar huisdieren toegetrokken, maar vond het verder prima in mijn eentje. Ouders/grootouders gaven met uitje idd vaak aan dat er een vriendinnetje mee mocht, maar soms wilde ik dat bewust ook niet omdat ik het gezellig vond samen met (groot)ouders.
Als jongvolwassene zie ik juist dat vriendinnen hechter met broers/zussen zijn geworden, en dat vind ik wel lastig. Dat je iemand van je eigen leeftijd hebt waarmee er automatisch contact is, want zo'n sociale ster ben ik ook niet. Ik ben graag op mezelf.
Maar ook dat hier nog steeds mensen zijn die voortdurend knallende ruzie / geen contact meer hebben. Het kan verkeren. Ik voel vooral empathie naar mijn ouders toe omdat hun gezin ook niet de invulling heeft gekregen die zij samen wensten. Ik vrees wel de periode dat ze meer zorg nodig zullen hebben. Ik maak dit nu mee met mijn grootouders en zie hoeveel het van mijn ouders vraagt. Maar... brussen van ma helpen ook niet met mantelzorg dus daar heeft ze in die zin ook weinig aan. In ieder geval spreek ik mijn ouders graag en vaak, want we zijn een aardig hecht gezin
donderdag 26 december 2024 om 22:49
Wij hebben 1 dochter van 8 jaar.
3 weken geleden gingen we een weekendje weg en mocht haar vriendin mee.
Normaal gesproken zijn we altijd met z'n drieën en is die verhouding van volwassenen en een kind echt anders dan 2 volwassenen en 2 kinderen.
Tijdens dat weekend merkten we dat ze zich echt wat van ons losmaakte en zich afzette tegen "de volwassenen". Ze leek ook meer kind te zijn. Ze komt anders altijd vrij volwassen over.
Toen vriendinnetje weer naar huis was was ze erg verdrietig. Ze voelde zich alleen.
Tot nog toe gaf ze altijd aan dat ze een broertje of zusje niet erg miste, hoewel ze wel graag een broer zou willen hebben, haha!
Verder beseft ze wel dat ze op veel vlakken dingen mag en kan omdat ze enig kind is.
3 weken geleden gingen we een weekendje weg en mocht haar vriendin mee.
Normaal gesproken zijn we altijd met z'n drieën en is die verhouding van volwassenen en een kind echt anders dan 2 volwassenen en 2 kinderen.
Tijdens dat weekend merkten we dat ze zich echt wat van ons losmaakte en zich afzette tegen "de volwassenen". Ze leek ook meer kind te zijn. Ze komt anders altijd vrij volwassen over.
Toen vriendinnetje weer naar huis was was ze erg verdrietig. Ze voelde zich alleen.
Tot nog toe gaf ze altijd aan dat ze een broertje of zusje niet erg miste, hoewel ze wel graag een broer zou willen hebben, haha!
Verder beseft ze wel dat ze op veel vlakken dingen mag en kan omdat ze enig kind is.
donderdag 26 december 2024 om 22:53
Ach leuk dat er een vriendinnetje mee is gegaan!Redballoon schreef: ↑26-12-2024 22:49Wij hebben 1 dochter van 8 jaar.
3 weken geleden gingen we een weekendje weg en mocht haar vriendin mee.
Normaal gesproken zijn we altijd met z'n drieën en is die verhouding van volwassenen en een kind echt anders dan 2 volwassenen en 2 kinderen.
Tijdens dat weekend merkten we dat ze zich echt wat van ons losmaakte en zich afzette tegen "de volwassenen". Ze leek ook meer kind te zijn. Ze komt anders altijd vrij volwassen over.
Toen vriendinnetje weer naar huis was was ze erg verdrietig. Ze voelde zich alleen.
Tot nog toe gaf ze altijd aan dat ze een broertje of zusje niet erg miste, hoewel ze wel graag een broer zou willen hebben, haha!
Verder beseft ze wel dat ze op veel vlakken dingen mag en kan omdat ze enig kind is.
Dan merk je indd dat het heel anders is.
donderdag 26 december 2024 om 22:55
Als kind had ik er geen last van. Ik vond het wel fijn dat ik mijn speelgoed nooit hoefde te delen. Mijn ouders worden nu echter ouder en ik vind het als volwassene toch een stuk eenzamer ineens.
Ik heb er daarom ook bewust voor gekozen om meerdere kinderen te nemen. Al kan/ wil niet iedereen dat natuurlijk.
