Kinderen
alle pijlers
Euthanasie hond en kind meenemen?
vrijdag 11 maart 2022 om 21:56
Na een roerige tijd voor mij en mijn zoontje. Is onze hond onverwachts zo ziek geworden dat er geen andere optie is dan inslapen. Nu vraag ik mij af moet ik mijn zoontje woensdag meenemen? Hij is pas 5 geworden Wat is wijsheid . En voor diegene die ook voor deze keuze stonden wat hebben jullie besloten en hoe ging dat ?
vrijdag 11 maart 2022 om 22:04
OVERLIJDEN HUISDIER, HOE VERTEL JE HET JE KIND?
Het verliezen of laten inslapen van een huisdier kan heel verdrietig zijn, zowel voor jou als voor je kind. Kinderen beseffen vaak nog niet helemaal wat de dood betekent en reageren er anders op dan volwassenen. Zo geef je ze troost.
Een overleden huisdier kan de eerste keer zijn dat je kind een dierbare verliest, en daarmee te maken krijgt met de dood. Of het nou een hond is die al tien jaar onderdeel is van het gezin of een hamster die na een jaar ernstig ziek wordt, in beide gevallen kan een kind dit als zijn beste maatje zien.
Hoe vertel je het je kind
Een gesprek beginnen over leven, dood en rouwen op een manier dat een kind het begrijpt is niet makkelijk. Vaak zijn ouders bang dat de kinderen een trauma oplopen, maar vroeg of laat komen ze toch in aanraking met de dood. Het is aan jou om het slechte nieuws op een goede manier te vertellen. Als je moet dealen met het verlies van een huisdier, dan helpen onderstaande punten je kind om beter met zijn gevoelens op te gaan. Hou hier rekening mee:
Wees eerlijk Zeg niet dat het dier ‘weggaat’ of ‘slaapt’. Als je het woord ‘weggaan’ gebruikt, kan je kind denken dat zijn huisdier weer terugkomt. Ook wekt het verwarring op: het dier is er natuurlijk nog wel, hij ademt alleen niet meer. Bij het woord ‘slapen’ kan het zijn dat je kind zelf een angst ontwikkelt om naar bed te gaan of in paniek raakt als andere mensen zeggen dat ze gaan slapen.Wees duidelijk Zorg dat je kind begrijpt wat de dood betekent, en zich beseft dat het dier niet meer terugkomt. Kinderen begrijpen vaak meer dan volwassenen denken. Zie hieronder wat je van kinderen mag verwachten per leeftijd.Houd het kort Het zou kunnen dat je kind vraagt om details, en eigenlijk vraagt je kind dan om troost. Ga hem niet ‘voeden’ met nare beelden van het overlijden. Herhaal de boodschap gewoon nog een keer, op een geruststellende toon.Stel het niet uit Hoe moeilijk het ook is, vertel het je kind direct.Hoe rouwt een kind
Vergelijk jouw verdriet niet met die van je kind. Een kind rouwt anders dan een volwassene. Bovendien snappen kinderen vaak nog niet helemaal wat het concept ‘dood’ betekent. Het ene kind is al eens in aanraking geweest met de dood, bijvoorbeeld bij het overlijden van een oma. Het andere heeft nog nooit iets dergelijks meegemaakt en vindt het misschien eng. Het hangt ook af van hun leeftijd. Hoe ouder een kind is, hoe beter hij het zal begrijpen.
Een kind van 3 tot 5 jaar snapt nog niet goed dat de dood een onomkeerbaar concept is. Hij kan denken dat de dierenarts het huisdier weer tot leven kan wekken met een spuitje. Maar hij kan ook denken dat het overlijden van het dier zijn schuld is, bijvoorbeeld als hij onlangs om een puppy vroeg.Een kind van 6 jaar snapt meestal wat de dood betekent, en dat het dier niet meer terug zal komen. Ze zien de dood vaak wel als iets dat bij anderen gebeurt, en vinden het moeilijk te accepteren dat het binnen hun eigen gezin voorkomt.Vanaf 9 jaar gaat een kind beseffen dat de dood uiteindelijk iedereen overkomt, ook hemzelf. Hij kan echter nog steeds schuldgevoelens hebben als gevolg van de dood van zijn huisdier, bijvoorbeeld omdat hij het gevoel heeft er niet goed genoeg voor gezorgd te hebben.
Bovenstaande is uiteraard niet altijd van toepassing: elk kind is uniek, ontwikkelt zich op een andere manier en gaat anders met dingen om. Kijk vooral goed naar wat je kind nodig heeft: op verschillende momenten zal hij zich anders voelen.
Wees niet verrast als je kind in ‘vlagen’ rouwt. Zo kan hij het ene moment vrolijk zitten spelen, terwijl hij het andere moment heel verdrietig is en alleen maar bij jou wil zijn. Of hij ziet de hond van de buren, wat hem opeens weer een enorm verdriet bezorgd. Bij een kind is het heel normaal als het verdriet met tussenpozen bovenkomt.
Als je kind blijft rouwen
Blijft je kind langer dan een maand onophoudelijk verdrietig? Heeft hij problemen op school of vertoont hij (nieuwe) fysieke problemen zoals buikpijn? Dan zou het kunnen dat je kind zijn huisdier niet kan loslaten. Blijf in dit geval (veel) met je kind praten. Vraag hem waarom hij verdrietig is en vertel over je eigen ervaringen als kind, en het verlies van jouw huisdier.
Er bestaan een heleboel kinderboeken over het verliezen van een huisdier en de gevoelens die hierbij komen kijken. Deze kunnen je kind helpen bij het rouwproces: ze laten hem zien dat er meer kinderen zijn met dezelfde ervaring en hoe zij met die gevoelens omgingen.
Huisdier laten inslapen
Als het huisdier niet meer naar huis kan, en bij de dierenarts zal inslapen heb je twee opties: het dier kan worden achtergelaten bij de dierenarts, of meegenomen worden naar huis. Je kind ziet het huisdier in dit geval dus óf levend weggaan, en dood terug, of helemaal niet meer. Het is hierin belangrijk duidelijk aan je kind uit te leggen wat er gaat gebeuren, zodat ze beseffen dat ze het dier niet meer levend terug zullen zien.
Je kunt er ook voor kiezen je kind mee te nemen naar de dierenarts voor het inslapen, vanaf de leeftijd dat ze het concept ‘dood’ begrijpen.
Een kind dat jonger is dan 5 jaar zal zich niet veel bij kunnen voorstellen bij het concept ‘inslapen’. Je kunt in dat geval dan ook beter uitleggen dat jullie huisdier zo ziek was dat de dokter hem moest helpen om te sterven. Gebruik in ieder geval niet het woord ‘inslapen’ zelf, want dan kan je kind problemen krijgen met slapengaan omdat ze bang zijn dat ze niet meer wakker zullen worden. Benoem ook niet dat jullie huisdier een ‘spuitje’ heeft gehad want de link met de vaccinaties die je kind zelf nog krijgt, is in dat kinderhoofdje snel gelegd.Kinderen van 5-7 jaar kun je al wel uilteggen wat euthanasie of ‘inslapen’ inhoudt en waarom het soms nodig is. Bereid je wel alvast voor op een stortvloed aan vragen.Kinderen vanaf 7 jaar zou je best aanwezig kunnen laten zijn bij het inslapen. Leg voorafgaand aan de procedure heel goed uit wat er gaat gebeuren en wat hij gaat zien. Vertel ook dat de dokter het dier geen pijn doet, maar dat de poes of hond het eerste prikje wel een beetje kan voelen. Je kunt er ook voor kiezen je kind, samen met een vriend of familielid, in de wachtkamer te laten wachten totdat het spuitje is gegeven, en hem daarna afscheid te laten nemen. Overleg met je kind wat hij fijn vindt.
https://www.dierencrematorium-memoria.n ... et-je-kind
Het verliezen of laten inslapen van een huisdier kan heel verdrietig zijn, zowel voor jou als voor je kind. Kinderen beseffen vaak nog niet helemaal wat de dood betekent en reageren er anders op dan volwassenen. Zo geef je ze troost.
Een overleden huisdier kan de eerste keer zijn dat je kind een dierbare verliest, en daarmee te maken krijgt met de dood. Of het nou een hond is die al tien jaar onderdeel is van het gezin of een hamster die na een jaar ernstig ziek wordt, in beide gevallen kan een kind dit als zijn beste maatje zien.