Ik heb er daarom ook bewust voor gekozen om meerdere kinderen te nemen. Al kan/ wil niet iedereen dat natuurlijk.
donderdag 26 december 2024 om 22:58
Je ziet meestal dat een het oppakt en dat de rest achterover leunt is mijn ervaring.Maremare schreef: ↑26-12-2024 22:24De hulp bij ouders die ouder worden is inderdaad ook niet vanzelfsprekend. Mijn moeder was naast haar werk en ons eigen gezin vaak op pad met haar moeder voor medische afspraken en boodschappen doen. De broers en schoonzussen van mijn moeder deden echt helemaal niks. Ze vonden het volgens mij wel makkelijk dat mijn moeder alles deed. Voor mijn andere oma precies hetzelfde. Ze zag mijn moeder vaker dan haar eigen dochter (mijn tante). En waar die vrouw het druk mee had snap ik nog steeds niet. Dus geen garantie dat je iets aan elkaar hebt.
donderdag 26 december 2024 om 23:00
Dit hoor ik ook vaker.Livvi678 schreef: ↑26-12-2024 22:55Als kind had ik er geen last van. Ik vond het wel fijn dat ik mijn speelgoed nooit hoefde te delen. Mijn ouders worden nu echter ouder en ik vind het als volwassene toch een stuk eenzamer ineens.
Ik heb er daarom ook bewust voor gekozen om meerdere kinderen te nemen. Al kan/ wil niet iedereen dat natuurlijk.
Kennis van mij is enig kind en zij heeft bewust 5 kinderen gekregen.
donderdag 26 december 2024 om 23:17
Ik ben er zelf een. Was ook niet de bedoeling van mijn ouders dat ik alleen zou blijven. En zeker mijn moeder is daar wel verdrietig om geweest. Wat ik soms wel lastig vond: was ik dan niet goed genoeg? Maar heel veel heb ik er ook niet van gemerkt.
Ik vond het zelf vroeger wel best. Ik kon mijn eigen gang gaan en was hecht met mijn ouders. Met uitstapjes ging er altijd een vriendin mee en op vakantie gingen we met een bevriend gezin met kinderen van mijn leeftijd.
Maar mijn ouders zijn allebei niet oud geworden en ik ben dus al vanaf vrij jong alleen. Ik heb wel ooms en tantes gelukkig maar dat voelt toch anders. Ik was ook hechter met mijn ouders dan veel andere mensen, wellicht mede door het enig kind zijn. Dus dat hakt er dan wel in om ze te verliezen.
Maar mijn jeugd was thuis hartstikke gelukkig. Al zie ik nu soms wel eens wat ik heb gemist als ik mijn kinderen samen zie spelen. (Ik heb het geluk dat ze elkaar graag mogen). En ik moest ook wel wennen aan hoe je eigenlijk een gezin runt met meerdere kinderen want dat kende ik niet.
Ik vond het zelf vroeger wel best. Ik kon mijn eigen gang gaan en was hecht met mijn ouders. Met uitstapjes ging er altijd een vriendin mee en op vakantie gingen we met een bevriend gezin met kinderen van mijn leeftijd.
Maar mijn ouders zijn allebei niet oud geworden en ik ben dus al vanaf vrij jong alleen. Ik heb wel ooms en tantes gelukkig maar dat voelt toch anders. Ik was ook hechter met mijn ouders dan veel andere mensen, wellicht mede door het enig kind zijn. Dus dat hakt er dan wel in om ze te verliezen.
Maar mijn jeugd was thuis hartstikke gelukkig. Al zie ik nu soms wel eens wat ik heb gemist als ik mijn kinderen samen zie spelen. (Ik heb het geluk dat ze elkaar graag mogen). En ik moest ook wel wennen aan hoe je eigenlijk een gezin runt met meerdere kinderen want dat kende ik niet.
donderdag 26 december 2024 om 23:21
Ik vind het vroeger geen probleem om enig kind te zijn. Mocht altijd iedereen mee naar huis nemen en heb heel veel neefjes en nichtjes waardoor familiebijeenkomsten ook nooit saai waren.
Nu ik ouder wordt mis ik het wel heel erg. Mijn vriendinnen hebben allemaal broers/zussen waar ze een goede band mee hebben, een gedeeld verleden, inside jokes en dat soort dingen. Ook nu mijn ouders ouder worden sta ik er alleen voor, ik vind het best eenzaam aan die kant van mijn familie.