Hoe vertel je het je kind
Een gesprek beginnen over leven, dood en rouwen op een manier dat een kind het begrijpt is niet makkelijk. Vaak zijn ouders bang dat de kinderen een trauma oplopen, maar vroeg of laat komen ze toch in aanraking met de dood. Het is aan jou om het slechte nieuws op een goede manier te vertellen. Als je moet dealen met het verlies van een huisdier, dan helpen onderstaande punten je kind om beter met zijn gevoelens op te gaan. Hou hier rekening mee:
Wees eerlijk Zeg niet dat het dier ‘weggaat’ of ‘slaapt’. Als je het woord ‘weggaan’ gebruikt, kan je kind denken dat zijn huisdier weer terugkomt. Ook wekt het verwarring op: het dier is er natuurlijk nog wel, hij ademt alleen niet meer. Bij het woord ‘slapen’ kan het zijn dat je kind zelf een angst ontwikkelt om naar bed te gaan of in paniek raakt als andere mensen zeggen dat ze gaan slapen.Wees duidelijk Zorg dat je kind begrijpt wat de dood betekent, en zich beseft dat het dier niet meer terugkomt. Kinderen begrijpen vaak meer dan volwassenen denken. Zie hieronder wat je van kinderen mag verwachten per leeftijd.Houd het kort Het zou kunnen dat je kind vraagt om details, en eigenlijk vraagt je kind dan om troost. Ga hem niet ‘voeden’ met nare beelden van het overlijden. Herhaal de boodschap gewoon nog een keer, op een geruststellende toon.Stel het niet uit Hoe moeilijk het ook is, vertel het je kind direct.Hoe rouwt een kind
Vergelijk jouw verdriet niet met die van je kind. Een kind rouwt anders dan een volwassene. Bovendien snappen kinderen vaak nog niet helemaal wat het concept ‘dood’ betekent. Het ene kind is al eens in aanraking geweest met de dood, bijvoorbeeld bij het overlijden van een oma. Het andere heeft nog nooit iets dergelijks meegemaakt en vindt het misschien eng. Het hangt ook af van hun leeftijd. Hoe ouder een kind is, hoe beter hij het zal begrijpen.
Een kind van 3 tot 5 jaar snapt nog niet goed dat de dood een onomkeerbaar concept is. Hij kan denken dat de dierenarts het huisdier weer tot leven kan wekken met een spuitje. Maar hij kan ook denken dat het overlijden van het dier zijn schuld is, bijvoorbeeld als hij onlangs om een puppy vroeg.Een kind van 6 jaar snapt meestal wat de dood betekent, en dat het dier niet meer terug zal komen. Ze zien de dood vaak wel als iets dat bij anderen gebeurt, en vinden het moeilijk te accepteren dat het binnen hun eigen gezin voorkomt.Vanaf 9 jaar gaat een kind beseffen dat de dood uiteindelijk iedereen overkomt, ook hemzelf. Hij kan echter nog steeds schuldgevoelens hebben als gevolg van de dood van zijn huisdier, bijvoorbeeld omdat hij het gevoel heeft er niet goed genoeg voor gezorgd te hebben.
Bovenstaande is uiteraard niet altijd van toepassing: elk kind is uniek, ontwikkelt zich op een andere manier en gaat anders met dingen om. Kijk vooral goed naar wat je kind nodig heeft: op verschillende momenten zal hij zich anders voelen.
Wees niet verrast als je kind in ‘vlagen’ rouwt. Zo kan hij het ene moment vrolijk zitten spelen, terwijl hij het andere moment heel verdrietig is en alleen maar bij jou wil zijn. Of hij ziet de hond van de buren, wat hem opeens weer een enorm verdriet bezorgd. Bij een kind is het heel normaal als het verdriet met tussenpozen bovenkomt.
Als je kind blijft rouwen
Blijft je kind langer dan een maand onophoudelijk verdrietig? Heeft hij problemen op school of vertoont hij (nieuwe) fysieke problemen zoals buikpijn? Dan zou het kunnen dat je kind zijn huisdier niet kan loslaten. Blijf in dit geval (veel) met je kind praten. Vraag hem waarom hij verdrietig is en vertel over je eigen ervaringen als kind, en het verlies van jouw huisdier.
Er bestaan een heleboel kinderboeken over het verliezen van een huisdier en de gevoelens die hierbij komen kijken. Deze kunnen je kind helpen bij het rouwproces: ze laten hem zien dat er meer kinderen zijn met dezelfde ervaring en hoe zij met die gevoelens omgingen.
Huisdier laten inslapen
Als het huisdier niet meer naar huis kan, en bij de dierenarts zal inslapen heb je twee opties: het dier kan worden achtergelaten bij de dierenarts, of meegenomen worden naar huis. Je kind ziet het huisdier in dit geval dus óf levend weggaan, en dood terug, of helemaal niet meer. Het is hierin belangrijk duidelijk aan je kind uit te leggen wat er gaat gebeuren, zodat ze beseffen dat ze het dier niet meer levend terug zullen zien.
Je kunt er ook voor kiezen je kind mee te nemen naar de dierenarts voor het inslapen, vanaf de leeftijd dat ze het concept ‘dood’ begrijpen.
Een kind dat jonger is dan 5 jaar zal zich niet veel bij kunnen voorstellen bij het concept ‘inslapen’. Je kunt in dat geval dan ook beter uitleggen dat jullie huisdier zo ziek was dat de dokter hem moest helpen om te sterven. Gebruik in ieder geval niet het woord ‘inslapen’ zelf, want dan kan je kind problemen krijgen met slapengaan omdat ze bang zijn dat ze niet meer wakker zullen worden. Benoem ook niet dat jullie huisdier een ‘spuitje’ heeft gehad want de link met de vaccinaties die je kind zelf nog krijgt, is in dat kinderhoofdje snel gelegd.Kinderen van 5-7 jaar kun je al wel uilteggen wat euthanasie of ‘inslapen’ inhoudt en waarom het soms nodig is. Bereid je wel alvast voor op een stortvloed aan vragen.Kinderen vanaf 7 jaar zou je best aanwezig kunnen laten zijn bij het inslapen. Leg voorafgaand aan de procedure heel goed uit wat er gaat gebeuren en wat hij gaat zien. Vertel ook dat de dokter het dier geen pijn doet, maar dat de poes of hond het eerste prikje wel een beetje kan voelen. Je kunt er ook voor kiezen je kind, samen met een vriend of familielid, in de wachtkamer te laten wachten totdat het spuitje is gegeven, en hem daarna afscheid te laten nemen. Overleg met je kind wat hij fijn vindt.
https://www.dierencrematorium-memoria.n ... et-je-kind
shala91 wijzigde dit bericht op 12-03-2022 20:16
0.81% gewijzigd
vrijdag 11 maart 2022 om 22:07
Jatwerk? Of ga je de bron bekendmaken?shala91 schreef: ↑11-03-2022 22:04OVERLIJDEN HUISDIER, HOE VERTEL JE HET JE KIND?
Het verliezen of laten inslapen van een huisdier kan heel verdrietig zijn, zowel voor jou als voor je kind. Kinderen beseffen vaak nog niet helemaal wat de dood betekent en reageren er anders op dan volwassenen. Zo geef je ze troost.
Een overleden huisdier kan de eerste keer zijn dat je kind een dierbare verliest, en daarmee te maken krijgt met de dood. Of het nou een hond is die al tien jaar onderdeel is van het gezin of een hamster die na een jaar ernstig ziek wordt, in beide gevallen kan een kind dit als zijn beste maatje zien.
Hoe vertel je het je kind
Een gesprek beginnen over leven, dood en rouwen op een manier dat een kind het begrijpt is niet makkelijk. Vaak zijn ouders bang dat de kinderen een trauma oplopen, maar vroeg of laat komen ze toch in aanraking met de dood. Het is aan jou om het slechte nieuws op een goede manier te vertellen. Als je moet dealen met het verlies van een huisdier, dan helpen onderstaande punten je kind om beter met zijn gevoelens op te gaan. Hou hier rekening mee:
Wees eerlijk Zeg niet dat het dier ‘weggaat’ of ‘slaapt’. Als je het woord ‘weggaan’ gebruikt, kan je kind denken dat zijn huisdier weer terugkomt. Ook wekt het verwarring op: het dier is er natuurlijk nog wel, hij ademt alleen niet meer. Bij het woord ‘slapen’ kan het zijn dat je kind zelf een angst ontwikkelt om naar bed te gaan of in paniek raakt als andere mensen zeggen dat ze gaan slapen.Wees duidelijk Zorg dat je kind begrijpt wat de dood betekent, en zich beseft dat het dier niet meer terugkomt. Kinderen begrijpen vaak meer dan volwassenen denken. Zie hieronder wat je van kinderen mag verwachten per leeftijd.Houd het kort Het zou kunnen dat je kind vraagt om details, en eigenlijk vraagt je kind dan om troost. Ga hem niet ‘voeden’ met nare beelden van het overlijden. Herhaal de boodschap gewoon nog een keer, op een geruststellende toon.Stel het niet uit Hoe moeilijk het ook is, vertel het je kind direct.Hoe rouwt een kind
Vergelijk jouw verdriet niet met die van je kind. Een kind rouwt anders dan een volwassene. Bovendien snappen kinderen vaak nog niet helemaal wat het concept ‘dood’ betekent. Het ene kind is al eens in aanraking geweest met de dood, bijvoorbeeld bij het overlijden van een oma. Het andere heeft nog nooit iets dergelijks meegemaakt en vindt het misschien eng. Het hangt ook af van hun leeftijd. Hoe ouder een kind is, hoe beter hij het zal begrijpen.
Een kind van 3 tot 5 jaar snapt nog niet goed dat de dood een onomkeerbaar concept is. Hij kan denken dat de dierenarts het huisdier weer tot leven kan wekken met een spuitje. Maar hij kan ook denken dat het overlijden van het dier zijn schuld is, bijvoorbeeld als hij onlangs om een puppy vroeg.Een kind van 6 jaar snapt meestal wat de dood betekent, en dat het dier niet meer terug zal komen. Ze zien de dood vaak wel als iets dat bij anderen gebeurt, en vinden het moeilijk te accepteren dat het binnen hun eigen gezin voorkomt.Vanaf 9 jaar gaat een kind beseffen dat de dood uiteindelijk iedereen overkomt, ook hemzelf. Hij kan echter nog steeds schuldgevoelens hebben als gevolg van de dood van zijn huisdier, bijvoorbeeld omdat hij het gevoel heeft er niet goed genoeg voor gezorgd te hebben.