Nu ik ouder wordt mis ik het wel heel erg. Mijn vriendinnen hebben allemaal broers/zussen waar ze een goede band mee hebben, een gedeeld verleden, inside jokes en dat soort dingen. Ook nu mijn ouders ouder worden sta ik er alleen voor, ik vind het best eenzaam aan die kant van mijn familie.
vrijdag 27 december 2024 om 07:36
Hoi,
Wij hebben ook ‘maar’ 1 kind. Dit was niet de bedoeling, maar mij lukte het niet om zwanger te worden van een 2 (te veel beschadigingen). We zijn een medisch traject in gegaan, maar dat vond ik heel heftig. Ik werd er ook geen leuker mens van en genoot niet van de dochter die ik al had. Ik was continu bezig met het verdriet om iets dat er niet is. Ik heb hulp gehad om er mee om te gaan, maar ik moet zeggen dat het ook echt slijt. Ze is nu bijna 8 en ik zou niet meer willen ruilen. Je focust je namelijk op iets wat je niet hebt, maar niet vanzelfsprekend beter is.
Ze heeft het er wel eens over dat ze een zusje zou willen (broertje niet, daar is niets aan
). Maar anderzijds is hier altijd veel mogelijk. Vriendinnen mogen altijd komen spelen, ze kan ook goed alleen spelen.
En wat je ook hoort, als kind missen de meeste kinderen het vaak niet. En die schoolfoto’s lees ik terug, ik denk dat je ook projecteert op je kind. En daar probeer ik echt op te letten. Laat jouw gemis niet doorwerken op je kind. Ik merk juist dat het bij ons allemaal erg makkelijk gaat, voldoende financiële middelen, leuke activiteiten samen, veel één op één tijd. Ik ga ook regelmatig een nachtje alleen met haar weg. Ik zou nu niet meer willen ruilen.
Het leven is zoals het is. Een tweede kind kan ook totaal niet klikken met de eerste, ze kunnen ook de grootste ruzie hebben of niets met elkaar. Het kan ook zijn dat als ze oud zijn er maar één voor de zorg opdraait. Of het loopt wel allemaal zoals gehoopt en ze zijn er voor elkaar met neefjes en nichtjes. Maar dat is nu eenmaal het leven.
Mijn advies zou zijn om hulp te zoeken bij het verwerken van dit verdriet zodat het een plekje heeft en je kan genieten van dat wat je wel hebt. En misschien kom je er dan, net als ik, achter dat het goed is.
Wij hebben ook ‘maar’ 1 kind. Dit was niet de bedoeling, maar mij lukte het niet om zwanger te worden van een 2 (te veel beschadigingen). We zijn een medisch traject in gegaan, maar dat vond ik heel heftig. Ik werd er ook geen leuker mens van en genoot niet van de dochter die ik al had. Ik was continu bezig met het verdriet om iets dat er niet is. Ik heb hulp gehad om er mee om te gaan, maar ik moet zeggen dat het ook echt slijt. Ze is nu bijna 8 en ik zou niet meer willen ruilen. Je focust je namelijk op iets wat je niet hebt, maar niet vanzelfsprekend beter is.
Ze heeft het er wel eens over dat ze een zusje zou willen (broertje niet, daar is niets aan
). Maar anderzijds is hier altijd veel mogelijk. Vriendinnen mogen altijd komen spelen, ze kan ook goed alleen spelen. En wat je ook hoort, als kind missen de meeste kinderen het vaak niet. En die schoolfoto’s lees ik terug, ik denk dat je ook projecteert op je kind. En daar probeer ik echt op te letten. Laat jouw gemis niet doorwerken op je kind. Ik merk juist dat het bij ons allemaal erg makkelijk gaat, voldoende financiële middelen, leuke activiteiten samen, veel één op één tijd. Ik ga ook regelmatig een nachtje alleen met haar weg. Ik zou nu niet meer willen ruilen.
Het leven is zoals het is. Een tweede kind kan ook totaal niet klikken met de eerste, ze kunnen ook de grootste ruzie hebben of niets met elkaar. Het kan ook zijn dat als ze oud zijn er maar één voor de zorg opdraait. Of het loopt wel allemaal zoals gehoopt en ze zijn er voor elkaar met neefjes en nichtjes. Maar dat is nu eenmaal het leven.
Mijn advies zou zijn om hulp te zoeken bij het verwerken van dit verdriet zodat het een plekje heeft en je kan genieten van dat wat je wel hebt. En misschien kom je er dan, net als ik, achter dat het goed is.
anoniem_67702f790629d wijzigde dit bericht op 27-12-2024 07:42
0.16% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