Bovenstaande is uiteraard niet altijd van toepassing: elk kind is uniek, ontwikkelt zich op een andere manier en gaat anders met dingen om. Kijk vooral goed naar wat je kind nodig heeft: op verschillende momenten zal hij zich anders voelen.
Wees niet verrast als je kind in ‘vlagen’ rouwt. Zo kan hij het ene moment vrolijk zitten spelen, terwijl hij het andere moment heel verdrietig is en alleen maar bij jou wil zijn. Of hij ziet de hond van de buren, wat hem opeens weer een enorm verdriet bezorgd. Bij een kind is het heel normaal als het verdriet met tussenpozen bovenkomt.
Als je kind blijft rouwen
Blijft je kind langer dan een maand onophoudelijk verdrietig? Heeft hij problemen op school of vertoont hij (nieuwe) fysieke problemen zoals buikpijn? Dan zou het kunnen dat je kind zijn huisdier niet kan loslaten. Blijf in dit geval (veel) met je kind praten. Vraag hem waarom hij verdrietig is en vertel over je eigen ervaringen als kind, en het verlies van jouw huisdier.
Er bestaan een heleboel kinderboeken over het verliezen van een huisdier en de gevoelens die hierbij komen kijken. Deze kunnen je kind helpen bij het rouwproces: ze laten hem zien dat er meer kinderen zijn met dezelfde ervaring en hoe zij met die gevoelens omgingen.
Huisdier laten inslapen
Als het huisdier niet meer naar huis kan, en bij de dierenarts zal inslapen heb je twee opties: het dier kan worden achtergelaten bij de dierenarts, of meegenomen worden naar huis. Je kind ziet het huisdier in dit geval dus óf levend weggaan, en dood terug, of helemaal niet meer. Het is hierin belangrijk duidelijk aan je kind uit te leggen wat er gaat gebeuren, zodat ze beseffen dat ze het dier niet meer levend terug zullen zien.
Je kunt er ook voor kiezen je kind mee te nemen naar de dierenarts voor het inslapen, vanaf de leeftijd dat ze het concept ‘dood’ begrijpen.
Een kind dat jonger is dan 5 jaar zal zich niet veel bij kunnen voorstellen bij het concept ‘inslapen’. Je kunt in dat geval dan ook beter uitleggen dat jullie huisdier zo ziek was dat de dokter hem moest helpen om te sterven. Gebruik in ieder geval niet het woord ‘inslapen’ zelf, want dan kan je kind problemen krijgen met slapengaan omdat ze bang zijn dat ze niet meer wakker zullen worden. Benoem ook niet dat jullie huisdier een ‘spuitje’ heeft gehad want de link met de vaccinaties die je kind zelf nog krijgt, is in dat kinderhoofdje snel gelegd.Kinderen van 5-7 jaar kun je al wel uilteggen wat euthanasie of ‘inslapen’ inhoudt en waarom het soms nodig is. Bereid je wel alvast voor op een stortvloed aan vragen.Kinderen vanaf 7 jaar zou je best aanwezig kunnen laten zijn bij het inslapen. Leg voorafgaand aan de procedure heel goed uit wat er gaat gebeuren en wat hij gaat zien. Vertel ook dat de dokter het dier geen pijn doet, maar dat de poes of hond het eerste prikje wel een beetje kan voelen. Je kunt er ook voor kiezen je kind, samen met een vriend of familielid, in de wachtkamer te laten wachten totdat het spuitje is gegeven, en hem daarna afscheid te laten nemen. Overleg met je kind wat hij fijn vindt.
vrijdag 11 maart 2022 om 22:19
vrijdag 11 maart 2022 om 22:21
Toen onze dochter 6 was, hebben we de hond moeten laten inslapen. Dat ging behoorlijk onverwacht. De hond was niet al weken ziek maar had een maagtorsie. Ze is wel mee geweest toen we naar de dierenarts gingen, maar toen wisten we dus nog niet hoe serieus het was. Maar toen de dierenarts ging proberen te redden, heb ik met haar in de wachtkamer gezeten terwijl mijn man bij de hond bleef. Daarna was het afwachten of de hond het zou halen of niet. Toen hebben we haar de hond laten aaien en heb ik haar naar opa en oma gebracht. Uiteindelijk bleek de hond het niet te halen en is hij ingeslapen. Mijn man heeft vervolgens de hond begraven voor we haar weer ophaalden. En daar heeft ze moeite mee gehad. Ze liet een zieke hond achter bij een dokter en ziet hem vervolgens niet meer terug. Ik had haar bij de begrafenis moeten laten.
mrsduck wijzigde dit bericht op 11-03-2022 22:25
28.95% gewijzigd
vrijdag 11 maart 2022 om 22:22
Kind afscheid laten nemen van de overleden hond: ja.
Kind bij het inslapen laten zijn: nee.
Het concept ‘dood’ is al ingewikkeld genoeg. Het inslapen, dus dat je dat bewust bewerkstelligt, al is het met goede intenties, en dat dat er toch akelig uit kan zien, lijkt me wat te veel om te bevatten.
Onze poes gaf bijvoorbeeld een venijnige grauw bij het eerste spuitje. Voor een kind kan dat allerlei akelige interpretaties oproepen.
Kind bij het inslapen laten zijn: nee.
Het concept ‘dood’ is al ingewikkeld genoeg. Het inslapen, dus dat je dat bewust bewerkstelligt, al is het met goede intenties, en dat dat er toch akelig uit kan zien, lijkt me wat te veel om te bevatten.
Onze poes gaf bijvoorbeeld een venijnige grauw bij het eerste spuitje. Voor een kind kan dat allerlei akelige interpretaties oproepen.
vrijdag 11 maart 2022 om 22:43
Bij de prik is hij sowieso niet aanwezig. Ik en mijn ex zijn sowieso van plan om onze hond zelf weg te brengen. Omdat we dat voor onze idee veel fijner vinden . Heb ook al een crematorium gebeld die ook speciaal voor kinderen een hoekje hebben. Dan leggen ze onze hond in een mand en daar mag hij dan afscheid nemen en dan gaan we naar huis. Ook krijgt hij daar een troost knuffel zeiden ze aan de telefoon . Sorry klinkt mischien een beetje warrig .
vrijdag 11 maart 2022 om 22:48
Bij ons kwam de dierenarts thuis en onze kinderen waren daar bij. (Toen 4 en 12 jaar.) Het verliep heel rustig. Wij waren allemaal heel emotioneel, maar de jongste vroeg na het overlijden heel vrolijk of we nu een nieuwe hond gingen kopen.
Of je je kind er bij moet laten zijn kan ik niet voor je invullen, maar houd er rekening mee dat jonge kinderen niet snappen wat dood is. Onze dochter dacht ook dat ze wel weer wakker zou worden en verwerkte het pas later.
Sterkte
Of je je kind er bij moet laten zijn kan ik niet voor je invullen, maar houd er rekening mee dat jonge kinderen niet snappen wat dood is. Onze dochter dacht ook dat ze wel weer wakker zou worden en verwerkte het pas later.
Sterkte
vrijdag 11 maart 2022 om 22:51
Ik zou kind thuis afscheid laten nemen en niet meenemen.
Paar maanden geleden hond in laten slapen en toen kwam de dierenarts aan huis. Kan me voorstellen dat het voor een kind van 5 heel naar is om te zien dat een hond een spuitje krijgt en hond nooit meer wakker wordt terwijl het lijkt alsof de hond in slaap gevallen is.
Paar maanden geleden hond in laten slapen en toen kwam de dierenarts aan huis. Kan me voorstellen dat het voor een kind van 5 heel naar is om te zien dat een hond een spuitje krijgt en hond nooit meer wakker wordt terwijl het lijkt alsof de hond in slaap gevallen is.
vrijdag 11 maart 2022 om 22:54
Onze zoon van 7jr was aanwezig toen de dierenarts thuis kwam om onze 'Opa poes' in te laten slapen. We hebben het kort en bondig uitgelegd (de dagen ervoor ook al).
Het ging heel rustig.. zoon kon 'Opa' nog even bekijken, aaien en onderzoeken en heeft geholpen met begraven. Hij was best even verdrietig maar ging eigenlijk vrijwel direct over tot de orde van de dag. Nu 2 mnd later geeft hij af en toe aan hem te missen..
Ben blij dat ik het zo heb aangepakt..
5jr is weer wat jonger maar kinderen ervaren niet dezelfde beladenheid en diepte qua emotie als het gaat over dood.. en het ligt aan het kind.
Mijn zoon is rustig en niet snel bang. Als je een angstig en erg gevoelig kind hebt.. zou ik andere keuzes maken.
Het ging heel rustig.. zoon kon 'Opa' nog even bekijken, aaien en onderzoeken en heeft geholpen met begraven. Hij was best even verdrietig maar ging eigenlijk vrijwel direct over tot de orde van de dag. Nu 2 mnd later geeft hij af en toe aan hem te missen..
Ben blij dat ik het zo heb aangepakt..
5jr is weer wat jonger maar kinderen ervaren niet dezelfde beladenheid en diepte qua emotie als het gaat over dood.. en het ligt aan het kind.
Mijn zoon is rustig en niet snel bang. Als je een angstig en erg gevoelig kind hebt.. zou ik andere keuzes maken.
vrijdag 11 maart 2022 om 22:55
Dit. Ik zou het kind er niet bij laten zijn. En de eerder genoemde tip om het niet te beschrijven als 'inslapen' vind ik ook een heel goede, belangrijke kanttekening. Je weet nooit hoe een kind dat op een bepaalde manier op zichzelf kan betrekken en bijvoorbeeld bang wordt om te gaan slapen.TsumTsum schreef: ↑11-03-2022 22:51Ik zou kind thuis afscheid laten nemen en niet meenemen.
Paar maanden geleden hond in laten slapen en toen kwam de dierenarts aan huis. Kan me voorstellen dat het voor een kind van 5 heel naar is om te zien dat een hond een spuitje krijgt en hond nooit meer wakker wordt terwijl het lijkt alsof de hond in slaap gevallen is.
Dood is niet slapen!
vrijdag 11 maart 2022 om 23:02
Ik ben 1 keer mee geweest met de euthanasie van onze kat toen ik 7 was. Omdat ik nog te jong was om alleen thuis te zijn. Het zien gebeuren zelf vond ik niet traumatisch. Mijn ouders zeiden dat hij ging slapen. Terug in de auto vroeg ik of hij dood was. "Ja, hij is dood.", zei mijn vader toen. Vond het wel naar om mijn moeder zo verdrietig te zien.
Bij andere huisdieren ben ik niet mee gegaan om die reden. Ik heb ASS en moeite met emoties van anderen en dan vooral verdriet. Ook angst dat ik dan net de verkeerde dingen zal zeggen. Mijn moeder begrijpt dat en is met andere huisdieren alleen gegaan. Toen heb ik thuis afscheid genomen. Maar zelf niet gehuild, al vond ik het wel sneu voor het huisdier in kwestie.
Bij andere huisdieren ben ik niet mee gegaan om die reden. Ik heb ASS en moeite met emoties van anderen en dan vooral verdriet. Ook angst dat ik dan net de verkeerde dingen zal zeggen. Mijn moeder begrijpt dat en is met andere huisdieren alleen gegaan. Toen heb ik thuis afscheid genomen. Maar zelf niet gehuild, al vond ik het wel sneu voor het huisdier in kwestie.
vrijdag 11 maart 2022 om 23:04
Ik heb mijn kinderen er niet bij gelaten, door verhalen over dat het soms onprettig is.
Ik heb daar nog steeds spijt van. Onze dierenarts nam alle tijd, gaf eerst een rustgevend middel. Daarna kwam pas de injectie. Hond is zeer rustig, in mijn armen, ingeslapen. Dat was voor de kinderen, ook die van 2, goed geweest om erbij te zijn. Juist omdat het niet op slapen lijkt. Het leven is eruit. Het is klaar.
Mijn middelste was 6. Die is nog weken bezig geweest met dat hij die dierenarts wel even zo’n spuitje ging geven.
Het duurt hopelijk nog jaren, maar als onze hond overlijdt door een spuitje, zijn ze erbij.
Ik heb daar nog steeds spijt van. Onze dierenarts nam alle tijd, gaf eerst een rustgevend middel. Daarna kwam pas de injectie. Hond is zeer rustig, in mijn armen, ingeslapen. Dat was voor de kinderen, ook die van 2, goed geweest om erbij te zijn. Juist omdat het niet op slapen lijkt. Het leven is eruit. Het is klaar.
Mijn middelste was 6. Die is nog weken bezig geweest met dat hij die dierenarts wel even zo’n spuitje ging geven.
Het duurt hopelijk nog jaren, maar als onze hond overlijdt door een spuitje, zijn ze erbij.
vrijdag 11 maart 2022 om 23:28
Ik heb ze toen wel meegenomen (7 en 5 jaar) maar tijdens het daadwerkelijk laten inslapen is mijn man met ze naar buiten gegaan. En dat was maar goed ook want het verliep niet heel soepel helaas. De hond was snel weg maar er gebeurden allerlei vreemde dingen met ontlasting en een veel slijm en viezigheid. De hele spreekkamer liep onder....niet overdreven. We hebben de hond wat opgekalefaterd (slijm weg, kamer gedweild en dekentje om) en toen de kinderen weer naar binnen laten gaan. Ze vonden het wel vreemd ruiken en vroegen zich af waarom hond een dekentje had. Omdat dat lekker warm was zeiden wij en die geur kwam omdat de hond scheetjes laat als ze zo diep inslaapt. Dat herkenden ze wel...
Ik was blij dat we het zo hebben gedaan. Misschien zou ik een volgende keer toch kiezen om te thuis te laten. Het leverden ons en de dierenarts veel stress op in ieder geval. Daarna hond laten cremeren en in een mooi potje in de tuin gezet. Daar zijn ze indertijd vaak even naartoe gegaan.
Nu zijn ze flinke tieners dus nu speelt het niet meer.
Ik was blij dat we het zo hebben gedaan. Misschien zou ik een volgende keer toch kiezen om te thuis te laten. Het leverden ons en de dierenarts veel stress op in ieder geval. Daarna hond laten cremeren en in een mooi potje in de tuin gezet. Daar zijn ze indertijd vaak even naartoe gegaan.
Nu zijn ze flinke tieners dus nu speelt het niet meer.
vrijdag 11 maart 2022 om 23:33
De euthanasie van onze kat was voor ons als volwassenen heel traumatisch. De kat kon niet ‘loslaten’, kreeg blinde paniek en heeft uiteindelijk 3 injecties moeten krijgen voordat hij stierf. Ik word er nog naar van als ik er aan denk. 
Het gaat natuurlijk vaker op een rustige manier, maar je weet het niet van te voren.
Ik zou kind een laatste knuffel laten geven, het dier dan mee (laten) nemen voor de euthanasie (dus zonder kind erbij) en daarna samen nogmaals afscheid nemen en eventueel naar een dierencrematorium brengen.
Sterkte in ieder geval.
Het gaat natuurlijk vaker op een rustige manier, maar je weet het niet van te voren.
Ik zou kind een laatste knuffel laten geven, het dier dan mee (laten) nemen voor de euthanasie (dus zonder kind erbij) en daarna samen nogmaals afscheid nemen en eventueel naar een dierencrematorium brengen.
Sterkte in ieder geval.
vrijdag 11 maart 2022 om 23:33
Ligt wat mij betreft aan wat het kind wil en de inschatting vd ouders.
Onze zoon was 5 toen we heel onverwachts de kat moesten laten inslapen. Dierenarts kwam thuis, en de kat is op de schoot van zoon ingeslapen. Het was emotioneel, maar ook fijn dat we bij elkaar waren in ons eigen huis. Het was een heel mooi moment, en ik durf te zeggen dat het zoon heeft geholpen bij de verwerking. Er hing niets vaags of onduidelijks omheen, er viel voor hem niets over te fantaseren, want hij heeft alle stappen mee gemaakt. Ik denk ook dat hij het ons nooit had vergeven als we dit zonder hem hadden gedaan.
Onze zoon was 5 toen we heel onverwachts de kat moesten laten inslapen. Dierenarts kwam thuis, en de kat is op de schoot van zoon ingeslapen. Het was emotioneel, maar ook fijn dat we bij elkaar waren in ons eigen huis. Het was een heel mooi moment, en ik durf te zeggen dat het zoon heeft geholpen bij de verwerking. Er hing niets vaags of onduidelijks omheen, er viel voor hem niets over te fantaseren, want hij heeft alle stappen mee gemaakt. Ik denk ook dat hij het ons nooit had vergeven als we dit zonder hem hadden gedaan.
vrijdag 11 maart 2022 om 23:36
Mijn ouders hebben toen ik zo jong was mijn kat moeten laten inslapen, ze was al even ziek. Maar ik mocht niet mee en hoorde het erna. Was daar toen behoorlijk kapot van en vond het heel vervelend dat ik niet erbij was. Dat voelde heel gemeen. Ik ben daarna bij elk dier gebleven wat we hebben moeten laten inslapen.
Het zal vast per kind verschillen, en dat kan je zelf waarschijnlijk het beste beoordelen. Sterkte iig.
Het zal vast per kind verschillen, en dat kan je zelf waarschijnlijk het beste beoordelen. Sterkte iig.
vrijdag 11 maart 2022 om 23:36
Dit had ik nog niet gelezen. Klinkt als een mooie manier om het zo te doen.XxprisjuhxX schreef: ↑11-03-2022 22:43Bij de prik is hij sowieso niet aanwezig. Ik en mijn ex zijn sowieso van plan om onze hond zelf weg te brengen. Omdat we dat voor onze idee veel fijner vinden . Heb ook al een crematorium gebeld die ook speciaal voor kinderen een hoekje hebben. Dan leggen ze onze hond in een mand en daar mag hij dan afscheid nemen en dan gaan we naar huis. Ook krijgt hij daar een troost knuffel zeiden ze aan de telefoon . Sorry klinkt mischien een beetje warrig .
